Relaties Relaties

Relaties

Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Verhuiswagen

Verhuiswagen

13-09-2016 om 13:33

Niet altijd zo

Kinderen en ook tieners zien lang niet altijd wie de schuldige is bij n scheiding. Was dat maar waar. Mijn kinderen geven mij de schuld van het huiselijk geweld. Of eigenlijk: ze geloven niet dat het gebeurt is. Moederziel mag blij zijn dat haar kinderen het wel goed zien. Ik hoop ook dat ze dat blijven zien.

De vragenlijst

Misschien helpt het als je begint met het opschrijven van welke vraag die jou passeert.

Zo zou ik wel willen weten waarom een man zijn kind een sms stuurt, wat op dat moment door hem heen ging.
Daarop aansluitend of hij bang was jou een mail te sturen en het daarom dan maar liet gaan.
Of hij de vriendin ook een mail stuurde.
En wat hij dan haar schreef.
Etc.
Een lijst zodat jouw vragen ook zijn vragen mogen zijn en hij daarover mag nadenken.

Open vragen met ruimte voor een eerlijk antwoord.

Een vragenlijst zodat jij de vragen niet keer op keer door je hoofd laat tollen en tegelijk een vragenlijst waarmee je man kan stilstaan bij wat hem beweegt.

Het is spijtig maar het is belangrijk dat hij moet afvragen of de band met de vriendin een scheiding waard is.
Nu doe je een aantal aannames en vraag je je af waarom hij niet met jou kan mailen.
Een vragenlijst is voor hem een spiegel voor jullie in gesprek gaan welke toekomst er voor jullie ligt.
Maar dat geldt ook voor jou.

Taruh

Taruh

13-09-2016 om 13:37

voel mee met je dochter

Ik heb dat als jonge puber ook tegen mijn moeder gezegd: ga nou scheiden dat is beter voor ons allemaal.

Helaas heeft ze daar nog 25 jaar mee gewacht met als resultaat dat mijn ouders nooit meer samen iets willen doen behalve mijn begrafenis regelen (dat hebben ze voor mijn zus wel samen gedaan) maar verjaardagen is of mijn vader of mijn moeder, andere belangrijke gebeurtenissen of of. Dat wil je als kind niet zelfs niet als je 45 bent.

Ik ben blij dat mijn ex de durf had om gewoon de stekker er uit te trekken voor we in zo'n situatie zouden zijn beland.

Neem de boodschap van je dochter serieus.

Ik heb het al eerder gezegd, als het de bedoeling is dat jullie samen blijven kan dat ook weer na een scheiding.

Het zal zowiezo nooit meer worden als het was. Want "als je doet wat je deed, krijg je wat je had"

moederziel

moederziel

13-09-2016 om 13:45 Topicstarter

Hmmm, zie het niet helemaal zo

'Kinderen en ook tieners zien lang niet altijd wie de schuldige is bij n scheiding'

Zo denk ik eigenlijk helemaal niet, in termen van schuldige of slachtoffer ofzo. Die flow zit ik totaal niet in.
De band tussen mij en de kinderen is heel open, we bespreken open wat er speelt en ze zien heel scherp wat er gaande is, in elk geval de oudsten.
De jongste had de boodschap per telefoon gekregen. Voelde zich ook geen doorgeefluik, die indruk had ik niet.

Flanagan, ik volg je post niet helemaal.
Taruh, ik snap wat je bedoelt, maar zoals je in het draadje kunt lezen is het niet zo eenvoudig om gewoon maar even de stekker eruit te trekken. Niet voor mij in elk geval. En zolang de kinderen goed lopen en de sfeer in huis met mij en de kinderen (weer) relaxed en veilig is, neem ik mijn tijd toch ook maar. Tot ik toe ben aan een volgende stap.

Pennestreek

Pennestreek

13-09-2016 om 14:26

Open zijn tegen je kinderen

Ik merk dat ik dat heel erg lastig vind. Want zadelen we ze dan niet onnodig op met onze problemen? Ik denk dat ik doorschiet hoor, dat vooropgesteld. Ik heb me in dit hele jaar pas 2 keer niet in kunnen houden in hun aanwezigheid, maar het voelt gewoon niet goed omdat ze zich dan verplicht voelen mij te troosten, terwijl ik vind dat ik er juist voor hen moet zijn. Ze merken heus wel dat er wat aan de hand is, in grote lijnen weten ze ook wel wat (man heeft ze gelukkig zelf ingelicht over de situatie en naar hen toe ook de 'schuld' op zich genomen - niet geheel terecht want zoals jij ook al zegt, er is geen schuldige en geen slachtoffer, dingen zijn bij ons nu eenmaal zo gelopen, we hebben allebei fouten gemaakt), maar details hoeven ze echt niet te weten.
Wel vertel ik ze regelmatig over dat wij ook maar zoekende zijn, dat er geen 'waarheid' is, dat gevoelens helaas nooit zwart-wit maar 100.000 grijstinten zijn en dat het dus heel lastig is om te weten waar we goed aan doen. Maar dat we hoe dan ook van ze houden, allebei, en dat we ons best doen om de situatie voor hen zo gewoon mogelijk te houden. We wijzen er ook op dat het in veel meer gezinnen gewoon is dat een van de ouders een deel van de tijd elders woont (chauffeurs, schippers, mensen die in het buitenland werken).

En nog even over je tijd nemen: dat is op zich heel goed. Je kunt inderdaad pas overtuigd een volgende stap zetten/besluit nemen als je zelf zover bent. Maar ik denk, met de rest, dat de volgende stap echt van jou moet komen. Sterkte maar weer.

Anoniempje2

Anoniempje2

13-09-2016 om 14:34

Ja, maar hoe dan?

Lieve Moederziel,

Je vraagt: "Je zegt dat boosheid de lucht klaart. Ik merk ook dat duidelijkheid helpt. maar wat meer kan ik doen dan vragen?"

Je hebt al heel wat goede tips en inzichtelijke postings gehad vind ik. Stellen ipv vragen. Dat is een hele goede. Jij zit in de reactieve modus, in de vraagmodus, het overleg. Hierbij ga je uit van zijn handelen en zijn gevoelens, zijn fase in het proces. Jij wil je daarnaar schikken.

Wat kun je meer doen dan vragen? Simpel: zelf gaan handelen. Dus zelf aandacht besteden aan hoe JIJ het wil, de rest van je leven. En dan stappen zetten om dat voor jezelf te creëren. Het is zoo vermoeiend om almaar af te wachten en te moeten reageren. Je hebt te maken met iemand die middenin een groot proces zit. Maar jij ook! Neem jezelf, en je kinderen, als uitgangspunt. Ik denk dat zowel man als jij hier meer aan hebben. Werk aan jezelf, heb je eigenlijk hulp? Een therapeut?

Natuurlijk is het niet zo simpel. En werd hier terecht gezegd dat je pas beslissingen kunt nemen als je ze 100% doorvoeld hebt. Maar ik hoop dat je jezelf wat meer centraal gaat stellen.

Sterkte!

moederziel

moederziel

13-09-2016 om 14:59 Topicstarter

Stellen ipv vragen

Dabk maar weer voor alle advies. Stellen ipv vragen lukt steeds beter. Ik heb gesteld dat IK wil dat hij ergens anders gaat wonen, liefst per volgende maand. En dat IK aan mij taks zit. Zoals ik eerder ook gesteld heb dat IK dit niet meer wil.
Kortom, op de goede weg... nu nog kracht erachter zetten en doorpakken als man het niet doet.

Dan nog even kort over de kinderen: wij zijn altijd een extreem open gezin geweest, over alles. En nu dus ook. Alles is bespreekbaar. Man heeft er maanden niets over gezegd en juist dát trokken de kinderen niet. Waren ze ook totaal niet gewend. Dat voelt voor hen onecht, nep. Ik ben zelf vanaf dag 1 open geweest, over hoe ingewikkeld dit is, over mijn verdriet en over dat één ding absoluut vast staat, namelijk dat we allebei zielsveel van hen houden. En dat ze ook letterlijk uit liefde geboren zijn.
Die openheid werkt bij ons. En soms geven ze ook duidelijk aan dat ze het er niet over willen hebben. ook dat is prima.

Uitleg

Hij is in het buitenland. Dus als jij gekweld wordt door een vraag, moet je wachten op een antwoord zodat de vraag je bezig houdt. Door op te schrijven vergeet je de vraag niet maar kan je hem wel loslaten. . De vraag staat ergens geparkeerd.

Ik noemde wat voorbeelden van vragen. Vragen waarvan ik zou verwachten dat die jou bezig zouden houden.

De lijst kan lang worden. Vragen over hoe hij die dagen voor het werk beleeft, hoe hij tegen een tijdelijk vetrek aankijkt, of hij jou niet durft te mailen. Praktische vragen en gevoelsvragen.
Als een soort intake-lijst bij een psych.

Het opschrijven heeft een van-je-af-schrijvende functie, maar ook een relativerende werking voor jullie beiden.

Het is een middel om wat objectiever naar de situatie te kijken. Tegelijk biedt het gelegenheid om verdriet los te laten.

moederziel

moederziel

13-09-2016 om 15:42 Topicstarter

Nee, beter van niet

'Als een soort intake-lijst bij een psych.'

nee, ik ben niet de therapeut van man. Ik heb eigenlijk niet zoveel zin om met hem te praten over zijn beweegredenen. Ik wil dat hij handelt. En duidelijk is.

Anoniempje2, ja, ik heb hulp, veel goede hulp. En dat zorgt ervoor dat ik na een ongelooflijke crisis in de eerste 2 maanden inmiddels weer behoorlijk goed op mijn 2 benen sta. Maar ook daarin heb ik weleens een zwak moment

Stip

Stip

13-09-2016 om 16:49

Nee joh

geen zwak moment. Je gaat vooruit, in sprongen- sprongetjes. Omdat je niet alles tegelijk handelen kunt. Is ook zelfbescherming. En als 't dan te bedreigend wordt val je even terug, naar veilig gedrag.
Logisch, maar niet altijd handig voor de voortgang van je proces

Het is mooi dat je zo open kunt zijn naar je kinderen en dat dat werkt in jullie gezin. Ik zie dat wij dit anders doen wat betreft onze relatie (geen details). Jij kunt het best inschatten wat ze aan kunnen en wat niet, Het is bezorgdheid van mijn kant; omdat ik in m'n werk zo vaak kinderen zie voor wie dit toch een loodzwaar proces is. (dat ze ook betrokken worden in dingen die nog boven hun pet gaan). Net als voor hun ouders- met dat verschil dat kinderen geen enkele regie hebben. Ik hoop dat je je niet aangevallen voelt; is niet m'n bedoeling.

Ik hoop dat 't je man duidelijk is/wordt dat jij dit niet meer wil. Dat je geen kracht hoeft bij te zetten maar dat hij over gaat tot actie. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Geen therapeut

De vragenlijst is niet zo zeer om jou de taak van therapeut te bezorgen. Het was meer naar aanleiding van post #801, waarin gevraagd werd of je man iets gezegd had of jij.
Je wilt nu stappen zetten terwijl je nog niet weet wat hij denkt en voelt.
Je moet er toch niet aan denken dat je keuze en stappen maakt, wanneer je achteraf hoort dat je het verkeerd hebt ingeschat.

Maak nog geen stappen, wacht eerst tot hij thuis komt.
De vragenlijst is een lijst waarop je kan terug vallen als je tijdens het gesprek vergeet wat je ook alweer had willen weten.
Tegelijk is de vragenlijst een lijst met punten waar je man over kan nadenken en kan realiseren wat hij doet en of dat werkelijk is wat hij wil.

Je stap is heel cruciaal, die maak je niet als je niet als niet alles volledig duidelijk is.
Als je hem nu wegstuurt op basis van onjuiste interpretaties, deel je hem een dreun uit dat hij ook niet meer terug zal komen omdat zelfs jij hem afwijst.
Wees voorzichtig. Wacht eerst het gesprek af.

moederziel

moederziel

13-09-2016 om 21:34 Topicstarter

Dat punt is gepasseerd, Flanagan

Man heeft zijn keuze gemaakt. Hij heeft 6,5 maand de tijd gehad om na te denken en naar mij toe te bewegen. Dat doet hij soms in woorden en in glimpjes 'oude' man, maar verder houdt hij koppig vol op de door hem ingeslagen desastreuze weg.

Man is terug van reis. Het is me niet gelukt om een normaal gesprek te voeren. Ik kon het niet. Op dit moment zit hij in de woonkamer met de 2 oudsten gezellig te kletsen. Ik heb me teruggetrokken maar ben eigenlijk razend dat hij nou godbetert weer gewoon in mijn huis zit. Weliswaar niet in maar naast de zithoek. Geen grap. Soort tweede rang.

Ik heb per mail zojuist gevraagd of hij echt per de 1e van de volgende maand hier onder dit dak weg is. Ik ben dr echt klaar mee. Heb net een flinke huilbui gehad (opgesloten in de badkamer) en heb geen zin meer om pijn te lijden.
Wat bezielt deze man toch in godesnaam?!

Stip

Stip

13-09-2016 om 21:38

Alleen

Alleen maar een dikke knuffel nu. Ik denk aan je.

Ff zo

Ff zo

13-09-2016 om 23:26

Toch vragen?

"Ik heb per mail zojuist gevraagd of hij echt per de 1e van de volgende maand hier onder dit dak weg is."

Heb je het toch weer gevraagd in plaats van hem te ZEGGEN dat hij echt per 1 okt weg moet zijn?

Kijk uit met vragen. Eerder reageerde hij ook niet daarop. Denk je dat hij nu wel over gaat tot actie?

En bedenk of je hem ook aangeeft dat je voor datum X wilt horen welke spullen hij wanneer ophaalt, zodat je van te voren weet of en wanneer hij wat doet.

Zodat je hem nog even kan waarschuwen als hij voor de deadline niets heeft gedaan - dat je dan zijn spullen ergens dropt (of zo).

Heel veel sterkte in deze zware periode.

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 01:09 Topicstarter

Het kan nog gekker

Nadat man vanavond even hier thuis is geweest om de kinderen gedag te zeggen, is hij inmiddels weer vertrokken. Ik vermoed naar Truus.
Hij heeft oudste per app laten weten dat hij weer weg was en dat hij dat niet in huis aan ze wilde zeggen. Te bizar. En toen was ik dus wel ECHT boos. Via de kinderen, bah.

Ik heb man geappt dat ik het niet ok vindt dat hij oudste als boodschapper gebruikt. Dat hij blijkbaar niet hier wil zijn en dat ik morgen zijn spullen in de schuur zet, zodat hij per direct naar een andere woonplek kan. Ik heb ook gezegd dat hij tot hij een woonplek herft gevonden vast in woonplaats van Truus wel een warm bedje kan vinden

Zo. Nu hij weer.

Moederziel

Kan je man zijn spullen uit de schuur halen zonder dat hij binnen hoeft te komen?

Dan hoef je nu geen tekst en uitleg meer te geven, dan is het helder, zoals je het nu gezegd hebt.

Als zijn eerste beweging de kinderen is, en zijn tweede beweging Truus, terwijl jij huilend boven bent, is hij weinig met jou bezig. Ik weet van zijn heftige verleden, ik weet jouw interpretaties er bij (niet verwerkt, weggeduwd) en/maar ik zie (ook?!) een man die gewoon voor zichzelf kiest, niet kwetsbaar is en het samen wil doen, maar zijn plan uitvoert (ik wil Truus). Jij denkt dat hij niet met de consequenties bezig is (die jij desastreus noemt); hij kan wel eens denken dat hij 'uit de zooi' is die hij heeft gemaakt (en uit de financiële zorgen bijvoorbeeld, van jullie samen). Dat laatste klopt ook niet, want scheiden/gescheiden leven is per definitie duurder, maar toch kan hij het gevoel hebben er 'letterlijk uit te stappen, in iets nieuws met Truus'.

Ach meid. Dit kan wel eens het begin zijn van veel pijnlijks, maar daar achter ligt dan rust, nieuwe ontdekkingen, een enorm mooi contact met je kinderen en met mensen die van je houden. Want hoe je dit alles ook uitlegt, en jouw liefde voor je man spat steeds van het scherm, zíjn liefde voor jóu vind ik op dit moment niet zichtbaar. Zo moeilijk. Maar ook zo helder en voor zich sprekend. Als hij het anders had gewild, in al zijn chaos, verwarring, pijn en gekwetstheid, had hij jou zó dichtbij gehad. Dat weet hij, van de jaren er voor. Dit is toch een keuze. Zijn keuze. Hoe knullig en inderdaad desastreus dan ook. Zo zie ik dat inmiddels.

Ik wens je sterkte en vooral tijd om goed voor jezelf te zorgen. Je hoeft nu niet zo veel meer dan de dagelijkse dingen, dicht bij je kinderen zijn, lekkere maaltjes maken, proberen goed te slapen. Je kunt stilstaan en zien wat er is. Dat is al zwaar genoeg.

Stip

Stip

14-09-2016 om 07:51

Idioot

Wat een idioot.
En zo idioot dat het jou aanzet tot actie. En nu volhouden. Spullen in de schuur vandaag en voet bij stuk houden.

Het gaat van kwaad tot erger. En jij bent de enige die dit stoppen kan. Zet m op vandaag Moederziel.

Bot

Wat een botterik, die verdient niet eens een kans en een vrouw die de deur op een kier houdt.

Spullen in de schuur? Dan zie jij die dozen daar nog weken staan. Heel pijnlijk.kan je de troep niet bij zijn familie stallen? Mijn zus zetten alles op de stoepen veranderde de sloten, zo klaar was ze met haar huwelijk.
Ik hoop niet dat RoosjeRaas het bij het juiste eind heeft. Maar wees daar niet bang voor. Je gaat nu je eigen weg, zonder hem. En hoe hij zijn verleden verwerkt, is nu zijn zorg.
Hij heeft iets moois doorgespoeld.

De man van mijn vriendin wenste ook niet te werken aan herstel en vertrok. Geen vechtscheiding want hun kinderen waren 14plus. Vriendin was verbaasd hoe binnen een paar maanden, haar liefde voor hem was gedoofd.
Hij ging vreemd nadat zijn carrière stagneerde en hij ergens jaloers was op haar veerkracht. Misschien is jaloezie ook wel hetgene waardoor jouw man jou zo behandelt.

Warme knuffel nu je deze stap gemaakt hebt. Dit is niet wat je wilde maar het moet zo zijn.

Angela67

Angela67

14-09-2016 om 10:10

naar Truus sturen

weet je waar ze woont?
Dan zou ik de spullen daar laten bezorgen.
gr Angela

Tops

Tops

14-09-2016 om 10:12

sloten veranderen kan alleen

als het huis op naam van Moederziel alleen staat, in andere gevallen mag dat juridisch niet en kan hij zo weer toegang krijgen tot de woning.

Hij krijgt als hij weg is steeds te gelegenheid om over zijn problemen te stappen. Jij bestaat op dat moment niet en hij kan zich focussen op wat hij maar wil.
Dan is Truus waarschijnlijk in die tijd hard bezig haar plek te veroveren.
Met andere woorden: kansloze situatie.
Maar...hij neemt zichzelf en onopgeloste problemen mee naar Truus.
Dat snappen of overzien ze allebei nog niet.

Een knuffel voor jou. Blijf alsjeblieft zien hoe het is, ga je kop niet in het zand steken zoals veel vrouwen doen. De "eindrekening" is voor hem, hij verliest op alle fronten. Truus uiteindelijk ook.

Flower

Flower

14-09-2016 om 10:37

Denk ïk ook

Deze relatie met Truus heeft zo geen kans van slagen. Dat zal zij uiteindelijk wel in gaan zien. Wat moet je met zo''n wispelturige man die zijn problemen voor zich uit blijft schuiven.
Nu is het voor jou heel verdrietig, maar uiteindelijk kom jij hier het sterkste uit.

mirreke

mirreke

14-09-2016 om 10:52

Respectloos

van man, moederziel.

Dat zou mij nog het meest boos maken, dat hij niet het lef heeft om zelf met jou te bespreken dat hij weer weggaat.

Ik vind dat hij zich met deze actie buitenspel heeft gezet, buiten de relatie, het gezin en het huis heeft geplaatst. Dat zou ik hem melden, echt melden, maar eigenlijk heb je dat ook al gedaan. Zijn keuze lijkt op dit moment gemaakt.

Er is inmiddels een nacht overheen gegaan. Hoe voel je je nu? Heeft man nog gereageerd?

Sterkte. Het is nogal wat...

Sally MacLennane

Sally MacLennane

14-09-2016 om 11:24

Geen spullen in het schuurtje

Stuur een bericht met "om 18:00 staan je spullen voor de voordeur op het stoepje. Zijn ze morgen niet opgehaald, dan gaan ze naar de stort."

Hij is al te lang over je grenzen gegaan. Ik voel niet veel voor geintjes à la Second Wife Club, maar soms is dit de enige manier om die grenzen weer terug te krijgen.

Het spelletje heeft lang genoeg geduurd.

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 11:35 Topicstarter

Day after

Nou, ik heb eigenlijk best goed geslapen. En werd wakker van de woedende appjes van man. Dreigend dat ik straks ook geen woonplek meer heb en dat hij wel even zou zien hoe hij dr financien verdeelt. Oei, oei, zoveel woede. Het moet maar even.
We hebben vanochtend veel heen en weer geappt, hij lag op ramkoers, ik heb gedeëscaleerd. Vanavond is hij er nog even, omdat hij dat jongste al had beloofd. Morgen moet hij weg zijn.
Inmiddels is man weer wat gekalmeerd. Ik heb laten weten dat hij altijd welkom is om wie hij is, maar dat de deur nu dichtgaat om wat hij doet. Dat ik dit niet meer kan en wil.

Ik ga me concentreren op mezelf en mijn kinderen. Man wens ik rust toe, en het inzicht dat hij aan de slag moet met zichzelf. Hij spoelt inderdaad iets heel moois door. Kostbaar tot en met. Maar niet aan hem besteed nu.
Op een dag zal hij dat zien. Misschien op dezelfde dag dat hij ontdekt dat Truus zijn toekomst ook niet is. Het zij zo, I'm out.

san

san

14-09-2016 om 11:40

woonplek?

Ik lees al even met je mee hier, maar nog niet eerder gereageerd. Wat een struggle ga jij door en hoe moeilijk moet het zijn dat jouw grote liefde, jou niet meer als zijn grote liefde ziet en een leven los van jou wil. Ik wil je daarmee dan ook heel veel sterkte wensen. Want wat een pijn moet dat doen en wat een verdriet brengt dat met zich mee.
Hopelijk kan je de kracht vinden om te accepteren wat de boodschap van man nu werkelijk behelst en dat hij geen gezamenlijke toekomst meer ziet en al verder is gegaan met zijn leven zonder jou.

Aan de ene kant vind ik het knap dat je zo hard vecht, met alle kracht die je in je hebt en aan de andere kant denk ik meid, laat hem los, stop met vechten, hij vecht niet met je mee, hij wil (je) niet meer en wil ook niet vechten voor jullie. In zijn hoofd hebben jullie geen relatie meer, maar zijn jullie slechts nog (door de situatie gedwongen), huisgenoten. Je vecht alleen en zet jezelf klem. Alleen in jouw ogen bestaat die relatie nog. Je blijft vasthouden aan dat wat was, zoekt in zijn woorden en daden een boodschap dat hij twijfelt aan zijn keuze. Als hij vriendelijk is of aangeeft dat de periode met jou voor hem ook veel betekend heeft, wil jij in de boodschap eigenlijk horen dat hij spijt heeft of bang is spijt te krijgen, dat hij twijfelt. Maar dat zegt hij niet. Hij geeft aan oprecht van je gehouden te hebben en die periode in zijn hart meeneemt, maar dat hij los van jou verder wil leven.
Dat is ook wat hij laat zien.

Zoals ik het lees heeft hij al bijna 7 maanden geleden de relatie verbroken, zijn jullie alleen nog voor de wet getrouwd, maar is van een (intieme)partnerrelatie al lang geen sprake meer.
Hij heeft een nieuwe partner waar hij al maanden mee samen is, maar toch blijf jij jezelf zien als zijn vrouw, zijn partner. Terwijl die verbintenis voor hem alleen nog maar op papier bestaat.

Jullie hebben 7 maanden geleden besloten wel onder een dak te blijven wonen waarbij man zijn eigen slaap -en leefruimte had. Waarom die keuze is gemaakt in plaats van apart van elkaar te gaan wonen is me niet helemaal helder. Wel dat die keuze in ieder geval voor jou nu niet meer werkbaar is.
Voor man is het natuurlijk fijn dat hij door zijn eigen plek in huis zijn kinderen kan zien wanneer hij niet in het buitenland is voor zijn werk. Voor hem is het blijkbaar mogelijk om jou als een huisgenoot te zien waar jou dat bij hem niet lukt (vind ik overigens heel begrijpelijk dat dat eigenlijk ondoenlijk is). Hij kan vluchten naar vriendin als de situatie lastig wordt, jij hebt geen escape.

Zolang hij echter nog de lasten van het huis (mee)betaald en er geen gerechtelijke bevel ligt waarbij hij de woning moet verlaten, staat hij wel compleet in zijn recht door gewoon in de woning te zijn en is het niet aan jou om hem de deur te wijzen. Of jullie moeten onder huwelijks voorwaarden getrouwd zijn en de woning is alleen in jouw eigendom? Zelfs dan mag je hem geloof ik niet de deur uitzetten zonder gerechtelijke uitspraak daartoe.
Hij is jou ook geen verantwoording schuldig of hij al dan niet in het huis slaapt of naar vriendin gaat. Natuurlijk zou het vriendelijk zijn om wel mee te delen hoe en wat de planning is, zolang jullie nog noodgedwongen onder 1 dak moeten leven. Gelukkig laat hij wel aan de kinderen weten dat hij er wel of niet is en ziet hij in dat zij die duidelijkheid nodig hebben.

Als jij wilt dat hij jullie huis verlaat omdat de situatie voor jou onhoudbaar is geworden, dan lijkt het mij meer wijsheid en constructief om samen te kijken wat de (financiële) mogelijkheden daarvoor zijn, dan demonstratief zijn spullen buiten te zetten. Daarmee bereik je niks, behalve dan dat je weerstand oproept bij je ex. Zolang jullie op papier nog getrouwd zijn ben jij net zo verantwoordelijk voor die extra financiële lasten die dat met zich meebrengt als hij. Dus ik zou zeker ook samen overleggen hoe jullie het wonen in twee huizen vorm willen geven zolang jullie nog financieel aan elkaar vast zitten en er nog geen scheidingsaanvraag bij de rechtbank ligt. Je kan dan meteen afspraken maken ten aanzien van jullie beider verantwoordelijkheid tav de kinderen zowel aan zorg als financiën.

In mijn ogen bereik je daar voor nu het meeste mee en kan je na een periode rust in de situatie, definitieve afspraken maken met nog enig respect voor elkaar en hopelijk een vechtscheiding voorkomen.

Ik besef me dat mijn woorden hard over kunnen komen, dat is niet mijn bedoeling. Ik denk alleen dat je los moet komen uit je gevoel dat jullie huwelijk nog een verbintenis geeft en dat je de situatie waarin jij je ex nog als partner ziet, je niet verder zal helpen.

Ik hoop oprecht dat jullie uit de impasse kunnen komen waarin jullie nu al 7 maanden zitten, dat je in staat zal zijn hem los te laten en door te laten gaan met zijn leven, dat je in staat zal zijn weer zelf de regie te voeren over jouw leven en gelukkig te worden zonder hem.

Ophalen

Ophalen kan leiden tot een woordenwisseling of een confrontatie met de kinderen. Ophalen kan alleen als de kinderen niet thuis zijn.
Als je de spullen zelf naar een familielid in de buurt brengt ( truus 150 km, nooit doen), bepaal je zelf welk tijdstip jou het beste uitkomt en hoef je niet te wachten tot hij besluit langs te komen. Straks komt hij om 10 uur 's avonds en zit jij en de kinderen uren te wachten.
Ja, het heeft meer impact als hij zelf zijn boeltje inpakt. Maar kan Moederziel zijn aanwezigheid wel pruimen?

Stip

Stip

14-09-2016 om 11:41

Geen idee

hoe je er nu in staat maar kan me zo voorstellen dat je heen en weer geslingerd wordt.
Hoe harder mensen tegen mij zeiden hier dat ik dit en dat moest doen hoe meer ik -onbewust- in de verdediging schoot.
Vaar je eigen koers, laat je gevoel toe en kies nu voor jezelf en jullie kinderen. Uiteindelijk zal dat voor hem ook het best zijn. Ik dacht vanmorgen; hij lijkt steeds onfatsoenlijker te worden, de grens te zoeken. En echt dat kan alleen omdat jij hem die ruimte geeft.
Je hebt een begin gemaakt- hou nu vol om duidelijkheid en rust te creëren voor alle partijen.

Grenzen stellen

Jee, Moederziel. Zo zie je. Als jij stellig bent en je grenzen stelt, komt er een andere kant van man naar boven. Dreigen in verband met woonplekken, geld. Dat is met zijn rug tegen de muur, maar op dit moment helaas, vreselijk, ook een echt bestaande kant van jouw man. En die is niet mals als ik het zo lees. Vanmorgen schreef iemand dat het hopelijk niet waar wordt wat ík vanmorgen schreef, maar ik vrees dat ik in wat jij schrijft nu die aspecten zie waarvoor ik zo bang ben dat ze ook jou en jullie staan te gebeuren. En wat ik in jouw situatie herken, is het feit dat jouw man de bestaande situatie prima had willen laten voortbestaan, dat hij niet gehandeld had. Jij maakt een eind aan die 'comfortabele' situatie maar dát is niet de bedoeling. Mijn ex heeft uiteindelijk gezegd dat ik niet 'uit had hoeven stappen'. "We hadden toch gewoon door kunnen gaan? Zij en jij staan los van elkaar." Ik kon niet geloven dat hij dat werkelijk meent en denkt, maar het is toch zo. Nog steeds volgens mij. Eerst wilde ik dat allemaal begrijpen, bevatten, nagaan of ik niet toch nog ruimte had. Later dacht ik: ik ga dit niet begrijpen, ik wil dit niet begrijpen en ik heb alle ruimte voor welke ontwikkeling dan ook, maar niet met twee vrouwen in zijn leven. Ik wil de enige zijn die als geliefde in het leven van mijn partner aanwezig is. Ik mag dat nu ook willen. Mijn trouw en liefde zijn niet opgezegd, ik leef vanuit die twee waarden. Maar niet meer met iemand die daar heel anders over denkt. Dat gaat gewoon niet meer. Wat een rust geeft dat. Om dat van jezelf te weten. Uit te mogen gaan van je eigen waarden, je liefde, je trouw. Juist in moeilijke tijden. Ik gun jou die rust. Die kan uiteindelijk heel goed zonder man zijn, dan wordt hij je ex. Maar dan heb je dát stuk teruggevonden, om waarschijnlijk nooit meer los te laten.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

14-09-2016 om 11:47

voorlopige voorzieningen.

Inderdaad, bij nader inzien is het niet slim hem nu al toegang te weigeren. Daarvoor heb je voorlopige voorzieningen nodig.

Anoniempje2

Anoniempje2

14-09-2016 om 12:00

Wow

Wat een actie allemaal. Ik heb bewondering voor je, Moederziel. Dingen zijn in beweging, dat lijkt me lastig, maar ook goed. Hou vol!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.