Relaties Relaties

Relaties

Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Stip

Stip

14-09-2016 om 12:14

nu de tijd

Ik zie dat onze posts elkaar gekruist hebben. Het verbaast me niks- de reactie van je man. Ergens was jij en jullie thuis nog zijn veiligheid van waaruit hij de chaos van z'n bestaan kon leven. Het spel verandert, jij speelt niet meer mee op deze manier. Dapper- het is nu blijkbaar voor jou de tijd.
Hou vol- ook al zal hij misschien wisselend zijn in gedrag.

Ff zo

Ff zo

14-09-2016 om 13:02

Uitkijken

Goed dat je een duidelijke grens hebt gesteld. Vervelend dathij zo boos gereageerd heeft.

Let alleen even op.

Jullie hebben al financiële begreep ik en het huis staat onder water. Heel ontwikkeld. Kan ook zijn dan de problemen van je man mede daardoor veroorzaakt zijn en hij als het ware (ook) op de vlucht is voor de financiële problemen die hij niet meer kan overzien. Hij zal de eerste niet zijn.

Ik
weet niet of ik je goed begrepen heb op dit punt.

Ff zo

Ff zo

14-09-2016 om 13:11

vervolg

Mijn posting ging te vroeg weg.

Gezien je mans boze reactie is het goed te overwegen: gaat hij nu in zijn boosheid geld achterover drukken zodat jij nog meer met de financiële sores achter blijft? Gaat hij misschien zelfs helemaal verdwijnen? (ik zeg niet dat het zo is, maar hij acteert zo vreemd dat ik hem ertoe in staat acht en wil je er toch voor waarschuwen).

In elk geval: als je wilt voorkómen dat hij geld opneemt en jou met nog meer sores achterlaat, dan is het handig er snel over na te denken hoe je het (spaar)geld dat jullie hebben veilig te stellen. En of je nu een ijkmoment wil om de financiën te verdelen. Daarvoor moet je niet een voorlopige voorziening indienen maar de echte echtscheiding aanvragen.

Ik zou je adviseren te proberen zo snel mogelijk met hem om tafel te gaan om de financiën en de verdeling daarvan te bespreken (vergeet niet alles wat hij aan Truus besteed heeft af te trekken van zijn deel van het resterende (spaar)geld).

Als hij daar niet snel genoeg aan meewerkt of daar onmogelijk in acteert overweeg dan in elk geval vast de echtscheidingsaanvraag in te dienen. Laat je in elk geval adviseren door een gespecialiseerde echtscheidingsadvocaat.

Heel veel sterkte.

Pennestreek

Pennestreek

14-09-2016 om 13:20

Wat een ellende!

Och moederziel, je wordt nu wel heel erg hard behandeld door hem zeg! Inderdaad reageert hij als een kat in het nauw. Ik had het je zo anders gegund!

Blijf nu alert en helder en zet twee stappen op het schaakbord vooruit. Zodat hij je niet kan verrassen met allerlei nare acties. Je hoort het zo vaak, dat man vertrekt en vrouw met financiële problemen achterlaat! Laat je dat niet gebeuren! Dus idd actie, echtscheiding zou ik nu hij zo reageert meteen aanvragen denk ik, dan kun je het van daaruit gaan hebben over de geldzaken. Maar dan is inderdaad de situatie nu 'bevroren'.

Ach, dit wil je allemaal helemaal niet. We hebben hier met jou al die tijd gehoopt dat je het goed zag en dat hij op een bepaald moment wel tot inkeer zou komen. Maar hij laat nu zien dat dat nu in ieder geval niet aan de orde is...

Heel veel sterkte meis!

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 15:06 Topicstarter

Woord scheiding nog altijd niet gevallen

Jullie gaan hier wel erg snel

Formeel scheiden is lastig ivm huis en de wens van mij om daar met de kinderen in te blijven wonen. Huis staat onder water en is relatief goedkoop ivm gunstige financiering. Formeel scheiden betekent gedwongen huis verkopen (want geen hypotheekrente-aftrek meer). Niet wat ik zou willen. Dus, nee, ik ga geen formele scheidingsprocedure inzetten.

Man is in het nauw. En dat is ook waar hij na 6,5 maand moet zijn. In het nauw gebracht door zijn eigen keuzes. Hij moet nu zsm een eigen woonplek vinden, morgen vertrekt hij ieg uit het huis. Waar hij intussen blijft, weet ik niet. Maakt me ook niet zoveel uit. Ik wil dat hij nu zelf gaat ervaren wat het betekent om op eigen benen te staan, zonder terug te kunnen vallen op de warmte van het gezin. Ik ben niet meer beschikbaar, de kinderen alleen op 'zijn' dagen. Vooraf afgesproken momenten.
Iemand schreef hierboven dat ik steeds maar twijfel wilde ontdekken in mans gedrag. Dat voel ik niet zo. Ik heb hem zien afglijden naar een schim van zichzelf. Dat ambivalente gedrag was er naar mij, maar ook naar onze kinderen. Hij heeft dat ook uitgesproken, die emotionele schemer. Man had geen diepe gesprekken met mij uit vriendelijke beleefdheid naar zijn ex, maar omdat hij niemand anders heeft die emotioneel zo dicht bij hem staat. Tot nu, want ik ben afgehaakt. Dat zal eenzaam en confronterend voor hem worden, en ik denk dat dit nu ook moet.

Bang voor de financiën ben ik niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat man geld achterover gaat drukken. Bang voor een vechtscheiding ben ik ook niet. Daar heb je er namelijk 2 voor nodig

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 15:11 Topicstarter

San, wat me opvalt

is dat jij details en gedachtes van man lijkt te weten die ik niet hier heb gedeeld. Krijg ik even een nare knoop van in mijn buik.

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 15:27 Topicstarter

Niet meer veilig

Lieve meelezers en meelevers, ik heb door bepaalde woordkeuzes en zinnen uit een van de postings hierboven heel sterk het gevoel dat iemand meeleest die persoonlijk belang heeft bij mijn verdrietige privé-situatie. Ik druk me nu erg voorzichtig uit, maar krijg er een enorm nare smaak van in mijn mond.

Ik lees heel graag jullie reacties, maar hou me even stil.

San

San

14-09-2016 om 16:18

Veilig!

Moederziel, ik kan je verzekeren dat ik je niet ken en ook je man niet. Tenminste daar ga ik vanuit, want in mijn omgeving speelt momenteel niks wat op jouw situatie lijkt. Een persoonlijk belang bij jouw situatie heb ik al helemaal niet ervan uitgaande dat je in je laatste posting mij ook bedoeld. . Ben al jaren zeer happy met mijn eigen man.

Wel heeft er in mijn directe omgeving enkele jaren geleden een soortgelijke situatie voortgedaan zoals waarin jij nu zit en waar ik heel nauw in betrokken ben geweest. Vanuit die ervaring heb ik geschreven.

Ik vind het erg vervelend voor je dat je je nu onveilig voelt op dit forum om je te uiten. Nooit mijn bedoeling geweest met mijn post. Ik weet niet hoe ik die onveilige gevoelens bij je weg kan nemen. Ik ga niet hier mijn echte naam neerzetten, dat begrijp je hopelijk ook.

Misschien kan forumbeheer hierin iets betekenen?

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 16:22 Topicstarter

Dankjewel San

Je uitleg betekent veel voor me. Sorry dat ik wat licht geraakt ben, misschien. Het is niet mijn allerbeste dag ever

Het is frappant hoe je bepaalde dingen omschrijft, dat deed bij mij een luide alarmbel afgaan.

Ienepien

Ienepien

14-09-2016 om 16:30

Moederziel

Ik ook heb dit draadje al lang gevolgd zonder te reageren. Had gevoel niet iets te kunnen bijdragen aan deze draad, gezien de goede adviezen die je van anderen kreeg. Echter, ook ik als meelezer begreep niet veel van het commentaar van San. Alsof je man al die tijd heeft gebruikt om jou te overtuigen dat jij hem los moest laten want hij heeft een nieuwe liefde? Dat blikt niet echt uit zijn reacties, dan had hij toch zelf allang over een scheiding met jou gesproken? En waarom dan die woede toen je aangaf dat hij thuis niet meer welkom was? Tja, Truus zal daar wel blij mee zijn, maar hij kennelijk niet.
Ook hij moet weten dat de huidige situatie waarin hij geen duidelijkheid geeft en nog stappen onderneemt ook niet goed voor de kinderen zijn. Dus alles wat San op dat punt zegt moet je maar heel snel vergeten.
En als San Truus is of iemand dicht in de buurt van Truus dan moet ze dat eerlijk kenbaar maken en niet misbruik maken van een draadje door iemand die er emotioneel doorheen ziet expres een richting in te duwen die beter in Truus straatje past. Vraag dan het email adres aan van Moederziel en geef dan open en eerlijk jouw kant van de situatie.
San, als we ernaast zitten en je reactie was eerlijk en oprecht dan moet je maar eens heel goed duidelijk waarom Moederziel kennelijk in jouw ogen zich vastklampt aan een utopie en haar man al lang en breed van haar afwil, zoals jij kennelijk wel weet. Ik haal het niet uit de reacties van haar man. Die heeft een bom laten vallen dat er een Truus is en daarna haar laten spartelen door verder geen stap te ondernemen.

Ienepien

Ienepien

14-09-2016 om 16:37

San

Ik schreef nog terwijl jij al geantwoord had, maar dat zie je dam niet--. Excuses.
Zo zie maar weer. Reageer ik voor het eerst op OO, had ik maar beter mijn mond kunnen houden.

Ienepien

Ienepien

14-09-2016 om 16:50

Huh

Ik snap er niks van, heb net in vorige post mijn excuses aangeboden aan San, maar de reactie komt niet tevoorschijn. Nogmaals sorry en ik blijf nu maar weg van dit draadje.

San

San

14-09-2016 om 16:52

Graag gedaan

Ik hoop dat ik je onrust heb weg kunnen nemen en dat die niet wordt gevoed door de paranoia van ienepien.
Ik ben geen Truus en nooit een Truus geweest.
Wellicht kan forumbeheer mijn gebruikelijke nickname aan je geven en kan je daarop zoeken ofzo en dan op die wijze wat meer over mij en mijn leefwereld en de vragen die ik hierbij heb te weten komen. Geen idee of dat mogelijk is.
Ik geef weer hoe ik jouw postings heb gelezen en die zullen zeker gekleurd zijn door de ervaring die ik in mijn omgeving heb meegemaakt. Voor jou en jullie kinderen hoop ik namelijk echt dat man in een Mlc zit en tot bezinning komt. Want in alles lees ik hoe diep jouw liefde voor hem is.

In de situatie die in mijn omgeving speelde was vrouw ook overtuigd dat man in een Mlc was beland want ze herkende hem niet meer en kon er niet mee omgaan dat zijn liefde voor haar niet meer was. Vanuit die stellige overtuiging dat man in een Mlc zat liet ze niet los met alle gevolgen en drama daarna vandien. Man zat namelijk echt niet in een Mlc. Dat wou ik jou besparen.

Sterkte

San

San

14-09-2016 om 16:55

Ienepien

Ook ik zie je bericht nu pas nadat ik je in mijn vorige posting paranoia heb genoemd . Excuses geaccepteerd hoor

Aagje Helderder

Aagje Helderder

14-09-2016 om 17:02

Moederziel

Ik lees ook mee met jouw draadje, al vanaf het begin.

Ik weet niet wie San is en kan dus niet met zekerheid zeggen dat ze niet uit jouw kring komt of anderszins belang heeft.
Maar toen ik haar post las, had ik niet het idee dat ze met of vanuit voorkennis schreef. Ze benoemt een aantal dingen die jij niet verteld hebt, dat is waar. Maar bij haar hele post had ik vooral het idee dat ze goed gelezen heeft, ook tussen de regels door, en dat ze conclusies getrokken heeft die ik als meelezer (die jou ook niet kent) ook trek. Jouw man heeft in zijn hart afscheid genomen van jullie relatie. Jij hoopt, ziet oorzaken en patronen die aan zijn handelen ten grondslag liggen. En ik geloof zo dat je daar gelijk in kunt hebben. Maar hij ziet het niet, wil het niet zien en heeft afscheid genomen. Van jou als zijn vrouw, van jullie als stel. Je hoeft jou en jouw situatie niet irl te kennen om die conclusie te trekken.

Ik vind het afschuwelijk voor je dat het zo loopt. Ik heb bewondering voor jouw liefdevolle houding ten opzichte van hem en jullie gezin. Maar de analyse van San kan ik helemaal volgen als trouwe meelezer.

Sterkte met alles,

Aagje

Vesper Lynd

Vesper Lynd

14-09-2016 om 17:07

Nou

Volgens mij is man toch al een tijd geleden emotioneel uitgecheckt maar wil wel de sleutel houden. Vervelend genoeg heeft hij daar ook recht op, en nu hij in de wielen wordt gereden slaat hij op tilt. San zegt dus helemaal niet van die rare dingen want dat is hoe het meestal gaat. De trein rijdt (over jouw grenzen) tot je halt roept, maar dan krijg je een botsing.
Ik zou desondanks wel even voet bij stuk houden.

Stip

Stip

14-09-2016 om 17:12

Boos

"En waarom dan die woede toen je aangaf dat hij thuis niet meer welkom was?"
Ben ik nou de enige die dat echt niet raar vind?
Man ligt met zichzelf overhoop- ik denk dat we dat naar alle redelijkheid aan mogen nemen. Heeft een verleden waarin afwijzing een rol speelde. Hij maakt rare sprongen (zacht uitgedrukt) maar had nog steeds de veiligheid van een beschikbare Moederziel. Ook al gaf je de laatste maanden aan dat dit jou verdriet deed, dat je dit niet wilde, het was voor man niet duidelijk genoeg. Hij kon vanuit een veilige basis door met z'n chaos. Door met truus, door met de kinderen en Moederziel als trouwe ziel op de achtergrond- niet iemand om rekening mee te houden. Wel iemand vertrouwd die beschikbaar was.
En nu dringt het pas echt door- het moet anders. Hij wordt gedwarsboomd en in zijn beleving misschien wel (weer) afgewezen. Boosheid is onmacht. Hij is onmachtig en wordt gedwongen nu om wat te doen.

Heel goed Moederziel. Je hebt het punt bereikt dat je grenzen gaat stellen. En je houdt je hoofd erbij.
Ik kan je qua financien ed geen raad geven. Heb destijds wel een vriend ingeschakeld om mee te kijken omdat ik bang was dat man financieel mij misschien ook benadeelde. Was niet zo- maar had gekund. Ik ging (en ga ) niet meer zo uit van het goede van de mens.

Ik dacht trouwens al dat ik wat gemist had toen het hier over scheiden ging. Je grens aangeven hoeft niet te betekenen dat je een scheiding aanvraagt. Alleen dat je aangeeft wat voor jou nu haalbaar is.En dat doe je nu. Knap van je.

Ik hoop van harte dat hier geen bekende meeleest zodat dit je uitlaatklap kan blijven. Het raakt me zoals je schrijft over dat man afgegleden is tot een schim van zichzelf. Deze situatie kent alleen maar verliezers.

Ook ik

Herken alles wat San schrijft. Zonder jou en/of je man te kennen. En helaas, dit komt door ervaring. Herkenbaarheid. Dus het is in die zin invulling, want wellicht niet op jouw situatie van toepassing, maar toch... Er zitten patronen in gedragingen van mensen die op deze manier (niet) handelen. Daarna blijkt dat allemaal niet zo warrig en uit nood te zijn, maar een keuze. Inclusief het laten escaleren door je partner, niet door jezelf.

Het kan starten met ontevredenheid, warrigheid, nood, maar het kan ook heel snel omslaan naar 'wachten tot de ander knopen doorhakt'. In mijn ervaring heel vaak ook omdat het schuldgevoel over het bedriegen en liegen (dat bijna altijd verder blijkt te gaan dan je als goed vertrouwende partner in eerste instantie weet en je kan voorstellen) blijkbaar onverdraaglijk is. Makkelijker is het dan alles 'bij de ander te leggen'.

Als jij de vrouw of man bent die het niet meer volhoudt en knopen doorhakt, vaak vanuit de gedachte van tijdelijkheid en grenzen stellen, pakt je partner dat op als 'jij wil (mij) niet meer'. Dat voelt oneerlijk, en is bijna nooit de hele werkelijkheid, maar een makkelijkere werkelijkheid blijkbaar om mee te leven dan zelf alle stappen die nodig zijn bij het losmaken, alle beslissingen, te zetten en te nemen.

Dit zie ik nu ook bij jouw man, Moederziel, en in zekere zin ook bij de man van Pennenstreek.

Doormodderen gaat tot de partner het niet meer aankan, de beslissing neemt om aan die huidige situatie iets te veranderen door te begrenzen, en dan te horen krijgen dat zij/hij dan de keus gemaakt heeft (om te scheiden, om de partner te verlaten). Het is een raar psychologisch 'spel' dat gespeeld wordt, waarschijnlijk uit angst en onmacht, maar daarom niet minder 'lelijk'. En schokkend als je er als vrouw/man naar kijkt en niets meer herkent van de partner die je had.

Dat 'scenario' leek San te beschrijven, niet vanuit een beschreven werkelijkheid bij Moederziel, maar vanuit het beeld dat heel vaak na verloop van tijd helder opdoemt, als de schade opgenomen kan worden, de rust wat weerkeert.

En dan moet je helen. Pas dan kun je helen. En weer gaan leven vanuit je eigen waarden van liefde en trouw.

Tops

Tops

14-09-2016 om 17:59

Bij

Bij mij ook een man die nooit een knoop zou hakken. Heb hem ooit gezegd dat ik bleef vechten tot ik er zelf aan onderdoor zou gaan,...dat zou ik niet laten gebeuren. Hij kon nog wel jaren zo doormodderen. Hij deed immers toch al wat hij wilde.
Ik ben gegaan omdat ik voelde dat het genoeg was. Dat ik wist dat ik beter verdiende dan het uitzicht op een waterval van de verkeerde kant.

moederziel

moederziel

14-09-2016 om 21:39 Topicstarter

Patronen

Wat een heldere uitleg hier. Ik besef goed dat het patroon herkenbaar is. In die zin was de post van San griezelig dicht bij de realiteit. Ik schrok ervan.
Ik vind het ongelooflijk lief dat jullie me willen behoeden voor zulk 'vals' spel. Gelukkig ben ik ook wel zo realistisch om te zien dat dit allemaal een rol speelt. En óók de MLC van man. Het doet allemaal mee.
Hij belde me net, per ongeluk zei hij, en vertelde en passant dat hij een huurflatje had gezien. Toon was prima. Gelukkig.

Vanavond ook met een na oudste gepraat. Die is boos op man, boos over zoveel respectloosheid. Hij wilde even met mij omrijden om niet naar huis (met man) te hoeven. Onze oudsten zijn oud genoeg om zich bewust te zijn van wat er gebeurt. Ook daarom hoop ik dat man snel een eigen plek vindt. Genoeg herstelwerk te doen.
Het is zijn pad nu. Ik heb het mijne. rust, rust, rust.

@San: alle vrees is weg hoor. Dankje voor je openheid.

Lieve kinderen

Wat een lieve kinderen heb je toch! Ik ben blij voor je dat ze je omarmen.

Pubers

De pubers van mijn vriendin waren in het begin ook boos. Dat ligt gevoelig voor een moeder want je wilt toch dat het contact tussen vader en kind prettig blijft. Nadat de vader ergens anders een stek had en zijn kinderen thuis ontving, trok het wat bij.
Ook dat heeft tijd nodig.

Tops

Tops

15-09-2016 om 00:36

en nu

zul je, vroeger of later, hopelijk het wonderbaarlijk onvoorwaardelijke houden van gaan zien van je kinderen.
Boos zijn op vader maar toch van hem houden, afkeuren wat hij deed, maar het is toch hun vader.
Iemand een enorme eikel vinden zonder dat je die persoon volledig afwijst. (misschien eerstens wel, maar later)
Dat kijkje in hun hart heb ik als heel waardevol en troostend ervaren. Hou je taai he

Pennestreek

Pennestreek

15-09-2016 om 09:49

Ik vind je zo ongelooflijk sterk!

Wow! En inderdaad, wat een lieve kinderen heb je. Misschien ook omdat jij zo open bent over je gevoelens. Dat heb ik veel minder gedaan, dus wel logisch dat mijn kinderen zelden uit zichzelf af en toe een arm om me heen slaan. En het kost me heel veel moeite de laatste tijd om ze in het gareel te houden. Alles gaat met gedoe gepaard. Vaste afspraken die we al jaren hebben over 's avonds douchen, tas inpakken, hond uit laten, kamers opruimen etc moet ik allemaal ineens weer 'bevechten'. Zwaar vermoeiend. Ik merk steeds meer dat mijn energievoorraad echt op is. Komt misschien ook doordat het tussen man en mij nu de goede kant op lijkt te gaan, dat daardoor mijn adrenalinespiegel daalt of zo.

Anyway, fijn dat het erop lijkt dat jouw man nu toch echt stappen onderneemt. En het zou helemaal mooi zijn als dat in harmonie kan. Dat gun ik je zo! En hem ook. Als jij inderdaad goed ziet wat er bij hem gebeurt hoop ik dat hij op tijd met zichzelf aan de slag kan gaan...

moederziel

moederziel

15-09-2016 om 10:11 Topicstarter

Lief zijn ze zeker

Ja, ik ben ook heel erg trots op mijn kinderen en op de eenheid die we zijn. Er is gelukkig ook geen ruzie thuis, ondanks dat man en ik nu de grenzen over en weer moeten zien te stellen. Dat speelt zich buiten blikveld van de kinderen af.

Die openheid hebben we thuis altijd gehad. Alles was bespreekbaar. Daarin ligt nu juist ook een pijnpunt voor de kinderen: ze kunnen man emotioneel niet bereiken. Hij heeft zich naast het gezin geplaatst. Dat begrijpen ze niet - logisch. Dat kan niemand nu, en daarin probeer ik ze gerust te stellen. Dat dit niet aan hun ligt, en dat dit ook niet altijd zo zal blijven. Dat man én ik nog net zoveel van ze houden als daarvoor, en dat ze letterlijk uit wederzijdse liefde zijn geboren. Maar dat het nu een moeilijke periode is voor man, en daarmee voor de anderen moeilijk om mee te moeten dealen.

Met mij gaat het best goed. Na een pittige berichtenwisseling, bond man in en toonde zich meegaander. Ik ben standvastig gebleven. Hij moet vandaag echt zijn spullen pakken. Ik weet niet of hij dat doet. Er zat vanochtend nog een was in de machine van hem
Ik wil hem niet fysiek buiten de deur zetten, dus als hij toch blijft, zal ik hem zoveel mogelijk negeren.
Hij zag er slecht uit, een beetje een geslagen hondje. Dat doet me dan wel weer wat. Maar ik besef heel goed dat ik hem nu het laatste zetje moet geven, om allemaal de emotionele rust te krijgen die nodig is. Over een tijdje, als het stof is neergedaald, kan ik dan zien wat er aan de horizon ligt.

moederziel

moederziel

15-09-2016 om 10:12 Topicstarter

Pennestreek

Wat fijn dat het met jouw man en jou de goede kant op gaat! Dat is het beste nieuws van deze week
liefsx

moederziel

moederziel

15-09-2016 om 10:17 Topicstarter

Tops, tot op zekere hoogte

Ik begrijp je post, maar juist in dat onvoorwaardelijke houden van dat kinderen hebben, zit voor henzelf een grote valkuil. Kinderen zijn altijd loyaal aan hun ouders, tot aan hun eigen ondergang. Dat is precies wat mij én mijn man in ons leven als een schaduw achtervolgt. Het is niet goed voor je, je ouder heeft je beschadid, en toch blijf je loyaal. Omdat het je ouder is.

Om die onvoorwaardelijkheid los te durven laten als het nodig is, moet je heel sterk in je schoenen staan. Ik probeer ze die kracht te laten ontwikkelen.

Tops

Tops

15-09-2016 om 11:20

Dat snap ik

Maar de situatie ligt anders tussen partners dan tussen ouders/kind.
Dat wil niet zeggen dat het niet onherstelbaar vernield kan worden, ik denk alleen niet dat een scheiding daartoe hoeft te leiden.
Bij een eenzijdige loyaliteit kan dat ook niet, ook niet tussen ouders en kinderen.
Wat ik bedoel is dat met een scheiding kinderen vaak heel goed snappen dat dit van ouders is. Dat zij er in feite buiten staan, ook al ervaren ze de gevolgen.
Ze mogen dat ook, ze hoeven niet los te laten als de verhouding ouder/kind altijd goed is geweest. Een scheiding hoeft daar niet toe te leiden.

Mijn ene kind zei: pap, ik vind je een grote eikel hoe je mamma hebt behandeld, dat siert je van geen kanten, het valt me tegen. Maar ik hou van je, je bent mijn vader en daarin heb je niet gefaald.
Al heeft hij ook als ouder steken laten vallen, ze voelden zich geliefd als kind en die band ging niet kapot.

Pennestreek

Pennestreek

15-09-2016 om 11:23

moederziel,

de situatie van jullie kinderen is echt heel anders dan die van jou en je man vroeger. Ik schreef al eerder dat JIJ nu die cirkel heel duidelijk doorbreekt. En als ik je kinderen een beetje kan inschatten zo vanuit je posts, dan kun jij ze ook heel goed uitleggen waarom je man doet zoals hij nu doet. Niet als excuus, maar echt als uitleg.

Dat dat belangrijk is merk ik nu, nu ik na 46 jaar eindelijk inzicht krijg in mezelf en daardoor ook in mijn eigen ouders. Ik snap mijn moeder nu. Dat maakt niet dat terugdenken aan mijn jeugd nu minder pijnlijk is, maar het maakt het wel makkelijker om met mildheid naar haar te kijken. En ook heel helder dat ik idd indertijd goed heb ingeschat dat haar confronteren met haar acties en wat dat voor mij betekend heeft niet werkt. Het was ook haar onmacht, niet een gebrek aan liefde voor mij. Het zorgt ook dat ik aan mijn kinderen uit kan leggen waarom ik deed hoe ik deed. Dat het zeker geen gebrek aan liefde is voor hen, integendeel, maar echt niet weten hoe het beter kan. En ik ben hard aan het werk om dat te veranderen, dat merken ze ook.

Als jij aan jouw kinderen uit kunt leggen dat, ook al is vader tijdelijk (?) niet beschikbaar voor ze, dat dat niet is omdat hij niet van ze houdt, maar omdat hij zelf in de knoop zit, teveel met zichzelf bezig is. Dat is een wereld van verschil (lijkt mij)!.

moederziel

moederziel

15-09-2016 om 12:24 Topicstarter

Tops, was het maar waar

'Maar de situatie ligt anders tussen partners dan tussen ouders/kind.
Dat wil niet zeggen dat het niet onherstelbaar vernield kan worden, ik denk alleen niet dat een scheiding daartoe hoeft te leiden.
Bij een eenzijdige loyaliteit kan dat ook niet, ook niet tussen ouders en kinderen.
Wat ik bedoel is dat met een scheiding kinderen vaak heel goed snappen dat dit van ouders is.'

In ons geval was de relatie tussen ons beiden (partners) lang onvoorwaardelijk. Maar de trauma's hebben ons ingehaald en daar ondervindt man nu de kwalijke gevolgen van. Het hoeft niet tot een scheiding te leiden, we gaan ook nog niet scheiden, maar de emotionele verwijdering en loslaten is er inmiddels.

Onze kinderen snappen totaal niet dat dit van ons als ouders is. Dat is het helaas ook niet, ben ik bang. Ze zien 1 ouder die nog volop 'houdt van' en een andere ouder die zich van het ene moment op het andere heeft afgesloten van de rest van het gezin.
Man heeft geen liefde te geven, en dat merken ze. Daar kun je als kind weinig positiefs uit halen, hoor. Dat moet echt wel hersteld worden.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.