Relaties Relaties

Relaties

Ms. Simone

Ms. Simone

07-11-2016 om 00:13

Help, (bijna) ex wil mij uit huis en voert de druk op

Voor het weekend schreef ik al onder "Delen. Scheiden van een man met mogelijke stoornis", dat bijna ex na een aantal maanden relatieve rust weer in ons huis kwam wonen omdat zijn "Truus" hem zogenaamd niet meer kon opvangen.

Hij blikt niet langer tenwillen wachten tot ik een geschikte woonruimte heb gevonden voor mij en de kinderen, dus begint hij de druk steeds verder op te voeren. Zo kan zijn move terug nu dus ook gezien worden. Donderdagavond kwam hij met de mededeling dat hij van plan is "Truus" in huis te halen, in de kerstweek dat hij met de kinderen thuis is en dat hij dan eerst al een weekend wil "oefenen". Hier heb ik in eerste instantie niet op gereageerd omdat ik te verbijsterd was. Vrijdag heb ik hem echter een mailtje gestuurd dat ik dit respectloos vind, aangezien wij nog in dit huis wonen.

Ik was hier zo van overstuur dat de kinderen dit ook merkten, waarop ik ze uiteindelijk geprobeerd heb uit te leggen waarom. Zij hebben daar met hun vader ook over gepraat, waarop hij een zielig verhaal heeft opgehangen over dat het zo fijn is voor hem dat hij een vriendin heeft, want dan is hij niet eenzaam. Dit heeft mij nog pissiger gemaakt, maar ik hoopte (tegen beter weten in) dat ex toch iets zou doen met mijn mailtje.

Kom ik vanavond thuis van een weekendje familie, blijkt hij Truus afgelopen weekend al te logeren hebben gehad! Ik ging wel zo door het lint van gefrustreerde woede, dat ik de kinderen wat meer gezegd over waarom ik zo woest was. Dat de zaken wat anders in elkaar steken: dat die zielige papa die anders zo eenzaam is respectloos bezig is en mij uit huis wil krijgen.


voorlopige voorzieningen

Ja kunt je advocaat vragen om bij de rechtbank voorlopige voorzieningen aan te vragen voor de duur van de echtscheiding. Je kunt vragen of jij en de kinderen in het huis kunnen blijven totdat alles is geregeld. Je ex mag dan niet meer in het huis tenzij jij dat goed vindt.
Mijn ex zette ook een enorme treitercampagne op touw toen wij nog in één huis woonden, de voorlopige voorzieningen brachten duidelijkheid en rust.

Ms. Simone

Ms. Simone

07-11-2016 om 12:52

Voorziening

De advocaat zegt dat er op zo korte termijn niets te doen valt. Ik verwacht hem vanavond weer in huis.

Hanna

Hanna

07-11-2016 om 14:28

Toch doen

Je kunt het wel op tijd voor de kerst regelen.

Een aantal maanden

Wat heb je ondertussen al ondernomen, zowel ten aanzien van de scheiding als ten aanzien van de woning?

En probeer toch je rust te bewaren, jij was er niet in het weekend, ik kan me voorstellen dat het bijzonder vervelend en respectloos voelt, maar waarom zo boos, waarom de kinderen erbij betrekken?

Tsjor

Kerst

Je kunt ook onderhandelen: hij met kerst, jij gaat dan weg; jij met oud-en-nieuw, hij gaat dan weg.

Tsjor

Slaapplaats

Hoe moeten we dat voor ons zien, hij en truus op een matras in de achterkamer of in jullie bed?
Voor jou een walgelijk idee. Ik weet nog dat een puber een week na de scheiding geconfronteerd werd met een onbekende vrouw in de badkamer tijdens een papa-weekend. De puber ging over de rooie en heeft de papa-weekenden afgezworen. Je aanstaande ex is blind als hij denkt dat dit de kinderen koud laat. Het is nog maar te bezien of de weekje kerst met truus toppie wordt.
Laat je kinderen weten waar je bent en dat ze elk moment naar je toe kunnen.

Yura

Yura

07-11-2016 om 15:06

Truus

Normaal ben ik er geen voorstander van, maar ik heb de indruk dat je man je totaal niet hoort, dus misschien toch eens contact zoeken met Truus. Waarschijnlijk hangt hij bij Truus een totaal ander verhaal op, dat jullie dit zijn overeengekomen ofzo. Dus misschien rechtstreeks met haar contact opnemen dat jij haar aanwezigheid in huis niet op prijs stelt zolang jij er nog woont. Eventueel anders door je advocaat een brief laten sturen.

Sarenza

Sarenza

07-11-2016 om 15:41

Toegang

Van mijn eigen scheiding weet ik dat ik mijn toen-nog-man niet de toegang tot ons gezamenlijke huis mocht verbieden. Tenminste de politie zei dat nadat zij ingeschakeld waren bij een ruzie.
Maar als mede-eigenaar mag je toch zeker wel de Truus de toegang tot je huis verbieden?
Als je aanstaande ex-man het op deze manier wil afhandelen zou ik mijn poot stijf houden en alle gemaakte afspraken opzeggen en de deur niet meer uitgaan.
Dat hij maar ziet wat hij met Truus doet maar niet in mij huis en zeker niet in mijn bed.
Gek is dat, dat alle respect bij zo'n man lijkt te verdwijnen als hij wil scheiden. Je zou denken dat iemand minimaal z'n fatsoen houdt tegenover de moeder van z'n kinderen en de persoon waar hij ooit van hield. Maar dat blijkt dus in heel veel gevallen niet zo te zijn. Triest

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-11-2016 om 15:59

Met een voorlopige voorziening wel

Sarenza.

Dat is nu juist de clou.

ja precies

Met voorlopige voorzieningen kun je de politie vragen je ex bij je huis weg te halen. Bel je advocaat, het was bij mij binnen vier weken geregeld. Wat een rust leverde dat op, ook voor ons kind.

En...

Het was voor ons heel goed om letterlijk uit elkaar te zijn, letterlijk uit dat patroon van ruzie, alcoholmisbruik, respectloos gedrag, sarren. Ik heb zelf niet gedronken maar heb me wel schuldig gemaakt aan de rest. Ik kon gewoon niet NIET reageren op zijn getreiter. Kwam hij dronken thuis vol verwijten, dan MOEST ik daar iets van vinden. Zijn gedrag kon ik pas negeren toen ik er niet meer middenin zat en dat deed wonderen voor mijn eigen gedrag.
Even doorpakken dus! Voor alle partijen beter.

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 06:53

Woensdag

Heb bijna ex gisteren een mailtje gestuurd en daarin gezet dat ik wil dat hij voorlopig wegblijft om de kinderen tijd te gunnen bij te komen van deze geforceerde introductie. Hij is gisteravond niet meer thuis geweest. Dit kan toeval zijn, omdat het hem zelf beter uitkwam, dat zal ik vandaag wel merken.

Ik ben vooral ook zo woest omdat hij ruim anderhalf jaar geleden al wat is begonnen is met deze vrouw, zo bleek achteraf. Dit was net na de verhuizing van ons gezin naar dit afgelegen dorp. De kinderen zijn vanaf het begin gepest geweest, voelen zich hier niet thuis, met mijn zoon ben ik een heel traject ingegaan en die bleek ASS en ADHD te hebben. Al deze tijd dat wij hier ongelukkig waren ging hij de hort op met Truus, vaak ook nog zonder mij hiervan op de hoogte te brengen en liet meneer mij hier de zaken oplossen. E.e.a. Staat te lezen in mijn andere draadjes.

Toen bijna een half jaar geleden de biecht kwam, wist ik gelijk dat ik met de kinderen weg wilde omdat wij hier geen van drieën gelukkig zijn geweest. Ook toen was ik nog het meest woest over het feit dat hij ons zo in de steek heeft gelaten terwijl wij het zo moeilijk hadden.

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 07:18

Woensdag (2)

Ik heb toen gelijk een advocaat benaderd om de scheiding in gang te zetten en me ingeschreven voor een huurwoning. Verder heb ik gezegd dat ik wilde dat hij voorlopig uit huis zou gaan om de rust te bewaren. Dat heeft hij gedaan en we hebben ook een omgangsregeling afgesproken met de kinderen. Een paar weken geleden begon hij te zeuren dat het hem nu allemaal te lang gaat duren. Hij wil na de scheiding in het huis blijven en wil nu al in "zijn" huis kunnen.

Dat het lang(er)duurt komt ook door vakanties, (ook van) mijn advocaat en het feit dat ik de tijd nodig had om zaken uit te zoeken aangezien ik ex veel te lang onterecht heb vertrouwd. Bovendien houd ik wél rekening met de kinderen, waarvan er nu eentje net met de middelbare school is begonnen en de andere net aan therapie was begonnen voor zijn psychiatrische aandoeningen.

Al deze maanden heb ik voor mij kunnen houden wat er allemaal speelt. Ex en ik hadden de scheiding gebracht als het gevolg van uitelkaar groeien. Wat ook wel zo is natuurlijk.

Anderhalve week geleden heeft ex de kinderen verteld dat hij een vriendin heeft en het zo gebracht als een heuglijk iets, zodat hij niet meer eenzaam is. Dezelfde dag dat mijn zoon dat tegen mij verteld, komt zijn vader met zijn plannen voor de kerst.

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 07:47

Woensdag (3)

Ik voel nog weer de misselijkheid opkomen nu ik dit typ, zo schaamteloos en respectloos er over mijn grenzen en gevoel is heengewalst. Door het bij de kinderen te brengen als "fijn voor papa, dan is hij niet eenzaam, want hij heeft ook niks met zijn familie en hij heeft geen vrienden" en mij zodoende weg te zetten als een verbitterde pretbederver die hem zijn nieuwe geluk zou misgunnen!

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 08:33

Woensdag (4)

Na de openbaring van zijn plannen was ik dus, zoals gezegd, eerst verbouwereerd en later overstuur. Omdat dit voor de kinderen zo overduidelijk was, heb ik ze uitgelegd wat hun vader van plan was en dat ik dat respectloos vind zolang ik hier nog woon. Toen op zondag bleek dat hij haar datzelfde weekend al had binnen gehaald, ging ik over de rooie.

Dit is niet iets waar ik trots op ben, maar het is gebeurd. Daarom vond ik het belangrijk om de kinderen iets meer te vertellen, zodat ik mijn kwaadheid kon verklaren. Ook omdat ik hoop dat zij zien dat je zo niet met elkaar omgaat en dat er ergens een grens is. Dat niet alles maar kan.

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 08:47

Woensdag (5)

Woensdag is mijn eigen advocaat weer beschikbaar en zal dan contact met mij opnemen. Wij staan op het punt van afronding (ondertekening convenant). Pas als ik op zijn minst een ondertekend concept convenant heb, kan ik reageren op woningen die vrijkomen in de door mij gewenste regio. Omdat ik beslist niet in deze regio wil blijven, krijg ik geen urgentie en ik ben natuurlijk geheel afhankelijk van wat er vrijkomt in die regio, waar de vraag zoveel hoger ligt dan het aanbod.

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 09:10

Truus

Om Truus te benaderen, heeft ook door mijn hoofd gespeeld, maar ik ben bang dat het verspilde moeite is.

Het zegt denk ik wel iets dat zij op uitnodiging van (toen nog man) hier ruim een jaar geleden al eens "op visite" is geweest. Ik kwam die middag thuis na de uitgebreide weekend boodschappen, toen er een, mij onbekende, vrouw op de oprit stond. Man en kinderen waren ook buiten en leken afscheid van haar te nemen. Alvorens weg te rijden op de fiets, keek zij naar mij, terwijl ik wachtte tot zij de oprit vrij zou maken.

Later kreeg ik te horen: "Dat was Truus, die ken ik uit de kroeg. Ik wilde MIJN huis laten zien". De kinderen vonden dat ook al vreemd, helemaal omdat ik haar niet ken. Ook het uitgaansgedrag van hun vader vonden zij wel wat vreemd, maar hij beweerde dat hij hernieuwd contact met een oud-collega had waar hij soms mee wilde uitgaan.

NB: In deze periode ging het extreem slecht met (vooral) zoon, dus was mijn focus vooral daarop gericht.

Ms. Simone

Ik wil je allereerst een hele dikke knuffel geven, want dit is niet niks wat jij voor je kiezen krijgt. Ik krijg helemaal kippenvel van wat je beschrijft. Lieve sterke vrouw, laat je niet gek maken. Het siert je dat je jullie kinderen zo min mogelijk hier in wil betrekken, maar bedenk dat je alleen controle hebt over je eigen gedrag en niet over dat van je bijna-ex. Zijn respect voor jou is er niet en dat is bikkelhard, maar dat LIGT NIET AAN JOU!! Ga niet twijfelen aan jezelf. Concentreer je op je eigen welzijn en dat van jullie kinderen.

Je hebt behoefte aan duidelijkheid en rust. Doe je bijna-ex een duidelijk voorstel voor een verdeling en geef aan dat het je meer dan kwetst als hij truus in jullie huis haalt. Je kunt hem niet verbieden wie hij ontvangt als jij er niet bent, maar je kunt hem wel vertellen wat het met jou doet. Ga niet te veel in detail, dat doet alleen jouzelf extra pijn. Hij wil niet bezig zijn met jouw gevoelens, dat is duidelijk.
Ik zou zelf wel contact zoeken met truus, al was het maar om haar te vertellen dat zolang de zaken tussen jou en bijna-ex nog niet geregeld zijn, haar aanwezigheid in jullie huis de zaken extra ingewikkeld maakt voor de kinderen en voor jou. Met een beetje geluk kan ze het geduld opbrengen tot jullie ook de fysieke scheiding in woonsituatie hebben kunnen regelen.

Ms. Simone

Ms. Simone

08-11-2016 om 10:12

Moederziel

Heb ook veel van jouw draad gelezen (ben niet helemaal up to date) en vond hierin veel herkenning. Heb ook veel gehad aan de goede adviezen die jij kreeg. Dank je wel voor deze steunbetuiging.

maria

maria

09-11-2016 om 09:37

ik weet het niet

Uiteraard kun je dit niet echt verbieden.
Toch zou ik daar zelf wel een poging toe doen in dit geval, normaal zou ik daar niet snel voor kiezen.
Dit kan echter echt niet wat hij doet.
Een beroep doen op zijn meelevend vermogen lijkt me nutteloos. Als hij daar bij zou kunnen nu zou hij dit niet doen.
Ik zou echt heftig. (niet agressief, wel heel assertief en directief) aangeven dat je NIET wilt dat ze voorlopig nog een stap in je huis zet. Zeker bij hem, ev. ook bij haar.

Ms. Simone

Ms. Simone

12-11-2016 om 09:02

Confrontatie

Uiteindelijk is (bijna) ex, na de hele week afwezigheid gisteravond in huis geweest en het is uitgelopen op een heftige confrontatie met veel geroep van verwijten over en weer, waar de kinderen helaas ook veel van hebben meegekregen.

Ik voel me een soort van leeggeknepen en sta strak van de spanning.

Ff zo

Ff zo

12-11-2016 om 10:15

advocaat

Ik zou als ik jou was echt een advocaat bellen. Die kan zsm een voorlopige voorziening aanvragen bij de rechter. Duurt een paar weken (ik denk ca. 3), maar dan kan die bepalen dat je bijna ex niet meer in het huis mag komen en kan je dat dus ook echt verbieden en sloten veranderen.

Ben je al heel stellig en duidelijk tegen hem geweest? Als je dat gedaan hebt en hij trekt zich er niets van aan, dan is dir het enige wat je volgens mij nog kan doen. En volgens mij ook moet doen, want deze situatie kost je te veel energie en is voor jou en de kinderen niet wenselijk om niet te zeggen, schadelijk.

Dikke knuffel en veel sterkte. Nare situatie.

V@@s

V@@s

12-11-2016 om 11:11

tja

Een voorlopige voorziening kan natuurlijk ook juist net andersom werken. Dat juist ex in het huis mag blijven en dat topicstarter moet vertrekken.

Sta niet alleen

Jullie situatie wordt nijpender. Schakel hulp in van je familie. Zorg dat je niet alleen staat en dat anderen weten hoe hij jouw gezin behandelt. Hij doet nu wat hij blieft omdat niemand hem tegen houdt, niemand het voor jouw opneemt. Daardoor sta jij stijf van de spanning en voel je je zwak.
Laat je je niet intimideren. Dat gaat gemakkelijker met steun in de rug zodat hij tegenstand ervaart.

Maar zelfs als die steun ontbreekt, kan hij je niet in je ziel raken. Hij is er namelijk al uit.
Hij is een mens , net als jij, en niets meer. Zo bent jij ook een mens en niets minder. Je bent geen tweederangs burger. Hou je rug recht en kin vooruit. Kijk hem strak aan zonder vrees, zodat hij in jouw ogen geen vrees kan lezen. Hij speelt een psychisch spelletje met jou, weet dat hij jou niet kan raken wanneer jij dat in je hart niet toe laat.

Hij weet dat de kinderen hun moeder niet los laten. Daarom probeert hij jou aan te zetten zelf weg te gaan. Zie je nu in hoe zwak hij staat. Hij schakelt truus in om de kinderen te laten zien dat hun moeder prima te vervangen is, ergens is dat een groot zwaktebod. Het toont aan dat hij helemaal niet zo zeker is van zijn positie tov de kinderen.
Iemand die overgaat tot intimideren, staat ergens heel zwak. Prik er dus door heen.

Uit het hart

Extra; met 'Hij is er al uit' bedoelde ik dat jullie huwelijk voorbij is en zo ook jouw liefde in je hart voor hem. Hij heeft geen plaatsje meer in jouw hart.

Jasmijn

Jasmijn

12-11-2016 om 11:33

en Truus haar huis dan?

Waarom gaat ie voorlopig niet in Truus' haar huis zitten eigenlijk? Of laat Truus ook een heel gezin stikken?
Heel veel sterkte in ieder geval en gewoon in huis blijven hoor, zorgen dat jij woonruimte hebt tot je wat anders hebt gevonden.

Ms. Simone

Ms. Simone

12-11-2016 om 15:15

Duidelijk

Probeer duidelijk te maken wat er is gebeurd, maar merk dat ik er vanalles bijhaal tijdens het typen.

Ik ben gisteravond (uiteindelijk) wel heel duidelijk geweest en ex is ook vertrokken. Hij zal volgend weekend (zonder Truus) hier zijn. Kan hij kijken of hij de brokken van zijn relatie met de kinderen nog kan lijmen. Moeten we tegen die tijd maar zien, waar zij aan toe zijn.

Hij kwam eerst binnen met "het is mijn huis en dit was afgesproken" (dat eisende, hij voelt zich volledig in zijn recht staan) terwijl ik hem had gemaild voorlopig weg te blijven. Ik maakte al aanstalten om boos weg te gaan, de confrontatie uit de weg, want de spanning had zich al een week opgebouwd en ik was bang over wat ik eruit zou gooien. Maar, eenmaal in de auto op de oprit, bedacht ik me dat ik de kinderen had beloofd bij ze te blijven dit weekend en dat die boosheid er dan maar uit moest.

Ik ben weer naar binnen gegaan, waarna we al snel vervielen in het elkaar boos verwijten toeroepen en helaas waren de kinderen ook aanwezig bij het grootste gedeelte van deze woordenwisseling. Iedereen heeft mij zo boos gezien en gehoord, terwijl ik het juist op een kalme, rustige manier had willen uiten, of eigenlijk helemaal niet. Geen enkele waardigheid, zo.

Zijn versie: Hij vindt dat het mijn probleem is dat ik moeite heb met Truus in mijn huis. Als ik er niet ben, heb ik er toch geen last van? Truus maakt nu onderdeel uit van zijn leven en dus ook van dat van de kinderen. Mijn negativiteit over Truus straalt af op de kinderen, want die vonden afgelopen weekend juist heel gezellig. Ik moest niet proberen zijn leven te bepalen nu onze relatie over was en dat via de kinderen spelen. Het was laag bij de gronds van mij dat ik de kinderen had verteld dat hij het al anderhalf jaar geleden had aangelegd met Truus, maar ja hij had een goed excuus, want "mama hield niet meer van mij". Hij vindt dat hij geen rekening hoeft te houden met wat de kinderen hiervan vinden of voelen, hij hoeft geen toestemming van de kinderen.

Ik heb, zoals gezegd, maandenlang mijn mond gehouden, omdat ik de kinderen niet wilde belasten, omdat ik het confronterend vond, omdat mijn grenzen (tot mijn grote schaamte) zo heb laten oprekken, omdat ik heel ver ben meegegaan in zijn "mindf*ck". Omdat ik de kinderen een positief beeld van hun vader gun en ik gefocust was op wat er met de kinderen speelde. Ik had het misschien ook nog volgehouden als hij niet die laatste stunt had geflikt.

Na zijn "biecht" van eind mei en mijn besluit om dan te willen scheiden, heb ik gelukkig wel mijn isolement kunnen doorbreken en veel steun gevonden, vooral bij mijn familie. Ik had uit loyaliteit altijd veel vergoelijkt en verdoezelt naar hen toe over het gedrag van ex, maar toen de beerput eenmaal open was, kwamen ook van die kant de verhalen los.

Terug naar gisteravond: zijn respectloosheid voor mij, die hij ook duidelijk aan de kinderen laat zien.
Hij beweert mijn mail van vorige week vrijdag, waarin ik hem zeg dat ik hoop dat hij kan wachten met de introductie van Truus, pas maandag te hebben gelezen. Ook mijn verdriet, zo duidelijk voor de kinderen dat ze er met mij en met hem over hebben gesproken, heeft hem er niet van weerhouden zijn zin door te drukken.
Zijn tactiek, om bij de kinderen een zielig verhaal op te hangen over zijn eenzaamheid, om dat vervolgens (gisteravond) te verdraaien naar "mama hield niet meer van mij" (maw: hij moest wel vreemdgaan, ik dwong hem ertoe). Mijn daardoor uitgelokte repliek, Dat dit een "klein beetje anders lag", maar dat hij daarover maar beter kon ophouden, anders zou ik echt dingen eruit flappen die hij niet wilde. (Had namelijk niet zo veel te maken met liefde, wat ik hem niet kon/wilde geven). Laten we het erop houden dat hij het nodig vond om te gaan stappen en het met een andere vrouwen aan te leggen, terwijl wij hier ongelukkig zaten te wezen. Dat hij is weggevlucht en ons in de steek heeft gelaten.

Vervolgens werd het nog even over een andere boeg gegooid waarbij Truus de zielepiet was die niet in de steek mocht worden gelaten (met Kerst) en werd zelfs haar invalide moeder erbij te geleept, om dit beeld kracht bij te zetten. Ik Heb het toen uitgeschreeuwd, dat ik met die hele Truus geen reet te maken heb, dat het nog steeds mijn huis is en dat hij nu die Truus heeft gebruikt om mij uit huis te krijgen. Dat ik het, nu we het over Truus' familie hadden, overigens nogal ironisch vond dat Truus het heeft gepresteerd naar ons huis te bellen (toen wij nog niet in scheiding lagen) voor morele steun voor haar zorgen over haar dochter en/of moeder! Terwijl zijn eigen kinderen hier doodongelukkig waren (en nog zijn). Dat hij zich überhaupt niet in de kinderen interesseert, hij alleen aan zichzelf denkt; zijn huis, zijn geld, zijn wensen.

Zo kwamen we terug bij zijn frustratie, datalles zo lang moest duren en hij aan het lijntje wordt gehouden, hij wil verder met zijn leven. De mijne, dat ik dat ook wil, maar dat ik niet zomaar op stel en sprong geschikte woonruimte heb voor mij en de kinderen. Zijn mening nog een keer dat ik dan maar vrijesector of particulier iets zou moeten zoeken (alsof dat zo maar kan en zonder risico is). Mijn verzuchting dat hij dan eerder eerlijk had moeten zijn, dan waren we ook eerder weggeweest.

Waar voor hem ook nogal wat pijn zit, is dat het hem tegenvalt dat ik niet gelijk met hem om de tafel ben gaan zitten om "er samen uit te komen", toen eenmaal duidelijk werd dat we gingen scheiden. Dan had hij zijn bedriegerij voort kunnen zetten en mij een oor aannaaien door mijn haast van hem af te willen zijn. Dat had hem een hoop geld gescheeld.

Maar goed, het eindigde ermee dat, als het dan toch allemaal zo'n probleem was, hij Truus voorlopig niet in huis zou halen en dat hij dan wel een huisje zou huren met Kerst zodat hij, Truus en de kinderen het heel gezellig zouden gaan hebben! Ik heb gezegd dat ze dat vooral moeten doen, hoewel ik me afvraag of de kinderen hier wel zo veel zin in hebben.

Plan

'Hij blikt niet langer tenwillen wachten tot ik een geschikte woonruimte heb gevonden voor mij en de kinderen,' Uit deze opmerking maak ik op, dat de eerste afspraak was, dat jij met de kinderen zou vertrekken en dat hij dan weer in het huis zou kunnen gaan wonen. Inmiddels is de scheiding alweer enkele maanden geleden, alhoewel het blijkbaar nog niet officieel is. 'een geschikte woning vinden' kan in de huidige situatie van de woningmarkt heel erg lang duren. Ondertussen gaan de spanningen alleen maar oplopen.
Wie betaalt nu voor de woning? Is het een koop- of een huurwoning (weet niet welke draadjes je daarover al gehad hebt)?
Met voorlopige voorzieningen zou het ook zomaar de andere kant op kunnen gaan: hij erin, jij eruit.
Ik denk dat het tijd wordt dat je serieus werk ervan maakt om een dan-maar-niet-zo-geschikte woning te vinden of een andere plek waar je onderdak kunt krijgen, al is het maar tijdelijk. Zo ontloop je heel veel spanningen en komt er wellicht wat vaart in je scheiding.

Tsjor

Echt stoppen

Ik vind echt dat jullie moeten stoppen om de kinderen daarbij te betrekken, dit gaat echt te ver.
'Ik heb, zoals gezegd, maandenlang mijn mond gehouden, omdat ik de kinderen niet wilde belasten,' Maar blijkbaar heb je het wel nodig gevonden om de kinderen te vertellen dat het al veel langer aan de gang was.
Familie erbij betrekken en daar negatieve verhalen horen, verzamelen over hem, dat helpt zeker niet mee om later een goede relatie op te bouwen.
Steeds erop terugkomen dat hij vreemd ging, terwijl jij met de kinderen doodongelukkig zaten te zijn, dat helpt ook niet. De keuze om te verhuizen is achteraf gezien een verkeerde keuze geweest, maar die keuze maak je op een bepaald moment, omdat je denkt dat het dan een goede keuze is. je bent zelf ook een handelend persoon, dus jij had zelf kunnen bijdragen aan oplossingen.
Zet alles eens op een rijtje, bekijk eens welke keuzes je gemaakt hebt, welke keuzes waren positief en welke negatief (achteraf allemaal), en welke keuzes ga je nu maken. Wat is daarbij belangrijk. Hoe ga je de vader van je kindren een plek geven in jouw leven (en dat van de kinderen)?

Genoeg vragen dus om mee aan de slag te gaan. Vooruit, niet achteruit.

Tsjor

Ms. Simone

Ms. Simone

12-11-2016 om 17:03

Tsjor

Ik merk dat ik op jouw postings, ook de vorige, dezelfde reactie heb als op gedrag van ex. Ik zit hier werkelijk met gierende hartkleppen te typen. Zo nijdig ben ik. Dat heeft te maken met een aantal dingen: je hebt een aantal postings niet goed gelezen, of ik ben onduidelijk geweest. Verder kom je met een aantal punten, waarmee (bijna) ex ook komt aanzetten, dus dat zijn de gevoelige punten.

(Bujna) Ex heeft in mei zijn affaire opgebiecht, ik wilde gelijk scheiden en verhuizen, zat binnen een week bij een advocaat en had me ingeschreven voor een woning. De afspraak was dat ex in de koopwoning zou blijven na de scheiding, tot die tijd zouden de kinderen en ik daar wonen. Dit in het belang van rust voor de kinderen, die beiden in een periode van hevig opvlammende pesterijen zaten en waarvan de jongste net een verse diagnose ASS/ADHD had. Dit heeft mede gezorgd voor mijn extra voorzichtigheid met de volgende stap, ik kan mij niet veroorloven ze in naar nog slechtere omstandigheden te verplaatsen.

(En oh, bedankt trouwens dat je me herinnert aan mijn verantwoordelijkheid voor mijn kinderen en de foute inschatting die ik heb gemaakt door ze hierheen te verhuizen en ze hier zo lang tegen hun zin in gevangen te houden, daar moest ik echt op gewezen worden. Je triggert echt mijn sarcasme gun).

Wij zijn nog niet gescheiden en om op een huurwoning te reageren (ik heb op dit moment geen eigen inkomen) moet ik op zijn minst een conceptconvenant hebben. Die heb ik niet, dus heeft reageren op woningen die vrijkomen geen enkele zin. En natuurlijk heb ik ook naar de "dan maar niet zo geschikte woningen gekeken". Ook die zijn niet zo gemakkelijk te bemachtigen als jij en ex schijnen te denken en ook daarbij wordt voorbij gegaan aan het belang van de kinderen.

Ik ben blij dat ik uiteindelijk de stilte heb doorbrokennaar mijn familie en vrienden zo uit het isolement ben gekomen. Natuurlijk zie ik daar mijn eigen aandeel in en ook in mijn, geleidelijk aan steeds groter geworden (financiële) afhankelijkheid van ex.

Ex zag (ziet) er zelf geen kwaad in deze vrouw ons leven binnen te laten, vond het zelfs heel normaal haar vorig jaar hier uit te nodigen. Haar hier vorig weekend plotsklaps te logeren te hebben en mijn gevoel daarover te negeren. Hij staat ook volledig in zijn recht om zijn geluk ergens anders te zoeken als hij die niet bij mij vindt, maar ik sta ook volledig in mijn recht om aan te geven dat ik dat enorm kwetsend en respectloos vind. Dat heb ik nu gedaan (onder druk, want dit wilde ik zo niet doen, zeker niet op deze manier).

Jouw vraag: "wie betaalt er nu voor de woning", geeft mij het gevoel dat, omdat ex de kostwinner is hij (in jouw, maar zeker in zijn ogen) gerechtigd is te doen en laten wat hij wil zonder rekening te houden met de consequenties voor anderen (de kinderen en mijzelf).

Met een voorlopige voorziening zou het helemaal niet "de andere kant op kunnen gaan", want ik heb de volledige zorg over de kinderen (triest als het is, hun geluk is niet zijn prioriteit), hij toont vrijwel geen betrokkenheid bij de opvoeding van de kinderen. Zie hiervoor het draadje "Delen. Scheiden van een man met mogelijke stoornis."
Maar bij een voorlopige voorziening wordt er van het belang van de kinderen uitgegaan.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.