Relaties Relaties

Relaties

Ms. Simone

Ms. Simone

07-11-2016 om 00:13

Help, (bijna) ex wil mij uit huis en voert de druk op


Sommetje

@Ms Simone, heb je al een een som laten opmaken hoeveel hij moet bijdragen aan kind- en partneralimentatie. Weet je ho jij er financieel voor komt te staan, met zorgtoeslagen, kinderbijslag etc.
Ik zet geen vraagteken want je hoeft er niet op te antwoorden. Ik vraag het omdat het net llijkt of je bijna ex niet stil staat bij het gegeven dat hij straks naast zijn vaste lasten ook nog eens moet betalen voor jullie. Het komr over alsof hij dat negeert zoals hij jullie gevoelens negeert omdat hij alleen met zichzelf bezig is.
Misschien schrijf je hierover in je andere draadje maar ik ben verbaasd over die gemakzuchtige houding.

Ergens ben ik benieuwd of truus wel zo blij is met een gedeelde zorg voor jullie kinderen als je bijna ex er van uit gaat dat zij instemt met een 50:50% co-ouderschapsplan, of zij in staat is om voor jullie kinderen te zorgen zoals hij dat van haar verwacht Misschien holt ze gillend weg. Niet omdat jouw kinderen zo moeilijk zijn, maar omdat ze het moederschap heeft onderschat.
Waarschijnlijk zul je je groen en geel ergeren aan deze vragen want je moet er niet aan denken dat je de zorg met haar moet delen. Een weekje is al erg, laat staan definitief. Maar ergens denk ik dat als truus een week of twee met je ex en jullie kinderen doorbrengt, er een kans bestaat dat die relatie het niet redt. Dat is natuurlijk jouw probleem niet. Maar let op dat je scheidingspapieren jou financieel geen oor aannaaien. Wees niet bang maar wel alert. Laat je informeren, wat als hij geen bijdrage aan jullie wenst te betalen als hij de kinderen toch niet meer wenst te zien of juist vaker om zo de kosten aan jou te verlagen door truus vaker voor zijn kinderen te laten zorgen.

Ik snap Tsjor wel. Ze waarschuwt je om je goed te laten informeren maar ook om naar een woning te kijken zodat je aan je eigen toekomst met de kinderen kan werken zonder intimidatie van je bijna ex. Hoe de vakanties verdelen etc. Hoe voorkomen dat hij je voor het blok zet. Creëer afstand. Eigen pad. Je klinkt nu best besluitloos. Maak een plan in welke stad je wilt wonen en zoek daar een baan, goede school voor je kinderen, iets wat actiever in het eigen pad vinden.

Ms. Simone

Ms. Simone

12-11-2016 om 20:56

Goede wil

Ik heb ex overigens een paar weken geleden weer bij ons laten intrekken omdat hij de vader van mijn kinderen is en ik het belang ervan inzie als wij goed met elkaar om kunnen gaan. Wij konden elkaar in eerste instantie ook goed ontlopen en hoewel enigszins gespannen en soms ongemakkelijk, leek het soms zelfs alsof er niets was gebeurd. Ik kon weer normaal tegen hem doen, vriendelijk zelfs.

In de daarop volgende weken ging hij zich wel steeds meer vrijheden permitteren, zoals afspraken maken in ons huis met een klusjesman, zonder mij daarover te informeren. Ook heeft hij in een weekend dat hij met de kinderen thuis was de confrontatie gezocht met de buren, wat is uitgelopen op schreeuwen en roepen uiteindelijk een ordinaire handgemeen. Dit is iets wat volgens hem "moest" gebeuren, maar waar hij later nog te vergeefs de buurtbemiddeling bij heeft gehaald.

Dit om aan te geven dat er verschillende zaken speelden die de druk verhoogden, waarmee het Truus incident van vorig weekend de druppel is geweest.

Met een beetje goede wil heeft mijn advocaat komende week het convenant klaar en kan ik tot actie overgaan.

Ms. Simone

Ik begrijp volledig dat je zo op mijn berichtjes reageert. Je zoekt bevestiging dat je ex een ^&$#-zak is en dat het heel erg voor jou en de kinderen is.
Die bevestiging wil ik je wel geven: je ex is een ^*(^$^*( met zijn Truus en het is heel erg voor de kinderen wat er gebeurt.
Ik ben een stap verder: je hebt nog een leven na de scheiding en het is van groot belang voor jezelf en de kinderen dat je die stap zo goed mogelijk zet. Je huwelijk is voorbij. De woonplek, waarvan je eerder al aangaf dat die verre van ideaal is voor jou en de kinderen gaat weg.
Dat je sarcastisch wordt als ik je herinner aan je eigen verantwoordelijkheid in de beslissingen die er genomen zijn in jullie relatie is geen goed teken. Je kunt toch achteraf beseffen dat het gen goede beslissing was? Wat is daar erg aan? Je hebt het zelf omschreven. Of wil je niet zien dat je zelf enig aandeel hebt gehad in wat voor beslissingen dan ook? Dan voel je jezelf alleen maar slachtoffer, wachtend op iemand die alles weer in orde maakt. Maar daarmee krijg je geen nieuw leven na je scheiding.
In jouw verhaal zet je de kinderen neer als slachtoffer (wat ik best kan begrijpen) en plaats je jezelf achter de kinderen. Jouw stem verkondigt het leed van de kinderen. Maar jij moet als ouder vóór de kinderen gaan staan, alles doen om hun leed te voorkomen en te verzachten. Ook al komt de scheiding eraan. Dat betekent niet dat je tegenover de vader moet gaan staan, of tussen vader en kinderen om op te komen voor de kinderen. Maar dat je je rug keert naar de vader, kijkt naar wat je kinderen nu nodig hebben en wat goed voor hen is (geen zware verhalen over het waarom van de scheiding en hoelang vader al met Truus is). Bijvoorbeeld dat ze zich vrij voelen om tegen jou te vertellen dat ze een gezellig weekend hebben gehad bij vader (en Truus). De pijn die dat bij jou doet houd je voor jezelf, dat is jouw verhaal, niet het verhaal van de kinderen.
Je geeft aan dat er bij een voorlopige voorziening gekeken wordt naar het belang van de kinderen. Heel simpel gezien heb jij geen woning en geen inkomen. Vader heeft dat wel. Je geeft zelf aan hoe belangrijk het is voor de kinderen om stabiliteit te hebben. Waarom zou een rechter niet kunnen concluderen, dat de kinderen met vader in het huis blijven wonen en dat jij andere woongelegenheid moet zoeken op korte termijn, totdat de echtscheiding definitief is?
Je mag best boos op mij worden en hartkloppingen krijgen als ik dit opschrijf. Ik kan er tegen, ik ben niet betrokken. Wel helaas ervaren. En ik maak me zorgen over je situatie, omdat de periode na de scheiding nog heel erg lang is en ik hoop dat je daar zo goed mogelijk aan kunt beginnen. Dat ligt voor een groot deel in je eigen hand. Begin aan je toekomst.

Tsjor

Na volgende week

Ik hoop dat het goed komt als het convenant is getekend en je verder kunt. Je ex heeft blijkbaar bedacht dat het zijn woning was en is zich daar ook naar gaan gedragen.

Tsjor

Ms. Simone

Ms. Simone

12-11-2016 om 21:24

Flanagan

De voorlopige afspraken waren er al: tussen mei en pakweg een maand geleden waren de kinderen en ik in het huis, ex op zijn logeeradres (bij Truus). Dit is nooit met zoveel woorden gezegd, maar ik vond het wel prima want dat betekende rust hier in huis. Hij kwam eens in de twee weken een weekend hier in huis om met de kinderen te zijn, ik ging dan naar familie.

Naast die twee weekenden per maand zou ex ook De helft van de vakanties de kinderen bij hem hebben. Hiervan viel in de zomervakantie al een week af, zodat ex in het huis kon klussen (achteraf bleek hij die week alleen te hebben besteed aan huisje spelen met Truus).Ik ben toen met de kinderen op vakantie gegaan in een van "zijn" weken. Ook in de herfstvakantie bleek ex ineens niet de helft ervan voor de kinderen te kunnen zorgen, ook daar ben ik ingesprongen.

Naar aanleiding daarvan heb ik ex een verontwaardigde mail gestuurd over zijn in gebreke blijven wat dat betreft en over de vanzelfsprekendheid waarmee hij ervan uitgaat dat ik het dan wel opvang (want dat doe ik natuurlijk ook, ik wil niet dat de kinderen de dupe worden). Hierin heb ik ook gevraagd of hij wel kan en vooral wil voldoen aan de afspraken die hierover zijn gemaakt. Ik verdenk hem ervan dat hij vooral om de zorgkorting heeft ingestemd met de omgangsregeling, de kinderen interesseren hem niet echt.

En ja, er zijn berekeningen gemaakt en zoals gezegd, het valt hem nogal tegen dat ik dit niet aan hem heb toevertrouwd. En ja hij houdt zich alleen met zichzelf bezig.

Goede advocaat

Op basis van je laatste twee reacties hoop ik dat je een goede advocaat hebt, die het welzijn van je kinderen op verantwoorde manier verwoord in het convenant.

Ms. Simone

Ms. Simone

12-11-2016 om 23:17

Advocaat

Ik heb nav mijn twijfels over de omgangsregeling ook contact opgenomen met mijn advocaat, maar die zegt dat je weinig kunt doen om iets af te dwingen. Ik moet, zoals oa. Tsjor zegt, er vertrouwen in hebben dat mijn kinderen me inseinen als zij zich er niet prettig bij voelen.

Ik heb weldegelijk een plan voor na de scheiding, de kinderen en ik gaan terug verhuizen naar waar we vandaan kwamen. Dit heb ik gelijk gezegd toen we de kinderen over de scheiding vertelden, ook zodat duidelijk zou worden dat het niet meer goed kwam. Als ik daar woon kan ik pas in die regio gaan werken, dat is nu niet haalbaar. Nog afgezien van het feit dat ik nu niet de mentale gesteldheid heb om een sollicitatie procedure te doorlopen.

Natuurlijk vind ik het confronterend dat ik zo me zo slachtofferig gedraag, maar daar heb ik vandaag meer van opgeschreven dan ik me in de afgelopen maanden heb gevoeld. Het is een verwerkingsproces waar ik veel verder in dacht en voelde te zijn, maar waar ik ondanks mezelf werd teruggeworpen.

Ik heb overigens ook heel lang gedacht en dat denk ik overigens nog steeds, dat Truus hier niet de issue is. Ex is in het verleden ook al op zoek geweest naar opwinding buiten onze relatie en heeft bij mij menig balletje opgegooid over alternatieve relatievormen en (zijn) bijzondere voorkeuren. Daarin heeft hij mijn grens ook gezocht en ik ben blij dat ik die grens heb kunnen bewaken. Dit is voor hem zo belangrijk geweest (geworden) dat hij dat dan maar ten koste van ons gezin is gaan opzoeken. Uiteindelijk heeft hij Truus gevonden, die hem daar kennelijk begripsvoller of meegaander in is. Het precieze daarvan wil ik niet weten, maar ik heb fantasie genoeg om te vrezen dat ex in zijn toegenomen grensoverschrijdende gedrag niet aan de risico's of gevolgen voor de kinderen denkt, mochten zij daar (per ongeluk) mee worden geconfronteerd.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 00:14

Zorg

@Flanagan. Ik las net je post nog een keer door over zorg delen. Het erge is: die zorg delen we nu al niet, laat staan als we gescheiden zijn. Het is erg maar waar.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 00:26

Voorziening

@Tsjor. Een deel van mijn allergie op jouw reacties is denk ik dat jij, net als ex, mij niet wil geloven als ik iets schrijf. Ik heb gebeld met mijn advocaat over de situatie, zoals die zich deze week voordeed. Ik denk dat ze mij het wel had gezegd als ik het risico zou lopen dat een voorlopige voorziening tegen mij zou werken.
Jij neemt aan dat ik geen huis heb, maar daarin heb jij ongelijk. Totdat ik gescheiden ben, ben ik mede-eigenaar van het huis. En ik genereer nu misschien geen eigen inkomen, maar wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd, dus heb ik weldegelijk rechten op een (gedeelte van) het gezinsinkomen en het, tijdens ons huwelijk opgebouwde "vermogen".

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 00:31

Op straat

En ik ben me er weldegelijk van bewust dat, zodra wij daadwerkelijk gescheiden zijn, ex ons wél gemakkelijker op straat kan zetten. Weinig van waar hij toe in staat blijkt, zou me nog moeten verbazen.

Taruh

Taruh

13-11-2016 om 08:46

blind vertrouwen op advocaat

Ik zou niet direct aannemen dat een risico er niet is omdat een advocaat het niet noemt in een telefoongesprek.

Kans zal klein zijn, maar het risico is er wel. En rechters zijn ook maar mensen en kunnen net iets anders beslissen als je verwacht.

Daarom moet je altijd een plan B hebben voor het geval dat.

Ik heb onze advocaat (wij hadden samen 1 advocaat) ook op missers van haar kant moeten wijzen. Missers in zijn en mijn voordeel. Ze was de pensioenverevening vergeten bijvoorbeeld.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 09:06

Zak

En Tsjor, ik post hier niet om bevestiging te krijgen over wat wat voor zak mijn ex is en hoe erg zijn egocentrisch en botte gedrag is. Dat weet ik en dat voel ik. Ik post hier om mijn gevoel uiteen te zetten en voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ben aanbeland bij afgelopen vrijdagavond. Dat vrijdagavond de eerste keer is geweest dat ik mijn boosheid zo luid en duidelijk heb geuit naar ex. Dat dit nodig bleek om door te dringen bij ex, dat ik niet langer pikte dat hij over mijn gevoelens (en dat van de kinderen) heenwalst.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 09:14

Taruh

Blind vertrouwen in de advocaat heb ik niet, dat is weer een ander verhaal. Het is echter wel mijn advocaat, niet die van ex en mij samen.
Haar advies naar mij was: eerst proberen door te dringen tot ex. Dat lijkt nu gelukt. Anders zou zij een een brief sturen over een voorlopige voorziening.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 09:19

Vooruitzichten

De vooruitzichten op een woning zijn gelukkig niet totaal hopeloos. Als ik het papierwerk in orde had gehad, zou ik een voorlopig derde plek hebben gehad voor een, in mijn ogen zeer, geschikte woning.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 09:21

Scholen

Mijn dochter weet al naar welke school ze gaat als we eenmaal verhuisd zijn, daar gaan ook een aantal van haar vriendinnetjes heen.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 09:27

Zoon

Voor zoon ligt een geschikte school vinden wat ingewikkelder, maar ook daarop ben ik mij al een aantal maanden geleden begonnen te oriënteren.

Ms. Simone

Ik denk dat ik je verhalen wel goed lees, maar dat ik er net andere lijnen in zie dan je zou willen dat ik zie. Ik schrijf ze op, omdat je alleen verder komt als je ook ziet en snapt hoe de andere kant kan denken. Je eigen gelijk heb je al voor jezelf, maar daarmee ben je er niet.
'Totdat ik gescheiden ben, ben ik mede-eigenaar van het huis.' Maar je woont er nu in feite alleen. Hij is mede-eigenaar van een huis waar hij niet mag wonen, wel de lasten van betaalt, en waarvan al mondeling afgesproken is dat het zijn huis zal zijn na de scheiding.
Sterker nog, je lijkt te denken dan het goed zou zijn als hij die situatie blijft handhaven, (voor jou en de kinderen), totdat jij een ander huis gevonden hebt; en dat zal dan een sociale huurwoning, als je geen inkomen hebt (tenzij hij heel veel alimentatie gaat betalen). Heb je enig idee hoe lang de wachtlijsten zijn voor een sociale huurwoning in de plaats waar je naartoe wil gaan? Denk je dat je tot je ex kunt doordringen dat hij zoveel jaar moet wachten voordat jij het huis uit bent?
Ik zie in je redenering ook een argument om de scheiding vooral tegen te houden en de juridische afwikkeling zo lang mogelijk uit te stellen. Vreemd genoeg bevestigde je advocaat jou daarin: zie tot je ex door te dringen.... en daarna pas voorlopige voorzieningen aanvragen. Wanneer denk je dat het gelukt is om tot je ex door te dringen? Je hebt nu een heel heftige ruzie daarvoor gehad, waar de kinderen alles van meegekregen hebben. Hoeveel van die ruzies wil je nog? Hoe realistisch is het dat je rustig om de tafel kunt gaan zitten met je ex, bespreken dat hij het huis niet in mag, er wel voor moet blijven betalen en dat dat nog wel eens een aantal jaren zou kunnen duren; en dat ex dan braaf zegt: natuurlijk, als dat in het belang van de kinderen is.
Verder zou ik je adviseren, dat je je eigen berichtje nog eens naleest en kijkt waar je de kinderen erbij haalt. Je zegt: hij maakt zijn gezin kapot. Hij maakt de relatie met jou kapot, maar er zijn heel veel mensen die toch een goed 'gezinsleven' op kunnen bouwen na een echtscheiding. Het belang van de kinderen is er niet altijd bij gediend dat ouders bij elkaar blijven, als ouders dat niet meer willen. Het belang van de kinderen is dat de echtscheiding zo goed mogelijk verloopt (dus zonder dat de spanningen gaan oplopen), dat ze met beide ouders contact houden (ook met de vader dus, zorg dat ze niet jouw boosheid over gaan nemen) en dat ze zelf hun eigen leven weer kunnen gaan leven (en niet het levensgeluk van een van de ouders op hun nek hebben). Dat zijn allemaal aspecten waar jij wat aan kunt doen.
Op dit moment lopen de spanningen op, omdat het allemaal lang duurt en er nog geen zicht is op een snelle oplossing. Het convenant, dat er nog moet komen, levert alleen op dat je een huis kunt gaan zoeken, maar daarmee ben je er nog niet.
Sneller zou zijn, dat de kinderen in hun huis blijven wonen, met vader, dat jij alvast naar je toekomstige woonplaats gaat en daar werk zoekt en dan zo snel mogelijk een huis vindt. Wellicht zit er nog overwaarde in je huidige woning, dan krijg je die mee als de scheiding rond is. Voor je kinderen krijg je nog kinderalimentatie, voor de oudste nog 3 jaar; en waarschijnlijk krijg je ook nog partneralimentatie. Met een klein beetje inkomen kun je dan weer voor je kinderen een gezonde gezinssituatie organiseren voor wat betreft jouw deel. Het deel van je aanstaande ex is helaas niet jouw invloedssfeer meer. Je moet dus ook niet gaan zitten wachten tot de kinderen gaan vertellen dat ze het niet leuk hebben, je moet hopen dat de kinderen de vrijheid hebben om te vertellen dat ze het wel leuk hebben gehad bij vader.
Het belang van je kinderen valt niet samen met jouw belang, dat moet je echt uit elkaar gaan halen. Het belang van de kinderen is dat jij functioneert als hun moeder, de ouder die voor hen zorgt, niet alleen voor eten en drinken maar ook voor een dak boven hun hoofd. en dat jij als ouder ervoor zorgt dat de kinderen ook met de andere ouder goed contact houden, ook al zal dat lastig zijn als je verder weg gaat wonen. Dat verder weg gaan wonen is jouw beslissing, de gevolgen daarvan kun je straks niet op rekening van je ex gaan schuiven.

Tsjor

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 09:58

Van het hart

Merk dat nu mijn boosheid geluwd is, ook door hier van me af te schrijven, dat er meer rust komt. Ook op ongefundeerde aannames vanTjsor, of in mijn ogen onjuiste interpretaties kan ik nu rustiger reageren.

"Maar jij moet als ouder vóór de kinderen gaan staan, alles doen om hun leed te voorkomen en te verzachten. Ook al komt de scheiding eraan. Dat betekent niet dat je tegenover de vader moet gaan staan, of tussen vader en kinderen om op te komen voor de kinderen. Maar dat je je rug keert naar de vader, kijkt naar wat je kinderen nu nodig hebben en wat goed voor hen is."

Ik heb er de afgelopen jaren alles aan gedaan om het leed voor mij kinderen te voorkomen en te verzachten, helaas heb ik daar vrijwel altijd alleen voor gestaan omdat hun vader het liet afweten. Ik sta ook niet tegenover hun vader of tussen de kinderen en hun vader. Hun vader is niet bereikbaar, heeft zich, zoals in een andere draad door "Moederziel" verwoord, buiten het gezin geplaatst.

Ik heb en daar werd ik vooral mee geconfronteerd toen ex fysiek uit huis was, heel lang, veel te lang, ondoenlijk lang, geprobeerd te compenseren voor de onbereikbaarheid van ex. Het trieste is dat ik bang ben dat wat er niet in zit, er ook niet uit gaat komen.

Natuurlijk zie ik mijn eigen tekortkomingen, mijn aandeel in vooral de slechte communicatie, maar ook de dynamiek waarin onze relatie was gekomen.

Er was al zo veel positiefs gebeurd sinds mei, waardoor de kinderen, hoewel nog steeds geisoleerd binnen het dorp, veel beter in hun vel kwamen te zitten.

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 10:31

Nog een keer Tsjor

Ja, wij zijn tot echtscheiding mede-eigenaren en ex en ik woonden al weer in hetzelfde huis. Ik denk helemaal niet dat het goed zou zijn dat hij de situatie zou handhaven. Ik wil alleen dat hij rekening houdt met mij zolang ik nog in het huis woon.

Zoals het er nu naar uitziet komt ex volgend weekend weer hier om met de kinderen, ik houd hem dan niet buiten de deur. Ex wilde overigens een termijn hebben, waarop hij ons uit huis wil hebben. Daar wil ik mij niet op vastpinnen, maar ik zie ook we in dat wij dit niet tot in den treure kunnen volhouden.

Al jouw redeneringen over alimentatie, woonruimte en een gezonde gezinssituatie creëren dat weet ik allemaal en daar leven de kinderen en ik ook naar toe.

Ik kan niet terughalen dat ik ergens geschreven heb dat ex zijn gezin kapot maakt of de relatie met mij. Ik schreef zojuist wel, maar onze Posts hebben elkaar gekruist, dat ex zich buiten het gezin heeft geplaatst. Hij heeft mij in onze woordenwisseling van afgelopen vrijdag te verstaan gegeven "wij hebben geen relatie". Dit is hoe hij erin staat.

Stop

Stop

13-11-2016 om 11:20

Tsjor

Zie posting 43.dat gaat geen jaren duren.

Ik begrijp je ergernis wel

De reacties van Tsjor zijn erg nuttig, maar ook erg zakelijk. Ik herken je irritatie daarover, Ms. Simone. Maar die zakelijke kant is wel nodig om ook mee te nemen in je weg.

Waar ik meer moeite mee heb is de suggestie dat jij je kinderen hoogstpersoonlijk zou moeten beschermen tegen nog meer teleurstelling en leed, tegenover een andere ouder die dat niet doet. Die verantwoordelijkheid ligt niet bij jou. Jij kunt alleen jouw deel voor je rekening nemen en als ik je postst lees, ben je daar serieus en betrokken mee bezig. In mijn draadje is ook vaak gesuggereerd dat man alleen afstand nam van mij, terwijl ik juist zo duidelijk zag dat man afstand nam van mij EN de kinderen. In ons geval zijn daar nu weer wat andere bewegingen in gaande, maar ook die volg ik mer argusogen. Ik ben een gewaarschuwd mens inmiddels.

Je man dendert verder en wil jou niet in zijn weg hebben. Er rest je weinig anders dan een vuistdikke muur om je heen te metselen en de zaken zo goed mogelijk te regelen. Probeer je boosheid en emotie te bewaren voor vriendinnen en familie, het raakt hem nu niet en zal jou alleen maar verder frustreren. Je zult geen begrip van hem krijgen. Hij ziet jou nu niet als de vrouw die je bent. Dat kan hij waarschijnlijk ook niet, want dan zou hij ook voor zichzelf moeten verantwoorden waarom hij jou zo behandelt. En die confrontatie wil hij nou juist vermijden.
Hij hanteert een aantal bekende tactieken: blame-shifting, gaslighting, de hele rataplan. Lees hier maar eens: http://www.infidelityhelpgroup.com/2014/09/03/affair-fog/
Ter lering ende vermaak

Je suggereert in je andere draadje dat je man mogelijk een stoornis heeft. Kan zijn, maar ook een man met een stoornis moet zijn verantwoordelijkheden nemen. Nu dendert hij gewoon door om (zoals ik het zie) maar zo min mogelijk pijn te hoeven voelen. Quick clean cut. Feit is dat hij jouw gevoeligheden op dit moment niet erkent. Bescherm jezelf daar tegen en stop met empathie van hem te verwachten. Verwacht niets meer, maar zet op een rij wat jij nodig hebt om verder te gaan met de kinderen. Je kunt het, echt. Je bent al zo ver gekomen.

Ik lees ook terug in je berichten dat je man over je grenzen ging toen hij eenmaal weer terig in huis was. Ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat je hem met dat weer toelaten voor zijn gevoel een carte blanche hebt gegeven.
Je kent mijn verhaal. Pas toen ik een snoeiharde grens trok (en nog steeds trek), leek er iets van bewustwording van mijn positie tot mijn man door te dringen. Wees dus duidelijk en handel er naar.

Verder denk ik dat je kinderen echt niet getraumatiseerd raken van een heftige discussie/ruzie tussen jullie. Ook dit is onderdeel van de moeilijk weg die jullie met zn allen gaan. Hoe oud zijn je kinderen (bij benadering)?

Ms. Simone

Ms. Simone

13-11-2016 om 18:26

Moederziel

Dank je voor je posting ik heb er veel aan.
Om maar met dat laatste te beginnen, dat mijn kinderen nu hevig getraumatiseerd zouden zijn, valt denk ik ook wel mee. Ik denk dat je daarin gelijk hebt, daarvan heb ik al de eerste signalen binnengekregen. Leuk is het niet geweest, maar zeker dochter (brugklasser) ziet dat je uit boosheid en verdriet (over en weer) elkaar beschuldigd of verwijten maakt.
Ik heb de kinderen evenwel geegd dat ik het vervelend voor ze vond en heb ook, nu ik gekalmeerd ben, aangegeven dat ik ook het onvermogen van hun vader zie.

Ms. Simone

Ms. Simone

14-11-2016 om 22:11

Bedaren

Heb, toen ik gistermiddag weer voldoende bedaard was, ex gebeld en een bericht achter gelaten. Dat ik het vervelend vond hoe het was gelopen.
Vandaag heeft hij teruggebeld en kort met ons alledrie gesproken. We zijn het eens dat het belangrijk is dat we normaal met elkaar om proberen te gaan.

Paddington

Paddington

15-11-2016 om 10:32

Emotie

Ik lees heel veel emotie in jouw postings, die begrijp ik ook heel erg goed. Het beste is wel om deze proberen ergens te parkeren, op het moment dat je beslissingen maakt.

Dan jullie kinderen. Stop er alsjeblieft mee om ze er bij te betrekken. Jullie kinderen kunnen niets met de informatie die voor jullie volwassenen belangrijk is. Laat de kinderen gewoon van jullie beide houden, zonder druk, zonder oordeel. Als de vader echt geen interesse heeft in de kinderen, dan komen ze daar vanzelf achter. Laat de kinderen dan ook de ruimte om er zelf achter te komen. Laat de kinderen er ten alle tijde buiten en dring je eigen ideeën over hun vader en Truus niet op.

Gebruik deze enorme energie die je hebt (gevoed door boosheid) om bergen te verzetten. Ga op zoek naar werk in de regio waar je wil wonen. Ga kijken of je daar op een tijdelijke manier al kunt verblijven, bij familie, vrienden of via, via bij iemand. Misschien iemand die alleen woont en het wel gezellig vind om tijdelijk wat mensen in huis te hebben. Zorg voor die mogelijkheid.

Je ex-man heeft zijn nieuwe plaatje al compleet. Er zit nog een smet op en die ben jij. Hij zal er alles aan gaan doen om die smet weg te poetsen. Als het nu al zo hard tegen hard gaat, dan is de kans dat jullie op een redelijke manier met elkaar kunnen overleggen over allerlei zaken erg lastig.

Willen de kinderen ook terug naar waar jullie vandaan kwamen, dan kun je vast de inschrijving op school gaan regelen. Dat er een plaats wordt gereserveerd. Wees gewoon open over de situatie naar de school toe. Houdt er wel rekening mee dat er twee handtekeningen voor nodig zijn. Gaat je ex-man niet akkoord met verhuizing van de kinderen, probeer dat dan direct met de voorlopige voorzieningen te regelen. Zorg dat je daarvoor goede en onderbouwde argumenten voor hebt.

Verder, hoe moeilijk het ook is, probeer de rust te bewaren. Uit die frustratie op een andere manier, sporten of percussie kunnen hierbij goed helpen. Zoek daarbij ook naar manieren om jezelf uit die slachtofferrol te trekken. Dat is namelijk weinig productief en je zit in een situatie waarin jij actie moet gaan ondernemen.

Zorg dat jij je eigen zaken gaat regelen, reken niet meer op je ex-man. Als je recht hebt op een bijdrage, probeer dat dan zwart-op-wit te krijgen. Wees je daarbij heel erg bewust dat op het gebied van familierecht het heel sterk is dat recht hebben en recht krijgen mijlenver uiteen kunnen liggen. Ga er niet vanuit dat het feit dat je het recht hebt er ook voor zorgt dat je het krijgt.

Ms. Simone

Ms. Simone

15-11-2016 om 22:55

Paddington

Dank je voor je reactie. Ik waardeer het dat mensen hier op het forum met mij meedenken, meevoelen mij helpen reflecteren en mij willen adviseren. Wat betreft de hoog opgelopen emoties, hebben jij en de andere posters natuurlijk helemaal gelijk en tot afgelopen vrijdag heb ik dat inderdaad kunnen reserveren voor familie en vrienden. Helaas heeft er een uitbarsting naar ex plaatsgehad en helaas hebben de kinderen daar veel van meegekregen.

Ook heb ik hier in deze draad een uitbarsting gehad, waarbij ik mijn gedachtes en gevoelens heb laten gaan en er enorm veel heb bij gehaald, waardoor niet alles even helder is voor de lezers. Dat blijkt wel uit veel van de reacties.

Wat betreft het contact tussen de kinderen en hun vader: ik heb ze daar altijd in gestimuleerd en doe dat nog steeds, ook al (b)lijkt dat misschien niet uit deze draad. We moeten maar zien hoe zich dat gaat ontwikkelen als we eenmaal verhuisd zijn (en tot die tijd). Misschien ontwikkelt het zich wel in zeer positieve manier, al vrees ik dat ik toch vooral degene zal zijn die voor alle partijen het initiatief moet nemen. Dat hun vader weinig betrokkenheid toont is niet iets nieuws en hebben de kinderen al zelf ondervonden.

Je hebt het over "Als het nu al hard tegen hard gaat", hieruit en ook uit andere opmerkingen, maak ik op dat jij een paar anderen op dit forum de indruk krijgen dat er nog geen afspraken zijn gemaakt over hoe ex en ik verder gaan na de scheiding. Over vrijwel alles is al overeenstemming bereikt en het convenant, de berekeningen, noem maar op, worden waarschijnlijk deze week ondertekend.

Over toestemming voor de verhuizing naar die andere regio hoef ik me geen zorgen te maken, die was er maanden geleden al. Tot nu toe (de oudste is brugklasser) ben ik altijd degene geweest die inschrijvingen voor scholen (maar ook de oudergesprekken) doktersbezoeken, afspraken in ziekenhuizen of therapiesessies heb geregeld en begeleid, daar heeft hun vader zich nooit echt mee bemoeid, gaat hij nu zeker niet doen en dus al helemaal niet tegenwerken.

De frustratie zit bij ex vooral in het feit dat het allemaal zo lang duurt. Voor hem (en Truus?) al helemaal, omdat hij hier al zeker anderhalf jaar langer mee bezig is dan ik. Tot op zekere hoogte ben ik het ook wel met hem eens, maar ik wilde het niet overhaast op een akkoordje gooien, om er dan maar vanaf te zijn en op een aantal zaken, zoals werk en vakantietijden van mijn advocaat, heb ik geen invloed.

Waar mijn frustratie en zit is denk ik wel duidelijk geworden en ik ben het met je eens dat ik (meer, andere en betere) manieren moet vinden om mijn emoties te channelen.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

17-11-2016 om 11:00

n.a.v. je reactie bij Moederziel

Ik had net gereageerd op je bij het topic van Moederziel en ga hier even verder.

Ik schreef daar: "Inderdaad, het bestaat. Er zal in het Nederlands vast wel een mooie vertaling voor bestaan, ik noem het emotionele manipulatie/mishandeling maar dat is geen officiële term denk ik.

Je moet verdomd sterk in je schoenen staan om daar tegen te kunnen. Je wéét dat het niet klopt maar je kunt niet goed aangeven wáár het niet klopt, zo geraffineerd gebeurt het. En "de buitenwereld" is ook vaak geneigd het slachtoffer, dat niet zelden emotioneel reageert, niet te geloven.

Ik reageer verder in jouw eigen topic."

Uit jouw reactie maak ik op dat het herkenning bij je oproept. Ik heb die herkenning ook gehad. Nou wil ik je niet van alles gaan aanpraten, dus ik schrijf dit "voor wat het waard is".

Ik heb wat url's gevonden, maar daarbij wordt vaak erg stellig uitgegaan van narcisme. Wees voorzichtig meteen met diagnoses te zwaaien, maar hou er wel rekening mee. Ook vind ik die url's niet altijd objectief overkomen. Vaak spreekt er veel eigen pijn in mee (logisch). Ik had ooit een mooie zakelijke url gevonden, maar kan die niet meer terug vinden. Misschien heb ik de tekst nog ergens liggen, als je er behoefte aan hebt wil ik die wel zoeken.

Het meest herkenbaar is deze: http://www.exitnarcist.nl/slachtoffer-van-gaslighting/#more-3591
en
http://www.exitnarcist.nl/gaslighting-en-narcisme-narcistisch-misbruik-top/

Met, nogmaals, de kanttekening dat het niet mijn bedoeling is te smijten met diagnoses en je van alles aan te praten!

Ms. Simone

Ms. Simone

17-11-2016 om 22:44

Sally

Wederom bedankt voor je bijdrage, Sally. Ik vind de site van "Het Verdwenen Zelf", waar ik vandaag op stuitte, ook erg goed.
Ook ik zie het gevaar van het elkaar diagnoses aanpraten of elkaar daarin versterken, op sites zoals deze. Maar ik kan me maar moeilijk van een unheimisch gevoel ontdoen.

Achteraf

Diagnoses erop plakken kan helpen om te begrijpen waarom het mis is gegaan. Maar het laat je dan weer in de steek als je wil begrijpen waarom je ooit met iemand in zee bent gegaan; of waarom iemand door een ander opnieuw wordt bemind. als het jezelf even helpt om dingen te begrijpen, dan is het prettig. Maar dat is het dan ook, meer niet. Het zegt eigenlijk niets over de ander.
'Love them from a distance and keep going', hoorde ik iemand zeggen in een tv-programma. Ik vond het wel een mooie uitspraak. Vooral ervoor zorgen dat de 'distance' groot genoeg blijft, dan red je het wel om je te herinneren waarom je ooit van iemand gehouden hebt. En vervolgens verder gaan.

Tsjor

Ms. Simone

Ms. Simone

30-11-2016 om 22:07

Stoornis

Sinds mijn laatste post zijn nu bijna twee weken verstreken, iwaarin heel veel en tegelijk ook heel weinig is gebeurd. Heel veel in de zin dat ik nog danig van mijn stuk was/ben door wat ik las en hoorde over narcisme, zodanig dat ik er bij vlagen beroerd van ben. Heel weinig omdat het convenant wel een stapje dichterbij is, maar nog niet is getekend.

Die vrijdagavond is ex inderdaad volgens afspraak thuis verschenen om dat weekend met de kinderen door te brengen. Ik wist in eerste instantie niet waar ik goed aan zou doen, maar heb het vooral van de kinderen zelf af laten hangen en ze hadden er wel zin in. Ik had gezegd dat ik zou wachten tot hij thuis was, we even kort zouden praten en dat ik dan zou vertrekken.

Door wat ik had gelezen en mij (ook hier) was aangeraden, had ik voor mezelf al duidelijk wat ik wilde zeggen; dat Ik het vervelend vond HOE het is was gelopen die vrijdag daarvoor, maar dat ik nog steeds sta achter WAT ik heb gezegd. Ex vroeg daarop of dat betekent dat Truus niet welkom is. ik heb gezegd, dat dat inderdaad zo is zolang ik hier woon. Vervolgens wilde hij weten of er nog nieuws was van de advocaat, waarop ik bevestigend kon antwoorden, want ik had net wat in mijn mailbox gekregen. Daarna ben ik weggegaan.

Toen ik zondag aan het eind van de middag terug kwam, liep ex nog in badjas rond, waaruit ik opmaakte, dat hij niet van plan was die dag nog te vertrekken. Ik heb dat genegeerd en na een half uurtje verdween hij met zijn eigen prakkie naar achter. De volgende ochtend, gezeten aan dezelfe tafel met ons ontbijt, gaf hij aan dat hij niet aanwezig zou zijn bij de tussenevaluatie van zoon's therapie, later die dag. Zijn excuus was dat hij geen uitnodiging meer had gekregen(?). Toen ik hem erop wees dat hij er zelf bij had gezeten dat we die afspraak maakten, dat we dat toen gelijk hadden gedaan omdat we als ouders en behandelaars toch bij elkaar waren...

Sindsdien heb ik ex niet meer gezien of gesproken en ik neem aan dat hij vrijdag weer verschijnt voor zijn weekend thuis met de kinderen.

Vorige week heeft hij, als het goed is, het concept convenant en ouderschapsplan gekregen.

Ms. Simone

Ms. Simone

30-11-2016 om 22:21

Betrokkenheid

Ex heeft overigens niet meer geïnformeerd naar hoe het gesprek met de behandelaar van zoon is verlopen. Ook heeft hij niet meer gevraagd naar het verloop van het gesprek met de juf van zoon over diens welbevinden op school. Dat zal wel zijn geweest omdat hij mij diezelfde dag verraste met zijn Kerstplannen met Truus. Ook over het welbevinden van dochter, waarover ik een paar weken gelden al eengesprek had met haar mentor heeft hij nog niets gevraagd. Hij had het op de avond van die afspraak te druk met de buurtbemiddeling, die hij had ingeschakeld vanwege zijn vechtpartij met de buren.

Ik weet het, ik moet het loslaten.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.