Relaties Relaties

Relaties

to

to

13-12-2016 om 13:01

vreselijk uitgescholden. Door schoonzoon.


contact

Het klinkt wel alsof die man nogal geïsoleerd is. Zijn ouders hebben hem het huis uit gewerkt, hij maakt het zich overal onmogelijk. Bij zijn schoonouders is 'ie niet welkom... Ik snap je wel, maar je loopt zo wel het risico dat je dochter het gevoel zal hebben de enige te zijn die er voor hem is. Wat het voor haar alleen maar moeilijker maakt om weg te gaan als ze dat zou willen. Want dan laat zij hem óók nog eens in de steek...
Alleen daarom al zou ik over je eigen schaduw heen stappen en hem toch maar over de vloer laten komen.

mirreke

mirreke

14-12-2016 om 11:24

Welnee

Nogmaals, het gaat niet om to, het gaat niet om de vriend, het gaat om de dochter.

Gesprekken met allerlei eisen en wensen, dan weet je vantevoren al dat dat niet gaat gebeuren, en zeker niet gaat lukken. En uiteindelijk is dochter nog slechter af omdat hij, gezien de beschrijving van hem, ongetwijfeld dochter hiermee om de oren zal slaan.

Inderdaad: je hoeft geen vriendjes te worden, je moet alleen maar doen wat je zo vaak in het maatschappelijk verkeer doet: ergens boven staan, voor de lieve vrede en in dit geval voor die van je dochter. Een betere motivatie zou er volgens mij niet zijn.

Kaaskopje

Kaaskopje

14-12-2016 om 11:52

Concert

Ik probeer ook maar wat, maar zou het kunnen dat hij tijdens zo'n concert gewoon in zijn eigen bubbel kan blijven, terwijl dat niet kan als je sociaal moet doen bij andere mensen?

To, ik schijn te drammen. Daarom hou ik het hierbij. Je moet doen wat goed voelt voor jou. Je kunt niet eisen dat je dochter het uitmaakt. je kunt wel bepalen tot waar hij bij jou mag komen. Sterkte ermee.

to

to

14-12-2016 om 12:19

kaaskopje

hoho je dramt niet!!
Ik heb erg veel aan je reacties..

Wat mirreke zegt... ik nodig hem uit voor een gesprek.. dan zit hij hier en dan?? Volgens dochter doet hij dat toch niet..
Want zegt hij 'hun zijn fout' ze heeft mij boos gemaakt aan de telefoon.

fobie

fobie

14-12-2016 om 13:04

hier ook een fobie

ik durf niet in afgesloten ruimtes te zijn waar het stil is (bijvoorbeeld een kerkdienst, een vergadering, bij iemand op 'visite'). Daar kan ik echt panisch van worden. Wel durf ik naar concerten (mits niet te veel stiltes tussen de liedjes), recepties, bruiloften.
Reden: ik ben altijd bang dat mijn darmen geluid gaan maken. Bij drukke gelegenheden merkt niemand daar wat van, alleen ik.

Ad Hombre

Ad Hombre

14-12-2016 om 16:12

mirreke

"Nogmaals, het gaat niet om to, het gaat niet om de vriend, het gaat om de dochter."

Oneens, to vraagt om advies. We moeten vanuit haar standpunt redeneren. Soms moet je ook in staat zijn je kind te laten gaan om jezelf te beschermen. Iemand die niet geholpen wil worden kun je niet helpen.

Verbreek alle banden en zorg voor jezelf dat is wat ik zeg. Dit is gewoon te erg.

Voorzichtig

Ik vind de adviezen best voorzichtig en 'begripvol' want TO wordt ook geadviseerd hem uit te nodigen of haar dochter niet te advisren het uit te maken.
Dan vraag ik mij af waat is de grens? Moet ze dan een relatie Steunen die zo onveilig verloopt. Moet de dochter de eigenlijk niet voor zichzelf kiezen. Als ze dat niet kan, heeft ze hulp nodig van haar ouders om tot die stap te komen.

Zo te lezen, rollen er nog geen kleine kinderen over de vloer en lees ik niets over financiële schulden. Maar hoe langer die relatie duurt, hoe meer ze te verwerken krijgt.

maria

maria

14-12-2016 om 17:08

Kaaskopje

Had je mijn knipoog erbij niet gelezen?
Of neem ik jou nu te serieus?

Met drammen bedoel ik een starre houding aannemen.
Star, koppig, volgens 'de regels'.
Volgens de regels heb je helemaal gelijk, de man overschrijdt alle fatsoensnormen.
Maar als je blijft zeggen 'ik wil een excuus' dan gedraag je je net zo koppig als hij.
Want dat excuus ga je niet krijgen, dat weet je.

Natuurlijk moet je niet over je eigen grenzen heen gaan.
Dit zou voor mij ook een grens zijn. Waarbij bij mij ook de deur dicht zou kunnen gaan.
Ik zou na een poosje wel gaan onderzoeken hoe dat zit met die grens van mij, waarom ik het me zo aantrek bijv en waarom ik er niet boven sta.
Voor mijn kind zou ik dat zeker doen, en geregeld moet ik mijn grenzen aftasten omdat ik met zeer moeilijke mensen werk.

Ik denk dat die man hoe dan ook al mijn grenzen zou zijn overgegaan, heel fors, door mijn kind te slaan. Een scheldpartij vind ik iets anders. Als ik nu lees over die verwondingen, dan weet ik nog niet wat ik zelf zou doen maar ik denk meerdere dingen: zéker contact houden, toch ook met hem, maar ook oriënterend gesprek met politie, huisarts, misschien andere hulpdiensten.
(en dit ook communiceren naar dochter)
Misschien ook had ik hem al wat aangedaan, ik hoop het niet.
Ik zou hier wel met hem over willen praten en hem waarschuwen. (hetgeen nu lastig is zo lang geleden)
(klinkt een beetje krom want praten wil hij nu net niet, maar dat zou ik op betreffende moment hebben proberen af te dwingen)

Pandora

Pandora

14-12-2016 om 17:15

Mentale steun

Mijn relatie mondde na vele jaren uit in terreur en geweld. Ik liep al tegen de 40, en toch was ik zo opgelucht toen mijn moeder tegen me zei dat dit geen gezonde situatie was en dat ik er beter mee kon stoppen. Het was niet dat ik haar toestemming nodig had om er een punt achter te zetten, wel dat ik haar gedeelde inzicht en mentale steun nodig had.
Als ik in jouw schoenen stond To, zou ik dus wel met dochter praten en zeggen dat dat wat je ziet, geen toonbeeld van een liefdevolle, gezonde, gelijkwaardige relatie is. Concrete voorbeelden geven. Ik zou bespreken dat relaties ook een leerproces zijn en dat bijna iedereen eerst een minder optimale keuze maakt, gewoon omdat ze er nog te weinig ervaring mee hebben. Dat dat absoluut geen schande is, maar dat ze er wel van zou moeten leren. Gewoon zeggen, niet dwingen, niet opdringen. Respect, gelijkwaardigheid, bijdragen tot je levensvreugde, dat is wel het minste wat je van een relatie zou mogen verwachten.

to

to

14-12-2016 om 17:53

aan alle

er zijn inderdaad geen kinderen en schulden..

Mijn dochter alleen laten staan kan ik echt niet.

Natuurlijk hebben we het met haar gehad over het slaan, en dat het risico bestaat dat dat van kwaad tot erger gaat...
Maar zij wil van haar eigen fouten leren, iets wat natuurlijk wel logisch is. Of je dat alleen ten koste van jezelf en de levensvreugde moet doen is natuurlijk een tweede.

Over die blauwe plekken hebben we echt wel een pittig gesprek gevoerd.

Ze zegt dan doodleuk dan zijn er wel weer (psygo)logen en (thera)peuten die me er boven op helpen.
Dan zeg ik, dam moet je toch niet willen?
Eigenwijs typie. dat kind

Nu hebben we heel leuk en liefdevol contact met dochter, het is toch niet gek dat ik dat niet kwijt wil?
We helpen haar waar we kunnen met van alles en nog wat. En zij is heel graag hier! Ik vraag me inderdaad weleens af hoeveel lelijke dingen hij over haar ouders zal zeggen.
Wij praten als zij er is nooit over hem, zij verteld weleens een verhaal waarin hij voorkomt, maar verder niet.
Zo laat ze ook de vakantie foto's zien maar slaat die waar hij op staat dan over.
Ik ga zeker alle reacties op me inlaten werken en bespreken met mijn man.
Man trouwens nog minder over hem te spreken dan ik, zegt steeds ze verdiend zoveel beter! zucht..

Arawen

Arawen

14-12-2016 om 21:39

in contact blijven

Vanuit een ander perspectief misschien; ik was ooit die dochter. Ook mijn ouders zijn voor alles wat mooi en lelijk uitgemaakt door mijn toenmalige partner. En ik bleef bij hem, ondanks het feit dat ik het vreselijk vond, omdat ik dat 'moest'. Omdat hij me zo zwaar geintimideerd had dat ik me niet kon/durfde los (te) maken, hoe zeer ik ook zag dat het fout was.
Mijn moeder was ontzettend kwaad, wilde hem nooit meer zien. Mijn vader heeft de zaak gesust; hij heeft mijn moeder er van doordrongen dat ze anders ook mij kwijt zouden zijn. Dus gedroeg ik me zoals jullie dochter; ik kwam zoveel mogelijk alleen en verzweeg hem. Hij deed tegenover mijn ouders alsof zijn neus bloedde, want het was allemaal 'hun schuld'. En ik kon daar niet tegen op. Hij had me volledig in zijn greep.

De situatie heeft zo jaren voort geduurd. Tot het moment dat de zaak (om reden die niet met mijn ouders te maken had, maar wel met zijn gedrag) zo escaleerde, dat ik mijn ogen wel open moest doen. En de relatie moest beeindigen. Mijn ouders en familie hebben me toen uit het gat getrokken waar ik in viel. En daar zal ik ze eeuwig dankbaar voor zijn.

Ik voel erg mee met je dochter.. ik snap in welke ontzettend moeilijke situatie ze zit. Ik kan haar, en jou/jullie, alleen maar veel sterkte wensen. Uiteindelijk zullen ook haar ogen open gaan. Steun haar tot die tijd. Laat haar (voorzichtig) weten dat zij niet 'gek' is, maar hij. Uiteindelijk krijg je je dochter terug. Ook mijn familie heeft hun dochter/zus terug gekregen..

Kaaskopje

Kaaskopje

14-12-2016 om 22:31

Arawen

Begrijp ik van jouw verhaal (erg!!) dat je wel begrip hebt voor contact zonder vriend? Dochter van harte welkom, vriend eigenlijk niet, alleen als het moet?

to

to

15-12-2016 om 21:17

arewen

poef wat een verhaal..
de sjonnie in het verhaal zien we niet hier...

zij komt echt alleen.

Arawen

Arawen

15-12-2016 om 22:20

Accepteren

Voor de duidelijkheid; geen blauwe plekken hier, maar wel psychische manipulatie en onderdrukking. Dat verhaal over wat jullie Sjonnie allemaal niet kan, maar wel naar het concert.. en alle andere dingen die jullie niet snappen maar waar hij boos van wordt, want je moet het maar begrijpen.. herkenning!

Hier is ex gewoon over de vloer blijven komen bij mijn ouders en brussen. Iedereen heeft altijd normaal tegen hem gedaan (hoeveel moeite ze dat ook kostte) maar hij erg achterdochtig. Ik durfde het ware verhaal niet thuis te vertellen (je hangt de vuile was niet buiten), maar hij dacht desondanks dat ik hem zwart maakte. En was daar uiteraard weer boos over... helaas heb ik hem de vader van mijn kinderen laten worden. Dan zit je nog meer aan hem vast.. blij dat jullie dochter nog geen kinderen heeft (toch..?).

Bij ons bleek in de loop van de jaren dat ex een stevige psychiatrische stoornis heeft. Die steeds heftiger werd, totdat het volledig uit de hand liep en niet meer te verbloemen was voor de buitenwereld. Bij alle elkende die dat gaf een ontzettende opluchting voor mij.. dat was ook gelijk het einde van onze relatie.

Ik kon los komen, met de kinderen, met steun van mijn familie (die meer wisten dan ik ooit heb vermoed). Ik had die steun, en vooral ook hun erkenning, heel hard nodig! Daarom; steun je dochter en laat haar (voorzichtig) merken dat je achter haar staat. Dat maakt voor haar de stap om zich van hem los te maken (en geloof me, dat wil ze) gemakkelijker.

to

to

16-12-2016 om 10:52

arawen

Ik ben erg getroffen door je bericht, het klopt wat je zegt... de mensen om het "slachtoffer" heen weten vaak meer dan zij zelf...

Dat is hier ook zo, net als dat psychische deel.
reken maar mee hij is 27 werkt al vanaf zijn 14e Daar heeft hij dispensatie voor gehad.. (dat dispensatie is ook het moeilijkste woord wat we hem ooit hebben horen zeggen)Hij is van school gestuurd vanwege zijn agressieve gedrag, (vertelde mijn dochter) en het is zijn school dus niet gelukt een andere school voor hem te vinden.
In rotterdam waar hij woont is hij via een "outdrop" projekt bij zijn baas terecht gekomen. zijn baas kreeg dus betaald om hem in dienst te nemen. Vandaar dat hij ook geen diploma heeft!
Ze vertelde ook dat er 3x sprake is geweest van een depressie, maar medicatie wil hij niet. Terwijl zijn moeder en opa het ook hebben, dochter heeft gezegd "laat je nou eens goed behandelen" maar steeds stopt dat op de een of andere manier...
Hij mankeert toch niks? En nu heeft hij er dus een sociale fobie bij, hij kan niet tegen veel/vreemde mensen.. (behalve als er in zijn familie en heel groot feest is heeft hij nergens last van.)
Als ik dan zeg succes de volgende 70 jaar, zie je ze wel schrikken..

dochter verteld iedere keer een stukje, maar vergeet dat haar moeder een goed geheugen heeft..
en als je dan alles op een rijtje zet weet/voel je dit klopt niet..

ook is hij jaloers! dochter kreeg een flinke opslag, zodat ze maar een paar tientjes minder verdient dan hij.. en dat gunt hij haar niet. Omdat hij om opslag gevraagd had en de baas had gezegd "nee dat zit er niet in" Hij was echt pislink op baas en dochter terwijl het in de gezamenlijke portemonnee komt.

Nee er zijn gelukkig nog geen kinderen..

Ik zelf heb door de stukjes verhaal die dochter steeds verteld en hoe stom hij ons vind ook wel het idee, dat als we nu zeggen kom voor een gesprek dat hij niet eens zal komen..
Dat weet ik omdat haar vader de kookplaat hier thuis had doorgemeten, en die bracht ik weer terug op hun werk, (ze werken bij dezelfde baas)zij die kookplaat weer terug leggen in de auto en terwijl ik op haar wachtte kwam hij naar buiten voor een peuk, zag me staan en was gelijk weer weg...

Hij isoleert haar ook van haar familie, ze ziet geen tantes ooms meer maar ook oma niet, met de feestdagen ziet ze geen familie van haar...
dat doet hij echt heel stiekem.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

16-12-2016 om 11:48

twee woorden

Lieve help!!!

Miekemieke

Miekemieke

16-12-2016 om 12:13

Dit moet je man regelen

Laat je man een afspraak maken in een cafe of zo met de vriend van je dochter. Je man zorgt dat hij een stevige broer of vriend bij zich heeft. Hij moet die vriend uitleggen dat zijn gedrag over de schreef is en als hij nog een keer zoiets merkt dat hij maatregelen gaat nemen. Dat is taal die die jongen zal begrijpen en een vader moet een dochter beschermen. Niet alleen zijn dochter hij moet ook zijn vrouw niet uit laten schelden. Weet je man überhaupt hier van? Of zit hij te bibberen achter zijn krantje?

Kaaskopje

Kaaskopje

16-12-2016 om 12:17

Wat razend moeilijk

Je kunt zo weinig doen. Je dochter moet de stappen nemen. Ik zou toch met enige regelmaat laten weten dat ze thuis kan komen, omdat dit echt onveilig is. Misschien kun je ook een informatief gesprek bij de politie aanvragen, zodat daar al bekend is dat er iets gaande is. Geen idee of dat kan.

Kaaskopje

Kaaskopje

16-12-2016 om 12:20

Miekemieke

wat is dat nou voor rare aanval op de man van To? Uit ervaring weet ik dat er mannen zijn die werkelijk niet onder de indruk zouden zijn van zo'n intimiderend cafébezoek. Als die jongeman zo verknipt is als nu lijkt, zal stevige taal niet werken.

to

to

16-12-2016 om 12:23

miekemieke

Natuurlijk weet mijn man ervan. Die is zo mogelijk nog bozer ect als ik.

Kaaskopje ze weet dat ze thuis terecht kan. Dat zeggen we ook regelmatig. En ja zei moet de stap nemen.... maar ik zou ze zo graag een zetje geven. Maar dat kan niet! helaas.

Ad Hombre

Ad Hombre

16-12-2016 om 12:23

Miekemieke

"Laat je man een afspraak maken in een cafe of zo met de vriend van je dochter. Je man zorgt dat hij een stevige broer of vriend bij zich heeft."

Nooit doen, je weet nooit hoe hij reageert dit kan het kompleet tegenoversgestelde gevolg hebben van wat je wilt bereiken.

to

to

16-12-2016 om 12:25

...

IK had geen idee hoe te reageren op het cafe-bezoek maar lijkt me geen goed plan inderdaad..
Dan heeft man het straks gedaan..

Sally MacLennane

Sally MacLennane

16-12-2016 om 12:35

je kunt niks doen

Mijn ex was gelukkig niet zo extreem, maar had toch wel de nodige schroefjes los. Hoe harder mijn moeder me ermee confronteerde, hoe harder ik hem ging verdedigen. Want hij had me geleerd dat alles altijd andermans schuld is (o.a. de mijne) en nooit de zijne.

Ja, dat zegt ook wat over mij en mijn zelfbeeld. Maar ik heb het wel dik 20 jaar volgehouden: mijn best gedaan om hem gunstig te stemmen, me laten isoleren van anderen, mij laten aanpraten dat ik vooral niet méér moest zijn of weten dan hij (dat van dat geld wat je noemt is superherkenbaar).

Ik ben alweer jarenlang van hem af en hij is volkomen uit beeld. Maar mijn moeder heeft het er nog steeds moeilijk mee, al vertel ik haar keer op keer dat ze niets kón doen, en dat er maar één was die er wel wat aan kon doen.

Ik.

to

to

16-12-2016 om 12:38

sally

Ik ben alweer jarenlang van hem af en hij is volkomen uit beeld. Maar mijn moeder heeft het er nog steeds moeilijk mee, al vertel ik haar keer op keer dat ze niets kón doen, en dat er maar één was die er wel wat aan kon doen

hier springen de tranen van in mijn ogen...zo waar... maaj je wilt het niet laten gebeuren...

Kaaskopje

Kaaskopje

16-12-2016 om 13:02

To

Niet alleen je man heeft het gedaan, maar je dochter is daarna weer alleen met hem. Ontzettend ondoordacht advies dus.

maria

maria

16-12-2016 om 16:49

mmhh

Ligt aan de situatie.
Die blauwe plekken zitten me gewoon dwars.
Ik ben niet bepaald autoritair aangelegd, maar ik denk dat ik zelf tóch actie had ondernomen.
Maar dan liefst op moment zelf.
En dan afhankelijk van situatie/persoonlijkheid dochter/persoonlijkheid vriend via dochter of vriend, maar ik zou wel hebben opgetreden.
Dat nooit doen, en perse erbuiten blijven, daar ben ik het echt niet mee eens.
Er zijn gewoon grenzen, en fysiek geweld richting kind van mij zou ik niet zomaar pikken.
Ik zou ook niet pikken van mijn kind dat ze fysieke agressie zou pikken. Ik zou woedend zijn dat ze dat accepteert.
En, afhankelijk dan van persoonlijkheid vriend, zou ik misschien best met een achterwacht hem stevig aan gaan spreken, of dat man laten doen. Afgaande op het verhaal denk ik dat je van doen hebt met een in wezen stikonzekere man, die zich best op grenzen aan laat spreken.
En jee jongens als we elkaar niet aanspreken op gedrag, wat willen we dan? Ik word daar wel een beetje boos van en verdrietig. We kunnen wel allemaal wegkijken, maar dit is toch onze maatschappij? Moeten we zelf maken en onderhouden.
(en daarmee bedoel ik GEEN geweld, zou ik hopelijk niet inzetten in deze, ook niet nodig.

maria

maria

16-12-2016 om 16:52

ik zou dan wel weer

proberen in te zetten op onderhandeling.
Eerst duidelijk maken dat ik zie wat hij doet en dat niet accepteer, maar ook laten weten dat we best 'vriendjes' kunnen zijn, mits hij zijn poten thuis houdt van dochter.

maria

maria

16-12-2016 om 16:55

Even voor de duidelijk: dat boos en verdrietig van mijn kant is NIET naar jou gericht!
Ik ken je situatie niet en kan NIET oordelen.
Mijn reactie is naar de algemene reacties gericht die uitdragen dat we machteloos zijn, nooit iets moeten doen etc.

Uit haar eenzaamheid

De dochter van TO zou meer mat andere mensen activiteiten kunnen plannen en zo ervaren wat ze mist. Misschien kan TO daarin een rol spelen. Ik denk aan met evt zussen of vriendinnen of met het moeder een weekend eropuit. Of op een vaste dag bij haar ouders eten en een vaste dag met een vriendin sporten en/of eten.
Zo kan ze voelen hoe haar leven in een gevangenis zit en zien hoe het ook kan. Zo ziet ze hopelijk in welke eenzaamheid ze leeft. Misschien wordt dat de doorslag om hem te verlaten.

Ik had begrepen dat vrouwen die geslagen worden, nog wel eens denken dat ze het zelf er naar gemaakt hebben. Dat geldt natuurlijk niet voor iedere vrouw in een huwelijk met geweld. Maar met die uitleg snap ik wel dat ze niet zo snel die stap nemen. Zorg dat ze uit die eenzaamheid komt. Desnoods dmv een andere baan, als dat mogelijk is. Ze ziet haar vriend namelijk 24/7, zo ongezond .....

Arawen

Arawen

16-12-2016 om 23:10

Hangt van houding dochter af

Zoals ik het zie; kun je het best je strategie bepalen aan de hand van de houding van dochter;
- ze weet van binnen dat het niet goed zit en heeft alleen maar bevestiging of steun nodig om zich zo snel mogelijk los te kunnen maken (mijn situatie), of
- hij heeft haar al zo in zijn greep dat ze hem onvoorwaardeljk gelooft, zodat hem afvallen haar in het harnas jaagt (Sally's situatie).

Probeer er eerst achter te komen hoe zij er in staat.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.