Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!


floor

floor

02-01-2017 om 12:00

pijnlijk

Moederziel, ik vind het pijnlijk om te lezen dat je zó niet loskomt.
Dat hoef je natuurlijk ook niet. Je kunt best oud worden vasthoudend aan restjes die over zijn van gezin onderwijl man analyserende. (sorry, geen goed Nederlands)
Maar één ding is zeker, daar ga JIJ echt nooit gelukkig mee worden.
(de rest v gezin zal wel verder gaan en zn weg vinden uiteindelijk, ook met jouw niet-loslaten)

moederziel

moederziel

02-01-2017 om 15:44 Topicstarter

Jeetje Tops

Ik voel in jouw postings nog altijd veel pijn en ook spijt. Wat ontzettend rot vind ik dat voor jou.
Heb je het ooit kunnen bespreken met je ex? Kunnen uitleggen hoe het voor jou werkte? Of was dat een gepasseerd station?

moederziel

moederziel

02-01-2017 om 15:44 Topicstarter

Pennestreek

Hoe is het met je in het nieuwe jaar? Het is zo stilletjes...

moederziel

moederziel

02-01-2017 om 15:53 Topicstarter

Floor, toch niet met je eens

Ik snap dat je het zo ziet, maar ik ervaar het zelf anders. Ook dit steeds weer botsen tussen wens en werkelijkheid heb ik nodig om los te maken. Los kóm ik niet, los moet ik máken. Dat gaat in stappen, merk ik.
Op dit moment zoek ik naar een weg die voor mij a) het minst pijn doet (heb mijn portie wel even gehad; b) écht recht doet aan wat wij beiden nog aan liefde voor onze kinderen hebben en c) geen geweld doet aan de uitgangspunten van mijn eigen leven: liefde, samenzijn, voorrang geven aan wie je lief is. Ik zeg niet dat ik dit alles zomaar aan moederziel-man wil geven, maar het geldt wel voor mijzelf, voor wie ik wil zijn.
Dat het me niet lukt om keihard de deur dicht te trekken, wil nog niet zeggen dat ik me niet kan losmaken. Ik denk ook niet dat het een makkelijke weg is, maar het is wel een bewuste. Ik moet in stapjes.

Ik snap heel goed dat sommigen het zien als achteruitgang, maar zo ervaar ik het niet. Nogmaals: mijn keuzes worden niet ingegeven door wanhoop of hoop op terugkeer van man of wat dan ook, maar door de waarden die ik zelf wil naleven. Mededogen en liefde zijn voor mij kernwaarden, óók (of misschien wel zélfs) in deze situatie. Maar ik vergeet mezelf niet hoor, ik ga de realiteit rauw te lijf. Met alle pijn die ermee gepaard gaat.

Tops

Tops

02-01-2017 om 16:26

offtopic Moederziel

Ik sta, net als jij, net als Pennenstreek en vast nog heel veel vrouwen (mannen) nog regelmatig verbaasd te kijken wat iemand in hemelsnaam bezielde, waarom die beslissing voor dat probleem, er zit geen logica in.
Ik kan er met mijn pet niet bij, net als jullie, het is te egocentrisch en te onlogisch.

En toch kan ik het opbrengen om neutraal te zijn in de omgang. Ik heb hem beide kerstdagen, met oud en nieuw gezien en over 2 weken bij dochters verjaardag kan ik gerust bij hem zitten als we uit eten gaan.

Die tijd van rouwen die hier vaak wordt genoemd vind ik voor een lang huwelijk nog vrij krapjes gesteld. Na 3 jaar kan ik heel goed functioneren (met moeite door ook andere zaken), maar heb ik echt mijn periodes van rouw/verwerking nog wel. Boosheid, verdriet, teleurstelling, falen wisselen elkaar daarbij af, net zoals momenten van opluchting, blijdschap, mezelf sterk voelen.
Je bent een leven verloren, dat mag tijd kosten.

Waarom dan die emotie af en toe? Omdat jullie verhalen bij mij iets triggeren denk ik. Het onrecht met name, de machteloosheid, frustratie en het verraad.

Ik nam de beslissing om te scheiden, maar ik was niet de schuldige. Ook zo'n dooddoener: waar er twee kijven... Niet dus, ik was niet eens een partij in deze, dat was juist zo ongeveer het probleem

Een gesprek met hem voeren over het verleden kan niet. Hij kan de diepte niet in. Daarom krijg ik nooit mijn antwoorden, hij overziet de gevolgen van zijn daden niet.

Over het algemeen gaat het dus goed met me, maar in de diepte zit nog genoeg. En die bagger moet er gewoon nog uit. Daar graaf ik naar, want dat moet er uit.

Tops

Knuffel. Dit is niet off-topic hoor.

Moederziel,

Je bent in het afgelopen jaar veranderd, voorzichtiger, minder vanzelfsprekend. Ook in de komende maanden zal de tijd je vormen. Misschien zeggen je familieleden of vrienden ook je dat je zo onherkenbaar sterk bent geworden.

Aan de ene kant lijkt tijd je redder: als je man toch tot inkeer komt en weer terug keert bij dat vertrouwde gezin. Maar aan de andere kant is tijd ook wat jullie nog verder uit elkaar doet groeien omdat jij niet meer de oude moederziel van twee jaar geleden bent. Ik hoop dat je mij begrijpt.

Het komt er dus op neer dat als je man besluit terug te komen, dit niet wilt zeggen dat dat een succes is.
Zelfs als hij besluit terug te komen, moeten jullie elkaar opnieuw leren kennen, als twee mensen die elkaar voor het eerst tegen het lijf lopen. Het is zodoende maar de vraag of jullie nog wel samen verder kunnen.

Je denkt dat je hart groot genoeg is om hen te vergeven. Maar kan jij je ook schikken naar het oude leven dat jullie samen gehad hebben. Hij lijkt namelijk nog net zo egocentrisch als een jaar geleden. Je man staat straks wel tegenover een vernieuwde Moederziel. Een krachtiger versie dan die van twee jaar geleden.
Als jij weet dat hij zich niet kan schikken aan de vernieuwde Moederziel, om welke reden dan ook, ga dan je eigen weg in.

moederziel

moederziel

02-01-2017 om 22:28 Topicstarter

Egocentrisch

Je bijdrage komt op een passend moment, Flanagan. Na al een hoop gedoe gisteravond, kwam vanavond de nieuwe reeks slecht nieuws-berichten via de app. En dat terwijl ik gisteren had aangegeven niet meer via de app te willen communiceren over de meer ingewikkelde dingen.
Over de financien dit keer. Man heeft een grote uitgave op het oog, maar in plaats van overleg, kwam de mededeling 'dit ga ik kopen'. Hmmmmm. Ik heb me ingehouden en netjes geantwoord dat dit gezien de financiele situatie erg lastig zal gaan en dat ik eigenlijk niet per app wil overleggen. Daar kwam een flinke tirade op los, met eerst flink boze en daarna vooral slachtofferige berichten, dat hij 'dit zo ook allemaal niet meer kan opbrengen'. Je zou bijna vergeten dat hij deze heilloze weg toch écht hoogstpersoonlijk zelf enthousiast heeft ingezet.
Ik heb niet meer geantwoord, maar brak in het zicht van de kinderen. Opgebrand, uitgeblust, even geen kracht meer.

Het egocentrisme van man is er inderdaad nog net zo als in de laatste 2 jaar en het wordt steeds sterker, is mijn indruk. Het nieuwe leven valt hem tegen en dus neemt de drammerigheid toe. Een verwend, stampvoetend kind. Ik tel niet sowieso niet mee.
Geen haar op mijn hoofd die dit terugwil, niet zo, niet op deze manier, niet déze man. Echt zeker weten van niet.
Ik had hem zo graag via diezelfde ellendige app de waarheid gezegd. Hem laten weten dat niemand mij vraagt wat ik wil, dat hij iedereen meesleurt in zijn kinderlijke road to nowhere, dat hij klaagt en zielig doet en dramt als een klein kind. Dat hij eindelijk eens verantwoordelijkheid moet gaan nemen. Maar ik heb het niet gedaan. Geen zin om mijn energie er aan te verspillen. Ben ik eigenlijk best trots op. Waardigheid behouden, negeren.

Ik ga straks een email dichten. De financien in een overzicht en een voorstel om de budgetten correct te verdelen. Dan kan hij kopen wat hij wil zonder dat ik het hoef te weten.

Ik snap goed wat je schrijft, Flanagan. Ik ben wie ik altijd was - de laatste jaren was ik een mindere versie van mezelf. Man is niet meer wie hij altijd was. Dit is samen geen match, nee. Godbewaarme.

Tops

Tops

02-01-2017 om 23:25

Roosje

Lief, dank je wel!

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 10:18 Topicstarter

Slachtofferig

Zo, pfffff, de dag is weer begonnen. Met 4 mails van man in antwoord op mijn financieel overzicht. Dat het hem steekt dat hij niks goed kan doen, dat hij flexibel meebeweegt, etc. En met voorstellen, die vooral mij raken: verhuur een deel van het huis, ik gebruik jouw auto wel, verkoop maar x en y. Wtf?
Ik zie en hoor vooral een slachtoffer praten. Ik heb vriendelijk geantwoord dat hij zelf de veroorzaker is van de ravage waar we nu financieel en emotioneel in zitten. Dat de gevolgen (extra kosten, extra schulden, de emotionele gevolgen) grotendeels bij de kinderen en mij liggen, maar dat hij zelf daar de verantwoordelijkheid voor moet nemen.

Het ziet er echt heel erg slecht uit, financieel. Gelukkig heb ik een extraatje deze maand om her en der wat af te betalen. Maar kortgezegd komt het er op neer dat er helemaal geen geld is voor een 2e huishouden. En ik vind dat echt vooral de zorg voor man. Zijn keuze, zijn probleem.

Emotioneel gaat het wel weer. Ik had gisteren een shitdag, maar voel me nu rustiger en sterker. En ik zie man heel helder zoals hij nu is: slachtofferig, boos, niet-realistisch en egocentrisch. Hij vindt dat hij zelf heel erg z'n best doet om alles in gode banen te leiden. Maar hij ziet m.i. nog steeds niet echt wat hij heeft aangericht.
Dat maakt het al met al voor mij een stuk makkelijker om afstand te houden

tante Sidonia

tante Sidonia

03-01-2017 om 10:24

moederziel

daar heb je dan heel netjes op gereageerd, zeg! Die voorstellen en ideeën die hij heeft over hoe de problemen op te lossen, zijn wel heel tekenend voor iemand die zichzelf toch wel erg centraal stelt. De arrogantie!!!
Heeft hij trouwens nog contact gehad met de oudste? Het lijkt me zo vreselijk sneu voor zo'n kind. Of het allemaal niet erg genoeg is.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 10:45 Topicstarter

Oudste

tante Sidonia, ja, gelukkig is er net voor de jaarwisseling een gesprek geweest. Oudste is opgelucht. Gewaarschuwd voor de toekomst, maar opgelucht. En ik ook, want het is vreselijk om niet welkom te zijn bij een van je ouders.
Duidelijk was wel dat man het vooral zag als pubergedrag van oudste, terwijl er echt méér speelt (verdriet, oudste mist vader enorm), maar zoals oudste het mooi zei: ik heb het maar even zo gelaten Verstandig kind.

Gisteren kwam er zowaar een huilbui bij oudste. Prima, ik heb getroost en complimenten gegeven: gooi het er maar uit! Beter zo dan het verdriet binnenhouden. Ik ben zo ongelooflijk trots op de kinderen! Ze laten een bewonderenswaardige kracht zien.

tante Sidonia

tante Sidonia

03-01-2017 om 11:10

hahahah

"Ik heb het zo maar even gelaten"
Geweldig. Wat worden je kinderen volwassen dan he!
Tegelijkertijd wel schijnend dat het over zijn vader gaat waar hij niet eerlijk tegen kan zijn, of vader niet tegen hem eigenlijk.
Misschien is de huilbui voor jou een dingetje zodat je het over kan brengen naar moederziielman; niet met zoveel woorden maar toch laten doorschemeren dat er meer speelt dan gepuber. Maar het is voor mman natuurlijk weer te moeilijk te erkennen omdat hij natuurlijk ook wel weet dat hij er debet aan is.
Fijn dat je zo kunt kijken naar een huilbui: ze hoeven zich in elk geval niet te schamen.

Fransien

Fransien

03-01-2017 om 11:13

Reality check

Man komt nu op het punt van een reality check.
Jullie hebben eerder problemen gehad en zijn in de schulden geraakt.
Heb jij toen alles in kaart gebracht en een aflos-schema gemaakt? Was hij toen ook al zo slachtofferig?

Man heeft zich er braaf aan gehouden, maar het was meer iets van jou en jullie gezin en hij is zich los aan het maken van jou en jullie gezin.
Als ik het goed interpreteer wil man nu een eigen leven opbouwen alsof jullie al gescheiden zijn en houdt daarbij geen rekening met de kosten van een gezin. Alsof jij maar genoeg moet verdienen voor jouw huis en de kinderen, en hij voor zijn appartement en zijn hobby's.

Man moet zich nu realiseren dat hij verantwoordelijk is voor zijn gezin, ook al wil hij nu dat gezin niet meer. En dat hij die verantwoordelijkheid houdt, ook al wil hij het niet. En dat hij de verantwoordelijkheid heeft om de financiele puinzooi uit het verleden op te ruimen. Kortom een reality check.

Als ik de ontwikkeling zo zie, denk ik dat man heel zielig blijft doen en nu de financien zal willen ontkoppelen. Jij mag jezelf, huis en kinderen bedruipen (en dan zul je inderdaad een deel moeten verhuren en ik weet niet wat moeten verkopen om rond te komen), hij bedruipt zichzelf, zijn appartementje en betaalt de kinderkosten als ze bij hem zijn.
Jij mag opdraaien voor minimaal de helft van de schulden en het hele huis wat onder water staat, hij doet nog wat aan de aflossing van een deel van de schulden (of niet, want ze waren nog uit de tijd dat hij met jou samen was en jij hebt het huis ook al gekregen) en hij rekent zich rijk en gaat een leuk leventje leiden.

O bah, wat hoop ik dat ik het mis heb!
Maar je man komt erg egocentrisch over op het moment en het ligt in de lijn om dan ook de oude verantwoordelijkheden te ontkennen en bij de enige neer te leggen die tot nu toe alles heeft opgevangen en draaiend gehouden. En goh, ze heeft een extraatje deze maand en lost braaf af, dat kan ze vast ook vaker, zeker als ze nou even gewoon doet wat hij zegt zodat hij verder kan met zijn leven.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 11:40 Topicstarter

Fransien

Ja, een reality check is het zeker. Ik voel ook dat er weer meer boosheid en slachtoffergedrag komt. Dat laatste is overigens wel nieuw. Allemaal nog steeds om niet naar het eigen aandeel en de eigen verantwoordelijkheid te hoeven kijken. Ik help hem graag even herinneren aan iets met eigen bewuste keuze en gevolgen?

Ik heb niet de indruk dat man zich zal kunnen onttrekken aan de financiele verantwoordelijkheid. Alles staat op beider naam. Maar hij zal toch ook echt meer offers moeten brengen dan nu. We hebben altijd een zeer comfortabel leven gehad en dat is ook wel zijn standaard. Samen lukte het om met kunst- en vliegwerk de achterstanden redelijk te beheersen. Nu er vaste kosten bij komen, lukt dat niet meer. Dat is 1 op 1 het gevolg van zijn keuze. Wat mij betreft ligt het ervaren van die gevolgen ook 1 op 1 bij hem. De kinderen en ik hebben al meer dan genoeg last van zijn 'voor zichzelf kiezen'.

Ik heb eerder oriënterend met een mediator gesproken en man in de mail gisteren voorgerekend dat verkoop van het huis geen optie is (want dan komt er een restschuld bij de bestaande schulden en dus levert verkoop een aanzienlijke verhoging van de woonlasten op - huidige netto woonlasten zijn relatief laag). Ook heb ik hem ruwweg voorgerekend dat formeel scheiden met verdeling van de bestaande schulden + restschuld huis + alimentatie kinderen de komende jaren (minimaal nog 10 jaar) voor hem geen verbetering van de bestaande situatie zal inhouden. Dat is wel geland, geloof ik.

Ik ben ergens benieuwd hoe lang hij nog kan wegblijven van de bodem van de put. Ik zet me iedere dag schrap voor een nieuwe lading

Vesper Lynd

Vesper Lynd

03-01-2017 om 11:47

10 jaar?

Van mij mag je hoor, maar ik denk dat er weinig mensen zijn die formeel getrouwd willen blijven en nog zo financieel met elkaar verbonden terwijl ze al tien jaar uit elkaar zijn. Nu zie je dat waarschijnlijk niet, maar binnen die tien jaar wil jij ook weer een eigen leven en misschien een nieuwe partner. Als je nog zo vastzit in een financieel vehikel, uitzichtsloos, wordt dat een stuk lastiger. Dan liever ieder zijn eigen stukje schuld. Hoef je je ook niet druk te maken over wat voor puinhoop de ander ervan maakt.

Victoria

Victoria

03-01-2017 om 12:06

Scheiden

Moederziel, je kunt echt beter scheiden, ook al blijven jullie dan allebei met een restschuld zitten. Jij kunt dan voor jezelf een financieel plan maken, je laat vastleggen wat ex aan alimentatie e.d. moet betalen en man kan zijn eigen ding doen waar jij dan geen last van hebt.
Mijn ex is ook continu zielig aan 't doen en aan 't klagen over financiën; hij kan niet goed met geld omgaan en is gewend veel uit te geven. Dat kan nu, na de scheiding, niet meer. Boehoe.

Ik denk dat het je veel meer rust zal geven als je alles ontkoppelt. Enfin, wellicht iets om over na te denken.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 12:14 Topicstarter

Vesper Lynd

Het is een zuiver zakelijk afweging, hoor. Het gezamenlijke huis verkopen verergert de financiele problemen verder. Voor de rest kunnen de financien best worden 'verdeeld', maar dan moet er ook wel wat te verdelen zijn. Maar formeel scheiden en het huis aanhouden, kan weer niet, omdat dan de netto kosten flink hoger worden ivm wegvallen belastingvoordeel etc. Ik heb me goed laten informeren, en probeer de meest praktische weg te vinden.

Ik heb niet de intentie om verbonden te blijven, maar het gaat in dit geval niet om een 'eigen stukje schuld', maar om het verschil tussen net (niet) hoofd boven water en persoonlijk failliet gaan. Echt failliet. Dat laatste heb ik er niet voor over. Ik hecht zeer aan mijn onafhankelijkheid, maar ik zie het niet zitten om zelf mijn kop in de strop te steken en me te laten meesleuren.

Vesper Lynd

Vesper Lynd

03-01-2017 om 12:56

Tja

Ik weet niet hoe erg het is, maar als je het in zeg 12 jaar kunt afbetalen, zou ik daarvoor kiezen. Of schuldsanering, dan ben je in drie jaar overal vanaf. Op kosten van anderen, dus daar moet je dan ook mee kunnen leven.
Of het huis te koop zetten en wachten tot er iemand genoeg voor wil bieden.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 13:11 Topicstarter

Schuldsanering?

Ik heb in mijn directe omgeving gezien wat schuldsanering betekent. Dat is niet iets waar ik 'vrijwillig' voor zou kiezen om maar 'onafhankelijk' van man te zijn. Daar denk ik niet licht over, schuldsanering heeft heel, heel vergaande gevolgen voor je dagelijks leven. Nog los van de vraag of we als 2-verdieners daarvoor in aanmerking komen.
Ik voel me ook erg verantwoordelijk voor 4 kinderen. Als het me lukt om op papier getrouwd te blijven en intussen tot werkbare financiële afspraken te komen waarbij het gewone leven in budgetvorm kan worden voortgezet, dan doe ik dat toch echt 1000 keer liever. Mocht dat niet lukken, of er komen ernstige kinken in kabels dan is dat vroeg genoeg om aan de noodrem te trekken.
Ik zou eerst een taxatie willen op het huis. Valt dat mee, en dekt het de kosten, dan gaat het in de verkoop. Valt de taxatie lager uit, dan heeft het geen zin om hierboven genoemde redenen.

Genoeg weer over de financien. Trust me, ik hou m'n kop erbij, bekijk het meer dan zakelijk en tot nog toe lukt het om moederziel-man met een luide bel wakker te schudden in de realiteit. Dat blijf ik gewoon doen.

Ff zo

Ff zo

03-01-2017 om 13:12

schulden verdelen

Zoals Moederziel al vaker heeft aangegeven: het gaat om veel geld. Tonnen!

Het risico wat ik zie bij een formele scheiding is dat ex zijn helft van de (grote!) schuld niet betaalt en dat dat dan ook nog bij Moederziel verhaald wordt.

Moederziel, het komt op mij over alsof je alles goed overdacht hebt en formeel scheiden op dit moment meer ellende geeft dan een oplossing biedt.

Hoe zie jij het voor je?

Hoe en hoe snel zouden de financiële problemen teruggebracht kunnen worden naar een omvang die het wel mogelijk maakt officieel te scheiden? Want dat lijkt me uiteindelijk wel jouw doel, dus jouw plan zal daar dan toch wel op gericht zijn?

Nn En is jouw plan erop gericht dat man zich -eindelijk- realiseert hoe jullie (en hij dus ook, maar jj denk ik ook) er financieel voorstaan en dat jullie vooral moeten bezuinigen? En hoe dan?

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 13:25 Topicstarter

Ff zo

Je vragen zijn heel terecht, maar ook lastig te beantwoorden. In de loop van dit jaar zal iets meer lucht ontstaan door afbetaling van een bestaande regeling. Maar het is voor mij nu niet te overzien hoe snel een 'echte' scheiding mogelijk is.
De snelste manier om niet nóg meer schulden te krijgen is dat man zijn huurhuis weer opzegt en intrekt bij truus, een famielid, het leger des heils, whatever. Maar dat zie ik niet gebeuren en ik heb geen pressiemiddel. Tot op dit moment moet eerst nog indalen bij moederzielman dat hij de situatie allemaal heel erg veel erger heeft gemaakt met zijn 'keuze'.

Bezuinigen is al volop gedaan. Tot aan de grenzen van toelaatbaarheid. Er zit voor nu weinig anders op dan doorgaan op de ingeslagen weg, roeien met de riemen die er zijn en damage control. Maar dat staat het proces dat zich emotioneel bij mij heeft ingezet niet in de weg, hoor. Ik ben me echt in snel tempo aan het lostrekken. Intussen heb ik af en toe wat betaald extra werk, oriënteer ik me op een beter betaalde baan, man overigens ook. Maar zijn papieren voor de arbeidsmarkt liggen niet zo gunstig, en zijn presentatie is momenteel niet optimaal. De ellende straalt op een of andere manier van hem af, zeg maar. Maar wie weet, lukt het mij of hem. Je weet maar nooit.

Teuntje

Teuntje

03-01-2017 om 14:19

Pfoei

Ik krijg het er plaatsvervangend benauwd van. Gelukkig blijf jij het licht zien moederziel. Er is geen geld voor 2 huishoudens zeg je, maar die zijn er nu wel en het ziet er niet naar uit dat dat snel gaat veranderen. Bovendien wil man dure uitgaven doen.
Zolang er bij hem geen reeel financieel bewustzijn is kun je je afvragen of formeel getrouwd blijven beter is dan officieel scheiden en nu de schulden verdelen. Die moeten toch op een keer worden verdeeld en zoals het er nu uitziet ben jij hard aan het werk om ze te verkleinen maar staat je man daar anders in. Hij kan jou nog veel verder de schulden intrekken, hoe moet je dat voorkomen?

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 14:29 Topicstarter

Verder schulden intrekken zal moeilijk zijn

Zolang we getrouwd zijn, heeft hij mij nodig om meer schulden te maken. Klinkt een beetje gek, maar wat ik bedoel is: als hij een lening wil afsluiten, zal ik moeten meetekenen. Er is geen cash en als hij iets wil kopen met onderhands geleend geld, kan ik daar ook niet op worden aangesproken. Formeel lenen is niet (meer) mogelijk in ons geval ivm bestaande schulden.
Ik weet dus niet of ik risico loop, ik denk dat het wel meevalt. Maar als hij kwaad wil, kan dat. Die indruk heb ik niet. Andersom geldt overigens hetzelfde. Als ik de bloemetjes buiten wil zetten, kan ik dat ook doen en daarmee man in de problemen brengen.

Man wil op een naïeve manier een onbezorgd nieuw leven starten, zonder grotemensenproblemen en verantwoordelijkheid. Het meeste wat ik te vrezen heb nu is zijn onvoorspelbaarheid en boosheid omdat zijn missie zal mislukken. Ik hou zoveel mogelijk afstand in de wetenschap dat hij pas tot bezinning zal komen over zijn leven en de chaos die hij heeft gemaakt, als hij echt de bodem bereikt heeft en niemand anders dan zichzelf de schuld kan geven. Hoe lang dat duurt, mag joos weten.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 16:24 Topicstarter

En de volgende mindf*ck

Krijg net een mailtje uit buitenland waar man momenteel is: dat ik toch wel echt fantastisch alles regel. Super! Had hij echt niet gekund, complimenten.

Ik lees zo'n bericht 5x om te kijken waar precies de verborgen boodschap zit. Bizar. Krijg het erg ongemakkelijke gevoel dat er een flinke dosis manipulatie bij zit. Of ben ik nu te cynisch?

Ff zo

Ff zo

03-01-2017 om 16:28

Stop

Moederziel, stop met erover nadenken!

Doe je eigen ding. Bewaar je energie voor jezelf en je kinderen en voor het echt noodzakelijke overleg met je man (over de financiën bijvoorbeeld).

Echt, het is zo zonde om zo'n bericht 5x te lezen en te bedenken wat hij ermee bedoelt, of dat er wat achter zit.

Kan zijn. Hoeft niet. Laat het.

Als er iets achter zit, merk je het vanzelf als hij daarna met een ander verzoek of een andere eis komt. En zo niet, dan heeft hij een goed, helder moment .

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 16:28 Topicstarter

Oh! En....

...op mijn mail waarin ik hem wijs op zijn keuze en de nogal rampzalige gevolgen, reageert hij dan weer niet.

Ok, wie heeft een strategie?

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 16:29 Topicstarter

Pennestreek

Waar ben je? Wil even weten hoe het met je is. Ben een beetje bezorgd door de stilte.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 16:29 Topicstarter

Dank Ff zo

Niet reageren dus?
Heb ik ook niet gedaan, overigens...

Angela67

Angela67

03-01-2017 om 16:40

plak

jouw mail in de whatsapp als antwoord op zijn whatsappje. zonder commentaar verder.
gr Angela

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.