Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!


mirreke

mirreke

03-01-2017 om 16:44

Niet teveel reageren

Dat zou mijn strategie zijn...

Ik weet niet of jullie al echt eens zakelijk bij elkaar hebben gezeten. OM het echt eens door te spreken. Wie weet kun je dan ook wat meer 'voelen' hoe zijn pet staat. Blijkbaar is dat in jullie situatie wel nodig. Maak een duidelijke afspraak met een agenda bv., bereid die afspraak goed voor, en laat het verder even los als dat mogelijk is.

Al die mails heen en weer, ik zou er zelf erg onrustig van worden denk ik...

Kijk, jouw man wordt ondanks die gekke fase nu van hem, natuurlijk ook heen en weer geslingerd door emoties. Hij zal zich hiephoi in de gloria voelen, (lekker weer alleen, geen verplichtingen tov. een gezin die op zijn schouders rusten (denkt hij wellicht)), tot aan diep depressief en eenzaam met schuldgevoelens aan toe. Ondanks alles lijkt mij toch dat hij niet echt gek is, bepaalde dingen kan hij ook wel bedenken, ook al redeneert hij ze misschien weer weg.

Strategie: beperk verder je communicatie met hem, probeer zelf aan meer of ander geld te komen (en ja, waarom geen kamer verhuren, idd heb jij er dan last van, maar je hebt er ook het financiële voordeel van). Richt jezelf op een andere baan of, als dat in jouw branche mogelijk is, op standalone opdrachten die je als overige inkomsten kunt inboeken. Ik geloof dat ik zelf toch zou proberen zo snel mogelijk zelf alles financieel te kunnen behappen... zodat je ook op dat vlak minder afhankelijk wordt van je man.

Het aangaan van schulden: dat lijkt me toch een enge factor..., die mogelijkheid. Ook al kan het officieel niet, toch is het eng. Je man is af en toe zo onberekenbaar. Overigens: je man is volgens mij prima in staat om zijn eigen salaris op een andere rekening te laten storten, zodat jij daar niet meer bij kunt. Hou er rekening mee, als dat al niet zo is, dat dit kan gaan gebeuren.

Mijn ervaring is dat de problemen vaak erger worden als er een nieuwe partner in het spel komt. Die gaat vaak zieken (zoveel geld naar het oude gezin, enz. enz.) en de expartner ophitsen.

Ik snap overigens heel goed je financiële argumenten om voor de wet getrouwd te blijven, en ik zou ook zeker geen zin hebben in de schuldsanering of wat dan ook, als dat niet perse hoeft.

Kijk of er mogelijkheden zijn om de rente v/d hypotheek te verlagen, of goedkopere stroom te nemen, weet ik wat, als je dat nog niet had gedaan...

Probeer gesprekken ook vrij van oordelen te houden. Inderdaad, je man is degene die een bom onder jullie huwelijk heeft gelegd, maar verder zou ik in gesprekken over financiële consequenties vooral noemen dat dit nu eenmaal de gevolgens v/e echtscheiding zijn. Hij is niet gek, kan volgens mij, misschien vertraagd, echt wel bepaalde verbanden leggen...

Vesper Lynd

Vesper Lynd

03-01-2017 om 16:46

Schulden

Verder jou de schulden intrekken zal waarschijnlijk niet lukken, maar als hij zijn geld uitgeeft aan van alles heeft hij niet meer genoeg om de helft bij te dragen aan de aflossing van jullie schulden. Je bent dus altijd beter af als ieder gewoon zijn eigen stukje schuld heeft. Het hypotheekprobleem kun je oplossen door het eigendom voor 100% bij een van de twee neer te leggen. Diegene kan dan hypotheek betalen en volledig de rente aftrekken. Dat heeft wel een risico voor degene die hoofdelijk aansprakelijk blijft terwijl er geen eigendom van een woning tegenover staat. Voor het overige kun je dan probleemloos scheiden en ook de andere schulden verdelen. Mits de geldverstrekker akkoord gaat, want zij hebben waarschijnlijk liever twee schuldenaren op zo'n grote schuld.
Nog jaren officieel getrouwd blijven lijkt mij gewoon echt een heel onaantrekkelijke optie. Dan kom je bovendien in de knel met toeslagen (kindgebonden budget, een flink bedrag voor alleenstaande ouders) en heffingskortingen.

verhuiswagen

verhuiswagen

03-01-2017 om 16:52

scheiding aanvragen bij de rechtbank stopt ellende

Misschien dat iemand die juridisch meer onderlegd is even kan reageren, maar vanaf t moment dat de scheiding is aangevraagd bij de rechtbank, ben je niet meer verantwoordelijk voor schulden die na die datum ontstaan. Lijkt me een hele zinvolle handeling. Hoe lang t dan gaat duren voor de echtscheiding echt uitgesproken gaat worden maakt in mijn opninie niet uit. Dat kan pas jaren later zijn. Ik weet exact waar je t over hebt moederziel....bij mij was de echtscheiding en twee huizen ook de oorzaak van schulden. Zoveel schulden dat ik zelf geen huis kon huren of kopen en hierdoor zie ik de kinderen veel minder dan de helft van de tijd.
Denk niet dat je man nu geen schulden kan maken, het kan echt!!
En denk zelf ook na over een plan waarbij jij bij vrienden of familie intrekt. Het kan zomaar nodig zijn.....
Ik heb me verder heel erg afzijdig gehouden in dit draadje maar lees wel mee. Ik zie je telkens je suf analyseren over hoe moederzielman zus of zo zou denken, willen etc. Laat dat los, echt je krijgt hem er niet mee terug en je verandert hem er niet mee. Maak een plan voor JEZELF en de KINDEREN. En laat hem in zijn droomwereld dat het zonder jou allemaal beter is. Je wacht op het moment dat hij de bodem bereikt....ik vrees dat dat pas is als jij daar ook zit. Laat je dat niet gebeuren! Zoek wel een goede mediator die je helpt in dit financiele doolhof, en maak met behulp van de mediator afspraken over hoe je dit traject aangaat. En lukt dat niet, zorg dan dat moederziel-man niet over meer kan beschikken dan nodig is. Stort je salaris op je eigen rekening, open desnoods een nieuwe....
Als je man aandringt op de aanschaf van ' iets' (wat is dat eigenlijk, meer om n beeld te krijgen), dan denk ik niet dat hij bezig is om t geld zo goed mogelijk te verdelen. Ikzelf heb destijds onder druk alsmaar geld gegeven aan mijn ex, anders zette hij mij accuut t huis uit (dat bleek hij dus wel te kunnen), en toen t huis voor n habbekrats werd verkocht, knalde ik van een ton overwaarde en tien duizenden euro's op de bank naar een schuld van rond de 25.000 euro. En al het advies wat ik hier vroeg leide niet naar een beter resultaat. Jij alleen weet hoe je er voor staat. Jij wil niet scheiden, maar je houding en non-handelen zorgen ervoor dat jij straks zonder een rode cent op straat staat. Sorry, wil je even wakker schudden.....

mirreke

mirreke

03-01-2017 om 16:57

Dat is idd een ander nadeel

Je blijft elkaars fiscale partner, zelfs als je ooit met een ander zou gaan samenwonen. Omdat je getrouwd bent met elkaar en het huwelijk niet ontbindt.

Als het mogelijk is om idd het eigendom v/h huis op jouw naam alleen te krijgen, zou ik gaan scheiden. Maar je zegt dat het huis dan duurder wordt. Ik ga er dus van uit dat jullie met zn tweeën 50% hypotheekrenteaftrek hebben, en als alleenstaande zit in je dan in het lagere tarief. Echter, dat zou je moeten verrekenen met de hogere toeslagen en kindgebonden budgetten voor een alleenstaande ouder. Wellicht heft het elkaar op of kom je zelfs in de plus uit.

Weet je, zolang je allebei van goede wil bent en in harmonie uit elkaar wilt gaan, geloof ik echt dat dat kan. Het wordt alleen veel lastiger als 1 v/d partners er labieler in staat, of onrealistischer, of verliefder...

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 17:03 Topicstarter

ik kan er niet vte ver op in gaan

VL, Ik vind je bijdragen echt heel zinvol, maar een aantal dingen kunnen in onze situatie niet. Het voert te ver om dat hier toe te lichten.
Wel of niet getrouwd blijven maakt mij eigenlijk geen klap uit, zolang de verplichtingen voldaan blijven worden. Zodra eea losgekoppeld kan worden, zal dat gebeuren.

@Mirreke:dank voor je tips. Oordeelloos blijven is moeilijk, maar het lukt steeds beter, geloof ik. Ik schets zoveel mogelijk alleen de feiten: 'Dit is jouw keuze, dit zijn de gevolgen. De verantwoordelijkheid daarvoor laat ik verder bij jou.'
We hebben al meermalen om de tafel gezeten, er is ook geen ruzie oid. De ruis ontstaat juist als er méér afstand is. Ook zo'n complimenteus bericht voel ik als een poging van man om toch weer een bruggetje te slaan, na mijn kritische houding van gisteren en vandaag. Ik reageer er niet op.

Ik kan inmiddels de situatie aanvaarden, maar zie wel nog steeds met verbazing hoe man van links naar rechts schiet. Hij is zeker niet gek, maar wel instabiel. En ik heb zo sterk het gevoel dat het hem allemaal over de schoenen loopt. Had-ie dat van tevoren geweten....
Ik heb niet de indruk dat er sprake is van een nieuwe 'partner' in de zin van het woord. Zij speelt geen rol in de zakelijke afhandeling, weet volgens mij weinig/niets van onze financiën. Man kennende houdt hij haar vooral een rooskleurig plaatje voor. Hij wil bij haar niet tegenvallen, of van zijn voetstuk donderen. Hij schaamt zich enorm voor de schulden, zal dat zeker niet enthousiast delen met iemand waarbij hij juist een smashing indruk wil maken.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 17:14 Topicstarter

Lief, verhuiswagen

Maar echt, ik ben hier niet naïef in. Ik heb mijn eigen salaris op mijn rekening en bepaal wat er naar wie gaat, ook vanaf de gezamenlijke rekening. Man vraagt keurig wat er kan, tot gisteren. Ging om de aanschaf van een (budget) auto omdat zijn auto van de zaak niet meer privé gebruikt kan worden. Hij is inmiddels alweer van het voornemen af, overigens.
Ook is er advies van een (bevriende) mediator. Die kijkt en denkt mee.

Weet je, als hij tot doel heeft om ons allemaal financieel naar de kelder te helpen, kan ik daar verrekte weinig aan doen. Maar daar heeft hij ook 100% zichzelf mee. Niet logisch, want dan duurt de start van dat nieuwe betere leven nog langer.
Intussen accepteert hij mij nog steeds als een soort van hoofd boekhouding (was vroeger overigens andersom, gek genoeg). Dus so far, so good.

En tsja, het analyseren.... mijn manier van grip houden op de shit, denk ik.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 17:17 Topicstarter

eigendom huis

Laatste en dan genoeg erover! Huis kan niet 100% in eigendom van mij, omdat ik bij lange na niet de inkomsten noch kredietwaardigheid bezit om de hypotheek over te nemen. Ook man kan dat niet alleen. Eigendom moet dan afgekocht worden, en ook dat zal niet gaan. Is ook bekeken door de mediator. Niet haalbaar.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 17:20 Topicstarter

Wat misschien wel de bottomline is...

Ik merkte dat met de soa-test, de omgang met oudste, de vraag naar vakantieplannen en nu weer: ik vertrouw moederzielman gewoon voor geen ene meter. Ik vermoed overal een verborgen agenda achter. Tot nog toe is dat vermoeden nog niet terecht gebleken, maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Hij heeft me gewoon zo onder mijn neus besodemieterd, dat ik hem zeker niet meer op zijn gekleurde ogen vertrouw. Dat steekt hem enorm, het is een trotse man, maar da's dan het gevolg van zijn handelen. Jammer maar helaas.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

03-01-2017 om 17:40

geld

"Man kennende houdt hij haar vooral een rooskleurig plaatje voor. Hij wil bij haar niet tegenvallen, of van zijn voetstuk donderen. Hij schaamt zich enorm voor de schulden, zal dat zeker niet enthousiast delen met iemand waarbij hij juist een smashing indruk wil maken."

Juist vanwege de schaamte, de schone schijn en de angst van zijn voetstuk te lazeren heeft mijn ex financiële bokkensprongen gemaakt waar je niet blij van wordt. Gelukkig was dat al een tijdje na de scheiding dus ik ontsprong de dans. Mijn kinderen niet. Die waren het spaargeld, dat hij beheerde, kwijt.

Je hoeft geen details te geven over jullie situatie maar echt, ik hou mijn hart vast. Katten in het nauw kunnen héél rare sprongen maken.

Ff zo

Ff zo

03-01-2017 om 18:03

schulden

Ja, Moederziel, hou rekening met rare financiële bokkesprongen van man. Misschien kan hij formeel/legaal niets lenen, maar als hij het maar graag genoeg wil, doet hij het onderhands of op een niet zo'n fijne manier en komen er toch schulden bij. Denk vooral niet dat dat niet gebeurt. Ik hoop natuurlijk dat hij geen gekke, eh nog gekkere, dingen doet.

moederziel

moederziel

03-01-2017 om 19:03 Topicstarter

Dank voor jullie zorgzaamheid

Ik beheer op dit moment alle rekeningen. Ik ben echt, echt, echt op mijn hoede. Maar ik vrees de emotionele bokkensprongen eigenlijk veel meer dan de financiële.

Ik zat net een tijdje met oudste in de auto en vertelde over de gloriedagen van man. Oudste vroeg ernaar, die herinnert zich nog levendig de luxe vakanties, de dinertjes, de lichtheid en vrolijkheid. Man heeft veel talenten en een hele succesvolle loopbaan gehad, maar heeft op cruciale momenten ook domme pech gehad. Ruim 3 jaar geleden kwam hij in zijn droombaan maar raakte die totaal onverwacht en buiten zijn schuld na een jaar kwijt. Sindsdien is het bergafwaarts gegaan. Met de financiën, met hem. Het kan me enorm emotioneren als ik aan dit alles denk.

Alison

Alison

04-01-2017 om 01:04

Nabrander

Ik lees nu pas bij en ik lees ook dat je het niet meer over de financiën wil hebben.
Toch kan ik het niet laten om er iets over te zeggen
Ik heb dit volgens mij al eerder eens geschreven maar dat is ten onder gegaan in deze zee van berichten
Ik was getrouwd met een man die er jaren een truus op na hield. Er waren veel zorgen en angsten die er voor gezorgd hebben dat ik veel te lang in een voor mij zeer ongezonde situatie ben blijven zitten. Mijn angsten waren bijvoorbeeld armoede en het huis kwijt te raken. Dat was mijn plekje, daar voelde ik me enorm thuis. Het was het thuis van mijn kinderen. Een heel fijn huis op een hele fijne plek. Daar had ik ook veel van mijn sociale contacten, daar lagen veel herinneringen.
Het leek me onoverkomelijk en hartbrekend om dat huis kwijt te raken. Ik had al zoveel moeten inleveren, niet ook nog mijn huis.
Uiteindelijk ben ik mijn huis kwijt geraakt. En met een enorm schuld in de schuldsanering belandt.
Het kwijtraken van mijn huis deed ontzettend pijn maar ik heb het overleefd. Ik heb een ander huis, dat het bij lange na niet haalt bij het oude huis, maar de kinderen en ik hebben een dak boven ons hoofd. In het licht van alle andere ellende bleek het huis zelfs nog niet eens het ergste te zijn.
Ook de WSNP was een enorm schrikbeeld voor mij, ook door alle verhalen. En het is net zo erg als wat ik gehoord had. Ik heb honger gehad, ik heb in geen eeuwen iets voor mezelf gekocht, ik moet maanden sparen als ik iets wil maar ik heb ook ongelofelijk lieve dingen meegemaakt. En ik ben er trots op dat mijn kinderen nergens gebrek aan hebben gehad. Zij hebben altijd hun eten gehad en min of meer de spullen die ze nodig hadden. Maar ik vind het een hel, zeker omdat ik een rechter heb die er blijkbaar genoegen in schept om me te naaien waar hij kan.
Maar ook dat gaat voorbij. Eind dit jaar hoop ik er uit te komen. Het zal er om spannen, vanwege die rechter, maar ik heb er in ieder geval alles aan gedaan.
Wat ik met dit langdradig verhaal wil zeggen, sommige dingen lijken onoverkomelijk. Maar als het echt gebeurt en je staat er voor dan red je dat ook wel weer. Het zal heel veel pijn doen en je hebt er heel veel verdriet van maar je gaat er over heen komen en je krijgt er iets anders voor terug.
Niks van dit alles is mijn keuze geweest maar het is wel mijn keuze hoe ik er mee omga.
Ik wens je heel veel wijsheid en kracht.

moederziel

moederziel

04-01-2017 om 01:54 Topicstarter

Lieve Alison

Ik heb bewondering voor je kracht en je optimisme. En wat sterk dat je er zo over kunt schrijven, je gaat door een hele moeilijke tijd.

Ik hoop dat ik je ergens een beetje gerust kan stellen. Ik 'hang' niet aan het huis of aan het materiële. Ik heb in mijn voorhuwelijkse jaren op dit vlak veel meegemaakt en gezien. Als het moet, kan ik met heel erg weinig verder. Ik heb er ook geen moeite mee om heel zakelijk naar de afhandeling te kijken. Ja, ik woon hier fijn, maar dat kan ook gerust op een andere plek.
Ik heb op dit moment geen aanleiding om te denken dat er achter mijn rug financieel onverwachte dingen gaande zijn. Tot aan de noteringen bij het bkr kan ik inzien. Ik heb dus goed zicht op de hele situatie, gelukkig, en moederziel-man en ik hebben in uiterste nood ook nog een redelijk draagkrachtig netwerk. Maar het oplossen van de schulden zal niet snel gaan, en het zal de feitelijke scheiding vertragen. Ik neem het zoals het is, maar hou mijn verstand er goed bij.

Ik wens jou heel veel sterkte

moederziel

moederziel

04-01-2017 om 11:26 Topicstarter

Pennestreek, maak me een beetje zorgen

Ik hoop dat je lekker even offline bent, aan het bijkomen. Maar ik vind het ook wel erg stilletjes. Gaat alles goed met je?

Hanna

Hanna

04-01-2017 om 11:28

Nog een nabrandertje

Ik lees hier ergens in één zinnetje dat het huis nog niet getaxeerd is. Mijn mond viel open. Op basis van het huis trek jij enorme conclusies (kan niet x, kan niet y). Zou je het huis niet eens snel laten taxeren? Zonder taxatie zijn al je negatieve conclusies slechts speculaties. Wie weet kan er veel meer dan je denkt.

Moederziel

Ik weet dat je niet over geld wilt spreken. Dat wilde ik ook nooit. Als er geen geld is, is het heel bedreigend om er over te praten. Eng. Nou ja, er ís wel geld, want jullie lijken allebei een goed salaris te hebben. Maar er is te veel geld uitgegeven. En dat moet 'goedgemaakt'. En jij hebt daar duidelijk andere ideeën over dan man, ik herken het weer zo. Ik zal je vertellen hoe ik hier tegenaan kijk en wat mij rust heeft gegeven. De opmerking van een vriendin destijds: als je gescheiden bent, raak jij jouw financieel onzekere factor kwijt. Degene die het minst inbrengt (dat lijkt bij jou anders te zijn) én degene die het meest (en makkelijkst en 'luxe') uitgeeft. Die zin kwam binnen. Eigenlijk hoop ik dat-ie dat bij jou ook komt.

Ik ken de bedragen niet waarover jij spreekt (of eigenlijk: niet spreekt dus ). Ik weet één ding wel: het staat er niet goed voor bij jullie. Als je hier dingen aangeeft in verband met het geld, stel je dat je een bepaalde manier van leven niet op wilt geven. Dat het 'niet nodig is' jullie failliet aan te vragen. Maar hé, dat hoef je toch niet aan te vragen? Dat zijn jullie nu ook, toch? Met nog weer de duizend euro (duizend euro!) extra per maand die man uitgeeft. En jij stelt: dat kan ik niet tegenhouden. Ja, natuurlijk wel! Want jullie hebben nu schulden. Die worden hoofdelijk verdeeld als je zou scheiden. Maar wat man daarna doet met zijn (geen) geld, en wat jij er mee doet, dat is dan alleen aan jezelf. Je zegt: ik hoop dat hij geen gekke dingen gaat doen. Ik denk het ook niet. Daarmee ga je voorbij aan het feit dat hij duizend euro (en het is vast meer, met vaste lasten er nog bij) uitgeeft aan een appartement! Dat zíjn al gekke dingen als je al in de schulden zit!

Ik kan niet begrijpen dat jij dat ziet als 'weinig schade'! Het ziet er niet uit als monsterlijk, zoals SOA-testen er wellicht wel uitzien, of ruzie met oudste. Maar het IS toch monsterlijk! Zo diep in de schulden zitten en dan het gezinsinkomen belasten met duizend euro minimaal per maand er bij? En dat is niet 'zijn zorg', maar een gedeelde zorg! Dat accepteer jij door te zeggen dat je jullie niet de financiële afgrond in wilt hebben. Waar zit je blinde vlek in deze? Als ik zeg dat die financiële afgrond er al IS? En dat het in mijn ogen dus schijnzekerheid is van waaruit jij en jullie nu leven. En jullie kinderen? Vroeg of laat wordt dit failliet effectief, gewoon omdat het er al IS! En jij kunt je helemaal te barsten werken om schulden af te betalen, maar als er aan het eind van de maand te veel uitgegeven wordt, wordt de situatie niet anders.

En dit allemaal nog los van het feit dat man andere gekke dingen kan gaan doen, ook financieel. Hij vindt dat hij recht heeft op luxe, recht op geluk, recht op materie, recht op de liefde van zijn kinderen. Hij gaat in de slachtofferrol zodra jij hem wijst op hoe de zaken er voor staan. Je kunt hem een tikje corrigeren, of althans, dat denk je, maar de dag dat je dat niet meer kunt, stort dit (financiële) kaartenhuis in. Niet omdat er dán gekke dingen gebeuren. Maar omdat die gekke dingen al gebeurd zijn. In jullie gezamenlijke verleden (heel pijnlijk om dat tegen je te moeten zeggen; toen ik dat vol moest aanzien, dat dat bij ons inderdaad het geval was, dacht ik: waar wás ik toen we die schulden aangingen?!!) en op dit moment. Met een kostenpost van jewelste er bij. En jij maar schulden afbetalen. Dweilen met de kraan open is een understatement. Het is een constructie die schijnveilig is in mijn ogen, nogmaals, en het is de vraag of je dit alles niet juist vol moet aankijken, moet aangaan, moet ondergaan, om uiteindelijk naar je eigen waarden en normen, ja, ook financieel, te kunnen gaan leven. Wat probeer je te voorkomen? Ook voor dit deel van jullie leven lijkt te gelden: het ergste is al gebeurd.

Wat een harde post van mij. Het is schrik. Vanwege weer herkenning. En jij en ik lijken op elkaar. Je regelt, managet, sust, en (heel rot om te moeten inzien) creëert je eigen werkelijkheid, waarbinnen je alles controleert en checkt en constant op je hoede bent en moet zijn. Ik weet nu: dat heb ik mijn hele huwelijk gedaan. De scheiding maakte dat niet anders, alleen heel helder en keihard duidelijk. En pas nu, na jaren, kan ik normaler omgaan met geld. Waarom? Omdat ik mijn eigen financiële zekere factor ben: ik weet wat ik inbreng en ik weet wat ik uitgeef. Na de schulden. Na het daar mee omgaan.

Sterkte Moederziel. Kijk of je het herkent dat je een wensdenker bent. Een wensdenker is iemand die uitgaat van wat hij/zij wenst, en dat als werkelijkheid maakt. Vaak omdat het te bedreigend voelt met de 'echte' werkelijkheid om te gaan. Als overlevingsstrategie. Omdat je er altijd voor hebt moeten zorgen dat de lelijke dingen weggepoetst werden. Al van kleins af aan. Dan is het makkelijker om te wensdenken. Dan kun je in ieder geval daarbinnen redelijk leven. Geloof me. Dat kan mooier.

Je eigen geldelijke schuld bij een van die dierbare draagkrachtigen onderbrengen en afbetalen, is een prachtige, aan ieder recht doende vorm om ieder de eigen verantwoordelijkheid te nemen. Als je die kans en dat voorrecht hebt. Dat maakt opnieuw beginnen en alleen al uit dat feit ongelooflijk veel rust en vreugde kunnen putten heel fijn. Ja. Weer uit ervaring. En wat goed was en is dat ook voor mijn kinderen (geweest).

Ff zo

Ff zo

04-01-2017 om 13:52

Afweging

Wat Roosje Raas misschien ook wil zeggen is: door formeel te scheiden kan het financieel misschien (nog) een stuk zwaarder worden dan tot nu toe (dat jullie gezamenlijk aan het aflossen waren), maar wat staat er voor positiefs tegenover?

Rust, zekerheid dat man niet (toch nog!) alsnog rare financiële fratsen kan uithalen die de financiële ellende nog groter kunnen maken, zekerheid dat je zelf je financiële positie helemaal in de hand hebt, meer afstand tot man, want geen noodzakelijk overleg over de algemene financiële situatie, het feit dat je aan je kinderen laat zien dat je zelf verantwoordelijkheid kunt nemen voor de financiële situatie en dat zelfs als het zwaar is, je er uiteindelijk uitkomt.

Ff zo

Haha. Is dat niet wat JIJ EIGENLIJK wilt zeggen?

Ff zo

Ff zo

04-01-2017 om 14:09

Roosje

Haha, misschien. Ik meende het in jouw postings te lezen.

Niet goed tussen de regels door gelezen, dan? )

Ff zo

Ff zo

04-01-2017 om 14:13

Pennestreek

En ook ik maak me wel een beetje ongerust dat je zo lang, laatste posting op oudjaarsdag, uit de lucht bent.

Ik hoop maar dat het is, omdat je fijne dingen met de kinderen aan het doen bent of even bewust een time out hier genomen hebt. Niet omdat je ziek bent of zo.

Off-topic en toch ook niet

Ongeacht of je 'het goed tussen de regels door las of niet': ik vind/vond het zo'n mooi voorbeeld van hoe onder andere Moederziel dit doet met ALLES wat man zegt. En hij zegt nogal veel en handelt nogal weinig, en niet in lijn met het zeggen.

Wat ik probeer sinds ik van mijn eigen wensdenken weet, want daar is dit in mijn ogen volop onderdeel van, is steeds terug naar: is dit van mij of is dit van de ander? En: zijn dit slechts woorden of is er congruentie tussen woord en daad? Het is ongelooflijk hoe ik met deze twee vragen dichter bij MIJ kan blijven. Zo fijn. En dat is pas net begonnen.

moederziel

moederziel

04-01-2017 om 15:26 Topicstarter

Wensdenken?

Ik kan volgen wat je schrijft, RoosjeRaas. Ik heb tot op dit moment geen reden om te twijfelen aan de financiële integriteit van man. Natuurlijk kun je niemand op deze aardbol 100% vertrouwen, maar desondanks. Ja, er zijn kosten bij gekomen en ik vind dat onverantwoord. De vraag is alleen in hoeverre er formele gronden zijn waarop ik man een eigen woonplek (met bijbehorende kosten) kan ontzeggen en op basis van het 'onverantwoord vinden' dit kan tegenhouden. Ik denk eigenlijk niet dat die er zijn.
Ik geloof ook niet dat ik aan wensdenken doe. Ik geloof dat ik te maken heb met een irrationele persoon die irrationele dingen doet, die ik probeer te doorgronden. Lukt niet goed. Maar het is ook geen duivelse slechterik waarmee ik te maken heb. Onhandig ja, onverantwoordelijk ja, kwetsend ja, maar dat is het wel. Tegelijk kies ik zorgvuldig welke strijd ik met hem wil aangaan en welke niet. Dat is vooral uit zelfbescherming. Ik kan zonder moeite nu dagelijks de strijd aangaan op alle punten die ik onverantwoord en irrationeel vind, maar het zal me niet verder helpen. Ik heb er geen energie voor en geen zin in.

Ik vind het wel zeker een punt om over na te denken dat we door de extra kosten voor woning die man maakt, nu steeds verder in de schulden zullen raken. Dat wil ik doorspreken met iemand die me verder kan helpen. Die heb ik in mijn omgeving.
Wat de taxatie van het huis betreft: er is onlangs een globale waardebepaling gedaan. En er zijn verschillende gegronde redenen om te weten (en dus niet alleen te suggereren) dat een vraagprijs/verkoopprijs voorlopig niet in de buurt zal liggen van de hypotheek.

Ok, ik ben financiën-moe. Nee, ik sluit mijn ogen niet, ik heb ze wijd open. En ik spaar niemand. All eyes on me. De enige wens die ik denk is om hier met de kinderen zonder nog meer schade uit te komen.

Cirkelredenatie

Ik zal je met rust laten. Wil graag nog één ding zeggen. Je redeneert steeds vanuit het "MET man in DEZE situatie zitten". Dat je dan niet zo veel meer kunt dan damage control kan ik begrijpen. Ik vind het wensdenken dat je dus steeds nog in de gezamenlijkheid en vanuit de bestaande situatie denkt. Je bewaakt en bewaart jullie gezamenlijkheid, terwijl hij deze met voeten heeft getreden, met al bijna een jaar een ander, en nog steeds met voeten treedt, door nu een financiële verplichting aan te gaan die jullie positie en dus ook jouw positie verzwaart. Dan dat SOA-risico dat hij je liet lopen. De verantwoordelijkheden als vader die hij alleen maar met jouw bemoeienis een beetje lijkt op te pakken. En jij blijft maar in die cirkel van 'jullie'.

Je schrijft: "De vraag is alleen in hoeverre er formele gronden zijn waarop ik man een eigen woonplek (met bijbehorende kosten) kan ontzeggen en op basis van het 'onverantwoord vinden' dit kan tegenhouden. Ik denk eigenlijk niet dat die er zijn." Dat is precies ook vanuit die cirkel bevraagd en IN die cirkel beantwoord door je. Ja, nee, dan kun je niets. Dan accepteer je. Ik praat over UIT de cirkel, NIET MEER met deze man, en een nieuwe situatie. Met mijn en dijn. In plaats van het vage 'jullie' van waaruit jij denkt.

Ook weer hard hè. Ik vraag me af of je het door hebt. Dat je niet alleen niet ontzegt, maar dat JIJ de verantwoordelijkheden draagt, en JIJ faciliteert dat man door kan zonder al te veel afwijkingen ten opzichte van toen jullie nog een team waren.

moederziel

moederziel

04-01-2017 om 16:01 Topicstarter

Ja, ik heb het zeker door

RoosjeRaas, ik vind je niet (te) hard, hoor. Ik kan het echt hebben. Het zet me ook aan het denken. Dus stop er vooral niet mee.

Over het soa-onderzoek: ik dacht dat ook hier te hebben gedeeld. Ja toch? Ik ben daarover door de huisarts onmiddellijk gerustgesteld dat er echt geen enkel risico is geweest en heb op aanraden HA (die er niets over kon zeggen natuurlijk) man gevraagd naar de reden van het onderzoek. Is mij toegelicht en daaruit begreep ik ook de snelle geruststelling van de HA. Klinkt raar als het om soa-onderzoek gaat, maar het had niet te maken met seksueel gedrag of risicovol gedrag.

De vraag voor mij is primair hoe ik de schade voor mezelf zoveel mogelijk kan beperken. Scheiden vergt huis verkopen, huis verkopen met restsschuld levert mij extra schulden op, extra schulden houden mij afhankelijk van alimentatie etc.
Ander scenario: verzoekschrift indienen, huis in de verkoop maar pas verkopen als minimaal x opbrengt, intussen wel scheiding in gang zetten, bestaande schulden verdelen (man wil niet 50/50, eerder 60 voor hem, 40 voor mij conform inkomensverdeling), alimentatieregeling.
Derde scenario: verzoekschrift indienen, beiden eigenaar van het huis blijven, ik blijf er wonen, schulden verdelen 60/40, alimentatieregeling.

Moeten alleen nog de kosten voor het mediationtraject ergens worden gevonden.

Wauw

Heldere scenario's.

Dat geld is te lenen van iemand die je dierbaar is. De helft er van. Hoogstens 1500 per persoon.

Fijne avond meid! Ben je weer met je kinderen?

Hanna

Hanna

04-01-2017 om 16:15

Realistisch blijven

De kosten voor mediation zijn peanuts vergeleken met het risico dat je loopt en de al gemaakte schulden en de schulden die maandelijks oplopen. Dat is nou een typische een drogreden. Dan maar even niet extra aflossen op de schulden. Met een beetje goede wil kan iemand in je buurt je zo'n bedrag ook wel voorschieten.

Ik zou zeker de scheiding al in gang zetten om het risico op verdere schulden/streken voor jou in te perken. Dan kun je een plan maken voor jouw financiën en verder met je leven. Scenario 2 en 3 lijken mij niet zo gek, ik hoor dat vaker.

moederziel

moederziel

04-01-2017 om 16:30 Topicstarter

Zit zeker wat in

Ik zou idd best nu willen doorpakken. Maar ik heb er wel een klein beetje een dubele agenda in: a) ik wil zo veel mogelijk onafhankelijk zijn, b) ik wil de risico's verder inperken en c) ik wil dat man zo goed mogelijk doodrongen raakt van wat scheiden eigenlijk inhoudt.
Dat laatste is namelijk volgens mij bij hem nog niet helemaal het geval. Gisteren mailde hij mij in een van de (vele) reacties op het financeel overzicht dat het 'totaal irrelevant was en nu absoluut niet nodig of van toepassing', maar schulden zouden toch echt niet 50/50 maar eerder 60/40 (40 voor mij) moeten worden verdeeld. En zakelijke schulden (ja, die zijn er ook, maar van hem want we zijn op HV getrouwd) vallen er sowieso buiten.

ach trouwens, dat laatste kan me eigelijk niet zoveel schelen...

Tja

'totaal irrelevant was en nu absoluut niet nodig of van toepassing',

Woorden.

Niets waard.

En niet waar op dit moment bovendien, voor jou dan, maar hij ziet jou niet.

Voor jou is dit alles absoluut relevant en zeer aan de orde, noodzakelijk en van toepassing.

Hij wil alleen uit de delen van jullie huwelijk en gezamenlijkheid stappen op de vlakken waar hij baat bij heeft: truus, eigen ruimte.

Ook al doet hij niets naars, onverwachts, financieel desastreus: jij leeft op je hoede en als een soort 'moeder' voor hem. Terwijl je al je energie, liefde, rust, harmonie, verbinding, al je zijn mag gaan besteden aan jezelf en je kinderen, je eigen waarden, de mensen die je liefhebt (ook man, als je dat wilt), als je geen 'grote oppasser in dit leven' meer hoeft te zijn.

Pak maar door lieverd. Je kunt altijd opnieuw beginnen met elkaar. Maar nu bestaat die basis niet.

Hebben jullie je HV bijgehouden?

En Pennenstreek

Ze was al eerder wat langer weg. Ook na een besluit om rust te nemen. En toch ben ik bezorgd.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.