Huis, Tuin en Keuken Huis, Tuin en Keuken

Huis, Tuin en Keuken

ClairedelaLune

ClairedelaLune

06-02-2017 om 22:22

Op familiebezoek, blijven eten?


Kaplablokje

Kaplablokje

07-02-2017 om 10:13

@Triva

Wij eten meestal rond 19.00 uur. Er werd door de ontvangers blijkbaar toch al uitgegaan van een kort bezoekje, dus: aankomst 16.00, vertrek 17.00 uur, aamkomst thuis 19.00 uur, snelle maaltijd. Kan net. Ik ga trouwens bij een lange reisafstand ook niet uit van een kort bezoekje.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-02-2017 om 10:22

Typisch Nederlands

Zo erg is het niet dat dit gezegd is, hoewel ik ook wel even de wenkbrauwen fronste.

Van Sally: "Bij "ons soort mensen" was het in mijn jeugd niet gewoon om 's avonds te blijven eten." Ik weet niet wat jouw soort mensen was, bij ons was een warme maaltijd heel normaal. Iedereen kwam van de andere kant van het IJsselmeer, dus zeker een rit van 2 1/2 uur en dan werd er warm gegeten voor ze weer naar huis gingen. Je ging op dat soort dagen rond half 8-8 uur de auto in en kwam ook weer rond dat cijfer thuis. Dat zal ook wel ontstaan zijn omdat visite na een lange rit ook vast wel een broodje lustte, dus dan maar zo op tijd komen dat dat bij ons thuis kon en 's avonds lieten mijn ouders ze ook niet met lege maag vertrekken. Het is misschien wel typisch Nederlands (geen idee) om niet elke maaltijd met visite te delen als ze in de buurt wonen. Als wij mensen op visite hebben die lopend naar ons toe kunnen komen, ga ik er niet automatisch vanuit dat de maaltijd inbegrepen is. Maar als het gezellig is en ze zijn er rond kwart over 5 nog, dan voelen wij ons toch wel verplicht om dé vraag te stellen: blijven jullie eten, of hebben jullie andere plannen?

Ik heb van andere culturen wel geleerd dat het daar vanzelfsprekender is dat mensen blijven eten. Dat is geen vraag, dat is normaal. Bij ons, Nederlanders, gaat het toch wat minder automatisch. Ben je om half 6 niet weg, dan worden 'we' onrustig, zo is mijn ervaring. Dat geldt voor mijzelf, hoe gastvrij ik mij ook wil opstellen, maar ik ervaar dat omgekeerd ook. Ik heb ook niet standaard zoveel in huis dat ik er een dubbel aantal mensen mee kan voeden, dus bij spontane acties wordt het dan óf halen óf improviseren.

Limburgse

Limburgse

07-02-2017 om 10:40

Verschil

Bij ons kon iedereen altijd mee-eten, er werden ruime hoeveelheden gekookt en anders iets van de afhaal of aangevuld het een of het ander.
Ondenkbaar dat je weg wordt gestuurd, zeker als de reisafstand hoog is. En zo ken ik het ook uit alle familie en vrienden uit het zuiden.
Toen ik verhuisde naar het midden en westen van het land was daar toch een cultuurshockje: mee-eten was zeker niet vanzelfsprekend, en mij werd regelmatig gevraagd hoeveel aardappels ik wilde eten. Ik ervoer het niet als minder gastvrij, alleen ánders.

margaretha

margaretha

07-02-2017 om 10:42

ik herken het niet

Vroeger al bij mijn ouders kon ierdereen mee-eten en ook wij bieden dat altijd aan. Soms is het een beetje geregel als het echt onverwacht is (bv. aantal kippenbouten en dan 2 extra personen) maar dat is nog nooit een probleem geweest.
Zelf blijven we meestal niet avondeten als we bij schoonvader op bezoek gaan, maar zijn er dan wel een stuk vroeger dan 16.00 (meestal voor 12.00 en krijgen er dan een lunch). Soms gaan we een mac of zo binnen , meestal zetten we thuis een frietpan aan. Heeft toch te maken met even bijkomen en dingen regelen voor de komende school/ werkdag. Laat op de avond thuiskomen en dan meteen naar bed werkt voor ons niet plezierig hebben we gemerkt. Maar het is niet iets waar we zonder meer vanuit gaan, bij visite bij ons overleggen we altijd , als het kan van te voren.

Hmmm ook gehad..

Mijn man was een hele middag op pad met zijn neefje om iets leuks te doen. Hij kwam daar terug rond 17:00 uur (wij wonen op 2 uur rijden afstand) en schoonzus vroeg hem: wil je nog wat drinken voor je weggaat?
Hij was te verbluft om erop te reageren.
Deze uitspraak is aan de andere kant van de familie nu altijd een hilarisch punt. En wordt meestal lacherig gesteld na het eten. Dan krijgen ze nog koffie en gaan naar huis.
Met betreffende schoonzus is het ook niet meer echt goed gekomen, is geen contact meer mee. Niet hierom maar om ander redenen...

ClairdelaLune

ClairdelaLune

07-02-2017 om 11:30

Veel reacties!

Interessant om jullie ervaringen te lezen. Bedankt voor alle reacties!
Het was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde bedacht ik me later, vorig jaar kwamen we rond 13 uur aan (waren om 11 uur vertrokken) en gingen rond 15 uur hongerig weg want geen eten aangeboden, alleen koffie.
Nu had ik eigenlijk wel een beetje verwacht dat er geen avondeten aangeboden zou worden, maar niet dat ze al zelf zouden gaan eten terwijl wij er nog niet eens 1,5 waren (en 16 uur komen was op hún verzoek in verband met de middagslaapjes van de kinderen).
Wij vinden hun dochters trouwens heel erg lief en leuk, dus hebben geen signalen uitgezonden dat we de drukte teveel vonden. Het was voor ons ook niet druk. Onze oudste zoon was niet mee, alleen onze jongste dochter van 12, die hoeft niet om 20 uur in bed te liggen. Ik zal als we nog eens gaan, beter communiceren wat ze met het eten gaan doen, zeker nu ik lees dat de meesten van jullie dit ook niet zo gewoon vinden.
Eerlijk gezegd probeer ik van een moeizame relatie waarschijnlijk iets te maken wat er niet is. Laten we er geen conclusies over het Nederlanderschap aan verbinden Zij hebben denk ik niet zoveel boodschap aan ons en dat is verdrietig (man heeft maar één broer tenslotte). We proberen contact te houden, voor hun kinderen en de onze, belangstelling te tonen, cadeautjes te brengen, maar het komt maar van 1 kant. Misschien door de drukte van hun gezin dacht ik, maar ik weet het niet. Het voelt alsof er eigenlijk gewoon niks meer is.

Jasmijn

Jasmijn

07-02-2017 om 11:50

Jammer zeg

Ik herken het helemaal Claire, ik had vroeger zo'n schoonzus. Ze zei letterlijk een keer 'ik heb niets met die mensen'...over andere vrienden, maar zo voelde het ook naar ons toe. Zelfde als wat jij schrijft. Altijd eenrichtingsverkeer, geen belangstelling enz. Ik zag een keer een verjaardagskalender, daar stonden wij of de kinderen helemaal niet eens op. Er kwam ook nooit een kaartje voor verjaardagen bijv. Ik moest ze expliciet uitnodigen en dan nog kwamen ze vaak niet (wonen een kwartier bij ons vandaan).
Uiteindelijk werd het zo moeizaam en werden we niet eens meer op verjaardagen van hun kant uitgenodigd, in het begin ging ik nog bellen en vragen wanneer het was, en dan kwamen we, en op een gegeven moment heb ik het maar losgelaten, wat heel veel pijn deed. (heb er nog wel over gebeld met mijn broer, wat er nu toch was, of we wat fout hadden gedaan) maar dat was niet zo, er was niets vonden zij en dan beloofden ze eens langs te komen, maar dat deden ze ook niet.
Mijn broer is op een gegeven moment in scheiding gekomen en vervolgens zagen we hem weer, haar en de kinderen nooit meer, ze zeggen nu dat het aan ons lag, 'dat we ineens nooit meer kwamen'
Hoop dat het voor jullie anders verloopt, maar ga niet aan jezelf twijfelen, sommige mensen zijn gewoon nogal apart of eenkennig lijkt het wel.
Misschien kunnen de broers onderling wat regelmatiger samen proberen af te spreken?

guera

guera

07-02-2017 om 12:36

andersom ook niet duidelijk

Het zou niet in mij opgekomen zijn om 2 uur te rijden voor een bezoek om 16 uur en dan afgetikt te hebben hoe en wat het zat met eten.
Dat kun je best subtiel vragen toch?
Zoiets van: joh voor ons is het een end rijden. Hebben jullie ideeen over eten of een restaurantje in de buurt? kan ik iets meenemen?

Andersom zou ik ook voor eten gezorgd hebben. Maar het feit dat zij vantevoren niet vroegen: wat doen jullie met eten? zou bij mij alarmbellen doen af gaan. In de zin van: ze hebben vast niet op ons gerekend.

Absurd

Ik vind het hele verhaal zo ongehoord, dat het haast lijkt alsof ze een hele onhartelijke en botte manier een signaal af willen geven. Pijnlijk, zeker als het het de laatste nabije familie van je man betreft.

Bij ons woont de familie ook over het hele land verspreid, en bij elkaar eten is een vanzelfsprekendheid. Ook bij mijn schoonzus met gebruiksaanwijzing. Daar worden verder geen woorden over vuil gemaakt.
Vroeger stonden er wel eens hele gezinnen op de stoep, terug op doorreis van vakantie. Dan zette ik de frietpan aan, of de mannen gingen Chinees halen.

Ik denk dat als ik het contact toch aan zou willen houden, de volgende keer van te voren al onderweg een lekker restaurant op Iens of Tripadvisor zou uitzoeken. Geeft je wat te doen onderweg, duurt de rit voor je gevoel minder lang en heb je wat om naar uit te kijken als het bezoek moeizaam verloopt.

Heerlijk dit

Mijn broer en schoonzus blijven ALTIJD eten als ze hier zijn. Maar als we bij hun komen is het een heel ander verhaal. Ze hebben ons wel eens om een uur of 6 s avonds uitgezwaaide terwijl schoonzus tussen het afscheid nemen door naar broer riep dat ze wel bami wilde bij de fou yong hai, en 3 stokjes extra saté....die was de Chinees al aan t bellen namelijk. Wij hebben idd onderweg maar een leuk restaurantje gepakt....( we moesten idd ook 2 uur rijden, door een vreselijke sneeuwstorm ook nog)

Ik probeer het maar bij mezelf te houden. IK ben graag gastvrij, en geniet er ook van om het mensen met voedsel naar de zin te maken. Zij niet. So be it.

Die hele enkele keer dat we er wel aten ( kerst of zo? Geen idee) was er meestal ook bestek te kort en zo. Ze hadden echt maar 6 messen, 6 vorken en 6 lepels. Terwijl ze zelf al met zijn 4 en zijn...ik kan me er niets bij voorstellen...

Ingrid.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-02-2017 om 20:32

Ja herkenning

Hier valt de familie in twee delen uiteen.
Hier bij ons en bij zwager en bij schoonouders (daar zeker, daar kom je echt niet weg zonder een hapje) kan iedereen mee-eten. We maken er wel wat van.

Bij mijn zus en bij andere broer van man wordt je inderdaad tegen etenstijd de deur uitgekeken. Wij moeten ook best een eind rijden, en ze zullen ons niet slap van de honger laten vertrekken, maar echt welkom voelt het niet.
Typisch is dat toch.

Ik ben het van huis uit eigenlijk ook niet echt gewend, ten minste niet onverwacht. Als mijn moeder wist dat ze visite kreeg pakte ze echt wel uit. Mijn zus heeft dat dus helemaal niet en ik heb dat dubbel.

Bij andere zwager is het vooral schoonzus die het mee-eten niet promoot, maar die heeft ook best een bijzondere opvoeding gehad dus tja, daar zitten wel wat issues.

Wat ik altijd vervelend vind is dat mijn man die sociale conventies nooit oppakt. Die blijft rustig zitten bij zijn broer, terwijl ik me op een gegeven moment ongemakkelijk de deur uitgekeken voel. En honger heb. Tegenwoordig pak ik de koe bij de horens en zeg dan: zullen we maar eens gaan en ergens een hapje gaan eten? KLAAR.

ClairdelaLune

ClairdelaLune

07-02-2017 om 21:03

Jasmijn ea

Inderdaad herkenbaar, ook die verjaardagskalender trouwens. Ik ben al 25 jaar in de familie en nog nooit gefeliciteerd door zwager, kinderen ook niet trouwens. Wat naar als iemand over je zegt "daar heb ik niks mee" want wat kun je dan nog doen om dat te veranderen.
Guera, de afspraak is gemaakt door mijn man, die zal idd de volgende keer wat duidelijker communiceren over de eetsituatie.. Ik zou toch niet zo snel vragen of ik wat mee moest nemen, dat impliceert voor mij een soort zelfuitnodiging, maar "het is zon eind rijden weten jullie een restaurantje" vind ik wel een hele goede.
Kenfan, ik denk zelf ook dat er een signaal achter kan zitten dat wij niet belangrijk zijn; dat doen mijn schoonouders ook bij ons namelijk. Maar ze zullen het nooit openlijk zeggen.
Ingrid, wat erg, moest wel lachen om die extra stokjes sate, ze moet wel enorme honger gehad hebben!
Ginny, ja inderdaad, sommige mannen pakken sociale signalen wat minder snel op helaas! Wel interessant dat jij en je zus het zo verschillend doen, wat zou daar achter zitten?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-02-2017 om 21:27

Geen idee

Ander karakter denk ik. Mijn zus staat nogal planmatig in het leven, dat zal vast meespelen. Ik denk dat dat een familietrekje is want ik herinner me nog een verhaal van mijn moeder dat zij ooit bij mijn oma (haar moeder) op de stoep stond met mij in de kinderwagen (na een redelijke reis met de trein) en dat ze weer kon omdraaien omdat oma net aan haar dagelijkse/wekelijkse/? wandelingetje ging beginnen en daar viel niet vanaf te wijken.... Zo staat mijn zus eigenlijk ook wel in het leven.

Ik zou als jullie was gewoon je jaarlijkse bezoekje doen, maar dit combineren met een uitje in de buurt of afsluiten met een lekker etentje. Voor het gezin dan. Het is je mans zus, daar moet je het maar mee doen.

Amelie

Amelie

07-02-2017 om 22:14

Heel raar

Ik zou er van uit gaan dat jullie zouden blijven eten of, indien ik daar over twijfelde, dat vooraf even vragen/aanbieden. Ook als we onverwachts vrienden of familie op bezoek hebben die er om 17 uur nog zijn, stel ik altijd voor om eten te halen als ik niks in huis heb. Wel zo aardig en gezellig.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

07-02-2017 om 23:25

Tja, wel apart

Om vier uur op bezoek komen vanwege middagslaapje en dan niets te eten aangeboden krijgen, , terwijl er een lange rit wordt afgelegd, vice versa. Jullie kennen elkaar toch langer dan vandaag en hebben elkaar vaker bezocht.
Volgende keer je man de afspraak laten maken inclusief een eetplannetje. Kennelijk komt zwager plus partner zelf niet op het idee. Zulke dingen zijn te leren

Angela67

Angela67

07-02-2017 om 23:54

weet je

they are just not that into you. Wie had bezoek geïnitieerd, was het jullie voorstel? Ik denk dat je teveel toch uit gaat van je eigen normen en waarden, en dat mag, maar het is niet onlogisch dat je gewoon niet zo'n zin hebben in bepaalde mensen, en familie is wat betreft toch niet anders dan 'niet-familie'. Zij zien jullie als een soort beleefdheidsbezoekcontact, en dat is zoals het is.

Nu lees ik ook je tweede posting, en snap ik nog minder waarom het je zo opvalt? Ik bedoel: ik snap dat jij het erg jammer vindt, en het gaat me niet over de begrijpelijke de teleurstelling dat het contact tussen de broers niet meer lijkt in te houden, maar dat je daaraaan al dan niet eten koppelt is voor mij niet evident. Het is duidelijk dat zij het ls een verplicht nummer zagen en zien.
gr Angela

ClairdelaLune

ClairdelaLune

08-02-2017 om 18:43

Angela, Not into us

Ja dat begin ik ook te denken. Maar dat kan ik dan bijna niet geloven van je eigen broer/zwager, dat is voor mij meer wat voor buren of vage kennissen.
Zwager heeft een nieuwe relatie met nieuwe kinderen en we dachten altijd dat het gebrek aan interesse door de ex-schoonzus kwam. Daarom proberen we het opnieuw, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Maar het lijkt er wel op dat het gebrek aan interesse van zwager uitgaat.
Moet er aan wennen als een verplicht nummer te worden gezien. Ben toch vaak een graag geziene gast. Daarom stelde ik ook de vraag hier, om te toetsen of het klopt dat dit niet is zoals je normaal met je familie omgaat. Maar wat is normaal, dat blijkt ook maar weer uit de reacties.

Horkerig

Horkerig, dat vind ik zulk gedrag.Ook vreemd dat daarover niet is overlegd van te voren. Niet hartelijk ,dat in elk geval.
Ik begrijp niet wat er moeilijk is aan samen een hapje eten. Je kunt toch iets halen of een aangeklede boterham eten, zoiets.
Een beetje Nederlands is zoiets toch wel hoor. Je eet met je gezin en bij uitzondering worden andere mensen toegelaten aan de eettafel.
Ik woon al jaren in een buitenland waar het zulk gedrag als bijzonder beledigend zou worden ervaren.

Sfera Sleutelbeen

Sfera Sleutelbeen

08-02-2017 om 20:56

Niet Nederlands

Roodborst, ben ik toch niet met je eens. De meesten die hier reageren vinden het ook erg horkerig, maar rare mensen heb je overal, dus ook in Nederland.
Wij hebben het ook meegemaakt. Een tante uit Limburg die na het overlijden van haar man een soort afscheidsbijeenkomst hield, een half jaar na de begrafenis. Veel familieleden kwamen van ver, kregen we alleen koffie en thee. Toen de kinderen om brood begonnen te vragen, zei de dat dat er niet was. Zijn we na een uur weer weggegaan en bij de bakker kwamen we veel familieleden tegen die even kwamen eten voordat ze weer twee uur in de auto gingen zitten. Hebben we vier uur in de auto gezeten en een uurtje op bezoek. We zijn er nooit meer geweest, het contact blijft beperkt tot bellen en een kerstkaart.

thea

thea

09-02-2017 om 00:08

ik weet het niet hoor

Ik zou niet te snel denken dat ze 'er geen zin in hebben'.
Ik kan me nl een flink aantal redenen bedenken voor dit gedrag, hoe horkerig het idd ook is.
Ik heb zelf genoeg contacten met mensen die om verschillende redenen minder sociaal overkomen, altijd of met momenten. Mensen kunnen erg bezig zijn met zichzelf door verschillende redenen, waardoor ze niet adequaat sociaal reageren.
Ik heb bij mijn ouders bijv ook weleens gezeten rond etenstijd met kleine kinderen terwijl er geen uitnodiging oid kwam. Voor mezelf vind ik het geen probleem maar kleine kinderen moeten op tijd eten.
Maar op andere momenten nodigen ze wel uit, en ze bedoelen het absoluut niet slecht en willen ook gastvrij zijn. Maar met momenten bezig met andere zaken en weinig oog voor anderen dan, blijkbaar.
Misschien heb ik zelf ook weleens minder gastvrij gereageerd, zonder dat ik het door had. Soms ben ik idd bezoek wel 'zat', maar vaak ook niet en spelen er misschien andere dingen mee.
Lastige kinderen tijdens de maaltijd, bijv. Kinderen die overprikkeld raken. (of volwassenen)
Bij mezelf speelt ook nog weleens mee dat ik bij gasten meer wil maken van het eten. Tot voor kort kon ik echter absoluut niet koken en leverde het tóch stress op. Zal vast zo zijn dat ik daarom eters wel eens geweerd heb, zeker in stressvolle periodes.
Iig betekent onbeleefd gedrag niet áltijd weinig interesse.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-02-2017 om 01:35

Thea

Ik mag aannemen dat de gastheer en -vrouw en TS elkaar wel mogen, maar dat de frequentie van de bezoeken door allerlei oorzaken laag is. Dan zijn ze dus eindelijk eens op visite, op jouw verzoek pas om vier uur en dan zou je opeens zo bezig kunnen raken met jezelf dat je blokkeert, niet meer sociaal kunt doen en geen eten op tafel kunt krijgen? Ze werden toch niet overvallen door het bezoek? Daar bereid je je dan toch op voor? Zij of hij had in alle rust, terwijl het kind sliep, een pan soep kunnen maken. Vijf uur vragen of iemand soep wil, broodje erbij en zes uur gaat iedereen met een warme gevulde buik de auto weer in, zodat overprikkelde kinderen hun rust weer krijgen en op tijd in bed kunnen liggen.

Het lijkt mij prettig dat je je nu zeker genoeg voelt om voor anderen te koken, maar als je die zekerheid niet voelt, kun je toch eten halen of laten bezorgen? Als je dat kunt betalen tenminste. En anders kun je altijd nog broodjes met knakworstjes serveren.

Mmmm

Ik zou zeggen dat je zelfs bij verplichte nummers de elementaire wellevendheid op zou moeten kunnen brengen om ze niet met een lege maag voor twee uur n de auto te zetten. Al trek je maar een paar blikken erwtensoep open.

AL met al komt het op mij wel erg als een afgemeten bezoekje over. Dat een middagslaapje bezwaarlijk is voor een bezoekje aan huis, kan ik niet zo goed bij. Lijkt me een flauwe smoes om het bezoekje te begrenzen. Dan sta je wel erg weinig flexibel in het leven. Ik heb met twee kleine kinderen op een zeer krappe driekamerfetage gewoond,slaapjes waren echt geen reden om bezoek te weren. En dat was nog je de voordeurbel wel moest gebruiken. Nu kun je gewoon appen als je voor de deur staat.

Aan de andere kant zou ik mensen die een kaartje of een spontaan bezoekje op een verjaardag vanzelfsprekend vinden, weer moeten teleurstellen.

Puck

Puck

09-02-2017 om 14:03

Silone

Als je elkaar niet vaak ziet dan wil het nog niet zeggen dat je geen hechte band hebt met elkaar. Onze familie woont ook in alle hoeken van het land met 3-4 uur reistijd en veel vaker dan 1-2 per jaar zie je elkaar dan ook niet, terwijl wij best een goede/hechte band hebben.
En wat betreft de vraag van TS: Ik her ken het niet. Overigens zou ik er niet eens aan beginnen om voor hooguit 2 uurtjes ofzo zo'n lange reis te ondernemen. Als wij zo ver naar familie gaan dan gaan we de hele dag. En ook als we familie van ver uitnodigen dan zou het niet in me opkomen om ze pas om 4 uur uit te nodigenen. Mensen zijn welkom vanaf het moment dat ze zelf aan willen komen tot het moment dat ze zelf weg willen gaan. Vooraf overleggen we dan meestal of ze blijven eten (als er zelf gekookt wordt) of als er iets gehaald wordt, wordt ter plekke overlegd wie blijf eten en wie niet. Maar mensen wegsturen op een bepaalde tijd: nee, never, ook niet toen de kinderen klein waren en het druk was.

Kaaskopje

Kaaskopje

09-02-2017 om 14:12

dan zou het niet in me opkomen om ze pas om 4 uur uit te nodigen

Nee, bij mij ook niet. Een kind overleeft het heus wel als de routine een keer overboord gegooid wordt, dus dat slaapje zou voor mij, als ik de moeder was geweest, ook niet heilig geweest zijn. Dus als ik onder die voorwaarden bij iemand uitgenodigd zou worden, zou de lust mij vergaan zijn. Je gaat niet vier uur in de auto zitten om na minder dan twee uur alweer te merken dat je eigenlijk in de weg zit.

Marjoleine64

Marjoleine64

09-02-2017 om 22:22

Andere culturen... verwachtingen en afspraken

Wij hebben lang geleden een paar jaar in Frankrijk gewoond. We werden daar een keer uitgenodigd voor het aperitief (rond een uur of 6 is dat daar), bij een oudere collega van mijn man die mogelijk contacten voor mij kon regelen op de universiteit. We hebben lang zitten praten, veel te lang bleek achteraf. Het kwartje viel bij ons pas toen hun puberkinderen wat eten gingen opwarmen, en wij een koffie aangeboden kregen. Het was dus NIET de bedoeling dat we ook bleven eten. Hadden we echt volledig verkeerd begrepen. Hoezo andere culturen... Wel een leuk verhaal achteraf.

Onze familie woont ook verspreid over het land, allemaal 1-2 uur rijden van elkaar. En een schoonzus in Zwitserland. Allemaal met kinderen, en allemaal met drukke agenda's. Intussen is het een gewoonte geworden bij ons om als we elkaar zien (hooguit 2x per jaar, mijn ouders wel vaker) dat bij voorkeur rond lunchtijd te doen. Dan komen wij daar om 12 uur aan, kopje koffie, daarna om 1 uur uitgebreid lunchen, evt. nog een keer koffie of thee of een wandeling en dan weer naar huis. Dan kan iedereen de avond (incl. eenvoudige avondmaaltijd) rustig thuis doen, en de jongere kinderen op tijd naar bed. Dat bevalt ons erg goed. Maar je moet er natuurlijk wel duidelijke afspraken over maken, en daarvoor is nodig dat je je allereerst realiseert dat wat voor jou vanzelfsprekend is dat voor de ander wellicht niet is. Dat weet je nu dus, en voor de volgende keer kan je dus iets anders afspreken.

bieb63

bieb63

10-02-2017 om 10:36

Daarbij

Ook al is het uiteraard bijzonder als je bezoek dat een lange rit moet maken en pas om 16:00 uur uitnodigt, niets te eten aan biedt, is het uiteindelijk ook wel een beetje vreemd dat je er vanuit gaat iets te eten te krijgen, zonder dat dat ook maar enigszins ter sprake is geweest en dan ook nog bij mensen (ook al is het familie) waar nogal een stug contact mee is. Ikzelf zou daar niet van uit zijn gegaan en van te voren in het achterhoofd hebben dat op de terugweg wellicht ergens even iets gegeten moet worden.

Middagslaapje

Dat middagslaapje blijft me intrigeren. Dat je niet rond die tijd op stap wilt met een vermoeid jengelend kind kan ik me voorstellen. Maar bij bezoek dat je niet vaak ziet, biedt die tuk bij uitstek de mogelijkheid om eens rustig bij te praten. Voordat er weer boekjes moeten worden gelesuh of dansjes moeten worden bewonderd.

Het enige dat ik me kan voorstellen is dat je wilt voorkomen dat de deurbel het middagslaapje stoort als je weet dat de kleine daarna niet te genieten is. Maar dat kun je ondervangen met een appje als je voor de deur staat.

Neuh, ik zou daar toch wel een bepaalde conclusie aan verbinden en dan zou ik het hooguit houden bij een jaarlijks kopje koffie in combinatie met een leuk uitstapje/wandeling en een etentje in de buurt. Neem ik zelf nog wel iets lekkers voor bij de koffie mee ook.

bieb63

bieb63

10-02-2017 om 13:35

los van dat middagslaapje

Als je om 16:00 uur afspreekt is dat wmb niet persé met het idee dat er dús meegegeten wordt. Op zich niks geks aan dat het gezien wordt als theeen/borrelen en thats it. Natuurlijk is dat in het geval je 1,5 of 2 uur moet reizen meer voor de hand liggend, dan wanneer je in de buurt woont. Maar dan nog..... Als daar niet expliciet over gesproken is, het een nogal moeizame relatie is, dan lijkt mij dat niet iets waar je als gast (als er niets over is gezegd en ondanks het feit dat jullie nog een flinke rit moeten maken rond etenstijd) vanuit moet gaan. Normaliter zal er dan van te voren iets gevraagd worden in de trant van 'ik neem aan dat jullie een hapje meeeten?' o.i.d. Als dat niet is gebeurd, zou ik daar ook niet direct vanuit gaan.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-02-2017 om 14:04

Die les heb ik er ook uit geleerd

Vanuit mijn opvattingen vind ik het vreemd om iemand die aan de andere kant van het land woont, of in ieder geval een flink eind bij ons vandaan, pas om 4 uur uit te nodigen en anderhalf uur later domweg aan het eigen eten te beginnen. Ik vind dat werkelijk ongehoord. Maar inderdaad... je kunt maar beter dáár vanuit gaan en je instellen op een meegebracht broodje voor tijdens de terugrit, of een stop bij een gele M of zoiets, dan valt het alleen maar mee als ze je wel voor het eten uitnodigen.

Wij hebben binnenkort een familiedag. De soep staat al op de boodschappenlijst van de familie waar we te gast zijn, want de meesten moeten een stuk(je) reizen. Dát vind ik normaal.

Yura

Yura

10-02-2017 om 14:19

Niet typisch Nederlands

Wij wonen ongeveer 2 uur rijden van mijn familie vandaan. Over en weer blijven we altijd wel eten. Je gaat toch niet 4 uur rijden voor 1,5 uur bezoek. Wat ik ook wel ken is dat je rond etenstijd nog ergens bent en dat de gastvrouw/heer honger krijgt, meestal komt er dan een soort vraag van: "hadden jullie plannen voor het eten of eten jullie mee? Dan halen we even wat." Andersom doe ik dat ook, of iemand gaat even snel langs de AH, die is tegenwoordig toch ook meestal op zondag open. Of ik zoek wat makkelijks bij elkaar uit de voorraad. Van bezoek van verderaf ga ik er zonder meer van uit dat ze blijven eten, dus dan heb ik vantevoren al wat klaar gemaakt.
Vroeger in mijn jeugd aten wij ook altijd al mee bij familie en dat was misschien maar 20 km verder. Dat was op het Friese platteland, redelijk Nederlands toch lijkt me.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.