Relaties Relaties

Relaties

Hel, deel 4 - vervolg Help zit muurvast


dopje

dopje

22-03-2017 om 23:13

bemiddelen

En precies dat bemiddelen moet dat kind niet doen. En daarom is het goed dat Moederziel daartussen komt.
Ik heb niet de indruk dat Moederziel vervolgens een psychologische verhandeling over hun vader afsteekt.

"Ze hebben een moeder nodig die naar ze luistert zonder oordeel over vader. "
Misschien is het wel juist wel goed als ze een oordeel geeft, ik denk dat ze dat helemaal niet doet.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

22-03-2017 om 23:18

Dopje

Oordelen is nu precies wat je niet moet doen, volgens alle deskundigen. Naar de kinderen toe dan, je mag die man natuurlijk helemaal afbranden in gedachten en in je dagboek.

dopje

dopje

22-03-2017 om 23:30

oordelen

'Deskundigen' hebben het ook wel een mis. Maar misschien iets om over na te denken. Of over te discussiëren: wat vindt het forum?

Ik denk niet dat je op alle slakken zout moet legen maar als een vader een kind de deur uit zet, op straat, om een onbenullige reden dan zal ik als moeder wel tegen dat kind zeggen dat je zo niet met elkaar omgaat. Bijvoorbeeld.

dopje

dopje

22-03-2017 om 23:31

Moederziel, antwoorden voor oude(re) vraag

"Ik ben toch nieuwsgierig naar jouw ervaring: ik kan goed volgen dat je zegt dat er pas wat besef kwam toen je (ex)man stopte met je te willen overtuigen. Wat gebeurde er vervolgens?"-
Ik kon hem toen pas echt los laten. Ik had hem toch aan een lijntje gehouden. Het doorsnijden, het echt onomkeerbare, was moeilijk. En hem achter de hand hebben was fijn. De keuze was daardoor niet definitief. Voor mij wel maar dat erkennen vereist kracht en zelfkennis, die had ik beide niet. En toen ging hij opeens door met zijn leven en had opeens een ander. En was ik echt niet meer zijn nummer 1. Hij pikte mijn gedrag dus niet meer en liet me los en ging verder met zijn leven.
Toen ben ik zo ver mogelijk weg gegaan (letterlijk) om hem niet meer in de weg te lopen.

"Hoe verliep jouw proces, wat deed jou uiteindelijk weer in de realiteit landen?"-
Ik was letterlijk naar de andere kant van de aarde verhuisd. Maar alle andere mensen waar ik van hield was ik ook kwijt. Die miste ik vreselijk. Dus na een tijd ben ik terug gekomen. In de realiteit landen was dus eigelijk weten dat het echt voorbij was met hem.

" En achteraf gezien: wat hield jou in de roes?" - Dat ik altijd nog terug kon vallen op ex terwijl ik ook mijn nieuwe spannende leven al had. Ik kon doen wat ik wilde en hij was er ook voor mij. Ik had alles, niemand zei nu is het genoeg, ook mijn vrienden niet. Tot ex de deur sloot en me niet meer toeliet.

Zo opschrijvend was ik dus eigenlijk van twee walletjes aan het eten. (wat een uitdrukking) En dat is dus blijkbaar echt geweldig. Je hebt alles wat je wil, ook dat wat niet mag.
En het gekke is ook wel dat ik verstandelijk wel wist dat ik die vreselijk lieve jongen zo enorm kwetste maar dat ik dat zelf helemaal niet voelde. Ik kan mijn gevoel erg uitschakelen, verdringen. En dat deed ik. Zal me wel het best uitgekomen zijn, puur egoïsme.

Ik hoop dat ik je wat inzicht kan geven. lastig om op te schrijven, om in woorden te formuleren. Vooral, besef je ook dat het gevoel zo uitgeschakeld kan worden.. Daar kan jij niks aan doen en de kinderen ook niet en het is misschien een beetje zoals een verslaafde: als hij het zélf wil dan komt hij daar uit. Maar als er geen noodzaak is dan doet hij dat niet.

moederziel

moederziel

26-03-2017 om 18:27 Topicstarter

Dankjewel Dopje

voor het inzicht geven in jouw weg... ik vind het mooi om te lezen. Het is toch een soort tegen-wil-en-dank-route, lees ik. Als een verslaafde. Voor mij de spijker op z'n kop.

Intussen kick ik steeds verder af. Want voor mij geldt hetzelfde. Pas als ik het zélf wil, kom ik eruit. En ik wil dat steeds vaker. Ik kóm hieruit, ik gá hieruit. Mijn leven is niet afhankelijk van dat van hem. Ik wil dicht bij mezelf blijven, bij mijn waarden, bij wat ik belangrijk vind. Dat lukt me steeds beter.

Ik heb een erg zware week achter de rug. Mijn gezondheidsproblemen van 2 jaar geleden zijn terug. Ik wijd niet uit ivm herkenbaarheid, maar de schrik is er. Het beperkt me zeer en dat is het laatste wat ik nu kan gebruiken. Het is me maar niet gegeven, om verder te gaan. Maar het wakkert ook mijn vechtlust aan. 'Help mama even extra goed' appte man vanuit Verweggistan naar de kinderen. Het maakte me razend. Het lijkt goed bedoeld, maar het legt wéér de druk bij de kinderen. Hij zou voor me moeten zorgen, had voor me moeten zorgen, maar hij heeft het bijltje er bij neer gegooid. Makkelijkste weg.

Ik was deze week ook bij de therapeut van een-na-oudste, die zo diep zit. Therapeut opperde systeemtherapie voor het hele gezin, inclusief man. Om te zien waar de barrières zitten die het diepere contact met de kinderen in de weg staan. Ik aarzel. Hij stelt ze nu al zo teleur. Hij zal in een therapeutische setting echt niet opeens ziel & zaligheid op tafel leggen en de brug slaan naar de kinderen. Hij zal zich achter zijn muur verschansen en hen mogelijk opnieuw teleurstellen. Dat is zo mogelijk nog teleurstellender. Therapeut gaat het met man bespreken. Prima, ik wacht af.

Pffffff jongens, ik heb het zwaar. Overgeleverd aan de grillen van mijn lijf. Confronterend omdat ik het nu echt alleen moet doen, maar ook louterend. Ik kan het. Ik doe het. Ik kom stukje bij beetje vooruit.

Moederziel

Je lijf zegt 'stop'. Goed dat je luistert. En wat de therapeut van kind voorstelt, daar zou ik in mee gaan. Dat is niet JOUW therapeut, maar die van kind, toch? Ik neem aan dat die therapeut het belang van kind voor ogen heeft? Laat gebeuren wat gebeurt, kijk wat haar/zijn vader doet met die vraag. Dus niet: kijk wat man doet met die vraag. Hij wordt in zijn hoedanigheid als vader benaderd. Neem ik aan. Sterkte en pas goed op jezelf.

moederziel

moederziel

26-03-2017 om 20:04 Topicstarter

RoosjeRaas

Ja, het is idd de therapeut van Kind 2. Die zelf overigens als eerste twijfel uitsprak. Het kan heel goed uitpakken, of juist niet. Er zit een zeker risico aan vast. Gelukkig start kind sowieso met een individueel traject. Dus ja, het is voor kind, maar ook voor de anderen.

Ik heb geen ervaring met systeemtherapie. Iemand hier wel? Wat kan dat brengen?

Therapeut

Zie #37, je man hoeft niet met zijn hele ziel en zaligheid op tafel. De mening van een objectief derde persoon kan hem doen inzien hoe te handelen als kind nr X niet aan de telefoon wilt, terwijl kind nr Y door vader gebeld werd.

Niet vragen in het verleden maar werken aan de toekomst.

Het ligt soms te dichtbij als je partner of ex-partner je iets wilt uitleggen, aangeven etc. Vreemd genoeg staat men in het algemeen vaker open voor de adviezen van een ' deskundige'. Waarschijnlijk niet zo zeer omdat die ervoor geleerd heeft maar er objectiever in staat.

Heb vertrouwen in de werkwijze van de therapeut.

moederziel

moederziel

26-03-2017 om 23:25 Topicstarter

Vertrouwen

@Flanagan, daar raak je aan iets heel belangrijks: vertrouwen.

Omdat het vertrouwen is beschadigd, is ieder gezamenlijk traject op dit moment riskant. Dan ligt namelijk het risico op de loer dat het vertrouwen van de kinderen opnieuw wordt geschaad. Moederzielman ontkent in veel gevallen - en zeker tegenover derden - de grote ommekeer, pijn en het verdriet die zijn keuzes hebben veroorzaakt. Daarom ook gaapt er nu een kloof tussen zijn kinderen en hem.
Juist deze houding van man heeft een-na-oudste tot zelfbeschadiging en een diepe crisis gebracht, dus je kunt je voorstellen dat zowel zijn behandelaren als ik enorm voorzichtig zijn. De therapeut is nog in de beginfase, dus het is aftasten. Ik heb in therapeut zeker vertrouwen; in moederzielman een stuk minder. En met reden - helaas.

En de therapeut bracht het anders: systeemtherapie kan juist veel duidelijkheid geven over oude, vastgeroeste patronen en systemen die niet-helpend meer zijn. De vraag is echt of de geesten daar al rijp voor zijn. Alles is nog zo rauw. Ik weet het niet goed.

Pinguïn

Pinguïn

27-03-2017 om 01:16

Volgens mij

Wordt er bij systeemtherapie juist letterlijk gestalte gegeven aan hoe de boel (het systeem) in elkaar zit. Er worden dus alleen maar dingen duidelijk gemaakt die betrokkenen ervaren en voelen en daar wordt aandacht asn besteedt. Er komt niks nieuws op tafel, wat er al is wordt -in een veilige setting- geadresseerd. Als de kinderen hun vader op afstand voelen staan zullen ze dat in deze therapie gestalte kunnen geven. Ik vind dat je dat juist moet aangaan. Het lijkt mij juist goed, een stuk erkenning voor hun gevoel. Dat gevoel is er namelijk al, systeemtherapie geeft de mogelijkheid er vorm aan te geven.

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 01:50 Topicstarter

Misberstans

Dankje @Pinguïn, voor je uitleg

Ik wil meteen een misverstand wegnemen: de twijfel bestaat bij de psycholoog van kind. Ik begreep die twijfel en voel ook goed wat de psych bedoelt. De systeemtherapeut is een 2e behandelaar. Daar heb ik niet mee gesproken.
Uit de overweging van de psych begreep ik dat basisvertrouwen hiervoor wel nodig is, ook omdat het risico bestaat dat kind 2 gaat 'bemiddelen' in de behandeling en dat is op dit moment schadelijk voor kind.
Psych gaat nu eerst 1 op 1 gesprek met man aan. We wachten af.

floor

floor

27-03-2017 om 11:52

uiteraard wel doen

Wél bij een echt goede therapeut. Dat zou ik wel echt goed uitzoeken. (veel kaf tussen het koren)
Het gaat ook om inzicht voor een therapeut. Informatie. Wat speelt er. En hoe kan die info ingezet worden tbv hulp kind.
Dat kan dus best zijn dat er (voorlopig) niks opgelost wordt systemisch. Dat jullie nog niet ver genoeg zijn in jullie proces. Dat betekent zeker niet dat er geen waardevolle info boven komt drijven om zoon verder te helpen.
Tegelijkertijd zou ik wel op mijn hoede zijn voor een melding bij vt.
Jullie zitten toch in een soort van vechtscheiding verwikkeld, al lijkt dat aan de buitenkant niet zo door het beschaafde laagje. Dus ook dáárom: een goed, integere therapeut.

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 13:00 Topicstarter

Floor, doe es gewoon

Wij zitten niet in een vechtscheiding verwikkeld, hoe kom je daar in godsnaam bij?
Sterker nog: de 'deskundigen' om ons heen geven aan dat we wel wat bozer op elkaar zouden kunnen zijn. Dat er nog te veel 'zorgzaamheid' is. Dat zou dan een 'beschaafd laagje' zijn?
Hou es op zeg.
Ik vind je opmerking echt de plank mis slaan.

Ziet een ander dat ook zo?

@Moederziel, je kan jullie situatie zelf zien als beschaafd en verstandig, met oog voor de kinderen. Maar dat betekent niet meteen dat een ander dat ook vindt. Als een peut van een kind te horen krijgt hoe de vaderdagen verlopen, kan een peut vinden dat vader niet goed voor zijn kinderen zorgt en het zodoende nodig vinden om daar een melding van te maken.

Ik begrijp dat kind in behandeling is bij een psycholoog en nu ook bij een therapeut. Dus twee verschillende personen. Is dat wel handig? Moet een betrokkene alles twee keer uitleggen voor men een goed beeld heeft. Dat betekent twee keer de pijn herbeleven. Kan de begeleiding niet door één behandelaar?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-03-2017 om 13:28

Geen vechtscheiding

Ik zie er ook geen vechtscheiding in, maar wel heel duidelijk de visie van een foute en goede, dader en slachtoffer(s). Ik denk nog steeds dat de man niet eerlijk durft te zijn omdat hij denkt dat hij met zijn 'oh oh wat ben ik in twijfel en waar moet ik met mezelf naartoe' houding meer compassie/medewerking krijgt dan wanneer hij 'gewoon' een andere relatie is begonnen.

Ben je

Ben je vaker zo fel als andere mensen een mening toegedaan zijn die niet de jouwe is? Jouw manier van reageren op wat Floor inhoudelijk stelt, die vind ik dus fel. Ongeacht of je het inhoudelijk eens bent of niet. Ik begrijp het stress beter dat je je soms aangevallen voelt. Als mensen direct zijn en anders denken, reageer je niet mild. Hoeft niet hoor, dit is "van jou", maar het maakt oprecht anders bijdragen dan wat (al) in jouw lijn is en pastlastigwr als je niet een opmerking als "doe en normaal" terug wilt krijgen. Ik zelf heb, na primair verzet, moeten inzien dat er meerdere definities zijn van vechtscheiding. En niet goed kinnen samenwerken en communiceren, en totaal verschillend kijken naar de positie en het welzijn van de kinderen, kan er in mijn ogen NU heel zeker wel een zijn. Ik zit er dan ook nog in. En dat doet meer recht aan het leed van de kinderen dan toen ik nog doodsbang was voor welke definitie van vechtscheiding dan ook. Overigens: wederom in mijn ogen is wat de therapeut (wiens therapeut?) vaststelt, namelijk dat jullie wel wat bozer mogen zijn, geen oproep tot een (echte?) vechtscheiding, maar een oproep om eerlijk en open te zijn en daden en woorden in overeenstemming te laten zijn. Geen zachte heelmeesters te zijn. Niet voor elkaar. Niet voor de kinderen. Kijk eens wat het perspectief van Floor je aan (nieuwe?) ingangen kan bieden om het goede te doen. Niet in beweging met man. Niet in het "oordeel" over zijn huidige vaderschap (wat best behoorlijk beroerd kan zijn en daar moeten de kinderen hoe dan ook mee dealen WANT DAT IS AAN DE GANG (al een poos), maar vanuit jouw hart, ziel, waarden en liefde. En dan mijn advies nog: geef de therapeuten van je kinderen alle vertrouwen als je ze daar heen laat gaan (en laat ze anders niet gaan), zodat ze ook echt steunpilaren kinnen zijn en niet iedere actie eerst door jou "beoordeeld" moet worden. Beoordeel het geheel en als dat oké is, geef het dan je vertrouwen zodat de kinderen voelen dat dat goed is. En jij niet meer werkelijk alleen bent in het dragen van deze zware last de enige echt verantwoordelijke ouder/volwassene te zijn.

mirreke

mirreke

27-03-2017 om 17:25

Moederziel

Ik zie dat ook wel, dat je behoorlijk fel kunt reageren. Vergeet niet, niemand bedoelt het hier verkeerd. Niemand is tegen jou, we proberen juist te reflecteren, als spiegel te fungeren, mee te buigen en soms ook tegenwicht te bieden.

Ik snap dat je kunt schrikken, of dat je reageert vanuit een hele primaire emotie, maar een andere invalshoek kan ook weer een heel ander zicht op de zaak geven. En ook deze/mijn bijdrage is niet afvallend bedoel hoor!

Ik heb goede dingen gehoord over systeemtherapie. Ik weet niet of dat hetzelfde of deels hetzelfde is als familieopstellingen, maar bij familieopstellingen hoeft niet perse de persoon zelf de plek in te nemen die hij/zij in het systeem inneemt.
Ik begrijp dat dus ook een ander de plek van je man zou kunnen innemen. Wellicht het overwegen waard, als jij plus peut van mening zijn dat manlief zelf betrekken bij de behandeling juist schade zou kunnen toebrengen aan jullie kind.
Ik snap dat ook wel, want als je man zou meewerken doet hij dat niet omdat hij voor zichzelf inzichten wil verwerven, maar voor zijn kind. Het kan dan goed zijn dat hij zich blijft verschuilen achter hetgeen waar hij zich nu ahcter verschuilt, en dat hij naar jullie toe niet eerlijk meedoet...

Ik ken iemand die werkt met familieopstellingen, met verbluffende resultaten.

Blijf ook waakzaam, want die meldplicht (is die nou er al door?) zit mij ook niet lekker. In principe moeten therapeuten verplicht melding doen van situaties waar kinderen bij betrokken zijn, als zij van mening zijn dat er daarbij iets mis gaat...

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 18:44 Topicstarter

Doordraven

Ja, ik reageer fel, omdat het niet is hoe het is. Ik heb dat hier al vaker gemerkt: conclusies die soms te kort door de bocht gaan maar opeens als waarheid hun intrede doen. En in dit geval drukt me dat een defensieve hoek in waar ik inderdaad heel erg fel van word. Omdat het zo ontzettend onterecht is. Zo niet zoals het is. Ik word fel omdat de stelling van Floor mij veroordeelt. Voor een vechtscheiding heb je er nl 2 nodig. Zo onterecht. Dan bijt ik van me af.

De mensen om ons heen zeggen niet dat we boos MOETEN zijn, maar dat het best MAG, dat het niet gek zou zijn. Maar dat het ook bijzonder is om te zien hoe het bij ons gaat. Maar ook ingewikkeld.

Nu zijn er opeens ook 'therapeuten voor de kinderen', en 'beoordeling' van mij. maar waar heb ik dat geschreven? Ik voerde een gesprek op uitnodiging van de psych. Deze psycholoog van kind 2 opperde een bijtraject door een praktijkgenoot, vanuit het idee dat er misschien iets voor allemaal hersteld kan worden van de gehechtheid die er was. Maar wil graag weten wat ik er van vind. Omdat psych ziet dat er nog veel zorg naar elkaar is. Een post later zit ik opeens in een 'vechtscheiding met een beschaafd laagje'. Dat kwetst mij zeer.

Nee jongens, dit gaat er niet in bij mij. En ik ga me ook niet wagen aan definities of wat dan ook. Ik vraag zelf vaak om reacties, maar ik vind dit echt te ver gaan.
Toen ik op @Floor reageerde wist ik al dat dit zou gebeuren. Ook de kritiek op mijn felle reactie die inderdaad vers van de lever was. Recht uit het hart. Maar echt, laten we het hier bij de feiten houden. Nog even en iemand verwijt me hier dat ik de kinderen opzet tegen hun vader.

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 18:47 Topicstarter

Meldplicht

En echt, ook voor Veilig Thuis is er niets bij ons te halen. Op basis waarvan zou een therapeut iets over ons moeten melden? ik heb via werk regelmatig met VT te maken, maar zie hier het verband niet.

Oké

Je herkent niets van wat wij schrijven nu. We gaan met jouw verhaal op de loop? Ik zal blijven lezen om te zien wat voor jou helpend is.

Pennenstreek, van jouw kant is het stil. Ik denk ook vaak aan jou!

Je weigert systeemtherapie en de therapeut ziet eigenlijk geen andere opties. Gebrek aan opties leidt tot zorgmelding.
Je kind zegt iets ongelukkigs, niet zo bedoeld, maar wel zo opgepakt.
Je hebt alles op de rails maar het duurt nogal voor er resultaat is en dan haakt er iemand af.
Een kind valt uit op school en er is niet meteen een oplossing.
Anything goes, dat maakt het juist zo kwetsbaar. Jij denkt dat jij de regie hebt. Dat heb je ook op grond van de wgbo, maar de jeugdwet en de melding 'kindermishandeling' gaat daar gewoon overheen.
Misschien win je het wel bij de rechter, maar daar gaat een hoop stress overheen.
Eigenlijk wil men bij elk gezin met problemen een gezinsmanager om de zaak te 'stroomlijnen'. Dat maakt het voor de instelling ook makkelijker om jou te laten doen wat zij bedenken.

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 19:04 Topicstarter

AnneJ

Verdrietig om te lezen dat je er zo naar kijkt.
Maar eh.... waar precies mishandel ik mijn kind? Of kinderen?
Ik deel je pessimistische blik niet.

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 19:05 Topicstarter

Ja RoosjeRaas

Ik ben ook nieuwsgierig naar Pennestreek

Meldnormen

Er is geen meldplicht en voor zover ik het kan vinden ook geen registratieplicht bij VT, maar wel wordt de meldcode aangescherpt met door de beroepsgroep zelf geformuleerde normen wanneer een melding VT dient te gebeuren.

https://www.knmg.nl/actualiteit-opinie/nieuws/nieuwsbericht/-geen-meldplicht-maar-handvatten-voor-artsen.htm

"De staatssecretaris zal binnenkort met een Algemene Maatregel van Bestuur (AMv komen die bepaalt dat er voor professionals in de zorg een afwegingskader om te melden moet worden ontwikkeld. Het hier bedoelde ‘afwegingskader’ is hetzelfde als de meldnorm waarover de Artsencoalitie spreekt. Deze moet per januari 2018 in werking treden. Van Rijn zegt hierover: “Laat de professional inschatten wanneer er gemeld zal moeten worden. Het gaat niet om een meldplicht, maar om een plicht om een code op te stellen voor de sector.” Ook conform het voorstel van de Artsencoalitie zal de positie van Veilig Thuis in de aanpak van kindermishandeling worden versterkt."

Mishandeling Moederziel

Verschil van inzicht over je kind, en de benodigde behandeling, tussen jou en de behandelaar kan leiden tot een zorgmelding. Die kreet 'kindermishandeling' zet relatieve buitenstaanders op het verkeerde been.

mirreke

mirreke

27-03-2017 om 22:30

Moederziel, voor de duidelijkheid

AnneJ denktvolgens mij helemaal niet dat er concrete punten zijn waarop jij jouw kinderen mishandelt! Ze probeert aan te geven hoe anderen met jullie situatie op de loop kunnen gaan. Het is een waarschuwing tegen verkokerd denken van vt- of jeugdzorgmedewerkers.
Zó heb je beroepsmatig en op gelijke voet met VT te maken en zó ben je ineens een gezin dat onder een vergrootglas ligt. Anything goes!

Blijf alert, dat is alles.

moederziel

moederziel

27-03-2017 om 23:50 Topicstarter

Oh ja

Dankjewel Mirreke, voor de geruststelling Er is goed contact met de zorgverleners en vooralsnog maak ik me geen zorgen.
Bizar dat we het hierover hebben. Ik heb als kind 5 aar lang serieus huiselijk geweld meegemaakt en nooit een hulpverlener gezien. Maar ja, toen moesten de meldpunten nog uitgevonden worden.

Voor mijn gevoel dwalen we af. Mijn vraag van een paar posts terug was of iemand ervaring heeft met systeemtherapie als gezin.

floor

floor

27-03-2017 om 23:51

pas ajb op

Er zijn echt gezinnen voor minder onder de loep gekomen. Waan je niet veilig, die loep wil je nu echt niet.
Ik weet niet precies wat in algemene zin de definitie van vechtscheiding is.
Ik wil je niet kwetsen met die definiëring. In mijn ogen draait een vechtscheiding om situaties die niet soepel lopen, waar niet goed samengewerkt wordt. Jullie worden het maar niet eens, niet eens wb de scheiding. Dat duurt maar en duurt maar. In de tussentijd gebeurt er wel wat, maar wezenlijk schiet het niet zo op. Althans dat is de indruk die ik krijg van je berichtjes. En met mij anderen. Je kunt een overijverige therapeut treffen die zomaar hetzelfde kan vinden en zich geroepen gaat voelen 'je kind te redden'.

moederziel

moederziel

28-03-2017 om 00:21 Topicstarter

Floor

Dankje voor je uitleg, en dat je me nog te woord wilt staan
ik schrik gewoon van jullie reacties.
Gelukkig denk ik dat man en ik het wel eens zijn, zeker als het gaat om wat onze kinderen nodig hebben. Mijn frustratie zit in zijn onvermogen. En het contrast tussen dat onvermogen en zijn 'oude' zelf.
De psych leek dat goed op waarde te schatten, en ook te zien wat dit met kind doet. Vandaar denk ik ook het voorstel.
Ik voelde bij de psych geen enkel voorbehoud, geen reserve.

Overigens is er bij de ernstige escalatie van kind begin feb al een melding gedaan bij VT. Routine, aldus het zkh. Kind is toen ook gezien door de crisisdienst. Ik heb VT nog niet op de stoep gehad.

floor

floor

28-03-2017 om 00:33

jamaar

Routine, tsja. Maar het eerste (?) signaal is dus al binnen. Dat maakt je extra kwetsbaar.
De psych kan ok zijn maar de systeemtherapeut kan er anders over denken.
Het kan heel goed dat jij en man het prima met elkaar eens zijn. Die indruk wek je op mij niet in deze draadjes. Dat kan prima samengaan: je uit hier vooral je frustraties en ondertussen komen jullie toch prima verder. Wees je ervan bewust dat je een andere indruk kunt maken, dat kan ook tijdens therapie gebeuren.
Probeer ook de indruk te wekken dat ook jij openstaat voor verandering. Op mij maak je hier de indruk heel erg een tweedeling te maken: man is fout (bezig) en jij (altijd) goed. Dat zien therapeuten doorgaans niet graag.
Bovendien kun je ook vt op je dak krijgen als alleen man teveel als beschadigend wordt gezien.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.