Relaties Relaties

Relaties

GitteNN

GitteNN

10-02-2017 om 10:56

Verder na ontrouw deel 2


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Ook Ervaring

Ook Ervaring

31-03-2017 om 21:33

Bobbie

Maar toch ben je geïntresseerd en lees je mee met het topic 'verder na ontrouw deel 2'
Ben je benieuwd naar hoe wij het proberen te accepteren en ermee proberen te dealen?

Bobbie

Bobbie

31-03-2017 om 22:12

Snap het niet

Want ik zat in hetzelfde schuitje, in een iets andere vorm gegoten, en geef als tegenwicht een stukje van de uitkomst van mijn verhaal.

Verder om iemand te steunen, mijn reden is niet zo belangrijk.
Maar ik begrijp niet zo wat je bedoelde te zeggen?

Ook Ervaring

Ook Ervaring

31-03-2017 om 22:30

Ik was

gewoon benieuwd.
Maar als ik mijn post teruglees komt het misschien over alsof ik wil vragen: wat doe je hier eigenlijk? Zo beroerd die letters en hoe het overkomt enzo...
Dat bedoel ik niet zo.
Logisch, je hebt in hetzelfde schuitje gezeten! Dat heb je ook geschreven, dat het niet over 1 nacht ijs is gegaan.
Dat vergeet ik soms door de stelligheid waarmee hier overkomt, sorry.

Daarom ben je benieuwd.
Okee, dat is een antwoord

Bobbie

Bobbie

31-03-2017 om 23:30

Geen punt

Meer meelevend en hopelijk her en der wat troostend, welke weg ze ook gaat.
Zelf heb ik dat gemist en ex kreeg erg veel steun en nog. Dat stukje ben ik nog niet kwijt,work in progress!

Ik weet nog dat toen ik besloot niet verder te willen, dat ik zo ongeveer dacht dat de wereld zou vergaan.
Gek voorbeeld maar ik vergelijk/omschrijf in mijn denken dit soort overweldigende dingen vaak als de bevalling van een eerste kind, alleen dan zonder beloning van een kind.
Overweldigend, zeer pijnlijk, jouw wereld staat even stil en de rest draait door. Bijna niet reëel genoeg om te bevatten, maar er is geen ontsnappen aan.

SkiHappy

SkiHappy

01-04-2017 om 08:24

Oh!

Er werd hier geklonken en ik heb het gemist!
Maar goed; ik drink zo meteen koffie op ons; survivers van al die pijn zijn we. Welke weg we ook opgaan van samenblijven of scheiden ! Survivers zeg ik!

En inderdaad Ook Ervaring , ik ken wel nog een mooie quote:
" we are all broken, but Thats how the light gets in!"
Erg toepasselijk voor mij.

Girls, ik ga voor de liefde vandaag!!!

regenboog

regenboog

01-04-2017 om 09:43

Hoe het was

Hoe was de relatie hier voor het overspel?
Misschien wel verhelderend voor mij om dat eens neer te zetten.
Regenboogman was altijd erg volgzaam en wat ontwijkend.
Opkomen voor zichzelf of voor zijn wensen deed hij niet echt, ook al is dat wel verbeterd in de jaren.
Al ik iets niet wilde dan legde hij zich daar gauw bij neer.
Hij vond het niet leuk maar echt kwaad werd hij nooit.
Ik zat vaak niet goed in mijn vel en had daarom weinig behoefte om andere mensen te ontmoeten of om leuke dingen te gaan doen.
Leefde het liefst volgens een vast patroon met ieder weekend dezelfde activiteiten, vreselijk besef ik me nu.
Eigenlijk beperkte ik man in zijn vrijheid want ik wilde het liefst alles samen doen en als hij eens wat voor zichzelf wilde doen dan kon ik niet enthousiast voor hem zijn.
Kon moeilijk alleen zijn en had een hele kleine wereld gecreëerd waarin ik man meenam.
Ik schaam me nu diep, wat een naar mens was ik eigenlijk.
Man accepteerde ook alles,niet altijd van harte maar hij hield hier zelf ook iets mee in stand.
Na de geboorte van ons zoontje hebben we een aantal heel zware jaren gehad, zoonlief sliep pas door na 1,5 jaar en was tot zijn 3 jaar continue ziek.
We hebben alles zelf moeten opvangen vanwege weinig familie en dat heeft ons echt opgebrand.
Toen het wat beter ging met ons kindje was ik zo moe van alles dat ik nergens geen zin meer in had.
Ook niet in intimiteit met man.
Het jaar van het overspel begon man al wat te veranderen, we kregen ook vaker wat conflicten met elkaar, het liep niet meer zo lekker tussen ons.
Gesprekken hierover liepen op nog meer ergernis uit want we begrepen elkaar niet en echt luisteren naar wat man eigenlijk graag wilde deed ik niet.
Hij ontmoette haar tijdens zijn werk en ze konden goed met elkaar praten.
Zij was het tegenovergestelde van mij, heel ondernemend, zelfstandig en juist stimulerend tegen man.(geen idee of ze bij haar man ook wel zo was)
Dat trok man enorm aan in haar en zo ontstond een
Liefdesaffaire.
Het had nooit maar dan ook nooit een reden voor overspel mogen zijn en dat beseft hij zich ook maar al te goed maar ik zie ook mijn tekortkomingen.
Man heeft me eigenlijk altijd op handen gedragen, ik kwam niets tekort en alles mocht en kon van zijn kant dan.
Vind het alleen erg jammer dat man ervoor gekozen heeft om vreemd te gaan in plaats van mij eens keihard aan mijn oren te trekken om me duidelijk te maken dat hij ongelukkig was en er iets moest veranderen.
Dat zal ik waarschijnlijk nooit echt kunnen begrijpen maar ik stond ook niet in zijn schoenen.
Kan het alleen van mijn kant bekijken.

Fijn weekend allemaal.

Ook Ervaring

Ook Ervaring

01-04-2017 om 10:29

Ontboezemingen

Zoee dames, wat een ontboezemingen!

En Regenboog herkenbaar de grote essentie/lijnen van het gemis wat er gaandeweg is ontstaan aan mans' kant.
OE-man kon ook goed praten met 'de collega', iets wat op een gegeven moment daar makkelijker gaat dan bij het thuisfront.
En het gedeurt gewoon.
We hebben dit allemaal nog nooit eerder meegemaakt (hopelijk) dus een kant en klare gebruiksaanwijzing voor dit alles is er niet ( ook voor man niet).

Bobbie ook zeg! Heftig allemaal!

Hoe dan ook SkiHappy, we zijn allemaal survivers!
Ik drink een bakkie koffie mee!

XXX

Been there

Been there

01-04-2017 om 11:58

Poeh he

Ook hier man die zei zo goed te kunnen praten met Truus. In alle openheid later kon hij echt niet aangeven waar hij dan zo goed met haar over kon praten. Onvoorstelbaar en onverteerbaar vond ik. Ik vind mezelf een goede gesprekspartner. Sta altijd open voor hem, destijds en nu. Mogelijk was het toch het feit dat ie destijds net iets minder aandacht kreeg. Om herkenbaarheid hier op het forum te voorkomen wil ik niet in details treden. Maar we hebben met onze 2 kinderen toen ze klein waren een moeilijke tijd gehad, met veel ernstige (medische) zorgen om hun gezondheid. Ja, ik was daar veel mee bezig. Maar dat heeft hij nooit als reden opgegeven......

Herkenbaar

Ja heel herkenbaar Regenboog. Maar ergens in de literatuur omtrent ontrouw las ik dat de "de vlucht" uit de relatie alle vormen kan aannemen. Sommige mannen vluchten in hun werk en worden ware workaholics, anderen vluchten in overdreven hobby's, nog anderen in de drank en helaas sommigen zoeken troost bij ontrouw. Maar de basisreden ligt bij al deze gevallen in hetzelfde laatje... een relatie die op een of andere manier niet meer loopt zoals het moet. Alleen zijn de gevolgen van ontrouw veel erger dan bij de andere vluchten. Helaas...

Ook Ervaring

Ook Ervaring

01-04-2017 om 12:48

Hobby's enzo

Maar, wat wel het 'voordeel' is van ontrouw gevallen, dat je enorm wordt wakker geschud.
Als OE-man er een gekke hobby op na had gehouden, dan had er geen crisis plaatsgevonden waarmee de boel op de schop ging...en waren we nog aan het modderen geweest...

SkiHappy

SkiHappy

01-04-2017 om 13:38

Zoooooo herkenbaar

Regenboog; heeeeeel herkenbaar wat je schrijft ! En ook je gevoel dat je je wat schaamt over hoe je toen was. Oh boy, als ik denk aan hoe hard en afwijzend ik kon zijn tegen man... Poeh, hij heeft zich ook zo alleen gevoeld, mijn afwijzingen waren een gif vrees ik...
En wat Maete2 schrijft volg ik ook. Was ook hetgeen m'n therapeut me zei.
Man had dat ervoor ook zelf al gezegd dat hij hoedanook een crisis zou hebben gehad.
Jammer deze, blijkbaar het enige om me wakker te schudden.

Er is 1 iemand uit de relatie nodig voor overspel maar we zijn met twee om die weer te herstellen. Het slachtoffer van de affaire is niet altijd het slachtoffer van het huwelijk !
Woorden van Esther Perel waar ik zelf veel aan had!
Xxx

regenboog

regenboog

05-04-2017 om 12:13

Help, wat te doen

Sinds vanochtend word ik overspoeld door achterdocht ten opzichte van man.
Ben zo bang dat 'ze' elkaar toch nog zien en er nog wat gaande is.
Slaat echt nergens op en het zit allemaal in mijn hoofd, ik wil dit niet!
Er is niets bijzonders gebeurt, het gaat heel goed tussen ons.
Ik kreeg gisteren nog een super lieve tekst van man via WhatsApp.
Durf dit ook niet met man te bespreken want nu nog zoveel achterdocht en wantrouwen zal voor hem ook niet leuk zijn.
Zijn er nog meer die hier nog last van hebben en wat kan ik hier het beste mee doen?

Liefs Regenboog

Meestal wel een trigger...

...Wanneer er plots opnieuw bepaalde emoties zijn. Soms zijn we onszelf niet bewust wat die trigger is maar toch is hij er. Maar ik bespreek dit wel steeds met man, of die het nu fijn vindt of niet. Op dat moment gaat de zorg voor mezelf voor en als dat inhoudt dat er moet over gesproken worden, gebeurt dat ook. Ik vind dat we daar recht op hebben. Ik verval ook soms in dagen van intens verdriet en ik vind echt niet dat ik die emoties dan alleen moet dragen. Veel moed

Ook Ervaring

Ook Ervaring

05-04-2017 om 13:53

Ik denk

..dat je het best even kunt benoemen.
Gewoon, dat je het er weer even moeilijk mee hebt en benoemen dat het bij het proces hoort, verder zonder verwijten, maar dat je weer even gerustgesteld moet worden. Zo werkt het nou eenmaal, dat weet OE-man inmiddels ook, kleine moeite.
Zo te lezen kan Regenboogman daar wel het geduld voor opbrengen.
Soms wacht ik ook met 'aan de bel trekken', maar als ik dat eenmaal op een rustige manier gedaan heb is het ook weer even helemaal klaar en schijnt het zonnetje weer.
Toe maar!
XX

Puinhoop

Puinhoop

05-04-2017 om 16:12

Aha, hier zitten jullie

Ik had al een bericht geplaatst bij GitteNs andere draadje, maar ik begrijp nu dat het hier verder gaat.
Want ik was ook blij toen ik dit zag. Bij ons is het inmiddels ruim 4 maanden geleden, maar ik heb de afgelopen week ook weer huilbuien gehad. Dan zie ik steeds weer voor me hoe hij aan het wandelen was, toen ze hem belde of sms-te en hoe zijn gezicht oplicht als hij koers zet naar haar huis. Dat hij haar net zo heeft aangekeken als mij als hij met me zoent.

Ik vond het herkenbaar, haar naam Googelen....ik weet niet hoe ze heet, heeft ie niet verteld, maar ik wil het wel weten, ik ben gewoon zo benieuwd, je weet wel. Wat heeft zij dat ik niet heb?

Man zegt er nooit meer aan te denken, die lijkt alles snel weer vergeten te zijn. Maar ik denk er nog dagelijks aan en het blijft pijn doen. Hoe lief hij ook doet, hoe we ook samen vaak gaan wandelen, eindigend bij een biertje in de kroeg, het maakt niet uit. Steeds als ik naar hem kijk stel ik me hem voor bij die andere vrouw en dan breekt mijn hart. Woede en verdriet lopen door elkaar heen.
Frustratie ook, want hoewel we begonnen te mailen naar elkaar hierover, reageert hij nu nog maar eens per maand. Erover praten doen we helemaal niet meer, alsof hij het vergeten is en ik het ook maar zo gauw mogelijk moet vergeten. En kwaad ben ook ik, toen ik hoorde dat hij zo goed et haar kon praten en dat hij me niets had verteld 'omdat hij wilde onderzoeken wat het was dat hem raakte en wat hij dan miste in onze relatie.' Ga dan naar een therapeut in plaats van met een ander te lopen zoenen
Al mijn woede en verdriet ben ik nu aan het opschrijven en die gaan met de volgende mail mee. Want net als Maete vind ik evenmin dat ik alleen die emoties met dragen.

GitteNN

GitteNN

06-04-2017 om 11:25

regenboog

ook ik zou zeker het bespreken. niet binnenhouden!! ik deed dat tot een paar weken terug ook af en toe. vond dat ik na 1,5 jaar nu onderhand het zelf moest kunnen 'wegwerken' en ging het dan hier spuien...
maar thuis als ik hem zag was het er nog meer. was ik nog verdrietiger en banger etc. ik wist dat hij het er niet graag meer over heeft. hij heeft het weggestopt en voelt het alsof we het over een ander persoon hebben.
toch moest ik er over beginnen en heb ook gezegd dat ik het niet meer voor me ga houden. ik kom er niet verder door, en uiteindelijk wij samen niet. en weet je wat? sinds ik het er wel over heb is het met veel minder emotie en duurt mn rotgevoel minder lang.
ik zou je dit ook willen adviseren. regenboogman MOET begrijpen dat jij een andere weg te bewandelen hebt dan hij. en dat ook jij bezig bent met die ene kant op te komen/gaan; samen door.

het is heel normaal dat het te pas en te onpas op komt. ik heb dat niet anders. wel is het door er over te praten samen minder heftig.

go4it girl.

xx gitteNN

GitteNN

GitteNN

06-04-2017 om 11:31

@puinhoop

het is heel normaal dat je al die gevoelens en gedachtes hebt. kom op je weet het PAS 4 maanden, helaas. Daarmee bedoel ik dat ik het kl.te vind dat je het mee moet maken.

Wonen jullie apart? "Frustratie ook, want hoewel we begonnen te mailen naar elkaar hierover, reageert hij nu nog maar eens per maand"

ik kan je alleen maar zeggen dat jij voor jezelf moet zorgen en moet voelen wat jij nodig hebt. daarin moet puihoopman meehelpen en meewerken en iedere iedere iedere keer als je het erover wil hebben, wil schreeuwen ruzieen noem maar op dient hij klaar te staan.

ik heb me ook suf gezocht in hoe dit aan te pakken en zeker in het begin was ik heel onzeker. voelde een soort concurrentie. moest me mooi(er) maken (dan ervoor). deed liever etc..etc..

tot ik op een dag er heel boos van werd en dacht...als ik niet deug dan maar niet en dan maar uit elkaar. ook dat heb ik uitgesproken en gitteman helpt heel goed.

ook las ik het boek blijf bij me; ook om een beetje de ontrouwe partner te snappen. niet het vreemdgaan, want ik vond en vind dat daar geen ENKEL excuus voor is...maar meer de gevoelens te kunnen begrijpen die er ook bij hem zijn/waren.

hopeijk helpt het jou ook.

liefs GitteNN

@ Regenboog

Ik hoop dat het intussen wat beter met je gaat, dat de storm is gaan liggen.
Ik zat de voorbije dagen ook nog te denken: soms is alleen al het lezen van dit draadje en eventueel reageren al voldoende om te triggeren...om emoties waarmee we dachten gedealed te hebben opnieuw naar boven te halen.
Een forum als dit kan een enorme steun zijn. Wat mij betreft zeker in de beginperiode. Ik was zo verloren, zo down en ik was verwonderd dat ik niet de enige was die in deze shit zat. En dat de relatie bovendien kon standhouden en zelfs verbeteren vond ik al helemaal geweldig om te lezen.
Maat tegelijk is elke situatie anders en soms bij het lezen laat je je ongewild meeslepen naar een stadium waar je eigenlijk al voorbij bent.
Ik betrapte mezelf erop dat het een hele tijd beter met me ging en toen ik opnieuw begon te lezen en te schrijven, zakte ik toch terug wat onderuit.
Begrijp me niet verkeerd... dit draadje heeft zeker zijn nut.
Maar zou het kunnen dat het uitgebreid schrijven over hoe je relatie voordien was toch die trigger geweest is om opnieuw wat meer verdriet en achterdocht te creëren?

iedereen veel sterkte x

regenboog

regenboog

06-04-2017 om 21:37

...

Bedankt voor de lieve berichten, doet me goed!
Het gaat langzamerhand weer wat beter, voel me nu vooral erg moe en wat down.
Heb even geen zin om een vrolijke regenboog vrouw te zijn.
Heb er met man over gesproken en hij begrijpt me goed zegt hij.
Zegt dat het met ups en downs gaat maar dat ik wel moet oppassen om er niet te veel mee bezig te zijn.(we hebben het er de laatste avonden ook steeds weer over)
Ik denk ook dat ik meer last heb na bepaalde triggers.
Man en ik waren afgelopen weekend in de stad en we liepen hand in hand toen we "Truus" tegen kwamen.
We schrokken allebei even en zij zo te zien ook.
Ik blijf er dan in hangen terwijl man er later geen last meer van heeft.
En Wat Maete 2 ook zegt over dit forum, ik heb er heel veel aan maar je bent er zo ook meer mee bezig.
Het is soms zo ontzettend moeilijk om je gedachten te verzetten.
De laatste tijd denk ik ook steeds weer aan hun affaire, ik word dan van binnen erg boos.
Kan me nog steeds niet voorstellen dat man zo ver ging.
Wil er eigenlijk niet meer aan denken maar het is net een hele slechte film die in mijn hoofd zit.
Kan me er nu bijna 1,5 jaar later ook niet iets meer bij voorstellen dat het werkelijk is gebeurt.

@puinhoop, je zit nog in een achtbaan qua gevoelens, het is nog maar 4 maand geleden dat het uitkwam.
Bij ons heeft het wel 6 maand geduurd voordat het wat beter ging en voelde.
Jammer dat puinhoopman niet wil praten, dat is zo belangrijk voor de verwerking en het herstel van jullie relatie.
Hij kan toch niet doen alsof er niets gebeurt is.
Misschien schaamt hij zich heel erg.
Sterkte, het is moeilijk maar als je er samen voor gaat en ook de "puinhoop" die is ontstaan samen wilt opruimen dan zal het steeds wat beter worden.

Fijne avond allemaal en op naar een mooi weekend!

Puinhoop

Puinhoop

07-04-2017 om 19:33

Bedankt

Regenboog en GitteNN, voor jullie vriendelijke woorden. Jee ja, GitteNN, ook ik ben als een gek van alles aan gaan passen: ik heb allerlei nieuwe kleren gekocht, heb mijn haar geverfd (ik wist dat ze donker haar had, dat had ik er dan wèl uitgepeurd), ben me weer gaan opmaken, ging als een gek elke avond fietsen om af te vallen, liet gaatjes in mijn oren schieten...wat word je onzeker van zo'n plotselinge concurrentie, nietwaar?
ik baal dat ik verder niets van haar weet. Jullie lijken allemaal te weten om wie het gaat en ik tast in het duister. Hij had verteld dat het iemand was die ze normaal nooit tegenkwamen bij het uitgaan, maar later schreef hij dat ze via via aan zijn telefoonnummer was gekomen. Via wie dan ooit, als niemand haar kende? Ik geloof het niet zo.
Nee, we wonen gewoon nog bij elkaar, het is alleen dat we allebei dingen makkelijker kunnen schrijven dan praten. Ik was eerst vooral onzeker maar pas de laatste weken begin ik ook heel kwaad te worden, omdat hij allerlei dingen gewoon mooier voorspiegelt dan ze zijn. Ik vertel nog wel eens wat voor dingen, maar die woede is nieuw voor me in deze kwestie.
Ik voel me ten opzichte van jullie minder gerechtigd om deze gevoelens te hebben, omdat het bij elkaar maar 10 dagen heeft geduurd, hij het zelf heeft opgebiecht en ze geen seks hebben gehad. Maar desondanks doet het enorm veel pijn, te weten dat hij haar tot 3 keer toe heeft opgezocht en intens met haar gepraat en ook gezoend heeft.
Nu probeer ik achter haar naam te komen, maar ik heb zelf geen mobieltje (hij wel) en ik heb geen idee hoe ik in de contactenlijst moet komen, Ze hebben geAppt en ik denk ook sms-jes uitgewisseld, weet iemand waar je dan moet zoeken in zo'n ding? Hoe je de contactenlijst moet vinden? Dan kan ik eens kijken, want hij heeft alle berichten gewist van haar, zei hij, dus wie er 'leeg' is, dat moet haar zijn.
Regenboog, ik weet dus niet hoe ze eruit ziet, maar steeds als we wandelen,zoals gisteren, ben ik ook bang dat we haar tegenkomen. Ik let scherp op hem als er een slanke donkerharige vrouw ons tegemoet komt of de kroeg binnenkomt. Stom hè...

regenboog

regenboog

08-04-2017 om 09:27

@puinhoop

@puinhoop, het maakt helemaal niets uit hoe lang het ontrouw heeft geduurd of hoe ver dit is gegaan.
Je hebt met elkaar een (stilzwijgende) afspraak hierover gemaakt en deze is geschonden, dit doet enorm veel pijn en verdriet.
Ik vind wel dat jij het recht hebt om te weten wie het is geweest, nu blijf je er nieuwsgierig na en zul je geen rust vinden.
Maar besef wel dat als je weet wie het was het dan nog niet klaar voor je is.
Je zult waarschijnlijk alles over haar willen weten en opzoeken.
Maar ik zou het ook willen weten hoor.
Als Puinhoopman jullie relatie een eerlijke kans wil geven dan moet hij wel bereid zijn om alles "op te biechten".
Hier vertelde Regenboogman in eerste instantie ook niet alles, hield achter dat hun relatie toch verder geen dan alleen zoenen en koffiedrinken en dat het ook wat langer heeft geduurd.
Dat je daar dan later ook nog achter moet komen doet echt zeer en werkt niet mee aan het herstel van het vertrouwen.
Ik herken je kwaadheid ook hoor, heel normaal die achtbaan van emoties en ook gevoelens die je van jezelf niet kent.
(Wist nooit dat ik moordlustige gedachtes kon hebben

Been there

Been there

08-04-2017 om 21:14

Alles weten

Ook al deed het verrekte zeer, ik wilde alles weten. En ik heb echt alles gehoord. Bah, ik walgde ervan maar ik wist het tenminste. Hoe vaak, wanneer etc. Man had zelf alles opgebiecht, ik ben er niet achter hoeven komen. Ik heb geloof ik al eens eerder gezegd dat dat essentieel was voor mij om te vechten voor onze relatie. Was ik zelf achter gekomen weet ik niet of ik verder gewild had. Dus nadat hij vertelde over zijn affaire heeft hij dus ook alle details opgebiecht. Ik weet hoe ze heet, waar ze woont, ken de namen en leeftijd van haar man en kinderen etc. Weet je, als je niets weet gaan je gedachten zo met je op de loop, that's killing. Alles weten maakt niet gelukkig zegt men hier, maar het kan je wel "gek" maken van onwetendheid. ik wens jullie veel sterkte en liefs toe.

Het kan je leven erg beinvloeden

Na 6 jaar heb ik er nog steeds last van.Zit bij een coach om het te verwerken.

SkiHappy

SkiHappy

10-04-2017 om 14:39

Sam34...

...Echt? na 6 jaar? das wel heftig...bleven jullie samen?

Puinhoop

Puinhoop

11-04-2017 om 10:02

Het moeizame proces

Het is zo herkenbaar. Ik lees deze hele draad door en herken het zo, dat je steeds al die beelden voor je ziet, ook al ben je er zelf niet bij geweest.
Gistermiddag zaten de tranen mij ook zo hoog. Het wou niet doorbreken. en inderdaad, ik ben ook vandaag ongesteld geworden, dat zwengelt de emoties dan extra aan. Na het eten was ik zó kwaad op hem, dat ik een eind ben gaan fietsen. Even 15 kilometer flink doortrappen, tegen de wind in. Dat heeft me wel goed gedaan. Maar het blijft maar pijn doen.
Van de week stuur ik hem mijn mail. Geen begrijpende woorden meer, maar alle pijn en woede die ik voel. Zo kwaad ben ik, dat hij alleen maar aan zichzelf dacht. En dat het nu maar weer over moet zijn, alles is opgebiecht en we hebben het weer goed samen, over en uit. Maar ik kan het niet zomaar vergeten.

regenboog

regenboog

11-04-2017 om 10:45

update

Ik hoop niet dat ik er na 6 jaar nog last van zal hebben.
Begrijp dat je het altijd met je mee zult dragen maar ik moet er niet aan denken dat ik er dan nog regelmatig mee bezig zou zijn.
Gisteren weer een EMDR sessie gehad, ben de laatste tijd ook weer veel met "haar" bezig.
Ze zit constant in mijn gedachten en zorgt voor veel onrust bij me.
Komt ook omdat ik haar nog regelmatig zie, gelukkig is het gestalkt over maar zoiets kan je niet zo maar naast je neerleggen.
Eerst de crisis met man na het uitkomen van de affaire en net als het weer beter gaat tussen ons het geouwehoer van haar.
Heb een half jaar keihard geknokt voor onze relatie, ben mezelf totaal vergeten in die tijd.
Dacht meer aan man dan aan mezelf.
Het is gewoon te veel geweest voor mij, ik kan het maar moeilijk een plek geven allemaal.
Therapeut blijft ook hameren op het de tijd geven en het toelaten en accepteren van je gevoelens.
Maar moet zeggen dat ik me na de sessie van gisteren rustiger en relaxte voel.
Man wil me heel graag helpen en is er ook voor mij maar weer soms ook niet goed meer hoe, hij is vaak bezorgd ook omdat ik aangeef dat ik bang ben om er niet doorheen te komen.
Ik ga er maar vanuit dat ik nu even in een dip zit en dat het straks weer beter gaat worden.
Wel besef ik me dat ik daar zelf ook verantwoordelijk voor ben en dus beter voor mezelf moet gaan zorgen en voldoende rust en ontspanning moet zoeken.
Ik ga het proberen, nee ik ga vanaf nu goed voor mezelf zorgen.

regenboog

regenboog

11-04-2017 om 13:50

aanvulling

Ik bedoel met niet erdoorheen komen vooral de beelden en gedachtes dat man met haar intiem is geweest.
Wilde zelf alles weten maar het idee dat ze stiekem afspraken in een een hotel of bij haar thuis.
Dat ze samen sex hebben gehad en daarna samen gingen douchen om vervolgens weer vrolijk aan het werk te gaan....Bah vreselijk.
Dit kan ik volgens mij nooit helemaal loslaten en ik vraag me daarom geregeld af of ik daar wel vanaf kom.
Hebben jullie dat ook?

Fay

Fay

11-04-2017 om 21:07

verhaal van de andere kant

lieve mensen,

ik besef me dat ik me op glad ijs begeef door me hier als 'Truus' én 'vreemdgangster' in dit topic te mengen. Toch doe ik het juist met alle goede bedoelingen. Als het niet gewaardeerd word dan ben ik ook zo weer weg.

In een ander topic vroeg ik om hulp bij het volhouden van het stoppen met mijn affaire en het vechten voor mijn man. Ik heb me zo ongelofelijk verwonderd over de lieve reacties én de terechte maar vooral respectvolle schoppen onder mijn kont van een aantal meiden/vrouwen die ook in dit topic meeschrijven.
Ze adviseerden mij ook om hier mee te lezen en dat helpt me ook. Maar tegelijkertijd voelt het erg oneerlijk om jullie pijn en verdriet te 'gebruiken' om mezelf te 'helpen'. Ik vond daarom ook dat ik even iets van me moest laten horen. Maar wat zeg je dan?

Ondanks dat ik jullie persoonlijk niet ken en jullie persoonlijk niks heb aangedaan, voel ik me wel enorm schuldig. De pijn en het verdriet, de onzekerheid, ik heb er als "Truus" nooit écht goed bij stilgestaan. De affaire is begonnen in een tijd dat ik mezelf niks waard vond en de liefde voor mezelf ver te zoeken was, niet in staat om te beseffen wat mijn gedrag voor enorme schade aan zou kunnen richten. Alleen maar willen vluchten van de ellende/pijn waar ik in zat in een soort van zelfgecreëerde schijnwereld van schijngeluk.

Ik ben er inmiddels uitgestapt en heb mijn man ingelicht. (zie evt. ook mijn topic) Maar wat ik jullie vooral mee wilde geven is het verschil tussen mannen en vrouwen:

ik lees veel in jullie verhalen dat de man alweer is doorgegaan en jullie het gevoel hebben dat dat van jou ook wordt verwacht. Dat je niet goed begrijpt hoe hij er zo makkelijk overheen kan stappen.
Ik merk echter dat dat hier precies zo werkt! Mijn man is ook sneller en makkelijker over mijn misstap heengestapt dan ik!! Hij is doorgegaan, wil vooruitkijken.

Ik wil niet alle mannen over 1 kam scheren en ook niet alle vrouwen, maar ik denk wel dat wij vrouwen veel meer visueel zijn ingesteld, het naadje van de kous willen weten, altijd blijven analyseren. Ik doe dat ook nog steeds. Waarom ben ik die fout ingegaan? Wanneer ging het precies mis? Wat moet en kan ik allemaal nog doen om dit echt achter me te laten? Hoe kan ik ooit (van mezelf) accepteren dat dit is gebeurt? En toen kreeg ik de tip om niet te hard voor mezelf te zijn. Van iemand die aan de andere kant staat. Dat raakte me zo!

Wij vrouwen kunnen zo hard zijn voor onszelf! (En in mijn geval waarschijnlijk zoveel terechter dan in jullie geval!!)
Ik gun jullie zoveel zelfliefde en acceptatie!! En ik wil nog zoveel meer zegen, maar ik kan onze situaties natuurlijk niet vergelijken dus moet ook voorzichtig zijn. Maar jeetje meiden; respect voor jullie, dat jullie blijven vechten, dat jullie vergeven hebben!

Misschien kunnen we iets van onze mannen leren in het 'loslaten', accepteren en doorgaan. Onszelf niet te veel pijn blijven doen door eindeloos te blijven graven.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan besef ik me ook!

Heeeeeeel veel sterkte in ieder geval!!!!

Fay

SkiHappy

SkiHappy

12-04-2017 om 11:35

Fay

Ik las je draadje al even mee. confronterend voor mij jouw verhaal en toch ook goed. ik denk bij jouw verhaal niet aan onze Truus, want die doet er niet toe. Ik lees in jouw verhaal een deel het verhaal van mijn man. dat geeft ook herkenning, en dat helpt.
en inderdaad , man kon het loslaten zodra hij weer met twee voeten op de grond stond, zodra hij zag dat Truus maar een symptoom was van zijn probleem. Maar, eens de nachtmerrie van de ene stopt, begint wel de nachtmerrie van de andere. Man voelt zich sinds het uitgekomen is véél beter dan tijdens affaire. En dat wil wat zeggen want wij zijn hier al door zware stormen gegaan.

Dapper dat je hier je verhaal komt doen, maar wij zijn natuurlijk niet "die vrouw van jouw vriend"
Ik las dat ze het niet weet...wat het voor jou een andere weg laat gaan om jezelf naar haar toe te kunnen vergeven. Goed dat je daar zo bewust mee omgaat!

@Regenboog; ik denk dat we die film allemaal wel al hebben gehad, of nog hebben. maar het is wel steeds minder en ik wil daar liever ook niet te veel in mee gaan als ik dat heb. brrrr. ik probeer dan mijn rust te vinden in dat ook die gedachten weer zullen weggaan. het zijn golven en ik heb nu al geleerd dat die ook weer weggaan...

Golven en vergeving

Wat een mooi draadje is dit aan het worden. Groot wederzijds respect. Ik sta zelf weer in een andere positie, aan 'de andere kant', maar dan als verliezer. Toch is het bijna ontroerend hoe groot de overeenkomsten tussen ons allemaal zijn. We zoeken allemaal naar het oude houvast, naar het anker dat eerst vast leek te liggen maar dat tijdens de affaire van de aardbodem leek te zijn verdwenen. Het is zoeken naar nieuw evenwicht in jezelf, met verdriet over de in de affaire verloren onschuld en de liefde van je partner die dus wel degelijk scheuren en barsten kan tonen. De vanzelfsprekendheid is weg.
Maar er is ook winst. Een rijpere en meer realistische kijk op jezelf en de ander, de hernieuwde wetenschap dat je uiteindelijk op jezelf moet steunen, acceptatie van je imperfecte zelf en je imperfecte partner. We moeten allemaal, gewild of ongewild, onszelf opnieuw uitvinden. Dat doet nu pijn, maar levert een beter mens op. Ben ik van overtuigd!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.