Relaties Relaties

Relaties

GitteNN

GitteNN

10-02-2017 om 10:56

Verder na ontrouw deel 2


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Alison

Alison

13-04-2017 om 02:17

Beter mens

Ik lees wel mee maar vind het te confronterend om te reageren maar dit raakte toch even iets.
Moederziel schrijft: Dat doet nu pijn, maar levert een beter mens op. Ben ik van overtuigd!

Ik hoop echt dat het voor andere mensen zo werkt maar voor mij niet. Ik ben bitter, teleurgesteld, achterdochtig en verslagen geworden hierdoor. Komend najaar is het drie jaar dat ik op een bijzonder achterbakse manier aan de kant ben gezet door mijn man, daar ben ik heel verbitterd over en ik zit vol met haat. Iedereen in onze omgeving wist er van, behalve ik en dat maakt dat ik niemand meer vertrouw. Iedereen is er op uit om mij weer te bedonderen, dat is helaas daarna ook een paar keer bevestigd door andere gebeurtenissen. Ik ben zo teleurgesteld in mezelf vooral, omdat ik zo dom en naïef was maar ook in mijn man, in wie ik zo gelooft heb en die ik zo vertrouwde en in de mensen in mijn omgeving waarvan zelfs mijn eigen zus het mes in mijn rug nog een keer omdraaide.
Ik heb therapie en medicatie maar het helpt niet echt. Ik slaap nog steeds slecht en ik ben er nog steeds veel te veel mee bezig. Dus ik zie geen beter mens hier.

SkiHappy

SkiHappy

13-04-2017 om 08:11

Wauw!

@ moederziel: zo mooi wat je schrijft en zo waar! Ik ben blij dat jij dit er voor jezelf kan uithalen en deelt met ons. Ik volg het helemaal en zo voelt het ook . Voor mij is dat ook de enige weg, ook al heb ik nog werk daarmee. En tegelijk hoop ik dat ik dat werken aan mezelf nooit meer zal verliezen. Dank je voor je laatste post, die ga ik nog veel lezen als ik het zelf even zou durven vergeten onder een golfje

@alison: wat verdrietig om jouw verdriet zo te lezen en te voelen. Het voelt nu nog zo niet voor jou maar je hebt het blijkbaar ook hard te verduren gehad. Ik hoop dat je langzaam aan, met veel liefde voor jezelf en veel tijd ooit ook gaat voelen wat moederziel schreef. Sterkte !

X

Ook Ervaring

Ook Ervaring

13-04-2017 om 13:14

Moederziel

Dat jij, Moederziel uit topic "Hel, deel 4 - vervolg Help zit muurvast" deze wijze woorden uitspreekt vind ik persoonlijk fenomenaal!!!

Daar kunnen wij heel veel van opsteken met zijn allen!

Hopelijk zeg je deze woorden terwijl je ze ook écht voelt en dat ze niet voortkomen uit hóe je ze graag zou wíllen voelen.
Vergeving is binnen dit thema een groot Goed.
Er zijn zoveel soorten trauma's te verwerken in een mensenleven.
Een relatie crisis met ontrouw is 1 van de vele uit het gehele palet van trauma's die het leven ons te bieden heeft.
Maar voor iedereen pakt het anders uit.

Aan deze kant gaat het heel erg goed.
Dit is door vele factoren tot stand gekomen.
Maar tijd, tijd, tijd en nog eens tijd is een hele belangrijke.
En het je openstellen voor een niet perfecte zelf en een niet perfecte partner volgt kort daarop.
Dank Moederziel voor je prachtige bijdrage.

XXX

Voelen of willen voelen

Ik denk, Ook Ervaring, dat dit sterk samenhangt met elkaar. Omdat ik wíl voelen wat ik beschrijf, omdat ik denk dat het zo werkt, voel ik het ook. Maar tegelijk heb ik het 'geluk' misschien, dat ik die woede en verbittering die @Alison beschrijft, zelf niet voel. Ik ben in real life een hele felle tante, maar ik voel het nu niet. Maar de pijn die bij Alison van het scherm afspat, die ken ik maar al te goed.

Het breken van het vertrouwen en het verbond is het allerzwaarst om mee te dealen, dat herkennen we denk ik allemaal. Tegelijk kan ik zo ongelooflijk blij zijn dat ik niemand pijn heb gedaan, niemand heb vernederd, niemand verraden. Onder de verbittering en de pijn, ligt mijn zuiverheid nog ongeschonden. Dat is míjn *zelf*. En ook al wil mijn man dit zelf van mij niet meer hebben, ik kan er gelukkig prima mee verder. Zonder schuld en schaamte.

'Ik ben er niet trots op', lees ik weleens terug als mensen het hebben over hun affaire, of dat nou uiteindelijk grote liefde blijkt of een luchtbel. Ik word altijd een beetje misselijk van die zin. Het is zo'n slap excuus voor het gebrek aan kracht om je problemen of onvrede aan te pakken. Alsof gewoon onvoorwaardelijk van iemand houden (wat die ander dus wel doet) een bijzondere daad is. Maar de meeste van ons deden of doen dat gewoon, dat houden van. Uit zuiverheid, uit liefde.
Maar wat een ander ook doet, je eigen zuiverheid kun je behouden. En accepteren dat anderen daar andere, wellicht ontzettend verkeerde keuzes in maken, dát kan je een beter, completer mens maken. En ik snap heel goed, Alison, dat dit een ver-van-je-bed-show is. Maar ook jij gaat dit gevecht winnen voor jezelf. Zeker weten.

toch niet zo simpel Fay en Moederziel

@Fay: ik vind het dapper van je dat je hier reageert. Ik volg ook al even je andere draadje en het geeft wel inzichten van de andere kant. Het is goed te lezen dat een Truus ook spijt kan hebben en kan beseffen dat er vooral aan zichzelf moet gewerkt worden. Tegelijk wil ook nog eens zeggen en daar ben ik echt van overtuigd... niet elke Truus heeft berouw en niet elke mens is " een mooi mens", als je begrijpt wat ik bedoel. Het is mooi als je zoals Moederziel de kunst bezit om zo positief te blijven maar ik heb het daar soms echt moeilijk mee...
Een andere bedenking die ik mij maak... de vrouw van je minnaar weet nog van niets. Of ze al dan niet moet ingelicht worden, daar zijn de meningen vaak over verdeeld. Sommigen vinden dat dat de basis is om verder te kunnen. Eerlijk waar... ik ben het daar niet mee eens. Maar ik kan alleen voor mezelf spreken. Wanneer ik bekijk wat het in mijn geval "maar" te betekenen had, hoe we intussen al 4 jaar verder waren en mijn man van zijn kant echt al een ander mens geworden was in onze relatie, hoe goed we het samen hadden, en toen kwam het aan het licht. Echt waar... ik had het liever niet geweten. Ik denk dat elke situatie anders is maar in mijn geval... Het heeft me zoveel verdriet gebracht, nog elke dag. Ik zie ook vele positieve dingen, da's waar maar toch. De pijn om ontrouw hakt er zo in en er gaat nog steeds geen dag voorbij zonder dat ik er aan denk. Om gek van te worden

@Moederziel: jouw verhaal volg ik ook al heel lang en voor jou heb ik het grootste respect. Wat een sterkte vrouw! Steeds begrip voor de anderen, de liefde voor je kinderen voorop, echt waar, hoedje af. En het is zoals je schrijft:
" Maar er is ook winst. Een rijpere en meer realistische kijk op jezelf en de ander, de hernieuwde wetenschap dat je uiteindelijk op jezelf moet steunen, acceptatie van je imperfecte zelf en je imperfecte partner. We moeten allemaal, gewild of ongewild, onszelf opnieuw uitvinden. Dat doet nu pijn, maar levert een beter mens op. "
Dat is inderdaad zo. Maar die pijn, die verdomde kl***pijn, die is soms ondraaglijk

Ook Ervaring

Ook Ervaring

14-04-2017 om 11:49

Vanalles

Waarschijnlijk ben ik hier de enige die zich uitspreekt over het feit dat ik 'dankbaar' ben dat dit ons is overkomen.
OE-man en ik hebben er allebei zoveel van geleerd.
Deze fout maak je (hopelijk) maar 1x in je leven.
Er wordt gezegd "vreemdgaan doe je niet, alleen onvoorwaardelijke liefde telt". Dat weten wij nu ook, maar pas achteraf!
Als je alles van te voren weet, dan is niemand meer in staat om fouten te maken en deze te herstellen.

Net als bij kinderen. Kinderen leren ook van hun fouten, op kindermanieren:
"Niet te hard rennen, anders val je".
"Niet aan de kachel komen, straks brandt je je handjes" .
"Niet in die boom klimmen, straks kukel je er uit".
Kinderen leren door vallen en opstaan. Laat ze maar ontdekken, laat ze maar vallen en weer opstaan.
Zo ook volwassenen, maar dan op volwassen manieren, door grote pijnlijke issues en fouten.
"Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen, volwassenen, NOG grotere zorgen...."

Misschien ben ik een beetje masochistisch aangelegd, maar ik heb zoveel geleerd van mijn pijn, dat het bijna goed voelt om dit mee te hebben gemaakt en dat ik er, kan ik beamen Moederziel, er een ander mens door ben geworden. Ook ten opzicht van OE-man.
Om zo diep te gaan met jezelf en je partner, niet saai zeg maar...

Mijn grootste les: in tijden van stress, niet van OE-man wegrennen en in mijn schulp te kruipen, maar vluchten in zijn armen en volop genieten van de (onvoorwaardelijke)liefde die hij mij te bieden heeft.
OE-man heeft ook geleerd op zijn manier.

Begrijp me niet verkeerd: ik heb mij toch ook ruim een jaar 'lichtelijk mentaal aangerand' zo niet verkracht gevoeld.
Bij tijd en wijle voelde ik mij de persoon in de film 'Clockwork Orange', die met opengesperde ogen, vastgehouden door klemmen, naar geweldadige beelden (in mijn geval Truus en OE-man aan de gang) moest kijken.

Het is er niet meer, de pijn en de beelden, het vertrouwen is hersteld, god zij dank!!!
Ik weet ook niet hoe dat komt, misschien door volledige omwenteling in shit, in de modder, je eens lekker er mee insmeren, flink laten intrekken en daarna een verkwikkende douche.

Ik heb het nu voornamelijk over mezelf gehad, maar het is een illustratie.
Ik wens iedereen een Goede Vrijdag en een rustig en mooi paas weekend!
Dikke knuffel van mij!

Paastak

Paastak

14-04-2017 om 17:18

Ook ervaring

Hier ook een ervaringsdeskundige. Inmiddels al zo'n 16 jaar geleden had mijn man een affaire. Een aantal maanden heeft het geduurd, zoon was enkele weken oud... Hij heeft het zelf opgebiecht. Ik was er kapot van. En ik kan wel zeggen dat het al met al best een tijd duurde voordat we alles weer op de rit hadden in ons huwelijk. Het was niet makkelijk. Ook enkele jaren daarna is hij weer in de verleiding gekomen maar dat heb ik kunnen 'onderscheppen' en er is uiteindelijk niets gebeurd.

Nu we zoveel jaar verder zijn kan ik zeggen dat het me echt helemaal niets meer doet. Natuurlijk zijn wij nog bij elkaar, dus echt vergelijken met bijvoorbeeld Moederziel kan niet, maar zo'n affaire vergeten en vergeven, echt, het is mogelijk. Ik kan eerlijk zeggen dat ik mij er al behoorlijk wat jaren totaal niet meer mee bezig houd, het is geen issue meer.

Ik denk ook dat meespeelt dat mijn man hierin ook een proces heeft doorgemaakt, denk ik. Ik merk aan hem dat hij veranderd is, ook hij is gaan waarderen wat we hebben. En dat het gras niet altijd groener is aan de andere kant.

Maar mocht het toch nog een keer gebeuren, ik heb geen idee wat dan de gevolgen zijn. Of ik er nog een keer voor wil gaan vechten. Ook ik heb me ontwikkeld en sta steviger in mijn schoenen nu. Dus het zou ook wel eens heel anders uit kunnen gaan pakken. Maar dat is hypothetisch, het speelt op dit moment in ieder geval geen enkele rol.

regenboog

regenboog

15-04-2017 om 09:39

Ook wel dankbaar

Ik ben niet "dankbaar" dat het ons is overkomen maar ben wel van mening dat het onze relatie echt ten goede is gekomen.
Het heeft mijn ogen geopend, had nooit maar dan ook nooit verwacht dat ik man zou kunnen verliezen aan een andere vrouw.
Dit heeft er voor gezorgd dat ik bepaalde negatieve eigenschappen zoals claimend gedrag, heel afhankelijk zijn en niet echt open staan voor wat man wilde kwijt ben geraakt.
Ook had ik vaak last van angsten dus deden we vaak dezelfde dingen en eigenlijk nooit iets spontaan.
Ik ben echt een ander mens geworden, onderneem veel meer ook met ons zoontje en vind het nu fijn om heel andere dingen te doen dan we gewend waren.
Sta er zelf wel eens versteld van!
Door de vreselijke crisis die we hebben meegemaakt ben ik echt door een hel gegaan, heb mijn diepste angst namelijk het verliezen van ons mooie gezin in de ogen gekeken dus waarom zou ik me nu nog laten leiden door mijn eerdere angsten?
Ik ben er sterker door geworden, volwassener en heb een andere kijk op het leven gekregen, niet meer zo donker.
Man is er ook alleen maar leuker op geworden, meer open naar mij toe niet meer zo gesloten.
Hij zoekt ook veel meer toenadering en stuurt me vaak lieve berichten.
We staan dichterbij elkaar dan ooit, hebben samen een "geheim" en dat schept wel een sterke band.
"Zij" heeft hem eigenlijk ook wakker geschud, gezorgd dat hij wat meer is gaan praten.
Maar zoals ik nu ben geworden zou ik het nooit meer kunnen accepteren en ook niet verder kunnen gaan.
Weet nu ook door wat voor een hel je gaat en dat het altijd een gevoelig iets blijft, mijn wond jeukt ook af en toe weer hevig al moet ik zeggen dat het sinds mijn laatste EMDR sessie een stuk beter gaat.
Ik heb man deze grote fout vergeven maar dat was ook éénmalig, ik zou het niet nog eens kunnen.

Fay, ik vind het moedig van je dat je hier reageert, het geeft een andere kijk op het vreemdgaan.
Snap ook dat de "andere partij" ook zijn verdriet en pijn heeft, heb jij ook veel last gehad van liefdesverdriet?
Hier is de vrouw waar mijn man een affaire mee heeft gehad weg gegaan bij haar gezin.
Ze had gehoopt dat mijn man dat ook zou doen.
Dat is dus niet gebeurd en ook al heeft man nog een gesprek met haar gehad waarom hij toch bij zijn gezin bleef is er bij haar iets van wrok naar mij ontstaan.
Ze is me letterlijk wat gaan stalken, zocht me op bij de winkels waar ik vaak kom en reedt door onze straat.
Je zou denken dat zij kwaad zou moeten zijn op man want hij heeft haar als ware gedumpt.
Toch richtte ze zich op mij.
Kun jij daar iets van begrijpen?
Ben jij ook jaloers geweest op zijn vrouw?
De situatie is natuurlijk niet te vergelijken dat snap ik.

Allemaal fijne paasdagen, dat het me iedereen maar goed mag gaan.

Ook Ervaring

Ook Ervaring

17-04-2017 om 16:22

Paastak en Regenboog

Hey Paastak (leuke Nick),

Heerlijk nuchter bericht!
Hier begint het heeel voorzichtigjes aan ook zo te voelen...
Ik hoop bij meerdere dames binnen dit topic.

Hey Regenboog,
"Heb mijn diepste angst namelijk het verliezen van ons mooie gezin in de ogen gekeken dus waarom zou ik me nu nog laten leiden door mijn eerdere angsten?"
Wowie! Wat een overwinning.

Allemaal zijn we door die hel gegaan, maar het heeft ons ook veel opgeleverd. Zo mooi om dat als winst op te merken, Regenboog.
De overwinning gaat overheersen, boven de pijn.
Dit hadden we kennelijk nodig om ons wakker te schudden.
Zo heeft iedereen haar eigen metamorfose ondergaan.

Mooi!
Stertke weer, iedereen!
X

Fay

Fay

17-04-2017 om 16:38

vragen regenboog

Ik ga proberen je vragen te beantwoorden, regenboog. Ik vind het fijn dat je ze stelt, het laat mij ook weer even goed nadenken en als ik er ook maar een heel klein beetje mee kan helpen, voor wie dan ook die meeleest, dan vind ik dat erg fijn!

Onze situaties zijn inderdaad moeilijk te vergelijken, van wat ik van jou lees. Ik ben nooit ook maar een seconde van plan geweest om mijn man te verlaten én het idee om met de ander iets op te bouwen is ook nooit in me opgekomen!
Of ik liefdesverdriet heb (gehad) vind ik een lastige vraag. Ik word regelmatig overvallen door een enorm gevoel van verdriet. Soms wanneer ik mijn lieve man met de kinderen bezig zie en me opeens besef hoe vreselijk stom ik ben geweest!! Als ik voel dat er een stukje 'onschuld' weg is en enorm onzeker ben wanneer mijn man even wat stiller of afweziger is. Ik kan soms ook erg verdrietig zijn wanneer ik 'de ander' nog tegenkom, verdrietig omdat ook dat niet meer is wat het was voordat wij onze grenzen gingen verleggen en ook nooit meer zo zal worden. Dat zou misschien liefdesverdriet kunnen zijn. Maar het is dus niet dat ik hem mis als 'minnaar' (al vind ik het woord minnaar meer voor mensen die een bewuste keuze voor een 2e man maken waar ze regelmatig een hotel mee boeken, maar dat terzijde), ik mis hem meer als onschuldige vriend. Weer dat stukje onschuld wat weg is. En daarnaast is het ook het stukje 'gemak' en verslaving natuurlijk; voelde ik me rot, dan stuurde ik een berichtje en kreeg ik meestal vrij snel wel een reactie waardoor ik me dan weer wat beter voelde. Nu als ik me rot voel moet ik dat gevoel aangaan. Het is soms nog steeds verleidelijk om mijn telefoon te pakken in zo'n zwak moment, maar ik probeer er nu vooral elke keer trots op te zijn wanneer het me is gelukt om dit niet te doen!

Wat betreft jouw vraag over boosheid en wrok. Ik ben vooral ontzettend boos op mezelf geweest (en nog vaak)! Ik ben ook boos geweest op mijn man. Al vinden jullie dat misschien ook stom om te lezen. Ik ben tenslotte de boosdoener. Maar als hij eerder mijn signalen had opgepikt, meer tijd en aandacht had gegeven enz. enz. pas daarna kwam in vlagen de boosheid naar de ander ook. Boos dat hij misschien toch wel misbruik heeft gemaakt van mijn kwetsbaarheid. Dat hij ook nooit sterker is geweest. De keren dat ik sterk was en wilde stoppen bleef hij me toch steeds opzoeken.

Ik ben echter niet boos op hem zoals de boosheid die jij omschrijft. Ik vind het ook moeilijk om me daar in in te leven. Hij heeft mij nooit beloftes gedaan. We hebben het samen nooit gehad over het verlaten van ons gezin en dat ook nooit van elkaar verwacht!
Ook het stalken richting jou begrijp ik, vanuit mezelf, niet, als het vanuit boosheid of wrok is. Ik zou het stalken wél kunnen voorstellen als het is vanuit een gevoel van spijt en het goed willen maken.
Ik weet niet wat ik zou doen als zijn vrouw het zou weten. ik zou haar óf juist enorm ontlopen óf van alles willen proberen om het nog eens soort van uit te leggen en goed te maken. tegen beter weten in natuurlijk. want wat zou ik haar kunnen zegen waardoor ze het zou begrijpen?! ik begrijp het zelf amper!

In mijn geval was het een (oudere) vriend met wie ik altijd goed kon praten. we zagen elkaar niet vaak, maar hij sprak me aan op een moment dat het niet goed met mij ging en had aandacht voor mijn trauma, waar ik het gevoel had dat anderen dat niet (meer) hadden. Dat gaf me een fijn gevoel. Een gevoel wat ik in die tijd erg miste. En dan ligt er al snel verslaving op de loer. Blijkbaar heb ik hem ook iets gegeven, want hij bleef mij ook opzoeken. We boden elkaar een stukje 'luchtigheid' een 'vlucht' in een onrustige, moeilijke tijd. Zodra je merkt dat er iets in je lijf en hart gebeurt wanneer je een berichtje krijgt, begin je te twijfelen. is dit wel oke? Maar je stelt jezelf gerust, want je wilt het gevoel niet kwijt. Je praat het goed, want eerlijk is eerlijk, we doen (nog) niks verkeerd toch? En zo schuiven de grenzen steeds ietsje verder op, alles om dat fijne gevoel te behouden. Je wéét dat je er beter niet meer in mee kan gaan, dat stoppen zoveel verstandiger is, maar je bent er niet sterk genoeg voor. soms overtuig je jezelf ervan dat het eigenlijk best onschuldig is, soms overtuigd de ander je daarvan. Maar stiekem weet je het vanbinnen. Zodra je dingen doet waarvan je wéét dat je man er niet blij van wordt als hij het zou weten dan ga je al te ver! Hoe ver ik ben gegaan doet er (hier) niet toe. Het blijft een feit dat ik eerder had moeten stoppen. Sterker had moeten zijn. Stelliger, naar mijn man dat ik wilde dat er iets zou veranderen, naar de ander, dat ik wilde stoppen om te redden wat er nog te redden viel, maar vooral naar mezelf! Dat ik hier niet écht gelukkig van werd! Dat er werk aan de winkel was en dat ik dat niet langer moest uitstellen en niet kon blijven vluchten voor de harde realiteit!

Goed, genoeg over mij nu. Ik wil jullie draadje ook niet vullen met mijn gezemel. Ik wil wel graag de vragen die jullie me stellen eerlijk beantwoorden! en het valt helaas niet mee om het bij een onderwerp als dit kort en krachtig te houden

Ik wens jullie nog een hele fijne avond en blijf lekker meelezen!
x Fay

Ook Ervaring

Ook Ervaring

17-04-2017 om 23:10

Extra dimensie en biecht

Hoi Fay,

Ik vind jouw bijdragen juist een aanwinst voor het topic!
Zorgt voor een extra dimensie!
Je eigen draadje ook trouwens.
En je (ver)woord(ing)en zijn mooi.

Ik heb al eerder op je gereageerd in je eigen draadje.
Maar onder een andere Nick, Miertje is (ook) de naam
Het is een beetje stom misschien en niet gebruikelijk om binnen een forum 2 namen te hebben, maar bij jouw draadje kon ik mezelf geen "Ook Ervaring" noemen
"Miertje" is een naam die ik al eerder had op het forum en "Ook Ervaring" kwam later; toen ik voor het eerst op dit topic reageerde.
Toch wil ik hier ook op je reageren, maar het voelt zo raar als je niet weet dat ik ook Miertje ben.

Beetje verwarrend, geen idee waarom ik toen geen Miertje meer wilde heten, binnen dit topic.
Iets met een soort van ontwikkeling die ik doormaakte, maar dat maakt nu geen bal meer uit eigenlijk.
Maar je mag van het forum volgens mij niet 2 namen binnen 1 topic hebben, anders wordt je bericht verwijderd, vandaar even mijn eerlijkheid (duurt het langst

Dit wil ik je toch laten weten en dan weet "iedereen" het nu gelijk.
(Geen flauw idee hoeveel meelezers er zijn eigenlijk).
Hopelijk komen hier geen gekke reacties op, danwel dat dit bericht alsnog wordt verwijderd.
Anders, so be it...

Maar, even to the point:
Je schrijft:

"Voelde ik me rot, dan stuurde ik een berichtje en kreeg ik meestal vrij snel wel een reactie waardoor ik me dan weer wat beter voelde".

En dan:

"Nu als ik me rot voel moet ik dat gevoel aangaan. Het is soms nog steeds verleidelijk om mijn telefoon te pakken in zo'n zwak moment, maar ik probeer er nu vooral elke keer trots op te zijn wanneer het me is gelukt om dit niet te doen!"

Kun je nu wel bij jouw man terecht als je je rot voelt?
Dat zou mooi zijn, toch?

Dit topic is ooit gestart om "Door te gaan na ontrouw", maar er kan ook nog wel een "Doorgaan na ontrouw te zijn geweest" bij.
Zo helpen we elkaar met zijn allen.

En ik weet nu al een bevriend koppel in mijn omgeving dat ook heel erg is gebaad bij jouw verhaal.

Mooi Fay

Je verwoordt het prachtig Fay. Indien mijn "Truus" me ooit dergelijke uitleg had gemaild ipv haar tegenstrijdigheden en halve waarheden, het had mijn verwerking zoveel makkelijker gemaakt. Bedankt voor je inzichten.

SkiHappy

SkiHappy

18-04-2017 om 09:57

Fay!!!

Zoals ik al eerder schreef heb ik veel aan jouw schrijven om mijn man nog beter te begrijpen. Het is een vrij gelijklopend verhaal. De grote lijn dan toch. Mijn man heeft, net als jij, nog zoveel last van spijt, schaamte en schuld gevoel naar mij en de kinderen toe.Normaal natuurlijk maar daar moet hij van af om ten volle door te kunnen. Ik heb ook nog wat werk natuurlijk maar we staan echt dicht bij weer rust.
Ik las gisteren jouw laatste bericht en was daar zo dankbaar mee. Ik liet het mijn man lezen omdat ik hoopte dat het hem zou helpen, de herkenbaarheid . En dat deed het ook ! Hij benoemde hoe herkenbaar het is, deed hem zoveel deugd en hij had ook héél veel respect voor jou dat je dit kan binnen deze topic. Wat daarop volgde was een heel mooi, zacht en mild gesprek tussen ons tweeën! Ik loop er nog door op een wolkje, het heeft ons alle twee zo gesterkt. Jij gaf daarin de voorzet! Dus ja, ik volg OE, je brengt echt ies waardevol!!!!

Ook ervaring aka miertje ) ; ik dacht nog na over jouw dankbaarheid. Je schreef het zo mooi. Ik denk dat we vooral dankbaar zijn om wat we hier mee hebben kunnen doen. Je hart open houden terwijl het breekt is dat. Af en toe zit er nog wat water van een golf in de ogen maar we kunnen kijken naar de inhoud, niet naar de vorm. En daaruit groeien, leren, sterker worden, jezelf heropbouwen in een nog betere versie. Ik oefen de afgelopen week enorm op dankbaarheid. Gewoon van de dingen die er nu zijn.

Zo en nu aan het werk!
Mooie dag mooie mensen !
X

regenboog

regenboog

18-04-2017 om 13:04

Bedankt Fay

Bedankt voor je reactie op mijn vragen Fay.
Ik vind dat als je echt spijt hebt en je er alles aan wilt doen om het weer goed te krijgen dat het je dan vergeven moet worden.
We zijn allemaal maar mensen en die maken nu eenmaal wel eens hele domme fouten, ieder mens heeft wel een duistere kant in zich.
Man heeft hier veel spijt en heeft ook keihard gevochten om de relatie weer goed te krijgen, ik heb ook een hele nare kant van mij laten zien tijdens onze relatie crisis.
Echt had nooit van mezelf verwacht dat ik zo zou kunnen zijn man heeft mij dat ook vergeven.
Als "zij" spijt had betuigd aan mij of zich desnoods normaal had gedragen dan had ik haar ook wel kunnen vergeven.
Ik ben geen haatdragend mens, weet dat ik zelf ook geen heilige ben.
Ga ervan uit dat dit bij ons nooit meer zal gebeuren en dat we beiden zijn wakker geschud.
Het prijskaartje dat aan het vreemdgaan hangt is veel te hoog, het is het echt niet waard.
Investeer in elkaar, het gras lijkt altijd groener bij de buren maar ook dat heeft onderhoud nodig want anders wordt het ook dor.

Fay

Fay

20-04-2017 om 13:20

wauw

Jeetje meiden, ik ben er even tussenuit geweest, maar wat een bijzondere reacties weer! vooral skyhappy, wauw, daar ben ik stil van!
ik voel op deze manier toch dat ik het iets meer kan loslaten nog weer en ook weer iets positiever naar mezelf kan kijken. Bedankt meiden!
Ik merk dat ik inhoudelijk op het moment even niet zo veel heb toe te voegen en me ook wel rustig voel, dus de behoefte om van alles te delen is er vanuit mezelf nu even niet (wat alleen maar positief is), maar ik blijf af en toe kijken en als er nog vragen aan mij zijn waar ik anderen mee kan helpen dan doe ik dat met alle liefde!
Maar voor nu, vanuit mij: het ga jullie goed lieve, sterke meiden!

x Fay

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 10:08

Wat zijn jullie toch allemaal sterk. zo knap allemaal.
liefs gitteNN

regenboog

regenboog

21-04-2017 om 12:32

GitteNN

Hoe gaat het met je?
Vergeet niet dat jezelf ook zo'n sterke dappere vrouw bent.

Liefs Regenboog

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 13:29

Zo voel ik me helemaal niet hoor. dapper. Nee nee. moet iedere dag knokken. ben daar ook eigenlijk alleen maar mee bezig. klinkt zielig maar bedoel het zo niet hoor.

in mijn hart en als we geen kinderen hadden was ik weg gegaan. er gaat geen dag voorbij dat ik niet van links naar rechts slinger. in meer of mindere mate.

en als ik dan tijdje terug lees dat het na 6 jaar (dat schreef iemand) nog steeds er is...wat ik meteen geloof.... word ik daar heel verdrietig van.

praten jullie met je omgeving?

grt
GittNN

regenboog

regenboog

21-04-2017 om 14:57

moeilijk

Je hebt het zo te lezen zwaar en moeilijk.
Zijn er voor jou nooit eens dagen dat het wat beter gaat?
Ik heb zelf net een moeilijke periode achter de rug, het ging een paar week niet zo lekker met me.
Was er ook weer veel mee bezig en twijfelde ook wel of ik met man verder moest gaan.
Kwam ook omdat ik nu meer boosheid voelde tegenover man.
Boos om wat hij gedaan had, dat hij ons mooie gezin op het spel heeft gezet voor een vrouw die zich nu heeft ontpopt tot een eng verbitterd mens die kennelijk niet kan verdragen dat ze aan de kant is gezet.
Ik was ook wat te obsessief met haar bezig, voelde me daardoor onrustig en op mijn hoede.
Heb 2 weken geleden weer een EMDR behandeling gehad en het zal wel werken want ik voel me stukken beter nu.
Veel meer ontspannen en ben er eigenlijk niet zoveel meer mee bezig, ook niet met haar, het boeit me niet zo meer.
Ik ervaar een meer innerlijke rust nu, heel apart maar o zo fijn.
Begrijp dat als jullie geen kinderen hadden gehad dat je bij hem weg was gegaan.
Dat houdt dus in dat de kinderen jullie nog bij elkaar houden?
Als je heel eerlijk tegen jezelf bent wat zou je dan het liefste willen?
Puur voor jezelf, dus even niet aan je kinderen denken.
Onze relatietherapeut zei altijd dat als je bij elkaar blijft voor de kinderen het als nog fout gaat want dat is geen goede basis om verder te gaan.
In eerste instantie wilden wij ook voor onze relatie vechten vanwege ons zoontje maar later beseften we ook dat het dan tussen ons wel weer helemaal goed moest komen anders ging het niet lukken.
Vraag jezelf dus af of je je relatie nog wel een eerlijke kans geeft of dat je hem eigenlijk al op hebt gegeven en denkt aan een nieuw bestaan zonder je man.
Gun het nog wat meer tijd, je kunt dan altijd nog beslissen wat het beste lijkt.

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 15:14

Yes, jij was het dus over de EMDR. ik heb dat ook gedaan. maar het werkte niet genoeg voor me. ik ben niet bij hun geweest maar heb toch beelden. als hij smorgens zijn schoenen aan zit te doen op bed....denk ik zo zat je ook bij haar op de hotel kamer. met vele vele dingen denk ik dat. jij was er neem ik aan ook niet bij. bij EMDR moet ik dan een beeld voor me nemen, en terwijl ze met het haar vinger heen en weer gaat (dit moet ik met mijn ogen volgen) moet ik dan nadenken hierover....inzoemen etc.
we zijn na 2 sessies gestopt omdat ik vond dat het me niet verder bracht. toch zijn het de beelden die het aanwakkeren. iedere iedere iedere dag denk ik er aan.
Nee ik vind niet dat ik het zwaar heb. het houdt me alleen bezig. mandoet enorm zijn best me te helpen. zit figuurlijk bovenop me.
over 2 weken starten we met relatie therapie.

wat me bezig houd is zij. ik zou haar wel een keer tegen haar willen schreeuwen wat ze mij heeft aangedaan. liefst nog een mep verkopen ook.

ik ben me gewoon aan het afvragen hoe het kon gebeuren. dat het MIJ overkwam. en dan het er mee MOETEN dealen.

ja diep in mijn hart en alleen aan mezelf denkend denk ik dat ik weg zou zijn gegaan. maar net zo als ik zo twijfel nu zal ik het zonder kinderen ook gehad hebben denk ik.

mss durf ik het allemaal wel niet aan te gaan. ik walg ook wel van mezelf hoor. al dat getijfel. heb bijna al mijn (zogenaamde) vriendinnen verloren. maar ben ook heel kritisch. kan niet omgaan met andere denkwijzes. voel me vaak zo gekrenkt daardoor dat ik maar liever niet meer met ze omga. pfffff wat een mens he? hihi

ik voel dat ik enorm met mezelf bezig ben. mijn puber thuis kan ik niet handelen thuis.

weten jullie wel zeker dan dat je bij hem blijft? ik ben er bijna van overtuigd dat wij niet samen eindigen. gek he

regenboog

regenboog

21-04-2017 om 16:37

Ik hoop dat de relatietherapie jullie zal helpen.
Wij zijn er gelijk na het uitkomen van het vreemdgaan aan begonnen en hebben het na een half jaar met succes kunnen afronden.
Maar het ging niet makkelijk en dreef ons in eerste instantie alleen maar verder uit elkaar.
Zal ook komen omdat we toen midden in de crisis zaten en allebei verward en oververmoeid waren.
Herken veel van wat je schrijft, ook ik heb erg last gehad van met name de beelden van hun affaire.
Ik ben er ook niet bij geweest maar uit wat man mij verteld heeft heb ik een hele aflevering kunnen afspelen.
En wat een slechte scènes zaten daarin!
De EMDR gaat bij mij met een koptelefoon en tikkend geluid, ik moet me dan op iets richten waar ik veel last van heb, wel iets specifieks dus niet te breed denken zeg maar.
Ik durf nu 1,5 jaar later ook wel te zeggen dat we het gered hebben en dat het er ook positief voor de toekomst uitziet.
Man zegt nu heel vaak,je bent en blijft mijn meisje, wil nooit meer een ander.
Heel lief maar heb een harde levensles geleerd en weet dat ik geen garanties heb.
Toch geloof ik man wel als hij zegt dit nooit meer mee te willen maken, de ellende die je ervan krijgt is zo groot dat is het plezier van een affaire of vreemdgaan niet waard.
De gevolgen zijn gewoon te groot bij het uitkomen.
Ik ervaar ook een positief effect, ik ben sterker en volwassener geworden, man is meer open en eerlijker over wat hij wil of niet wil, de relatie is hechter en we ondernemen veel meer met elkaar en als gezin.
Dus ook voor ons zoontje zijn we nu een leukere papa en mama want we zijn ons wel degelijk bewust van het feit dat we bijna geen gezin meer waren en daarom zijn we nu extra dankbaar voor de mooie momenten.
Ik zal ongetwijfeld ook weer eens een terugval krijgen en dan weer gaan twijfelen aan alles maar weet ook dat ik ook goede periodes heb en die worden gelukkig steeds langer.
En dat je boos bent op haar en haar het liefst eens flink de waarheid wilt zeggen of een pak rammel verkopen dat kan ik me maar al te goed voorstellen.
Bespreek die gevoelens ook bij de therapie.

Ik wil je graag helpen meid, ik voel echt met je mee.
Wens je wel een fijn weekend toe.

Waarom iemand ergens moeite mee heeft..

GitteNN, ik heb niet de ervaring waar jij mee dealt, maar ik ken wel die emoties van twijfel. Die emoties worden gevoed door de gedachtegang of ik anders had moeten reageren op het moment dat ik zo gekwetst werd. Terugkijkend, was ik heel afwachtend en liet ik ruimte voor een excuus en herstel. Daar hoopte ik op.
Misschien hoopte jij ook op een excuus van de vrouw die jouw leven overhoop haalde, tevergeefs. Zodat je het niet kon loslaten en mogelijk angst voelde voor een herhaling.

Onlangs vertelde iemand hoe een psycholoog hem een bord voor hield. Die man dealde met emoties nadat een mens zijn kind zo ernstig slecht behandeld had en de ouders botweg genegeerd werden. De psycholoog legde uit dat er mensen op de wereld rondlopen wiens nek je zou willen omdraaien. Dat mag natuurlijk niet maar die gevoelens zijn zo heftig omdat ze iemands leven onderuit halen. De reden waarom iemand daar niet naar handelt, is omdat het niet in diegene zit, men is te beleefd om die ander zo keihard aan te pakken.
Het hielp hem te begrijpen waarom hij dat niet gedaan had. (Te beleefd)

Zelf heb ik onlangs ook iets grievends aan de hand gehad. Het realiseren waarom ik toedertijd haar die ruimte gaf, was simpelweg omdat ik een heel ander karakter bezat dan de degene die mijn leven overhoop gooide, blij toe eigenlijk.

Ik schrijf dit omdat ik hoop dat je zo stil kan staan bij wie jezelf bent. Je man heeft een fout gemaakt. Dat klopt. Maar hij ziet hoe bijzonder je voor hem bent, het zal wel iets met zijn waardering voor je karakter te maken hebben.

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 17:13

regenboog: wat jij schrijft kan ik geschreven hebben. zo ervaar ik het zo was het en is het. maar idd man laat zo enorm voelen veel geleerd te hebben en nooit meer in een affaire te willen belanden. zal ik ook niet meer overleven met hem dat weet ik wel.
maar praat jij er over met iemand anders buiten psych's of je man?

flanagan; dank je voor je lieve woorden. ik snap er alleen niet zo veel van. dom he? sorry

GitteNN,

Ik bedoel dat wanneer je begrijpt waarom je zo op die fase terug kijkt, dit je kan helpen met het achter je laten van je verdriet en het dealen met de onzekerheid in je relatie.
Je schreef eerder dat je graag een sorry van haar had gehoord ipv vervelende stalkerige telefoontjes. Dat kan ertoe leiden dat je je afvraagt waar iemand de brutaliteit vandaan haalt om een ander zo te behandelen. Je zou het zelf nooit zo doen.
Het zegt dus ook veel over het karakter van die intrieste vrouw. De tijd waarin je achter de ontrouw van je man kwam, zal niet zonder slag en stoot gegaan zijn, alhoewel de aanwezigheid van kinderen vaak een getemperde invloed heeft op iemands vermogen tot boze uitlatingen. Maar je hebt hem niet de deur uit geschopt. Daar bem je te vriendelijk voor, te groot van hart. Dat is jouw zwakte bod want het maakt jekwetsbaar, maar tegelijk is dat ook hetgene wat nodig is om hier terzijdetijd uit te komen. Heb waardering voor jezelf en wees minder bezig met wie zij was.

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 18:33

kan geen smileys sturen maar ken je die met de 2 hartjes ogen. die zou ik je willen sturen.

dank flanagan

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 18:38

advies

en dan nog een vraag. mijn schoonouders hebben nooit iets erover gezegd tegen me. nooit gevraagd hoe het met me is hoe het voor me voelde. laat staan blij zijn dat ik het niet heb laten ploffen. wel krijg ik de opdracht van hem (schoonvader)dat ik haar eens moet bellen of een compliment geven over iets. nou dat NOOIT.

nu begint ze te dementeren. voor haar verjaardag gaan we ergens naar toe. een avond een uitje. maar ik wil niet meer mee. ben zo klaar met hun en verdrietig over dit alles. laatst ook zo enorm hierover gehuild. helaas weten zij het. hij was erbij toen ik het ontdekte. vandaar, anders hadden ze het nooit geweten.

mijn ouders weten het niet.

ben ik nu te bot?

Ook Ervaring

Ook Ervaring

21-04-2017 om 20:01

Wat mij

er dus zó ongelooflijk doorheen sleept, is dat OE-man zich zó inzet voor de relatie en dat we weer zo hecht zijn en vol liefde.
Dat moet op een gegeven moment de boventoon gaan voeren, toch GitteNN?
Jouw man doet dat ook!

En mijn inzicht dat ik jaren lang niet de meest aimabele persoon ben geweest (volgens mij heeft Regenboog ook dat inzicht).

En wat ik zelf ook tè bizar vind -en waar ik me zelfs een beetje voor schaam- is dat ik nu nadat het allemaal is uitgekomen, OE-man wél ineens zie als een vréselijk aantrekkelijk persoon, omdat er concurrentie op de loer lag/ ligt....slap toch? (volgens mij kwam dit bij anderen ook voorbij).

OE-man was na de uitkomst best een beetje verbitterd: "Oh, nu ineens wel".
Hij heeft echt genoemd: "Waarom zou je het erg vinden als ik met iemand anders intiem zou zijn, terwijl jij dat jarenlang niet meer met mij was en ik zo vaak heb aangegeven dat ik je zo miste".
Tja, heeft hij ook weer gelijk in.

Maar schoonouders zijn van een andere generatie, die praten daar volgens mij niet graag over.
Misschien is er bij hen ook ooit wat voorgevallen, je weet maar nooit.
Nu je schoonmoeder aan het dementeren is zou ik echt geen wrokgevoelens naar hen toe hebben hoor, zij kunnen er ook allemaal niks aan doen. Geniet nu nog van de tijd die je met elkaar hebt, ookal zijn het je schoonouders
Laat de olievlek niet nóg groter worden!

Schoonouders

GitteNN, dat je schoonouders zich stil hielden heeft waarschijnlijk te maken met de vrees dat hun zoon dit zou zien als een veroordeling door zijn ouders. Blijkbaar waren ze bang voor een breuk met hun zoon. Dat staat helemaal los van hun gevoel voor jou. Iedere ouder is niet blij met dergelijke acties van hun knd, alleen ligt dat wel heel gevoelig om daar voor uit te komen.

De vrouw die mij kwetste, is ook een familielid. Ik kon het zodoende moeilijk begrijpen hoe een naaste zonder schaamte een dierbaar familielid zo kon behandelen. Alsof die jaren van wederzijdse gesprekken niets betekenden. Toch ga ik met man mee igv verjaardagen etc. om te laten zien dat wij samen verder willen. Maar het informeren hoe het met die persoon gaat, zit een laag pitje. Ik geef daarentegen wel meer aandacht aan mijn eigen ouders, die worden ook een jaarje ouder.

GitteNN

GitteNN

21-04-2017 om 20:34

Zeker doet man heel erg zijn best. Maar wat er bij jullie was was niet bij ons. Ik vroeg wat er was maar hij zei dat er niets was. En de rest zal ik niet herhalen want dat word wat saai. ----
Maar idd hij doet ook vreselijk z'n best. Kan ik niets van zeggen en ik geloof m op z'n woord. Ik weet ook dat m'n gevoel niet liegt en dat ik t wel degelijk door heb als t niet klopt. Dat bleek bij de ontdekking ook. Ik had alles wat ik vroeg goed alleen alles werd ontkent waardoor ik ging twijfelen aan de man die hij geworden was. Ik herkende m niet. Maar omdat er een groot geheim was deed hij dus zo.

War betreft die schoonouders....dat kan ik niet 123. Ja snap ik dat t moeilijk is om over te praten of een generatie is die dat niet makkelijk doet. Daar heb je een punt. Maar ze zien haalt alles open. Ben ik erg he?

Ik zie wel wat ik er mee doe.

Dank je voor t (cyber) luisteren

Been there

Been there

21-04-2017 om 21:43

Schoonouders

Mijn schoonmoeder zei tegen mijn man: had je mond gehouden! Met andere woorden had het nooit opgebiecht. Ik heb het destijds geïnterpreteerd dat ze niet wilde dat ik die pijn had gevoeld nadat hij het had verteld, en dat hij de affaire had moeten beëindigen zonder het te vertellen. Ik was niet erg close met mijn schoonmoeder (ze is inmiddels overleden) maar weet wel dat het haar zeer heeft gedaan en ze kon waarderen dat ik bij haar zoon bleef. Mijn eigen moeder zei dat ze het knap vond dat ik bij hem bleef, zij vond het belangrijk voor de kinderen zei ze. Ze had zeker aangedrongen op een scheiding als we geen kinderen hadden gehad, mogelijkerwijze had ik dan ook een andere beslissing genomen, zozeer voelde ik me gekwetst. Nu ben ik blij dat we sowieso samen zijn gebleven...nogmaals bij ons wist eigenlijk iedereen ervan, dat maakte het voor mij eerder makkelijker dan moeilijker om met mijn verdriet om te gaan.
GitteNN ik heb met je te doen en hoop echt dat er een ommekeer komt in je gevoelens, je lijkt me een heel liefs mens!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.