Relaties Relaties

Relaties

Pinguïn

Pinguïn

07-05-2017 om 14:20

Wie krijgt de schuld, vreemganger of....


Exminnares

Exminnares

13-05-2017 om 08:56

Vreemdgaan

Zoals mijn naam al zegt heb ik een relatie gehad met een getrouwde man. Er wordt van alles gezegd hier over vreemdgaan, maar laat ik het bij me- of onszelf houden.
Ik was niet jong en naïef, ik heet geen Truus maar om allerlei redenen was ik niet in staat een liefdevolle relatie te hebben. Ik vond het niet eens een probleem toen. Hij had geen kinderen, dat maakt het minder erg, maar daar hield ik me toen niet mee bezig. Ik wilde zelf wel graag kinderen, maar niet van hem. Na een paar jaar is hij gescheiden en onze relatie duurde voort. De scheiding was voor hem dramatisch erg, maar het raakte mij niet. Het is echter nooit een goede relatie geworden met hem, altijd maar een halfbakken relatie omdat ik daar genoegen mee nam in het begin. Nu, 16 jaar later en echt in een andere levensfase snap ik pas hoe het gegaan is. Ik heb inmiddels wel een "echte" relatie en een dochter (niet van één van die twee mannen) en ik weet nu pas hoe vreselijk alleen ik toen was.

Ik kan hier niet altijd open over zijn. Mensen kunnen erg emotioneel reageren als het over vreemdgaan gaat, hier op het forum ook. Ze zijn vaak zelf erg gekwetst en beschadigd. Net als ik, en ik wil ook niet nu horen dat mensen mij een hoer of een naïeve Truus vinden of dat ik moedwillig mensen kapot maak. Dus ik heb het er niet over. Dat is niet erg, er zijn een paar mensen en dat is genoeg. Iedereen heeft geheimen denk ik, niet oordelen over wat er allemaal in een mensenleven kan gebeuren.

Verliefd worden tijdens je huwelijk/relatie

Kan gebeuren. En waarschijnlijk is je relatie dan al niet meer zo best of zelfs eigenlijk al voorbij. Maar dan nog kan je dat eerst oplossen en daarna toegeven aan je verliefdheid. Lijkt me een stuk eerlijker voor iedereen dan eerst maanden de boel bedonderen. Als je samen kinderen hebt ben je toch voor het leven met elkaar verbonden, een nette afwikkeling van de relatie lijkt me beter voor het ouderschap dat je samen blijft houden dan als daar nog verdriet of wrok van vreemdgaan tussen zit.

skik

Exminnares

Exminnares

13-05-2017 om 13:02

Skik

Klinkt heel netjes hoor, maar het leven is niet altijd zo netjes als je wel zou willen.

Exminares

Da's inderdaad de realiteit. Maar moeten we dat allemaal maar oké vinden dan?

skik

Exminnares

Exminnares

13-05-2017 om 16:43

Nee

dat bedoel in niet. Maar het is ook geen kwestie van ik ben goed en "hun" zijn fout (of schuldig, of slecht)

tante Sidonia

tante Sidonia

13-05-2017 om 17:40

zij

zijn fout. 'hun'is fout.
sorry...moest even

Ad Hombre

Ad Hombre

13-05-2017 om 17:49

tante Sidonia

Maar nu weten we wie je bent! (gauw laten wissen!)

Bobbie

Bobbie

13-05-2017 om 18:54

Feit

Dat het gebeurt is een feit, maar het blijft een keuze, niemand dwingt je.
Iedereen maakt fouten, het enige dat ik vind is dat je daar de verantwoordelijkheid voor moet nemen. Volledig. Dat mis ik vaak. En dan daarna in woord en daad, zolang als nodig is, de ander overtuigen dat je de gegeven kans verdient om vertrouwen weer op te bouwen.
Dit omdat het niet een misstap van het kaliber "ik heb een chocolaatje teveel op, sorry!" is, maar eentje met nogal grote gevolgen voor vaak meer dan 1 persoon.
En ik lees iets te vaak excuses en het willen delen van de schuldvraag. Fout is fout en dat is niet onoverkomelijk, maar moet je niet bagatelliseren.

Exminnares

Exminnares

13-05-2017 om 22:21

Toe nou Tante Sidonia

Hun staat tussen aanhalingstekens snap je wel?

Dochtervan

Dochtervan

14-05-2017 om 06:43

Toch even

Er zijn vele manieren om een huwelijk te ondermijnen, waar vreemdgaan er een van is. Je kunt niet jaren getrouwd zijn zonder fouten te maken en ik vind het te makkelijk om van vreemdgaan een halsmisdaad te maken en vervolgens dus in "schuldigen" en "slachtoffers" te denken. En ik heb het wel vaker gezegd: kinderen moet je buiten relatieperikelen van hun ouders houden en worden door hun vreemdgaande ouder niet bedrogen: zij zijn immers niet met hun ouders getrouwd. Nu is geen een huwelijk hetzelfde en het zal zeker voorkomen dat het behoorlijk zwart-wit ligt en de vreemdganger het op alle terreinen, inclusief ouderschap, af laat weten. Dat maakt het nog geen wetmatigheid. Ervaringsverhalen te over, waaronder de mijne, waarin de "schuldvraag" wel degelijk gedeeld moet worden, als je al in dat soort termen wil denken.

Kaaskopje

Kaaskopje

14-05-2017 om 14:09

Gelukkig geen ervaring

Ik vind ook dat je moet uitkijken met het aanwijzen van schuldigen en slachtoffers. Ook weet ik dat je verliefd kunt worden terwijl je dat niet zo gepland had. Toch denk ik wel een beetje in termen als 'zelfbeheersing'. Je voeten gaan niet uit zichzelf naar de geheime liefde, dat is een bewuste keus. Dus als de Truus geen zelfbeheersing heeft, gewoon omdat ze geen band heeft, geen verleden met degene die bedrogen wordt, zie ik daar toch een verantwoordelijkheid voor degene die dat allemaal wel heeft.

Objectiefje

Objectiefje

14-05-2017 om 15:36

Helaas

zit de wereld niet dusdanig in elkaar dat mensen altijd maar de gevolgen van hun acties en daden kunnen overzien.
Was dat maar zo, dan zou de wereld er een stuk beter uitzien denk ik, hoewel; zonder fouten te begaan leer je niks, kun je nooit iets goed maken naar dierbaren toe, waardoor je elkaar weer beter leert kennen, op een goede of kwade manier, JE LEEFT!...
Dat geldt voor alle fouten die gemaakt worden, wereldwijd.
Fouten zijn er om gemaakt te worden en om ze weer te herstellen.

Om er maar een tegelspreukje bij te halen:
"Wie niet in staat is een fout te maken, is tot niets in staat".
(Abram Lincoln)

Nog meer? :
http://wijzespreuken.com/fouten/

Fouten maken m.b.t. vreemdgaan

"zonder fouten te begaan leer je niks, kun je nooit iets goed maken naar dierbaren toe, waardoor je elkaar weer beter leert kennen,"

Ik hoef niet te leren trouw te zijn door een keer vreemd te gaan, ik kan het al. Of is die trouw niet zoveel waard omdat ik nooit van verboden vruchten heb geproefd? Doe ik onze relatie tekort omdat ik niks goed te maken heb?

Iedereen maakt wel eens fouten en van fouten kan je leren. Maar om dat nou als enorme bonus te zien in een vreemdgaansituatie? Er wordt wel degelijk iets beschadigd dat niet zo makkelijk of nooit meer helemaal te herstellen is, getuige allerlei draadjes hier over 'doorgaan na vreemdgaan'.

skik

Objectiefje

Objectiefje

14-05-2017 om 16:42

Ik geef toe, toch niet meer zo Objectief

"Ik hoef niet te leren trouw te zijn door een keer vreemd te gaan, ik kan het al. Of is die trouw niet zoveel waard omdat ik nooit van verboden vruchten heb geproefd? Doe ik onze relatie tekort omdat ik niks goed te maken heb?"

In sommige gevallen misschien wel ja, omdat je elkaar op ander gebied blijft kwetsen (niet jouw geval dan).
Soms is zo'n crisis nodig om weer werkelijk te ervaren wat je aan elkaar hebt.

Maar prijs je gelukkig dat jij 1 van de weinigen misschien bent die een vlekkeloos huwelijk heeft.

Ieder verhaal is weer anders.

skik

"Maar moeten we dat allemaal maar oké vinden dan?"
Maar waarom zou je er überhaupt iets van vinden hoe andere mensen in hun relatie handelen? Ik begrijp dat oprecht niet. Een relatie is per definitie iets tussen twee mensen. En voor een derde niet altijd goed te begrijpen. Prima als je bepaalde situaties vertaalt naar je eigen relatie. Maar dat zegt niks over hoe andere mensen hun relatie inrichten.
De oordelen "beter eerst dit" of "ik zou dat nooit" voegen wat mij betreft weinig toe aan hoe de ex-partners nog verder met elkaar moeten omgaan. Sterker het maakt het misschien alleen maar lastiger. En daar is echt niemand bij gebaat, zeker niet kinderen als die er zijn.

Andere mensen hun relatie

Ik vind er wel wat van. Ik heb aan mijn vriendin gezien hoe diep vreemdgaan ingrijpt. Hun nog jonge kinderen vonden de scheiding die er op volgde ook niet zo.

skik

Stickertje

Stickertje

14-05-2017 om 19:32

Er iets van vinden

Nee, niet hardop. Als ik er iets van vind deel ik dat niet met anderen. Vrienden noch vijanden van de vreemdganger of de vreemdganger zelf krijgen van mij daar niets over te horen. Ze gaan hun gang maar.
Er is voor mij echter wel een grens. In mijn eerste vaste baan had de chef een vaste partner waar hij een huis en kind mee had. Op de werkvloer had hij nog 2 scharrels. Kloppen op de magazijndeur was gewenst want daar werd stevig gezoend en geweetikveeld. Ging hij met A lunchen in het bedrijfsrestaurant werd ik geacht een plotseling oplagen B of bellende partner op afstand te houden. "Helaas" had ik een keer de mededeling van op afstand houden gemist. Zei gewoon tegen B dat de chef zat te lunchen. Oeps
Chef zag toen gelukkig in dat anderen medeplichtig maken niet handig was. Dat is voor mij ook echt de grens. Doe wat je niet laten kunt naar doe het zelf. Vraag anderen niet om jou een alibi te verschaffen.

Jaina

Jaina

14-05-2017 om 19:37

Schuld

Ik vind de schuldvraag wel belangrijk en ik vind het ook onzin om die af te doen met iedereen maakt fouten en binnen het huwelijk heeft iedereen wel eens een minder fraaie actie. Dat klopt allemaal maar dat neemt niet weg van de schuld van het vreemdgaan. Het is enorm vervelend als mensen hun slechte acties rechtvaardigen met 'ja, maar zij doet dit' of 'dat kan toch gebeuren'
Niet omdat dat niet waar is maar omdat je dan geen verantwoordelijkheid neemt voor je eigen acties.
Vreemdgaan is de schuld van de vreemdganger. Die kan zijn schuld niet vereffenen door naar zijn/haar minnares/minnaar te wijzen (die zijn/haar eigen schuld te dragen heeft) of naar zijn/haar partner (die ongetwijfeld ook schuld heeft maar dan voor wat anders)
Het erkennen van die schuld en verantwoordelijkheid daarvoor nemen zonder naar anderen te wijzen is een teken van volwassenheid.

Dochtervan

Dochtervan

14-05-2017 om 19:47

Oordelen

Ik heb ervaren hoe diep het onthouden van intimiteit ingrijpt, hoe diep gekift ingrijpt, hoe diep het ondermijnen van het gezag van de andere ouder ingrijpt, enz. En ja, ook hoe diep vreemdgaan ingrijpt. Maar in al die zaken kun je toch geen hiërarchie aan gaan brengen? En daarom kun je geen algemene uitspraken doen over daders en slachtoffers binnen een huwelijk. Of je doet het wel, maar dan ben je als huwelijkspartner per definitie dader en slachtoffer. En op die manier met je huwelijk omgaan lijkt mij dan weer nogal beschadigend. Als je tientallen jaren met een partner bent, heb je de ander pijn gedaan en onnodig gekwetst, voor mij is dat een gegeven. In algemene zin zou ik dus niet snel over schuld spreken. Maar over die zak hooi die mijn vriendin of zus of een andere dierbare bedriegt, daar heb ik ook wel een oordeel over. Dat heb ik trouwens (in mijn geval nog wat sterker) over die ontzettende kwal die een andere vriendin en plein public regelmatig loopt af te kammen.

Objectiefje

Objectiefje

14-05-2017 om 19:52

Dochtervan

Helemaal mee eens!

Kaaskopje

Kaaskopje

14-05-2017 om 19:54

Vlekkeloos huwelijk

Tegen Skik: Maar prijs je gelukkig dat jij 1 van de weinigen misschien bent die een vlekkeloos huwelijk heeft. ===

Een huwelijk zonder escapades is niet dús vlekkeloos! Mijn man zegt wel eens als we het er met iemand anders over hebben 'oh, hoe vaak mijn koffer bij wijze van spreken al bij de voordeur heeft gestaan!' (die heb ik daar dan denkbeeldig neergezet) en zo is het wel. Het gaat niet altijd perfect. Ook zonder scheve schaats te rijden, kun je op een gegeven moment weer waarderen wat je hebt.

Objectiefje

Objectiefje

14-05-2017 om 22:05

Voilà

Daar gebeuren dan ook dingen die niet persee door de beugel kunnen, anders zouden de koffers ook niet eens denkbeeldig bij de deur belanden.

Dochtervan schrijft:
"Ik heb ervaren hoe diep het onthouden van intimiteit ingrijpt, hoe diep gekift ingrijpt, hoe diep het ondermijnen van het gezag van de andere ouder ingrijpt, enz. En ja, ook hoe diep vreemdgaan ingrijpt".

En dan schrijft ze:

"Maar in al die zaken kun je toch geen hiërarchie aan gaan brengen?".

Waarom zou vreemdgaan bovenaan de hiërarchische lijst van fouten maken in een huwelijk staan, terwijl het een ware vlucht zou kunnen zijn tijdens een persoonlijke- of huwelijks crisis.

En dan beginnen we weer van voor af aan:
Rond eerst je crisis of je huwelijk netjes af en ga dan pas op de scheve schaats staan.

Zo makkelijk is het niet allemaal.......voor sommige mensen.

Bobbie

Bobbie

14-05-2017 om 23:33

Scheef

Als je je huwelijk duidelijk eindigt is die scheve schaats niet scheef meer.
Verantwoordelijkheid nemen en communicatie, daar staat of valt elke relatievorm mee.
En nee, niet pas bij vreemdgaan is je huwelijk slecht.
Alleen hoort vreemdgaan niet per se bij een slecht huwelijk of betekent niet vreemdgaan per definitie dat je een onbevlekt huwelijk hebt.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-05-2017 om 01:23

Objectiefje

Dingen die niet door de beugel kunnen, gaan voor mij wel wat verder dan dat je het zwaar oneens bent met elkaar. Vooral in de 'tropenjaren' van de kinderen, botste het nog wel eens en leek het mij wel eens heerlijk rustig om te gaan latten. Niet scheiden dus.

Objectiefje

Objectiefje

15-05-2017 om 09:12

Gebruiksaanwijzing

Nee, o.k, scheve schaats is na een nette afwikkeling van je crisis of huwelijk natuurlijk niet scheef meer.

Het zou zooooo mooi zijn om vooraf het 'nemen', 'krijgen' 'in de gelukkig omstandigheid verkeren van het bekomen van' kinderen (of hoe je het noemen wil) een gebruiksaanwijzing mee te krijgen hoe:

- je elkaar zou moeten blijven liefhebben
- je met elkaar zou moeten blijven communiceren

Je kúnt van goede huize komen en dan nog is het de kunst om dit allemaal goed te laten verlopen.

Mensen kunnen áchteraf wel zeggen:
"Verantwoordelijkheid nemen en communicatie, daar staat of valt elke relatievorm mee".
Als je dit vóóraf allemaal weet, zouden het scheidingspercentage flink teruglopen.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-05-2017 om 12:11

Objectiefje e.a. over scheidingspercentage

Wat ik nu ga zeggen, slaat niet op deze topic in het bijzonder, maar vooral in het algemeen: ik denk dat het scheidingspercentage een stuk lager zou kúnnen uitvallen als de verwachtingen naar elkaar toe minder hoog gespannen zijn en men bereid is meer energie te steken aan het redden van het huwelijk in plaats van het opgeven van het huwelijk. Ik kom soms irritaties tegen waar ik me erg over verbaas. Hardwerkende mannen, die kwalijk genomen wordt dat ze zo hard werken. Vragen die hier gesteld worden, terwijl ik denk 'waarom bespreek je dat in vredesnaam niet gewoon met je man?'. Nu weet ik ook wel dat met elkaar praten soms erg moeilijk kan zijn. Ik ben bijvoorbeeld bang om mijn man te kwetsen als ik ergens eerlijk over wil zijn. Ondertussen borrelt het wel in mijn hoofd. Gooi ik die borrels hier op OO, dan is het maar de vraag of ik daarmee geholpen wordt. Als je aan derden vraagt hoe je het moet aanpakken, kunnen de adviezen de plank totaal misslaan en niet helpen, tenzij je de vragen stelt aan iemand die de partners beide kent. Ik constateer regelmatig dat het woordje scheiding nogal snel boven tafel komt. Mensen die ervaring hebben met een eigen stukgelopen relatie bieden scheiden nogal eens aan als het eerste wat tot de mogelijkheden behoort. Ik ben daar niet voor, tenzij het zo duidelijk is, dat je de pleister snel van het huwelijk moet trekken. Pijnlijk, maar je moet door.

Ik denk wel eens dat ik door mijn leeftijd nog een beetje tussen twee werelden in leef. De oude conservatieve tijd, waarin scheiden not done was en de nieuwe waarin scheiden nog net niet een kwestie is van papiertje uitprinten en opsturen. Een huwelijk wordt niet meer standaard gezien als iets wat je leven lang duurt. Is het op dan is het op, niet ingewikkeld over doen. Ik vind die ontwikkeling 'jammer'.

skik

Zeker is een scheiding naar voor kinderen. Maar een relatie waarin niks aan de hand is en een van de twee gaat vreemd is echt een uitzondering. Het is vervelend dat jouw vriendin dat overkomen is, ik begrijp dat je het dan anders ziet.
In algemeen is er meer aan de hand en is het wel zo netjes als het vreemdgaan buiten beeld van de kinderen wordt gehouden. Maar dat het wel bekend is bij de kinderen is niet alleen te wijten aan de vreemdganger. Wat ik zie, is dat de bedrogene partner er vaak niet vies van is om alle schuld bij de ander te leggen en de kinderen daarin te betrekken. Dat vind ik niet kies.

overigens

Heb ik nogal wat scheidingen in bijna of helemaal vechtscheidingen zien veranderen omdat anderen mensen er wat van vonden. Van de manier waarop het huwelijk geeindigd was (vreemdgaan, nieuwe vriend/vriendin) of hoe de relatie geweest was.
Mijn ervaring is dat dat "er wat van vinden" weinig goed doet in een echtscheiding. En daar hebben zeker de kinderen last van.
Mijn eerste vriendje had een vader die vreemdgegaan was, ouders waren gescheiden, iedereen vond er wat van. Zijn vader werd alom veroordeeld. En uit loyaliteit koos hij volledig partij voor zijn moeder. Pas jaren later werd hem duidelijk hoe het huwelijk van zijn ouders echt was geweest, welke rol beide ouders hadden gehad. Dat was best een schok. Feit dat zijn moeder al het contact met vader afhield - want hij had het gezin kapotgemaakt, dus recht op contact met de knderen verspeeld - heeft mijn toenmalige vriendje ook geen goed gedaan.

Mamaloes

Mamaloes

06-03-2020 om 10:23

Ik zou eerder de vrouw in bescherming nemen en verdedigen

Ik wil niemand discrimineren en mijn visie op het vreemdgaan van een man is natuurlijk gekleurd omdat ik zelf een vrouw ben.

Maar ik vind dat er van zoveel vrouwen echt teveel gevraagd wordt.

Vrouwen moeten kinderen krijgen, poetsen, het huishouden perfect op orde hebben, de kinderen perfect verzorgen en opvoeden, dag en nacht klaarstaan om alle gezinsleden bij te staan, de man perfect verzorgen en opvoeden, buitenshuis actief zijn, een sociaal en actief leven onderhouden, voltijds gaan werken enzovoort.

Geen wonder dat er tussen de lakens niet veel meer gebeurt.

Mevrouw wil gewoon een keer kunnen slapen of uitrusten!

Haar man kan dat niet begrijpen want hij lag de hele dag al op de bank voor de tv.

Haar man is beledigd door de afwijzing.

Misschien wordt haar man wel agressief en begint hij na verloop van termijn wel te slaan op zijn vrouw, wat de vrouw nog meer doet terugdeinzen voor sex.

Door het gebruiken van geweld, door haar man, is de distantie in de relatie nu al een vaststaand feit.

Als haar man daarbij ook nog besluit om buitenshuis op zoek te gaan naar andere vrouwen, en er een geheim liefdesleven op na houdt, dan is de gecreëerde afstand tussen de partners in de oorspronkelijke relatie een voldongen feit van bijna onherstelbare allure. Hoe kan er van die vrouw nu nog verwacht worden dat zij haar man ooit nog kan vertrouwen?

Doordat deze man een relatie heeft met een andere vrouw, verloopt de oorspronkelijke relatie nu volledig afgekoeld en gedistantieerd.

Ik vind dus dat de vrouw meer respect verdient als haar man vreemdgaat.

Het is immers, in deze situatie, haar man die ervoor kiest om de route van het onbegrip, geweld en onrespectvol behandelen in te slaan.

Haar man koos ervoor om de relatie op te blazen op het moment dat hij voor die andere vrouw koos.

De nieuwe vrouw, in dit verhaal, die kan er zeker van zijn dat haar relatie ook niet lang gaat duren.

Want mannen die vreemdgaan, die doen dat meestal nog een paar keer opnieuw.

En mannen die al eerder geweld hebben gebruikt, die doen dat meestal ook weer opnieuw.

Dus ik ga nooit de vinger wijzen naar de vrouw toe. Relaties zijn veel te complex daarvoor.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

06-03-2020 om 11:15

Nou Mamaloes

Voor iemand die vindt dat relaties complex zijn, geeft je wel een verbluffende versimpeling van man-vrouw verhoudingen en een zeer stereotiep beeld.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.