Relaties Relaties

Relaties

Kippie

Kippie

28-07-2017 om 20:51

Wat is dit moeilijk Ex wil weer relatie

Hoi,

Ik moet even mijn ei ergens kwijt.
Een aantal maanden geleden mijn relatie beëindigd, we hebben 1 kind.
Partner was wanneer hij de kans maar kreeg stoned en maakte hier bakken vol met geld aan op. Tevens kwam alle zorg voor ons kind vanaf moment 1 op mij neer.

Hij wil nog een kans. Ja, ik mis een gezin zijn. Ik baal ervan alles alleen te moeten doen/oplossen. Maar verstandelijk denk ik niet dat het een goed idee is om nog te proberen.
Maar wat moeilijk...ik ben zo verdrietig.


Markat

Markat

28-07-2017 om 22:16

tja wat zou kunnen

... is dat je hem keiharde voorwaarden stelt: afkicken met professionele hulp, moet aantoonbaar zijn. En als hij een half jaar helemaal clean is, zou je het schoorvoetend de deur op een kier kunnen zetten. Als hij weer stoned (of iets anders) wordt, onmiddellijk een grens trekken. Dat hem van te voren melden en je daar keihard aan houden. Laat hij maar bewijzen dat hij voor jullie gaat. En wees zo trots op jezelf en zelfverzekerd om dat ook te eisen. (maar... je moet natuurlijk nog wel van hem houden en niet voor het beeld 'gezinnetje' gaan)

sterkte en succes.

Kippie

Kippie

28-07-2017 om 22:31

Gesprek al gehad

Hier heb ik het een tijdje geleden met hem over gehad. Hij is naar maatschappelijk werk gegaan en deze heeft hem verwezen naat verslavingszorg. Echter, heeft hij verder niks doorgezet. Hij wilde namelijk eerst dat wij terugkwamen. Was zelf van mening dat hulp onnodig was want stoppen kan hij zelf.

Als wij thuis waren, deed hij naar mijn weten niets maar zodra hij alleen was wel.

Anja

Anja

28-07-2017 om 22:59

verslaafden

Tja, Kippie, wat denk je zelf?

Ik snap het wel hoor. Je ideaalbeeld (leuk gezinnetje) komt niet uit. Maar ik denk dat je zelf ook wel weet of het wel of niet verstandig is weer met hem in zee te gaan als hij zo reageert op hulp via verslavingszorg.

Toevallig las ik vandaag ergens dat juist de omgeving van de verslaafde de verslaafde kan helpen door ander gedrag te vertonen. Dan zou de verslaafde meebewegen. Ik heb het zo uitgelegd: als jij meegaat in zijn smoesjes, dan gaat hij nooit veranderen.

Heb je ooit hulp gezocht voor partners van verslaafden?

En als je heel eerlijk bent, hou je dan nog van hem?

Toont hij zich trouwens inmiddels meer vader richting jullie kind dan voorheen?

Tor slot: gezien je ervaring zou ik als ik jou was mijn poot stijf houden. Afkicken en anders niet.
En zelfs dan nog zou ik (daarna) voorzichtig zijn en vooralsnog financieel alles gescheiden houden en zorgen voor onafhankelijkheid van hem (dus hij trekt bij jou in als het ooit zover komt), en je regelt het zo dat als het weer mis gaat dat hij vertrekt.

Sterkte ermee. Vervelend hoor.

Blowing in the dark

Blowing in the dark

29-07-2017 om 00:32

Ook...

als je zelf nog het gevoel hebt, dat je van hem houdt, zou ik er een veel-maanden-traject van maken. En nog lang niet samenwonen. Mensen die verslaafd zijn of een neiging naar verslaving vertonen, kunnen zeker wel met succes zélf zonder hulp van hun verslaving afraken, maar ik heb de indruk dat jou ex-man dat niet gaat lukken, omdat hij zonder toezicht de fout in gaat. Hij heeft nog niet echt het inzicht en de zelfgekozen drang die nodig is om zonder hulp te kunnen stoppen, dus daardoor zegt hij het een, maar doet het ander.

Mijn partner dronk best veel, blowde aanvankelijk ook nog, maar na stevig aandringen en aantal keer na drankgebruik flauwgevallen te zijn, is hij daarmee gestopt. Roken doet hij ook al flink wat jaren niet meer. Hij is zo iemand die verslavingsgevoelig is, dat onderkent hij en daarom heeft hij de knop echt omgezet.

Kippie

Kippie

29-07-2017 om 09:21

Wat ik zelf denk

Is dat ik er inderdaad een veel maandentraject van zou maken.
Ik heb momenteel sowieso niet het vertrouwen weer bij hem in te trekken, tis net rustig ook voor ons kind. Wat betreft de vraag of hij nu meer een vaderfiguur is: hij zoekt ons kind af en toe op.

Blowen in de dark: het verslavingsgevoelige herken ik. Hij heeft het niet alleen met blowen maar ook met gamen, is ook een probleem geweest. En was het niet op de pc dan was het wel urenlang op zijn telefoon spelletjes doen.
Ook in seks zie ik dit bij hem. Er is iets dwangmatigs aan zeg maar.

Hou ik van hem? Ja dat doe ik. Maar of het genoeg is weet ik niet.

Anja

Anja

29-07-2017 om 09:41

Poot stijf

Hou je echt van hem?

Of van het ideaalbeeld van het leuke gezinnetje?

Vraag het jezelf goed af.

En kennelijk herken jij het verslavingsgevoelige bij hem? Wat vind je van het idee om je poot stijf te houden en te eisen dat hij eerst afkickt (aantoonbaar) en een half jaar clean is? En dus niet mee te van in zijn gemanipuleer dat hij EERST weer samen wil zijn met jou en dan wel zelf stopt?

Sally MacLennane

Sally MacLennane

29-07-2017 om 09:54

het gezinnetje

Je wilt een gezinnetje. Maar wees eerlijk, gaat dat lukken met deze man? Iemand die blowt, verslavingsgevoelg is, flink wat geld kost en jou onder druk zet door afkicken te beloven, maar dan moet jij eerst terugkomen?

Denk je dat hij jouw ideaalbeeld van een gezinnetje waar kan maken?

Eerlijk gezegd: liever geen man, dan zo'n man. En als alleenstaande ouder kun je ook uitstekend een leuk gezinnetje hebben.

Blowing in the dark

Blowing in the dark

29-07-2017 om 13:28

gamen op telefoon

Als hij niets te doen heeft, vind ik gamen niet erg. Of je nu leest of spelletjes speelt, maakt in mijn ogen niet uit. Het gaat erom of alles ervoor moet wijken, of dat hij er zonder rem geld in stopt. Was dat zo?

Jullie hebben de stap van de scheiding gezet, dat was niet zomaar wat en ik zou daarom niet toestaan dat hij 'alvast' terugkomt en dan zijn best pas gaat doen. Je mag hem best steunen, meegaan naar afspraken e.d., hij hoeft het niet alleen te doen, als hij het maar doet.

Dymo

Dymo

30-07-2017 om 17:56

ik zou het niet doen

Mijn ex kan heel charmant zijn en dan trap ik er bijna weer in. Bijna, gelukkig niet helemaal. Ex drinkt en heeft ook gouden beloftes. Maar iedere keer als ik mijn afweer een beetje laat zakken doet hij weer iets waardoor ik weer weet waarom wij nooit meer samen moeten zijn. Meestal iets met drank, gokken of geld. Dat verandert nooit. Je moet heel eerlijk tegen jezelf zijn, echt HEEL eerlijk. Kan hij veranderen? Je zegt: "Echter, heeft hij verder niks doorgezet. Hij wilde namelijk eerst dat wij terugkwamen. Was zelf van mening dat hulp onnodig was want stoppen kan hij zelf." Dat kan hij dus niet, maar hij probeert jou terug te lokken met valse beloftes.
Het is zwaar om een kind alleen op te voeden, maar het lukt je best.

Kippie

Kippie

30-07-2017 om 21:18

Wat ik echt voel

Ik geef om hem, wordt er verdrietig van hem zo te zien. Niet goed eten, zicjzelf niet verzorgen, geen sociaal leven.

Aan de buitenkant leek het financieel wel in orde, maar ik had toen ook inkomen. Toen ik geen werk meer had en ww kreeg en hij er mee aankwam dat hij niet rond kon komen, ben ik gaan eisen alle inkomsten en uitgaven op papier te zetten.
Hij betaalde soms niet alle rekeningen en toen ging er bij mij een belletje rinkelen. Ik heb het niet kunnen bewijzen maar heb wel bewijs dat op het moment dat ik een dag weg was, hij meteen.stoned op de bank zat.

Wat gamen betreft: daar moest alles voor wijken.

Ik vind het doodzielig voor mijn kind...dat hij niet de ballen heeft het anders te doen.

Anja

Anja

30-07-2017 om 21:55

Poot stijf houden

Als je echt om hem geeft zou ik vooral mijn poot stijf houden dat hij aantoonbaar gaat afkicken.

Grootste kans dat je hem daarmee het meeste helpt. En daarmee ook je zoon.

Kippie

Kippie

30-07-2017 om 22:54

En toch

Vind ik het moeilijk. Het gezinsbeeld loslaten en daarnaast de kinderwens die er nog is de koelkast in.

tante Sidonia

tante Sidonia

30-07-2017 om 23:07

Kippie

Dat is ook zo!! Maar echt, je haalt je meer ellende op de hals door nu je ogen te sluiten voor wat handig is op dit moment.
Diep in je hart weet je allang wat het meest verstandige is.

Je moet je kind beschermen tegen deze ellende. En aan toekomstige kinderen echt even niet denken. Misschien komt het er dan niet meer van: het zij zo.

Je vriend is er nog lang niet aan toe. Dat kun je weten omdat hij, in plaats van alvast te laten zien dat hij het echt meent en dus te gaan afkicken, eerst een eis stelt: jij moet eerst bij hem komen met kind notabene en dan pas zal hij.....

Foute volgorde.
Laat hem eerst zijn eigen rotzooi ruimen en jij je eigen leven opbouwen. je kunt hem wel steunen in het proces: je hoeft hem niet helemaal los te laten. maar ik zou echt eisen dat hij eerst zijn eigen leven oppakt en jij het jouwe met jullie kind en pas heel veel later gaan bedenken of jullie nog samen verder kunnen.

Agmo

Agmo

31-07-2017 om 10:22

Hulp voor partners van verslaafden

Mijn partner heeft een tijdlang te veel gedronken en bagetelliseerde de gevolgen. Ik ben naar een hulpgroep voor omstanders van verslaafden gegaan. De belangrijkste les die ik daar leerde, was dat het ZIJN verslaving is en dat niemand hem daar vanaf kan helpen als hij het zelf niet heel dringend wil. Jij moet je eigen leven leiden met je kind. Als hij terug wil komen, kun je rustig eisen dat hij eerst afkickt onder professionele begeleiding en dat je daarvan op de hoogte gehouden wordt. Als hij bijvoorbeeld een halfjaar clean is, kun je de banden heel rustig weer aanhalen. Wil hij het anders, dan heb je het volste recht om rustig maar beslist nee te zeggen. Zie je ongewenst gedrag, dan heb je zelfs na al die tijd nog steeds het volste recht om te zeggen: ik ga hier niet mee verder.
Een verslaafde zit per definitie met zijn gevoelens in de knoop en waarschijnlijk is zijn leven een puinhoop. Dat is geen goede papa. Iemand die zijn kind af en toe opzoekt, is geen papa. Een papa zorgt voor zijn kind. Hij is de biologische vader, maar dat is het dan ook. Hij is zeker geen goede kandidaat voor een volgend kind. Dan nog liever de spermabank (klinkt hard, maar die mannen zijn tenminste gezond).

Maak jezelf niet (weer) afhankelijk van hem. Trap er niet in. Zorg dat jij je leven tenminste wel op orde hebt. Ga leuke dingen doen. Zorg goed voor je kind. Hopelijk ontmoet je over een tijdje een andere leuke man, iemand die wel geestelijk gezond is en goed in zijn vel zit.

Een kans waarvoor?

> Hij wil nog een kans.

Wil hij een kans om zijn rotzooi door jou te laten schoonmaken, jouw huishoudrekening te gebruiken voor zijn verslaving, en weer lekker de rol van kind of tiener op zich nemen?

Of wil hij een kans om een goede vader of een goede partner te zijn? Maar daarvoor is het toch niet nodig om bij jou in huis te wonen?

Ik zou die twee dingen (vader zijn en partner zijn) trouwens wel helemaal loskoppelen. Zijn zijn ouders in staat om hem te ondersteunen in het vaderschap (zowel praktisch als ook emotioneel / motiverend)? Hij moet nu *echt* zijn eigen support netwerk aanspreken. Jij kunt hem niet coaching in dat vaderschap of in zijn afkickproces, want dan neem je de rol van (zijn) moeder/therapeut/baas op je, en als je die rol op je neemt dan maakt dat je romanische relatie kapot, sterker nog, zelfs een werkbare zakelijke co-ouder-relatie gaat hiervan kapot.

Krijg jij zelf genoeg steun van je omgeving? Wekelijks een dagdeel voor jezelf zonder kind? En dan bedoel ik dus je kind bij iemand die je 100% vertrouwt, zowel 100% vertrouwt dat de afspraak doorgaat als 100% vertrouwt dat 'ie goed voor je kind zorgt. Kun je boodschappen laten bezorgen, een schoonmaakster nemen, iets doen om het leven wat makkelijker te maken? Want ik denk dat je je "gezin" mist omdat het leven nu gewoon verschrikkelijk zwaar is.

Is je kind een jongen? Stel je voor dat hij opgroeit met het voorbeeld van zijn vader, dat hij zich net zo gedraagt naar zijn vrouw en kind toe als jouw man naar jou toe heeft gedaan. Wil je dat?

Is je kind een meisje? Wil je dat ze zich als ze groot is net zo opoffert als jij, dat ze net zo ongelukkig wordt als jij? Dat ze denkt dat dat OK en normaal is, omdat beide ouders in haar leven haar de boodschap hebben gegeven?

Je verdient beter en je bent sterk genoeg om hier doorheen te komen en een beter leven voor jezelf te scheppen dan wat hij je ooit kan bieden.

Dymo

Dymo

31-07-2017 om 14:57

stel...

Stel dat je teruggaat en hij verandert nooit? Dan moet je de knoop nog een keer doorhakken om weg te gaan.
Mijn dochter was nog geen anderhalf toen ik vertrok en ze is nu 19. Ex is net weer vanwege huurschulden uit zijn flatje gedonderd...

Kippie

Kippie

12-08-2017 om 09:19

Bedankt voor de vele reacties

Ik heb weer een gesprek met hem gehad. Aangegeven dat mijn gevoel nu z e t dat ik goed zit op mijn plek. Dat we het eventueel bij goed gedrag kunnen opbouwen en misschien dat hij in de toekomst bij me intrekt.
Dit wil hij niet. Hij wil samen een huis of niks. Oh en hij is gestopt met blowen aldus hemzelf. Zou best kunnen dat dit klopt hoor aangezien hij vaker perioden gestopt is. Hij vind blowen ook geen echte verslaving, wat vinden jullie hiervan?

Mijn kind is een meisje. Ik wil dat ze andere keuzes maakt. Een beter gezin voor Haar, veiligheid.

Krijg ikzelf voldoende hulp? Ik heb niet echt een groot vangnet. Mijn ouders zijn beide fysiek niet gezond, al passen ze weleens een middagje op. Zij zijn van mening dat het belachelijk is dat ik tijd voor mezelf wil overigens. (Vroeger was dat ook niet zo)
1 keer in de twee maanden heb ik een paar uur voor mezelf. Hier voel ik me ook ergens schuldig over.

Wat als hij nooit veranderd, vroeg iemand hier. Tsja, ik zat vroeger samen met hem in een vriendengroepje, dat is al 15 jaar geleden. Ik ben daar uitgestapt toen zij met drugs begonnen. Toen was drugs al ewn ding in zijn leven. Ik had gedacht dat hij er overheen gegroeit zou zijn zeg maar.

Anja

Anja

12-08-2017 om 09:32

jeuk

Jij schrijft: "Dit wil hij niet. Hij wil samen een huis of niks."

Ik krijg jeuk van die ex van jou.

Je bent niet voor niets van hem gescheiden. Wie denkt hij wel dat hij is dat hij eisen mag stellen om weer samen te gaan wonen?

Brrrr.

En je laatste zinnen.
Al jaren met drugs bezig en nu zou hij (zelf) definitief gestopt zijn? Klinkt dat realistisch?

Tot slot: stop met je schuldig voelen als je tijd voor jezelf hebt. Zinloze rijdverspilling (je schuldig voelen) en ook nog eens onterecht. Vooral van genieten en gebruiken om een goed leven voor jou en je dochter vol te houden zonder afhankelijkheid van een drugsgebruikende ex.

Sterkte met vertrouwen op jezelf. Ik heb er alle vertrouwen in. Nu jij nog .

Wilma

Wilma

12-08-2017 om 10:09

Dochter

Ik sluit me aan bij Anja. En verder: als je wil dat je dochter in de toekomt betere keuzes maakt zul je zelf het voorbeeld moeten geven, te beginnen bij nu, op dit moment. Niet met deze man dus. Ik heb zelf een kind alleen opgevoed zonder grootouders in de buurt. Je hebt inderdaad maar een paar uur per maand voor jezelf. Dat gaat over als je kind ouder wordt. Zorg voor een netwerk en vangnet in de buurt waar je woont. Dat is een betere investering dan in deze man.
Mijn dochter heeft een vaderfiguur gemist in haar jeugd en dat heeft gevolgen voor haar, het is dus zeker niet ideaal allemaal. Maar opgroeien met een verslaafde vader ook niet bepaald.
Ik heb een kind in mijn directe omgeving met een alcoholverslaafde moeder die de hele dag om haar en haar (gescheiden) ex heen draait. Echt, het is vreselijk voor dit kind. Er zijn gespreksgroepen voor kinderen met één of meer verslaafde ouders, het is niet mis wat daar gebeurt. Bespaar je dochter dat, het is veel erger dan opgroeien met alleen een moeder.

tante Sidonia

tante Sidonia

12-08-2017 om 13:36

hij wil...

samen een huis of niks.
Nou niks dus.

Als hij echt een relatie met jou wil dan zal hij moeten zoeken naar compromissen en geen eisen stellen. En na alles wat er gebeurd is, is er maar een die eisen mag stellen. Voor jou en je dochter!

Markat

Markat

12-08-2017 om 14:27

brr

"Dat we het eventueel bij goed gedrag kunnen opbouwen en misschien dat hij in de toekomst bij me intrekt.
Dit wil hij niet. Hij wil samen een huis of niks"

Wees sterk. Dit is een heel mooi voorstel van jou. Zijn antwoord spreekt boekdelen. Hij wil er niet voor 'werken', hij denkt nog steeds eisen te kunnen stellen. En als je daar op in gaat, word je opnieuw 'voeding' voor hem. Hij wil leunen, onder de pannen zijn en hij denkt met wat mooie bewoordingen ("ik blow niet meer, trouwens dat is sowieso geen verslaving") jou weer om te krijgen.
Jij zou je bijna om laten praten, puur vanwege het idee van een mooi gezinnetje. Maar dat zou het niet worden. Echt niet. Het wordt hetzelfde als eerst. Hij ziet niet in dat hij een probleem heeft.
Als hij dat wel zou doen, dan zou hij inzien dat je een heel mooi voorstel doet en dat hij daarmee in zijn handjes zou mogen knijpen en dat dat de echte kans is die hij krijgt. Maar hij pakt het niet.
Wees alsjeblieft sterk. Doe maar voor je kind.

Kippie

Kippie

14-08-2017 om 12:57

Dank jullie wel

Ik ben maar wat blij dat ik hier ben gaan schrijven. Ben er wel over uit. Mijn kind en ik verdienen beter.

Ja, ik vind het eng. Zeker omdat ik sinds twee maanden geen werk meer heb, maar heb er vertrouwen in dat ik weer iets ga vinden. Dat moet.
Financieel kan ik beter ww hebben dan bij hem zijn.

Als ik weer een dipje hebt, zal ik zeker teruglezen of schrijven.

Markat

Markat

14-08-2017 om 13:03

Kippie

Heel goed van je. Ik ben er van overtuigd dat je vanzelf meer kracht krijgt als je deze toxische invloed van je ex zo weinig mogelijk in jullie leven toelaat. En dat het met het werk ook wel goed komt. Geniet van je kindje, het gaat erg snel.
En zeker hier weer posten als je het even niet ziet zitten.

alle goeds! Markat

Kippie

Kippie

15-08-2017 om 18:54

Daar ben ik weer

Hai,

Ex heeft nu aangegeven dochter te willen ophalen. Out of the blue.
Hij heeft haar weleens bezocht in de afgelopen tijd maar zag haar ook zo drie maanden niet. Bijna haar hele leven heeft hij niet naar haar omgekeken en nauwelijks samen geleeft.
Maarja, dit gaat voor een rechter natuurlijk niets uitmaken, een vader heeft immers recht op zijn kind.

Wat nu? Ik denk dat ik met een advocaat ga praten. Er is op dit moment geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dochter daar te brengen.

Dymo

Dymo

15-08-2017 om 19:01

Zet 'm op!

Mijn dochter is opgegroeid tussen de vrouwen. We hebben een hoop lol gehad met al die vrouwen en kinderen, maar een beetje raar is het natuurlijk wel, zo zonder mannen. Ik maakte me daar wel eens zorgen over, ze had geen idee wat een normale relatie was. Bij vriendinnetjes thuis vroeg ze wanneer hun vader weer naar zijn eigen huis ging
En nu is ze 19. Een jaar geleden werd ze verliefd op de leukste, liefste en knapste jongen van de wereld (aldus dochter). Ik zie: een aardige, lieve en best aantrekkelijke jongen, die stapelgek is op dochter. Zomaar, zonder voorbeeld heeft ze ineens een leuke, gelijkwaardige relatie met een jongen die compleet het tegenovergestelde is van haar vader. Een doorzetter, die met mate drinkt en die zijn afspraken nakomt.
Het komt allemaal goed. Ook met jouw dochter!

Kippie

Kippie

15-08-2017 om 19:59

He dymo

Dankje voor je bericht. Wat super fijn en hoopgevend!

Heb je mijn laatste post gelezen? Heeft de vader van jouw dochter nooit iets ondernomen?

Dymo

Dymo

15-08-2017 om 23:55

Kippie (lang)

Ik had mijn stukje al geschreven voor ik jouw laatste post las. De vader van mijn dochter had een omgangsregeling die hij niet altijd (of eigenlijk bijna nooit) nakwam, maar ik heb er wel voor gezorgd dat dochter haar vader regelmatig zag.
Uit je eerste post maak ik op dat je niet getrouwd was, klopt dat? Hoe is het ooit geregeld met het vaderschap? Wij waren getrouwd en dan krijg je bij de scheiding ook een regeling voor het kind.
Ik merkte wel dat als mijn ex mij wilde dwars zitten, hij altijd het kind als inzet nam. Met de rest kon hij me niet raken, met haar wel. Hoe oud is je dochter? Stel hem voor om bij jou thuis, eventueel met iemand anders erbij, rustig een band op te bouwen met zijn dochter. Bij voorkeur op een ochtend in het weekend. Als hij een beetje is zoals mijn ex, dan haakt hij wel weer af (mijn ex moest dan zijn roes uitslapen). Je houdt op de kalender of in je agenda bij of hij komt en hoe laat en hoe het gaat. Dan heb je tenminste ook een soort van bewijs, mocht het ooit op advocatenwerk aankomen. Dan kun je ook aantonen dat je er alles aan hebt gedaan. Maar hopelijk pakt hij het goed op en krijgen ze nog iets van een vader-dochter band.
Mijn ex hertrouwde toen dochter 9 was met een vrouw die niet zo leuk was voor dochter (is inmiddels weer gescheiden). In die tijd stelde ik ex wel eens voor om een ijsje te gaan eten met dochter, dan hoefde dochter niet naar dat huis. Als hij dochter dwong om toch te komen, kotste ze van de stress de boel onder en dan bracht hij haar weer thuis (of als hij veel gezopen had haalde ik haar op).
Ik weet dat mijn ex veel van zijn dochter houdt, hij heeft alleen een verknipte manier om het te laten merken. Soms, meestal met feestdagen, belt hij me dronken op om te zeggen dat hij het allemaal helemaal fout heeft gedaan en dat hij zo'n spijt heeft. Als hij weer nuchter is, is hij dat weer vergeten. Maar ergens zit er toch wel besef dat het anders had gekund. Ik kan er niet zoveel mee alleen.
Ik herken ook heel erg dat 'alles of niets' (of samen een huis, of niets). Met mijn ex en een baby in een huis wonen was de hel op aarde. Ik heb hem voorgesteld te gaan latten, maar hij wilde of een huwelijk en samen in een huis, of helemaal niets. Nou, helaas, dan maar helemaal niet. Misschien hadden we het gered als ik die dronken toestanden niet meer had hoeven zien en als we de financiën hadden gescheiden. Dat waren de grootste struikelblokken. Zijn relaties na mij liepen overigens allemaal hetzelfde af.
Mijn dochter heb ik altijd verteld dat papa en ik andere dingen wilden in het leven en dat we daar steeds ruzie over hadden. Niet dat het ene beter was dan het andere. Later zag ze natuurlijk ook wel wat het verschil tussen ons was. Toen ze oud genoeg was om af en toe uit te gaan, kwam ze haar stomdronken vader tegen in de kroeg. Leuk als je met je vriendinnen op stap bent. Maar ik heb nooit lelijk over hem gedaan en dat waardeert ze nu heel erg. Ze vormt vanzelf een eigen mening en dat zal jouw dochter ook gaan doen.
Ik denk dat mijn ex ergens een stoornisje heeft of een filtertje mist of zo en dat hij niet anders kan. Ik ben in de loop der jaren wat milder geworden. Vroeger ging ik als een furie tekeer, nu zucht ik en los ik het maar weer eens zelf op. Als mijn dochter klaagt over wéér een afgezegde afspraak (of dat haar vader er stomweg niet is als ze daar aankomt) zeg ik dat het inderdaad stomvervelend is, maar dat hij het niet persoonlijk naar haar bedoelt. Hij doet het bij anderen ook. Gelukkig heeft mijn dochter dat filtertje wel. Ze is een evenwichtige jongedame geworden.
Zorg dat je dochter de zelfstandigheid krijgt die bij haar leeftijd past. Mijn dochter kon zich al jong zelf aan- en uitkleden, als ze knoeide pakte ze zelf een doekje, ze gooide haar kleding in de wasmand en ruimde haar speelgoed op. Dat heb ik haar spelenderwijs aangeleerd: als we nu snel dat doen, dan mag je een extra boekje uitzoeken bij het voorlezen. In groep 2 waren er nog kinderen die hun eigen klittenbandschoenen niet aankregen (en dan bedoel ik niet iets-aan-de-hand kinderen, maar gewoon kinderen zoals dochter). Ik hield al snel tijd voor mezelf over omdat dochter veel zelf kon. Ze heeft jong, vanaf een jaar of 11, leren koken. Kwam ik aan de late kant thuis, dan stond het eten klaar en dan bracht ik haar daarna bijvoorbeeld weer naar sport. Zo leverde het haar ook nog wat op, daar heb ik wel altijd op gelet.
En ga je dochter niet zielig vinden, dat pikt ze feilloos op en daar gaat ze misbruik van maken. Mijn dochter was vier toen we een keer bij een gezin aan tafel zaten. Ze zei: 'wat leuk he mama, een echt gezin.' Er viel een stilte. Toen zei ze: 'omdat wij dat niet hebben, mag ik dan die nieuwe barbie?' Nee dus. Het is zoals het is. Misschien neemt Sinterklaas die Barbie wel mee
Nou ja, heel verhaal. Jij staat nog aan het begin, maar je kunt het best! Ik had ook nog een kinderwens toen dochter klein was, maar die is gewoon verdwenen. Achteraf is het goed dat ik er maar eentje had, zo had ik nog een beetje een eigen leven. Mijn buurvrouw is alleen en heeft drie kinderen, ik heb er regelmatig eentje (of twee, of alle drie) hier over de vloer om mijn zorgbehoefte op uit te leven. En wie weet word ik over een jaar of 10 wel oma. Kan ik lekker weer voorlezen.

Wilma

Wilma

16-08-2017 om 07:17

Dymo

Even terzijde: goed verhaal Dymo, bedankt. Mijn dochter heeft om een andere reden geen vaderfiguur, en zo kan het dus ook (mijn eerdere post was #20).

Kippie

Kippie

16-08-2017 om 08:45

Pff

Dymo...heftig

Ik vind het zo eng om dochter daar te hebben met de gedachte dat ze misschien wiet of zelfs coke tegenkomt.
Vind het prima als hij haar ziet maar alleen met mij erbij. En anders niet. Of hij moet bewijzen afgekickt te zijn.

Kippie

Kippie

16-08-2017 om 09:30

Dit is dus

Voor mij een reden om het nog te proberen. Liever dat als mijn kind zonder toezicht daar laten.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.