Grootouders...respect tonen,plichten en rechten.
Waar liggen de grenzen van grootouders wat relatie betreft naar eigen kinderen en kleinkinderen toe?
Voor mij is die grens duidelijk.Ben zelf oma geworden en dochter en schoonzoon hebben van in het begin aangegeven hoe zij het zien.
Heb ik totaal geen probleem mee.Het is hun gezinnetje,hun leven...en wij als grootouders maken er deel van uit,maar tot op een bepaalde hoogte en dat is maar goed ook.Ik zal me nooit bemoeien met hun reilen en zeilen omdat ik vind dat ik daartoe het recht niet heb.
Spijtig genoeg denkt niet iedereen er zo over.De andere grootouders zijn anders ingesteld en wellicht kan dit een gevolg zijn van hun karakter,verleden,ze zijn ook een wel wat ouder dan wij,dus hebben een andere opvoeding en visie meegekregen.
Dat zorgt voor discussies, wat ik dus heel spijtig vind.
We hebben geprobeerd om allemaal samen tot een goed gesprek te komen maar dat is mislukt.
Hoera mijn kind ia moeder/vader
Als ik kleinkinderen krijg (nog een paar decennia te gaan maargoed) zou ik daar ook zo gauw mogelijk bij willen zijn. Maar in de eerste plaats omdat ik denk: "mijn kind heeft een kind" en pas daarná "hoera ik ben oma". Ik vind het dus een vreemd argument dat oma zijn niet per se bijzonder is. Het gaat dan toch om mijn eigen kind. Helemaal als mijn kind degene is die baart.
Overigens vond ik tante worden ook heel erg speciaal. Daar was ik ook bij. (Ja bij de bevalligen van ons gezusters was altijd iedereen welkom, haha.)
Bijzonder, tja wat is bijzonder
Elk mens dat op aarde rondloopt is ooit geboren. Heel gewoon. Heel bijzonder. Een tekst die nogal eens op geboortekaartjes staat.
Met het levenseinde is het niet anders, maar daar lees je deze uitspraak nooit. ( laatst werd een kennis gecondoleerd na het overlijden van haar echtgenoot, de danes ontmoetten elkaar in de supermarkt. De condolerende partij zei ' ja eigenlijk is het zo gewoon.' ' hoe bedoelt u, gewoon?' ' nou, we gaan allemaal dood.'
Echt gebeurd...
Kyana
"Grootouders maken op hun eigen manier ook deel uit van het gezin, misschien niet van het huisgezin maar wel van het grotere gezin. Zij horen er ook bij & hebben ook een rol."
Je maakt het wel heel algemeen. Alsof het een natuurwet is. Wat mij betreft horen grootouders heel duidelijk niet bij het gezin. En is er ook niet een 'standaard' rol voor grootouders. De rol die grootouders kunnen hebben hangt van heel veel dingen af. Neemt niet weg dat veel grootouders belangrijk zijn in het leven van hun kleinkinderen. En vaak ook niet.
Limi
Ik begrijp uit wat je zegt dat je relatie met je moeder niet goed is, dat kan, dat heb ik met mijn vader en automatisch daardoor ook moeder. Maar dat is niet de standaard. Op zich is niets dé standaard, maar het is wel normaal dat kinderen hun ouders bij de geboorte van hun kind betrekken en dat ouders begaan zijn met het wel en wee van hun kind die moeder of vader gaat worden. Dus als je vanuit jouw 'normaal' vindt dat ouders niet wat specialer zijn dan een tante, dan kan het handig zijn om je te realiseren dat dat een erg persoonlijke opvatting is en onder algemeen normale omstandigheden een beetje vreemd. Met je korte uitleg weer wel begrijpelijk 
.
Band
Maar dat is toch geheel afhankelijk van wat voor band je met elkaar hebt. Als de band met je zus of schoonzus zo veel beter is als met de oudere generatie, dan is die band een ' meetlat' voor hoe je met elkaar omgaat.
De oudere generatie wilt nog wel eens verschillen van inzicht tov leeftijdsgenoten. Dat kan botsen. Hun positie als ouders van, is geen vrijbrief om die positie ook op te 'eisen' zo van, ' ik heb je op de wereld gezet, dus..'
De oudere generatie is geen onderdeel van het gezin maar vormen een invulling aan een familie. Plastische bekeken. Want waarom is het vreemd wanneer een oma niet meteen een pasgeborene kan bewonderen terwijl andere direkte familieleden hun zus of broer net zo goed een warm hart toedragen.
Je status als opa of oma, houdt niet in dat je een streep voor hebt. Die streep voor, heb je als het contact, de band, geweldig is.
Zo te lezen, happert het igv TS daar een beetje.
ik denk niet dat praten veel oplost
Ik denk niet dat praten veel oplost. Het probleem is niet dat de andere grootouders de gevoelens en belangen van anderen niet begrijpen, het probleem is dat ze de behoeften en belangen van anderen ondergeschikt vinden aan hun eigen gevoelens. Als zelfs Anne het merkt, dan zal het best wel ernstig zijn, voor Anne's dochter zal het allemaal veel erger zijn. Dus ik denk dat de grootouders best wel diepgewortelde dysfunctionele ideeen hebben (http://www.issendai.com/psychology/estrangement/dysfunctional-beliefs.html).
En hoe meer Anne zich er mee gaat bemoeien, hoe meer het de ene familie "tegen" de andere wordt en hoe meer er een wig tussen de ouders gedreven wordt. Natuurlijk, het doet pijn als je bepaalde dingen niet mag (bezoek de eerste twee dagen na de bevalling) en de andere grootouders drijven hun zin door. Nog pijnlijker wordt het als je dingen niet mag, niet omdat dat is wat de ouders zelf willen, maar alleen maar om de andere grootouders niet jaloers te maken.
De ouders moeten één front vormen met duidelijke grenzen en consequenties. Papa moet die grenzen vervolgens communiceren, want als mama het doet dan zullen de grootouders boos worden op mama en veronderstellen dat papa er niet achter staat. Papa moet in therapie zodat 'ie aangeleerde "reflexen" om confrontatie uit de weg te gaan en zijn ouders te sussen af kan leren en voor zijn gezin op kan komen.
Bij elke grens moeten de ouders van te voren consequenties bedenken. Behandel de grootouders als peuters. Als je ze vertelt dat ze niet onaangekondigd langs mogen komen, en ze doen het toch, dan moet je ze vooral niet binnen laten "omdat ze er nu toch al zijn". Dan blijven ze het doen. Als ze mama beledigen dan moet het gesprek (of bezoek) onmiddellijk beeindigd worden. Als papa nog niet in staat is een bepaalde consequentie af te dwingen, dan kan de grens beter nog helemaal niet gesteld worden.
Naast grenzen van de ouders gezamenlijk kan moeder ook eigen grenzen stellen naar vader toe, zoals: "als papa's ouders op bezoek zijn moet papa thuis zijn; ik hoef nooit alleen met ze te zijn". Dochter kan baat hebben bij contact met lotgenoten, bijvoorbeeld op http://reddit.com/r/justnomil
Anne kan vooral meelevend luisteren zonder zelf te veel advies te geven. "Wat zou je daaraan kunnen doen?" en als ze het onderwerp erg veel verontwaardiging oproept, dan is "Dat hadden jullie niet verdiend" altijd een goede reactie. Verder krijg ik de indruk dat Anne toch vrij veel "vergelijkt": welk paar grootouders mag wat, wanneer en hoeveel. Waarschijnlijk is het van de andere kant nog veel erger, en hebben de ouders alles zo strak geregimenteerd juist omdat ze papa's ouders geen "munitie" willen geven. Een hopeloze onderneming, ze zullen altijd wel redenen vinden om zich gekrenkt te voelen. Maar het is echt belangrijk dat Anne niet meedoet aan dat vergelijken en die jaloezie. Anne kan ook helpen door op social media niet te veel te tonen van haar contact met de kleinkinderen (of dat te beperken tot een hele kleine groep eigen familie).
eerste twee dagen geen bezoek
> De eerste twee dagen geen bezoek door grootouders vind ik heftig
Tja, als je gewone grootouders hebt, die de kraamvrouw respectvol behandelen en die na een uurtje weer vertrekken, dan kunnen die best op bezoek komen.
Maar als er een voorgeschiedenis is waarin de grootouders een wig proberen te drijven tussen de ouders, waarin de grootouders de zwangere "buik" begroeten en ondertussen de persoon achter die buik negeren en kleineren? Als een van de grootouders altijd in het middelpunt van de belangstelling moet staan en jaloers/boos wordt zodra iemand anders (bijvoorbeeld de kraamvrouw) aandacht krijgt? Als je kunt voorspellen dat de grootouders op het verzoek om te vertrekken na een uurtje gaan reageren alsof het een gigantische persoonlijke "aanval" op hen is? Als mama boos is op papa omdat hij niet voor haar op komt, en papa is boos op mama omdat hij zich tussen twee vuren gezet voelt?
Tja, dan wordt zo'n kraambezoek al heel snel heel zwaar. En helaas voor Anne moeten de goede grootouders dan lijden onder de kwade.
Flanagan
Natuurlijk kunnen er omstandigheden zijn waarin ouders dat streepje voor zelf ook om zeep geholpen hebben. Daar weet ik alles van helaas. Laat ik het dan zo zeggen: onder ideale omstandigheden zit, voor mij, in de eerste kring de directe familie, dus 'nestgenoten' en allerbeste vrienden. Ooms en tantes van mijn ouders/schoonouders en wat minder beste vrienden/kennissen zitten op de kring daarbuiten. Bij die eerste kring maak ik geen onderscheid in wie voorrang moet krijgen, misschien zou ik nog zo slim kunnen zijn om te zeggen 'regel maar onder elkaar wie wanneer komt'. Deze mensen hoeven zich niet verplicht te voelen om per omgaande naar ons toe te snellen, maar het zijn wel de mensen, waarvan ik het logisch vind dat die als eerste ergens over ingelicht worden en daarop kunnen reageren. Dan denk ik aan geboorte, ziekenhuis, ziekte, e.d..
Wat de 'voorrang' voor ouders betreft: Stel dat ik erg moe zou zijn van een bevalling en ik hoor aan de telefoon een moeder met een bibberstemmetje van de spanning en verwachtingen, dan zou ik niet zeggen dat ze maar moet wachten, tegen een zus misschien iets makkelijker.
Syboor
Ik besef dat hier op een forum het enkel gaat om "tekst" en daarin kunnen vaak dingen al eens verkeerd worden begrepen neem ik aan.
Eerder heb ik al uitgelegd,dat niemand heeft gezegd dat de grootouders de eerste 2 dagen na de bevalling niet op bezoek mochten komen.Iedereen was welkom en de andere grootouders zijn zelfs elke dag langs gegaan,dus niemand heeft dààr een probleem van gemaakt hoor.
Enkel wanneer de kersverse ouders met hun kindje naar huis gingen,hadden ze gevraagd om de eerste 2 dagen rustig te kunnen wennen aan hun gezinnetje.
En...wij bemoeien ons echt helemaal nergens mee.
Het idee om samen een gesprek te hebben kwam van dochter en schoonzoon.Wij hadden eerder zoiets van "neen dat hoeft voor ons nu echt niet,want wij hebben er niks mee te maken" maar uiteindelijk zijn we toch akkoord gegaan zodat de andere grootouders niet het gevoel zouden krijgen dat zij alleen de "les gespeld" kregen bij manier van spreken dan...
Niemand heeft ooit hier aangegeven dat wij vergelijken met wat de andere grootouders wel of niet mogen.Heeft dus helemaal niets met jaloezie of wat dan ook te maken.Zoiets is toch te gek voor woorden.
Het kindje zal in de toekomst zelfs vaker naar de andere grootouders gaan dan naar ons,omdat ik nog 4 dagen de week werk.
Het is zeker niet de bedoeling dat er zomaar door ons foto's worden gepost op sociale media.Dochter en schoonzoon vooral,zijn hier niet echt voor te vinden.Enkel eens een fototje die ze zelf uitkiezen en op fb bv plaatsen,kunnen wij dan ook delen.Het is dus zeker niet de bedoeling dat de grootouders thuis een hele fotoshoot gaan doen en die dan op het internet gooien.Wat dat betreft zal het dus vrij kalm blijven 
Het enige wat ik wil is dat de relatie tussen dochter en schoonouders goed verloopt,dat komt iedereen ten goede en zeker het kind zelf.
