Relaties Relaties

Relaties

Anna

Anna

10-08-2017 om 15:17

Advies gevraagd (vakantie van schoonouders als kado)


Margreet

Margreet

14-08-2017 om 02:35

Powerplay

Maar als jij uit een traditie van overleg en elkaar gevoelens zien komt, en je man uit een traditie van powerplay dan zit m daar de kneep. Want jij kan hem nooit 'verslaan' op zijn eigen terrein: powerplay. Als jij een viool bent en hij een hardrockband dat wordt jij nooit gehoord.
Wellicht is de oplossing niet mee te gaan in zijn powerplay maar juist te laten zien dat 'niet gezien worden' voor wie je bent het eigenlijke issue is.

Margreet

Margreet

14-08-2017 om 02:44

Met andere woorden

Je moet 'de viool' laten zien/ horen aan je man. Je schoonvader lukt niet denk ik, maar daar gaat het ook niet om. Je man is niet voor niets je man. Hij zal ergens best gevoelig zijn voor jouw behoefte echt gezien te worden beyond the powerplay. Mijn advies: zoek dat op en laat dat zien. Kan alles alleen maar beter van worden.

Mijntje

Mijntje

14-08-2017 om 07:18

kenfan

TS had wat sneller assertief moeten zijn, zowel tegen schoonouders als tegen haar man. Gewoon: oh wat leuk, maarrrrrr daar moet ik nog even over nadenken.
Schoonouders hadden al heel lang gedacht dat alles in orde was en zich verheugd. En anders gaat zij niet mee, maar gunt ze haar kinderen en man een leuk uitje.

Ouwe ADD er

Ouwe ADD er

14-08-2017 om 07:36

Ik zie het toch anders Mijntje

Man van ts heeft bij de schoonouders in eerste instantie kennelijk de indruk gewekt dat alles ok was. Tegen ts is eerst gedaan alsof zij en haar man het als cadeau zouden krijgen. Ts kreeg pas problemen met de situatie toen bleek dat daar financiële gevolgen aan vastzaten en toen, ondanks dat, zonder haar medeweten een stad gekozen bleek te zijn. Sterker nog, er waren zonder haar medeweten al aanbetalingen gedaan.

Ts geeft nu ook aan dat ze het financieel niet heel breed hebben. Dat maakt het des te onverstandiger van haar man om zonder overleg akkoord te gaan met hun toch wel behoorlijke eigen bijdrage.

Tijd voor hem om tegen zijn ouders te zeggen dat bruin het eigenlijk niet zo heel goed kan trekken en om nieuwe afspraken te maken of om af te haken. Het mag toch niet zo zijn dat een reisje, naar een plek waar je niet héél graag naartoe wil, zo'n aanslag op je budget is. Man zal bij zijn ouders open kaart moeten gaan spelen.

Pug

Pug

14-08-2017 om 07:51

schoonvader

Heeft hij al eerder jouw grenzen genegeerd? Niet met een reisje, maar bijvoorbeeld een verjaardag of uit eten of iets anders?

Een deel van de dynamiek zie ik ook in mijn schoonfamilie. Schoonvader praat niet, maar probeert wel achterlangs zijn zin te krijgen als hij voorlangs problemen verwacht. Via zijn zoon dus, als hij weet dat ik het niet wil. Schoonmoeder wordt afgesnauwd, dus ik geloof niet dat die veel in te brengen heeft als ze alleen zijn. Het verschil is dat mijn man eigenlijk uiteindelijk wel doet wat ik zeg. Als ik nee zeg, bijvoorbeeld. Hij is dan zelf hooguit neutraal of had de situatie nog niet echt goed bekeken. Zoals toen we uitgenodigd werden met baby naar 1200km verderop. Pas toen ik dat praktisch ging beschrijven dacht hij 'oja', maar toen bleek ook al dat nee eigenlijk geen gewenst antwoord was bij zijn ouders. Alleen toen het bij nee bleef, kwamen ze er een beetje achter dat nee ook een antwoord kon zijn.

Dat wil niet zeggen dat het nu over is, maar dat het nu buiten mij om geprobeerd wordt en dat ik dan niet schroom om mijn man te vertellen dat ik niet van dat stiekeme gedoe hou. Gelukkig zegt mijn man nu ook gewoon nee als hij weer eens mee moet naar de auto om iets het huis in te smokkelen. Ik zei altijd eerst rechtstreeks nee tegen schoonvader, dus hij weet het dondersgoed.

Emmawee

Emmawee

14-08-2017 om 08:18

Miekemieke

Er is in de tussentijd al veel meer gezegd, maar ik wil toch nog even reageren.

Ik ging er vooralsnog vanuit dat Anna deze vakantie heeft 'gekregen' met de beste bedoelingen en niet om haar dwars te zitten.
Dat dit uiteindelijk wel is gebeurd en de manier waarop, daar zou ik ook heel nijdig van worden. Ze staat nu voor het blok en het wordt haar door haar strot geduwd. En ze wordt als deurmat behandeld. Allemaal waar. En onuitstaanbaar.
Als zij nu op haar strepen gaat staan rondom deze vakantie, is het voor de anderen heel makkelijk om haar te labelen als dwarsligger, ondankbaar, spelbreker, moeilijk doener, zeur etc. 'De anderen' zijn dan man, schoonouders én (niet ondenkbaar) de kinderen (die wel mee gaan). Niet dat ze daarmee gelijk hebben, maar zo zullen ze het zien. En op dat moment is de kans dat er voortaan meer naar haar zal worden geluisterd wel verkeken, lijkt mij. Zulke labels blijven goed plakken.
Vandaar dat ik het tweeledig maakte. Aan de ene kant excuses maken en toenadering zoeken op het punt 'hoe ik reageerde op iets wat door juĺlie heel lief en goed was bedoeld' (en je op dit punt dan maar gewonnen geven) en aan de andere kant: heel duidelijk maken dat je verwacht dat er in het vervolg ook naar jou wordt geluisterd.

Ik denk zelf dat ze daar sterker mee staat.

Larisse

Larisse

14-08-2017 om 08:48

Anna

Jij schrijft: "Hij heeft deels geen idee wat je dan moet doen en deels weet hij heel goed hoe zijn vader is. Daar wil hij niet over praten."

en

"Financieel plannen is er niet bij. Niet bij ouders, nauwelijks bij zoon. Zijn ouders willen geen erfenis achterlaten en dat is hun goed recht. Maar zo breed hebben wij het helemaal niet."

Anna, zijn de overnachtingen nog zonder (veel) kosten te annuleren? En de vluchten?

Dat laatste van jouw citaatjes hierboven zou mij nl. zorgen baren. Veel geld uitgeven, terwijl je het niet goed kan missen. Je wilt jullie toch niet in de financiële problemen helpen (straks gaat jullie auto of iets anders onverwacht kapot) door zo'n onnodig reisje?

Ik zou NIET je man aanvallen op hoe zijn vader is (zijn zin doordrukken). En ook niet over het feit dat zijn ouders ook niet zo van het financieel plannen zijn. Over het algemeen vinden mensen het niet prettig als je hun ouders bekritiseert ,

Ik zou denk ik nu meer op het financiële gaan zitten, da DAT je zorgen baart. En vervolgens bespreken hoe jullie daar het beste mee omgaan. Zo'n wereldstad is ECHT duur als je daar met zijn vieren een week lang overnachtingen, eten, drinken en toegang en zo moet betalen.

Misschien dat als je man zelf ook meer kijkt naar de financiële kant van de zaak en zich daar een beetje zorgen om maakt, hij zelf met een oplossing komt. Of zijn ouders betalen meer van jullie kosten, of jullie gaan toch niet mee (evt. jammer van de tickets of annuleringskosten, maar zelf financiële problemen krijgen is nog meer jammer), of hij gaat alleen (met goede financiële afspraken dat hij hen niet trakteert en bepaald budget heeft voor allerlei uitgaven).

En vanzelfsprekend (nogmaals) goede afspraken maken voor de toekomst. Ik hoop dat het in de toekomst nu wel goed gaat, omdat je schreef dat jullie het er in het verleden al over hebben gehad. Je man heeft duidelijk jouw steun nodig, zowel financieel als wat "nee" zeggen richting zijn ouders. Probeer daar vooral een "samen"-gevoel te creëren. Sterkte ermee.

Ouwe ADD er

Ouwe ADD er

14-08-2017 om 08:48

Excuses? Waarom?

No way, dat ik excuses zou maken. Het is helemaal niet goed bedoeld. Ze is bij voorbaat al buiten spel gezet, omdat man donders goed wist wat er aan de hand was. Het cadeau zou hen veel geld gaan kosten en er zou gekozen gaan worden voor een minder gewenste bestemming.

Eerst tactisch verteld dat er een cadeau aankwam en later de aanslag op het gezinsbudget even tussen neus en lippen door meedelen. Als we het in stukjes vertellen en dan het goeie nieuws eerst, valt misschien niet zo op dat het grotendeels een sigaar uit eigen doos is. Zo komt het op mij over.

Ik denk dat man degene is die zijn excuses aan ts moet bieden en daarna moet hij zijn ouders duidelijk maken dat niet zijn vrouw, maar hij degene is die iets stoms gedaan heeft. Als ze nu bakzeil haalt gaat er geld naar iets wat ts niet wil en zal er de volgende keer gedacht worden dat ze alles kunnen maken, omdat ts als het puntje bij paaltje komt toch wel doet wat man wil. Kom op zeg, het is 2017. En man leert er duidelijk niet van, want er is al vaker crisis geweest doordat hij uitgaven deed waar ts niet van wist.

Ik lees trouwens nergens dat al besloten is dat de kinderen definitief wél meegaan. En ik vraag me een beetje af of de schoonouders wisten dat het in eerste instantie door hun zoon als cadeau gebracht is. Het kan ook nog zo zijn dat zij met hun zoon alle ins en outs besproken hebben en dat zoon het gebracht heeft zoals hem het beste uitkwam. En weten schoonouders dat het zo'n aanslag op de financien van hun zoons gezin is? Of durft zoon dat niet aan zijn, kennelijk nogal moeilijke, vader te vertellen?

Ik ben erg van de goeie vrede, maar er zijn grenzen en die zouden bij mij zwaar overschreden zijn. Als er geld zat was zou ik misschien behoorlijk geïrriteerd zijn en met mijn hand over mijn hart strijken, maar in dit geval...

Misschien dat ts nog aan haar schoonouders kan vertellen dat het te zwaar op hun budget drukt. Kennelijk is zoon daar te beroerd of te laf voor.

Maximaal budget

Kennelijk brengt een andere insteek heel wat teweeg. Prima.
Ik puzzel wel over de termen waarin dat gebeurt: assertief zijn is een positieve term, voor vrouwen dan. Powerplay is de negatieve term, voor mannen dan (schoonvader met name). 'grenzen negeren', of iets in soortgelijke termen is dan een gerespecteerde klacht (van een vrouw); terwijl omgekeerd bijna hetzelfde gebeurt.
Het blijft lastig. Er zijn meer actoren in het spel dan TS en er zijn meer dynamieken van belang dan die rond TS, bijvoorbeeld de dynamiek tussen schoonouders en zoon.
Je kunt een simpel principe als uitgangspunt nemen: wie betaalt bepaalt. Schoonouders betalen de reis, dus zij bepalen waar het naartoe gaat. Maar het vertier ter plaatse wordt door jullie betaald, dus dat betekent dat jullie bepalen wat je daar gaat doen. Ik zou een maximum zetten op wat je wil besteden, dat ook communiceren en daarnaar handelen. Eten en drinken in een supermarkt halen en dan een stadspark opzoeken is goedkoper dan elke keer een restaurant. Bijvoorbeeld.
Een kwestie van uitzoeken waar je 'circle of influence' ligt. Sommige dingen kun je niet of nauwelijks beïnvloeden. De dynamiek tussen schoonouders en man bijvoorbeeld. Bedenk dat vanuit de gedachte dat je eigen kind straks een partner krijgt, welke invloed die partner mag hebben op jouw relatie met je eigen kind. Sommige dingen staan wel onder je invloed, in dit geval is het vrij duidelijk, waar je wel nog invloed op kunt uitoefenen.

Tsjor

Houden van

Houden van betekent niet de ander het vel over de oren trekken als die een fout heeft gemaakt maar het gezamelijk oppakken en de ander helpen hoe gezamelijk, de moeilijkheden weg te werken.
Elke keer er weer wat van lerend. Je leert niet alleen in het begin van een relatie je partner kennen, dat proces gaat door.

Ik ben blij dat Anna en haar man weer on speaking terms zijn.

Ouwe ADD er

Ouwe ADD er

14-08-2017 om 10:47

Flanagan

Ben ik helemaal met je eens.

Maar, je hebt het over een gezamelijke aanpak en daar is tot nu toe nog steeds geen sprake van. De man van Anna zal richting zijn ouders duidelijk moeten gaan maken dat hij het niet zo handig heeft aangepakt en dat het teveel geld gaat kosten.

Als het een extraatje is kun je er nog in meegaan, maar het is een flinke aanslag op het budget. En over aanslagen op een gezinsbudget overleg je. De man van Anna is daar, zoals in het verleden is gebleken, niet zo goed in.

Als zoon dat bespreekbaar maakt, zullen zijn ouders dat moeten begrijpen en respecteren. Dat is de ideale gang van zaken. Ik vrees echter dat zowel man als ouders niet zo meegaand zullen zijn.

Inderdaad fijn dat de man van Anna weer praat. Niet meer dan normaal overigens. Hij is tenslotte volwassen en het standpunt van je vrouw negeren lijkt meer op het gedrag van een koppige kleuter.

Vallen en opstaan

Naast de prettige info dat haar man inziet het niet slim aangepakt te hebben en zij samen kunnen nadenken over hoe die reis ingevuld gaat worden ( of niet) , is dit een leermoment. Het in de jaren door naar elkaar toe groeien, gebeurt in stapjes. Niet voor niets wordt huwelijk gezien als een werkwoord.

Het is lastig als je je partner moet losweken van zijn ouders. Dat gaat soms zo langzaam. Maar hardhandig losrukken werkt niet. Met beleid en grote geduldigheid komt je verder. Beetje voor beetje, naar een samenwerking waarin jullie je kunnen vinden.

Maar als die ouders genoeg geld hebben en niet stil staan bij de financiele status van hun zoon en zijn vrouw, zal geld nog wel vaker een rol spelen. Belangrijk dat zoon en Anna naar elkaar open en eerlijk zijn en dat hij begrijpt waarom dit voor hun huwelijk zo bepalend is als hij met haar oud wilt worden zoals zijn ouders tot het einde bij elkaar zijn en elkaar steunen. Die wijsheid was blijkbaar wat ondergesneeuwd.

Mijntje

Mijntje

14-08-2017 om 11:16

nadenken

Eens met Flanagan. Intussen al weer zoveel nieuwe wendingen dat ik niet had hoeven te reageren
Maar wat wel helpt is meteen van repliek dienen bij een 'leuk' voorstel: gewoon, daar moet ik even over nadenken. Dan kan je het er eerst even rustig met je man over hebben, want aan dat mooie aanbod zaten wel wat haken en ogen.

Pug

Pug

14-08-2017 om 15:49

tsjor

"Je kunt een simpel principe als uitgangspunt nemen: wie betaalt bepaalt. Schoonouders betalen de reis, dus zij bepalen waar het naartoe gaat."

Dan bepalen ze waar ze ZELF heengaan.

Als jij voor mij betaalt betekent dat nog niet dat ik ook mee wil. En door te betalen kun je me ook niet dwingen om mee te gaan.

Dan kan ik het wel ombuigen naar een soort van invloed voor mezelf, maar dat is dan op het niveau van zelf kiezen wat voor drinken ik bij mijn eten wil. Nou, jeej. En dan moet ik nog blij zijn ook.

En in een wereldstad alleen maar in parkjes broodjes eten en verder niks doen is gewoon zonde van de tijd. Ja, dan heb je leuk je uitgaven beperkt, maar die uitgaven waren er nooit geweest als je niet mee was gegaan. Ik neem tenslotte aan dat die schoonouders er heen gaan om iets te zien. En dingen zien kost bakken met geld. Zijn ze wat onbenullig en wereldvreemd of zijn ze supergehaaid? Ik ben nu op vakantie in een grote stad en we zijn de kosten van vliegtickets al voorbij met eten, ov-kaartjes en toegangskaartjes. Terwijl het niet zo duur is hier.

Kaaskopje

Kaaskopje

14-08-2017 om 16:16

Wie betaalt bepaalt

Ik zou het toch echt een stuk meer waarderen als voor het betalen samen bepaald wordt. Wat heb je eraan als de bofferd waarvoor betaald is, de plaats van bestemming helemaal niet leuk vindt?

Ik ben samen met de kinderen twee keer op Centerparcs getrakteerd, all-in, dat vond ik zo gul dat ik alles goed vond. En toch heeft ze met mij overlegd naar welk park we zouden gaan.

Ik ken Anna en haar schoonouders niet, maar door wat ze vertelt heb ik het vermoeden dat een broodje in Central Park niet aan hun besteed is. Wat doe je dan? Als enige op de grond stampvoeten zodat de rest wel naar dat park móet? Dat gebeurt niet, dus toch hogere kosten.

Als ik Anna was, zou ik nu trouwens hardop achter het scherm zitten te lachen vanwege de aanname dat ze naar New York gaan. Straks is het New Delhi of Tokio ).

zebra

zebra

14-08-2017 om 19:25

op vakantie

geef je meestal meer geld uit dan van tevoren gepland, ook al heb je dan vaak een bepaald bedrag in gedachten, een budget dus. Misschien heb je na een lange dag door een grote stad helemaal geen zin meer om zelf te gaan koken en wil je liever uit eten? Dus dan gelijk weer een hoop extra geld kwijt.

Verder zou ik het ook zonde vinden om in een park te gaan zitten terwijl er waarschijnlijk veel te beleven en te zien is in die stad. Als je er dan toch heen gaat, dan ook maar zoveel mogelijk cultuur opsnuiven, zou ik denken (mits de bankrekening dat toelaat). En uiteraard ben ook ik zeer benieuwd om welke grote stad het nu gaat.

marinade

marinade

14-08-2017 om 21:14

Dubai?

Dat is nou een stad die ik graag links laat liggen. Oh my, ik zou niet blij zijn met Dubai.
Verder geen inhoudelijke bijdrage

tante Sidonia

tante Sidonia

15-08-2017 om 11:02

ben ik nu echt de enige

hier, die een verblijf in een grote stad echt niet kan waarderen?
Iedereen gaat er maar zo vanzelfsprekend vanuit dat het geweldig is om naar new York te gaan of naar Dubay of Tokio.

Ik ga in mijn vakantie eigenlijk altijd in een huisje in een bos zitten. Ik maak wel eens een stedentrip, maar die duurt dan een dag, want ik slaap weer lekker in mijn eigen boshutje.

Ieder zijn ding, maar ik begreep in het begin van het draadje ook van TS dat ze niet zo van grote steden houdt en daar walst iedereen overheen omdat het zo vanzelfsprekend geweldig is?

Anna

Anna

15-08-2017 om 13:02

generatie

Iemand zei, "Als je man dit zou zeggen en je schoonouders ook, en het zouden menen, hoe zou dat dan zijn voor jou?"

Met een overleg vooraf hadden ze misschien meer gekregen dan ze hadden gehoopt. Ze hadden in elk geval ook mijn enthousiasme en medewerking erbij gekregen. Alleen kan een overleg ook als mogelijke keerzijde hebben dat je niet precies je zin krijgt. Naar mijn idee gaat het daarom. En nu, achteraf excuses? Al het kàn, ja. Het zou betekenen dat er wat verandert en wordt goedgemaakt (als het goed is). Het probleem is dat zij daar niet in staat toe zijn. Bestaan zulke mensen? Ja, die bestaan, wist ik ook niet. En dan ook nog van het soort dat tijdens een gesprek een 'excuus' naar je hoofd slingert op een manier dat het een belediging wordt.

Kenfan schreef,"Zelf ben ik van huis uit niet anders gewend dan dat er over grote uitgaven overlegd wordt. Ik kan zo'n actie als die van TOman dan ook echt niet plaatsen."

Dat van die auto, herken ik ook: zoiets is ook in de familie gebeurt. Daar heb ik het nog een keer over gehad met schoonvader en hij liet zich ontvallen, op een afwerende, afbijtende manier dat mannen gaan over grote uitgaven, zeker de vrouw niet. Mijn kaak viel op de grond. Mijn man weet heel goed dat ik daar heel anders over denk.

Maar

Je man en je schoonouders willen dus wel heel graag deze reis ondernemen samen? En misschien was je man al bang dat jij er geen zin in zou hebben? Het is niet fraai zoals ze dit hebben geregeld buiten jou om. Ze hadden van te voren moeten overleggen en jou er bij moeten betrekken. Aan de andere kant hoeveel ruimte was er geweest van jouw kant om wel met deze reis mee te gaan? Was het systematisch nee geweest of was je er wel mee akkoord gegaan als ze je hierbij betrokken hadden?

Als je echt niet wil kan je man natuurlijk samen met de kinderen en je ouders gaan. Maar goed dan drijf je het wel erg op de spits natuurlijk. Ik weet niet of dat het waard is.

En je man gaat dus een deel van de reis betalen? Gaat hij dat doen van zijn eigen geld of van jullie gezamenlijke geld? Met zijn eigen geld kan hij doen wat hij wil maar over gezamenlijk geld moeten jullie samen een besluit nemen.

Dus ik zou wel een gesprek daarover willen aangaan. Ik vind het in principe helemaal geen punt als mijn man zelf besluit wat hij met zijn eigen geld en zijn eigen tijd doet maar als het gaat om mijn geld en mijn tijd is het natuurlijk wel een ander verhaal. Dan heb ik ook recht van beslissen.

Milcham

Milcham

15-08-2017 om 15:50

Kyana

En wat als bij TO en man geen eigen geld is maar alles van hun samen? Sta je er dan nog zo in?
Ik heb mijn salaris, man heeft zijn salaris maar onze financien zijn verstrengeld. Geen mijn of dijn. Ik zou uit mijn panty knappen wanneer man zonder overleg een groot beslag op ons geld zou leggen.

tante Sidonia

tante Sidonia

15-08-2017 om 16:22

en daarom is het nu juist

zo'n goed idee om ervoor te zorgen dat je wel eigen geld hebt.
Wij hebben een gezamenlijke en een aparte rekening. Van je aparte rekening kun je doen wat je wil, zonder verantwoording af te leggen.De gezamelijke rekening gebruiken we voor samen-kosten zoals leefgeld en onze zoon. Mijn man stort daar twee derde van de kosten en ik een derde; naar inkomen. Fijn systeem vind ik zelf.

Milcham

In dat geval lijkt het me het handiger dat TO en haar man het gesprek aangaan over hoe het inkomen te verdelen. Ze hebben beiden duidelijk niet dezelfde ideeën over geld uitgeven. Dus dan is het handiger om er voor te zorgen dat de financiën grotendeels gescheiden zijn. Dan heb je veel minder last van de financiële beslissingen van de ander.
Alles samen werkt vooral goed als je allebei ongeveer dezelfde ideeën hebt over geld uitgeven en dat hebben TO en haar man blijkbaar niet.

Ik zou het zelf overigens ook niet willen. Ik wil ook niet over elke uitgave overleggen en ik maak zelf graag mijn eigen beslissingen over waar ik mijn geld aan wil uitgeven (nadat natuurlijk alle vaste lasten zijn betaald en alle financiële verplichtingen zijn nagekomen)

Triva

Triva

15-08-2017 om 16:42

sidonia

'en daarom is het nu juist zo'n goed idee om ervoor te zorgen dat je wel eigen geld hebt. Wij hebben een gezamenlijke en een aparte rekening. Van je aparte rekening kun je doen wat je wil, zonder verantwoording af te leggen.De gezamelijke rekening gebruiken we voor samen-kosten zoals leefgeld en onze zoon. Mijn man stort daar twee derde van de kosten en ik een derde; naar inkomen. '

Nee jij VINDT dat een goed idee, dat hoeft het helemaal niet te zijn. Verder gaat het er vooral om hoeveel geld je als partners dan als eigen geld hebt. Ik zou dat alleen als een zakcentje zien, als dat zoveel is dat mijn man daar voor zes personen met gemak alle overnachtingen, eten en uitjes in een stad op een ander continent van kan betalen ben je of wel heel rijk of er klopt iets niet. Om hoeveel geld gaat dit bij jullie en is het eigen geld wel gelijk aangezien je man 2x zoveel in de gezamenlijke pot stort of houdt hij meer over (en is dat dan eerlijk?).

Triva

Triva

15-08-2017 om 16:46

kyana

'Ze hebben beiden duidelijk niet dezelfde ideeën over geld uitgeven. Dus dan is het handiger om er voor te zorgen dat de financiën grotendeels gescheiden zijn. Dan heb je veel minder last van de financiële beslissingen van de ander.'

Dat is alleen zo als er zoveel geld binnenkomt dat je elk jaar flink kan sparen. Ik geloof er niet zo in dat in dat geval het echt een probleem is als je niet dezelfde ideeën hebt over geld uitgeven. Juist als je wat minder geld te besteden hebt en moet kiezen komen die 'niet dezelfde ideeën' bovendrijven en vormen ze een probleem. In dat geval los je dat probleem niet op door de financiën te scheiden want daar wordt het inkomen niet hoger van.

'Alles samen werkt vooral goed als je allebei ongeveer dezelfde ideeën hebt over geld uitgeven en dat hebben TO en haar man blijkbaar niet.'

Of als je een dermate hoog inkomen hebt dat je beide kunt doen wat je wil dus.

'Ik zou het zelf overigens ook niet willen. Ik wil ook niet over elke uitgave overleggen en ik maak zelf graag mijn eigen beslissingen over waar ik mijn geld aan wil uitgeven (nadat natuurlijk alle vaste lasten zijn betaald en alle financiële verplichtingen zijn nagekomen)'

Prima, jouw keus maar als er niet genoeg binnenkomt en je MOET keuzes maken dan werkt die methode niet.

Trivia

Ik heb geen idee wat hun inkomsten zijn. Wij houden inderdaad elke maand wel wat over. Toen ik alleen met de kinderen was hield ik veel minder over. Maar alsnog kon ik binnen mijn budget bepaalde keuzes maken waar ik het meest geld aan uit wilde geven. Als je echt alleen je vaste lasten kunt betalen en basis boodschappen heb je inderdaad geen keuzes. Maar bij alles wat je meer zal verdienen kan je keuzes maken, meer geld voor wat luxere boodschappen of liever een keer een dagje uit bijvoorbeeld, wat meer sparen of juist alles uitgeven en genieten van het moment. Daar kan je heel anders over denken. Toen ik alleen was kon ik die keuzes alleen maken maar toen waren mijn vaste lasten ook hoger want die kon ik niet delen. Nu hebben we twee inkomens en dus houden we meer geld over. En inderdaad kunnen we daardoor wat meer sparen en/of wat meer uitgeven aan luxe zaken. En wij hebben verder geen hele spannende ideeën over waar we ons geld aan uitgeven maar alsnog vind ik het heel fijn om gewoon mijn eigen geld te hebben.

Triva

Triva

15-08-2017 om 17:21

Kyana

Nogmaals, je kunt het heel fijn vinden om je eigen geld te hebben maar als je dan zomaar zoveel kunt betalen van je eigen geld (dus 6 mensen overnachten, eten en uitjes) dan komt er behoorlijk veel geld binnen. Beslissen of je wat extra aan eten uitgeeft bij de supermarkt is van een hele andere orde. Als mijn man zelf wil gaan beslissen of er een tweede auto komt dan hebben wij echt heel wat meer inkomen nodig voor hij dat helemaal zelf kan beslissen van zijn 'eigen geld'. Logisch dat je bij zo'n inkomen ook niet vaak onenigheid hebt toch? Pas als je keuzes moet maken en blijkt dat je daar niet hetzelfde over denkt komen de problemen en dat los je niet op door dan maar allebei eigen geld te gaan hebben tenzij die problemen gaan over wel of geen wijntje bij het eten op zondag. Als ze gaan over vakantiebestemmingen (wel of niet), aanschaffen van een tweede auto of wat dan ook dan hebben we het over andere bedragen.

Trivia

Voor die vakantie zou je (afhankelijk van de bestemming) misschien zo'n 2000-6000 euro nodig hebben, afhankelijk van wanneer je precies gaat en hoe lang en wat je er gaat doen. Dat is een flink bedrag maar dat hoeft er natuurlijk niet in 1x te zijn. Dat kan je ook gespaard hebben. Ik zou dat van mijn spaargeld ook heel makkelijk kunnen betalen. En dat spaargeld is er uiteraard niet in 1 maand gekomen.

Maar goed in dit geval maakt het sowieso niets meer uit want de beslissingen zijn al genomen. Het is nu een kwestie van er samen uit zien te komen zonder de kloof nog wijder te maken tussen TO en haar man.

Gaat niet om jullie maar om Anna

en die geeft aan dat ze het niet breed hebben, en dat de kinderen eind basischoolleeftijd hebben, of te wel er staan weer jaren met meer kosten voor de deur. Ik zou niet ontspannen door NY slenteren als dan de buffer danig zou slinken (of nog erger: er een "eigen" lening voor zou zijn afgesloten) voor een familieuitje ,al had ik de leukste schoonvader van de wereld. En wat ik over deze schoonpa hoor klinkt het of je geld toe zou moeten krijgen.

Wat me afvroeg is of jullie wel eens eerder een bescheidener meerdaags uitstapje hebben gemaakt? Verliep dat harmonieus, viel het mee of was het kiezen op elkaar en doorbijten?

Kaaskopje

Kaaskopje

15-08-2017 om 18:45

Tante Sidonia

Wat grote steden betreft, hangt het van de stad en de omgeving af of je de vakantie alleen in de stad kunt doorbrengen of ook de omgeving meeneemt. De dag voor we naar Praag zouden gaan ben ik in het ziekenhuis beland. Ik vrees dat het er nooit meer van zal komen en dat vind ik best sneu voor mezelf. (Soms mag dat ) Maar dan zou het niet bij Praag alleen gebleven zijn, ook een bezoek aan Theresienstadt en het Drakengebergte. Natuur, geschiedenis en de stad. Ik vind dat leuk. Ik kan ook makkelijk een weekje in Londen doorbrengen. Daar is zoveel te doen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.