Relaties Relaties

Relaties

Rb

Rb

29-08-2017 om 08:28

Wauw..ik ga scheiden.wat een verdriet

zit nu helemaal in zak en as.
Mijn huwelijk strand na 14 jaar en t voelt zwaar k%t.

Mijn vrouw is haar gevoel kwijt..al een jaar,maar ze heeft me dubbele signalen afgegeven.
Vorig jaar gaf ze aan niet altijd gelukkig te zijn en erover gesproken dat we moesten veranderen.
Daarna gaf ze aan weer goed in haar vel te zitten en maakte we weer plannen.
Opknappen kamers van de kinderen.
Vakanties.
Hypotheek aangepast naar lagere rente blablabla.

Vorig jaar heeft ze in een dronken bui intieme gesprekken gehad en foto's gestuurd naar een andere vent.
2 dagen daarna ging ze op de "koffie".
Afijn..je raad t al.

4 weken later kwam ik erachter door een buurman die mij dat vertelde.
Ik natuurlijk boos en zij vol spijt en was bang dat ik weg zou gaan.

Ja ik heb er zeker aan gedacht,maar heb gezegd we gaan er wat van maken,zeker omdat we een gezin hebben.

Ze voelde zich weer goed in haar vel en ik moest ff wat verwerken.
Nu een half jaar later zegt ze dat haar gevoel weg is,maar wel heil zocht in evt relatietherapie.
Ik blij natuurlijk,want dan hebben we iig alles geprobeerd al lukt niet.

Vandaag via de app heeft ze gezegd dat ze zeker weet dat haar gevoel niet terug komt.

Wauw..ff slikken.

Ik heb haar alles gegeven wat ze wou.
Ze heeft verschillende therapieën gehad met betrekking tot ADHD en onverwerkte trauma's van haar oude relatie.
Ook heeft ze tegen een burn-out aangezeten.
Ik heb haar altijd gesteund en gezegd dat haar ADHD onze relatie niet in de weg staat en ik haar altijd zal steunen.

Hoe moeilijk ik ook soms ermee om kan gaan,want de ene dag schijnt de zon en de andere dag is er een orkaan in haar hoofdje.
Ze is wispelturig en vaak impulsief en lokt soms verkeerde aandacht uit.
Maar ik kon daar redelijk mee omgaan.

Let wel ik geef haar "aandoening"niet de schuld,maar ze maakt wel eens verkeerde beslissingen.

Veel mensen zagen dit al aankomen..ik heb ook echt me nukken hoor,maar heb altijd voor haar gevochten,klaargestaan,gesteund.

Maar haar impulsieve dingen maken dat ik nu echt op ben.
Ik kan het niet meer..ik ben kapot van verdriet,maar weet ook dat ik dalijk haar niet meer hoef te helpen in dingen.

Vaak boos en ontevreden over hoe ik dingen doe.
Van slecht boodschappen doen tot weinig in huis doen,terwijl ze niet ziet wat er anders is gedaan.
Ik werk 7 dagen achter elkaar,daarbij die ik veel in het huishouden en ben veel met me kinderen bezig.

Mijn vrouw vertoont soms vluchtgedrag door veel weg te zijn naar bv zussen of collega's.
Veel op de bank Netflixen of boven in bed liggen en veel met haar telefoon bezig te zijn.

Afijn..begrijp me niet verkeerd,want ze is een mooie vrouw met ook heel veel leuke kanten.

Maar ze wil niet meer..t is klaar.

En ik..ik moet zorgen dat ik mezelf bij elkaar raap en er zijn voor me kinderen.
Ze loopt al 4-0 voor mbt opmerkingen zoals blijf jij daar maar wonen..ik ga wel ergens wat huren.

Ik weet dat er een hele rumoerige tijd aan gaat komen,maar we zijn on speaking terms en willen het netjes afhandelen voor de kinderen.

De vrouw waar ik zoveel voor gevochten heb is er klaar mee.
Ze vindt het zelf ook heel erg en geeft nog wel erg veel om me.
Maar ik moet t proberen te accepteren..ik zal wel moeten

Ik voel me verslagen..op..moe..kapot en verdrietig.

max

max

29-08-2017 om 11:49

sterkte RB

sterkte man
duurd wel even voor je dat hebt verwerkt
als je net als ik 5 jaar geleden denkt dat het stuur omgooien op de snelweg een uitkomst is
denk dan aan je kinderen die hebben mij erdoor gesleept
ondanks dat ze bij hun moeder gingen wonen probeer ik ze nu nog steeds normen en waarde te leren.

Anja

Anja

29-08-2017 om 11:56

ook sterkte

Sterkte met alles.
Mij overkwam dit 3 jaar geleden, man had ineens een ander en trok daar gelijk bij in (nou ja, na een maand dan) en daar sta je dan. Alles komt op je af en je weet gewoon niet wat je het eerste moet denken/doen/voelen. Mijn vriendinnen hebben me er doorheen gesleept en ik ben nu 3 jaar verder en moet zeggen dat het me ook wel veel rust uiteindelijk heeft gebracht. De relatie was toch minder dan ik had gedacht (dacht met deze man oud te worden) maar pas naderhand vielen er steeds meer kwartjes, dat deze relatie niet goed voor mij en voor hem was. Ik ben inmiddels een andere man tegengekomen en zie nu hoe het ook kan zijn, en hoe gelukkig je weer kan zijn, hoe iemand misschien zelfs wel beter bij je past.

Ik hoop dat het jou over een tijdje ook beter zal gaan, nu eerst maar verwerken en alles regelen. Vraag je vrienden en vriendinnen om je te helpen, praten is fijn. Naar buiten gaan, sporten, wandelen, vrienden zien trouwens ook. Wees lief voor jezelf.

Blair

Blair

29-08-2017 om 12:12

Sterkte

Hier is het 4 jaar geleden en alhoewel het een zwakke plek blijft, krijg ik wat de scheiding betreft meer rustgevoelens. Het is goed zo. Ik verdien beter dan met iemand te wonen die niet van me houdt.
Nog geen nieuwe partner, maar wie weet komt dat als de tijd rijp is.
Huil als je moet huilen. Vloek en schreeuw als je misselijk van ellende bent. Praat als het van je schouders af moet. Heb geduld met jezelf en hou van en wees trouw aan jezelf.

Ad Hombre

Ad Hombre

29-08-2017 om 12:30

Gelukkig

Maak je partner gelukkig en maak jezelf gelukkig.

Blair

Blair

29-08-2017 om 13:17

eens Ad, maar

dan moet er wel van je gehouden worden en moet de inzet over de lange termijn wel een beetje in balans blijven. Beetje lastig als je partner zegt dat hij eigenlijk nooit van je gehouden heeft en totaal geen chemie met je heeft. Knap spel denk ik dan. Als de basis van houden van er is is er veel mogelijk. Maar in je eentje in een relatie staan is erg lastig.

@Emma

@Emma

29-08-2017 om 13:49

Wat rot dat het zo loopt. Misschien is het verstandig om wat ondersteuning te krijgen hoe om te gaan met de grilligheden van haar. Haar altijd helpen met ADHD problemen helpt jou en haar niet. Je zult, of je nou van haar gaat scheiden of niet, toch nog lang aan elkaar verbonden zijn door de kinderen. Jullie zijn daardoor niet echt weg bij elkaar en je zult veel met haar moeten samenwerken.
Je huisarts kan verwijzen/tips geven. De mijne heeft een praktijkondersteuner die snel en praktisch adviezen kan geven op dit terrein.

Rb

Rb

29-08-2017 om 14:11

@emma

Ik heb me al zoveel verdiept in alles wat met adhd te maken heeft.
Zeker omdat mijn zoon het ook heeft.

Maria

Maria

29-08-2017 om 14:58

Rustig aan en therapie

Voor jou is de bom net gevallen en zij is al 10 stappen verder. Je kunt best vragen of ze feitelijke scheiding nog een paar maanden kan wachten. Dan kunnen jullie even tot rust komen, kijken hoe co-ouderschap loopt, en daarna (liefst samen) naar de mediator of advocaat voor goede afspraken. Door verdriet/boosheid/schuldgevoel geven sommige mensen te veel toe, anderen gaan van elk detail een probleem maken. Beide zijn niet handig. Het is in het belang van jullie beiden en jullie kinderen dat jullie netjes en eerlijk uit elkaar gaan. Dat gaat beter als de emoties een beetje gezakt zijn.

Je schreef dat je vrouw openstaat of -stond voor relatietherapie. Dat kan ook heel nuttig zijn als je uit elkaar gaat. Jullie blijven samen ouders van jullie kinderen en het is belangrijk dat jullie goed met elkaar blijven communiceren en op een goede manier uit elkaar gaan. Wij hebben het gedaan en ik kan het je echt aanraden.

Maria

Maria

29-08-2017 om 15:01

Sterkte

... en natuurlijk heel veel sterkte gewenst. Vergeet niet goed voor jezelf te zorgen: eet gezond, blijf bewegen en zoek nu de mensen op die van je houden.
Vraag jezelf eens waar jij blij van wordt. Ga dat doen. Muziek? Thuis, in de auto of ga weer eens naar een concert. Een bepaalde oude hobby? Dat dat weer doen. Wat leuks doen met de kinderen? Regel het. Zo krijg je kleine lichtpuntjes die je erdoor slepen.

Kaaskopje

Kaaskopje

29-08-2017 om 15:07

Sneu

Heel veel sterkte de komende tijd.

Rb

Rb

29-08-2017 om 18:14

Tja

Ze wil echt geen relatietherapie,want t gevoel komt toch niet meer terug.
Ik moet daar vrede mee hebben.

Maar als ik diep in me hart kijk weet ik zelf dat t niet meer gaat.
Ik kan het niet meer obrengen,dat vaak boos zijn,wispelturig,impulsief gedrag en horen ik ben een ADHD'R,mijn hoofd werkt anders en ik heb nu nog geen pilletje op.

Ja t klinkt hard dat ik dat zeg,maar t vaak me mond dicht houden en t laten gaan lukt mij ook niet meer.

Ik zie mezelf vaak als de leidende draad in dit gezin.
Het gaat bij mij wat gecontroleerder en ben weinig boos of opvliegerig.

Waarom is mama boos?
Weet ik niet jongens..laat der maar ff.

Ze is veranderd zegt Ze,maar ik en anderen zien t niet.

Conclusie..onze koek is op,maar t doet me erg veel pijn.

Blair

Blair

29-08-2017 om 19:13

Dat mag

Het mag pijn doen, al is het een rot gevoel.
Je moet door een proces van rouwen, van wat is geweest en niet meer in die vorm terug zal komen.
Dat is de rauwe waarheid en daar moet je het helaas mee doen. Maar in de toekomst is er weer hoop. Voor nu moet je er voor jezelf en je kinderen zijn. En dat gaat lukken, want je draait zeker het eerste jaar op adrenaline. Sterkte.

Maria

Maria

30-08-2017 om 11:59

Niet goed begrepen

RB: "Ze wil echt geen relatietherapie, want t gevoel komt toch niet meer terug. Ik moet daar vrede mee hebben."

Je hebt mijn post niet helemaal goed begrepen. Ik stel voor om relatietherapie te doen om netjes uit elkaar te gaan en een goed nahuwelijk op te bouwen, NIET om haar gevoel voor jou weer terug te laten komen. Dat is een gepasseerd station, dat is de pijnlijke werkelijkheid waar jij inderdaad uiteindelijk vrede mee moet zien te krijgen.
Maar jullie moeten wel samen verder als ouders van de kinderen en het is voor iedereen beter als jullie dan nog steeds door één deur kunnen. Als jullie met wrok naar elkaar blijven kijken, als jullie niet goed kunnen communiceren, zijn jullie kinderen én jullie zelf daar de dupe van. Sommige mensen blijven de rest van hun leven hangen in haat voor hun ex, dat verziekt je leven.

Heel goed van je dat je jezelf toestaan om nu al verdrietig en boos te zijn. Zoals hierboven al werd geschreven: rouwen is nodig. Je toekomstbeeld ligt aan diggelen. Het gaat waarschijnlijk een jaar of 2 duren voordat je je plotseling realiseert dat het leven weer mooi is en dat je de toekomst weer ziet zitten. Hou dat voor ogen als je diep zit. Het is een dal, maar daar kom je weer uit.

Rb

Rb

31-08-2017 om 07:33

@Maria

Ja ik begrijp je bericht nu idd.

Boos,verdriet en onmacht raast er nu door me lichaam.

Waar ik helemaal verdrietig om ben is dat ik dalijk me kinderen niet meer iedere dag zie...dat doet zeer.

Maria

Maria

31-08-2017 om 10:46

Ik weet niet of je het wilt horen

Nu doet het pijn en je ziet er als een berg tegenop om je kinderen niet meer elke dag te zien. Ik snap het helemaal, ik heb in jouw schoenen gestaan. Maar co-ouderschap biedt ook vrijheid en mogelijkheden. Als de kinderen er niet zijn, heb je echt tijd voor jezelf. Ik vond het eerst ook moeilijk, stil, eenzaam, maar ik ben een positief ingesteld mens en al snel zag ik de positieve kant ook. Ik kan eens lang doorwerken als het druk is op het werk, zo bouw ik ook nog eens overuren op die ik kan opnemen als de kinderen er zijn. Ik kan gaan sporten of uitgaan met vriendinnen zonder oppas te regelen, best makkelijk. Ik geniet nu eigenlijk wel van een week hectiek met de kinderen en dan een week relatieve rust. Het is extra druk en soms ronduit zwaar met de kinderen als er geen andere ouder meer is die het af en toe overneemt, die bijvoorbeeld de tafel afruimt terwijl jij een kind naar bed brengt, die de was doet terwijl jij een kind met huiswerk helpt. Niemand om even mee te overleggen als een kind in een moeilijke bui of periode zit (dan kun je hopelijk toch nog met je ex overleggen). Tegelijkertijd heb je daarna een week voor jezelf. Tenminste, in een week-weekregeling. Jullie kunnen het natuurlijk ook anders regelen, bijvoorbeeld met halve weken, maar dan moeten de kinderen wel erg vaak "verhuizen".
Lees je ook eens in over birdnesting: een vast huis voor de kinderen en de ouders die elke week "verhuizen".

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.