Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op
PapaJasper

PapaJasper

07-10-2017 om 00:17

Zoontje van 3 & naar school gaan.

Elk kind weent wel eens als het door mama en/of papa aan de school wordt afgezet maar bij onze Brent is het alle dagen een contrast van emotie.
De ene dag weent hij enorm verschrikkelijk als we hem afzetten aan school, de andere dag kan hij niet wachten om naar school te gaan. En dat is niet zo van een paar dagen blij en af en toe wenen. Het is echt letterlijk, de ene dag super verdrietig en de andere dag super gemotiveerd en daarna weer verdrietig om daarna weer gemotiveerd te zijn. Op school weten ze ook niet waarom en daar vinden ze het ook opvallend dat dit een routine van verdrietig/super blij is geworden. Kan dit afhangen van hoe hij geslapen heeft of is het eerder een psychologische reden? Heeft iemand nuttige tips?

Alleen op school?

Herken je dit patroon van extreem wisselende emoties ook thuis in andere situaties? Of speelt het alleen op school?

Tsjor

saar

saar

07-10-2017 om 11:53

sommige kinderen

kunnen zichzelf enorm 'oppeppen', al op jonge leeftijd. Er dus enorm voor gaan en zelfs denken dat als ze maar enthousiast zich erin storten het vast goed/beter zal gaan.
Hoeft bij jouw kind niet zo te zijn maar wellicht kun je er rekening mee houden, dat zou betekenen dat er wel degelijk een probleem (met school) is.
Het kan ook zijn dat hij snel van slag is door iets kleins dat snel verdwijnt.

Suze

Suze

07-10-2017 om 14:33

Hoe lang

Hoe lang blijft hij verdrietig? Je ziet het ook bij kinderen die naar het Kdv gaan at ze soms (erg) verdrietig zijn als de ouder weg gaat. Maar meestal gaat het daarna al snel goed, ook de rest van de dag.

De vraag is dus: hoe lang duurt het en hoe is hij de rest van de dag?

En hoe praat hij na zo'n schooldag over school?

PapaJasper

PapaJasper

08-10-2017 om 01:40

Enkel op school

Het is enkel als hij naar school moet dat hij die afwisselende emoties heeft. Als hij naar oma gaat of ander familielid voor te gaan logeren dan is hij altijd spontaan en gelukkig. Volgens de juffrouw duurt het huilen vaak een kwartier tot halfuur. Hij gaat wel graag naar school, speelt graag met klasgenootjes en is altijd vol energie als we hem komen ophalen.

Freya

Freya

08-10-2017 om 10:16

Hier ook - bijna twee maanden

Hey PapaJasper, heel herkenbaar hoor. Onze oudste heeft weken aan een stuk elke ochtend gebruld toen hij naar school begon te gaan. Hij was het nochtans gewend om naar een kinderdagverblijf te gaan. De kleuterjuffen hebben ons altijd gezegd om er niet te veel aandacht aan te besteden: afzetten, zoen - knuffel en weg. En inderdaad, na school geen enkel probleem: enthousiast vertellen wat ze allemaal gedaan hadden die dag.

En vreemd genoeg: na de novembervakantie was het gedaan. Van de ene dag op de andere heeft hij nooit meer gehuild.

tante Sidonia

tante Sidonia

08-10-2017 om 22:11

ik vind

een kwartier tot half uur behoorlijk lang!
is er verschil of hij door papa of mama wordt afgeleverd?
Is hij met andere zaken ook onvoorspelbaar van gedrag?

Li

Li

10-10-2017 om 11:19

Bij ons

was het bij het KDV een ramp totdat we na een aantal dagen een grote beer meegaven. Ze had zo'n beer ook in haar bed en ik had er net zo een gevonden, gelukkig. Dus ze wist niet dat het niet dezelfde beer was (want ik was bang dat hij in het KDV of onderweg zou verdwijnen, vandaar 2 beren). Dochter klemde zich aan de beer vast en het was verder in orde.

PapaJasper

PapaJasper

18-10-2017 om 01:50

@ tante Sidonia

Dat hij nu door mij of mama wordt gebracht of we brengen hem samen dat verandert niets aan zijn gedrag. Het is eigenlijk raar, vorig jaar bij instapklasje was hij letterlijk alle dagen blij om te gaan. Sinds nu in eerste kleuterklasje is dat wenen begonnen.

Plien

Plien

18-10-2017 om 09:50

lang?

Ik ben benieuwd of hij dan een half uur achter elkaar huilt of dat het ook een beetje snikken of helemaal stil is in dat half uur. Een kwartiertje en dan spelen vind ik niets mis mee.
Een half uur achter elkaar is langer, maar een kind stopt bijna nooit zomaar ineens met huilen op school, dat wordt een beetje snikken, wat stilletjes zitten, langzaamaan gaan spelen. Dus ik neem aan dat het op en af is in dat half uur.

Het hoort er allemaal wel een beetje bij. Hij is nog klein, in Belgie gaan ze eerder naar school dan hier. Zijn er geen dagen dat je hem even thuis mag houden of kan dat niet in Belgie?
Verder zal het vanzelf wel goedkomen zoals bij de meeste kinderen.
Het feit dat hij ook met plezier naar school gaat zal school zelf niet direct de oorzaak laten zijn. Misschien moeheid, soms wat angstfases, net niet helemaal lekker zijn.
Misschien een tip hem de dag voor school niet een druk programma te laten hebben en kijken hoe het dan gaat.

Dorien

Dorien

18-10-2017 om 10:42

Bij jullie allebei?

Een half jaar geleden heb ik een weekje meegelopen bij een peuterspeelzaal (kindjes van 2 en 3 jaar) en een jongetje huilde plotseling weer bij het wegbrengen, had hij nooit gedaan. Hij deed het voornamelijk bij papa en als mama hem bracht niet, viel ons op. We merkten ook dat mama resoluter weg kon gaan en dat papa er juist erg veel moeite mee had, dat zijn zoontje zo moest huilen (heel begrijpelijk) maar het meer resolute gedrag van mama werkte beter voor het jongetje dan het gevoelige van vader. (en die vader deed echt zijn best, maar uit zijn hele houding zag je dat hij het enorm moeilijk vond, extra knuffel geven, nog een extra kus, dat soort dingen) terwijl hij het daardoor waarschijnlijk steeds meer aanwakkerde. Kinderen 'voelen' hun ouders heel erg aan natuurlijk.
Misschien herken je hier iets in (of niet) maar zo ja, dan zou je daar wat aan kunnen doen.

Mijn zoontje heeft trouwens de hele peuterspeelzaal periode moeten huilen bij het wegbrengen, 1,5 jaar lang. Hij was alleen wel direct stil en ging vrolijk spelen zodra ik uit het zicht van de ramen was, maar ik vond het altijd heel erg moeilijk op die manier, toen hij naar de basisschool ging, was het plots over.

zoetje

zoetje

18-10-2017 om 10:55

dochter vond het ook vervelend

Dus bij nieuwe dingen gaf ik haar altijd de regie: zij mocht zeggen wanneer ik wegging. Nu snap ik dat dit op school niet mogelijk is, dus dan zei ik heel duidelijk van tevoren hoe het ritueel er uit zag: meelopen naar stoeltje, 1 knuffel en bij het raam nog 1 keer zwaaien. Dit herhaalde ik iedere dag.
Wat haar hielp is dat ik haar een poppetje (formaat playmobil, maar dan zacht) in haar zak gaf. Als ze daaraan voelde, wist ze dat ik aan haar dacht. Ik had zelf ook zo'n poppetje.
En onthou, hoewel dit een dooddoener is: het gaat over.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.