Relaties Relaties

Relaties

GitteNN

GitteNN

10-02-2017 om 10:56

Verder na ontrouw deel 2


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Toppunt van energieverspilling

Haar opzoeken en aansturen op een wederzien, is toch wel een energieverspilling waarbij je eigenlijk alleen maar laat zien dat ze nog steeds onder je vel kruipt. Niet doen dus, is mijn mening.
Maar als je haar op straat tegen komt, denk dan aan een hondendrol op de stoep. Te smerig om aandacht aan te besteden.

Victoria

Victoria

15-11-2017 om 23:21

Pennestreek

Ja, ik ben het met je eens dat je anders tegen dingen aan gaat kijken in de loop van je leven en door bepaalde gebeurtenissen, etc. Het leven blijft een continue leerweg. Maar wat ik idd bedoel is dat je aard, je karakter, je persoonlijkheid niet verandert. Die blijft hetzelfde.
Wat ik om me heen zie, is dat veel mensen denken dat hun partner zal veranderen na zo'n heftige gebeurtenis als een bijna-scheiding of vreemdgaan.
Maar de persoonlijkheid van je partner zal nooit veranderen. Natuurlijk verwerf je inzichten, mits je daarvoor open staat. Maar bepaalde patronen binnen een relatie veranderen is extreem moeilijk. En vaak verval je na een bepaalde tijd toch weer in dezelfde patronen.
Het enige dat je eigenlijk kunt doen is zelf anders reageren op je partner en dan maar hopen dat dit een positieve uitwerking heeft.
En dat kost heel veel tijd en moeite.
Verder lijkt het me niet meer dan normaal dat je in een lange relatie niet altijd 'liefde voelt'. Hopelijk nog wel verbondenheid en vriendschap.
Wanneer iemand zich moeilijk in een ander kan verplaatsen, lijkt me dat toch wel erg vermoeiend. Nou ja, het is erg vermoeiend. Mijn ex had/heeft daar ook erg veel moeite mee.
Ik hoop dat jouw man daar in ieder geval hard zijn best voor doet.
En dat alles ten goede zal uitwerken natuurlijk.
Maar houd alsjeblieft in de gaten dat jij jezelf niet hoeft te bewijzen, dat zou niet nodig moeten zijn in een relatie.

oei Pennestreek

"En natuurlijk zou hij blij moeten zijn met het feit dat ik zo lang heb volgehouden en zo hard heb gewerkt aan mezelf. "

Je was al goed zoals je was, waarom blijf je maar denken dat jij aan jezelf moet werken om je man weer van je te laten houden?

GitteNN

GitteNN

16-11-2017 om 15:15

Maete2; en voor allen die dit graag willen gebruiken als back-up

Ik zal proberen hieronder het formulier dat ik heb gebruikt te zetten; uploadden gaat niet helaas. in hoofdletters zal ik erbij zetten hoe ermee om te gaan.Hiervoor heb ik mijn formulier nodig. Dat ligt veilig opgeborgen. Dat zal ik voor de dag halen volgende week en je dan eea uitleggen

grt GittNN

GitteNN

GitteNN

16-11-2017 om 15:23

ook Ervaing

Ik herken het heel erg wat jij schrijft toppic 945; de hormonen en speldenprikjes. dat heb ik nu ook. zo goed gaat het dus al. laatst nog bij all you need is love. een man die een baan in ierland had omdat ten tijde van de crisis hij in nederland niets kon vinden. hij was al heel lang niet thuis geweest. en meteen schiet door mijn hoofd; jaja wat zou hij daar uitvreten met andere vrouwen. dat had ik voorheen NOOIT echt NOOIT. dat vind ik wel verdrietig dat ik dat heb. maar vermoed dat dat ook nog wel zal slijten...eerst dacht ik bij iedere kerel die ik zag lopen 'waarmee bedonder jij je partner?' dat heb ik nu ook al niet meer.
en soms (gisteren nog) gingen we naar amsterdam .....de omgeving van truus en dan komt het ook op. en maak ik het bespreekbaar maar man heeft het dan ook moeilijk dat zie ik. het grijpt hem ook naar zijn keel en dan hou k me in. maar ik moet het besproken hebben. op een ander tijdstip dat gedaan en het helpt.
in al die tijd leer je wat je zelf nodig hebt. dat is belangrijk. die ander (je partner) kun je niet beinvloeden. dat blijktalleen al uit wat hij deed. dus dan zorg ik maar goed voor mezelf..en weet je uiteindelijk is dat ook goedvoor hem. en ik ben wel zo arrogant geworden om te denken "als dat je niet zint dan zoek je maar een ander" Ik ben zoals ik ben.

pffff best beetje arro he?

dank je voor je lieve woorden OE

grtjs GitteNN

GitteNN

GitteNN

16-11-2017 om 15:26

Bobbie

JIJ SCHREEF: go with the flow
Ik neem het zoals het komt, heb diverse gevoelens in een week, minder op 1 dag. Af en toe overvalt het me en kan ik even intens verdrietig zijn of teleurgesteld of gewoon pislink. Het mag, ik val er niemand mee lastig; ik woon natuurlijk alleen dus dat is in mijn geval ook niet erg als ik een dagje wil vloeken.
Het blijft denk ik een zwakke plek, zoals zoveel andere gebeurtenissen in je leven dat kunnen doen. Ik daar wel vrede mee, wat niet inhoudt dat ik vergeet, puur omdat het niet uit te wissen is.

Ik ben het er helemaal mee eens. Ik voel dat het zo steeds meer zal blijven. Een zwakke plek. Die soms pijn doet maar ook vaak niet aanwezig is. HEt is gewoon niet uit te wissen. Ik probeer er maar iets mee te doen dat voor MIJ maakt dat er mee te leven valt.

Het leerde me ook dat niets vanzelf sprekend is. Het leerde me ook mezelf te accepteren zoals ik ben. Het leert me ook dat later nu is. Het leerde me ook dat er nog veel moois is. Het leerde me ook dat iedereen zijn portie krijgt vroeg of laat waardoor ik me niet alleen voel in mijn struggle.

Dank je voor je lieve woorden

xxGittNN

GitteNN

GitteNN

16-11-2017 om 15:28

Flanagan

jij hebt het over je minder kwetsbaar op stellen; hoe doe je dat? wat moet ik me daarbij voorstellen? Wellicht heb je het al vaker verteld. maar zou het fijn vinden het van je te lezen.

gt
Gitte NN

GitteNN

GitteNN

16-11-2017 om 15:31

lieve anderen

ik ga op jullie ook reageren. wil jullie helpen daar waar ik dat kan...heb alleen wat weinig tijd momenteel. maar vergeet jullie niet. Wil graag een voor een de topics af. vandaar dat ik er echt aandacht aan wil kunnen besteden.

tot snel

xx GittNN

Pennestreek

Pennestreek

16-11-2017 om 16:22

Helena

Dat hard werken aan mezelf was niet om man weer van me te laten houden. Nou ja, dat was een fijne bijkomstigheid. Maar het was vooral nodig voor mezelf. En voor de relatie en omgang met de kinderen. Ik had al eerder pogingen gedaan hoor, maar dat was toch niet voldoende om echt een verandering in gedrag en gevoel tot stand te brengen. Soms is er een crisis nodig om dingen echt in beweging te krijgen. Maar het is me dus onder deze druk wel gelukt om een paar hele grote stappen te zetten op persoonlijk vlak (eindelijk, was toen 46 en worstelde er al minstens 30 jaar mee).

Niet iedereen is 'goed zoals ie is'. Soms is het echt beter als je aan jezelf werkt. Niet eens zozeer voor je omgeving, maar voor jezelf. Ik had heel veel last van de aannames en gedachten die ik had, die helemaal niet reëel bleken te zijn, maar waar ik me wel heel erg ongelukkig door voelde, waardoor ik mezelf minderwaardig voelde en van waaruit ik wel (negatief) op de mensen om me heen reageerde. En daar hadden zij dus ook last van. Dus voor iedereen is het fijner dat ik aan mezelf heb gewerkt. Het heeft de sfeer in huis enorm verbeterd, maar vooral voel ik mezelf een stuk beter. Ik heb meer zelfvertrouwen, durf ook op andere momenten meer voor mezelf op te komen en voor mijn mening uit te komen. Kortom, ik ben een stuk gelukkiger met mezelf. En dat is toch waar het steeds op neerkomt, alle adviezen op relatie-gebied: zorg dat je van jezelf houdt, wees lief voor jezelf, zorg goed voor jezelf, want pas dan ben je als partner interessant.

GItteNN,

Je bent al aan het warm lopen. Door pislink te voelen. Dat is een sterker gevoel dan ineen krimpen van verdriet. Ookal ben je boos, op die momenten heb je de scherpte om het gemakkelijker van je af te gooien dan wanneer je je klein en niets waard voelt. Dus puur de beleving bepaalt of je het je aantrekt zoals een kwetsbaar iemand of dat je het niet de moeite waard vind om dat een irritante discussie aan te wijden wat weinig opbrengt.
Dus pick yout battles en ook op welk moment.
Je geeft aan tijdens het bezoek aan Amsterdam aan haar te denken. Je wist je grieven op te schuiven naar een geschikter moment. Nog zo'n goed bezig -puntje. Praten over emoties zijn belangrijk, timing nog belangrijker. Ook voor jou. De emotie is op een later moment vaak wat naar proporties bij gesteld. Dan kan je ook beter je zegje doen en voel je je minder kwetsbaar als je je mening over iets uit en je een weerwoord krijgt. Dan laat je jezelf minder onderuit praten of lheb je snel in de gaten als er om heen wordt gepraat, of naar de mond wordt gepraat.
Met pick your battles kan je ook overdenken of iets wel de moeite waard is. Is dit een discussie waard? Moet ik hier eigenlijk nog wel woorden aan besteden omdat het voltooid verleden tijd is?
Met dergelijke overdenkiingen trek je de ellende niet naar je toe maar schuif je het van je af.

Ps tijdens een opruimng heb ik. Alle foto's van haar weggegooid. Dat zal mijn man niet fijn vinden maar ik wilde geen spoortje herinnering in mijn huis. Als hij behoefte heeft aan een foto van haar, gaat hij maar naar zijn familie.
Er is nog een voorwerp in huis dat van mij in de container mag. Iedere keer als man in het buitenland is, gaat dat voorwerp de schuur in. Laatst vroeg man waarom het in de schuur stond, uitgelegd dat dat ding spinnen en rag aantrekt en mij werk bezorgt. Man weet natuurlijk dat er meer speelt en heeft besloten dat ding maar niet meer mee naar binnen te halen. Zo merk ik aan man dat hij bewust is van mijn afkeer naar haar. Hij is al blij dat ik met kerst hem vergezel naar die schijnheilige mensen. Maar dat kan ik omdat ik het gezelllig vind om andere gezinnen weer te zien, en ik doe het ook voor mijn kinderen.
De laatste keer dat ik haar tegenkwam, gaf ik een hand en feliciteerde haar. Ze keek langs mij heen, best zielig en grappig, zoals ze zich in alle hoeken moest wurmen om mij te negeren. Ze weet wat ik van haar vind. Dat helpt mij met verder gaan. Ik laat niemand meer over mij heen lopen.
Soms ga ik extra lang sporten zodat ik niet bereikbaar ben voor wie dan ook. Meer tijd maken voor mijzelf, dat doet mij echt goed. Dan merken de gezinsleden, dat ze zelf in actie moeten komen. Oftewijl hoe een centraal figuur ik ben waar ze niet zonder kunnen. Hopelijk vergeet mijn man dat niet als er weer pijlen op mij worden afgeschoten.
Mocht hij ooit weer eens wegkijken, heeft hij aan mij een verkeerde. Ik laat mij niet meer kwetsen.

Hoepelijk dat deze uiteenzetting bij jou het vuur van eigenwaarde en de kracht daaruit doet oplaaien. Maar oals ik al schreef, je bent goed op weg, put daar kracht uit. Enne , kunnen vergeven geeft je ook kracht.

Immuun

Wat ik van die fase heb meegekregen is dat je meer immuun wordt. Dat het je vaker koud laat wat een ander meemaakt. Niet immuun voor iedereen, maar wel allergisch voor mensen die een zootje maken van hun leven en bij jou om raad vragen. Een ' laat me met rust ' houding. Geeft ook meer rust in het hoofd.
Degene die verantwoordlijk was voor die fase, mijdt mij zo veel mogelijk. Ik denk dat zij er meer last van ondervonden heeft dan ze verwacht had. Pleister op de wonde.

antwoord op #933 reactie van Gitte

Ik heb lang niet meer gelezen (soms ook ter zelfbescherming) maar denk vaak aan je omdat ik zoveel in je herken.

Blij om te horen dat je langzaam beter gaat voelen, dat wilde ik ook schrijven ik begin me nu langzaam beter te voelen. het komt elke dag nog voor bij maar lijkt inderdaad steeds meer bij een ander te horen. Ik kan man nog niet als geweldig zien maar zie wel dat hij zijn best doet.

Voor de kinderen ga ik naar ontmoetingen waar zij is en probeer dan inderdaad niet weg te kruipen voor haar en te laten zien dat ik er ben. Ik denk meestal dat ik het erg vind dat zij er is maar nu probeer ik te denken dat zij het misschien ook wel erg vind dat ik er ben, dus dan zal ze weten dat ik er ben.

Ik ga straks alles doorlezen, maar wens iedereen sterkte en als je door wilt. Het kan maar het is niet makkelijk en duurt lang en zoals iemand hier ook zei sommige mannen veranderen niet van gedrag of karakater (en dan bedoel ik niet het vreemd gaan) wat vaak wel gedacht wordt. je moet voor jezelf besluiten of je met die man verder kan/wil. Ik ga voor nu verder, omdat ik mijn leven met mijn gezin zo best fijn vind. En hopelijk wordt het weer beetje bij beetje fijner en ooit geweldig Voorlopig gaat het bergop en geniet ik van kleine dingen die we samen doen en vooral van mijn kinderen.

pennestreek

Ik lees af en toe mee, dus ik weet niet alle ins and outs van jouw relatie. Maar het lijkt me behoorlijk "spannend" als je toch steeds bang bent dat je man alsnog zijn biezen pakt. Tenminste daar zou ik zelf slecht tegen kunnen om in zo'n afhankelijkheidsrelatie te zitten. Maar wat me vooral verbaast is de reden ("En bang zijn voor de reactie van man: het was een van de punten waar hij de meeste problemen mee had in onze relatie, mijn communicatie met de kinderen. En grotendeels terecht, vind ik zelf. ") Denkt je man oprecht dat jullie kinderen dan beter af zijn bij een scheiding? Of zou hij dan proberen te bewerktstelligen dat jij nog maar beperkte omgang met de kinderen zou mogen hebben vanwege jouw schijnbaar zeer slechte communicatie met de kinderen.

Marga

Marga

17-11-2017 om 22:38

'vluchten kan niet"(Bobbie Regenboog e.a.)

Bobbie: "Je neemt jezelf overal mee naar toe, je kunt het niet ontvluchten door weg te gaan, dat is echt een misvatting, dat dat een makkelijkere weg zou zijn." Natuurlijk kan dat wel. Nu wordt de wond voortdurend opengetrokken. En je leeft in voortdurend wantrouwen en paranoia. Als je alleen zou zijn, kan je het gaan afsluiten en gaan helen.
Ik weet dat mensen het liever niet lezen in dit draadje maar ik word soms echt plaatsvervangend verdrietig van alle energie die er gaat zitten om het toch maar te redden met vreemdgaande man terwijl de verdrietnaald in de groef blijft hangen...

Bobbie

Bobbie

17-11-2017 om 23:07

Marga anders bedoelt

Ik denk dat je me niet goed begrijpt. Of Regenboog nu wel of niet doorgaat heeft niets mee te maken van wat ik bedoel.

Alleen: wat ze ook doet, ze zichzelf tegen blijft komen, of die energie in doorgaan of stoppen zal zitten maakt niet uit. Ze moet hoe dan ook een proces van vallen en opstaan door. En daar doel ik op: je kunt een proces niet ontvluchten, je moet er doorheen. Dat ze er bij blijven steeds in gedrukt wordt: logisch, maar ook dat is een gevolg van een keuze, evenals scheiden dat is. En scheiden is niet per definitie makkelijker want het gevoel van verraad en het niet goed genoeg zijn blijft ook een zwakke plek en gedaan is gedaan: het kwaad van vreemdgaan is al geschied. Een leven alleen is ook niet makkelijk. Ik ben nog geen dag vergeten hoe dat allemaal gekomen is. En als Regenboog alsnog weg wil dan kan dat, maar een garantie dat je dan niet in een groef met een verdriet naald blijft zitten heb je niet.

Marga

Marga

17-11-2017 om 23:16

Bobbie

Nee ik ben met je eens dat je niet om een proces heen kunt. En ik weet maar al te goed dat een leven alleen ook niet makkelijk is. Maar het kan wel eerlijker naar je zelf toe voelen als je besluit dat je door alleen te zijn eindelijk mag gaan rouwen en gaan helen. Het voelt misschien meer als de eer aan jezelf houden. Ik voelde doorgaan op den duur als mijzelf verraden. Toen ik eenmaal alleen was voelde ik me oprechter naar mijzelf. Maar... ieder proces wellicht anders.

Bobbie

Bobbie

17-11-2017 om 23:31

Zelf

Ik ben zelf ook weggegaan en hoewel ik liever een stabiele relatie had gehad, heb ik van de scheiding zelf geen spijt.

Wat iemand besluit, zolang ze er zelf vrede mee hebben is het goed en zolang ze weten dat er een keuze te maken is en van alle opties weten.

regenboog

regenboog

18-11-2017 om 08:10

....

Ik ben me er ook wel van bewust hoor dat als je uit elkaar zult gaan je je litteken mee neemt.
Je bent beschadigd voor het leven en ook al zal het minder worden ook in een nieuwe relatie zul je het meenemen.
Ik heb gewoon nog iedere dag last van wat er gebeurt is en dan niet zo erg dat ik er helemaal door in beslag word genomen maar vooral op de momenten dat ik alleen ben en even niets voor handen heb.
Man zit voor zijn werk door heel het land en ik vind het moeilijk om niet te denken dat ze elkaar nog ontmoeten.
Ik ben best nog vaak wat achterdochtig en wantrouwend, zijn er meer die dat hebben?
Ook al weet ik heel goed dat er geen contact meer is tussen hun, in mijn hoofd gaat de affaire gewoon door.
Ik denk soms dat als we zouden stoppen met de relatie ik hier meer rust in zou vinden want dan is er geen reden meer om achterdochtig of wantrouwend te zijn en kan man mij nooit meer zo kwetsen. (Door me te bedriegen dan)
En dat zou dan inderdaad vluchten zijn.
Een eventuele nieuwe partner kan mij net zo goed bedonderen met een ander.
Ik ben op zoek naar zekerheid en garantie en deze zijn er niet.
De laatste loodjes zijn het zwaarst en dan vooral als je bijna geen kracht meer hebt.
Ik wil wat we hebben nu niet kwijt, het is in vele opzichten een fijnere en betere relatie geworden.
Ik voel me nog steeds gehoord door man als ik het moeilijk heb.
Zou zeker voor een deel rust krijgen als ik voor mezelf zou kiezen maar wat zou ik dit gezin gaan missen.
Het is nu ook een rottijd voor me, de periode dat de affaire uit kwam komt dichterbij.
December vond ik altijd een heel gezellige maand met al die feestdagen maar het heeft nu een donker randje gekregen.

Bobbie

Bobbie

18-11-2017 om 11:55

Regenboog

Je hebt heel helder op een rijtje wat je ervaart. Complimenten daarvoor!

Mijn wantrouwen in de mens heeft een knauw gekregen. Ik heb ook geen nieuwe relatie. Deels omdat ik nu alleen met mezelf te dealen heb, maar ook omdat ik ze niet tegenkom.

Wat je zegt is waar: als je gescheiden bent hoef je er niets meer mee.
Dat is net zo goed een opluchting als een utopie.
Je moet het nog steeds verwerken.

Waar je rust krijgt van het ene, krijg je stress en problemen met zaken die je in een gezinsvorm kunt delen.

Blijven is vast niet altijd ideaal, maar alleen wonen ook niet.

Misschien geeft het je rust als je weet dat: je mág blijven en niet móet blijven. En dat je mág gaan, maar niet móet gaan. Dat het ene het andere niet uitsluitend maar dat het gras niet groener is aan de gescheiden kant. Er groeit net zoveel onkruid en moois als aan de andere kant.
Sterkte met je dip. Je wordt gezien

regenboog

regenboog

18-11-2017 om 18:36

Dank

Dank je wel Bobbie, doet me goed en zet me aan het denken.(positief)

Liefs Regenboog

Pennestreek

Pennestreek

18-11-2017 om 19:49

Alkes - zo lastig over te brengen wat ik bedoel

De manier waarop man destijds de bom dropte - voor mij out of the blue - heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer durf te vertrouwen op wat ik nu voel, zie en ervaar. Voor mij was er destijds geen enkele reden om te denken dat hij wilde scheiden. Er was op dat moment ook geen ander, hij was gewoon niet gelukkig en dacht dat scheiden dat probleem op zou lossen. Hij heeft er heel lang over gedaan, ruim 1,5 jaar, om door te krijgen dat het probleem vooral in hemzelf zat, en dat zijn gedrag en opstelling in ons huwelijk ervoor zorgde dat ik niet happy was. Wat zich o.a. uitte in cynisme, vooral naar de kinderen. Dat was dus voor hem uiteindelijk de concrete aanleiding om te willen scheiden, hij vond dat ik met mijn manier van communiceren de kinderen beschadigde. Dus ja, destijds dacht hij echt dat ze beter af zouden zijn met een scheiding. Nu kijkt hij er overigens anders tegenaan. En nee, hij zou de omgang niet beperken, we hadden gewoon co-ouderschap 50-50 verdeling in het convenant staan.
En hij had gelijk hoor, over mijn manier van communiceren, en natuurlijk wilde ik ook helemaal niet zo zijn, alleen wist ik niet hoe ik dat kon veranderen. Zoals gezegd, ik had al verschillende keren therapie gevolgd, maar dat hielp niet (genoeg).

Dus, als ik nu uit mijn slof schiet, of eens een kort lontje heb, dan schiet meteen door mijn hoofd dat dit wel eens de druppel kan zijn. Dat is het niet, die gedachte klopt niet, maar hij is er wel, even. Dus het is niet dat ik afhankelijk ben hierin, het is ook niet zo dat man die gedachte wel heeft. Hij is zelfs erg trots op me dat het me eigenlijk nooit meer gebeurt, dat ik mijn gedachten en gedrag heel grondig om heb weten te buigen. En bovendien, hij weet inmiddels dat af en toe ontploffen heel gewoon is, en dat zijn enorm gelijkmatige humeur juist bijzonder is. En ik geloof dat hij het misschien zelfs wel prettig vindt dat dat kan, in een gezin waar je van elkaar houdt, af en toe gewoon laten zien wat je voelt, ook je boosheid. Hij is in ieder geval de laatste maanden ook af en toe gewoon boos. Nee, dat zeg ik verkeerd, hij is af en toe boos, voelt dat ook (vroeger stopte hij al zijn gevoel zo effectief weg dat hij oprecht dacht dat hij geen emoties had) en laat het ook zien. De kinderen kunnen af en toe een veeg uit de pan krijgen, en dat lijkt me heel goed voor beide partijen.

Pennestreek

Aha, dat klinkt inderdaad anders dan in bericht dat ik las. Mooi dat jullie er zo goed uit zijn gekomen.

Bobbie

Bobbie

19-11-2017 om 09:11

Pennenstreek, hoe zat het nu?

Geen ordinaire nieuwsgierigheid, maar het verhaal loopt in mijn hoofd niet meer zoals ik dacht dat het zat. Ik dacht eerst een bijna affaire daarna niets meer. Je had het over een affaire, heeft hij die later nog gekregen?
Nu zeg je dat er eerst geen affaire was en ik dacht dat je erachter was gekomen dat een zekere vrouw meer dan gewone vriendschap koesterde.

Misschien wil je er niets over kwijt, hoeft ook niet uiteraard! Ik bedacht me alleen dat net een beginnende affaire naar niets naar een affaire, maakt dat je een klap 2 x gekregen hebt en dan was je er slechter aan toe dan ik dacht.

Pennestreek

Pennestreek

19-11-2017 om 12:56

Klopt Bobbie

Was wel dezelfde dame overigens. Man gaf in spetember aan dat hij het niet meer zag zitten, eind december bleek hij gevoelens voor haar te hebben (kwam ik achter doordat ze met Kerst bij ons was - net gescheiden, ik gunde haar en haar kinderen een leuke Kerst, was mijn idee. Hij kon zijn handen niet van haar afhouden en biechtte op Oudjaarsdag op dat ze verliefd waren. Maar toen was er nog geen sprake van een echte relatie). Uiteindelijk hebben ze toch wat met elkaar gekregen. Ik weet niet meer of je destijds mijn draadjes hebt gevolgd. Daarin kwam vaak ter sprake dat man zo twijfelde, gemengde signalen afgaf. Achteraf bleek dus dat hij afwisselend bij mij en bij haar was, dat hing ervan af hoe sterk hij zijn overtuiging was dat hij met mij verder wilde of niet. Dat ging dan niet om dagen hoor, maar perioden van weken waarin wel of niet energie stak in de relatie met mij. Dat verklaart natuurlijk een hele hoop.

En het kan heel goed dat het verhaal in je hoofd niet klopt met wat ik nu vertel. Er was toen een heleboel dat ik niet wist en niet begreep . En wat ik misschien ook liever niet had geweten...

Bobbie

Bobbie

19-11-2017 om 13:26

Gevolgd

Jazeker, heb het gevolgd en meegeschreven. Onder een andere nick, maar dat heeft als enige reden dat ik een keer online aan de schandpaal heb gehangen waar een kind van mij zijdelings bij betrokken was. Daarom geen vaste nick meer

Vandaar dat ik het vroeg, maar je hebt die ontdekkingen toen nog moeten doen dus, wat een tijd moet dat zijn geweest..

Pennestreek

"Dus, als ik nu uit mijn slof schiet, of eens een kort lontje heb, dan schiet meteen door mijn hoofd dat dit wel eens de druppel kan zijn."

Je schrijft dit en ik herken het zo enorm goed. Hier de laatste periode veel ruzie gehad. Het ene moment gaat het prima, het andere moment lijkt het wel een bom. Zeker als man weer liegt. Dit keer niet over een relatie of iets, maar toch. Het liegen is mij zo tegen gaan staan na alles dat ik niet eens meer normaal kan en wil luisteren naar een verklaring. Ik merk dat ik echt woedend wordt.

Zijn excuus was dit keer: ik deed het om jou geen pijn te doen en omdat het net beter ging.
Tja, als ik er dan later achter kom dat hij gelogen heeft dan ben ik nog bozer natuurlijk. Maar dat ziet hij blijkbaar niet helemaal.

Ik lees in verschillende berichten dat je niet op je tenen moet lopen. En toch heb ik het idee dat ik dat doe. Omdat ik wil dat het goed komt. Maar perfect zijn gaat toch niet, dus vraag ik me ook af waarom ik het doe. Het is frustrerend.

Pennestreek

Pennestreek

19-11-2017 om 22:40

Uptown, dat is omdat je in de opbouwende fase zit

en alles nog heel kwetsbaar is. Precies daarom ook liegt je man tegen je. Hij loopt ook op zijn tenen, weet dst hij het niet goed kan doen (of denkt dat in ieder geval). En wees eerlijk, het ís ook niet goed, linksom of rechtsom. Hier tenminste niet. Is hij eerlijk en open dan vindt ik hem bot en weinig meegaand. Houdt hij zijn mond en slikt hij dingen in dan deelt hij niet genoeg. Gelukkig zien we dat allebei, en realiseren we ons dat we elk op onze eigen manier heel hard werken en erg ons best doen. Maar alles is gevoelig, overal heb je dubbele gedachten en gevoelens bij, en het is heel verleidelijk om dingen negatief uit te leggen. Wees je ervan bewust dat je dat allebei doet, dat scheelt al heel veel.

@Bobbie, ja het was een hele heftige tijd, anderhalf jaar lang. En dat is het soms nog steeds. Maar we gaan nog steeds de goede kant op. Man is heel begripvol en berouwvol. Dat helpt mij.

Uptown

Toendertijd gaf ik aan, mede op zijn verzoek, een streep te trekken achter die beschamende geschiedenis maar dan verwachtte ik wel open en eerlijke samenwerking zoals we dat vroeger wel hadden. Ik eiste het eigenlijk omdat hij ook flinke steken had laten vallen.
Ik heb hem wel laten zien hoe ik dat bedoelde door zelf ook meer te delen over waar ik naar toe ging, wat mijn plannen waren, wat mij bezig hield. Ik vroeg ook meer naar zijn plannen. Zo was er weer meer communicatie. Communicatie op evenredig niveau.
Maar ook om met elkaar informatie te delen. Een proces waarin ik aangaf waarom we van elkaar moesten weten wat onze plannen waren omdat we er beiden rekening mee konden houden. Niet meer langs elkaar heen leven, maar elkaar opzoeken. Als een team.

Dat betekent niet dat er altijd aan gedacht wordt, maar nu kan er wel gewezen worden op het belang van delen, zoals een echtpaar met elkaar omgaan. Ik ben wel allergisch geworden voor er om heen draai antwoorden. Ik wordt dan niet woedend maar geef dan emotieloos aan iets onnodig te vinden. Zo leg ik het zwaktebod bij hèm en weet hij dat hij verkeerd zat.

Als iemand een tijd in een denkwijze heeft gehanteerd van wegkijken of stil houden om ruzie te voorkomen, vraagt het tijd om van die denkwijze af te komen. Ik noem het maar werken aan het vertrouwen dat delen niet leidt tot spanning.

Waarom ik het wil volhouden, omdat ik weet hoe goed we vroeger konden samenwerken en ik geloof dat die band nog bestaat en hervonden kan worden. Of anders hervormd kan worden tot een teamverband waar we ons allebei goed bij voelen en van elkaar houden.

Pennestreek je hebt gelijk

Dank voor je bemoedigende tekst. Het is waar wat je schrijft. Ik zie nu ook wel dat hij zijn best doet maar dit lijkt precies met de verkeerde dingen. En juist dingen als liegen zijn nu zo gevaarlijk omdat hij al zo tegen mij gelogen heeft. Dus het voelt extra dubbel dan en het maakt me echt woedend. Zo kwaad ook dat ik echt van plan was er mee te kappen. Op internet al zitten zoeken hoe een scheiding in gang te zetten. Het was echt even raak... en daar baal ik van, maar ik baal dan zo van het feit dat die maanden van vertrouwen opbouwen zo weer omver geschopt worden. Ik vertrouwde hem weer een beetje en dit voelt dan als een schop na.. zo zonde! Hij heeft spijt van het liegen en zei dat het was om mij te beschermen maar zo voelt het gewoon niet. Ik probeer dat te begrijpen maar ik was gewoon zo boos.

Ik denk dat ik er het meeste moeite mee heb dat ik geen controle over de situatie heb. Niet over mijn gevoel, niet over wat er tussen ons gebeurt. Ik wil het zo graag weer hebben als hiervoor maar dat gaat moeizaam.

Flanagan, ik wil ook volhouden omdat ik weet hoe het was. Ik heb hiervoor nooit getwijfeld aan hem of aan zijn liefde. Dat is nu wel anders. En dat vind ik lastig want ik wil wel gewoon vertrouwen. En als ik dan bij mezelf merk dat er gedachtes zijn als "zonder hem ben ik misschien gelukkiger" dan schrik daarvan. Maar dat is vluchtgedrag, dat realiseer ik me heel goed. En vluchten heeft geen zin. Het is vechten, of gewoon opgeven. En gisteren was het opgeven voor mijn gevoel mijn enige optie nog.

Dank voor jullie woorden!

Uptown

Het is niet vechten maar werken aan. Dat klinkt heel wat bemoedigender dan vechten. Vechten lijkt zo onbereikbaar.

Ik denk dat het voor mannen ook heel moeilijk is om op een juiste manier te reageren wanneer een huwelijk onder spanning staat. Daar zijn mensen niet op voorbereid. De meeste hebben het hoofdstuk, 'hoe red ik mijn relatie' niet bij hun opvoeding meegekregen omdat hun opvoeders er van uit gingen dat dit hun kinderen niet zou treffen.
Wanneer het je overkomt, ben je zoekende en aftastende.
Kijk of je elkaar kan helpen, elkaar weer begrijpen waardoor je ook weer meer van elkaar gaat houden.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.