Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Mariam

Mariam

09-12-2017 om 12:17

Zoontje 2,5 jaar oud luistert en eet niet.

Lieve mensen,

mijn zoontje van 2 jaar en 6 maanden is erg actief en vrolijk. Alleen wilt hij niet naar papa en mama luisteren, hij schreeuwt hij slaat en hij bijt. Een paar minuten voor straf zitten/liggen in de gang in de woonkamer op zijn slaapkamer helpt niet, negeren helpt niet. Wij worden er wanhopig van en hij vind het maar prachtig en lacht er vooral om. Aan tafel is het ook altijd een drama, of hij eet zijn bord niet leeg, of hij is er nog niet eens aan begonnen omdat hij het niet "lekker" vind. Negeren, boos worden, aan tafel laten zitten tot dat het op is, 2 uur later... het helpt allemaal niet, iemand tips of ervaring met dit?

Mariam.

saar

saar

09-12-2017 om 12:40

Stoppen

met de vervelende spiraal en van hem gaan genieten!
Je zoontje begrijpt jullie niet en zal van daaruit dwarser worden.
Hij snapt niet wat hij fout doet.
Hij doet dat allemaal niet om jullie te stangen nl, hij is alleen maar aan het leren.
Stop met straffen en ga hem begeleiden.

Eten niet eten

Je kunt het eten zo aanbieden dat hij het zelf kan doen. Stukjes rauw of gekookt. Kijk wat hij lekker vind maar ook bied eens wat nieuws aan. Maar zet daar nou eens niet voortdurend consequenties achter.
Eten, niet eten. Geef zelf het goede voorbeeld. Neem zelf het eerste stukje van zijn bord terwijl je het aanreikt.
Ik gaf mijn kinderen een kale boterham als ik dacht dat ze te weinig gegeten hadden en nog honger leken te hebben s avonds.
Je wil niet in een strijd met je kind komen over wat hij naar binnen werkt. Houd het gezellig, geef het goede voorbeeld, varieer, eet samen, ga er rustig bij zitten.

Spelen aanbieden

https://www.ouders.nl/artikelen/een-kind-van-2-wat-doe-je-daarmee

Het is belangrijk dat je je kind speelse zaken aanreikt waarmee hij zich kan vermaken en ontwikkelen. Een kind dat zich niet verveelt is ook niet vervelend.

En dat is leuker en leerzamer dan verwachten dat hij uit zichzelf zich 'gedraagt' en gehoorzaamt. Hij zal jou aanwijzingen volgen als hij begrijpt dat hij daar zelf verder mee komt en voordeel bij heeft.

Tine Winkel

Tine Winkel

09-12-2017 om 20:26

dat eten

dat zou ik echt loslaten. Als hij niet wil eten, dan eet hij niet. Gevechten om eten ga je m.i. niet winnen.

Bosbes

Bosbes

09-12-2017 om 23:26

afleiden

Let goed op regelmaat en genoeg slaap.
Verder niet te zenuwachtig over zijn dat hij niet genoeg zou eten. Een kind eet bijna altijd wel genoeg. Belangrijk is vaak om er een gezellige maaltijd met zijn allen van te maken. En ook wel eens een grapje maken. Vrolijkheid geven.

Humor en gezelligheid. Niet al te veel in de 'opvoedstand'. Opvoeden doe je dan een beetje stiekem tussendoor.

O, niet alleen humor en gezelligheid (en genoeg slaap), ook soms afleiding. Niet 'op alle slakken zout leggen': dus niet overal op reageren. Soms heb je het even niet gezien.
Soms ook wel. Leid hem af en geef iets anders om te doen of te ontdekken. Soms moét je wel even 'nee' zeggen, of 'stop, niet doen!', maar probeer toch zoveel mogelijk negatieve woorden te vermijden.

Hij slaat je en kijkt je uitdagend aan (hij is moe / hij wil je reactie / hij heeft niks te doen en wil afleiding): pak zijn arm kort, niet teveel emotie tonen, zeg even: 'niet slaan' en dan direct iets anders: 'kom je eens meekijken in de keuken?' of 'zullen we een boekje lezen?'.
Zo heeft het negatieve gedrag van hem niet te lang de aandacht.
Als hij dan weer uitdagend 'nee!' zegt, zeg je misschien rustig 'jammer, tot zo!' en dan ga je iets anders doen.

Ook: aankondigen wat jullie bijna gaan doen. "Eerst nog even verder spelen, en dan gaan we op de fiets boodschappen doen".
Of: "nog even aan tafel, dan is het klaar en gaan we je pyjama aandoen".

Tot slot, als hij lekker speelt maar hij moet *aan tafel *naar bed *mee naar buiten om ergens naartoe te gaan, en je hebt het netjes een paar minuten daarvoor aangekondigd, kan hij toch heel erg balen. Misschien huilen of boos worden.
Erken dat dan even. "Jij bent aan het spelen he. En nu moet je stoppen. Want we gaan weg. Dan voel je je boos he! Niet leuk. ...... Maar nu gaan we toch weg, want dat moet nu. Kom maar!".

Succes!

Mijntje

Mijntje

10-12-2017 om 09:52

wel

Een peuter heeft veel duidelijkheid nodig, idd van te voren zeggen wat jullie gaan doen. Over 5 minuten gaan we.. - anders overvalt het hem.

Niet zeggen wat hij niet moet doen, maar vooral zeggen wat hij WEL kan doen. Niet slaan, wel aaien. En afleiden idd en iets anders voorstellen.

Evt. dvd speler etc. zodat hij er niet bij kan, spullen hoog zetten, hekje voor de keuken - anders ben je continu politieman.

Laten kiezen, wil je eerst je sokken aan of eerst je broek, wil je pindakaas of worst etc. Geen jas aan? Dan maar geen jas aan (wel meenemen voor als hij zich bedenkt) Niet eten? Dan niet eten, maar ook eens samen eten klaarmaken (snijden bv en ondertussen wat van snoepen)

rode krullenbol

rode krullenbol

12-12-2017 om 14:25

Geen baby meer

Waar je mee te maken hebt, is wat de Chinezen ‘chi’ noemen: levenskracht. Deze manifesteert zich op velerlei wijzen tijdens die avontuurlijke reis naar het levenseinde waarvan niemand vooraf het program krijgt. Turbulente en rustiger perioden lossen elkaar – al dan niet voorspelbaar – af. Het is maar hoe de wisselwerking uitpakt tussen omstandigheden aan de ene kant en onze lichamelijke en mentale ontwikkeling aan de andere.

Wat daarbij van levensbelang is: chi moet *stromen* om te kunnen bestaan. Stilstand is heel wat erger dan achteruitgang! Curieus genoeg dreigt chi de mensheid te verdelen in twee kampen: de voor- en de tegenstanders of, zo men wil: de liefhebbers en de walgers.

De eersten laten zich vrijelijk verrassen door het leven en ervaren chi nog wel eens als adembenemend betoverend. Voor hen is dat dan vrijwel altijd een uiterst aangename sensatie. Het andere kamp laat zich leiden door angst voor het leven en ondervindt chi als bloedstollend spannend en onprettig. Wie daartoe behoort, is geneigd chi als een geestdrijver te onderdrukken, zowel bij zichzelf als bij welk medemens dan ook. Hierbij zij aangetekend dat van dit streven met name kinderen, vrouwen en bejaarden wat eerder en dus vaker de pineut, klos, pisang, sigaar of het haasje zijn.

Het mag voor zich spreken, dat indruisen tegen chi schadelijk is voor de algehele gezondheid van ieder van ons, warmbloedige tweevoeters. Niets minder dan onze lichamelijke staat van zijn en mentale gesteldheid staan op het spel! Nu zullen mensen die zich primair richten op een leven na de dood dit misschien niet zo snel en ook niet altijd zien als een probleem. De meeste anderen daarentegen wél. Binnen een vredige geciviliseerde samenleving althans, beziet men Russische roulette doorgaans als typisch iets voor onnozele waaghalzen die zelfverachting per abuis verwarren met heldenmoed.

Wie als ouder in een diepgaand gezagsconflict met een kind belandt, valt uiteraard niet automatisch binnen het ene of het andere kamp. Niet (goed) weten wat te doen, kan immers ook ten grondslag liggen aan zo’n conflict. Gelukkig vergt het geen onmogelijke spagaat om voldoende rekening te houden met de schadelijke effecten ervan op het kind.

Tenzij een of andere ontwikkelingsstoornis speelt bij ouder en/of kind. Zo kan bindings-/verlatingsangst een mens veroordelen tot liefderelaties, waarin haat een prominente rol speelt. En zie dan maar eens te komen tot het ideaal van sublieme wederkerigheid, evenwicht en symbiose! Een heilloos streven zal ik het niet noemen; eerder een kwestie van ‘het kind in jezelf’ genezen en leren lief te hebben. Om eens psychologisch jargon te gebruiken.

Blij toe is daar op Internet van alles over te vinden. Het bezielende ‘The Greatest Love Of All’ van Whitney Houston is zelfs geheel aan dit thema gewijd.Overigens doen haar levenseinde en dat van haar dochter helaas vermoeden, dat een en ander niet zo makkelijk is als het lied doet voorkomen. Laat echter een contrast tussen droom en werkelijkheid bij sommigen, anderen niet ontmoedigen om te streven naar verbetering.

Als ouder is het hinken op twee benen: het kind leidend laten zijn in je leven, terwijl jij het leven van het kind in goede banen probeert te leiden. Maar “hey”; bij fitness en yoga haalt een mens wel vreemdere capriolen uit, hoor! En er zijn overigens oefeningen bij, die jou toch het heerlijke gevoel kunnen geven weer even een levenslustige peuter te zijn, ook al ben je dat ontwikkelingsstadium alweer lang voorbij.

Wie de zorg heeft voor een peuter doet er goed aan het kind te behandelen als een ruwe diamant die zich steeds bewuster wordt van zijn kracht en kunnen, vaker eigen keuzes begeert te maken en meer en meer zelf wil doen, waaronder de wereld ontdekken en daarom telkens wegloopt zonder de gevaren te overzien. Voor het beste resultaat dient het bijslijpen uiteraard met beleid te worden aangepakt.

Wil je dagelijks een blij ei te voorschijn zien komen? Wees dan enerzijds respectvol en waarderend naar het authentieke gedrag van je peuterpuber en anderzijds spaarzaam met straffen. Wie een kind behandelt als een ongezeglijk monsterlijk wezen roept in zekere zin een ‘self fulfilling prophecy’ in het leven door te weinig ruimte te laten voor positieve eigenschappen als eerlijkheid, spontaniteit en blijdschap. Vergeet niet: chi laat zich niet onbestraft bestraffen.

Rode krullenbol

Sanne

Sanne

01-01-2018 om 23:36

Luisteren

Als je kinderen van twee vindt die luisteren kom ik graag kijken! Want dat zou wel uniek zijn hoor!

Goed slapen, niet teveel tussendoortjes, voorspelbaarheid, eten aanbieden maar niet opdringen, samen gezellig maken, afleiden; het ís een lastige leeftijd, maar van nu een goede band opbouwen heb je nog jarenlang plezier!

Gezin en Ik

Gezin en Ik

10-01-2018 om 10:37

Begeleiding

Gedrag is herkenbaar voor een kind van twee.
Belangrijk is wel dat je het gedrag waarmee hij anderen pijn doet begrenst!
Anderen pijn doen mág namelijk gewoon niet.

Daarnaast ben ik het heel erg eens met de andere schrijvers.
- Eten lijkt nu een machtsstrijd geworden: laat het los! Als ze honger hebben eten ze tóch wel.
- Zorg voor duidelijkheid, structuur. Je zou pictogrammen kunnen gebruiken om je dag gestructureerd/inzichtelijk voor jouw kind te laten verlopen. Wanneer kinderen weten waar ze aan toe zijn kunnen ze zich makkelijker voegen.
- Kondig aan wat je gaat doen.
- Zorg voor voldoende uitdaging in de omgeving van jouw kind (kinderen van twee willen graag helpen, laat dit als dat kan toe!).

Mocht je blijven twijfelen schakel dan hulp in. Vaak kom je door persoonlijke begeleiding snel een stap verder. Het zou zonde zijn om steeds meer gefrustreerd te raken.

Succes!

rode krullenbol

rode krullenbol

11-01-2018 om 15:50

Muziek

In het kader van "Er zijn vele manieren om met frustratie om te gaan en het luisteren naar muziek is daar één van" volgt hier een liedje uit de Stratemakeropzeeshow:


https://youtu.be/yzfRZIfhJL4

Zzzzzennnn

Mijn jongste is van exact dezelfde leeftijd en het gedrag is zeker herkenbaar. Het scheelt alleen bij mij dat het mijn derde is en ik het een stuk makkelijker vind om het te negeren en te relativeren. Meestal laat ik hem een beetje in zijn sop gaar koken en negeer ik hem. Maar soms heeft hij ook gewoon een lekkere stevige knuffel nodig.

Eens met hierboven; duidelijk aangeven wat je gaat doen, standvastig blijven (nee is niet ineens ja na keihard huilen), voldoende knuffelen, ondernemen en slapen.

Ook eten is hier echt vaak heel weinig. Hij eet 's avonds vaak alleen vlees/vis (of niks), en een toetje. Maar soms gaat er soms toch ineens een broccolietje in, of avocado! Noten en pitten vindt hij ook heel lekker, rauwe wortel en komkommer. De aanhouder wint hoor! Over een paar jaar eet hij als een bouwvakker. En soms geef ik wel eens een halve banaan voor het naar bed gaan, als hij zelf zegt dat hij honger heeft.

Momenteel wil hij niet meer in zijn ledikant slapen (dag/nacht) en hebben we dat weer. Maar dan slaapt hij maar gewoon even in ons bed, voor ieders rust. Daar gaat hij zonder morren in en wordt niet meer wakker 's nachts. Volgende week gaan we de strijd wel aan over zijn eigen peuterbed, haha. Overigens in precies dezelfde periode als zijn broer.

Het komt goed!

Maria

Maria

27-01-2018 om 18:44

Negeren

Boos worden helpt inderdaad meestal helemaal niet en heeft bovendien vaak een omgekeerd effect. Hoe bozer jij je maakt, hoe harder je kleintje de strijd aangaat. Als mijn dochter niet wilt luisteren en zit te jammeren, dan negeer ik haar. Makkelijk is dit zeker niet, maar ik wil vermijden dat wij in een machtsstrijd verwikkeld raken. Na een tijdje geeft ze het meestal toch op en pas wanneer ze weer lief is en zich gedraagt, dan besteed ik weer aandacht aan haar. Overdag lijkt dit prima te lukken, maar als ze het ’s nachts te bont maakt, dan neem ik haar inderdaad ook bij ons. Opvoedkundig helemaal niet verantwoord waarschijnlijk, maar wel goed voor onze nachtrust.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.