Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Been there

Dankjewel! Ja ik probeer dat ook te doen. Ik ben zo anders... en verlaag me niet tot haar niveau. Ik vind in een huwelijk stoken namelijk erg laag.

Maar dan is er dat stemmetje dat zegt: nou hij vond haar niet voor niets leuk... hij werd niet zomaar verliefd op haar. En dan ben ik weer waar ik was... in het diepe. Zo gaat het dus iedere keer. Erg pijnlijk en vervelend!

Been there

Been there

11-12-2017 om 21:10

Vlaag van verstandsverbijstering

Mijn man noemt het de grootste fout, een vlaag van verstandsverbijstering. Hmmm, dan heeft die vlaag wel lang geduurd, denk ik dan. Maar ach, zolang hij het als zijn grootste fout ziet, kan ik hem daar alleen maar gelijk in geven. dat hij verliefd werd op haar vind ik echt gewoon zo stom, er zijn zoveel leukere, mooiere vrouwen. Ik vond het een belediging dat hij me met haar had bedrogen. Hautain he? Zo ben ik niet, maar dit keer voelde ik het wel zo. Zo zou ik willen dat jij het ook zou kunnen zien Uptown. Jij bent vast en zeker leuker etc.

Uptown

zo herkenbaar. Ik heb mijn man niet echt meer vergeven dan haar, maar omdat ik met mijn man alweer 1.5 jaar verder ben en ik al mijn grieven inmiddels 100 keer heb ge-uit en de "waan van de dag" weer gewoon in ons leven doorkabbelt (gelukkig maar), zijn alle negatieve gevoelens soort van wegge-ebt. Op een enkele maandelijkse oprisping na. Waarvan ik inmiddels weet dat die ook weer wegzakt na een paar dagen dus daar kan ik ook beter mee omgaan.

Maar mijn haat en wrok ten opzichte van Truus is nog niet weg. Zij was een kennis en ook bij mij aan de keukentafel gezeten. Heb haar zo gehaat, geschreeuwd heb ik in de auto om dat maar kwijt te raken. Ben serieus bang geweest dat als ik haar in de auto tegen zou komen dat ik gas zou geven. Snap ineens wat ze in de rechtszaal met een "vlaag van verstandsverbijstering" bedoelen als het gaat om een moordzaak waar overspel in voorkomt. Heel diep heb ik gezeten. In begin heb ik haar nog paar keer gesproken. Diep door het stof, zelf ook compleet ingestort, ik bleef toen ten opzicht van haar best wel rustig. Nu al een half jaar niet gezien en lijkt wel of de haat dan in mij doorwoekert. Ook met vlagen hoor, gelukkig niet de hele dag. Lijkt wel of dat mij juist soort op de been houdt, maar het zal me eigenlijk juist tegenhouden in het proces, geen idee hoe dat psychologisch werkt. Soms in een heel milde bui denk ik wel eens, zal ik haar zeggen dat ik haar vergeven heb? Weet dat zij ook nog erg worstelt. Het is heel dubbel, want het is eigenlijk een heel best mens.Maar dan denk ik weer nee, boeten zal ze, door zich zo rot te voelen.

GitteNN

GitteNN

12-12-2017 om 13:18

uptown

het is heel belangrijk telkens weer te benoemen wat jij nodig hebt. en als man je daarin niet helpt dan is het heel lastig. vervelend als zij het boek dicht doen. kan gewoon niet. het is denk ik van relatieoverlevingsbelang dat jullie dit SAMEN doorstaan. Net als wat Bobbie schreef; zodat man ook ziet wat het met jou doet.

en geloof me; je wil niet weten hoe vaak ik gezegd heb dat ik wil scheiden. hoe vaak ik gezegd heb dat ik m een lul vind...etc. maar Gitteman doet ook wel mega zijn best. ik kan niet anders zeggen. ja het was fout wat hij deed maar oh wat doet hij zijn best om het samen beter te maken.

ook niet walgen van je achterdocht. het is niet anders. het is ook logisch. het is heel normaal na dit mee te maken. laat het er gewoon zijn. praat man wel met je er over? leg je aan hem ook uit hoe bang je bent? ik doe dat nog steeds als het me overvalt.

de onrust uit je lijf weg willen hebben; oh oh zeer herkenbaar. jezelf iets leuks gunnen helpt daarin ook. ga iets doen wat je heel leuk vind. dat je afleiding biedt. oh meis ik snap het allemaal zo goed. merk je wel dat het de ene keer meer is dan de andere keer?

mijn coach vroeg altijd als ik weer binnenkwam dat ik er klaar mee was: denk je dat af en toe of de hele dag. en weer gingen we dan terug naar wat ik wil en nodig had.

wat zou je doen zonder de gedachte : mijn man is vreemdgegaan? Sluit je ogen en kijk naar hem zonder die gedachte/gebeurtenis. wat is er dan over? iets waar je nog voor wil gaan? of was het al aan het rommelen?

ik haalde er rust en energie uit. omdat ik dan de liefde van mijn leven weer zag staan. de papa van mijn kinderen. de man waar ik zielsveel van hou. dan kon ik er weer tegen aan. maar ging ook een potje trots zijn op mezelf dat me dat dan lukte. (ik kraakte mezelf nogal veel af in het verleden. nu ik zover ben als nu doe ik dat minder. en dat is zooooooo fijn)

hopelijk heb je er iets aan/kun je er iets mee

sterkte xx GitteNN

Been there

Herkenbaar... mijn man roept ook "grootste fout ooit". Dan denk ik: ja en je wilde er zelf gewoon mee doorgaan. Want je durfde het niet te zeggen. Twee van zijn vrienden zeiden: "Klootzak je moet dit nu gaan vertellen thuis". Dat doet best pijn. En er dan alsnog zelf achter gekomen. Dus het kwam er pas uit toen ik vroeg: er is een ander he?. Altijd een grote bek, altijd iemand die de hele wereld aan kan... maar je vrouw bedonderen en het dan niet op durven biechten. Ik was woedend.

Ik vind haar niet mooi, ik vind haar niet knap... ze ziet er heel anders uit. Donker haar, donkere ogen. Ik ben licht en heb blauwe ogen. Dus een groter contrast is er bijna niet. Maar toch gaat het knagen... valt hij dan toch op dat soort types. Ze was een beetje steviger dan ik, waar man normaal nooit wat van moet hebben. Daar is hij altijd heel duidelijk in. Altijd flauwe geintjes erover maken en nu opeens verliefd worden op die meid. Tja.... Nee ik zie haar qua uiterlijk zeker niet als concurrentie. Wat zo zeer doet is dat je door het vuur gaat voor iemand, alle pijn samen deelt sinds mijn puberteit (we waren vrij jong samen). En dan opeens...boem. Dan ben jij niet nodig en heeft hij genoeg steun aan die tr*t. Sorry maar ik word weer boos als ik eraan denk.

Dankjewel Been there voor jou woorden... ja ik ben leuker, dat weet ik 1000% zeker. Vrienden van mij zeggen ook: meid al had hij voor haar gegaan, dan had hij snel spijt gekregen.. niemand snapt het!

Pluis

Ik heb die buien ook nog vaak. Het komt opeens opzetten en is vaak ook vrij snel wel weer weg.
Maar het lastige is dat man er boos om kan worden. Dan zegt hij: ik heb spijt, ik heb zo vaak sorry gezegd... en je blijft erop terug komen en mij verwijten maken. En dan komen we in een ruzie. Omdat ik het niet eerlijk vind dat ik maar moet doen alsof het allemaal vergeten en vergeven is. Zo voelt het dan he...

Hij wil naar de toekomst kijken, dat snap ik. Dat wil ik ook het liefste... maar soms val ik keihard om. En dan gaat het even super rot. Man vind denk ik dat hij wel genoeg gestraft is, of vind het gewoon lastig om om te gaan met mijn terugvallen. Het is begin dit jaar gebeurt dus het is voor mij nog vers. Alsof het gisteren was...

We moeten door... en dat wil ik ook. Ben benieuwd hoe vaak ik nog onderuit ga...

GitteNN

man vind het volgens mij zelf wel genoeg zo. Voldoende gestraft. Of gewoon lastig om mij zo te zien. Maar dat zegt hij verder niet. Hij wordt vooral boos als ik weer eens argwaan heb. Of gewoon weer aan alles twijfel. Dan zegt hij: ik heb al zoveel sorry gezegd en toch blijf je erover doorgaan. Dat is pijnlijk... al snap ik dat hij het af wil sluiten en door wil gaan. Oude koeien uit de sloot halen (zoals hij dan zegt) helpt je ook niet altijd verder. Het haalt dingen op die je gewoon moet gaan accepteren. Het is gebeurt... maar ow zo lastig!

Ik zie zeker nog de man op wie ik verliefd werd en tegen wie ik JA zei. Als dat gevoel anders was geweest had ik in januari direct mijn spullen gepakt. Maar ik wilde vechten, voor ons.
En soms zie ik ook een man die mij teveel pijn heeft gedaan. En dat ik denk: hoe kan ik nou leven met iemand die je dit aan kan doen? En dan komen er weer twijfels. Dan is er weer onzekerheid. En zeker ook omdat man in ruzies ook gewoon zegt dat hij de papieren wel in orde gaat maken. Om te scheiden dus...

Hopeloos... en dan zeggen vrienden dat het grootspraak is. Dat hij echt niet zomaar opgeeft. Maar ik weet het niet.

GitteNN

GitteNN

12-12-2017 om 13:32

pluis en been there

man zegt ook nog steeds; weet niet wat me bezielde. vlaag van verstandsverbijstering idd. enerzijds fijn...want dan stelde t ook niet zoveel voor hoop ik dan (maakte ik mezelf wijs?) anderzijds denk ik dan; had me verteld dat je je niet meer fijn voelde. ik heb het wel gevraagd aan hem maar hij ontkende toen. pff ik ga hierover even niet door typen want ik voel vanalles weer opkomen borrelen

en haar t.o.v. truus. enorm. ik zou er nog steeds wel eens mee willen praten? vragen wat haar bezielde. dat blijft bij mij ook doorwoekeren. sterker nog ik doorzoek nog steeds alles om te weten waar ze werkt etc etc. ook allemaal zelf uitgezocht. man liet me er niets over weten.

ik wil zelfs de appjes van hun van toen lezen. na het betrappen van man's appen heeft hij heel snel alles volledig gewist. maar dat is toch nog terug te halen?

Gitte NN

GitteNN

GitteNN

12-12-2017 om 13:39

oh uptown

die woede......ik voel m ook nog steeds. dat niet opbiechten als je het recht op de man af vraagt. maanden voelde ik dat er iets was. vroeg tot 3 keer toe; is er iemand anders?'bij mijn psycholoog zitten en zeggen dat er iets is en dat ik er voor het eerst in al die jaren dat we samen zijn niet de vinger op kan leggen. en oh oh wat had ik gelijk!!!! een vriend had ook gezegd; kappen ermee. maar hij vergat mij in te lichten. ik heb m een dikke middelvinger gestuurd via messenger. oh oh niet netjes maar kon me niets schelen. ook bij haar via FB. ze blokkeerde me meteen. toen weer een poosje niet en nu weer wel.

enerzijds wil ik haar zeggen wat een kut-wijf (sorry voor m'n taalgebruik) ik haar vind. en ook (maar dit gun ik haar niet) welke verdriet ze me heeft aangedaan. dat laatste is mijn trots. zij moet niet denken dat ze me iets heeft aangedaan. ik kan haar aan. pfffff ik zou zoveel willen doen tegen haar!! IK HAAT HAAR!!

snif, GitteNN

GitteNN

GitteNN

12-12-2017 om 13:43

uptown

ik kan wel schreeuwen over die man van jou. mijn hemel. die snapt het niet. sorry. Grootspraak? Helemaal niet. oh ik zou zoveel willen zeggen nu....maar ik MOET respectvol blijven vind ik. maar die uptown-man is niet goed bezig. dreigen met die papieren en jij moet maar je mondje houden .......dit kan echt niet. het spijt me.

ben er even stil van.

GitteNN

Flanagan

Flanagan

12-12-2017 om 14:22 Topicstarter

Haat

'Citaat: "Het vasthouden aan haat is als het vasthouden van een heet stuk steenkool, met de intentie om het tegen iemand aan te gooien; jij bent degene die zich brandt." Boeddha'
Zie link:
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Haat

@GitteNN, denk aan het citaat. Misschien helpt dit je proces van achter je laten.
Het enige wat je kunt doen, is haar op afstand houden. Zowel letterlijk als figuurlijk.

Bobbie

Bobbie

12-12-2017 om 15:30

Uptown

"Maar het lastige is dat man er boos om kan worden. Dan zegt hij: ik heb spijt, ik heb zo vaak sorry gezegd... en je blijft erop terug komen en mij verwijten maken. En dan komen we in een ruzie. Omdat ik het niet eerlijk vind dat ik maar moet doen alsof het allemaal vergeten en vergeven is. Zo voelt het dan he..."

Leg het hem eens plastisch uit.
Wat je deed beschadigde me zo alsof ik een ongeluk met een vrachtwagen ternauwernood heb overleefd. Maanden in coma gelegen. Ik ben aan het revalideren, dat kost tijd. Wat jij (hij) wil kan nog niet. Mijn hoofd zou wel willen maar ik kan letterlijk nog niet bieden wat jij wilt door de schade die is ontstaan.

Been there

Been there

12-12-2017 om 16:06

Waar ik nog steeds "blij" om ben

Is dat hij het zelf heeft opgebiecht. Ik heb er dus niet zelf achter moeten komen. Stel, Dan had het misschien nog langer geduurd. hij heeft het opgebiecht en achteraf is dat mede een reden geweest dat ons huwelijk heeft standgehouden. Dat gaf me ook het vertrouwen voor de toekomst. Hij kon het dus niet verzwijgen, en zegt dat ie dat nog wel het ergst heeft gevonden, dat ie niet eerlijk/oprecht tegen me was. We praten er nooit meer over. Heel af en toe een "quasi grappige" opmerking van mijn zijde maar met een diepere betekenis die hij dan alleen begrijpt, maar dit gebeurt echt zelden. Alles heeft tijd nodig.

Uptown

Die houding van je man...
"Maar het lastige is dat man er boos om kan worden. Dan zegt hij: ik heb spijt, ik heb zo vaak sorry gezegd... en je blijft erop terug komen en mij verwijten maken. En dan komen we in een ruzie.
man vind het volgens mij zelf wel genoeg zo. Voldoende gestraft. Of gewoon lastig om mij zo te zien. Maar dat zegt hij verder niet. Hij wordt vooral boos als ik weer eens argwaan heb. Of gewoon weer aan alles twijfel. Dan zegt hij: ik heb al zoveel sorry gezegd en toch blijf je erover doorgaan."

Ikzelf zou het niet accepteren als man zo doet. Ergens moet hij toch begrijpen dat jij ontzettend gekwetst bent en dat je daar niet zomaar even de spons erover en probleem opgelost.
Herstel van vertrouwen heeft veel tijd nodig maar vooral veel begrip en geruststelling en openheid van man. In plaats van boos te worden als jij achterdochtig wordt zou hij je evengoed liefdevol in de armen kunnen nemen en vertellen dat hij je gevoel begrijpt maar dat hij echt zijn lesje wel geleerd heeft. Ben er zeker van dat je je onmiddellijk beter zou voelen en de boosheid en achterdocht wegebben.

Misschien is het voor man niet altijd leuk om ons verdriet te zien en met onze negatieve gevoelens om te kunnen gaan. Maar het minste wat ze kunnen doen is open staan voor conversatie, ook ons geruststellen en ook zij kunnen dan zeggen wat het binnenin bij hen doet. Zo kom je net dichter bij mekaar en werk je aan herstel.

Waak over je eigen grenzen uptown. Laat je niet behandelen alsof er een "niemendalletje' gebeurd was en nu streep eronder en verder. Zo werkt het niet.

Moed en liefs x

Mooi

Het is onmogelijk, zei de trots
Het is riskant, zei de ervaring
Het is zinloos, zei het verstand
Geef het een kans, fluisterde het hart

xxx

regenboog

regenboog

13-12-2017 om 11:05

Truus en haat

De woede en haat naar Truus toe begrijp ik heel goed, ik heb er zelf ook lange tijd last van gehad.
Maar daar heeft ze grotendeels zelf voor gezorgd door mij te stalken.
Ik zie haar nog geregeld en voel dan geen haat meer, vind haar nu een triest geval.
Was ik eerder wat angstig om haar tegen te komen, nu voel ik me boven haar staan en hoop ik dat ze aan me ziet dat het goed met mij gaat!
Zij is aleen nu, gescheiden van haar man, haar gezin is kapot en mijn man heeft ze niet gekregen.
Door haar eigen stommiteiten, dat kan de andere kant van ontrouw zijn.
Ik denk dat zij haar lesje ook wel geleerd heeft, dat is haar straf.
Soms denk ik ook wel waarschijnlijk heeft mijn man haar van alles belooft en rekende ze helemaal op een nieuw leven met hem.
Dat het dan anders uitpakt en je eigen huwelijk ook niet meer te redden is is pijnlijk en hard.
Ik vind het vooral voor de kinderen heel verdrietig die zijn uiteindelijk de dupe hiervan.

Pennestreek

Pennestreek

13-12-2017 om 11:29

Uptown

Heb je inmiddels hulp ingeroepen? Echt meis, doe dat! En ik hoop dat als jij eenmaal voor jezelf iemand hebt, je man ook bereid is tot relatietherapie. Want het gaat niet goed zo...
En heb je nog iets aan de tips hierboven? Hoe je je man kunt duidelijk kunt uitleggen wat jij nodig hebt?
Heel veel sterkte!

net bezig

Hallo, Ik ben nieuw hierin maar ben al even de verhalen aan het lezen en herkenal zo veel.
Ik ben in Augustus erachter gekomen dat mijn man een affaire had, ik heb altijd geroepen ik ga direct weg als je me bedriegt maar dat kon en kan ik niet. Hij heeft direct voor mij gekozen en haar dat gezegt .
Mijn man heeft na een niet al te leuke jeugd een muur opgebouwd en daar leef ik al al die tijd mee.. (ik had dit ook gelezen bij 1 van jullie ,weet even geen naam maar hetzelfde verhaal) Ik heb die muur ook geaccepteerd. Ik weet dat het niet aan mij ligt ,mijn man zegt ook dat hij niet ongelukkig is in ons huwelijk maar de verliefdheid heeft wel dingen opengebroken van vroeger en misschien toch iets dat hij bij mij blokt.
Toch heeft hij dus 2x nadat ik erachter kwam weer contact met haar gezocht , nu heeft hij na de 2de keer echt voor mij gekozen maar de twijfel over wat hij nou echt wil met zijn huwelijk en in het leven in het algemeen (midlife crisis) blijft. Ik werd hier zo onzeker en verdrietig van dat hij nu in ieder geval voor 4 weken het huis uit is om tot rust en zichzelf te komen. De afspraak was dat we wel wat contact zouden houden , nu is hij een week weg en wil dus helemaal geen contact voorlopig.. hij voelt rust en vind dat wel prettig.
Ik snap hem best maar ik zit nu alleen in ons huis geen idee wat er in hem omgaat en hoe het gaat aflopen .
Het hele proces is zo egocentrisch vind ik .. Ik ben bedrogen maar sta zolang ik hem terug wil natuurlijk met mijn rug tegen de muur omdat hij in de war is.. soms denk ik waar is het begrip voor mij..
Ik heb lieve mensen waar ik tegen kan kletsen maar als je dit niet meemaakt heb je eigelijk geen idee wat dit van binnen met je doet . Er word geroepen denk aan jezelf .. ja dat snap ik maar er is nu maar 1 ding dat ik wil en dat is de kans om weer samen een toekomst op te bouwen want we hadden/hebben het heel goed samen.
dano

Marin

Marin

13-12-2017 om 12:53

dader-slachtoffer dynamiek

Wat ik hier -en bij mijzelf- toch heel veel opmerk is een dader-slachtoffer dynamiek. Degene die de daad begaan is, heeft wel spijt en vindt het wel rot maar is lang niet zo diep getroffen als degene die gekwetst is. Dat is een open deur maar ik vind het toch interessant. Want je kan eigenlijk niet verwachten dat de dader voelt wat jij voelt. Zo werkt het gewoon niet. Mensen geloven toch altijd ergens in hun eigen onschuld of gewoon spijt bekennen en verder gaan tot de orde van de dag. Ik bedoel: wij gedenken nog steeds in grote getale 4 mei. Wat doet Duitsland op die dag? Of enige andere dag? precies. Doorgaan met leven.
Het is keihard maar je gaat niet gedaan krijgen dat die ander begrijpt hoe diep je geraakt bent. Of je moet hetzelfde flikken en de meesten hier, ikzelf inclusief, zijn zo niet gebakken...

Ik zelf vind het interessant hoe je die dader-slachtoffer dynamiek zou kunnen keren... en heb daar veel over nagedacht. Ik weet het allemaal nog niet zeker maar kom bij dit: het verdriet over het vreemdgaan is in feite boosheid, de boosheid die ik over het vreemdgaan heb is in feite een weg terug naar mijn kracht (ja is een stap maar zo werkt het voor mij)... oh en als ik goed kijk en eerlijk ben, was ik zoooo uit mijn kracht in die tijd dat hij vreemdging... ik was bijna een sitting duck om gekwetst te worden... shit zeg, waardeloos. Oh maar wacht nee niet shit: ik kan die boosheid gebruiken om in mijn kracht te zijn. wow: nou voel ik me meteen veel minder slachtoffer, sterker nog ik heb meer kracht dan eerst...

het is wat positivo, maar zo voelt het vandaag en ik wil het toch delen

Flanagan

Flanagan

13-12-2017 om 16:48 Topicstarter

Man versus vrouw

Ik vind vrouwen in het algemeen genomen, best analyserend en met een grote behoefte om te weten wat en hoe iets gebeurd is om zo herhaling te voorkomen. Dat zie je bij sportverenigingen en op schoolpleinen best sterk. Als twee kinderen ruzie hebben, zijn het vaak de volwassen vrouwen die het tot den treure uitgesproken willen hebben itt mannen. Het geldt natuurlijk niet voor alle mannen, zoals het analyserende ook niet voor iedere vrouw geldt, maar mannen zijn toch snel van, ' ik wil het niet weten, ik wil het niet eens horen' om zo de ruziënde kinderen over de streep van loslaten te laten stappen.

Ik geloof ook niet in de dader-slachtoffer dynamiek. Eerder in een 'verder gaan' gedachte van mensen die het gebeuren niet kunnen over doen.

Marin

Marin

13-12-2017 om 17:17

Flanagan

"Ik geloof ook niet in de dader-slachtoffer dynamiek. Eerder in een 'verder gaan' gedachte van mensen die het gebeuren niet kunnen over doen."

Maar die mensen die verder willen gaan zijn toch meestal de 'daders'?

Flanagan

Flanagan

13-12-2017 om 17:42 Topicstarter

Denkwijze

Marin, daarom gaf ik het voorbeeld van de ruziënde kinderen. Als ik betrokken was bij een stel ruziënde kinderen, had. Ik zelf de neiging de ruzie te willen uitpraten. Maar eens zag ik een vader tegen zijn zoon zeggen dat hij er niets over wilde horen. Het jongetje kon zijn ei niet bij zijn vader kwijt en was er ook snel overheen omdat het inderdaad een simpele meningsverschil was die te veel was opgeblazen. Het heeft mij doen nadenken welke aanpak het beste werkte. Het viel mij op dat mannen vaker deze aanpak hanteerde dan vrouwen.

Er zijn twee nodig om verder te willen gaan, niet alleen de daders.
Bij een vraag van het slachtoffer, kan het slachtoffer zich ook afvragen wat het nut van dat antwoord is. Het heeft op dat moment de keuze om een wond open te trekken of rustig te laten genezen.

Flanagan

Flanagan

13-12-2017 om 17:47 Topicstarter

Zelf

Ik merk dat ik tegenwoordig meer als een man denk dan als een vrouw. . Zodoende trek ik minder naar mij toe en merk ik dat dat best stressverlagend werkt. Minder zorgend minder alles onder controle willen hebben. Meer zien hoe de wind waait. Meer vertrouwen dat de toekomst goed voor mij is door minder in angst te leven.

Been there

Been there

13-12-2017 om 17:57

En...

Minder blijven hangen in emotie. Mannen kunnen iets makkelijker loslaten en nee, niet alleen omdat ze mogelijk de "dader" zijn. Ik schaar me achter Flanagan, een goede analyse waar ik me helemaal ik kan vinden en wat waarschijnlijk ook mijn redding is geweest. Natuurlijk moet je het wel kunnen maar ik wil het eenieder hier toewensen.

Marin

Marin

13-12-2017 om 18:36

Oh maar daar ben ik helemaal mee eens Flanagan

Het vraagt inderdaad een nuancering van mijn observatie. Natuurlijk is het ook een verschil tussen mannen en vrouwen. Ik zie bedrogen mannen echt niet meer dan 2000 berichten over en weer sturen over 'hoe ze hier toch mee moeten dealen' 'en oh ik blijf het maar steeds tegenkomen ook al proberen ik het te negeren'etc Maar dat is juist inherent aan de slachtoffer dynamiek van vrouwen: er eindeloos over willen praten om het te processen. Ik denk dat mannen die slachtoffer zijn er wel een paar keer misschien bij een biertje met een maat over praten maar vervolgens of een nieuwe vrouw nemen of ja... weet ik eigenlijk niet. Ik ken geen mannen die bedrogen zijn geweest, het hebben vergeven en vrolijk verder gegaan zijn... jij wel?

Pennestreek

Pennestreek

13-12-2017 om 19:04

Nee, die ken ik niet

Ik denk dat mannen eerder de beslissing nemen om dan maar te scheiden, terwijl vrouwen nog willen vechten voor de relatie. Misschien (dat denk ik) vanwege de kinderen. Net zoals dat ik heb ervaren dat ouders van zwaar gehandicapte kinderen vaak anders tegen de verzorging aan kijken. Moeders gaan door tot ze er zelf (bijna) aan onderdoor gaan, mannen nemen eerder de rationele beslissing om een kind in een instelling oid te plaatsen. Natuurlijk, ik generaliseer, maar ik denk dat het vaak zo gaat.
In mijn geval in ieder geval wel. Waren er geen kinderen geweest dan had ik niet met hem verder gewild. Ook al hou ik nog steeds van hem. En ook al wist ik zeker dat hij een fout maakte. Maar hij is behoorlijk ver gegaan, in ieder geval over mijn grens.

En nog even over het achter je laten en weer verder gaan. Op zich helemaal eens met de gedachtegang hier, en ik probeer dat ook te doen hoor. Maar toch, maar toch, hij komt er dan wel heel makkelijk mee weg. Hij maakt de fout, en ik moet er maar overheen zien te komen. Lekker makkelijk, om dan maar te zeggen dat mannen er anders tegenaan kijken, er minder zwaar aan tillen, makkelijker aan seks zonder liefde doen en noem het allemaal maar op. Waarom zou ik daar wel allemaal rekening mee moeten houden, en hij niet met mijn gevoelens en gedachten? Dat is mijn worsteling iedere keer.

Been there

Been there

13-12-2017 om 19:19

Er makkelijk mee weg komen...

Nou ik denk niet dat de mannen die bedrogen hebben er zo over denken. Ze worden er steeds weer mee geconfronteerd doordat hun bedrogen vrouw er over door blijft praten, het niet los kan laten. De keuze om er op een bepaald moment over op te houden geeft dan de ruimte om verder te kunnen gaan. Mannen kunnen het beter dan vrouwen. Ik heb het bij mijn man ook gezien. het moment dat we "overgingen tot de orde van de dag" en alles was gezegd en ik niet meer in herhaling viel (want dat is wat we ook allemaal doen, steeds weer de "waarom" vraag stellen) toen konden we samen verder met de wederopbouw.

Marin

Marin

13-12-2017 om 21:36

maar

Ik heb nergens gezegd dat de vreemdganger er makkelijk mee weg moet komen hoor. Ik merk alleen bij mijzelf op dat ik als 'slachtoffer' bleef hangen in een soort erkenning van die ander willen hebben of althans willen dat hij zou voelen hoeveel pijn het gedaan had. En dat werkte niet. Was nooit genoeg. Kwam altijd weer bovendrijven. Toen ik dat over mijn kracht en kwaadheid ontdekte (iets waar mannen vaak sneller bij kunnen inderdaad en niet eindeloos willen praten) toen verschoof alles. Helaas was de relatie toen ook niet meer houdbaar. Maar ik had wel mijzelf terug en was minder verdrietig.

Flanagan

Flanagan

13-12-2017 om 22:23 Topicstarter

De gevolgen van ontrouw

De ene slachtoffer schopt de vreemdganger meteen de deur uit. De ander twijfelt en weer een ander ziet voldoende bodem om te werken aan een herstel. Degene die tot beëindiging overgaat, is niet verkeerd bezig. Net zo min degene die op geheel andere wijze met de gevolgen omgaat. Maar voor degene die het moeilijk hebben en om inzicht vraagt om minder zwaarmoedig in het leven te staan, is post 111 t/m 114 bedoeld. Als hulpmiddel.

De vraag waarom je wel rekening moet houden met de denkwijze van een man, is niet waar het om draait. De denkwijze van een man kan voor een vrouw net zo bevrijdend werken. Dat is een mooi en krachtig eindresultaat, een vernieuwde ik, minder afhankelijk van bevestiging van een ander dat je een bijzondere vrouw bent.

Marin

Marin

13-12-2017 om 23:12

Maar dan zijn we het toch eens Flanagan?

Ik begrijp niet zo goed wat je wilt zeggen...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.