Eenzaam - na verlating vriendin
Sorry maar hoe gaan andere mensen om met deze eenzaamheid?
Ik ben geen playboy ik stap niet zomaar 123 op dames af.
Me vriendin heeft me pats boem verlaten we hebben zoontje van 1 ze wees nog trouwjurken aan 3 weken voor ze wegging ze maakt nieuwe vrienden ( collega van werken diens vrienden/familie) 2 weken later kan ik doodvallen...
Zonder ook maar echt goed gesprek met haar te hebben gehad..
Doordeweeks werken/trainen weekend heb ik me kind.
Ik mis contact ja ik heb familie maar op gegeven moment blijf je ook maar in herhaling vallen van ongeloof en onbegrip..
gueswho
Dit is al het tweede draadje waarin je begint over het zoeken naar een nieuwe vrouw. Ben je zo afhankelijk van de vrouwen?Is het geen tijd om een beetje volwassen te worden?
Geef jezelf eens de tijd om hier rustig overheen te komen en probeer je eens op je kind te richten: doe eens moeite om een band te creëren met je zoon. En vergeet een nieuwe relatie voorlopig.
eenzaam
Je voelt je eenzaam.... dus een nieuwe vriendin?
Als ik me eenzaam zou voelen zou ik kijken hoe ik me alleen prettiger kan voelen, en proberen andere mensen (niet "een vriend") te ontmoeten/leren kennen op andere manieren.
Als ik je goed begrijp ben je door de week druk met werk en trainen. Is dat trainen 4 of 5 avonden per week? Zo nee, dan zit er dus ruimte om op 1 avond iets anders te gaan doen (als je de avonden vrij bent). Bedenk wat je hobby's zijn en kijk of je daar wat mee kunt om daar met gelijkgestemde mensen (niet meteen "een vriendin").
En sowieso kan je misschien 1 avond minder gaan trainen. Het is ook niet zo dat je elke avond MOET trainen, neem ik aan?
En als je kind er is kan je ook dat wellicht (op den duur, kind is nog wat jong misschien) combineren met andere ouders (niet meteen op zoek gaan naar "een vriendin") die kinderen van een vergelijk are leeftijd hebben. Is vaak leuk voor jouw kind om een speelmaatje te hebben (m.n. als ze wat ouder zijn) en heb je zelf wat aanspraak aan ouders met kinderen in dezelfde leeftijdfase. Een speel-o-theek is dan misschien iets.
Begrijp ik trouwens dat je geen vrienden hebt? Ik lees alleen over familie.
Heb je geen behoefte aan vrienden of moeite om vriendschappen te onderhouden?
vragen
En nog even wat vragen:
Hoe lang zijn jullie uit elkaar?
Klopt het dat je op zoek bent naar een vriendin?
Wat is de reden dat je een vriendin zoekt (en niet "gewoon" vriendschappen met mensen/mannen)?
Overigens wel naar hoor, dat je ex zo plotseling de stekker eruit trok. Wel fijn dat je je kind nog zo veel ziet, naar ik begrijp elk weekend.(nb wat mij betreft niet meer dan logisch, maar je ziet het soms wel anders).
En zou je liever je kind meer doordeweek willen zien ipv alleen in het weekend?
Ander woord
Ik hoor het bijna nooit meer, maar er bestat zoiets als 'liefdesverdriet'. Dan kun je je heel eenzaam en depressief voelen. Ander gezelschap lost dat niet op. Er is wel een wonderdokter voor: de tijd. Met het begin van het nieuwe jaar heb je daarvan genoeg.
Tsjor
Tjsor
Dankjewel, mijn zorg is dat ik er niet overheen kom zonder andere liefde misschien verkeerd gedacht van mij maar zo voelt dat wel..
Hoe kan je het loslaten als er zoveel onbegrip onduidelijkheid is en elkaar nog meerdere malen in de week blijft zien en ik denk zelfs al dat er bij haar iemand anders in het spel is wat ook erg veel pijn zal doen zodra dat naar buiten komt
Mijn idee
Een gebroken hart laat zich niet één-twee-drie lijmen. Het herstel kost tijd en moeite. Wat te doen? Wat te laten? Hierover kan en zal men van mening verschillen. Uiteindelijk is het een kwestie van maatwerk. Geen mens is helemaal hetzelfde immers. Wat voor de één gunstig heeft uitgepakt, hoeft niet te werken voor een ander.
Wat je zou kunnen (uit)proberen? Op het Internet staan heel wat tips. Neem bijvoorbeeld de ‘Leidse Liefdescursus voor gevorderden’ van Vilan van de Loo. Jaargang 2004 is geheel aan liefdesverdriet gewijd. Zie: http://www.vilanvandeloo.nl/liefdescursus/verdriet/index.html Eén waarschuwing vooraf: ze heeft wel een heel eigen stijl van schrijven.
Zelf zou ik zeggen dat voor iedereen die in een rottige conflictsituatie terecht komt, het van wezenlijk belang is je kalmte en zelfvertrouwen te bewaren en/of te herwinnen (wanneer je die bent kwijtgeraakt). Dat is uiteraard heel wat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toch is het een aanlokkelijke uitdaging, omdat het enorme voordelen met zich meebrengt.
De vraag is dan: hoe onder akelige, stressvolle omstandigheden zo kalm en zelfverzekerd mogelijk te blijven of weer te worden?
Verschuif in de eerste plaats het perspectief, alsof je een camera in de hand hebt en die ergens anders op richt. Focus niet langer vooral op wat mis is gegaan, maar meer op de vraag hoe jij binnen de huidige toestand je gemoedsrust kan beschermen en het beste kan functioneren. De achterliggende gedacht daarbij is, dat gemoedsrust een voorwaarde is voor helder denken. Wie helder denkt, kan zich verstandiger gedragen dan iemand die overmand is door emoties als angst, wanhoop, woede, wrok, schaamte en verdriet.
Die gevoelens mogen (en zullen) er natuurlijk wel zijn, maar het gaat erom dat ze niet te veel de overhand krijgen. Het is dus zaak om je emoties goed onder controle te houden/krijgen. Dat gaat het beste als je de tijd neemt om één en ander rustig te verwerken. Stel een soort van ‘pitcrew’ samen van mensen (desnoods ook van buiten jouw familie) die jou waarderen en kunnen helpen. Nu je leven zo’n dramatische wending heeft genomen, is dat geen overbodige luxe.
Verzet je niet tegen het verdriet, maar ga het rouwproces aan. Krop je woede niet op, maar lucht je hart zo veel als nodig. Doe dat bij de juiste mensen; dus niet je ex, maar diegenen die weten van je problemen en loyaal zijn aan jou. Ga wanhoop en doemdenken te lijf met ‘omdenken’: buig negatieve, deprimerende gedachtes zoveel mogelijk om in positieve, opbouwende. Zet je daarmee ook over je (eventuele) schaamte heen.
Zorg extra goed voor jezelf door supergezond te eten, veel aan lichaamsbeweging te doen en regelmatig te leven. Maak desnoods gebruik van hulpmiddelen om aan voldoende nachtrust te komen. Zoek afleiding in leuke dingen als muziek luisteren en films kijken.
Met dit alles creëer je betere mogelijkheden om gewoon jezelf te zijn en verstandig te handelen. Wie tegenslag aangrijpt om er lessen uit te trekken, ondervindt daar niet alleen zelf profijt van, maar levert ook een positieve bijdrage aan de samenleving. Op termijn vloeit dan een win-winsituatie voort uit de crisis waarin je nu bent beland. En dat is een doel dat de moeite waard is om voortdurend voor ogen te houden.
Kort samengevat luidt mijn idee: investeer in emotionele stabiliteit en voer op een positieve manier de regie over je leven, zodat je niet nodeloos omlaag wordt getrokken.
Rode krullenbol
Guesswho
Dat is de grootst fout die kunt maken denk ik, in een andere relatie stappen omdat je niet over je eerdere liefde heen bent. Dat is niet eerlijk voor de dame in kwestie, want ze IS niet dezelfde vrouw en zal dat ook nooit worden. En voor jezelf niet, omdat je jezelf dan een enorme persoonlijke groei ontzegt. Het is echt waar dat als je hier doorheen komt, je sterker zult zijn. Zelfverzekerder. Als je hier alleen maar doorheen kunt komen door je afhankelijk van een ander te maken, groei je zelf niet. Je blijft hangen, ipv vooruit te gaan, en ook de relatie waar je hierna in terecht komt is dan een verwrongen relatie. Jij afhankelijk van haar. Dat is geen gezonde basis voor een relatie, die uiteindelijk dus ook spaak zal lopen.
Dus, geef jezelf een liefdevolle schop en pak je leven op. Organiseer andere leuke dingen om te doen, naast je werk en je sport, zoek oude vrienden op en ga stappen, ga veel naar buiten (overdag) om genoeg zonlicht te pakken, dit jaargetijde en dit weer helpen niet mee om je goed te voelen. Huilen mag, natuurlijk, en je down en verdrietig voelen ook, geef jezelf daar ook de ruimte voor af en toe. Maar blijf er niet in hangen.
Ik zou het ook niet raar vinden als je voor jezelf professionele hulp zoekt. Het is nogal een ingrijpende gebeurtenis. Niet iedereen kan dat in zijn eentje aan. Als je in de andere draadjes over echtscheidingen en/of relatieproblemen leest heeft het overgrote deel op een moment professionele hulp (nodig) gehad.
Niet zonder jezelf
'mijn zorg is dat ik er niet overheen kom zonder andere liefde misschien verkeerd gedacht van mij maar zo voelt dat wel.' Ik denk dat je eerst weer moet wennen aan jezelf als je eigen gezelschap. Zelf je beste maatje zijn is iets waar je zelf aan kunt werken en wat je op korte en langere tijd het meeste oplevert. Als er dan later nog een grote liefde bij komt is dat alleen maar plezierig.
Tsjor
