Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Pennestreek

Pennestreek

15-02-2018 om 11:01

Marin

Gekkehenkie stelt ook niet dat Frits verantwoordelijk is voor het huwelijk van Rob en Marie, maar wel mede verantwoordelijk is voor de pijn en het verdriet bij Rob (en eventuele kinderen). En ik hoop (hier is dat in ieder geval zo) dat Marie er ook verdriet/pijn over heeft.
Want ook al is je eigen relatie op sterven na dood, dan nog is een affaire iets waarmee je de ander en je kinderen pijn doet. Hoe dan ook. Het verergert op zijn minst een toch al slechte relatie. In mijn geval heeft het me heel veel meer pijn en moeite gekost om die scheiding toch zakelijk en gladjes te regelen, door al die extra emoties die erbij komen kijken op zo'n moment. En ik snap nog steeds niet dat je dat überhaupt iemand, laat staan de persoon waarmee je jaren samen bent geweest en waar je samen kinderen mee hebt, aan wilt en kunt doen.

@tante Sidonia: zo kun je het uitleggen, dat 'omleiden van de boosheid', maar ik bedoelde meer dat die boosheid me belemmert in het focussen op wat er wel goed gaat en waar ik naar toe wil werken. Ik ben niet bang om boos op hem te worden/zijn, ik krijg daar ook alle ruimte voor, maar het helpt mij niet, integendeel. En door die boosheid te richten op truus, die ik toch nooit zie, kan ik hem makkelijker van me af laten glijden en negeren.

Pennestreek

We verschillen van mening. Ik vind dat Marie verantwoordelijk is voor verdriet bij Rob. Daarnaast vind ik het echt vreemd dat jij de kinderen er altijd bij betrekt.
In dit voorbeeld bedriegt Marie Rob. Niet de kinderen. Misschien gaat Marie wel vreemd omdat de relatie met Rob niet meer zo fijn is, omdat Rob nauwelijks meer interesse toont in Marie. Wordt de rol van Rob dan ook uitgelegd aan de kinderen?
En stel Rob en Marie besluiten toch weer verder te gaan. Moet Marie dan ook vergeving aan de kinderen vragen? En gaan Rob en Marie dan ook uitleggen aan de kinderen wat de rol van Rob was in het geheel

Phryne Fisher

Phryne Fisher

15-02-2018 om 12:39

De kinderen

De kinderen worden vaak ook genoemd als slachtoffer, om de rol van de vreemdganger als dader nog eens extra stevig neer te zetten. Zeker als zoiets net speelt is de bedrogene (natuurlijk) niet in staat om zijn eigen aandeel in de relatieperikelen te zien. Of wel, maar dan wordt het gebagatelliseerd 'ik was vaak chagrijnig en een ramp voor mijn partner, maar dan nog heeft hij niet het recht om het elders te zoeken'. In de ideale wereld kondig je een prille verliefdheid natuurlijk eerst aan bij je partner, en ga je pas met een ander als je oude relatie officieel voorbij ke. Maar in de praktijk denken mensen vaak dat ze er best tijdelijk iemand voor de leuk en gezelligheid naast kunnen hebben, zonder dat het huwelijk er (nog) slechter van wordt.

Marin

Marin

15-02-2018 om 12:54

Pennestreek e.a.

"Gekkehenkie stelt ook niet dat Frits verantwoordelijk is voor het huwelijk van Rob en Marie, maar wel mede verantwoordelijk is voor de pijn en het verdriet bij Rob (en eventuele kinderen)."

Nee okay. Voor mij is dat een minor detail. Maar ik ben dus evengoed van mening dat Frits niet voor die pijn van Rob verantwoordelijk is.

Stel iemand is alcoholist, gaat eigenlijk vreemd met de alcohol. Ga je dan kwaad worden op het bestaan van alcohol? Of op de regering die alcohol niet verbied?

Of iemand besteedt al zijn tijd aan een hobby/ club. Gaat eigenlijk emotioneel vreemd met die club. Word je dan kwaad op die club? Ja ze maken misschien gebruik van hem en daar kan je van balen. Maar de tomeloze woede die Truus ten deel valt zal achterwege blijven.

Marin

Marin

15-02-2018 om 13:17

en toch ook

wat Alkes al eerder zegt: Truus ziet het misschien helemaal niet als stoken in een goed huwelijk. Misschien denkt Truus wel "oh als hij op mijn avances ingaat, is dat huwelijk blijkbaar niet zo goed". Of ze denkt "oh als hij avances maakt is dat huwelijk niet zo goed"
Of ze denkt "Ach die man, die vertelt me dat dat huwelijk zo slecht is, en dat het die vrouw ook niet meer kan schelen"

Sally MacLennane

Sally MacLennane

15-02-2018 om 13:21

nogmaals, het is heel simpel

Als A besluit iets te gaan beginnen met B, die in een relatie zit, dan is A niet lekker bezig. Sommige dingen doe je niet. A is een marriage wrecker en dat moet je niet willen zijn.

Ook ik heb als single vrouw te maken gehad met lonkende heren die thuis een nietsvermoedende vrouw bleken te hebben. Zodra ik dat ontdekte was het einde verhaal voor me. Ook al waren de heren nog zo leuk en lekker, vreemdgaan doet hij maar met een ander. Ik wil dat niet op mijn geweten hebben. Het idee dat ik daar lig te kroelen met een man, terwijl er elders een nietsvermoedende partner rondloopt wil ik niet. En dan denk ik nog niet eens aan eventuele kinderen. Meewerken aan vreemdgaan is een no go area. Zo simpel is het.

Is dat nou zo raar?

Pennestreek

Pennestreek

15-02-2018 om 13:50

De kinderen

Ik snap niet dat jullie met droge ogen kunnen beweren dat de kinderen in een geval van vreemdgaan niet ook bedrogen worden. Natuurlijk wel! Kinderen willen, en hebben naar mijn mening recht op, een veilig en stabiel thuis. En als een van de partners in dat stabiele thuis vreemdgaat, is die stabiliteit in 1 klap weg. In ieder geval voor een tijdje. Want die vreemdganger is met zijn of haar hoofd en aandacht niet meer thuis. Niet alleen niet meer bij de partner, ook niet meer bij de kinderen.
En als het vreemdgaan uitkomt, is de relatie tussen de ouders natuurlijk ook verre van stabiel. Daar merken de kinderen ook altijd wat van. Hoe je ook als ouders je best doet om dat bij ze weg te houden.

Ik blijf erbij: iemand die vreemd gaat bedriegt ook zijn/haar kinderen. Niet direct misschien, wel indirect.

Ik blijf er ook bij dat de vreemdganger verantwoordelijk is voor alle pijn en ellende. Hoe zeer de ander misschien ook (mede) verantwoordelijk is/was voor de slechte staat van de relatie, vreemdgaan doe je niet. Je steekt er energie in om die relatie weer op te vijzelen, en als dat echt echt echt niet lukt rond je eerst dat huwelijk netjes af. Elke andere volgorde is fout, imho.

En ik blijf er ook bij dat een truus altijd mede verantwoordelijk is, als ze weet dat er nog een partner is. En zeker als er kinderen zijn. Nogmaals, een affaire heeft hoe dan ook altijd een negatief effect op die relatie. Pas als partners op papier en fysiek uit elkaar zijn is er ruimte voor een nieuwe relatie. Dat een man het thuis zo slecht heeft, is niet zielig voor hem, dan heeft hij dus blijkbaar niet hard genoeg gewerkt aan zijn huidige relatie. En anders moet hij die relatie eerst afronden. Een affaire met een man die al een relatie heeft, is altijd stoken. Ook als dat huwelijk 'slecht' is.

Dus Sally, als jij raar bent, ben ik het ook.

En Marin, als alcohol kon denken vond ik ook dat die mede verantwoordelijk is voor eventuele ellende veroorzaakt door die alcohol. Deze vergelijking gaat natuurlijk aan alle kanten mank...

Phryne Fisher

Phryne Fisher

15-02-2018 om 14:02

Pennestreek

Jij hebt jarenlang lopen bitsen tegen man en kinderen als hun gedrag jou niet zinde en je je niet voor vol aangezien voelde. Vind je het dan echt heel gek dat een man op een gegeven moment zijn conclusies trekt? Natuurlijk is het netter om eerst op een constructieve manier het gesprek aan te gaan, maar soms is de liefde al op voor je het goed en wel doorhebt. Of je komt erachter dat andere vrouwen veel liever zijn (en nieuw, en spannend).
Zie jij echt het aandeel van de bedrogene niet (die zich ook niet altijd heeft gedragen zoals het eigenlijk hoort, namelijk duidelijk aangeven wat je wilt of hoe je je ergens bij voelt, in plaats van uit je slof schieten en/of schreeuwen)?

Marin

Marin

15-02-2018 om 14:10

Sally

Ja okay, jij vindt dat A schuldig is en ik vind dat B (bedrieger) verantwoordelijk is. Ik heb al ettelijke malen gezegd dat ik niet zou gaan met iemand met een vrouw thuis.
maar ga nou eens op dit in:
- door de verantwoordelijkheid ook zo heel erg bij die dame te leggen, sluis je de schuld van je man weg om zo verder te kunnen gaan
- je weet totaal niet wat B A vertelt heeft
- het komt B wel goed uit dat je kwaad op A bent

Marin

Marin

15-02-2018 om 14:14

Pennestreek

Ik beweer niet dat de vreemdganger niet verantwoordelijk is voor wat de kinderen hiervan ondervinden hoor, ik vind het zeer abject.

Ja je hebt gelijk vergelijking met alcohol gaat mank. Maar die met een sportclub wellicht niet. Zijn denkende mensen: Man zit altijd op de club, doet daar klusjes, verwaarloost vrouw en kids. In de club zitten denkende individuen (hoewel... bij sommige clubs.... Ben je dan net zo kwaad op die club als op een Truus?

Sally MacLennane

Sally MacLennane

15-02-2018 om 14:44

Marin

"maar ga nou eens op dit in:
- door de verantwoordelijkheid ook zo heel erg bij die dame te leggen, sluis je de schuld van je man weg om zo verder te kunnen gaan
- je weet totaal niet wat B A vertelt heeft
- het komt B wel goed uit dat je kwaad op A bent"

Als A wéét dat B al een relatie heeft, vind ik A net zo schuldig als B.

Wat je tweede punt betreft: ik heb zelf een man gekend die zich presenteerde als vrijgezel en waar ik een prille relatie mee kreeg. Na enkele weken bleek er nog een mevrouw aan vast te zitten. Ik was net zo geschokt als zij (zij had mij benaderd nadat ze zijn mobiel had gelezen) en ik heb die vent vervolgens nooit meer willen spreken. Ik weiger betrokken te worden in de buitendeurse uitstapjes van ontevreden mannen.

In mijn datingjaren waren er ook mannen die eerlijk zeiden dat er nog een vrouw was, maar "ze begrijpt me niet", "we gaan toch al scheiden" of zelfs "ze is ziek". Ook in die gevallen wenste ik niet "die ander" te worden.

Ik ben er zelf na mijn scheiding achter gekomen dat ik zelf besodemieterd ben. Ik weet niet met wie, waarschijnlijk was het vreemdgaan van mijn ex ook iets structureels maar daar zal ik waarschijnlijk nooit meer achter komen. Het doet er ook niet meer toe.
Als zijn Truus van mijn bestaan wist, is zij net zo min een knip voor de neus waard als mijn toen-nog-man. Zonder die man daarbij vrij te pleiten. Vreemdgaan is vreemdgaan, ik ben daar heel stellig in.
Als zijn Truus niet van mijn bestaan had geweten (wat goed mogelijk is, mijn ex had een vlotte babbel) valt haar vanzelfsprekend niets te verwijten.

Ja, dit

'Ook ik heb als single vrouw te maken gehad met lonkende heren die thuis een nietsvermoedende vrouw bleken te hebben. Zodra ik dat ontdekte was het einde verhaal voor me. Ook al waren de heren nog zo leuk en lekker, vreemdgaan doet hij maar met een ander. Ik wil dat niet op mijn geweten hebben. Het idee dat ik daar lig te kroelen met een man, terwijl er elders een nietsvermoedende partner rondloopt wil ik niet. En dan denk ik nog niet eens aan eventuele kinderen. Meewerken aan vreemdgaan is een no go area.'

Niets meer aan toe te voegen.
Vrouwen en mannen die een affaire aanknopen met een gebonden partner zijn fout en egocentrisch. Gelukkig krijgen ze de partner die ze verdienen: een foute, egocentrische vreemdganger met dezelfde waardeloze mindset.

Pennestreek

Pennestreek

15-02-2018 om 16:00

Nou Phryne

Ik krijg af en toe het gevoel dat je behoorlijk selectief leest.

'Jij hebt jarenlang lopen bitsen tegen man en kinderen als hun gedrag jou niet zinde en je je niet voor vol aangezien voelde. Vind je het dan echt heel gek dat een man op een gegeven moment zijn conclusies trekt? Natuurlijk is het netter om eerst op een constructieve manier het gesprek aan te gaan, maar soms is de liefde al op voor je het goed en wel doorhebt. Of je komt erachter dat andere vrouwen veel liever zijn (en nieuw, en spannend).
Zie jij echt het aandeel van de bedrogene niet (die zich ook niet altijd heeft gedragen zoals het eigenlijk hoort, namelijk duidelijk aangeven wat je wilt of hoe je je ergens bij voelt, in plaats van uit je slof schieten en/of schreeuwen)?'

Om te beginnen ben ik gelukkig meer dan alleen maar een schreeuwende heks, dit waren incidenten, echt geen dagelijkse kost. Anders was ik nu geen 30 jaar met man samen geweest, en dan had man ook niet zo ontzettend lang getwijfeld. Bovendien was dat niet zijn belangrijkste reden om te twijfelen, al hielp het natuurlijk uiteindelijk wel mee voor hem om de knoop door te hakken.

En verder was ik vanaf de allereerste seconde toen man ermee kwam juist heel erg bezig met mijn aandeel. Ik ben er hard mee aan het werk gegaan toen man eenmaal de bom had gedropt. Maar ik vind dat ik nooit een eerlijke kans heb gekregen, omdat man niet aan heeft gegeven dat hij überhaupt twijfels had. Zodra hij dat wel deed heb ik alles op alles gezet om mijn aandeel aan te pakken. Terwijl hij tot we de handtekening gingen zetten onder het convenant nooit heeft willen zien dat hij zelf ook een negatief aandeel had in onze relatie. Dat kwam pas toen we EFT gingen doen.

Ik vind dat je me echt tekort doet in je post. Maar nogmaals, het gaat niet om wie welke rol speelt, het gaat erom dat als je uit je huidige relatie wil stappen je dat dus eerst doet, en niet alvast een ander gespreid bedje opzoekt om de overstap gemakkelijker te maken, of een leuke dame/heer zoekt om je lusten op bot te vieren, of hoe je het ook maar wil noemen of zien. Je rondt eerst je lopende relatie af. En dat houdt meer in dan zeggen dat je wil scheiden of dat je niet gelukkig bent zoals het nu gaat.

En dat je niet vreemdgaat, ook niet als je huwelijk echt bar slecht zou zijn, heeft niets te maken met of je partner zich wel of niet bewust is van zijn of haar aandeel.

maar Pennestreek

Jij hebt besloten verder te gaan met je man. Heb je de kinderen die ook zijn bedrogen door jouw man (in jouw optiek) ook in die beslissing betrokken? Hoe moeten zij zijn bedrog verwerken? Heeft hij gesprekken met de kinderen om dat goed te maken? Bespreken jullie met de kinderen ook jouw aandeel in het mislukken van de relatie?

en nogmaals over de kinderen

"Kinderen willen, en hebben naar mijn mening recht op, een veilig en stabiel thuis. En als een van de partners in dat stabiele thuis vreemdgaat, is die stabiliteit in 1 klap weg"
Ik vraag me af waarom jullie eigenlijk de kinderen hebben ingelicht over het vreemdgaan van je man. Waarom niet alleen verteld dat hun vader de relatie met hun moeder niet meer zag zitten? En ja een scheiding heeft grote impact op de veiligheid en stabiliteit in het gezin. Absoluut. Maar een slechte relatie heeft ook zo zijn impact. En in die slechte relatie hebben twee partners een aandeel.
Ik vraag me af hoe je man verder kan in jullie relatie nu er zo'n grote schuldvraag bij hem is gelegd. Maar schijnbaar kan hij dat en zijn jullie er happy mee en hebben de kinderen hem ook vergeven.

Pennestreek

Pennestreek

15-02-2018 om 17:59

Alkes

Ik snap je vraag niet zo goed. Waarom zouden we de kinderen een stem geven in de beslissing om bij elkaar te blijven? We hebben ze ook niet om 'toestemming' gevraagd om uit elkaar te gaan tenslotte? Zijn er mensen die dat wel doen dan? Ik heb er nog nooit van gehoord in ieder geval.

We hebben ze in eerste instantie alleen verteld dat het niet goed zat tussen ons en dat we waarschijnlijk uit elkaar zouden gaan. In die fase was truus ook nog helemaal niet in beeld, die kwam pas ten tonele toen we al veel verder waren. Het was de keus van mijn man om de kinderen eerlijk te vertellen over hoe het uiteindelijk allemaal gelopen is. Ik vond dat niet nodig, maar vind het wel fijn dat ik nooit hoef na te denken over wat ik wel en niet kan zeggen, en waarom ik niet zo kan lachen om grapjes over vreemdgaan. Bovendien, dit was een vriendin met wie we heel regelmatig contact hadden. Onze dochters ook. Man vond dus een uitleg (en excuus!) op zijn plaats.

Nogmaals, de relatie was niet slecht, in ieder geval niet zichtbaar en voelbaar slecht voor mij of de kinderen, of de buitenwereld. Ik was niet de enige die compleet overvallen was door wat er gebeurde. En dat namen de kinderen hem ook kwalijk. Net als ik. Dat het zo volkomen onvoorspelbaar was. En ja, man voelt zich inderdaad flink schuldig over zijn aanpak, maar doet nu heel erg zijn best om het goed te maken. En ik leg zeker niet de schuld alleen bij hem, ook hier weer zie vorige posts, ik ben me juist erg bewust van mijn eigen aandeel.

En over dit alles hebben we het uitgebreid met de kinderen gehad. Maar die zijn uiteindelijk gewoon blij dat het weer goed gaat, en zijn te druk met zichzelf (pubers...) om heel erg lang stil te staan bij het wel en wee van hun ouders. Gelukkig maar.

Flanagan

Flanagan

15-02-2018 om 18:29 Topicstarter

Kinderen horen veel en zijn niet blind

Ik verbaas mij over de vragen aan Pennestreek. We hebben het hier niet over kleine kinderen maar over pubers. En ja, pubers horen veel en zijn niet blind.
Ik begrijp dat het bepotelen zelfs onder de neus van de pubers gebeurde. De vraagstelling van Alkes klinkt als een verwijt; dergelijke zaken bespreek je niet met je kinderen. Maar pubers hebben zo hun vragen en voelen de spanning tussen hun ouders. En ja, pubers zullen opmerkingen maken over het gedrag wat ze waarnemen.
In dergelijke gevallen is het vaak moeilijk het onacceptabele gedrag van je partner goed te praten terwijl je je zwaar teleurgesteld voelt.

Ik denk dat de uitdrukking ' kinderen bedriegen' niet de juiste beschrijving is van wat met name pubers gaan voelen. Een van hun ouders wordt bedrogen maar de pubers worden blootgesteld aan een onzekerheid en moeten dealen met een zwaar gevoel. Een dergelijke ervaring kan leiden tot een verharding van een puber tov degene die aan hun poten heeft gezaagd. Niet zo zeer uit loyaliteit maar uit teleurstelling en het feit dat de vreemdganger niet aan hen en hun emotie lijkt te denken.
Puberteit is toch al een fase waarin kinderen anders naar hun ouders gaan kijken, ze zien en horen de tekortkomingen maar willen hen ook niet kwijt.
Dan is ieder al blij dat de storm is gaan liggen, een illusie rijker.

kinderen

De stelling van Pennestreek is dat haar man met zijn vreemdgaan niet alleen Pennestreek heeft bedrogen maar ook hun kinderen. Dat is een ernstige beschuldiging. Tenminste ik zou dat als kind heel erg vinden. Nu hebben Pennestreek en man besloten dat ze weer verder gaan. Dan is het toch niet zo raar dat je je afvraagt wat jullie kinderen daarvan vinden? Je man heeft in een klap onverwacht hun veiligheid en stabiliteit opgeblazen.

En ja ik vind het best verwijtbaar als je je partner die problemen heeft met jou, verwijt dat hij het leven van de kinderen beschadigt. Nogmaals meestal speelt er meer als iemand vreemdgaat. Alleen dat zien de kinderne niet, want papa is fout (de vreemdganger) en mama is zielig (want de verlatene).

Pennestreek

Ik vind het oprecht fijn voor je dat het goed met je man en dat het goed gaat met je kinderen. Misschien projecteer ik teveel op mijn eigen pubers die het niet zo licht zouden opvatten als in een klap hun vader de stabiliteit en veiligheid van hun omgeving opzij zou zetten.

kinderen bij scheiding

En excuses als ik hier te lang over door ga, maar ik heb te vaak het patroon gezien dat bij scheiding de kinderen aan een kant werden getrokken omdat de andere ouder "fout" was. Zeg maar de foute ouder en de zielige ouder. Dat vind ik echt zorgelijk. Dat is natuurlijk vooral zorgelijk als het daadwerkelijk tot een scheiding komt. De "foute" ouder (de vreemdganger die zijn gezin heeft bedrogen) zal dan veel moeite moeten doen om nog een goede band met zijn kinderen te kunnen onderhouden. En dan kun je denken eigen schuld dikke bult, dan had je maar niet vreemd moeten gaan/mij moeten verlaten, maar de kinderen trekken hierbij echt aan het kortste eind.

Pennestreek

Pennestreek

15-02-2018 om 22:06

Nee, Alkes

Ik stel dat meer in het algemeen. Onze situatie is net even anders, omdat truus dus pas later voorbijkwam. Toen was bij de kinderen al heel lang bekend dat het niet goed ging, en verbleef hun vader al een hele tijd doordeweeks in de stad waar hij toen werkte. Dus er was al lang een hoop gaande in ons gezin. Voor hen was truus dus een extra druppel, maar niet het belangrijkste. En ze was zeker niet de aanleiding.

Maar, dat gezegd hebbende, vind ik nog steeds dat man op een uitermate naar tijdstip met truus op de proppen kwam, namelijk toen wij de scheiding aan het regelen waren. In die zin bedroog hij de kinderen dan toch wel een beetje, omdat het voor mij toen wel heel moeilijk werd om de scheiding zo snel, zakelijk en soepel mogelijk af te ronden. Hij nam het risico dat ik dat niet meer op zou kunnen brengen heel bewust. En dat had natuurlijk wel ook effect op de kinderen gehad.

Gelukkig zijn alle kinderen, ook de onze, bijzonder flexibel. En vergeet niet dat dit proces bij ons ruim 2 jaar geduurd heeft. Waarvan ze best veel bewust hebben meegemaakt. Alle ups en downs, en dat waren er nogal wat. We zijn altijd redelijk open geweest, en hebben altijd geprobeerd zoveel mogelijk rekening met ze te houden en er voor ze te zijn.

Ik ben er juist trots op dat ik nooit de zwarte Piet bij man heb neergelegd, en zeker niet tegenover de kinderen . En ik heb me heel erg meewerkend opgesteld bij het vaststellen van het echtscheidingsconvenant, hoe moeilijk ik dat ook vond, en hoe onterecht ook. Denk dat ik me daarom aangevallen voelde in de voorgaande posts zoals die van Phryne.

Mnnwah

#69 ..En ja ik vind het best verwijtbaar als je je partner die problemen heeft met jou, verwijt dat hij het leven van de kinderen beschadigt...

Ik denk dat wat je wel of niet aan de kinderen vertelt en hoe goed je het ook maar wil doen, de kinderen raken echt wel beschadigd door een scheiding.
En het verzwijgen van vreemdgaan als een van de redenen (of de reden) om te scheiden voor de kinderen raakt waarschijnlijk vroeg of laat toch bekend en als blijkt dat er gelogen is of iets verzwegen dan doet dat ook geen goed.
Trouwens meestal wordt het vanzelf duidelijk als die ouder snel een andere partner blijkt te hebben.
Vreemdgaan richt enorme ravage en schade aan en dat kan je diegene die dat doet echt wel verwijten. Ik zie vreemdgaan als het bewust kapot maken van je gezin.
Er wordt niet gescheiden van de kinderen wordt er dan gezegd; misschien in gedachten niet maar de kinderen verliezen een ouder voor de helft van de tijd of, nog erger, zien de vertrekkende ouder nog maar 4 dagen per maand, ik vind dat heel erg gescheiden! En mocht er een reden zijn om vreemd te gaan dan moet je zo veel fatsoen hebben om eerst je zaakjes te regelen.
Ennuh, er is geen enkele vreemdganger die zal zeggen mijn relatie was zo goed en toch ben ik vreemd gegaan. Ze zullen allemaal iets zeggen in de trant van: al jaren..., uit elkaar gegroeid, gevoel was weg et cetera, lekker makkelijk en niet te controleren voor de buitenwereld. Een buitenwereld die denkt: er zal wel iets aan de hand zijn geweest want immers niemand gaat zo maar vreemd....

Dochtervan

Dochtervan

16-02-2018 om 06:39

Zo eens met Alkes

Hier een ervaringskundige met een vreemdgaande vader. Ik heb wel eens eerder gereageerd. Mijn moeder heeft uitgelegd dat er vele manieren zijn om een huwelijk te ondermijnen. En zo is het. Hier geen moeder die ons er als slachtoffer bij het vreemdgaan betrok. Wij waren ook geen slachtoffer, mijn vader heeft ons nooit huwelijkse trouw beloofd (dat zou pas beschadigend zijn) en hij is voor mij altijd een betrouwbare vader geweest. Pubers kunnen zo zwart-wit denken en weten niet van alle mogelijke moeilijkheden in hun huwelijk. Ze zullen makkelijk heel veroordelend zijn over vreemdgaan, want dat is duidelijk, zonder de andere kant te zien. Ik ben mijn moeder dankbaar dat mijn relatie met mijn vader niet beïnvloed is door haar boosheid en verdriet.

Flanagan

Flanagan

16-02-2018 om 09:46 Topicstarter

Revanche

De draadjes op OOL hebben over het algemeen geen hoog revanche-gehalte.
Die situaties waarin bedrogene de kinderen tegen de vreemdganger opzetten bestaan wel, maar die ben ik hier niet tegen gekomen.
.

Flanaga

Ik zeg niet dat hier de bedrogene de kinderen bewust tegen de vreemdganger opzet. Maar als je vindt dat de vreemdganger ook jouw kinderen heeft bedrogen - en dat lees ik hier wel- dan is de kans ook heel groot dat je daar vandaan reageert en handelt. En dat beinvloedt de relatie van de vreemdgaande partner met de kinderen. Het is sowieso heel goed in een slechte relatie of na een scheiding om je te realiseren dat degene op wie jij boos bent of een hekel hebt, voor de kinderen samen met jou de meest belangrijke persoon op de wereld is.
@Narcis. Scheiden doet kinderen inderdaad pijn. Altijd. Alleen zij weten vaak niet de hele achtergrond of de precieze redenen. Mijn kinderen ook niet. En aangezien dat zaken waren die louter tussen mij en hun vader speelden, gaan wij ze dat ook niet vertellen. Al was het maar omdat zowel ik als mijn ex ons realiseren dat onze invalshoek op het gebeuren verschilt en het verhaal richting de kinderen dus altijd gekleurd zal zijn. Maar voornaamste reden is dat het hen niet aangaat, omdat de redenen voor de scheiding geheel los van hen staan.

regenboog

regenboog

16-02-2018 om 11:02

Nieuw topic

Misschien is het wat om hierover verder in discussie te gaan in een nieuw topic?
Vooral over het feit of Truus nu wel of niet medeschuldig is aan het vreemdgaan.
Dan kan iedereen daar volledig op losgaan.😃

Álkes

Je verklaart tot algemene maatstaf wat ik ieder gezin anders is. In een liefdevol gezin, waarin de kinderen veel liefde en affectie tussen hun ouders zien, kan ook worden vreemdgegaan. Nou, je pubers in huis voelen zich dan heus echt verraden hoor.

Ik maar overigens ook ex-moederzielman hebben vanaf het begin onze (puber)kinderen laten weten hoe de vork in de steel zat. En nog. Er is weinig contact tussen vader en kinderen, maar wel veel contact tussen vader en truus. Ze zijn niet gek, ze nemen hem dat kwalijk - en terecht, wat mij betreft.

Iemand die vreemdgaat en een functionerend gezin heeft, zet dat gezin daarmee op spel. Niet alleen de liefdesrelatie wordt belazerd. Betrokken kinderen die daar ongewild deelgenoot van worden, net zo goed. Blijkbaar is het warme gezin een farce. En blijkbaar is vreemdgaande vader/moeder een leugenaar.

Ieder heeft recht op z'n eigen keuzes in de opvoeding, uiteraard, maar ik vond zelf één leugenaar in huis wel genoeg en heb op vragen van de kinderen altijd eerlijk geantwoord. En dat waarderen ze nog steeds. Het heeft het niet makkelijker gemaakt, maar de relatie tussen hen en mij is wel zuiver en zonder leugens gebleven. En dat is heel erg veel waard in een tijd waarin voor kinderen niet meer duidelijk is wie ze in de totale chaos eigenlijk nog kunnen vertrouwen.
Maar, ik zeg eerlijk: mijn ex maakt(e) het ook wel heel bont.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

16-02-2018 om 12:33

Pennestreek

Ik wilde jou niet medeschuldig maken voor je mans Truus, maar verbaas me erover dat je niet kunt meevoelen in zijn verlangen naar genegenheid of spanning, of gewoon iets leuks, waardoor hij over de schreef ging. Jullie lagen al soort van in scheiding, dus dan is Truus ook niet meer een echte Truus, maar daar kun je ook verschillend over denken. Neemt niet weg dat een Truus die een gezamenlijke vriendin is die notabene in je eigen huis met jouw partner loopt te vozen natuurlijk wel een foute dame is.

Pennestreek

Pennestreek

16-02-2018 om 13:20

Phryne

Ik heb en had er juist alle begrip voor, dat werd me hier zelfs wel verweten. Dat ik niet duidelijk mijn grenzen aangaf en zo. Maar hoe dan ook, het was de enige wens die ik had ten aanzien van ons scheidingsproces, dat er niet al een vervangster ten tonele zou verschijnen. Ik had het al zwaar genoeg. En ik verwachtte, heel naïef, dat hij aan mijn wens tegemoet zou komen, omdat het vooral in het belang van de kinderen was dat we die scheiding in harmonie zouden regelen. Dus in die zin vind ik ook dat hij de kinderen verraden heeft. In ieder geval nam hij een risico wat betreft het verloop van die scheiding. Naast dat ik het behoorlijk respectloos vind dat je niet een paar maanden, want daar hadden we het over, het ging best snel, geduld kan hebben. Tja, ‘hij had behoefte aan een beetje positiviteit’. Nee, ik niet zeker!

Anyway, hij is ontzettend stom bezig geweest, vindt hij zelf ook. Want hij is nu ook nog eens een goede vriendin kwijt. Naast dat hij ons op enorme achterstand heeft gezet.

Maar dat ik het begrijp, ik begrijp het allemaal, ook waarom het is gelopen zoals het is gelopen, wil nog niet zeggen dat het geen pijn doet of dat ik er niet boos en verdrietig over ben.

En nog even, voor de zekerheid, want ik krijg het gevoel dat jullie blijven denken dat ik de kinderen tegen hun vader heb opgezet, ik ben altijd heel eerlijk geweest over mijn aandeel. Heb altijd aangegeven dat je met zijn tweeën in een relatie zit en dat er dus nooit maar een schuld heeft. Maar ik had het graag anders zien verlopen. Dat hij had aangegeven dat hij twijfelde, en dat we er samen aan hadddn gewerkt. Zijn route is gewoon heel desastreus en heftig geweest. Dat had anders gekund. En daar heb ik echt geen aandeel in gehad. Dat was zijn onvermogen, zijn keus. Al was het nooit zijn bedoeling om iemand pijn te doen. En ook dat weten de kinderen.

Nootje

Nootje

17-02-2018 om 09:04

Artikel NRC over ontrouw in deze tijd, interview Esther Perel

Interessant artikel in de NRC over visie op ontrouw in onze huidige tijd:

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/01/16/je-moet-bijna-wel-vreemdgaan-a1588551

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.