Relaties Relaties

Relaties

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 13:12

Wie is er ook no contact gegaan met een narcist of cluster b partner?

De titel zegt het al. Wie kent de dynamiek van toxische relatie met een narcist, borderliner of andere cluster b persoonlijkheid en is (waarschijnlijk ook na jaren gedoe) no contact gegaan? Ik ben bekend met alle termen. filmpjes en therapeuten op dit vlak, doe een heel goed coachingstraject bij David Grannon.
Ik ben gisteren NC gegaan met narcistische partner (hij heeft officiele diagnose) na jaren van proberen binnen deze trauma bond toch, met therapie en counseling er wat van te maken. Ik heb geen behoefte aan mensen die niet weten wat dit behelst en met secundary gaslighting komen als "waar er 2 vechten hebben er twee schuld, je bent toch beter af zo... etc" Ik ben gewoon naarstig op zoek naar lotgenoten die begrijpen hoe zwaar dit is: een liefde hebben waar echt zoveel liefde is, maar die niet kan doorgaan door zo'n persoonlijkheidsstoornis.
Het is echt zoooo moeilijk... pff. Ik krijg dan zo'n brief waar dit in staat "

wat steeds duidelijker wordt is de wijze waarop al die narcistische eigenschappen zo'n enorme rol spelen in mijn denken en dus in mijn leven en het leven van anderen die met mij te maken hebben. Het is zo groot en overweldigend als ik het met afstand bezie. Het speelt in nagenoeg in alle facetten van mijn leven. Het is niet de eerste keer dat ik me hier van gewaar wordt en dat is tegelijkertijd ook waarom ik weet dat het niet veranderd. Ondanks dat ik ook weet hoe het is om me te kunnen overgeven en hoe goddelijk verbonden met mijn hart en de aarde dat is, leidt het niet tot een dieper besluit om mijn Noorden te pakken en voor het hoogste te gaan. Onbegrijpelijk om te zien dat ik daar niet voor kies (in ieder geval niet blijvend), maar om iedere keer weer te kiezen om vanuit dat construct te leven. Het voelt niet als een keuze (zeker niet bewust), maar ik weet dat het dit wel is. Ik blijk niet bereid om de investeringen in tijd en moeite te nemen om dit proberen te keren. Ik neem het me iedere keer voor, begin er dikwijls mee, maar ik maak het nooit waar. Ik zit in die dynamiek gevangen en nog veel erger is dat ik jou in die dynamiek ook gevangen probeer te houden. Jouw sympathie, aandacht en liefde blijkt iedere keer ook snel weer voeding te worden. Mijn hart huilt verscheurd om je, om ons, omdat ik kan voelen hoeveel liefde, aantrekkingskracht en potentie er op allerlei vlakken is. Schaamte, verdriet en pijn om wat jij allemaal hebt doorstaan als gevolg van het van mij houden en met mij omgaan en de open wonden die je daar nog van hebt. Ik leef dikwijls tussen euforie en slachtofferschap. Verhalen die ik over mijzelf en het leven maak. Verhalen waarin ik dikwijls zelf geloof en anderen probeer ervan te overtuigen dat ze waar zijn. Dat heb ik gelukkig leren inzien dat dit zo bij mij werkt. En gelukkig heb ik ook momenten van contemplatie en kan ik er van afstand naar kijken. Als ik het dan inmiddels zo bezie kan ik niet anders concluderen dat het een zeer destructief construct is en dat dit ook blijvend is, ondanks dat ik er steeds meer bewustzijn op krijg. Niet alleen voor mijzelf, want het weerhoud me er van me verbonden op deze wereld te begeven, maar voornamelijk voor de mensen die ik gebruik als voeding om dit krampachtig wel te bewerkstelligen. En dat geldt dan voornamelijk voor jou. Juist in liefde en intimiteit toont het zich van z'n meest duivelse kant. Je hebt alles gegeven, je ziel en zaligheid en kreeg stank voor dank. Het heeft je leeggezogen en beschadigd. Het had nooit mogen gebeuren, maar dat kan ik niet meer keren"

Ik weet dat dit oprecht is. Maar ook dat dat voor dit moment is. Op het moment dat hij denkt dat hij me weer 'heeft' interesseert het hem niet meer, ben ik slechts voeding voor hem. En toch, zouden we elkaar zien (hij woont gelukkig in een andere stad) dan zouden we tranen van liefde huilen.

Komt nog eens bij dat ik heel veel eenzaam ben geweest in mijn leven (weduwe geworden) en op een leeftijd ben dat een volgende liefde echt een wondertje zou zijn (en nee, ga nou alsjeblieft niet zeggen "ja maar de buurvrouw van mijn tante heeft ook zo'n leuke man ontmoet" Ik weet waar ik het over heb: ben bijna 60, niet goed geconserveerd, en veel te diep gewond en wantrouwend geworden door dit narcistisch misbruik om me snel open te kunnen stellen.

Dat maakt de keuze voor no contact nog wranger: ik moest kiezen voor een verdrietige trauma bond of eenzaamheid. Gaat niet echt fijn zo.


Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 13:24

trauma bond vs eenzaamheid

Een trauma bond (zoals jij dat noemt) houdt je gevangen.
Vanuit eenzaamheid kun je een nieuw leven opbouwen. Misschien geen relatie meer om de redenen die jij noemt (met name de wonden en het wantrouwen), maar je bent wel vrij.

En vrij zijn is te mooi om zo maar op te geven.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 13:38

ja tuurlijk

Sally dank voor je reactie. Ik heb dat natuurlijk ampel overwogen voordat ik deze stap nam. Ik ken dat vrije leven heel goed: van de afgelopen 40 jaar ben ik 32 jaar alleen geweest. En vrij zijn maar eenzaam is geen leuke vooruitzicht. (heb ook geen familie, een enkele vriendin en ben vaak ziek dus niet veel gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen)
Maar de kwestie is: ik was vrij om te doen wat ik wilde, maar at the end of the day wil je gewoon een lieve arm om je heen. En die was er wel, soms. Te weinig, dat is waar. Maar nu is er niets meer. \
en ja, daarom kan ik het ook niet aanhouden, maar ik vind het hard. Het is moeilijk om, juist als er ook liefde is bij allebei, dan maar je dagen alleen te gaan slijten.
Dat maak mij een sitting duck, ik weet het. Maar ik heb eerder voor deze keuze gestaan in mijn leven. het was makkelijker toen ik jong en gezond was en nog familie had.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 13:45

arm om je heen

"Maar de kwestie is: ik was vrij om te doen wat ik wilde, maar at the end of the day wil je gewoon een lieve arm om je heen. En die was er wel, soms. Te weinig, dat is waar. Maar nu is er niets meer."

Beter geen arm om me heen dan een arm waar een trauma bond aan vast zit.

En ja, ik weet waar ik over praat. Ook wat leeftijd, (geen) gezondheid en eenzaamheid betreft. Maar de drama van iemand met een lastige persoonlijkheid (om het zo maar te noemen) kan ik missen als kiespijn.

Dan maar liever eenzaam inclusief mijn eigen beperkingen en zonder arm. Niet altijd leuk en gezellig. Wel zo rustig.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 13:47

Sally

En ja, ik weet waar ik over praat" Waar had jij mee te maken dan?

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 13:54

Madelief

Geen diagnose, wel een partner met een nogal gecompliceerd karakter. Hij is uiteindelijk zelf spoorloos verdwenen, maar wel met de nodige toeters en bellen.

Zelf ben ik 50+, niet gezond, kansloos op de relatiemarkt om dezelfde reden als jij, en vanwege mijn gezondheid niet echt meer met een toekomstperspectief. Ik heb veel verdriet gehad, miste de arm ook, maar door de jaren heen heb ik de rust in mijn leven belangrijker leren vinden dan de onrust van het daten, de onzekerheid of deze man wél te vertrouwen is en geen rare streken heeft, etcetera. Ik heb mijn neus een paar keer lelijk gestoten en ik hoef niet meer zo nodig. Dan maar geen arm.

Ik leef inmiddels in een klein wereldje zonder veel sociale contacten, heb het onderwerp "partner" afgesloten, heb leren accepteren dat ik beperkt ben in mijn functioneren en geniet van de rust die ik nu in mijn leven heb, al had ik mijn leven graag anders gezien. Maar het is nou eenmaal zoals het is.

Ik heb nu vooral rust in mijn leven.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 13:57

Sally

Ja daar zal ik uiteindelijk ook terecht komen en rust is ook fijn dat ken ik natuurlijk ook. Maar daar zit ik nog niet nu.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 14:03

en wat ook is...

Het is natuurlijk vreselijk als iemand met de Noorderzon verdwijnt, zoals bij jou. Maar dit vind ik ook niet makkelijk: ik heb nog een keuze. Als ik zeg, ik wil je zien, staat hij met kerende post op de stoep. En dan zal het ook (die eerste keer) super leuk zijn. Gezellig, aantrekkelijk, chemie.
Maar rationeel weet ik dat ik dan de volgende dag 'bezit van de zaak, einde van het vermaak' ben. Dus ik moet dit met mijn hoofd volhouden, want mijn hart verlangt ultra veel naar die zoveelste eerste ontmoeting.

Ik bedoel, je hebt helemaal gelijk in alles wat je zegt, en over een jaar zal ik het ook zeggen. Maar nu heb ik het er erg moeilijk mee. Vooral omdat hij ook gek op me is maar dat pas voelt als ik zijn narcisme niet meer trek.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 14:05

Klinkt als...

...een verslaving.

Je weet dat het niet goed voor je is en toch verlang je er naar.

Klopt dat?

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 14:07

En ook dit:

"Ja daar zal ik uiteindelijk ook terecht komen en rust is ook fijn dat ken ik natuurlijk ook. Maar daar zit ik nog niet nu."

Wat precies houdt je tegen? Of is het inderdaad jouw verslaving aan hem?

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 14:14

ja natuurlijk

is dat verslavingsdynamiek. onder andere. Dit is waarom ik vraag om mensen die dit specifiek kennen. NU wordt het weer uitleggen hoe de band met zo iemand werkt en dan vanaf de zijlijn dingen roepen die ik allang ken en weet van mijzelf.
Wat mij tegenhoudt is dat er ook in momenten in tijd liefde is. En alle therapeuten waar wij samen zijn geweest zagen dat en hebben het beaamd.
Maar ik bedoel ik ben al nc gegaan dus ik hoef niet overtuigd te worden.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 14:17

Tja, liefde...

Zelfs de grootste hork is af en toe in staat liefde te geven. Maar om daar dan aan vast te blijven houden zoals een woestijnreiziger snakt naar water...

Je zegt ook dat je inmiddels op no contact staat en dat je niet overtuigd hoeft te worden. Goed zo! Maar... Probeer het dan, voor zover mogelijk, ook los te laten. Verder te gaan met je leven. Zonder hem. Of kun je jezelf geen liefde geven en heb je dat van een ander nodig?

Kaaskopje

Kaaskopje

19-02-2018 om 14:54

Madeliefje

Ik heb een vader waarvan in groeiende mate duidelijk is en nog meer wordt, dat er sprake is van narcisme. En in groeiende mate stijgt ook de verbazing, of nee ontsteltenis dat mijn moeder daarin is meegegaan. Al voor hun huwelijk werd hij door de schoonfamilie 'apart' gevonden. Als mijn moeder op middelbare leeftijd van hem gescheiden was, zou dat een zegen voor haar en ons geweest zijn. Ik, maar ook we (zussen en familie) snappen daar geen hout van.

Waarom mijn moeder er in is meegegaan is een aparte studie waard denk ik. Het is zo ontzettend zonde. Haar zussen zijn zoveel leukere vrouwen, dat het gewoon verdrietig is om te zien.

Na allerlei toestanden, is het contact door mijn vader teruggezet naar 'zakelijk' contact. De insteek was dus niet volledig geen contact, maar de praktijk kwam op hetzelfde neer. Met zakelijk bedoelde hij dat we wel melding zouden maken van ziekte en erger. Wat heb je eraan om ziekte te melden als ze toch niet komen? En waarom zou je sterven melden als ze zelfs dán niet komen? Maar goed, dat laatste zou ik natuurlijk wel doen.

Het ziet ernaar uit dat mijn vader ergens in het komende jaar de pijp aan Maarten zal geven. En tóch gaat onze bezorgdheid dan weer opspelen naar onze moeder en zus (de tantes). Haar oudere zus heeft het gewaagd te zeggen 'waarom kom je dan niet terug?'.. nou... fout fout fout!

Samenvattend en moraal van het verhaal: je doet er goed aan om zoveel mogelijk afstand te creëren tussen 'jouw' narcist en jezelf, dit is zo belangrijk voor jezelf! Laat hem geen vat meer op je krijgen. Daarvoor zul je zeker in de beginperiode heel definitief moeten zijn, ook met heel veel zelfdiscipline. Geef niet toe aan 'ach, zal ik toch ...?'. Pas als je het gevoel hebt dat je er echt los van bent, zou je een keer kunnen proberen, maar dan denk ik in termen van máánden, waarin je geleerd hebt je te pantseren tegen eventuele streken van ex.

In mijn geval is het mijn vader, daar blijf ik mee verbonden, dus ik blijf me toch ongemerkt zorgen maken. Dat doen we allemaal. Je wenst je eigen vader geen naargeestig einde toe. En mijn moeder nog minder. Maar het 'geen contact hebben' is een goede beslissing gebleken.

Ergens is het sneu voor de narcist zelf, dat hij of zij zo is. Daardoor kun je uit medelijden toch toegeeflijk blijven, maar hoe sneu ook, je hoeft je niet mee de afgrond in te laten slepen door iemand die een gestoorde geest heeft en dat nooit zal inzien.

Kaaskopje

Kaaskopje

19-02-2018 om 14:55

Madelief

Ach, ik maakte er Madeliefje van

Ms. Simone

Ms. Simone

19-02-2018 om 15:08

Low contact

Ik ben, vanwege onze kinderen, low contact gegaan met mijn ex. Bij hem geen officiële diagnose en die gaat er, zo verwacht ik, ook nooit komen, want hem mankeert immers niks. Herken veel van de covert/shy narcissist in hem, maar ook borderline en sadistische trekjes.

Doenja

Doenja

19-02-2018 om 15:08

heel andere kant

Ik heb vanuit een heel ander perspectief een narcist ontdekt en meegemaakt. Jouw 'struggle' om afstand te houden van je narcist omdat je zijn liefde en arm om je heen mist, kan ik niet delen. Komt misschien ook omdat ik t heel ver heb laten komen voordat ik de knoop doorhakte. Toen was er al zoveel kapot, dat ik niets maar dan ook niets meer van hem wou. En boos dat hij werd...boos! Ik heb het bijna met de dood moeten bekopen. Maar ook daarna kon en mocht ik niet beslissen (vond hij) dat het voor mij afgelopen was.
Maar no contact kan absoluut niet, want we hebben samen kinderen. Ik moet en zal samenwerken met hem. Dat gaat het laatste half jaar veel beter. Dat komt omdat ik bewijs op papier heb dat hij me heeft willen betichten van leugens bij o.a. Veilig Thuis. Door hem daar mee te confronteren en te eisen dat hij er accuut mee moest stoppen, want er volgen anders juridische stappen, is hij poeslief. Narcisten weten exact wat ze moeten doen bij je; hoe lief ze moeten zijn om iets gedaan te krijgen en daarna direct 'PATS' je terug in je hok te meppen.
Zoek zoveeeeeeel mogelijk afleiding. Bel al je oude vriendinnen, familie, maak wandelingen, fietstochten, lees alle boeken uit de bieb, doe mee aan een bakwedstrijd, wordt vrijwilliger, doe iets! Zorg dat je geen seconde de tijd hebt om te mijmeren over de goede oude tijd of te zwelgen in verdriet over hoe mooi het had kunnen zijn. Doe alles wat hij je verbood, zing lach dans op jouw muziek op jouw manier.
Maak er je mantra van: ik ga nooit meer terug.

Ms. Simone

Ms. Simone

19-02-2018 om 15:54

How low cn you go

Ik vind het nog wel lastig te bepalen wat ik nog wel “moet” delen, als er iets met de kinderen speelt. Aan de ene kant moet hij het weten, maar aan de andere kant weet ik hoe hij in elkaar steekt en wil ik niet dat hij dat aangrijpt om de klachten/ervaringen van de kinderen te bagatelliseren of mij er de schuld van te geven. Daarnaast heeft de ervaring geleerd dat hij zulk soort mededelingen vooral ziet als een aanval en er verder niet zo veel mee kan.

Madelief

Och, als er echt liefde was, zou hij zo'n brief niet aan je sturen. Want dat is toch eigenlijk alleen weer een manier om je toch nog aan hem te binden. De juiste woorden op het juiste moment, en wie maakt hij daar gelukkiger mee? Jou niet in ieder geval.

Jouw probleem is niet deze man, maar je behoefte aan die arm om je heen, wat dat ook maar 'kost'.

Mijn ervaring is, dat het zelden toeval is dat je op een bepaald persoon valt. Iets in jou maakt dat je voor juist deze man (met deze problematiek) bent gevallen. De vraag is waarom. Ik zou daar hulp bij zoeken, bij het vinden van dat antwoord.

Jippox

Vreemde reactie " Och, als er echt liefde was, zou hij zo'n brief niet aan je sturen.". Ik lees de brief als een volledige erkenning dat het nooit wat gaat worden met hem. Hij kent zichzelf, schaamt zich maar geeft ook aan dat er geen verbetering komt.
Voor Madelief, ik denk dat dit beste besluit is dat je kunt nemen. En dat onverlet dat deze man op zijn manier in als zijn beperkingen wel van je houdt. Maar daar wordt jij niet beter van. Zoals hij zelf al schrijft: hij houdt jou gevangen in een dynamiek die niet goed is.
Sterkte.

Alkes

Zo'n brief maakt het voor Madelief niet makkelijker lijkt mij. Hij bevestigt ook vooral de "Grote Liefde' die er is, en juist door aan te geven dat hij het niet kan veranderen maar het wel allemaal inziet , legt hij een kiempje voor Madelief om te denken: "als hij nu al wel dat inzicht heeft, misschien dat dan ooit...." enz.

Als buitenstaander kan ik mij dan afvragen wat zijn doel met deze brief was. Gezien zijn beschreven problematiek is het niet waarschijnlijk dat dat doel geheel onbaatzuchtig was...

OokZo

OokZo

19-02-2018 om 17:19

Hier zakelijk

Ik ben jaren geleden ook overgestapt op alleen puur zakelijk contact met mijn ex (narcisme/borderline). Hij krijgt geen enkele emotie van mij. Het heeft me veel gebracht. De eerste jaren waren moeilijk, hij bleef afwisselend proberen me te controleren (stalking), te paaien, terug te winnen, en af te kraken. Gelukkig wist ik waar ik mee te maken had en ben ik er nooit op ingegaan. Ik reageer zelfs niet als hij "gezellig" verhaaltjes (overigens vol bullshit) zit te vertellen. Ik wil je ook absoluut aanraden geen moment te vallen voor zijn toenaderingspogingen en het strikt bij geen contact te houden. Taal noch teken van jou, anders krijgt hij alleen maar wat hij wil: jouw aandacht als voeding. Blijf ook doorgaan met de coaching en zoek therapie voor jezelf. Mijn narcist hield pas op hard aan te dringen toen hij na een paar jaar een ander slachtoffer gevonden had. Daarmee ligt hij nu ook vreselijk in de knoop. En bij iedere crisis is het weer prijs: dan wil hij weer contact met mij. Het is na al die jaren inmiddels bijna lachwekkend voor mij geworden. Ik gun jou dat je ook zo ver komt, dat je het kunt loslaten en niet alleen uiterlijk, maar ook innerlijk je je schouders erover kunt ophalen. Ik denk vrij zeker te weten dat er ook tussen ons ooit diepe liefde was. Dacht ik. Maar nu weet ik het niet zeker meer. Hoe meer ik hem bezig zie, hoe zieliger het allemaal wordt. Hij heeft iemand nodig om uit te zuigen en hij kan dat in een goudpapiertje verpakken. Prik door dat goudpapiertje heen, Madelief!

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:26

Kaaskopje

Dank voor je lange relaas. Ik heb gelukkig geen kinderen met deze man.

"Samenvattend en moraal van het verhaal: je doet er goed aan om zoveel mogelijk afstand te creëren tussen 'jouw' narcist en jezelf, dit is zo belangrijk voor jezelf! Laat hem geen vat meer op je krijgen. Daarvoor zul je zeker in de beginperiode heel definitief moeten zijn, ook met heel veel zelfdiscipline. Geef niet toe aan 'ach, zal ik toch ...?'"

je hebt zo gelijk. Daarom heb ik hem ook geblokkeerd op fb, telefoon en mail. Hij woont gelukkig ook niet in dezelfde stad, dus ik kan hem niet onverwacht tegenkomen...

je schrijft ook: " Pas als je het gevoel hebt dat je er echt los van bent, zou je een keer kunnen proberen,"

Nou ik denk dat ik zelfs dat echt niet moet doen. Want hij zal iets triggeren in mij waardoor ik volkomen van slag zal zijn. Bovendien houdt dat nu een achterdeurtje open in mijn gevoel. nee ik moet het afsluiten. Maar het doet wel pijn... Heel heel anders dan bij een 'gewone' relatie waar de sjeu uit is...

"Ergens is het sneu voor de narcist zelf, dat hij of zij zo is. Daardoor kun je uit medelijden toch toegeeflijk blijven, maar hoe sneu ook, je hoeft je niet mee de afgrond in te laten slepen door iemand die een gestoorde geest heeft en dat nooit zal inzien."

ja het is ook sneu, ik kan ook medelijden met hem hebben en ben er daardoor te lang mee door gegaan. Maar het is niet goed voor me.

dank voor je reactie (ennuh Madeliefje is juist wel lief hoor, kan ik goed gebruiken op dit moment)

Ms. Simone

Ms. Simone

19-02-2018 om 17:30

No contact vs. Brief

Als je serieus no contact wil gaan, moet je zo’n brief dus ook niet lezen, maar dat wist je waarschijnlijk al. Het is niet alleen dat je hem niet meer zult zien, of contact opneemt met hem (ook niet via social media of kennissen), maar ook niet (meer) ingaan op “hoovers” van zijn kant.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:33

Ms Simone

Ken je deze:


https://www.youtube.com/watch?v=-WVLZXLyO-M&t=340s Ja de covert narc en de borderliner lijken best op elkaar. Sommigen menen ook dat borderline een vorm van narcisme is.
Ik ben op dit moment een cursus van Grannon aan het doen "overcoming narc abuse" erg goed.
Het lijkt me zo moeilijk om kinderen met zo iemand te hebben. Speciaal nadat het uit is en je niet weet hoe hij de kinderen beinvloedt/ opvoedt. Ik denk dat je al van de term 'gray rock' gaan hebt gehoord? Dus zo weinig mogelijk emoties laten zien.
Maar ja sommige zaken zal je met hem moeten bespreken... lijkt me heel lastig om dan niet getriggerd te worden als je ziet dat de narc in hem aan het praten is terwijl het over jullie kind gaat...

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:37

Ms Simone

de brief was voordat ik hem overal afgooide (fb, telefoon, mail). Ik had eerder in de week gezegd dat ik er over dacht nc te gaan als een bepaald gezamenlijk project geëindigd was. Het project hing nog, dus ik dacht dat het daar over ging.
Ik vond het ook een soort van flauw (en ja dat zijn ze soms) dat hij snel kwam met een soort edel voorstel van zijn verantwoordelijkheid nemen en no contact gaan: daarmee ontneemt hij mij die stap bijna. Ik heb dan ook geantwoord: "kijk dit bedoel ik dus, het moet mijn beslissing zijn. Bij deze dus. Het ga je goed."
Direct daarna heb ik hem overal afgegooid.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:40

Doenja

Bedankt voor je reactie. Nou ik ben ook ver gegaan hoor, maar ik kan altijd het mooie in mensen blijven zien. nu nog. Ja Zelfontkennend, ik weet het...

"Zoek zoveeeeeeel mogelijk afleiding. Bel al je oude vriendinnen, familie, maak wandelingen, fietstochten, lees alle boeken uit de bieb, doe mee aan een bakwedstrijd, wordt vrijwilliger, doe iets! Zorg dat je geen seconde de tijd hebt om te mijmeren over de goede oude tijd of te zwelgen in verdriet over hoe mooi het had kunnen zijn. Doe alles wat hij je verbood, zing lach dans op jouw muziek op jouw manier."

ja dat ga ik doen, ja!

Ms. Simone

Ms. Simone

19-02-2018 om 17:48

Sorry Madelief

Mijn post heeft de jouwe gekruist

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:53

Jippox

"Jouw probleem is niet deze man, maar je behoefte aan die arm om je heen, wat dat ook maar 'kost'."

ja aan de ene kant lijkt dat waar, aan de andere kant is het ook zo makkelijk gezegd. Na de dood van mijn man ben ik jaren alleen geweest omdat ik niet voor minder wilde gaan. Voor de man waar ik het hier over heb, was ik vijftien jaar alleen, terwijl heus wel aanbiedingen langs kwamen. Nee ik ga niet zo maar voor iemand, om maar een arm om me heen te hebben.

Wel ben ik heel veel alleen en eenzaam geweest. (ook in mijn jeugd met narc ouders) Geen sociaal vangnet door ziekte en geen familie etc. En het toch ook weer heel goed alleen kunnen redden. En ja, dat maakt me een sittig duck en behoeftig.

Het maakt inderdaad dat ik behoorlijk vergevingsgezind kan zijn. Maar dacht je dat ik dat niet doorhad van mijzelf?

Mijn hele leven en speciaal de laatste jaren heb ik hulp in de zin van therapie en coaching gezocht. Waar ik heel streng was voor mijzelf: wat was dat toch dat ik een menselijke arm om mij heen wilde? En natuurlijk ben ik door alles heengegaan van 'ja maar ik ga mijzelf die steun en liefde geven' en "ik zoek lieve vrienden" etc

En onveranderlijk kwamen de therapeuten tot de conclusie: "maar Madelief, je bent te streng voor jezelf, het is gewoon heel MENSELIJK een arm om je heen te willen. Je doet al genoeg om het je zelf naar de zin te maken. Ik kan je eigenlijk niet meer adviezen geven. Je bent heel sterk."

( En met name vrouwen van mijn leeftijd, die ook dikwijls lang alleen waren geweest begrepen het extra: ja nu wordt het gewoon oud en eenzaam.)

Dat er zo'n onderliggende thematiek bij mij is van eigenlijk nooit gezien zijn (en daar heel veel aan gewerkt hebben) maakt het nu zo verdrietig: deze man heeft me meer 'gezien' dan ooit iemand en na alle psychologische hulp is mij ook duidelijk dat het gat in mijn ego grenzen zo danig is verwoest dat ik ook maar alleen moet blijven ook...
Die combi stemt me triest.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:57

Ookzo

Ja je hebt zo gelijk. geen contact, de coaching van Grannon en weet jij dan een echt goede therapeut die hier in gespecialiseerd is?

Sally MacLennane

Sally MacLennane

19-02-2018 om 17:58

gezien worden

"deze man heeft me meer 'gezien' dan ooit iemand"...

Nee, deze man deed alsof hij je zag omdat hij dat nodig had voor zichzelf. Niet voor jou.

Madelief

Madelief

19-02-2018 om 17:59

Alkes

Je schrijft: ", ik denk dat dit beste besluit is dat je kunt nemen. En dat onverlet dat deze man op zijn manier in als zijn beperkingen wel van je houdt. Maar daar wordt jij niet beter van. Zoals hij zelf al schrijft: hij houdt jou gevangen in een dynamiek die niet goed is."

Ja. zo simpel en krachtig als jij het schrijft is het: het doet er niet eens toe of de liefde echt is of niet: het is niet goed voor me. Punt.
Dank je wel.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.