Relaties Relaties

Relaties

Ms. Simone

Ms. Simone

28-02-2018 om 19:44

Spin Off draad: ouderschap met (ex) partner met “moeilijk karakter”.


Paasei

Paasei

07-03-2018 om 19:04

Mazzel

Dat boek van Jan Storms komt behoorlijk overeen met mijn ervaring, hoewel ik dan nog mazzel heb gehad.. Ex wilde een psycholoog-mediator, waar ik (uiteraard..) geen bezwaar tegen had. Maar de man vertoonde het gedrag dat in het boek wordt omschreven. Wanneer ik, in de paar gesprekken die we hebben gehad, aangaf dat het me alleen maar om de veiligheid van de kinderen ging wanneer ze bij hun vader waren, werd ik neergezet als 'aanstelster'. Hij zei dat niet zo letterlijk, maar daar kwam het wel op neer. Zo'n 'ach mevrouwtje we zien dit zo veel' toon. Uiteindelijk wist ik tot hem door te dringen, met concrete voorbeelden. Ik had de 'mazzel' dat (nu ex)man al een paar keer was opgenomen bij de GGZ en aantoonbaar 'vreemd' gedrag had vertoond. Maar toen hij uiteindelijk met mij mee ging, en man ging vragen of die niet inzicht in zijn medicijngebruik of gemoedstoestand wilde geven, ging man de afspraken afzeggen.. Waardoor ik uiteindelijk de mediator aan de kant heb gezet en een advocaat in de arm heb genomen. Via Stichting Labyrinth in Perspectief. Ja, da's een goede toko. Misschien heb jij er ook wel wat aan Madelief.. je gaat momenteel door een heel moeilijke fase en daar vind je veel gelijkgestemden. Ze hebben ook een forum.

Er zijn in narcisme ook weer onder-soorten. Ik bleek mijn ex uiteindelijk goed aan te kunnen pakken door geen angst meer te tonen en De Baas te zijn. Gewoon hem vertellen wat we gingen doen. Met knikkende knieen, maar het werkte! De woede-aanvallen waar ik zo bang voor was bleven uit of bleken alleen gebakken lucht te zijn. Ook bleek al snel dat hij alleen co-ouderschap had geeist;
- om geen gezichtsverlies te lijden
- uit angst zijn kinderen nooit meer te kunnen/mogen zien

Had dus niets te maken met daadwerkelijk voor de kinderen willen zorgen. Toen ik dus uiteindelijk de poot strak hield en alleen een weekend-om-de-week regeling accepteerde, ging hij daar (met de nodige theatrale tegenwerking natuurlijk) mee akkoord. Dat kan ik dus als tip meegeven aan anderen die nog in het scheidingsproces zitten. Leg je niet te snel neer bij co-ouderschap!

Paddington

Paddington

08-03-2018 om 12:54

Soms

moet je kiezen: pick your battles

Ik heb gekozen om dus mij neer te leggen bij de co-ouderregeling. Hier heb ik bewust voor gekozen omdat ik vind dat mijn dochter zelf moet leren hoe haar vader is. Met alleen een weekendregeling leert ze dat niet, het is namelijk makkelijk om een paar dagen de geweldige vader te spelen, maar wordt moeilijker als het een hele week is. Een andere afweging die meespeelde was dat mij kind dat zelf ook graag wilde. Ze wilde beide ouders evenveel zien. Uiteindelijk is het op papier dus best netjes verdeeld, maar heb ik in de praktijk meer tijd met haar dan haar vader heeft. Hier kiest hij voor door zijn zakenreizen niet te plannen in weken dat onze dochter bij mij is, maar gewoon te gaan als hij of iemand anders het nodig vind. Dat naast zijn 4 tot 7 keer sporten in de week en zijn muzieklessen.

Een goede manier om mijn ex aan te pakken heb ik helaas nog niet gevonden. Nog steeds heeft hij mij in een hele moeilijke situatie. Gelukkig niet op het gebied van onze dochter, daar zij zelf steeds meer aangeeft hoe ze het geregeld wil hebben.

Ms. Simone

Ms. Simone

09-03-2018 om 13:41

Nogmaals Asperger vs (oa) Narcisme

Vanwege stoornissen van zoon stuitte ik vandaag op de volgende clip van een vragenuurtje met dr.Atwood, expert op het gebied van Asperger. Hij legt uit dat door de beperkingen van ASD/ASS gedrag kan voorkomen dat zich voordoet als andere stoornissen, waaronder Narcisme/Borderline.


https://youtu.be/ngFueUBbIA0

Doenja

Doenja

09-03-2018 om 14:34

groeps app

Ik heb al een tijdje dat ik me afvraag of ik in de groepsapp (narc. vader, de kinderen en ik) moet blijven. Merk dat ik me telkens moet verdedigend als er 'vragen' komen of iets kan en wat ik er aan ga doen. Het voelt telkens beschuldigend en belasterend aan. Ook merk ik dat een kind telkens mee-praat met vader. Ja, kind vind dat ik maar eens wat moet betalen. Of, kind wil niet naar mij, want vader heeft ook tijd met de kinderen nodig (terwijl ik ze veel en veel minder zie). Al sinds lange tijd zit ik er over te denken uit de groepsapp te stappen omdat er alleen maar zaken met een dubbele bodem in besproken worden.
Maar, hoe reageren de kinderen als ik eruit stap en niet meer reageer?
In een persoonlijk gesprek kan ik de vragen van mijn kinderen altijd goed begrijpen en helder antwoord geven. In de groepsapp voel ik me altijd gedwongen iets te zeggen wat ik helemaal niet wil zeggen.

Hoe zou ik hiermee om kunnen gaan?

Paasei

Paasei

09-03-2018 om 16:59

Wauw..

.. je bent gescheiden van die man en je zit toch samen in een groepsapp?? Zou er niet aan (moeten) denken..

Neem aan dat die app in het leven is geroepen voor het doen van zakelijke mededelingen en afspraken ('ik ben zo laat daar en daar'). Niet voor discussies. Dat zou ik ook aangeven. Misschien kunnen die afspraken beter via een minder 'discussie-gevoelig' medium als e-mail. De kinderen (hoe oud zijn ze?) zou ik aangeven dat sommige discussies tussen papa en mama blijven, via de mail. Tenslotte zijn jullie de opvoeders.

Doenja

Doenja

09-03-2018 om 17:47

Dat is wat narcisten doen

Dat is dus wat narcisten doen. Je in n positie brengen waarbij je je heel kwetsbaar voelt en je dan neersabelen met dat wat je lief is. Ik mag er niet uit. Uit die groep. Ik mocht ook niet scheiden. Het voelt als levenslang. Ik weet het echt niet meer.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

09-03-2018 om 18:06

uit de appgroep

Wat gebeurt er als je toch uit de appgroep stapt?

Doenja

Ik heb geen idee wat wijs is, maar ik zat er over na te denken en bedacht dat jullie app ook nut kan hebben. Je kinderen kunnen alles altijd teruglezen. Als jij rustig en redelijkkan blijven, zelfs bij onterechte beschuldigingen, dan is er toch kans dat ze dat zullen inzien?

Waarmee ik niks zeg over je besluit. En ik snap dat je het heel moeilijk hebt. Als je kinderen aan je twijfelen... Ik vind het op het moment al zo erg als anderen in je omgeving aan je twijfelen. Ik zie zelf steeds duidelijker hoe het allemaal werkt. En als anderen (aan wie ik soms mij verplicht voel uitleg te geven) dan laten metken: hoe weten we of je zelf niet onderdeel van het probleem bent, dan kan ik wel gillen.

Doenja

Doenja

09-03-2018 om 18:09

Boos

Sally, als ik uit de app groep stap wordt mn ex boos. En zal hij de kinderen vertellen dat ik niet wil overleggen en niet mee wil werken. Het zal dan weer erop neerkomen dat ik die slechte moeder ben. Hij is tot alles in staat. Echt alles.

Sally MacLennane

Sally MacLennane

09-03-2018 om 18:32

Doenja

Even vooropgesteld dat ik begrijp in wat voor benauwde positie je zit.

Maar als hij hier niet boos om is en je zal ondermijnen als moeder, doet hij dat wel voor wat anders.

Wat je misschien ook kan doen is je niet uit de tent laten lokken, niet in de verdediging gaan. Dat is alleen maar voer voor hem.

Fout doe je het tóch wel in zijn ogen. En misschien sleept hij de kinderen daar nu in mee, maar er komt een moment dat zij hem ook door beginnen te krijgen. Probeer voor zover mogelijk de meest wijze te zijn, laat je niet meezuigen in zijn spelletjes want je verliest het toch.

Voel je in ieder geval niet verplicht tot uitleggen. Beperk het hoogstens als het echt niet anders kan tot een vaag antwoord als "ik zal er over nadenken" of "ik zal kijken wat ik kan doen".

Heel veel sterkte ermee!

Paasei

Paasei

09-03-2018 om 18:53

Slechte moeder

Sorry maar ik moet even 'streng' zijn:

Punt 1/ Je bent gescheiden dus hij heeft niets meer over je te vertellen (knoop dat vooral heel goed in je oren!). Of jij wel of niet wilt appen of in een appgroep wilt zitten is puur en alleen je eigen keuze. Wordt ie kwaad? Jammer dan. Dat kun je hebben. Je hebt er al genoeg van gehad, toch? En hij hoeft je niet meer aardig te vinden.

Punt 2/ wie zegt in vredesnaam dat je kinderen gevoelig zijn voor wat bij beweerd (behalve in zijn gezicht, dan)? Denk je echt dat ze jou een slechte moeder vinden? Buiten het feit dat kinderen van nature ongelofelijk loyaal zijn (kijk maar naar hoe ze naar hem toe blijven trekken!) zien ze ook heus wel wat jij voor hen doet. En weten ze donders goed dat ze het van jou moeten hebben!

Hoe oud zijn ze trouwens?

Doenja

Doenja

09-03-2018 om 19:29

Werkte t zo maar

Paasei ik kan dan wel gescheiden zijn maar hij bepaalt wat er gebeurt en hoe. Vooral hoe vask ik de kinderen mag zien. Hij wordt zo boos. Mn kinderen ook want ze vinden dat vader gelijk heeft. Ik heb al n keer zijn woedeaanval ter nauwernood overleefd. Zo heftig is t.
En punt 2: klinkt mooi deze peptalk. Maar de kinderen vinden me niks. Ik kan ook niks voor ze doen. Mag ik ook niet. Weet niet wat er speelt want ik mag ze maar een paar dagen per maand zien. Ze moeten t niet van me hebben. Als het aan ze ligt komen ze bijna nooit meer. T is zo anders dan in de normale wereld.

Gegijzeld

Kinderen worden ook maar gedwongen om de kant van vader totaal te kiezen. Anders zwaait er wat. Voor de kinderen is het ook op eieren lopen.
Dat zou ik me toch niet persoonlijk aantrekken, hoe persoonlijk het ook binnenkomt.

Paasei

Paasei

09-03-2018 om 20:59

Vraag hulp!

Het is niet mijn bedoeling om rot over te komen Doenja.. ik weet immers zelf maar al te goed hoe moeilijk het is..

Jouw reactie haalt me trouwens niet van mijn standpunt af.. hoewel ik goed begrijp dat je het zelf niet zo kunt zien. Je zit behoorlijk klem, dat snap ik. Ik heb zelf veel hulp en steun (zowel emotioneel als praktisch) gehad van Stichting Labyrinth in Perspectief. Bel ze eens! Hun website heeft trouwens een forum, waar je nog veel meer mensen treft die jouw verhaal (h)erkennen.

Doenja

Doenja

09-03-2018 om 22:16

Been there Paasei

Ik heb al vele soorten hulp gehad maar niemand kan helpen. EMDR helpt even. Vaak durven therapeuten het niet aan. Het is teveel. Te heftig. En niemand kan het veranderen. Het enige wat ik te horen krijg is ‘we kunnen niets voor u doen, we kunnen niets voor u doen’.
De organisatie die jij noemt heb ik ook contact mee gehad. Ik doe alles wat ze adviseren maar het lost al vijf jaar niks op. T blijft ellendig....

Madelief

Madelief

09-03-2018 om 22:57

Doenja

Jouw situatie is veel ingewikkelder en ingrijpender dan de mijne, onder andere omdat er bij jou kinderen bij betrokken zijn. Vreselijk waar jij voor staat zeg.
Wat ik zeggen wil: de kwestie is dat EMDR goed helpt bij concrete traumata die aanwijsbaar en afgebakend in de tijd zijn. Dus verkrachting, geweld, etc. Dus voor mensen die daar post traumatisch stress van hebben.
Ik heb ook een paar sessies gehad en voor die specifieke trauma's hielp het zeker, geen flashbacks meer.
Maar wat er vaak optreedt bij het samen leven met een pscychopaat is COMPLEXZ post traumatische stress stoornis, ten gevolge van de trauma bond. In Nederland zijn hier weinig of geen therapeuten in thuis. Het jammere is dat ze dat niet onderkennen en gewoon een postacademische symposium erover organiseren of zo. We zullen het gewoon zelf uit moeten zoeken
Heb wat dingen voor je opgezocht:


https://www.youtube.com/watch?v=p7C9T1WCfVU


https://www.youtube.com/watch?v=P6PSxZs8JxY


https://www.youtube.com/watch?v=HJudXl1_ks8


https://www.youtube.com/watch?v=WCJyU7z3v-M


https://www.youtube.com/watch?v=HJudXl1_ks8

https://www.bol.com/nl/p/women-who-love-psychopaths/9200000054287278/

Laatste is een boek, wat ik nog niet heb gelezen, ik hoor dat het erg goed is. Lees de ervaringen op Amazon maar: https://www.amazon.com/Women-Who-Love-Psychopaths-Relationships/product-reviews/0984172807/ref=cm_cr_dp_d_btm?ie=UTF8&reviewerType=all_reviews&sortBy=recent#R33EF97WDE1JET

Doenja

Doenja

10-03-2018 om 08:41

Madelief

Hoe zeer ik je ook waardeer en je trauma erken, ik denk dat er bij mij geen trauma bond (meer) speelt. Ik weil absoluut niet, never en nooit meer terug. Waar ik last van heb is dat mijn ex de kinderen indoctrineert dat ik de foute ben en dat ik al jaren 'gestraft' wordt voor hetgeen ik hem heb aangedaan, namelijk hem verlaten. En niet alleen hij doet dat, zijn moeder ook. Ze hebben met hun manipulatieve truukjes de kinderen zover gekregen dat ze me afwijzen. Diezelfde manipulatie heeft hij gebruikt om de rechters en alle hulpverleners hiervan te overtuigen. En hij heeft het ook gebruikt om de kinderen, rechters, advocaten, mensen in mijn omgeving ervan te overuigen dat ik heel veel geld zou hebben. Terwijl juist het tegenovergestelde aan de hand is; ik ben al dik twee jaar enorme schulden aan het afbetalen die ik gemaakt heb onder bedreiging van hem. Dus ondanks dat ik gescheiden ben, ondervind ik nog steeds dagelijks, zo niet elk uur last van wat hij mij heeft aangedaan, en de gevolgen waarbij ik bijna alles kwijt ben geraakt. Die schade kan niemand voor me herstellen, en ik weet ook niet hoe ik dat moet doen. Het is iets anders dan waar jij mee zit. Ik voelde me na de eerste klap toen we uit elkaar gingen een poosje heel klote, maar daarna een enorme bevrijding. Maar de prijs die ik hiervoor moet betalen is onevenredig hoog en voor mijn gevoel kom ik er nooit meer vanaf.

Ff zo

Ff zo

10-03-2018 om 09:07

Doenja

Het is heel erg wat jij meegemaakt en hebt en wat je nu nog meemaakt (je kinderen niet bij is hebben en heel te weinig zien. Nog even los van de manipulatie en indoctrinatie van de kinderen. Echt vreselijk.

Ik denk dat jij niets anders kunt doen dan je (lieve, behulpzame) zelf zijn als je contact hebt met je kinderen. En er verder op vertrouwen dat ze dat WEL zien (al twijfel je daar door hun reacties nu soms aan). En dat ze later, als ze bij je ex uit huis zijn en meer los van hem zijn, beter gaan zien (mochten ze het nu niet op waarde schatten) en je dat ook gaan laten weten.

Jij weet net zo goed als ik (oke, ik weet het niet maar schat het zo in), dat het bij je ex en kinderen in huis echt niet altijd pais en vree is. Dus die kinderen krijgen van allerlei onveilige reacties en gedrag van je ex mee. Ze zijn niet dom. Dat zien/merken ze wel, maar ze kunnen er nu nog niets mee. Durven niet naar jou te gaan of open met jou te praten. Wie weet waar hij ze allemaal mee geindoctrineerd en bedreigd heeft?

Heb vertrouwen. Ik denk dat ze nog wel eens gaan veranderen als ze ouder worden. Voor jou hoop ik dat dat snel is.

Veel sterkte.

Doenja

Doenja

10-03-2018 om 10:18

dat dit het dan is

Dank voor je reactie Ff zo, ik hoor dit vaker. Dat je niks kunt doen, en dat de kinderen het ooit gaan inzien. Daar word ik dus zoooo verdrietig om he, dat dit het dan is. Klaar, afgelopen, doe het er maar mee. Nou, dat kan ik niet, al vijf jaar niet. Ik ben er pas sinds kort achter dat narcistische karaktertrekken hier aan ten grondslag liggen, want als ik dat tijdens mijn huwelijk had geweten, dan had ik alles heel anders gedaan. Of ben ik mezelf nu weer aan t pijnigen dat alles mijn eigen schuld is? Het lukt me gewoon niet hiermee te leven, dit te accepteren.......

Ff zo

Ff zo

10-03-2018 om 11:05

Doenja

Als je het eerder had geweten, was dat denk ik voor jouw zelfvertrouwen veel beter geweest. Of het daarmee in jullie relatie beter is geworden, is de vraag. Ik zag ergens in deze (of die andere) draad een Engelstalig boek over hoe omgaan met iemand met narcisme (of borderline) en dat wil ik wel lezen. Maar of het echt helpt.

En het heeft echt geen zin om te denken in termen als "als dit, dan....". A(l)s is verbrande turf... Je kunt het verleden niet meer veranderen. Het is moeilijk, maar je MOET het verleden accepteren zoals het gegaan is.

Aldoor tegen het verleden blijven vechten is zinloos en kost je erg veel energie.

En voor dingen die het heden gebeuren vechten kost je ook veel energie. En wat levert het je op? Kijk of het zin heeft en anders, hoe moeilijk ook, let it go.

Wat je kinderen betreft: heb je een dagboek of iets dergelijks waarin je tegen ze praat (bijv dat je aan ze denkt) op momenten dat ze niet bij jou zijn. Misschien helpt dat. In de wetenschap dat je dat dagboek later aan hen kunt geven en ze kunnen zen hoe vaak je aan ze dacht, met ze rekening hield, jezelf achtergesteld hebt om hen niet in een groter loyaliteitsconflict te brengen etc.

Kijk alleen uit dat je niet alleen maar met dat dagboek bezig bent in plaats van in het NU wat er ook nog is, te leven.

Madelief

Madelief

10-03-2018 om 13:20

Doenja

Sorry je hebt gelijk, jij zit in een heel andere situatie dan net herstellen van een trauma bond. Heel veel sterkte!

Doenja

Doenja

10-03-2018 om 13:34

Madelief

Niks sorry Madelief! Ik ben blij dat je me op de hoogte hebt gebracht, zodat ik wist dat het daar niet zat, mijn probleem. Ik wens jou ook veel sterkte.

Madelief

Madelief

10-03-2018 om 13:55

Overigens Doenja

Ik heb een vriendin, meer een soort kennis dus niet zo close. Haar kinderen zijn al in de dertig of zo. Maar zij kwam altijd maar terug op dat haar ex de kinderen naar zich toe getrokken had en haar voor gek had verklaard. De kinderen waren dat ook zo gaan zien.
Ik dacht daar altijd over "goh wat zou dat dan geweest zijn, want ze komt niet zo gek over. Maar ja je laat je kinderen toch niet afpakken, waarom liet ze dat gebeuren?" Ik zag wel dat het haar enorm raakte.
Door jouw verhaal ben ik haar verhaal in retrospect heel anders gaan bekijken... zie ik dat haar hetzelfde overkomen kan zijn als jou.

Overigens komen die kinderen wel gewoon weer bij haar. Niet vaak want ze wonen in andere steden maar het is wel genormaliseerd dus.

Doenja

Doenja

10-03-2018 om 15:54

het overkomt meer vrouwen

Het overkomt meer vrouwen Madelief, fijn dat je dit met me gedeeld hebt.
" Ik dacht daar altijd over "goh wat zou dat dan geweest zijn, want ze komt niet zo gek over. Maar ja je laat je kinderen toch niet afpakken, waarom liet ze dat gebeuren?" Ik zag wel dat het haar enorm raakte."

Ik ben blij dat je dit zegt, en op deze manier zegt. Want dit is wat mensen denken. Iedereen denk dat ik wel een heel gek en raar mens zal zijn. Of niet goed bij mijn hoofd, of ik mijn kinderen heb laten afpakken. Ik heb gevochten als een leeuwin, maar dan wordt je juist voor gek versleten en ben je niet in staat voor de kinderen te zorgen, vinden ze. Het is zo'n geniepig spel, zo gemeen. En dan komt de buitenwereld ook nog eens met allerlei akelige opmerkingen. Je kunt wel janken, elke dag, elk uur. Dat je ex een eikel is, dat kan, dat je kinderen hem geloven, is niet leuk, maar dat je door de maatschappij zo op je neer gekeken wordt en beschimpt wordt wat je is aangedaan. Dat is de nekslag.

contact met school

Ik wilde een lang verhaal schrijven om de context duidelijk te maken van mijn probleem met contact met de school als het gaat om informatie die je deelt als het thuis niet lekker loopt en de weerslag die dat heeft op een kind. Maar het lukt niet zo goed. Daarom nu maar even zonder veel context en met een vraag..

Hebben jullie ook de ervaring dat waar jij denkt als ouder dat je er goed aan doet om informatie te delen over de situatie waar je je in bevindt, met het oog op je kind, dat niet altijd goed uitpakt?

Ik kwam erachter dat terwijl ik mijn best doe om die informatie goed te geven (waarbij ik weet dat het ingewikkelde informatie is en ook weet dat ik dat niet altijd heel kalm vertel) de school het eigenlijk vaak niet begrijpt. En zich ondertussen wel een beeld vormt van mij: druk, soms wat verwarrend praten.. Ik had laatst een gesprek waarin ik nog eens vertelde, maar dan veel duidelijker dan eerder, hoe ik tegen de problemen aankeek. Het is ook lastig omdat ik eerder mij vaak ook heel voorzichtig wilde uitdrukken en niet zo graag vertelde dat ik mijzelf als de ouder zag die gelukkig ook had voor wat mijn kinderen in deze situatie nodig hadden van mij. Maar juist denk ik door dat niet duidelijk te willen zeggen, was het voor de school moeilijker om te begrijpen. Dat begrijp ik ook. Alleen deze keer aan het eind van het gesprek, vond de leerkracht het nodig om mij te vertellen dat ons kind wel schade leed. Het leek alsof ze er van uit ging dat ik dat nog niet doorhad.

Ik moet hier nog steeds aan denken. Ik voelde mij er niet lekker bij dat ik niet wist hoe ik duidelijk moest maken waarom mij dat trof dat ze dat zo zei.

En nu bedacht ik een voorbeeld, wat ik eigenlijk goed had kunnen gebruiken om uit te leggen hoe ik mij voelde.
Stel je bent stratenmaker. En voor je gevoel is dat niet zo moeilijk om aan je te zien. Je hebt daar ook wel eens iets over vertelt. Je hebt dan een gesprek met iemand die jou vraagt of je wel weet wat stenen zijn en of je wel weet dat er een laag zand onder moet.

Zo voelde ik mij. Maar ik moet proberen er begrip voor te hebben dat mensen reden genoeg kunnen hebben om te twijfelen aan mij als ik zelf niet duidelijk ben. En toch kwam die opmerking over het feit dat het kind wel schade leed, nadat ik eindelijk eens heel duidelijk was over het feit dat ik mijzelf zie als de 'goede ouder'. Tja, voor mij houdt dat dan ook in dat ik alles doe wat ik kan, daar in ieder geval op uit ben, om de schade te beperken en om de kinderen sterker te maken. Dat doe ik al jaren en ben ik altijd op gericht. Dat maakt deel uit van mijn dagelijks leven en van mijn dagelijkse gedachten. Zo kwam ik zeg maar op dat beeld van die stratenmaker.

Ik ben benieuwd of jullie hier iets van herkennen.

Doenja

Ik las jouw bericht nog niet. Maar het gevoel inderdaad van te vechten als een leeuwin en dan nog...
Jouw situatie is nog weer anders, maar dat herkennen we dan wel bij elkaar denk ik. Ik vind je trouwens een heel sterke vrouw.

Fransien

Fransien

10-03-2018 om 16:36

Doenja

Hoe gaat het ondertussen met de kinderen van je man, als ik het me goed herinner heeft hij ook een ex die op alle mogelijke manieren probeert het contact tussen de kinderen en de andere ouder onmogelijk te maken?
Het scheelt dat jullie elkaar hebben.

Thera,

Misschien moet je maar niet te veel met school delen!
Ze weten niet hoe en wat er thuis voltrekt maar kunnen dit wel tegen jullie gebruiken als jullie kinderen minder goede resultaten laten zien en ze ' in belang van de kinderen' besluiten VT te informeren.
Als dat gebeurt, baal je dat je eens zo openhartig bent geweest.

Flanagran

Je hebt natuurlijk gelijk.

Maar nadat wij vanuit een andere hoek bijna een melding hadden gekregen (er werd gezegd dat die melding gedaan zou worden) had ik gelijk het idee dat ik best alleen stond, maar dat in ieder geval de school wel achter mij zou staan en zou willen helpen om te bevestigen dat ik geen labiele ouder ben.

En ik had ze al wel eens gesproken over mijn man. Dat zou ik niet gedaan hebben als ik wist dat de problemen zo groot zouden worden en ik af en toe niet meer zou weten hoe het verder moest, terwijl op dat moment ook instanties zich op een niet altijd juiste manier met je bemoeien.
Maar dat wist ik toen nog niet. En als ik over mijn man sprak op school tegenover leerkrachten had dat een functie. Onze zoon is bijvoorbeeld soms wat faal angstig en dan vertelde ik dat mijn man ook wel hoge eisen stelt qua schoolprestaties en dat dat niet goed werkt. En ook vertelde ik een keer dat mijn man niet goed in zijn vel zat voordat we samen naar 10 minuten gesprek zouden komen.

Ons kind geeft op school wel eens zelf aan dat hij zich niet goed voelt. Wat ik prima vind, ik had er gewoon vertrouwen in dat de leerkrachten daar ook mee om konden gaan. Maar nu kwam mijn verhouding met de school (die altijd goed is geweest, al 14 jaar) een beetje vast te zitten vanwege de school die zich bekommert om het kind en twijfelt of de ouders wel in staat zijn om zich genoeg om het kind te bekommeren (de vader én de moeder), terwijl ik dat niet had zien aankomen.

Dus Flanagran, je hebt gelijk, maar het is zo gegroeid en denk ik dat ik me maar moet verduidelijken omdat ik al te veel heb verteld. Het gekke is dat juist als ik voorzichtig ben en niet te veel wil vertellen, dat ze dan niet goed kunnen plaatsen wat ik zeg. En zich wel een voorstelling proberen te maken. Bij die voorstelling hoort dan een moeder die vaak niet duidelijk is... Ik wilde dat ik dat eerder door had gehad.

Doenja

Doenja

11-03-2018 om 21:51

Fransien en Thera

Thera, herkenbaar. Bij n narcistische relatie wordt heel vaak door de buitenwereld geswitcht wie de ‘idioot’ nu is. Hoe meer je probeert te overtuigen hoe meer er aan je getwijfeld wordt. Als ik tijdens mijn huwelijk meer van narcisme af had geweten, dan had ik dingen heel anders aangepakt. Sterkte met dit proces, en bedankt voor t compliment. Kan er even niks mee, geloof t niet, want hier elders op t forum word ik weer eens uitgemaakt voor ‘slachtoffer’ en dat ik er in blijf hangen. Voelt voor mij t tegen overgestelde van ‘sterk’.
Fransien, het kreeg nog n staartje en we zijn er nog niet. Na terugkomst vd vakantie heeft een kind van mijn vriend contact op genomen met de vertrouwenspersoon van school. Kind werd thuis bedreigd en voelde zich niet veilig. Het was nl. niet de bedoeling dat de kinderen terugkwamen bij moeder. Maar omdat we huis en dierenoppas bij ons hadden logeren, durfde moeder niet spullen af te gooien in de schuur.
VT is ingeschakeld door school. Daar heeft kind een hele dag mee gesproken. En VT heeft contact met moeder gezocht en een afspraak gemaakt. Die is 5x verzet door moeder. Ze kon niet zei ze. Uiteindelijk is dat gesprek afgelopen donderdag pas geweest. Na t weekend zullen ze mijn vriend wel benaderen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.