Relaties Relaties

Relaties

Madelief

Madelief

16-03-2018 om 15:22

Partners van narcisten: hoe is de relatie met je moeder?


Ad Hombre

Ad Hombre

18-03-2018 om 14:06

Madelief

Saai, like beauty, is in the eye of the beholder.

Kaaskopje,

Ik denk dat de mensen van de camperclub hem het gevoel gaven dat hij geen grip op hen had.
Eigenlijk net als de vriend van je zus; de vriend was niet afhankelijk van je vader, dus geen grip.

Het is natuurlijk interessant wat iemand maakt dat diegene narcistische trekjes vertoont, om het een beetje te kunnen begrijpen en misschien zelfs wat medeleven te kunnen opbrengen.
Maar het is belangrijker om in te zien hoe je dat kan stoppen; afstand nemen of het ding waarmee de narcist zich zo sterk mee voelt, niet te 'voeren'.
De ene is sterk in schrijven of regelen en de ander is sterk in debatten voeren. Allemaal punten waar ze mee kunnen scoren, als een ander hen die ruimte biedt.

Madelief

Madelief

18-03-2018 om 16:06

Je zegt dit: "Saai, like beauty, is in the eye of the beholder."

Maar daarmee geef je geen antwoord op mijn vraag: "Ik ben benieuwd wat jij denkt welke kenmerken een narcist tot een narcist maken. Narcisten zouden dus niet saai kunnen zijn, begrijp ik uit je woorden. Maar wat dan wel?"

Zou je dat wel willen doen? Anders wordt het zo'n cirkelredenering: het maakt niet uit hoe saai de man is, jij als gepredisponeerde partner hebt hem toch uitgezocht omdat je geen saaie partner wilde en dat moet je wel doen. Maar wat is dan saai? ja dat is in the eye of the beholder en opwindend dus ook. Dus ja, je kan geen kant op als gepredisponeerd type want je hebt het hoe dan ook zelf uitgezocht hoe saai ook.

Ik vraag het omdat voor mij 'saai' of opwindend helemaal het issue niet is. Integendeel zou ik zeggen

Dus Ad "Narcisten zouden dus niet saai kunnen zijn, begrijp ik uit je woorden. Maar wat dan wel?

Ad Hombre

Ad Hombre

18-03-2018 om 16:29

Madelief

"Dus Ad "Narcisten zouden dus niet saai kunnen zijn, begrijp ik uit je woorden. Maar wat dan wel?”

Spannend? Opwindend? Gekmakend? Saai is subjectief, dus het gaat er hier om wat jij saai vindt. Mijn inschatting is dat jij onnarcistische mannen waarschijnlijk saai vindt, maar dat zul je zelf moeten beamen c.q. verwerpen.

De interessante vraag lijkt me voor jou: Hoe komt het dat jij, na geleden te hebben onder je narc ouder, ook nog eens een narc partner krijgt?

Het antwoord op die vraag zit ergens in jouw persoonlijkheid. Net zo als het feit dat ik wel voor een onnarcistische partner heb gekozen in mijn persoonlijkheid zit. Daarbij aangetekend dat het voor een man misschien ook nog weer anders is dan voor een vrouw.

narcistische partner juist saai

Ik denk eerder dat narcistische partners saai zijn. Ze hebben een bepaald repertoire van manieren om anderen te benaderen. Die is vrij voorspelbaar als je ze een beetje kent. De relatie lijkt niet zo saai omdat perioden van verwijdering afgewisseld worden met perioden van verzoening. Maar op een gegeven moment wordt dit ook voorspelbaar en dus saai.

Ik denk wel dat een narcistische partner als je hem nog niet kent iets mysterieus kan uitstralen. Ik heb dat zelf wel zo ervaren. Dat fascineerde mij zeker. Het was toen wij nog niet met elkaar om gingen. Het was wel de reden dat hij mij opviel. Heel veel in hem vind ik nu voorspelbaar. Het mysterieuze vind ik nog wel terug in tijden dat hij een soort breakdown heeft. Het is dan net of hij om een hoekje van zijn hart komt kijken.

Madelief

Madelief

18-03-2018 om 17:01

"Koe komt het dat jij, na geleden te hebben onder je narc ouder, ook nog eens een narc partner krijgt?Het antwoord op die vraag zit ergens in jouw persoonlijkheid. "

ja, zou kunnen, maar dus misschien ook helemaal niet.Zie de mensen hier die totaal geen narcistische ouders hadden. En het feit dat dit enige relatie met een narcist in mijn leven was, naast een aantal andere relatie met volkomen non-narcisten.

Waar het mij in mijn vraag aan jou om gaat is dat het beeld van 'spannenn, omwindend, gemakend" een soort traditioneel beeld is wat bij openlijke narcisten hoort. Mijn moeder was ronduit saai. En als ik goed kijk, vriendlief een normaal midden tussen saai en wat spannender maar ook weer niet. Het ging helemaal niet om saai of niet.

Ik heb veel spannender relaties gehad met mensen die niet narcistisch waren.

Ad Hombre

Ad Hombre

18-03-2018 om 18:25

Madelief

Kijk nou even naar die video van De Botton. Hij heeft het niet specifiek over narcisten, maar over ouders in het algemeen en dat hun gebreken in ons een zucht naar de verkeerde partners veroorzaken omdat we gewone partners saai vinden.

Al geldt dat blijkbaar niet voor mij lijkt het voor anderen wel te gelden. Jouw verhaal deed me er in ieder geval aan denken.

Openlijk versus verborgen

Madelief, je beschrijft je moeder als een verborgen narcist. Tenminste, zo komt dat bij mij over. Een onzekere moeder die dmv manipulatie haar 'doel' weet te behalen.
In de link worden openlijk en verborgen naast elkaar gezet.
Kan het zijn dat je om niet weer in de valkuil van een verborgen narcist te vallen, juist op zoek bent naar een persoon met de tegenovergestelde karaktertrekjes om zo herhaling te voorkomen?

Het nadeel is dat die persoon weer raakvlakken KAN hebben met de eigenschappen van een openlijke narcist; een groot eigen ego. Zo val je van de ene sloot in de ander.

Sommige vrouwen vallen op mannen die zo veel op hun vader lijken ( vertrouwd en voorspelbaar). Sommige vrouwen willen een man die juist het tegenovergestelde is, als hun vader ( meer respect voor de partner). Het laatste is een vorm van wegvluchten, daarbij kunnen ze doorschieten.

Je geeft aan meerdere relaties te hebben gehad. Één daarvan was dus met een narcist. Je hebt een voorkeur voor bepaalde karakters. Je kan uitzoeken wat matige hechting met jou heeft gedaan, je kan ook uitzoeken welke eigenschappen bij een man jou aantrekken. Zo kijk je naar de tijd die voor je ligt.

https://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/180545-de-verborgen-narcistische-persoonlijkheidsstoornis.html

Madelief

Madelief

18-03-2018 om 20:10

Nou voor mij is het dit

Mijn moeder kon (net als veel andere narcisten dat hebben) mij niet zien als persoon. Ik was alleen een verlengstuk van haar, een pop. Verder bestond ik niet. Was alleen voeding. Zij 'bezette' dus eigenlijk, zoals dat in psychologische termen heet.
Gevolg daarvan is, dan ik vaak in relaties op een gegeven moment mijzelf niet meer voel. Dan moet ik even alleen zijn en dan gaat het weer goed. Daar leef ik al jaren mee een probeer zo goed en kwaad als kan mijn gebrekkige egogrenzen te voelen en te bewaken.
Nou heb ik verschillende relaties gehad. Velen begrepen dat ik zo was en respecteerden mij hierin. En natuurlijk heb ik hierin steeds meer bijgeleerd door de jaren heen. Door het leven maar ook door veel therapie
Iemand die zo entitled is als een narcist, grijpt onmiddellijk terug naar hele oude conditioneringen: hij vindt dat hij zo erg recht op alles heeft (gruwelijk verwend thuis en op het paard gezet prinsje) Ik heb nergens recht op en ben eigenlijk geen mens, een verlengstuk.

In die zin kan ik wel zien dat deze man in mijn leven is gekomen om dat speciale oude stuk als het ware op te lossen.

Daar neem ik nu afscheid van door dit te onderzoeken en no contact te gaan.

Maar omdat ik ook veel relaties heb gehad met non-narcisten, vind ik het helemaal niet nodig te gaan denken: op wat voor mannen val ik eigenlijk. Ik viel op mannen die op mijn moeder leken, op mannen die op mijn vader leken, op mannen die het tegenovergestelde van mijn moeder of vader waren. Er zit geen lijn van een bepaald soort man of bepaald soort hechting in en daar ga ik ook niet coute que coute naar zoeken, net zo als Flanagan niet hoeft te gaan zoeken naar waarom ze een narcistische schoonmoeder aantrekt.

Door zo'n artikel kan ik wel zien waarom ik extra kwetsbaar ben door mijn opvoeding als ik zo'n soort man tegenkom. En dat ik daar langer in blijf hangen dan anderen zouden doen. Maar ik geloof inmiddels al lang niet meer dat ik daar toe gepredestineerd ben. En ik voel me daarin gestaafd doordat ik veel mensen hoor die een liefdevolle opvoeding hadden maar ook helemaal door de mangel gehaald zijn door een narcist.

Madelief

Ik vind dat je het mooi uitlegt hoe het bij jou werkt.
En inderdaad, onderzoeken naar partnerkeuze kunnen interessant zijn, maar in jouw geval gaan ze gewoon niet op. Er wordt nog niet zo heel lang onderzoek naar gedaan geloof ik en misschien dat men er ook wat te enthousiast over is.
Ik kreeg het dan zelf wel te horen van de therapeut en misschien dat ik er toen ook wel wat te krampachtig naar gezocht heb, wat er van waar is. Misschien moet ik het ook maar wat meer loslaten.

Over wat je schrijft over je moeder, dat je bezit van haar was. Ik snap dat helemaal. Bij mij was het wel anders, ik ben eigenlijk mijn hele leven bezig geweest om dat niet toe te laten. Ik vormde daardoor juist heel sterke egogrenzen. Wat natuurlijk ook weer bijwerkingen heeft, maar net wat anders.

Aangevallen

Madelief, je doet steeds zo aangevallen. Eerst de niet en wel ervaringsdeskundigen, dan de saai-factor en nu weer deze felle reactie. Lees mijn reactie niet als kritiek of lotbestemming of eigen schuld.
Zie het als een spiegel en haal eruit waar je wat aan hebt. Het is puur om je voor herhaling te behoeden.

Ik hoef niet op zoek te gaan waarom ik een narcistische schoonmoeder getroffen hebt. Ik weet waarom ze om zich heen schopt en liegt en manipuleert (ongelukkige jeugd en huwelijk).
Haar leugens en gemanipuleerd mogen niet openbaar worden. Ik was net degene die een kaart uit haar kaartenhuis had getrokken. Ik heb ervan geleerd, geval vette pech. Als ik niet thuis was geweest had haar man niet legen mij gelogen en had zij zijn fout niet hoeven te verbloemen.
Het was ook een leerzame ervaring; afstand bewaren is niet bij voorbaat slecht. Het beïnvloedt mijn karakter niet; ik ben in het algemeen nog even lief en vriendelijk maar ook zeer gesteld op mijn eigenwaarde.

Flanagran

Dus eigenlijk doe jij hetzelfde als wat Madelief doet, je niet bezig houden waarom je iemand getroffen hebt (in jouw geval een partner met zo'n schoonmoeder) maar gewoon kijken hoe je er mee om gaat en er van leren.
Ik vind dat van jullie allebei even verstandig.
Jullie hoeven allebei niet voor herhaling behoed te worden. Al is er bij jou gelukkig geen sprake van dat je op zoek moet naar een nieuwe partner met schoonmoeder.
Ik heb trouwens niet begrepen dat Madelief op zoek was naar een nieuwe partner. Of ik moet dat begrijpen uit het klagen erover dat dat moeilijk zal worden om er een te vinden... Maar ik heb meer begrepen dat Madelief ermee bezig is hoe ze nu alleen kan zijn en kan herstellen van haar relatie met haar ex.

aangesproken worden op je keuze voor een partner

Stel dat Madelief nu weer geduldig gaat uitleggen hoe dat zit, dan wil ik alvast van te voren zeggen dat ik grote bewondering voor haar heb.

Het wordt wel een beetje uitgekauwd. En ik wil ook tegen Madelief vast even zeggen dat ik begrijp hoe dat voelt.

In een relatie met een narcistische partner wordt je steeds door je partner voorgehouden dat het aan jou ligt als het niet goed loopt. Als je dan uit die relatie komt, dan moet je weer horen van anderen dat het aan jou liep dat je in die relatie kwam... En als je dat geduldig uit legt, zoals je in het begin van de relatie ook vaak geduldig zaken uitlegde aan je partner, wordt je tegengesproken en wordt gezegd dat je gevoelig bent.

Meenemen voor later

Ik was bewust van tegenslagen in mijn puberteit. Ik accepteerde ze omdat ik wist dat het mij inzicht gaf hoe mensen in elkaar staken en hoe ik door zelf goed plannen en prioriteiten stellen, tijd kon winnen en ellende besparen. Het ontbrak mij aan steun, maar de brussen die wegkeken, hebben de boot gemist om er zelf ook van te leren zodat ze later hard onderuit gingen.
Een paar jaar geleden mocht ik weer meemaken hoe mensen wegkeken. Dat was flink balen, maar ik wist door de ervaring in de puberteit dat ik het alleen ook zou redden. En dat ik opnieuw zou leren, alleen nog niet wetende wat.
Wederom een inzicht meenemen voor later. Toch bleek dit een heel leerzame fase; minder praktisch, meer individualistisch en meer balans.
Elke ervaring kan ook waardevol zijn. Hier wil ik niet mee zeggen dat het fijn is om het mee te maken. Maar hoe belangrijk het is om er in ieder geval door te groeien en het verleden een plek te geven. Dat is m.i. niet hetzelfde als loslaten; de opgedane ervaring neem je mee, maar beheerst je niet.

Als ik de reacties van madelief lees, lees ik nog veel boosheid alsof ze zich onbegrepen voelt. Die negativiteit kan haar afsluiten voor vertrouwen in mensen.

Flanagran

Best wel typisch hoe verschillend mensen iets opvatten. Ik lees namelijk niet zoveel boosheid (wel wat onrust) als ze zich onbegrepen voelt (en ik denk dat ze zich dat niet alleen voelt, ik denk dat ze ook echt een paar keer niet begrepen wordt) en daarbij ook heel veel geduld om het uit te leggen.

Ik hoop dat ze dat ook blijft doen, want ik leer er veel van.
Ik denk zelf dat Madelief heel veel geleerd heeft tijdens haar leven, dat blijkt uit wat ze schrijft. En dat ondanks een start die je op heel veel achterstand zet in het leven.

Thera,

Ik snap waar je met dat laatste op doelt. Maar die anderen behoeven niet tot in den treure uitgelegd te worden hoe het er bij jullie aan toe ging. Zo kunnen ze ook geen mening over jou vormen.
Het klopt dat het een eenzaam proces is. Maar wel één waarbij je zelf de lijnen uitstippelt.

Madelief

Madelief

18-03-2018 om 22:32

Hoe Thera het zegt

daar heb ik niets aan toe te voegen. Inderdaad, niet boos, wat onrustig en ongeduldig als ik het weer eens moet gaan uitleggen...
en totaal niet op zoek naar een nieuwe partners.

Flanagran

Ik snap nu niet wat jij bedoelt. Maar dat komt ook vast wel een keer weer goed.

Madelief

Madelief

18-03-2018 om 22:53

Thera

Ik voel me gezien door jou. Dank je wel.

OokZo

OokZo

19-03-2018 om 12:05

Geen narcistische ouders

Nee, ik heb geen narcistische ouders. Lieve mensen, warm, niet overdreven warm, met een lang en stabiel huwelijk (wel met ups en downs natuurlijk). Wel wat conflictvermijdend, tegelijkertijd kon er over alles wel gepraat worden.
Natuurlijk heb ik ook nagedacht waarom ik bij zo'n man beland ben. Hij was grappig, intelligent, ondernemend, slim, droeg mij op handen. Toen nog wel. Na ongeveer twee jaar werden de eerste barsten zichbaar, maar dan moest je heel goed kijken, en ik heb ze niet als zodanig herkend. Toen we al 10 jaar een relatie hadden, kwam ons eerste kind en pas toen ging het mis. Maar na een paar jaar trok hij weer wat bij, werd het wat rustiger, en toen kwam er een tweede kind. Daarna ging het helemaal mis. Hij kon er totaal niet mee omgaan dat hij mijn aandacht moest delen en dat kinderen eigen behoeften en zelfs, oh help, een eigen mening hebben. Hij heeft ze ook nooit leeftijdsadequaat kunnen aanspreken, soms veel te kinderlijk, dan weer verwachtte hij van een kleuter vaardigheden die je een 12-jarige nog niet zou toedichten. Dus ofwel volledig beschermen en van de wereld afschermen, ofwel volledig loslaten en alles zelf laten uitzoeken en alleen laten, op zeer jonge leeftijd. Echt bizar om te aanschouwen.
Ik heb me wel gerealiseerd dat mijn communicatiemethoden niet goed werken bij hem. Ik heb altijd geleerd over alles te praten en problemen in de minne te schikken. Bij hem kom je nergens als je niet heel hard met je vuist op tafel slaat. De vader van mijn ex vertoont overigens wel problematische trekken.

Na mijn scheiding heb ik gedate met een man die na een paar maanden ook dit soort trekken begon te vertonen. Bij hem kwam het anders naar buiten maar ik herkende het natuurlijk meteen en ik ben heel hard weggerend. Hij had wel degelijk problemen met hechting en was zich daar zelf ook van bewust. Maar dat vertelde hij me pas achteraf. Zijn moeder was ook niet helemaal normaal, duldde bijvoorbeeld geen tegenspraak en eiste dankbaarheid van haar volwassen kinderen.

En ja, nu heb ik een relatie met een nogal saaie man. Hij is aantrekkelijk, slim, humoristisch, warm, trouw, maar weinig spannend en erg aan rust en regelmaat gehecht. Maar hij heeft wél zelfspot, hij kan materieel en emotioneel op eigen benen staan, wil leren van zijn eigen fouten en ervaringen, zoals je van een volwasene zou verwachten. Ik vind dat prachtige eigenschappen. Ik zorg dan wel voor wat extra spanning en uitdaging in ons leven, en dat vindt hij dan weer erg leuk. Het werkt, al jaren.

OokZo

"Hij heeft ze ook nooit leeftijdsadequaat kunnen aanspreken, soms veel te kinderlijk, dan weer verwachtte hij van een kleuter vaardigheden die je een 12-jarige nog niet zou toedichten."
Dat herken ik heel erg.

Je vond je ex dus spannend in tegenstelling tot je huidige man. Ik ben benieuwd waar dat in zit. Is het misschien de spanning die het bij jezelf oproept? Dat het erop aan komt hoe jij je opstelt bij heen narcistische man, dat je niet achterover kunt leunen zeg maar? Of dat er veel bepaald wordt hoe de zaken gaan door een narcistische man, dat je nu meer zelf moet bepalen en dat je dat dan ergens toch mist dat je leven in grote mate wordt bepaald door een wat grillige man?

Thera, (ot)

#44: 'Als je dan uit die relatie komt, dan moet je weer horen van anderen dat het aan jou liep dat je in die relatie kwam... En als je dat geduldig uit legt, zoals je in het begin van de relatie ook vaak geduldig zaken uitlegde aan je partner, wordt je tegengesproken en wordt gezegd dat je gevoelig bent.'

Uitleg: Het van anderen horen dat het aan jou ligt en de boodschap dat je gevoelig bent, las ik als de woorden uit de mond van school.
Als derden ervan weten, hebben ze vaak ook een mening waar je dan ook nog rekening mee dient te houden.
Door sommige zaken voor jezelf te houden, kan je ook zelf bepalen zonder dat iemand over je schouder meekijkt, hoe je de emoties verwerkt of hoe je er zelf in staat.

----
Ik heb een tijd veel erover gelezen zonder erover te praten. Zo kon ik afwegen welke weg ik in moest slaan. Zo won ik tijd om te heroverwegen of ik niet opnieuw spijt ging krijgen van het aanhalen van contact met de narcist.
Want of het nu een ouder is of een ex, helemaal los van elkaar gaat moeilijk als er kinderen in het spel zijn.

Zo kreeg ik een sms van haar ter ere van van mijn verjaardag. Mijn man vond dit lief. Ik vond dit eerder een actie van iemand die ons heeft uitgenodigd voor de verjaardag van haar man, welke binnenkort plaats vindt en die bang is dat we alsnog afzeggen. Ik bedankte beleefd voor de felicitaties. Zo weet ze dat ik haar op gepaste afstand hou en dat de deur naar mijn hart potdicht blijft. Een narcist in familieband, lijkt mij moeilijk uit de weg te gaan. Maar je kunt wel duidelijk maken dat je hart gesloten is. De narcist is in weze de persoon die daar het meeste last van heeft omdat die geen respons meer krijgt. Dat effect werkt bij mij als een genoegdoening, als een soort van schadeloosstelling.

Flanagran

zonder dat ik snap wat je bedoelt met "woorden uit de mond van school", ben ik het met je eens dat het heel handig kan zijn om soms tijd te hebben zelf iets te verwerken zonder dat je er met anderen over praat. En ook dat als je er met anderen over praat, dat je dan toch je eigen verhaal niet zomaar uit handen geeft. Ik bedoel eigenlijk, dat je er rekening mee houdt dat je niet altijd begrepen wordt. Het lastige is vaak dat het ook energie kost om dan te schiften, waar heb ik te maken met advies en een kijk op de zaak die nieuw voor mij zijn en die ik kan overwegen en waar heb ik te maken met onbegrip.

Jouw afstand nemen van je schoonmoeder lijkt heel erg op het afstand nemen van mijn man van ouders. Ik heb daar trouwens altijd begrip voor gehad.

OokZo

OokZo

19-03-2018 om 14:13

Thera: nee, echt niet

Ik wil juist niet meer dat mijn leven bepaald wordt door een man en ik heb dat nooit gewild. Ik krijg heel erg de kriebels als het daarop begint te lijken. Ik heb mijn hobbies en mijn partner kan het soms ongezellig vinden dat ik daar tijd aan besteed (1 of 2 uur per week, niks dramatisch), maar ik zal ze echt niet voor hem laten vallen. Hij heeft naast knutselen in huis weinig of geen hobbies en ook geen rijk sociaal leven. Ook goed, maar ik wel. Ik nodig hem regelmatig uit om mee te gaan, maar dat is geen moeten. Voor mij is het ideaal als je elkaar daarin toelaat én vrij laat. Dat lukt goed.

Madelief

Madelief

19-03-2018 om 14:15

Flanagan

Thera: 'Als je dan uit die relatie komt, dan moet je weer horen van anderen dat het aan jou liep dat je in die relatie kwam... En als je dat geduldig uit legt, zoals je in het begin van de relatie ook vaak geduldig zaken uitlegde aan je partner, wordt je tegengesproken en wordt gezegd dat je gevoelig bent.'

Ik geloof dat Thera dit bedoelde als uitleg dat ze begreep waarom ik bleef uitleggen hoor ( Thera zegt het als het anders is) (wat jij dan weer als een aangevallen reactie interpreteerde)

Volgens mij een misverstand want ik zei juist "flanagan hoeft ook NIET in het verleden op zoek te gaan naar waarom ze zo'n schoonmoeder heeft" Vervolgens reageer je daar ietwat... tja... aangevallen op dat jij niet op zoek hoeft te gaan. Euh ja maar dat zei ik al)

Goed, Thera legt mijn visie en reactie uit vervolgens zeg je dan:

"Uitleg: Het van anderen horen dat het aan jou ligt en de boodschap dat je gevoelig bent, las ik als de woorden uit de mond van school.
Als derden ervan weten, hebben ze vaak ook een mening waar je dan ook nog rekening mee dient te houden."

Maar dat deed jij toch juist met mij? zeggen dat ik zo negatief en aangevallen reageerde (ook nog verkeerd gelezen imho)? Anderen noemen dat "overgevoelig, Laat het van je afglijden"

In het geval van praten over 'saai' of 'ga op zoek naar je hechtingswortels" heb ik gewoon rustig uitgelegd hoe het voor mij werkt. Het zijn stations waar ik al jaren geleden uitgestapt ben, koffie gedronken heb (= met therapeuten gepraat) , uitgebreid de omgeving heb verkend en vervolgens in de volgende trein ben gestapt.

Gepasseerd dus, die stations. Vandaar mijn stellige reactie. Dat is niet omdat ik het op voorhand van de hand wijs, dat is omdat ik het al heel erg onderzocht heb, snap je?

Ik ben iemand die zaken tot op het bot uitzoekt voordat ze handdoek in de ring gooit, en dan in de eerste plaats mijn eigen rol en psychodynamiek. Dat heb ik met mijn verse ex ook gedaan. Niet altijd handig, want hoewel het loffelijk is naar je eigen stuk te kijken door artikelen, theraprieen stukken schrijven e.d. kan je misschien beter sneller conclusies trekken.

Het brengt wel met zich mee dat ik een behoorlijk uitgekristalliseerde visie en verhaal heb over hoe het lijkt te zitten. Ik heb wel gemerkt dat het slachtoffer zijn van iets en er toch een doorwrochte mening over hebben, niet altijd begrepen wordt. En dat begrijp ik dan weer, want ja, als je het allemaal zo goed weet, waarom ging je dan niet eerder weg? Ja en dat komt dan weer door een leven lang toch iets van de band met mijn moeder proberen te maken door het bij mijzelf te zoeken. Niet slim maar gegeven de omstandigheden begrijpelijk.

Bedenk ook dat ik pas vier weken no contact ben. Ik hield en houd van deze man. Het doet erg pijn. Mijn hart is een open wond. Ik moet in mijn heling kiezen wat resoneert bij de paden die ik tot nu toe heb gelopen en wat ik diep voel dat mijn volgende stap kan zijn, maar wil nog wel dingen uitleggen hoe zaken werken, ook voor bekendheid omtrent dit onderwerp. Misschien moet ik dat niet doen en het alleen houden bij mijn eigen genezing.

Dat brengt mij op het volgende:
Je schrijft:
"Ik bedankte beleefd voor de felicitaties. Zo weet ze dat ik haar op gepaste afstand hou en dat de deur naar mijn hart potdicht blijft. Een narcist in familieband, lijkt mij moeilijk uit de weg te gaan."

Daar voel ik dan een psychodynamiek in die zo anders is dan de mijne en velen hier in het draadje. Hoe lang zijn alle narcistische interventies van je schoonmoeder nu geleden? Ik zie je veel posten in draadjes die eigenlijk bezijden met jouw topic te maken hebben. (zoals hier: ze is ouder noch een partner van je). Wat je goed recht is natuurlijk Maar het komt mij voor dat het nog zo dagelijks speelt in je gevoelsleven? Het lijkt je (begrijpelijk) nog zoveel te doen. Heb je daar therapeutische hulp voor gehad?

Je schrijft ook dit: "Maar je kunt wel duidelijk maken dat je hart gesloten is. De narcist is in weze de persoon die daar het meeste last van heeft omdat die geen respons meer krijgt. Dat effect werkt bij mij als een genoegdoening, als een soort van schadeloosstelling."

Dat lijkt me rot. Moeten leven met een gesloten hart als zij in de buurt is. Bovenstaande woorden voelen ook een beetje als wraak willen, willen terugbetalen, genoegdoening willen krijgen. Ik zie dat veel slachtoffers van narcisme dat hebben, en ik heb het ook bij tijd en wijle. Maar ik voel ook dat dat mij in ieder geval niet helpt. Daar doe ik mijzelf pijn en tekort mee.

Veel sterkte daarmee.

OokZo

Ik vroeg me alleen af waaruit dat spannende van een narcistische man dan bestaat voor jou. Omdat je je huidige man saai noemt vergeleken met hem.
De spanning en uitdaging, schrijf je, die breng je zelf wel in.
Gewoon benieuwd daarnaar. Ik probeerde zelf te bedenken wat de spanning en uitdaging dan was bij je ex. Maar met wat ik bedacht zat ik er dus naast. Wat dan wel?

Madelief

Madelief

19-03-2018 om 17:11

trigger

De trigger bij mijn ex zat het wat mij betreft dus niet in saai/ spannend. Het zat in iets anders. Zoals ik al vertelde ben ik thuis vroeger gewoon niet gezien. Deze ex 'zag' me in mijn intenties maar ook in mijn behoefte er gewoon te mogen zijn. Er was een bijzonder contact. Dat was niet fake zoals vaak van narcisten gezegd wordt. Alleen was het een soort eilandje in zijn wezen dat hij afsloot als hij het gevoel had dat hij me eenmaal 'had'. Dan kwamen er allerhande nare trekken naar boven. Hij verlangde dan wel terug naar dat hartscontact of gewoon fijn menselijk contact maar hij kon er pas naar terug als hij voelde dat hij me kwijt was.
Storms beschrijft dat erg goed, de niet verbondenheid in zichzelf van de narcist, noemt hij het

Madelief

Had hij dan ook dat als dat er niet was, hij dat jou verweet? Of was dat bij jullie niet zo. Zo gaat het bij mij namelijk wel.

Madelief

Madelief

19-03-2018 om 18:30

Thera

"Had hij dan ook dat als dat er niet was, hij dat jou verweet?" Jazeker wel. En de eerste tijd trapte ik daar nog even in. Of dat het iig iets van ons samen zou zijn. Maar op een gegeven moment zag ik zo'n patroon daarin dat ik zei "ja euh, ga er maar aan werken want hier heb ik geen zin in. Steeds bezit van de zaak einde van het vermaak" Ik zag er een enorme bindingsangst in. Maar het lag natuurlijk veel complexer. Hij probeerde er wel aan te werken maar het bleef. Hij heeft het trouwens met alles: even interesse en daarna laat hij het vallen.

Met de tijd

Op sommige punten praten we langs elkaar heen. Toen Thera over de anderen begon, dacht ik aan haar post in een ander draadje waar ze de leerkracht op school had geïnformeerd over de thuissituatie en daar achteraf zich had afgevraagd of ze daar goed aan deed. De reactie van mij had dus niets met madelief te maken.

Maar ik moet wel bekennen dat madelief m.i. soms wat drammerig over komt alsof ze zich aangevallen voelt. Goed mogelijk dat ze het zelf niet ziet. Ik doel op de vraag aan Ad Hombre:' dus geef eens antwoord op de vraag..' Dergelijke reacties vind ik stekelig. Eerlijk gezegd komt mijn schoonmoeder zo over. Misschien dat ik daarom wat allergisch ben voor de wat eisende toon in een vraag. Het legt reacties onder een loupe. En dan vraag ik mij af wat de opmerking 'flanagan hoeft ook NIET in het verleden op zoek te gaan naar waarom ze zo'n schoonmoeder heeft" voor functie had, waakzaam als ik ben..

Ik ga ook niet iedere vraag beantwoorden; wie mijn reacties uit andere draadjes heeft gelezen, weet dat het bij mij gaat en staat met eerlijk en open zijn. Door de leugens in het verleden, weet ik dat de schoonmoeder onbetrouwbaar is. Door de leeftijd weet ik dat therapie geen zin heeft want de leugenaar zal niet veranderen. Ik hou de leugenaar uit mijn buurt. Ze zal een fijne metgezel missen. Ze heeft mij meer nodig dan ik haar. Die gedachtegang houdt mij met beide benen op de grond..
Dat is geen wraak maar een conclusie, die mij helpt in het op afstand houden en zorgt dat ik waakzaam blijf.

En leven met een gesloten hart is niet zo moeilijk, als je drie jaar getwijfeld hebt of je nog wel verder kon met de zoon van die rat. Ik heb die tijd nodig gehad om uit te zoeken of haar zoon vrij was van die vervelende trekjes. Of hij itt zijn moeder wel rekening hield met anderen. Ik had geen behoefte aan een huwelijk met een evenbeeld van zijn moeder.

Madelief, we verschillen in verwerking; je wilt het tot op het bot uitzoeken. Maar je bent ook pas vier maanden nc. Het begin van de 'gaslighting' waar ik mee te maken kreeg, vond zo drie jaar geleden plaats. Ik ben niet zo geïnteresseerd in het ontrafelen van narcisten of hoe tegen de slachtoffers wordt aangekeken. Dat is ergens te veel eer aan mensen die niet echt in jou als mens geïnteresseerd zijn;( de familie wist van de leugens en het zwartmaken, maar keek weg en de schoonmoeder loog en begon te stoken en deed alsof ze zelf slachtoffer was. Het heeft mij doen besluiten geen verwachtingen te koesteren maar vooral voor mijzelf op te komen. Ik denk dat met de tijd de behoefte aan inzichten en antwoorden wijzigen. Maar helemaal los van, gaat niet lukken wanneer er bloedverwanten bestaan.
----
Madelief wat wil je eigenlijk met je speurtocht bereiken? Herkenning? Heb je dat nodig om het te plaatsen?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.