Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
JJ

JJ

15-03-2018 om 19:33

Miss

Volgens mij zit je nog meer in de emotionele fase dan ik. Mijn achtbaan van geluk en ineens naar de wens te scheiden, een ijskoude afwezige vrouw die ineens niks meer met me wilde, geen toekomst meer zag en waar beetje bij beetje meer lelijke waarheid vanachter donkere wolken vandaan kwam ligt al een tijdje achter me. Toen ik erachter kwam dat ze gelogen had, met hem naar bed was geweest, er overnacht had... het was voor mij geen verrassing. Mijn gevoel wist het al en ook ik heb toen lopen vissen in whatsappgesprekken. En dan kom je dingen te weten die ik achteraf liever niet had geweten.

Dan ben je boos.. verdrietig. Maar kwaad was ik niet. Op het moment dat ik erachter kwam dat ze all the way was gegaan waren we al de weg van verzoening ingeslagen, had ze het contact al verbroken. Voor mij was het een bevestiging van wat ik al wist. Ze had het me nooit willen opbiechten zei ze. Ik koos toen voor acceptatie. Vergeten lukt niet. Maar dat hebben er meer hier. Het komt regelmatig terug, ook doordat we nog lang niet echt 1 zijn, ze voor mijn gevoel nog steeds niet helemaal van mij is. De vrouw die ik mijn kinderen ter wereld heb zien brengen is voor altijd bevuild door een ander. Overdreven? Tja.. ik hoop dat ook die gedachte slijt.

Of het bij mij echt goed komt en of dat voor jou geldt weet niemand. Maar reageer niet impulsief uit emotie, hoe slecht je er nu ook over denkt. Pak een weekendtas en ga even de deur uit. Zet het op papier maar ga zeker niet aan zijn been hangen roepend om verklaringen die hij je toch niet gaat geven. Mijn vrouw begon pas te bewegen toen ik mijn eigen plan begon te trekken. Graag of niet. En nu is het doorzetten, weg van de lange adem.

Miss

Miss

16-03-2018 om 08:05

Onbegrip JJ

Hoi ik

Bedankt voor je reactie. Ik lees het geregeld terug. Ik zit idd in een achtbaan. Maar dat komt omdat wij in augustus getrouwd zijn. Na 15 jaren samen zijn.
Waarom ga je eeuwige trouw beloven en 4 maanden later vreemd?
Het lijkt alsof ik nu een andere kant zie. Die ik NOOIT gezien heb.
Gisteren zei hij pff thuis wil ik gewoon niets. En rust. En niet er over praten. Dus eigenlijk ben ik alleen in dit alles te accepteren zoals jij zegt en het een plekje te kunnen geven. Ik heb dan voor mezelf meteen hulp gezocht hoor. Maar als hij het wegwuift zoals eerder gezegd werd dan kom ik geen stap verder. Ik merk dat ik daardoor steeds afgestompter van word.
Mijn hoofd maakt overuren. En idd voor mezelf zorgen is wat we moeten doen. Maar dat deed ik al. Daar ga ik maar mee door.. En de zorg voor onze zoon.
En wat je zei over die verklaringen dat klopt dus echt wel. Die krijgen we niet. We moeten er maar dealen. Nou mooi is dat. Hun zijn " de fout" in gegaan en wij moeten het maar nemen.

GitteNN

GitteNN

16-03-2018 om 19:17

Boek

Lieve miss en jj
Ook ik ben er nog lang niet maar mss hebben jullie iets aan t boek IK HOU VAN JOU MAAR VERTROUW JE NIET. Het hielp mij wel. Ik las er bij tijd en wijlen in. En eerlijk gezegd heb ik t nog niet uit.
Mss heb je er iets aan.
Heel veel sterkte. T is loei zwaar en intens verdrietig.
Leef met jullie mee

JJ

JJ

16-03-2018 om 21:06

bedankt voor de tip

Ik volg jouw 'troubles' ook al een tijdje GitteNN en die lopen toch ook al weer een flink tijdje. Dat geeft wel aan dat ik er nog lang niet ben. Bij mij is dit geintje tussen 7 en 5 maanden geleden gebeurd, en nog redelijk vers.

Ik zal het boek eens opzoeken. Ik heb al meer boeken liggen overigens o.a. dat boek van Sue Johnson Houd me Vast, al was dat meer in de fase dat ik haar grote geheim nog niet ontdekt had en ik geloofde dat ons huwelijk door de juiste therapie wel gered kon worden. Zij is niet zo'n lezer en oplossingsgericht, het gevoel moet vanzelf komen. Ik heb haar al eens gezegd: hoe denk je dat dat dan gaat gebeuren? Dat de hemel openbreekt en je geluksgevoel naar beneden komt vallen, je me weer volledig ziet staan en ik weer om op te vreten ben?

Ik hoop dat mijn geduld en vergevingsgezindheid niet misbruikt wordt en dit me op lange termijn weer gelukkig maakt, het gevoel dat ze er met volle zekerheid over een jaar gewoon nog is voor me weer terugkomt en het vertrouwen dat ik zeg te hebben weer voor 100% aanwezig is.

Miss

Miss

16-03-2018 om 22:10

Bedankt

Gittenn
Dankjewel. Ik heb met een opgezocht vanavond en dat lijkt me idd een "hulpmiddel"

Ik kwam dan deze tekst tegen in het boek; voor alles is een reden misschien helpt het een klein beetje:

Een waarschuwing De reden waarom je iets is overkomen, is om iets beter te maken in je toekomst. De kosmos heeft hard gewerkt om je dit geschenk te geven, dus je kunt het maar beter gebruiken. (Maak je geen zorgen, ik laat zien hoe.) Als je het niet doet, blijf je maar in gaten vallen tot je begrijpt wat de kosmos je probeert te schenken. Dus waarom zou je het nu niet gebruiken, nu je nog genoeg tijd hebt? Eén basisprincipe De ware betekenis van de gebeurtenissen in je leven begrijpen, is waarschijnlijk belangrijker dan je ooit hebt gedacht. Hoe komt dat? Ik heb ontdekt dat er één basisprincipe is waarop de tien redenen berusten: Het goede dat voortkomt uit de slechte dingen die je overkomen, helpen je om je beste, meest ware zelf te worden. Elk van de tien redenen is een manier om je te helpen je beste zelf te worden. En jóúw reden is het speciale middel dat jij nodig hebt om het leven te kunnen leiden dat je bedoeld was te leiden als de persoon die je bedoeld was te zijn. Dingen overkomen je om je af te helpen van de aspecten van jezelf die niet bij je horen; om je te helpen echter en meer jezelf te zijn, om je te helpen het leven te leiden dat bij jou past, en tot slot om je te helpen ontdekken wie je echt bent. Vaak overkomen ons dingen die ons verwijderen van wie we echt zijn. En hoe verder we afdrijven, hoe groter de kans dat er een verlies of moeilijkheid voor nodig is om ons te confronteren met het feit dat we niet eens meer weten wie we zijn. Het helpt ons wakker te worden, zodat we ons ware ik opnieuw kunnen ontdekken.

JJ

Het boek houd me vast heb ik gekocht in de derde week dat ik er achter kwam ( nu pas 9 weken verder na het ontdekken)
Mijn man las 10 pagina's en toen vroeg hij, hoelang moet ik nog blijven lezen?
Het was geen verplichting hè vanuit mij laat ik dat voorop stellen. Nee het werd hem te pff ja pff hèhè. Zo van moet dit nou?
En daa4 word ik zo dood moe van.
Daarom ga ik die gekopieerde tekst vanaf nu iedere dag lezen. Misschien ook een goede voor jou. Dat je echt gaat kijken naar wie ben ik nou? In dit alles?
Wij hangen zo vast aan de angst van. Waarom in godsnaam?

Iemand zei tegen mij, je kunt iemand pas pijn laten voelen als je uitstraalt dat je gelukkig bent. Misschien kunnen we dat eens proberen?

De verklaringen krijgen we niet zoals eerder vernoemt. We kunnen nu aan ons zelf werken.

Miss

Miss

16-03-2018 om 22:17

En dat "misbruikte" gevoel herken ik compleet.
Gisteren voelde ik me net GEKKE HENKIE. Ik moest er gewoon om lachen. Ik dacht echt van wat ben ik nou aan het doen? Ik heb al die tijd zn veilige thuisbasis gegeven, fijn zijn vuile onderbroeken staan te wassen en jij zat lekker bij haar? Heerlijk drankje te doen en gezellig te "poolen" haha dat zijn ze echt wezen doen. Huhu ja ja.
Ben ik dit waard? Als je echt van iemand houd? Dan doe je zoiets niet dat gevoel. Ook zo herkenbaar?

Miss

Miss

16-03-2018 om 22:33

Om nog even terug te komen op;

Ik hoop dat mijn geduld en vergevingsgezindheid niet misbruikt wordt en dit me op lange termijn weer gelukkig maakt, het gevoel dat ze er met volle zekerheid over een jaar gewoon nog is voor me weer terugkomt en het vertrouwen dat ik zeg te hebben weer voor 100% aanwezig is.

Dat vraag ik me dus af hè. Dat gevoel lijkt momenteel in mijn ogen nooit meer terug te komen of te gebeuren.
Ik hoop dat je eens goed naar je zelf gaat kijken en het loslaten van wat zij, in mijn geval mijn man allemaal wil. Verdorie wij hebben al zoveel gegeven. Eeuwige trouw!!! En openheid!!

juf Ank

juf Ank

17-03-2018 om 15:01

zij ...

zijn de fout in gegaan en wij moeten het maar nemen....

Nee! Zij zijn de fout in gegaan en jij moet zien wat je ermee doet. En je neemt het....

Pennestreek

Pennestreek

17-03-2018 om 15:14

Eens met juf Ank

Miss, jij blijft op deze manier ontzettend hangen in de boosheid en het onrecht dat je is aangedaan. Maar daarmee kom je niet verder, en daarmee help je je relatie echt om zeep. Natuurlijk is het nodig dat je man zich schuldig voelt, dat ook aan jou laat merken en je helpt om ermee om te gaan. Hij moet laten zien dat hij zijn best doet. Als hij dat niet doet wordt het lastig. Maar je bereikt niets met deze insteek. Om zelf verder te kunnen, en om zelf om te kunnen gaan met het gebroken vertrouwen moet je die boosheid en verontwaardiging loslaten.

Hoe terecht ze ook zijn, die gevoelens, ze staan jou in de weg. En natuurlijk ben je ook maar een mens, ik ook, dus ik heb ze ook nog met enige regelmaat, maar ik probeer er niet in te blijven hangen. Het is net als met een ruzie. Hoezeer jij ook gelijk hebt, als je boos blijft omdat jij gelijk had en hij niet blijf je toch in de strijd hangen. In plaats van het weer goed te maken en door te gaan.

Ik ben het even kwijt, maar hebben jullie al therapie (gehad)? Onze therapeut kon heel goed helpen bij het aan mijn man duidelijk maken hoe ik me voelde onder wat er was gebeurd. En dat het voor mij noodzakelijk was dat hij dat begreep, en dat hij schuld betuigde en dat hij liet zien dat hij spijt had van wat er was gebeurd. Dat het belangrijk was om door te gaan en vooral vooruit te kijken, zoals hij dat graag wilde, maar dat hij niet moest denken dat doen alsof het niet gebeurd was zou helpen. Dat was zijn tactiek, het is gebeurd, heel vervelend, sorry, maar als we samen verder willen moeten we er vooral niet te lang bij stil staan, maar vooruit kijken en kijken naar wat er wel goed en fijn is. Maar dat zijn de twee ski's waarop je vooruit gaat, of de twee wielen van je fiets (het is maar wat je aanspreekt). Je hebt beide nodig om te herstellen en vooruit te gaan.

JJ

JJ

17-03-2018 om 16:14

Ook eens

Mooi omschreven Pennestreek en zo is het.

Mijn vrouw zei tegen mij toen ik haar confronteerde met het feit dat ik wist dat ze met hem in bed was beland 'waar zijn je principes? Je zou me eruit moeten schoppen', ze verwachtte een ontzettend kwaad persoon. Ik bleef vrij rustig, al ging mijn hart natuurlijk ernstig te keer.

Ik koos voor de weg terug, hoeveel mensen ook roepen 'als dát gebeurt dan rot je maar op, dat vergeef ik hem/haar nooit', en daar pas boosheid niet in. In therapie heeft ze aangegeven schuld te voelen en in veel dingen laat ze merken dat ze mijn pijn en verdriet begint te begrijpen, al zal ze dat nooit helemaal voelen zoals ik, totdat ze zelf eens belazert wordt.

Ik denk dat schuldbewustzijn stap 1 is de initiële woede weg te nemen. Toen ze dat aangaf gaf dat een stuk erkenning. En dan liefde en aandacht geven, hoewel ik dat zeker toen het nog heel vers was hypocriet vond overkomen, het went gelukkig weer snel.

Wij zij in therapie bij een zelfbewustzijnscoach. De coach die we nu hebben is een stuk assertiever, directer en eerlijker, minder therapeut die enkel braaf meeknikt. Hij prikte gelijk door de politiek correcte antwoorden van mijn vrouw heen. Het eerste wat hij zei was: de relatie die jullie hadden is er niet meer. En zo moeten we er ook eigenlijk wel naar kijken, zonder de positieve herinneringen te vergeten natuurlijk

Inderdaad Miss, als jij net als ik echt verder wilt ondanks het verdriet moet je je woede wegdrukken. Lastig, want die zit er en overvalt je nog vaak zat. Maar ik gooi het haar ook niet meer elke dag voor de voeten. De coach is er wel een keer over begonnen en dat voelde niet fijn, alles kwam daarmee terug. Voordeel is dat ze zag wat voor stinkende wond het voor mij blijft, een soort traumatische ervaring. Die erkenning is wel belangrijk, ook al wil je vooral vooruit kijken.

Ik vond dit wel een mooie quote, weliswaar wat zoetsappig wellicht:
Forgiveness is me giving up my right to hurt you for hurting me. Forgiveness is the final act of love.

Ik heb de stok om te slaan weggelegd, hoe makkelijk het ook is om ermee te blijven meppen, het brengt ons niet dichterbij elkaar.
En vergeven is niet vergeten he.

Positief kijken naar wat wat er wel goed was. Wij hebben op papier gezet wat voor relatie we willen hebben en daarmee ook al een hoop verbeterd m.b.t. communicatie, gelijkwaardigheid, onafhankelijkheid, financiële zaken etc.

Ok, gevoelsmatig iets verder in het proces dan jij Miss, maar nog lang niet waar ik zijn wil hoor. Niet in de relatie en niet in die negatieve flashbacks die regelmatig terugkeren.

Miss

Miss

17-03-2018 om 18:08

Gelijk

Weet je dat jullie gelijk hebben. Weet je waarom ik zo reageer? Dit is het geval:

Mijn man wil geen therapie. Er word 2 weken niet gesproken en ik leef alleen door.
Donderdag zei ik dat ik verdrietig was. Toen zuchte hij hard. Begon te gapen. Ik denk wel 10 keer.
Hij zei dan heb je heel de dag gewerkt en krijg je dit weer. Pff.

Daarna werd ik super super super boos. We zijn 2 maanden verder en niets opgeschoten.
Dus ik zei ik heb het idee dat jij niet eerlijk bent. Nog steeds niet. Toen ik als de hulk tegen het plafond vloog gaf hij toe nog met 6 andere contact te hebben gehad. Klap op klap. Je zou eerlijk zijn. Je had meteen vanaf dag 1 dit moeten zeggen. Mijn vertrouwen is meer dan kapot na dit gesprek. En Daarom reageer ik zo fel. Mijn excuses daarvoor.
Eigenlijk weet me wat me te doen staat. En zal ik vanaf nu open en eerlijk blijven. En aan mezelf gaan werken.

Miss

Miss

17-03-2018 om 18:12

Geen slippertje

Dus waar ik langzaam achter kom als ik goed ga voelen kijken. Heb ik te maken met een echte echte dubbel hanger. Vreemdganger. En niet met een slippertje.

Vandaar mijn felheid. En wat nu? Ja dat is een goede vraag.

juf Ank

juf Ank

17-03-2018 om 19:38

je hebt

te maken met een notoire vreemdganger. Een onverbeterlijke. Zonder empathie. Zet hem met een strik erom aan de straatkant en bouw je leven opnieuw op.

Bobbie

Bobbie

17-03-2018 om 20:28

Marktplaats en geld toe.

Miss, dat ga je niet winnen. Kies voor jezelf en zet hem op marktplaats met een beloning voor de eerste de beste die reageert. Dit moet je voor jezelf niet willen. Alles wat je instinct je aangeeft is meestal waar.
Gun jezelf een kans op rust en zeg hem gedag, want hier stopt hij niet nee. Geeuwen mag hij bij een ander doen, jij verdient beter. Wat maakt dit je boos.

Triva

Triva

17-03-2018 om 23:27

maar

wat gaat er nu precies zo moeilijk met kleding? Beschrijf het eens want zo kunnen we ook geen advies geven?

Onverzorgd is niet zo'n probleem zolang het niet vies is vind ik persoonlijk. Dus regelmatig douchen en regelmatig schone kleren aan.

Pennestreek

Pennestreek

17-03-2018 om 23:43

Ja, dan houdt het wel op Miss

Dan kun je inderdaad beter verder zonder hem.
Sterkte meissie.

JJ

JJ

18-03-2018 om 10:01

zet hem voor het blok

Wellicht dat hij nog wakker schrikt als je je boeltje pakt en weggaat. Maar als hij er echt zo passief en zuchtend in staat als je beschrijft en het allemaal maar normaal vindt dan verdient hij de onderkant van je schoen op zn achterste en geen 2e kans.

Bij mij was ze overigens ook 2 maanden zo bikkelhard hoor. 'ik hoef me niet te verantwoorden aan jou', want ze vond dat ze door te zeggen te willen scheiden dat ze al 'vrij' was. Schakelde keihard door destijds. Eerste week al een ouderschapsplan en een verdeling van de kinderen onder mijn neus gekregen. Toen begon het direct te borrelen.. als je zo snel wilt dan is er iemand anders.
Eigenlijk wonderbaarlijk dat we nu nog samen zijn en tegenwoordig de ikhouvanjous me om de oren vliegen.

Sterkte Miss. Het is klote als iemand die je dacht te kennen je zo achteloos behandelt. Je verdient beter.

Marin

Marin

18-03-2018 om 12:35

Miss

Wat ontzetten rot voor je dit... echt gewoon traumatisch {{{{miss}}}}
heel veel sterkte!

Miss

Miss

19-03-2018 om 10:42

Klap op klap

Dankjewel voor jullie berichtjes. Het is vreselijk. Geen ander woord voor.

Ik kan op dit moment even niet zo heel veel meer zeggen (type) ben er zo stuk van. Het enige waar ik aan denk is mijn zoontje...
En verder van dag tot dag leven...

Marin

Marin

19-03-2018 om 12:16

Miss

En je situatie doet me zo denken aan de mijne toen dertijd: jij probeert nog het goede uit de situatie te gaan halen (citaat van het boek dat je aan het lezen was) hij is achter je rug met een soort seksverslavingsoffensief bezig.
Trap alsjeblieft niet in de val waar ik in ben gestapt: ja hij was seksverslaafd, ja hij ging er aan werken. Wat hij ook deed overigens, maar ik voelde: er hoeft maar dit te gebeuren of je stapt er zo weer in. Bovendien was ik zelf zo beschadigd geraakt...

Heel veel sterkte, ik leef erg met je mee. Het is nog heftiger dan bij mij omdat jullie een kindje hebben. Ik hoop dat je ergens een schouder hebt om op uit te huilen.

Miss

Miss

21-03-2018 om 19:01

Marin

Zo voelt het idd. Ik regel alles, ik heb weken geleden een therapeut geregeld. Deze week moet hij haar laten weten of hij er aan wil "werken "
Ik voel me net een idioot.
Ik ben er wel uit wil hij zo ie zo niet in therapie dan houdt alles op. Dan blijkt wel dat hij het allemaal niet zo belangrijk vind en zijn verslaving boven aan gaat zetten.
Ik weet helemaal niet meer wat ik voel, denk etc. Ik leef van dag tot dag. Het ene moment denk ach ja het gaat toch wel. En het andere moment roep ik stop hier mee. Of hij riep dit wkd ik stop er mee. Toen zei ik ik houdt je niet meer tegen. Doe wat je moet dan.
En daarna smekend van spijt en bleef hij. Wat is dit toch. Het is net of ik 15 jaar alleen de andere kant heb gezien.

Wil je me jou verhaal vertellen? En zijn "karakter" verwoorden?
Liefs

Marin

Marin

21-03-2018 om 21:16

Miss

Ja mijn verhaal is anders dan het jouw. Relatie was een recovering alcoholist die net twee jaar droog stond. Helemaal verliefd,ik zowel als hij. Rare dingen seksueel gezien. Vond ik al vreemd. Hij had gezegd dat hij al negen jaar gescheiden was. Was ook zo. Maar na een jaar bleek, dat toen we nader tot elkaar kwamen, hij zijn ex weer had versierd (vreselijk voor die vrouw, die geen familie en vrienden had en een soort zwakbegaafd was) Maar dat was uit een soort veralaving, gaf hij later toe, en toen liet hij haar weer vallen.
Ook bleek dat hij zwaar pornoverslaafd was. Hij heeft toen wel het contact met haar verbroken en met porno gestopt. Ging zelfs naar groepen van de SLAA (soort AA voor seksverslaafden) toe. Alleen... ik kon hem niet meer vertrouwen. Ik stopte met intimiteit met hem, wachtte tot hij echt diepgaand zijn problematiek aanging. Maar dat heb ik nooit overtuigend gemerkt. Later bleek dat hij ook een persoonlijkheidsstoornis had. Ik is langzaam doodgebloed omdat ik voelde'nu kan hij abstinent zijn van die seksverslaving, maar als de seksualiteit weer gewekt wordt, kan ik hem niet meer vertrouwen'

Karakter van hem: ja de kick buiten zich zoeken dus, alcohol, porno, vreemdgaan. Toch liegen en bedriegen en uiteindelijk was hij de zielige (vond hij zelf)

Dit is mijn verhaal. Het zegt niets over het jouwe. Hier speelde veel meer. Seksverslaving is een miskend en geniepig iets. Ik denk dat het veel relaties aantast. Maar het is wel weer anders dan een minnares hebben waar je verliefde op bent. Ik weet niet wat beter of slechter is voor de partner. Het is een andere dynamiek.

Een ding weet ik wel: hij moet inzien dat hij een probleem heeft. Als hij dat niet oprecht van zichzelf vindt, zou ik mijn conclusies trekken. Hij moet zelfs niet in therapie voor jou of het kind, hij moet zelf inzien dat hij hulp nodig heeft.

Krododilletranen, zich schuldig voelen of schamen, excuses zoeken (alle mannen doen het) of zelfs kwaad op jou worden: allemaal tekenen dat hij niet oprecht spijt heeft. Ik zou daar op letten als ik jou was.

En niet te veel proberen van jouw kant wanhopig oplossingen te zoeken (wat ik deed dus): hij moet zelf laten zien dat hij je waard is door er aan te gaan werken.

Sterkte.

Miss

Miss

22-03-2018 om 14:29

Marin

Heftig! Maar zo waar. Woorden schieten even te kort om verder te reageren... xx

Tulpje

Tulpje

23-03-2018 om 10:18

Hallo

Hoi iedereen,
Lees al een tijdje mee en heb nu zelf ook de behoefte om men verhaal te schrijven.
7 maand geleden ben ik er achter gekomen dat mijn man 5 maanden een affaire heeft gehad met zijn collega..kapot ben ik er van en het lukt me bijna niet om weer uit het dal te klimmen waarin ik ben beland. We hebben 2 kindjes en heb het nooit aan zien komen..Volg verschillende therapieen, samen met men man maar ook individueel om weer met beide voetjes op de grond te komen.
Ik merk dat ik nog lastig uit het waarom kan komen en het niet begrijp.ik ben nog vaak boos en gooi hem dan van alles voor de voeten. Ik heb ook veel last van beelden van hun samen..Zijn er meer die dat ook hebben? Hoe gaan jullie daar mee om?
Ik wil heel graag verder met men man, ik hou van hem maar o wat is dat moeilijk!

Liefs

JJ

JJ

23-03-2018 om 11:50

beelden

Beelden van hun samen.. ja regelmatig.
En die worden getriggered door simpele dingen als Temptation Island, een trui die ze in die periode vaak aan had, het niet meer zo bijhouden van lichaamsbeharing (destijds elke dag zowat..) het gelijktijdig online zijn op Whatsapp, het langer weg zijn dan verwacht, langs zijn woonplaats rijden, foto's op mijn telefoon uit die tijd.. de kalender waarop nepafspraken stonden terwijl ze bij hem was etc. Zeker omdat ze met mij sindsdien niet intiem is geweest blijft dat een dingetje waar ik zeker mee rond blijf lopen.

it's ugly en ik zou willen dat ik minder visueel was ingesteld.

Boos word ik niet meer. Maar zolang de bevestiging uitblijft in de vorm van intimiteit en het weer gaan dragen van haar trouwring blijf ik sceptisch. 5 maanden verder 'al' maar ik blijf geduldig. Maar elke dag begint zwaarder te voelen als een afwijzing door my own expectations. Terwijl zij toch de vreemdganger was...

Tulpje

Tulpje

23-03-2018 om 12:28

beelden

De beelden hebben mij echt af en toe in mijn macht. Ook ik zie overal wat in. Wat je beschrijft JJ, de woonplek, toen altijd geurtjes op door manlief, nu kan ik dat geurtje niet meer ruiken, foto's vind ik ook heel erg lastig. We zijn destijds 2 keer op vakantie geweest waar we heel erg verliefd op foto's stonden. Ik begrijp niet dat je zo'n toneelstuk op kan voeren tegenover je vrouw terwijl je smoor verliefd bent op een ander want ja dat waren ze.
Tv programma's zoals Temptation Island kijk ik bewust al niet omdat ik weet dat ik er verdrietig van word.

Idd minder visueel ingesteld zijn zou fijn zijn!

JJ, Ik vind het wel heftig voor je dat je vrouw niet meer haar trouwring draagt en intiem wil zijn. In hoeverre wil zij verder? de trouwring om doen zal al een mooie stap zijn voor jou om weer vertrouwen te krijgen in jullie relatie. Petje af voor jou dat je zo veel geduld hebt. Bij ons duurde het ook even voordat de intimiteit terug was omdat ik het zelf niet wou en niet kon en nog steeds af en toe lastig vind.
Sterkte ermee JJ, ik vraag me af hoeveel geduld je kan hebben, ik weet je geeft een relatie met iemand van wie je houdt niet zomaar op maar het moet wel van 2 kanten komen. Vechten kunnen we niet alleen!

Liefs

JJ

JJ

23-03-2018 om 14:12

geluk

Ja, Tulpje, ik ken het hoor. Voordat mijn vrouw haar huwelijk -tijdelijk- aan de kant schoof voor een jong ventje (12 jaar jonger dan ik, 5 jaar jonger dan zij) waren we nog op vakantie geweest met onze 3 kinderen wat ontzettend leuk was, de liefde en het geluk spatte van de foto's, vond iedereen. 3 weken na thuiskomst kreeg ze aandacht van die jongen en de rest is geschiedenis. Verder nog een grote verbouwing voor de deur staan met grote financiële gevolgen, maar zo'n roze bril maakt aardig zelfzuchtig. Die weken was ze heel veel weg en ik voelde me aardig alleen staan met de kinderen. Kun je nagaan dat ik toen nog niet eens wist waar ze echt uithing, en ik haar graag tijd rust en ruimte gunde om zichzelf te hervinden, ondanks het onderbuikgevoel dat ik toen al had van hier klopt iets niet. Tja.

De trouwring had ze na 2 weken af gedaan met de voetnoot dat ze in haar hart al lang van me was gescheiden. En ja, dat is lelijk als je hem niet aan voelt komen. Ik kon dat alleen rijmen met het idee dat ze een ander was tegengekomen waar ze kostte wat kost liever bij wilde zijn. Ben toen flink gaan graven en zo kwam de waarheid wel boven tafel, langzaam maar zeker, ook al bleef ze het verdraaien en bagatelliseren totdat de bewijslast wel erg groot werd om nog onderuit te komen. Ik zal niet in details treden, maar de beelden komen niet enkel uit mijn fantasie van wat er gebeurd kan zijn en dat maakt het lastig te vergeten en dat maakt het nu lastig te verteren dat ze met mij nog lang niet daar is, waar ze met hem maar een week of 2 voor nodig had. Voelt waardeloos.

Dat ze haar ring nog steeds niet draagt,.. ik heb hem inmiddels ook afgedaan. Ergens vind ik deze ringen besmet weet je. Ik heb de mijne wel eens ver weg de Maas in willen smijten. En gedacht, als we hieruit komen, dan hertrouwen we wel, of zoeken we een nieuwe ring uit. Ik zeg het haar ook niet, heb 1 keer een soort van opmerking erover gemaakt en daar krijg ik niet echt een reactie op. Ik zal het haar eens zeggen dat ze er een signaal mee kan afgeven

Goed, het klinkt nu allemaal als dikke ellende en dat is het niet (meer). Ze heeft stappen gezet. Ze is niet weggegaan, ondanks dat ze dat had gekund. Ze had een huisje toegewezen gekregen. Ze is met zichzelf aan de slag gegaan en ze geeft me veel knuffels en een kus op de mond, en zegt regelmatig dat ze van me houdt. We liggen al maanden weer in 1 bed verstrengelt te slapen, samen onder de douche, hangend op de bank, runnen ons gezin erg goed en de communicatie is beter dan ooit tevoren. Ruzie is er weinig en onenigheid ontspoort niet meer zoals vroeger wel.

In hoeverre zij verder wil, dat blijft soms wel een vraagteken. Ze heeft destijds uitgesproken eerst zelf uit te willen zoeken wat ze nou zelf wil, met zichzelf, met ons, met de rest van haar leven, alles. Ik heb haar wel eens gevraagd: wat als ik er morgen ineens klaar mee ben en weg ga, zou je dat dan erg vinden. En dan krijg ik om mij oren dat ik het lef niet moet hebben, en dat ze dan erg verdrietig wordt.

Wat ik al zei, het is vooral mijn eigen verwachting die me regelmatig nekt. Dus ik verwacht niet al teveel, dan kan ik mezelf ook niet teleurstellen. Trek mijn eigen plan en we zien wel.

Hoe lang duurde het bij jou voordat je weer intiem durfde te zijn met hem? Al is het wellicht niet helemaal vergelijkbaar, vrouwen en mannen steken al anders in elkaar en hij was de vreemdganger. Hij mag zijn handjes dichtknijpen na 5 maanden affaire achter je rug denk ik. Ik mag toch aannemen dat hij door het stof gekropen is voor je?

Tulpje

Tulpje

23-03-2018 om 15:08

Wat fijn dat het bij jullie wel weer goed is en niet alleen maar ellende. Dat de momenten samen op de bank er zijn en heerlijk samen op bed verstrengeld kunnen liggen. Ik hoop voor je dat de rest dan vanzelf weer komt.Je hebt je eigen verwachtingen al bij gesteld waardoor de teleurstelling minder is. Toch verlang ik altijd weer naar de tijd voor de affaire. Het onbezorgde.

Mijn partner is idd diep door het stof gegaan. De hele familie wist ervan, schoonouders zijn weer thuisgekomen van vakantie en iedereen was er kapot van. Niemand die het aan zag komen. Mijn partner zegt zelf mij kwijtgeraakt te zijn, dit heeft hij me nooit aangegeven wat ik echt heel erg vind. Dan hadden we er samen aan kunnen werken. Zelf denk ik dat hij verliefd is geworden op een collega en toen mij kwijt is geraakt. Ja en wat je dan met de verliefdheid doet is een keuze.

Ik kon een lange tijd niet intiem zijn, zo 2 maand ongeveer.Nog steeds vind ik het wel lastig want ook hun hebben samen iets speciaals gedeeld waarvan ik dacht dat dat alleen van ons was.Dat speelt dan door men hoofd en kan er dan niet van genieten. Dat maakt me verdrietig.

Ik weet heel veel wat ze samen gedaan hebben, achteraf had ik minder willen weten. Ook is er veel in ons eigen huis gebeurd wanneer ik slaapdiensten draaide op mijn werk.
We hebben een nieuw bed en bank gekocht maar nog steeds sta ik niet lekker ontspannen te douchen.
Mijn partner doet er alles aan om mij weer het gevoel te geven dat ik er wel toe doe. Want ik voel me onzeker, gekwetst en niet goed genoeg.

Ik snap je wel wat betreft de trouwringen. Ooit heb je elkaar trouw beloofd.Dat is verbroken en heeft geen waarde meer. Mijn ring heeft ook al een aantal keer in het la gelegen omdat ik het niet meer kon, uiteindelijk schuift mijn man hem steeds weer om mijn vinger.

Ik vind het erg knap van je dat je nog steeds bij je vrouw bent ondanks dat je niet weet of ze nog verder wil. Dat zegt wel hoeveel je van je vrouw houdt en je gezin niet zomaar op wil geven.

Liefs

Puinhoop

Puinhoop

23-03-2018 om 20:27

JJ en Tulpje, niet veel weten

Als ik jullie verslagen zo lees, denk ik dat ik blij moet zijn weinig details te kennen. Ik heb niets gezien, geen Apps, mails, foto's, weet haar naam niet, niet waar ze woont (wel naar gevraagd natuurlijk) en vond dat heel vervelend, maar als ik nu lees hoe het voor jullie is, denk ik dat het beter is minder te weten van degene met wie je bedrogen bent.
Ik zie het ook nog wel voor me, hij met zijn Truus, verliefd in de ogen kijkend, zoenend...
En ook bij ons vierden we amper 10 dagen tevoren nog ons 10-jarig huwelijk, keken we elkaar verliefd aan....en dan ineens. Het ging die laatste jaren juist steeds beter tussen ons. Onbegrijpelijk.
Maar het blijft rouwen om wat er niet meer is, die onbezorgdheid, dat blinde vertrouwen. is ij later dan gezegd van een wandeling? Ik zie hem alweer in haar armen liggen. Doet hij zijn mobieltje ineens weg als ik binnenkom? Dan heeft hij misschien net contact met haar gehad. Wil hij zonder mij op stap? Gaat hij haar ontmoeten misschien? Heel erg vind ik het. Hoe goed het nu ook gaat, het blijft een wond.

Miss

Miss

25-03-2018 om 21:18

Puinhoop en andere

Dat is het zeker. Het gekke is. Normaal let je nooit op dat soort dingen. Nu denk je. Hé ze kijkt. Hij kijkt. Wat is dat voor blik? Echt om misselijk van te worden.
Ik heb vandaag een relatie therapeut gemaild. Heb nog steeds hoop.
Bah wat is dit toch een akkelig gevoel. Ik ben in mijn leven nog nooit zo geweest. Er komt een kant naar boven waarvan je niet wist dat je die had. En een enorm schild aan het opbouwen om mezelf te beschermen. Herkennen jullie dit?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.