Relaties Relaties

Relaties

Worried

Worried

31-03-2018 om 10:39

Emotionele/geestelijke mishandeling

Ik zou graag willen weten waar ik goed aan doe in de volgende situatie. Ivm herkenbaarheid kan ik niet alle details geven.

Ik heb sterke aanwijzingen dat een mannelijk familielid van mij door zijn vrouwelijke partner emotioneel wordt mishandeld. Hij geeft toe dat de relatie ronduit slecht is, maar hij zal niet bij haar weg gaan omdat hij bang is dat hij zijn dochtertje kwijtraakt. Tevens zijn er ook niet de financiele middelen om twee nieuwe huishoudens op te bouwen. Zijn partner heeft al diverse malen uitgesproken van hem af te willen maar zij zal zelf ook de stap niet zetten om te vertrekken omdat ze financieel afhankelijk is van hem. Ik krijg sterk de indruk dat zij een treiteroffensief is begonnen om hem dusdanig psychologisch kapot te maken dat hij uiteindelijk zal exploderen op het moment dat voor hem de druppel is gevallen. Het scenario dat hij haar een klap zal geven uit onmacht speelt continue door mijn hoofd.

Ik heb zojuist gegoogled op kenmerken van emotionele mishandeling en schrok me rot! Alles is van toepassing. Omdat hier ook een kind in het spel is en er getuige van is bv. dat haar moeder haar vader in zijn gezicht spuugt heb ik het gevoel dat ik nu moet onderzoeken hoe ik kan helpen. Dit moet stoppen want het gaat niet uit zichzelf stoppen. Waar doe ik goed aan, wat kan ik doen zonder nog meer schade te veroorzaken?

Alle tips en ervaringen zijn meer dan welkom want dit drukt zwaar op me.

Moosje

Moosje

31-03-2018 om 13:02

Het klinkt een beetje alsof jij je er drukker om maakt dan het slachtoffer zelf?

Als het om een familielid gaat, zal jij die vrouw ook kennen. Hoe kom heb je de informatie? Kan je niet eens met de vrouw in kwestie gaan praten hoe zij het een en ander ervaart?

Maar ja, uiteindelijk het zal toch van hem zelf moeten komen om stappen te ondernemen, in de relatie door assertiever te worden of door er uit te stappen. Waarom zou hij zijn dochter kwijtraken?

Worried

Worried

31-03-2018 om 13:34

ik snap het Moosje

Ik snap je reactie, dat lijkt idd zo maar ik kan je verzekeren dat dit niet zo is. Het slachtoffer heeft adhd en een bepaalde vorm van autisme (weet niet precies welke vorm) en dit wordt tegen hem gebruikt door zijn partner. Hij heeft het gevoel dat hij geen kant op kan omdat zij verbaal veel sterker is dan hij en laat zich compleet leiden door angst. Ik zie zijn wereldje kleiner worden, hij wordt stiller, trekt zich terug. Daarbij doet hij alles om haar te pleasen omdat hij ondertussen ook het gevoel heeft dat alles aan hem ligt.
Met haar praten heb ik inderdaad overwogen, maar stel dat dit de situatie alleen maar erger zou maken? Daarom dus mijn adviesvraag hier. Ik zou heel graag met haar willen praten, zonder oordeel etc. De situatie is gecompliceerder als wat ik nu beschrijf. Ik weet niet zo goed waar ik goed aan doe omdat ik de zaak niet nog erger wil maken. Geen van beiden gaat de stap maken om te vertrekken. Zij dreigt om hem uit de ouderlijke macht te laten ontzetten. Ik weet dat dat niet zomaar gebeurd maar dat is niet relevant, hij denkt van wel.

Kaaskopje

Kaaskopje

31-03-2018 om 13:35

Helpen

Moosje doet er in mijn ogen nonchalanter over dan verstandig lijkt. Het gebeurt nogal eens dat de omgeving denkt dat het niet zo'n vaart zal lopen. Ogenschijnlijk nette beschaafde mensen, die doen niets. Maar ondertussen borrelt en broeit er van alles en als er dan iets gebeurt, vraagt iedereen zich af waarom niemand alarm heeft geslagen.

Maar goed, Worried, ik weet niet of je hier open met deze man over kunt praten, buiten zijn vrouw om? Als dat kan doe dat dan en bespreek wat je voor hem kunt doen. Of wat je mét hem kunt doen. Hij moet inderdaad zelf de eerste stap zetten, bijvoorbeeld: hoe kunnen we tóch aparte woonruimte vinden? Hij moet naar maatschappelijk werk, de huisarts, wat dan ook, om nu al te laten zien dat er iets fout zit en gaat. Achteraf moet je het maar zien te bewijzen. Ik begrijp uit hoe je over hem praat, dat de man geen gewelddadig karakter heeft, maar dat de laatste druppel hem wel die kant op zou kunnen laten gaan. Daar moet hij melding van maken bij de huisarts. Ik heb hulp nodig! Geestelijke mishandeling, als daar inderdaad sprake van is, is niet zichtbaar, dus dat moet je helaas zelf vaak zichtbaar maken door erover te praten. Laat hem weten dat hij bij jou terecht kan en dat je desnoods met hem mee wilt gaan als hem dat over de streep kan trekken.

Worried

Worried

31-03-2018 om 13:51

Kaaskopje!

Dank voor je reactie, ik word er emotioneel van want je slaat de spijker op zijn kop! Door zijn aandoening ziet hij het grote plaatje niet, het nemen van verschillende stappen. Hij heeft absoluut geen gewelddadig karakter maar stress, vernedering en psychologische spelletjes kunnen een hoop met een mens doen, en ik zie hem figuurlijk steeds kleiner worden. En ik heb toch het gevoel dat er een soort van taboe op rust als dit een man overkomt. Ik heb heel veel gesprekken met hem maar de tip die je geeft van de huisarts/maatschappelijk werk is een goede! Dankjewel.

Sienna

Sienna

31-03-2018 om 22:17

relatietherapie

Het lijkt alsof het al erg ver is in de relatie, maar zou de man nog relatietherapie willen doen en zou hij dat zijn vrouw durven voorstellen? Je zegt dat het financieel moeilijk wordt 2 huishoudens, en er is een kind. Dus is dit niet het proberen waard? NB Dan is het wel verstandig om een relatietherapeut te vinden met ervaring met autisme, want dat is wel ingewikkeld.

Overigens, denk ik dat het goed is dat hij begint bij de huisarts. Die kent zijn vrouw misschien, kan soms wel fijn zijn.

Die kan misschien ook meedenken hoe de man relatietherapie aan zijn vrouw kan voorstellen (ook dat kan soms moeilijk zijn).

Overigens, kan het verhaal van de vrouw wel weer heel anders zijn. Een partner met zowel adhd als autisme hebben kan moeilijk zijn.

Misschien is het sowieso uiteindelijk wel beter om te scheiden, maar kan relatietherapie helpen om er allebei meer achter te staan en het wat constructiever aan te pakken dan dat de een de ander gek maakt tot hij over de rooie gaat.

Worried

Worried

31-03-2018 om 22:37

Sienna, relatietherapie

Dank voor je reactie,
De man in dit verhaal zou erg graag relatietherapie willen maar zij wil dit niet, vind dit ook niet nodig want zij is het probleem niet, het ligt allemaal aan hem. Dus dit traject lukt niet want zij weigert mee te gaan. Hij is toen zelf in therapie gegaan en op het moment dat de therapeut voorstelde dat zij een keer mee zou gaan weigerde ze dit ook.

Hij vind het idd een goed idee om een afspraak bij de huisarts te maken en gaat dit dinsdag ook meteen regelen. Ik hoop dat dit de aanzet is tot aktie van zijn kant want op deze manier doorgaan gaan ze geen van tweeen volhouden. Het zou mooi zijn als ze in relatietheraptie zouden gaan om onder begeleiding op een goede manier uit elkaar te gaan.

Apart

Wel erg optimistisch om te denken dat relatietherapie hier een mogelijkheid kan zijn. De vrouw heeft het blijkbaar helemaal gehad en vervalt tot buitengewoon slecht gedrag. Waar haar man ook geen raad mee weet.

Ook al is ze van hem afhankelijk natuurlijk is er de mogelijkheid om te scheiden. Hopelijk is er een mogelijkheid voor de vader om bij familie of vrienden voorlopig in te trekken en de scheiding in gang te zetten.

De hele mik. Voorlopige voorzieningen, omgangsregeling. Wat heeft hij zelf in gedachten hoe dat met de omgangsregeling zou kunnen, realistisch gezien? Als zijn vrouw grotendeels voor het kind zorgt kan hij in elk geval voorstellen om een weekend in de veertien dagen in te zetten en een avond in de week.
Kan hij een dag eerder uit zijn werk komen om kind van school te halen zodat ze bij hem is tot na het avondeten?

Het kan zijn dat hij iemand nodig heeft om dit concreet te maken en te bedenken. Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan en dit bespreken.

Fysieke afstand kan de zaak kalmeren. Het klinkt alsof het nu dagelijks drama is en dat kan inderdaad een keer escaleren. Lijkt me niet handig om daar nu op te wachten.

Of kan moeder naar familie vertrekken?

Daklozenzorg?

Soms is het mogelijk, zeker met een diagnose, om daklozenopvang te regelen. Daarvoor ga je naar het WMO loket van de gemeente. Hopelijk kan er iemand met hem mee.

Ja, of

Moeder met kind in de maatschappelijke opvang zodat vader in het huis kan blijven.

Goede advocaat

Je zoekt ook een goede advocaat. Niet iemand die er een drama van wil maken, maar iemand die begrijpt dat er hier praktisch en concreet gehandeld moet worden en extra attentie dat vader zijn kind niet kwijtraakt.
Zeker als er diagnoses zijn bij vader is het belangrijk dat hij zijn kind juist wel ziet. Met name omdat een bepaald karakter ook erfelijk kan blijken te zijn bij een kind en vader heeft in zijn leven al, hopelijk goede, manieren gevonden om met zichzelf om te gaan of situaties te herkennen en te duiden.
Het is een groot risico. Veel vaders raken hun kinderen kwijt na een scheiding maar vaders met dit soort diagnoses nog veel makkelijker.
Het zou handig zijn als iemand in de familie met beiden kan spreken om de zaak zo kalm mogelijk te ontwarren. En uit te leggen wat de bedoeling is en dat het op den duur makkelijker wordt voor iedereen.

Maar fysieke afstand is het allereerste.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-04-2018 om 02:27

Worried

Een tijdje geleden was er een programma op tv, waarin naar voren kwam, wat we ook al wisten eigenlijk, dat er inderdaad een taboe rust op geweld tegen de man in een relatie.

Ik hoop dat je hem zover krijgt dat hij hulp gaat zoeken.

Worried

Worried

01-04-2018 om 06:49

reacties

Dank weer voor de reacties!

AnneJ:Zoals ik al schreef, geen relatietheraptie om de relatie te redden, dat stadium is al gepasseerd, maar wel therapie om op een civiele manier de relatie te ontbinden. Maar zelfs dat is misschien iets optimistisch gedacht. Een goede advocaat staat inmiddels ook op het lijstje om te zoeken. Je stipt het erfelijke karakter aan van zijn diagnose, bij het dochtertje is hier idd sprake van. De vrouw verwijt hem dit ook, nu moet ze leven met twee autisten.
Ik ben het met je eens dat fysieke afstand het allerbeste zou zijn. Maar ze weigeren allebei te vertrekken uit het huis. De koopakte staat op beide namen maar de man betaald de hypotheek. Hoe dit juridisch dan zit weet ik niet. Ik denk dat de man nu de wijste moet zijn en tijdelijk bij familie gaat wonen. Maar hij denkt dat hij daarmee het recht op zijn dochtertje op het spel zet.

Kaaskopje: ik ben me bewust van het taboe idd, ik moet toegeven dat ik ook niet heel veel afwist van dit fenomeen.

Worried

Worried

01-04-2018 om 06:54

AnneJ, nog wat vergeten

Ik vergeet nog inhoudelijk te reageren op een andere reactie van jou.
De zorg voor het kind is ongeveer 50/50, ze werken alle twee parttime en als hij werkt is hij vroeg thuis. Hij kookt dan bv. ook. Hij is ook echt ondernemend met zijn dochtertje. Moeder zal niet naar familie vertrekken, zij vind dat hij maar weg moet gaan.

"Het klinkt alsof het nu dagelijks drama is en dat kan inderdaad een keer escaleren. Lijkt me niet handig om daar nu op te wachten."
Zo voelt het inderdaad. Daarom misschien mijn gedrevenheid om 'iets' te willen doen. Voordat er dingen gebeuren waarvan men achteraf zegt: waarom is er niet eerder ingegrepen als er zoveel signalen waren. Ik vind het zo lastig om in te schatten, wanneer bemoei je je met zaken die je niet aan gaan?

Kijk eens hier

Als het om een vrouw zou gaan dan zouden zij en het kind direct naar een blijf van mijn lijf huis gebracht worden.

Blijf van mijn lijf bestaat ook voor mannen. zien https://www.blijfgroep.nl/hoe-wij-helpen/hulp-op-maat/opvang-voor-mannen

Wel een beetje jammer dat er niks staat over hoe en wat dan met de kinderen.

Donna

Donna

01-04-2018 om 10:04

Annej

Vader is natuurlijk net zo goed ouder van het dochtertje. Raar dat je begint met voor te stellen dat vader maar moet vertrekken (zonder dochtertje) en over een omgangsregeling begint. En dan een omgangsregeling voor de vader. De man die nota bene in een foute relatie blijft zitten, omdat hij het contact met zijn dochtertje niet verliezen wil. Nee, huisarts lijkt me de goede weg. En, als vader inderdaad dochtertje met haar autisme itt moeder accepteert, minimaal een 50/50 - regeling nastreven. Dat is hij aan zijn dochter verplicht, niet alleen aan zichzelf.

Niet raar Donna

Vanwege de opmerking over afhankelijkheid ging ik er wat te voorbarig van uit dat moeder niet of weinig werkte. Dat geef ik ook aan met 'als zijn vrouw grotendeels voor het kind zorgt' .
Maar ik ben het uiteraard met je eens. Misschien is het juist wel handig als vader met kind vertrekt naar familie en daarmee de omgangsregeling met moeder inzet op inderdaad 50/50.
Op een manier die realistisch is voor beiden.

Sienna

Sienna

01-04-2018 om 10:31

opties

Hou oud is het dochtertje?

Verder kan iemand in moeilijke situaties soms ook bij ondersteuning van een kerk, een broederhuis of zo terecht. Hoorde laatst dat je daar voor EUR 10 per nacht kunt slapen.

Snel praten met huisarts is slim.

Verder kan het ook slim zijn om toch even (af en toe) 1 of 2 nachten het huis uit te gaan (inderdaad evt met dochter logeren bij familie, evt in het weekend als ze te ver weg wonen) en voor te stellen dat zij ook af e toe uit huis gaat.

Gewoon om de druk niet verder op te voeren.

Als zij dat per se niet wil, kan hij het natuurlijk af en toe *wel* doen en dan bijv. door de week zonder kind en in het weekend met kind.

Ik persoonlijk zou als ik de man was in de mail vastleggen wat ze besproken hebben (en wat hij voorgesteld heeft maar waar zij niet zelf aan mee wil werken). Als hij dan (af en toen) het huis uit gaat, kan hij in elk geval bewijzen dat hij geprobeerd heeft een evenwichtige verdeling (ieder deels het huis uit) heeft voorgesteld, maar dat zij weigerachtig is mee te werken. En da zou ik ook opschrijven dat hij dan maar, om verdere escalatie en vervelende taferelen voor dochter, zoals dat spugen door haar in zijn gezicht) te voorkomen, af en toe het huis uit gaat.

Want ik denk wel dat als hij bang is voor escalatie, het van groot belang is rust, en dus afstand, te creëren, al is het maar af en toe.

Ik denk ook dat hij echt een goede advocaat moet zoeken, die kan nl. adviseren wat hij het beste wel en niet doet, om zijn relatie met zijn kind niet in gevaar te brengen. Want dat is kennelijk zijn grootste angst (begrijpelijk).

Eerste plek

Mijn ervaring is dat het belangrijk is om ervoor te zorgen dat iemand een eerste plek heeft waar hij/zij naartoe kan gaan op het moment dat hij/zij besluit dat het zo niet langer kan. zo'n moment kan op een willekeurig tijdstip, op een willekeurige dag komen. Dan is het plotseling genoeg.
Heb je de reële mogelijkheid om hem aan te bieden dat hij dan ergens terecht kan, heel konkreet. Liefst met zijn kind, aangezien de vrouw ook haar kind 'haat'. Maak dat zo reëel mogelijk, bijvoorbeeld door een telefoonnummer wat altijd bereikbaar is, of door een sleutel.

Het gesprek met de huisarts is inderdaad een goed begin, maar er is een kans dat de man zijn vrouw gaat vergoeilijken of het minder erg voor gaat stellen als iemand het te erg benoemt. Met relatietherapie loop je ook het risico dat dezelfde patronen zich herhalen (hij pleasen etc.)

Er bestaat ook nog de mogelijkheid van een huisverbod. De burgemeester kan dit opleggen, maar ik weet niet goed hoe dat procedureel zit. Via de politie? Het biedt in elk geval een afkoelingsperiode van 10 dagen. De vrouw moet dan ergens anders haar onderkomen vinden. In die tijd zou er hulp moeten worden ingezet om te kijken: hoe nu verder.

De man kan ook voor zijn kind kinderopvang regelen als zijn vrouw weg is. De kosten zijn afhankelijk van zijn inkomen.

Dit zou ideaal zijn: 10 dagen huisverbod voor de vrouw, in die tijd met behulp van een advocaat voorlopige voorzieningen regelen, waarbij man en kind in het huis kunnen blijven, kinderopvang regelen, zodat hij zo snel mogelijk weer aan het werk kan, en daarna de echtscheidingsprocedure doorlopen. Dan blijft nog het financiële probleem van de woning over.

Alle hulp die hij kan krijgen is natuurlijk welkom.

Tsjor

Veilig thuis

Ik ben benieuwd: heb je 'veilig thuis' al eens gebeld voor advies? Ik ben benieuwd, want ik ben nu zelf een poging aan het doen om hen te bereiken voor advies in verband met een buitenlandse vrouw die van haar echtgenoot (met zeer goede baan) geen taallessen mag volgen, omdat het te duur is (in eerste instantie vooral de buskosten). Ik ben het probleem vaker tegengekomen: mannen die hun vrouw opsluiten in huis en haar verbieden om iets buitenshuis te doen (behalve kinderen naar school brengen). Ik zou willen dat er iets tegen te doen is. Ik wacht nog op kontakt met Veilig Thuis voor advies.
Ik ben zo kwaad over dit fenomeen en heb het, vind ik zelf, te lang aangezien. Ik wil zo'n man niet in Nederland. Jij wil een vrouw uit je eigen land, naar de cultuur van je eigen land, ga dan naar je eigen land. Ook al ben je medisch specialist in een academisch ziekenhuis en heb je een Nederlands paspoort. Ik zou willen dat 'we' in zo'n situatie de politie konden waarschuwen die de man even uitlegde dat zo'n omgang met mensen niet acceptabel is (er zal toch wel een wet zijn die dit verbiedt?) en niet getolereerd wordt; en dat hij bij herhaling de kans loopt om zijn Nederlandse paspoort te verliezen.
Ik ben benieuwd naar het advies van Veilig Thuis. Mijn ervaring tot nu toe is dat er dan iets van maatschappelijk werk komt om te praten, met als resultaat: escalatie (vuile was hangt buiten). Vrouw gaat naar een Blijf-van-mijn-lijf-huis en scheiden. Of vrouw is plotseling terug naar het eigen land (en wij zitten hier nog met die man).
Dat is even mijn boosheid op dit moment en daarom ben ik benieuwd of je Veilig Thuis al om advies hebt gevraagd.

Tsjor

Worried

Worried

01-04-2018 om 13:53

Tsjor

Om als eerste antwoord op jouw vraag te geven: ik heb inderdaad geprobeerd om contact op te nemen met Veilig Thuis, gisterochtend. Om anoniem advies te vragen. Helaas was het weekend en dan nemen ze alleen levensbedreigende situaties aan en dat was voor mijn gevoel nu niet het geval, ik wilde gewoon vragen waar ik goed aan doe. Of ik dinsdag, na pasen wil terugbellen.

Worried

Worried

01-04-2018 om 14:02

en de rest

Een plek waar hij in geval van escalatie, of om zelf lucht te krijgen, direct kan worden opgevangen is nu geregeld, fijn idee.
Het dochtertje is 9 en haar moeder 'haat' haar niet zoals iemand schreef. Ze hebben voor zover ik zie een soort haat-liefde verhouding. Ik weet zeker dat ze zielsveel van haar houd, uit dit op Facebook overigs extreme vaak met plaatjes en gedichtjes etc. Maar ze kan haar evengoed uit frustratie compleet de huid vol schelden waar vaak ook derden bij aanwezig zijn.
Co-ouderschap zie ik deze twee eerlijk gezegd niet voor elkaar krijgen. Eerlijk gezegd denk ik (en dat zeg ik niet snel omdat ik absoluut pro co-ouderschap ben)dat de tradionele verdeling bij een scheiding het beste zou zijn, maar nu loop ik op de zaken vooruit. Denken jullie dat het sowieso beter is om in te zetten op 50/50 co-ouderschap?

Wij kunnen dat niet inschatten

Je geeft zelf aan dat je denkt dat een traditionele verdeling beter zou zijn dan 50/50, terwijl je voorstander bent van 50/50. Dan moeten er persoonlijke, situationele redenen zijn die wij uiteraard niet kennen. Dus voor ons is dat heel moeilijk inschatten.
Ik schreef dat moeder het kind lijkt te haten (autisme verwijten), je noemt het een haat-liefde-verhouding en je noemt de uitingen op sociale media als bewijs van de liefde. Ik vind dat een mager bewijs. Meestal zijn die uitingen ego-gecentreerd: kijk eens hoeveel ik van mijn kind houd.
Is er bij vader ook sprake van een haat-liefde-verhouding? Of is er bij vader sprake van onvermogen (door ADHD en autisme) om behoeften van het kind onvoldoende in te schatten?
Je gaf eerder aan dat beide parttime werken en parttime voor het kind zorgen. Dat zou (van buitenaf) toch meer pleiten voor een 50/50 verhouding.
Bovendien is het kind al 9 jaar. In dat geval zou het belangrijk zijn om te kijken hoe de situatie voor het kind zo stabiel mogelijk kan blijven. Dat heeft veel te maken met de woning en de school. Wie kan de woning overnemen? Daarvoor heb je gesprekken bij de bank nodig. en met de werkgever, als je meer uren zou moeten werken. Dat geldt voor beiden. Het kind is 9 jaar, dus gelukkig heb je geen fulltime opvang meer nodig, hooguit naschoolse opvang.
Mijn indruk, maar dat is dus heel weinig waard, is dat bij een traditionele verdeling moeder haar haat tegen vader zal cultiveren en overbrengen op het kind, en dat er dan alsnog veel conflicten zullen ontstaan, waardoor het kontakt tussen vader en kind al snel problematisch zal worden.
Mijn indruk is dat moeder vader zo treitert, dat hij op een dag zal uithalen en dan kan zij verder als slachtoffer van huiselijk geweld, met ook nog de zorg voor een kind. Dat geeft een slachtofferstatus en legitimatie voor de scheiding. Dat laat je je niet zomaar afpakken door vervolgens goed kontakt tussen vader en kind te stimuleren.
Maar nogmaals: jij hebt waarschijnlijk beter zicht op de individuele situatie. En dan nog zullen beiden het samen moeten doen. In het algemeen ben ik er geen voorstander van om claimgedrag van een moeder op een kind te honoreren. Maar het vereist soms nogal wat doorzettingsvermogen om dat te doorbreken. En er kunnen altijd goede redenen zijn om voor een traditionele verdeling te kiezen.

Tsjor

Overigens

zijn mijn ervaringen met Veilig Thuis precies hetzelfde. Ik word deze week teruggebeld. Ik ben benieuwd.

Tsjor

Sienna

Sienna

02-04-2018 om 11:43

50-50 of niet

Tsjor schrijft: Je geeft zelf aan dat je denkt dat een traditionele verdeling beter zou zijn dan 50/50, terwijl je voorstander bent van 50/50. Dan moeten er persoonlijke, situationele redenen zijn die wij uiteraard niet kennen. Dus voor ons is dat heel moeilijk inschatten.

Mijn vraag aan jou: wat is de reden dat jij denkt dat co-ouderschap niet gaat werken?

Je schrijft nl.: Co-ouderschap zie ik deze twee eerlijk gezegd niet voor elkaar krijgen.

Ik heb geen ervaring met co-ouderschap, maar voor degenen met ervaring: is het inderdaad nodig goed met elkaar door een deur te gaan om co-ouderschap te hebben? Of kan je ook met hele strakke afspraken (terwijl ex-partners het helemaal met elkaar gehad hebben) toch co-ouderschap uitvoeren?

Ben het wel met Tsjor eens, dat het risico bestaat dat als vader alleen een omgangsregeling krijgt, de moeder de vader in een negatief daglicht zal zetten en kind door een loyaliteitsconflict zich mogelijk van vader af zal keren.

Worried

Worried

02-04-2018 om 12:37

Stof tot nadenken

Ik heb zelf ervaring met co-ouderschap, mijn kinderen zijn de ene week bij mij, de andere week bij hun vader. Veel en goed overleg is nodig voor een succesvol co-ouderschap. Ik vind het erg fijn dat dit bij ons goed gaat. Nu zijn mijn ex en ik redelijke mensen en ondanks dat ons huwelijk niet succesvol is gebleken hebben wij altijd het belang van de kinderen voorop gesteld, boven onze eigen issues met elkaar. Bij het stel waarover ik het heb zit het anders. Reageren op een ander niveau op situaties, kan niet goed uitleggen hoe ik het bedoel. Beetje tokkie-achtig maar dat is niet aardig om te zeggen.
Zowel mijn ex, ik en mijn kinderen hebben geen aandoeningen als autisme en adhd dus die problematieken spelen er bij ons niet. Bij bovenstaand gezin wel. Ik denk, maar dat puur mijn gevoel, dat het kind gebaat is bij rust, denk dat co-ouderschap teveel onrust brengt (terwijl dit in de juiste vorm veel rust kan brengen) Om de week een weekend bij vader, of misschien wel ieder weekend bij vader is denk ik ook voor de vader beter te behappen. Maar dit is koffiedik kijken, misschien zit ik er wel helemaal naast. Het gevaar dat de vader in het negatief daglicht wordt gezet, zo had ik het nog niet bekeken, dat is denk ik inderdaad een gevaar. Maar bedenk ik me nu, dat zou er ook zijn bij 50/50 co-ouderschap.
Bedankt weer voor jullie input, ik heb er veel aan!

Alison

Alison

02-04-2018 om 21:57

Bewijs

Die man kan wel van alles beweren maar de rechter die de omgangsregeling moet goedkeuren wil hard bewijs zien. Gesteld dat moeder tegenwerkt en vader een omgangsregeling wil.
Een tijd geleden zag ik een programma over mannen die mishandeld werden en eentje had stiekem camera's opgehangen omdat hij bang was dat niemand hem zou geloven. Misschien een idee voor deze man.

Worried

Worried

03-04-2018 om 10:13

eerste stap

De eerste stap is gezet, een afspraak bij de huisarts is gemaakt, dubbele tijd en ik ga mee.

Alison, klinkt als een goed idee, geluidsopnames zou denk ik nog beter zijn maar volgens mij mag dit in nederland toch niet, onrechtmatig verkregen bewijs? Zou de rechter dan wel iets met die opnames doen?

Alison

Alison

03-04-2018 om 21:28

Dat mag

http://www.rechtblog.nl/2016/gesprek-opnemen-hoe-zit-juridisch/ en https://www.valegis.com/news-posts/beeld-en-geluidsopnames-mag-wel-en-mag/

Een gesprek waarbij je zelf aanwezig bent mag je opnemen. Je mag geen gesprek opnemen waar je niet zelf bij bent. Je mag een opgenomen gesprek niet openbaar maken dus niet op Facebook zetten bijvoorbeeld. In een civiele zaak kan een opname als bewijs dienen. In een strafzaak is het op z'n minst ondersteunend.
Ik zou zeker overwegen om dingen te gaan opnemen. Weggooien kan altijd nog.

Veilig thuis

Vandaag telefonisch kontakt gehad. Advies is toch dat de vrouw met iemand gaat praten (spreekt geen Nederlands).
Verder zijn er teveel mazen in de wet om zoiets aan te pakken: er gebeurt niets strafbaars.
Ik ben benieuwd of je wat spannenders hebt gehoord van Veilig Thuis Worried

Tsjor

Hard bewijs

Allison, je stelde dat de rechter hard bewijs wil zien als vrouw tegenwerkt en man omgang met kind wil. Ik herken dat niet zo. Familierecht is geen strafrecht. Meestal stuurt de rechter je dan terug naar een mediator, desnoods wordt de raad voor de kinderbescherming ingeschakeld. Die zal niet gaan zitten luisteren naar geluidsopnames, maar hooguit constateren dat iemand het blijkbaar nodig vond om geluidsopnames te maken. Het woord 'waarheidsvinding' is nog steeds een zeer complex woord in familierechtelijke zaken.

Tsjor

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.