Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Miss

Miss

15-04-2018 om 22:53

Terwijl fanagan

Ik echt van mezelf houdt en me goed vind zoals ik ben. En daar heel hard aan gewerkt heb.
Vijf jaar geleden daar 9mnd voor in therapie ben geweest en die afgerlopen jaren extreem gegroeid ben daarin.

Ben ik opeens de oude ik weer. Die haar eigen aan het twijfelen brengt. Ben ik wel goed genoeg?

Nee dat moet ik zeker niet doen verdorie en waarom doet mijn hoofd me dat toch aan.
Ik ben goed zoals ik ben!!!

JJ

JJ

17-04-2018 om 10:46

tja.

Wat zal ik zeggen. Klopt veel juf Ank. Natuurlijk is er veel vertrouwen geknakt. En als haar omgeving 'het ook gewoon doet' en erover praat alsof buiten de deur eten een brood bij de bakker halen is, werkt dat niet bevorderend voor het herstel ervan.
Ze herstelt het wel door me positieve aandacht te geven, te laten weten waar ze is, te praten over de gevoelens die spelen, begrip te hebben voor hoe ik erin sta etc.

Ik geef die vriendin niet de schuld. Die vriendin heeft de drempel wellicht verlaagd door als slecht voorbeeld te dienen. Die jongen is het zetje geweest dat mijn vrouw nodig had en dat is haar eigen keus geweest zich open te stellen en niet om te kijken naar haar man en gezin. En dat ze zich open wilde stellen heeft oorzaken waar 2 mensen bij zijn geweest, ik en mijn vrouw, die al langer liep met haar geluksgevoel. Wat het nog steeds niet goed praat om dan maar vreemd te gaan.

Ja, ik vraag me echt wel eens af, zoals jij ook zegt, of ik straks nog de relatie terugkrijg die ik verwacht of graag zou willen hebben. Het vrije, onvoorwaardelijke, ongedwongen gevoel is naar de achtergrond verdwenen.
Ik wil uiteindelijk iemand die me om de nek vliegt als ik binnen kom, me een vrolijke kus geeft terwijl haar ogen stralen omdat ze blij is me te zien en me in een gekke bui een wc hokje in duwt... bij wijze van. En dat was ze allemaal, we hadden voor het hele gebeuren helemaal geen slechte relatie en draaiden ook als gezin met jonge kinderen erg goed.

Dus vage redenen om te blijven? Misschien. Ik moet mezelf ook heel soms overtuigen dat het gevoel weer goed komt, dat het enorme geduld dat ik heb, en de vergeving die ik heb geschonken, ook nog ergens goed voor is en dat het geen uitstel van executie is en ik mezelf alleen maar voor de gek aan het houden ben.

Ik ben nog steeds positief gestemd. Je leest hier doorgaans alleen de mindere puntjes van de situatie, maar er gebeurt ook een hoop goeds. We zijn in therapie, communiceren 200% beter dan vroeger, veel vaker samen erop uit, er is begrip in mindere momenten en ze steunt me, toont respect voor me.

Maar we zijn er nog lang niet.

Tranen

Daar stond ik dan, aan de grond genageld.

Een delletje dat hij leerde kennen op Wordfeud (wist ik niet eens dat hij stiekem speelde) en al mijn dromen liggen aan diggelen.
Dat ik er zelf achter moest komen, maakt het nog pijnlijker.
Hij moest zelfs 3 uur rijden om bij haar te kunnen zijn en dan nog kwam er geen besef tijdens die autoritten.
Dat hij een gezin had, 2 kinderen die hem blindelings vertrouwden.

Hij had hem deskundig voorgesteld als een alleenstaande vader die moest zorgen voor zijn kinderen omdat de moeder zelf niet meer naar haar kinderen keek.
Hele berichten die zijn verhaal moest ondersteunen.
Zelfs als wij een heerlijke dag had (gebaseerd op leugens dan wel), kreeg zij achteraf een verslag van hoe prettig hij het met de kinderen had gehad.

Koud en beredeneerd, meer kan ik er niet van maken.
Ondertussen vielen er nog meer lijken uit de kast en blijkt ook de hele administratie (die hij deed) 1 leugen en chaos te zijn.

Ondertussen bekende hij een seksverslaving te hebben en zette ik hem buiten.
Maar wat nu slingert een hele dag door mijn hoofd?

Ik ben in een wereld beland die niet van mij is....

Tulpje

Tulpje

17-04-2018 om 20:13

Signe

Met tranen in men ogen lees ik je verhaal..Zoveel herkenning!! Belanden in een wereld waarvan je denkt dat het niet de jouwe is..vreselijk.In 1 klap het onbezorgde leventje weg..heel veel sterkte..Maak geen moeilijke beslissingen tijdens deze emotionele fase..Zet hem op!

Miss

Miss

18-04-2018 om 18:50

Signe

Wat een afschuwelijke ervaring!
Ongelofelijk... Dat je daarin beland bent.

Heb je nooit iets gemerkt van dat tweede gezicht?
Of wel dingen gevoeld?

Heel erg veel sterkte. Weet dat je niet alleen bent.
Liefs

Miss

Miss

18-04-2018 om 18:54

Angst

Hoe ervaren jullie dat, de angst.

Tjeezus. Die vraag spookt bij mij zovaak door mijn hoofd. Hoeveel zouden er geweest zijn.. heb ik echt met een door gewinterde vreemdganger te maken of echt maar 1 malig.. wat hij beweerd.

Maar waarom loog je tegen die Truus? Over ons? Nooit over ons gesproken. Alles, echt over alles gelogen. Behalve zijn werk en naam.

Ik krijg nog vaak geen duidelijke antwoorden. Terwijl mijn gevoel zegt. Ik heb hem met deze blikken vaker thuis zien komen.

Bah ik word misselijk van mezelf.

Nieuwe dag

Hier alles te lezen, sterkt me enorm.

Vandaag is het net een week geleden dat alles uitkwam en ik snap er nog steeds niets van.
Ook onze kinderen begrijpen er niets van.

@Miss: neen, nooit iets van gemerkt. Hij deed braaf zoals hij moest werken maar zat dan in Amsterdam bij haar. 's avonds was hij 'braaf' terug.

@Tulpje: ondanks dat veel vrienden en mijn moeder mij pushen om dingen te beslissen, heb ik voor mezelf gezegd dat dit nu niet hoeft. Het maakt de situatie alleen nog maar erger en ingewikkelder. Dus laat ik alles op het beloop en voel de dingen zoals ze zich aandienen. Momenteel heb ik precies een jetlag dus ik kan ook fysiek niets meer buiten slapen.

Gisteren hebben we voor het eerst gepraat en heb ik hem gezien.
Het was pijnlijk, erg pijnlijk.

Hij beantwoordt gelukkig wel al mijn vragen. Ik lees hier bij sommigen van jullie dat dit niet altijd het geval is. Hij is zelf ook naar de bib geweest om boeken hierover en die leest hij ook. Hij beseft dus wel dat dit geen normaal gedrag is.

Maar ondertussen heb ik even geen wereld meer en de kinderen ook niet...

Daarnet was hij hier weer en ik kon hem zelfs niet aankijken, klapte volledig dicht.
Heb hem terug buiten gestuurd.

Langs de ene kant wil ik hem niet kwijt maar langs de andere kant wil ik er ook geen energie meer insteken want ik heb ze niet.

Puinhoop

Puinhoop

19-04-2018 om 17:26

Een afgesloten hoofdstuk

Verschrikkelijk wat ik hierboven allemaal lees. Wat een verschil dan met ons.
Mijn man (voor de nieuwkomers) heeft een dame ontmoet bij het stappen, waar hij zo goed mee praten kon -over zijn vrouw, waar hij het moeilijk mee had. Na zoenen namen ze afscheid en zij zocht via via zijn telefoonnummer uit en belde hem toen hij net liep et wandelen -deed hij toen in zijn eentje. Hij liep naar haar toe en weer kleppen en zoenen. Dat heeft zich nog twee keer herhaald en daarna vertelde hij het me. Zelf. dat maakt een heel verschil, vind ik.
Deze week sluiten we het af: hij wil er niet aldoor aan herinnerd worden en ik ben er ook wel klaar mee. Dus na een laatste stuiptrekking in mail en gesprek hebben we besloten dit nu achter ons te laten.
Hij had moeite met mijn zomer/winterwisselingen, qua stemming en energie. Maar nadat hij met die dame een affaire had gehad, werd hem kristalhelder dat hij echt bij mij en de kinderen hoort. Dat was zo'n sterk gevoel, schreef hij me laatst, dat gaf hem zekerheid. Zijn twijfels over ons huwelijk verdwenen. En we zijn zichter bij elkaar gekomen dan ooit tevoren.
Wat wens ik het jullie ook toe, deze gang van zaken, een positieve ontwikkeling. Wij zijn nu echt heel wijs met elkaar, vrijen de sterren van de hemel, doen meer samen, zoals wandelen, samen de kroeg in ipv hij alleen, es een avondje netflixen, fietstochten maken, van alles.
Dus ik wil dit forum verlaten, helaas, maar ook weer niet. Ik wil er niet meer aan herinnerd worden, al die negatieve gevoelens niet steeds ervaren.
Ik wens jullie heel veel wijsheid en sterkte om de juiste beslissing te maken. Bedank maar dat God één duidelijke grond voor echtscheiding gaf: overspel. Dat is de enige wettige grond om te scheiden en opnieuw te trouwen. Omdat het zo pijnlijk is en de ontrouwe het huwelijk al verbreekt door vreemd te gaan. Maar je hóeft niet, je kunt vergeven. Maar dan moet er wel een basis van diepe spijt voor zijn en beseffen wat hij je heeft aangedaan.

Zet 'm op, dames en heren, en laat je niet klein krijgen. Vaarwel

Miss

Miss

20-04-2018 om 20:05

Puinhoop

Dat doe je goed. Volg je gevoel !! Ik wens je veel genot met elkaar en dat jullie maar heel oud samen mogen worden Xxx

Puinhoop

Puinhoop

21-04-2018 om 14:47

Hoe wrang het lot

Zo keert het tij weer. Gingen we gisteren naar de kroeg waar hij met haar is geweest, waar het begon om het af te sluiten. En ik drong aan om me echt alles te vertellen nu, omdat mijn onrust was gewekt doordat het verhaal ietsje anders was gegaan dan hij aanvankelijk had verteld. Hij zuchtte, zweette, keek weg...en vertelde me toen dat wèl met haar naar bed was geweest die eerste avond. Stomdronken.
Had hij me dat meteen verteld, dan had ik er nog makkelijker overheen kunnen komen: die dingen kunnen gebeuren in tijden van dronkenschap. Maar hij heeft het de volle anderhalf jaar verzwegen. Hoeveel pijnlijker is het nu!
Heeft me aangeboden hun mailwisseling te lezen, wat ik aanneem (moet nog). Hij is open over van alles. Vertelt me veel meer dan hij ooit gedaan heeft over die geschiedenis. Afsluiten is er voorlopig niet bij.

Toen ik destijds aan hem vroeg of hij echt niet met haar naar bed was geweest, was hij geschrokken van de felheid waarmee ik dat vroeg. En hij heeft er toen de halve waarheid van gemaakt. Hij durfde het niet te vertellen, was zo bang me kwijt te raken, had (verkeerd) begrepen dat het vanuit mijn geloof een reden tot echtscheiding zou zijn
en was heel bang.
Ik werd de laatste week argwanend omdat hij weer een nieuwe versie had verteld en zei gisteren dus: beter alles vertellen de eerste keer dan later nog eens met nieuwe feiten komen, dat haalt het vertrouwen veel meer overhoop.

Wat kan ik zeggen? Ik ben stuk, mijn rede is weg, ik denk alles door elkaar: begrip, woede over het bedrog, verdriet...Vanmorgen liep hij fluitend en zingend door het huis en ik werd ineens zó witheet, het is van zijn geweten af, maar ik ben er mee opgezadeld, dus ik werd kwaad en riep: 'Je gaat er wel heel makkelijk vanuit dat ik hier ook wel overheen stap, niet? Tactloos te fluiten terwijl ik geen hap door mijn keel krijg!' En hem verweten dat hij destijds wel emotioneel was geweest maar hij gisteren geen traan had gelaten. En dat hij nu vast zou zeggen dat ik er geen drama van moest maken zeker?
Toen braken de waterlanders bij hem los en begon hij stotterend te vertellen waarom en hoe en alles wat hij dacht en voelde en toen pas, toen pas kwam er wat vergeving bij me opdagen.
Wat is dit moeilijk. Maar we slaan ons er wel doorheen. Ik heb er vertrouwen in. Maar voorlopig ben ik hier dus nog niet weg

Flanagan

Flanagan

21-04-2018 om 16:36 Topicstarter

Puinhoop,

Soms is het niet te begrijpen waarom een partner zo laf is. En steeds kan je het weer wegschrijven als handelen uit egoïstisch eigenbelang. Een zwak karaktertrekje van de partner waar je maar mee hebt dealen.

Hier waren ook de herinneringen aan het vervagen. Maar door een bedenkelijk en afstandelijk contact met een nichtje, kwam het gebeuren van drie jaar geleden te sprake. Alsof de rest van de familie nog steeds een verkeerd beeld had van wat er had plaatsgevonden terwijl man en ik hadden afgeproken om zijn ouders ruimte te gunnen om naar mij toe te komen.
Maar man reageerde met de woorden dat hij er niet bij was geweest en dat de ruimte er was om geen grote olievlek te maken. Best een klap in het gezicht, vond ik.

Maar ik heb niet voor niets drie jaar doorgeworsteld om het na die bekentenis in de prullenbak te gooien. Het is alleen zo dat het "oude wij" zo meer tot het verleden behoort en de relatie veranderd is. Nog wel leefbaar, maar wel anders en minder close.
Best jammer want er spelen nu ook nog andere zaken dat een teammaatje juist zo fijn is. Maar ik kom er wel doorheen. Het vergt alleen nog meer tijd.

Of ik er ooit ben, geen idee. We zijn beiden veranderd.

JJ

JJ

21-04-2018 om 16:59

puinhoop

Mijn vrouw had het ook nooit verteld als ik er niet zelf was achtergekomen dat ze met hem in bed was beland. Dat zei ze toen we al bezig waren met ons 'herstel' en het volgens haar verhaal op dat moment bij 1x zoenen was gebleven. Dat jouw man het heeft verzwegen valt wel in dat rijtje. Ik snap hoe klote het voelt hoor. Erg laf dat ze er zo mee weg willen komen.

Probeer vooral te onthouden hoe positief je post ervoor was, want je bent wel ons houvast dat alles goed kan komen he!

Gelukkig klinkt jouw man wel als iemand die echt spijt heeft.

Miss

Miss

21-04-2018 om 18:33

Puinhoop

Jeetje.. kippenvel. Zat met mijn hand voor mijn mond en schrok echt van je post..

Ik leef met je mee ! En idd blijf positief. Leg je focus weer goed op jezelf en voel en laat gaan. Dat mag! Lijkt me dat alles weer naar boven komt... !

Marin

Marin

21-04-2018 om 18:37

Puinhoop

Wat vreselijk naar voor je. Inderdaad niet eens de dronken daad zelf maar het er mee weg denken te komen... dan is er blijkbaar (nog) geen besef dat waarheid voor alles staat in de relatie. Ik zou hem ook echt vragen of nu alle lijken uit de kast zijn, nu weer je vertrouwen een deuk heeft gehad en je opnieuw moet gaan opbouwen. Als je dat nog wilt.
veel sterkte.

Pennestreek

Pennestreek

21-04-2018 om 20:06

Jeetje Puinhoop

Ik ben even sprakeloos. Ik snap hoe dat verzwijgen werkt, maar wat een klap weer. Oké, het was in een dronken bui, en hij is er heel erg van geschrokken. Was bang dat hij je kwijt zou raken als hij het op zou biechten, dus hield hij het in zjin verhaal bij zoenen. Vervolgens hebben jullie hard gewerkt aan herstel, toen kon hij natuurlijk niet alsnog het hele verhaal doen. Voor zijn gevoel dan. En dan komt het er nu alsnog uit... net als je hier zo positief komt melden dat jullie het samen willen afsluiten. Wat ontzettend zuur!

Je schrijft dat je hier ook wel overheen komt. Ik hoop het van harte, je hebt zo hard gevochten! Maar neem de tijd om te voelen wat dit met je doet. Want het is wel van een ander kaliber, toch, denk ik. En inderdaad zit je nu weer, nog meer zelfs misschien, met wantrouwen richting je man. Want wat verzweeg hij misschien nog meer??

Mensen kunnen zo dom zijn, zo kortzichtig.

Heel veel sterkte.

GitteNN

GitteNN

22-04-2018 om 04:07

Pennenstreek

Hoe vreselijk dit. Zie je dat je mag vertrouwen op je eigen gevoel? Jij hebt t zo goed aangevoeld!
Wat is dat toch dat niet de hele waarheid vertellen. De dreun is al groot genoeg...waarom dan niet gewoon eerlijk. Dat is iets dat ik ook nog steeds niet begrijp.

Eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik zeggen moet. Ik wil eigenlijk t liefst met je mee schreeuwen. En ook tegen hem! Klootzakken zijn t. Er wordt iets stuk gemaakt iets integers iets zoooo bijzonders.

Ik huil ook nog steeds iedere dag. IEDERE dag. Zelfs na 2.5jaar. Voor mij bestaat de liefde van mijn leven niet meer.

Heeeeel heeel heel veel sterkte. Ik kan je niet zeggen wat te doen. Alleen luisteren en diep geraakt zijn. Kus en knuffels voor alle bedrogen mensen hier

GitteNN

Victoria

Victoria

22-04-2018 om 12:06

Puinhoop

Een man die stomdronken is, is niet in staat om seks te hebben. Dit is gewoon een draai geven aan een verhaal, om het minder erg te laten lijken.
Feit is, dat je man ervoor heeft GEKOZEN om seks te hebben met iemand anders en dit anderhalf jaar lang verborgen heeft gehouden. En heus niet om jou te ontzien, maar om zichzelf te ontzien, want zoiets geeft nou eenmaal problemen.
Wat ik nog erger vind, is dat mensen hier dingen gaan zeggen als: 'Oké, het was in een dronken bui'....
Mensen mensen, het leven bestaat uit keuzes, en op cruciale momenten zijn er mensen die verkeerde keuzes maken, en die keuzes hebben dan vaak verregaande consequenties.
Veeg zoiets niet onder het vloerkleed, en zeg niet te snel 'dat je hier wel overheen komt'.
Je man heeft tegen je gelogen, anderhalf jaar lang! En komt dan met een zielig verhaal hierover.....My goodness!
Wees boos, heel heel boos en ga echt kijken of je verder wilt met iemand die willens en wetens tegen je liegt.

Ook interessant wat Pennestreek zegt: 'Je hebt heel hard gevochten'....Waarom moet jij heel hard vechten? Jouw man had heel hard moeten vechten en dat heeft hij niet gedaan. Hij heeft gelogen en jou in feite nogmaals bedrogen.
Zoek professionele hulp, misschien alleen voor jezelf, om te kijken wat jij eigenlijk wilt en waarom je direct zegt 'dat je hier ook wel overheen komt'. Dat vind ik echt vreemd, na deze leugens. Hoe belangrijk vind je jezelf eigenlijk? Cijfer je jezelf niet veel teveel weg? Waarom coûte que coûte een relatie in stand houden met iemand die nog veel oneerlijker blijkt te zijn dan je in eerste instantie dacht.

Ik wens je sowieso heel veel sterkte, either way....

Miss

Miss

22-04-2018 om 14:56

Puinhoop

Ik heb echt met je te doen. Wat een moeilijke beslissing word je voorgelegd.
Ik werd vanmorgen wakker en ik dacht meteen. Mijn man zegt ook geen sex te hebben gehad. Huhu dacht ik meteen. Nu kijk ik daar dus heel anders tegen aan na jou post.
Ik geloof niets meer van wat hij zegt.

Mijn excuses maar ik moet echt even wat kwijt, omdat ik hier met niemand over praat maar het zit me zo hoog, ik zou vanmiddag gaan motorrijden maar ik doe het niet want ik ben zo boos dat ik wel 200km per uur kan rijden. Echt zo zo zo boos.
Want ik ga echt stuk hier....

Ik kom net terug van een gesprek met mijn schoonmoeder. Even kort samen gevat. Ze is uitbehandeld in kanker. Stel je even het meest lieve, slimme en warme mens voor je. Dan weet je hoe ze is. Zo ontzettend lief.

We praten erg veel Maar ze weet niet wat er tussen mijn man en mij gebeurd is. Ik wil niet dat ze het weet want dan is ze morgen al dood van verdriet.
Ze is namelijk zelf jaren, jaren bedrogen door mijn schoonvader.
Op moment van affaires is hij altijd erg kribbig tegen haar en bot. Jaren geleden heeft ze hem betrapt maar ze is gehandicapt dus zag toen geen mogelijkheid weg te gaan bij hem.

Momenteel weet ik dat er weer een vrouw in het spel is.
Kun je na gaan. Ze heeft nog maar 6mnd te leven.

We waren net lekker koffie aan het drinken samen, zegt ze in eens uit het niets. Ik denk dat hij weer een ander heeft. Hij is weer cooltjes en kribbig zoals eerder tegen me. En mijn gevoel is weer het zelfde als toen, alle pijn komt naar boven zei ze.

Ze voelde zich tot "last" zo van kom me morgen maar halen dan kun je verder met een ander...
Meneer zegt van niet ( ik weet wel beter want mijn schoonzus heeft het me zelf verteld) dat hij een affaire heeft.

Ik kon wel door de grond zakken. Ik ga er echt helemaal stuk aan. Wat zijn dit voor personen.

Ik heb alleen geluisterd en gezegd dat ze moet doen wat ze nog graag wil doen.

Mensen zie dus dat je gevoel altijd klopt. Deze vrouw na 38 jaar huwelijk heeft dus nog steeds de voelsprieten en de oude pijn die weer omhoog komt.
Ik leer hier erg veel van en zegt voor mij heel veel dat ik echt alleen nog maar naar mezelf ga luisteren en ik het zo weet mocht er weer een Truus de hoek om komen

Pennestreek

Pennestreek

22-04-2018 om 16:47

NIVEA Victoria

=Niet Invullen Voor Een Ander

Dat ik het heb over dat Puinhoop hard heeft gewerkt betekent toch niet dat ik zeg haar man niet hard zou moeten vechten? In een relatie waar het niet lekker in loopt, of er nou overspel is geweest of niet, moeten beide partners hard werken. En als er wel sprake is van overspel zeker. Ook degene die bedrogen is. Die moet namelijk leren accepteren en vergeven en weer leren vertrouwen. Dat is vreselijk hard werken. Daarnaast moet je beeld van jezelf, je relatie en je leven worden herzien. Het is kei- en keihard werken. Maar dat staat los van dat degene die vreemd ging ook hard moet werken.

En dat haar man alleen zichzelf zou ontzien door te blijven liegen, ja, dat kan zo zijn. Ik kijk gelukkig wat genuanceerder naar de wereld en de mensen om mij heen. Het kan best dat hij eerst vooral zichzelf uit de wind wilde houden, maar hij houdt blijkbaar oprecht veel van Puinhoop, dus ik kan me voorstellen dat hij haar niet nog meer pijn wilde doen, toen hij zag hoeveel ‘alleen maar zoenen en kleppen’ al voor effect op haar hadden.

Ik vind het ook nogal kort door de bocht om te stellen dat hij gelogen heeft en *dus* niet hard heeft gewerkt. Dat kan heel goed samen gaan.

Dus ik vind je post nogal tendentieus en sturend.

Desalniettemin moet Puinhoop weer door een diep dal, en moet ze goed nadenken over wat deze bekentenis voor consequenties voor haar heeft. En ja, ze mag heel boos worden, maar dat hoeft niet. Dat heeft niets te maken met hoe belangrijk ze zichzelf vindt. Alsof je alleen maar zelfrespect hebt als je intzettend kwaad wordt als iemand je iets aandoet. Beetje eenzijdige manier om te reageren, en bovendien nogal kinderachtig.

Puinhoop, heel veel sterkte. Hoop dat je een beetje rust kunt vinden om de dingen te overdenken.

Marin

Marin

22-04-2018 om 21:32

Pennestreek/ Victoria/ Puinhoop

Hoezeer ik ook begrijp als mensen alles op alles willen zetten om te vechten voor hun relatie/huwelijk, vind ik de invalshoek van Victoria ook wel fris.
Het is wat zwart wit maar deze mening windt er geen doekjes om.
Ik vind dat het zelfs kan bijdragen aan een beter verloop van het behoud van een huwelijk/
Waarom?
Iemand zei laatst: "in onderhandelingen beginnen mannen vaak op tien maar vrouwen, die eigenlijk op 0 zouden moeten beginnen om beiden op 5 uit te komen. Maar vrouwen beginnen vaak al met water bij de wijn te doen door op 5 te beginnen en daardoor uiteindelijk op 7,5 uit te komen (sorry JJ gaat over vrouwen maar geldt misschien ook voor jou?) "

Het standpunt van Victoria is polariserend maar ik vind het ook wel fris omdat zij veel meer van de bedrogene uitgaat en vandaar uit gaat kijken wat er nog kan ipv van de relatie uit te gaan en de bedrogene zich daardoor te snel gaat compromitteren in zaken die echt voorbij haar grenzen zijn gegaan.

Marin

Marin

22-04-2018 om 21:34

Kromme zin hierboven

er staat "in onderhandelingen beginnen mannen vaak op tien maar vrouwen, die eigenlijk op 0 zouden moeten beginnen om beiden op 5 uit te komen. Maar vrouwen beginnen vaak al met water bij de wijn te doen door op 5 te beginnen en daardoor uiteindelijk op 7,5 uit te komen "

er moet staan: ""in onderhandelingen beginnen mannen vaak op tien maar vrouwen, die eigenlijk op 0 zouden moeten beginnen om beiden op 5 uit te komen, beginnen vaak al met water bij de wijn te doen door op 5 te starten. Waardoor ze uiteindelijk op 7,5 uit komen

Victoria

Victoria

22-04-2018 om 23:03

Marin

Dat klopt inderdaad; ik probeer de andere kant van het verhaal te laten zien. En ik stel het expres heel zwart/wit, om Puinhoop (en anderen) tot nadenken aan te zetten.
Hoe makkelijk is het om altijd water bij de wijn te doen als vrouw en fouten bij jezelf te zoeken? En om excuses te zoeken voor het gedrag van je partner?
Op 1 of andere manier sluipt dit in veel man/vrouw relaties.

En ja, Pennestreek, ik denk dat boos worden heel gezond is, en onderdeel is van een rouwproces. En bij leugens en bedrog van je partner, diegene die je het meeste zou moeten kunnen vertrouwen, ga je door een rouwproces heen en is het heel normaal om boos te worden, het is een valide emotie, waar veel vrouwen moeite mee hebben. Je mag verdrietig zijn, teleurgesteld, depressief, maar boos worden hoeft niet......Ik ben een andere mening toegedaan.

JJ

JJ

23-04-2018 om 11:05

Victoria

Ik vind je mening wel goed hoor. Chargerend, maar het geeft stof tot nadenken.
Als gedupeerde van ontrouw ga je toch ook kijken wat jouw eigen rol is in de ontrouw. Hoe heeft het zover kunnen komen. Of dat terecht is,.. deels. In mijn geval moet zij heel hard vechten om mij nu te behouden (vind ik), al vindt ze dat ze al heel lang vecht, tegen haar eigen gevoel.

Ik ben het met je eens dat alcohol geen argument mag zijn, ook al verlegd het je grenzen. In het geval van mijn vrouw sowieso niet, want ze is meerdere malen met hem tussen de lakens gedoken. 2x zegt ze zelf, ik geloof het niet, los van de definitie wat 'seks' is. De daad an sich of andere praktijken. Ik word al naar als ik eraan denk, visueel ingesteld als ik ben. Mijn vrouw is voor altijd besmeurt en omdat ze nog steeds niet met me vrijt voelt ze nog steeds van hem. Het zal wel maf klinken, maar het blijft onbegrijpelijk dat ze al weer 6 maanden naast me ligt en er geen enkele verandering te bespeuren is.

Ik ben boos geweest hoor, heb het alleen nooit extreem geuit richting haar, ook doordat de waarheid er pas helemaal uitkwam toen we al op de weg terug waren. Ik vond dat ik er boven moest kunnen staan, achter mijn keuze moest blijven staan om met haar verder te willen, gesterkt door de gedachte dat dan ook mijn gezin met 3 jonge kinderen beter af is. Ik ken de open deuren, aan ongelukkige ouders hebben ze ook niks. Zijn we ongelukkig? Ik weet soms zelf niet meer wat ik voel. Ik was er zekerder over maanden terug. Maar het uitblijven van intimiteit wordt steeds meer een bevestiging.

Tijdens therapie wel een keer alles laten varen en haar aan haar verstand proberen te brengen dat hele kleine dingetjes al een trigger voor mijn gedachten zijn om terug te denken aan wat er gebeurd is en misschien gebeurd is wat ik niet weet of wil weten. Het blijft erg lastig. En ondertussen lijkt zij er al lang niet meer mee bezig.

Pennestreek

Pennestreek

23-04-2018 om 11:18

En wat/waaraan helpt boos worden dan?

Behalve dan dat je de kans loopt je relatie definitief de nek om te draaien? Naar mijn idee maakt boos worden meer kapot dan je lief is...

Nu is mijn situatie nog even anders dan de andere hier, dus misschien bekijk ik de andere verhalen teveel vanuit mijn eigen optiek, dat kan. En misschien zit ik gewoon op een bepaalde manier in elkaar, boos worden vind ik heel bedreigend, ook als ik zelf degene ben die boos is/wordt. Mijn man is ook nooit boos, heb er dus ook niet echt ervaring mee.

JJ, ik herken wat je schrijft. Dat je zelf na alles wat gebeurd is niet meer weet wat je voelt. Ben ik ongelukkig? Dat geloof ik over het geheel genomen niet. Maar zijn de dips 'de waarheid', of juist de ups? En zou het beter worden als we uit elkaar gaan? Wat is beter voor de kinderen? Hoelang hou ik dit vol? Ik weet wat ik zou willen, hoe ik zou willen dat onze relatie eruit zou zien. Met hoeveel minder neem ik genoegen? Bestaat er een kans dat het wel wordt hoe ik het graag zou willen? Hoeveel tijd moet ik hem nog geven? En mezelf? Moet ik er überhaupt een tijd aan hangen? Hier duurt het al ruim 2,5 jaar. Is dat veel? Weinig? Ik weet het allemaal niet. En intussen ploeter ik voort...

JJ

JJ

23-04-2018 om 11:35

Pennestreek

Je laatste alinea is ontzettend herkenbaar. Precies de vragen waar ik ook heel erg mee worstel.

Ik weet hoe ik het graag zou willen, maar elke dag dat het nog niet zo is gaat in het emmertje 'wellicht wordt het nooit meer zo' en dat emmertje loopt een keer over. Het passieve, afwachtende, het 'het gaat toch goed?' terwijl ik de bevestiging zoek dat het écht goed zit in nonverbale dingen, niet begrijp waarom ze me niet aanraakt, niet met me zoent, amper reageert op kwinkslagen met een gevatte reactie of een reactie geeft van een vrouw in de overgang terwijl ze begin 30 is. Ik kan haar vertellen hoe mooi ik haar vind, van haar hou en alles voor haar doen, maar het begint de wereld op zijn kop te worden. Te voelen als een investering in iets dat nooit gaat worden zoals ik het wil: ongedwongen, grappig, speels, open, eerlijk, vertrouwen dat het nooit meer mis gaat. Ik loop nu netjes aan het lijntje mee, dat gevoel overvalt me wel eens.

Ze heeft een vriendin die in een soortgelijke situatie heeft gezeten, maar dan zonder het vreemdgaan. Helemaal uitgekeken op haar man. Dat duurde wel een jaar voordat ze hem weer wilde aanraken, en ze zijn nu weer helemaal gelukkig. Die wilde zo graag dat het slaagde dat ze niet wilde opgeven. En dat bespeur ik nu wel bij mijn vrouw,.. dat ze net zolang blijft zitten totdat het juiste gevoel weer terugkeert.

Maar of daar 2,5 jaar op wil gaan zitten wachten en mezelf voor de gek wil blijven houden? Ik hang er voorlopig geen tijd aan. Ik probeer te onthouden waar we vandaag komen, een hele donkere periode waaruit we voorlopig uit ontsnapt zijn.

Puinhoop

Puinhoop

23-04-2018 om 12:28

Nu pas werkelijk vertrouwen

Bedankt voor jullie warme reacties en medeleven, dat doet me echt heel erg goed.
Ik begrijp nu wel veel beter waarom hij telkens als ik eraan refereerde, wat geïrriteerd reageerde 'kun je dat nou niet eens achter je laten' en snel op een ander onderwerp overging. Daar hebben we het ook over, dat hij het moeilijk vond omdat hij bang was. Ik had natuurlijk regelmatig gezegd dat ik het echt wel veel erger zou vinden als hij ook met haar naar bed was geweest.
Weet je, het klinkt misschien voor jullie onbegrijpelijk, dat ik hem echt vergeef hiervoor. Het is anders dan toen. Destijds was hij onwilliger om erover te praten en vertelde hij vrijwel niets over zichzelf, ik zag weinig emotie, had dus ook niet het gevoel dat hij echt spijt had van wat hij gedaan had. Nu praten we er elke dag over en wanneer ik maar wil. Ging hij er toen vaak gauw vandoor als hij me zag huilen, nu komt hij naar me toe en troost me. Pas nu gaat hij 'door het stof' zoals jullie dat wel eens verwoordden.
We zijn allebei opgelucht dat het hoge woord eruit is. Hij, omdat die last van zijn schouders valt, ik, omdat ik weet dat het niet aan mij lag dat ik altijd bleef wantrouwen, dat hij iets achter hield. Het wàs zo. En hoe pijnlijk het ook is nu, wij, ik, de verwerking komt nu pas goed op gang. Ik zie hem huilen (het is beslist geen huilman) en weet dat het waar is als hij zegt hoe vreselijk hij het vindt dat ik er zo onder lijd. Hij neemt zich deze week voor om een aantal keer even alleen te wandelen (doen we altijd samen tegenwoordig) om er goed over na te denken.
Het doet mij ook pijn dat hij zo bang was steeds. Dat hij niet genoeg op mijn liefde voor hem vertrouwde, dat ik zo aan hem gehecht was, ik zeg het meermaal daags hoeveel ik van hem hou, zo lief als ik hem heb. Hij verzocht me zelfs, als ik dat wilde, dat ik hem best mocht slaan als ik behoefte had. Maar ik ben geen mens van geweld.
Ach, alles zeg ik ook wat in me opkomt. Dat als hij het direct verteld had, ik het nog had kunnen begrijpen. Hij wist dat ik er zo over dacht: één keer in een roes van dronkenschap, oké. Niet fijn, maar te begrijpen. Ik ben ook geen heilige. Maar niets vertellen en dan zelfs haar nog een paar keer opzoeken, dát vind ik vreselijk.
Ik heb alle mails gelezen en dat is ook pijnlijk. Maar hoe idioot ook, ik begrijp waarom hij op haar viel. Ze lijkt ook op mij blijkbaar, in hoe ze is. Ik zou haar misschien nog wel mogen ook. Hoewel ik altijd boos blijf omdat ze wist dat hij getrouwd was, natuurlijk. Je moet weten dat hij de afgelopen tijd zijn vader verloren heeft, zijn werkplek overhoop ligt en op losse schroeven staat en hij is mid veertig: in het filmpje van Esther Perel kwamen die dingen ook terug. Geconfronteerd worden met je eigen sterfelijkheid, je afvragen of dit het leven is wat je wilt...vaak komt het onder die omstandigheden voor.

Als een geschenk uit de hemel kreeg ik vandaag een mail van de therapeute die ik hiervoor had aangewend. Of ik morgen kon komen, er was een gaatje. Hoe goed treft dat! Mijn man heeft al gezegd best mee te willen als ik dat wil, t.z.t. Zou hij voorheen niet over gepiekerd hebben.

Hoe raar het klinkt misschien, maar pas nu begint mijn wantrouwen te verdwijnen, nu ik zeker weet dat hij helemaal eerlijk is geweest. Voordien niet, omdat ik altijd voelde dat er nog iets was, zo ontwijkend als hij deed. Er komen geen lijken meer uit de kast.

JJ, ik blijf voor jou zeker weten het voorbeeld dat het goed kan komen. We hebben samen hard gewerkt deze anderhalf jaar, ik niet alleen, hij net zo goed. En het kostbare wat we hebben, waarvan hij zo bang was het allemaal kwijt te raken, we willen het geen van beiden verliezen. We gaan hier samen uitkomen, ik heb er alle vertrouwen in. Het is slechts een kwestie van allebei willen, en dat idee heb ik niet zo bij jouw vrouw, JJ. Ik heb met jou te doen.
Victoria, ik zoek geen excuses voor hem. Hij is zelf de eerste om steeds weer te zeggen dat zoiets nooit mag plaatsvinden, dat er nooit een excuus voor is. Dat als het andersom was geweest, hij niet zoals ik zou reageren. Hij is blij met en bewondert mijn reacties. En kwaad ben ik ok geweest. Die eerste ochtend dat hij floot, ik trilde van woede.

Maar we gaan verder nu en ik kan er zo lang over doen als ik wil. Hij blijft naar me luisteren, hoe pijnlijk ook.

JJ

JJ

23-04-2018 om 14:55

willen

Allebei willen. Er zijn genoeg dingen die ze zegt en die ze ook daadwerkelijk doet om te laten zien dat ze echt wil. Maar woorden zijn uiteindelijk maar woorden en daden moeten overtuigen.

Omgekeerd, als ze echt weg had gewild, dan had ze de mogelijkheid in de vorm van een sociale huurwoning. Ze was haar uitzet al aan het verzamelen. In dat geval was ze 2 maanden geleden dus weggeweest. Dat heeft ze opgegeven, overtuigd dat het goed zou komen, omdat ze de progressie zag.

Ik krijg er de vinger niet echt achter wat het precies is. Het is een gevoel dat het me nog niet 100% overtuigd. En dat uitblijven van meer dan knuffels en kusjes speelt wel mee ja. Het verschil met 'vroeger' is echt extreem groot, een ander persoon.

Flanagan

Flanagan

23-04-2018 om 16:42 Topicstarter

Daden

JJ, je geeft in #835 aan dat je vrouw voor altijd besmeurt is. In #839: ‘woorden zijn woorden maar daden moeten overtuigen’ en ‘dat uitblijven van meer dan kusjes en knuffel meespeelt’.

Begrijp ik hieruit dat sex de maatstaf is. Dat is dan best moeilijk omdat een vrouw meestal drommels goed aanvoelt wanneer haar man van mening is dat ze in zijn ogen eigenlijk besmeurd is.

Misschien meer aandacht geven aan andere daden.

JJ

JJ

23-04-2018 om 18:21

nee

Seks is niet de maatstaf nee. Als seks an sich belangrijk was dan zijn er wel andere opties. Gooi het alsjeblieft niet op de te makkelijke 'je bent een vent dus het gaat vast weer om de seks' want dat is het niet.

Vrijen met de vrouw waar ik veel van hou is meer dan platte seks. Daar verlang ik wel naar ja. Vooral omdat dat zou aangeven dat ze me weer echt wil houden.

Met een ander wel binnen notime seks hebben en met je man waarvan je zegt te houden niet meer is in mijn ogen erg vreemd en knauwt mijn zelfvertrouwen enorm. En ja.. dan is ze besmeurt. Zo voelt het en ik kan me niet voorstellen dat dat alleen voor mij als man zo voelt en de bedrogen vrouwen hier niet een soortgelijk gevoel krijgen bij hun man. Het lichaam waar mijn kinderen uit zijn geboren is weggegeven voor wat simpele lust. Bah.

Ik ben al maanden geduldig en begripvol en probeer bovenstaande vooral te begrijpen. Zeker niks te forceren.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.