Ik ben radeloos help!!
Ik ben een jonge dame in de 20, ik ben nog voor de wet getrouwd. Helaas heb ik een kindje met hem. Ik wil scheiden van hem, omdat hij ons tekort doet. Ik sta echt onderaan aan zijn prioriteitslijstje, en hij heeft ook nooit tijd voor ons. Ik ben ook het pispaaltje in de familie en iedereen loopt altijd naar mij te wijzen dat het mijn schuld is, terwijl zij zelf heel erg roddelen. Mijn man en ik hebben vaak ruzie, ik kom niet uit me woorden en kan nooit voor mezelf opkomen, door de jaren heen ben ik erg onzeker geworden over mijzelf en voel ik mij niet meer op mij gemak bij andere. Hij draait alles om en laat het lijken alsof alles mijn schuld is. Hij komt altijd op voor zijn familie en voor mij nooit. In zijn ogen haat ik zijn familie. We hebben vaak overwogen om te scheiden, maar elke keer kwam het er niet van want toch houden we van elkaar. Dat hij zo is geworden komt echter wel door zijn familie. Sinds kort begint die over andere toekomstplannen dus of we nu uit elkaar gaan of later god zal het weten. Over die toekomstplannen kan niets over zeggen. In ieder geval genoeg redenen om weg te gaan en dit is nog maar tipje van de ijsberg, Ik probeer echt nog steeds een goede vrouw voor hem te zijn en alles maar te accepteren zoals het nu is. Wat mij zo tegenhoud is dat ik ondanks alles zoveel van hem hou, we hebben zoveel meegemaakt samen. Ik ben bang om alleen te zijn en ik zou het nooit kunnen verdragen hem met een andere vrouw te zien. Ook omdat ik een kind met hem heb maakt het voor mij extra moeilijk om zomaar weg te gaan. Ik weet dat ik in een relatie geduld moet hebben, maar ik heb toch ook recht op mijn man en een goed huwelijk??? Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik moest dit even kwijt. Ik heb niemand waarmee ik dit kan delen. Van binnen ga ik kapot. Want hoe het er nu aan toe gaat kan niet meer. Ik wil weer een normaal en rustig leven leiden met mijn kind. Heeft iemand advies hoe ik dit het beste kan aanpakken?
ik zou eens een therapeut opzoeken
Ik zou een therapeut zoeken die je kan helpen om voor jezelf te beslissen wat je nu wil, en met jou kan bespreken of je dat wat je wil ook kan proberen te bereiken. Alleen maar geduld hebben en hopen dat dit allemaal vanzelf beter wordt zal vermoedelijk niet echt veel helpen. Kennelijk wil je niet zozeer de relatie beëindigen, maar wil je dat je man zich anders tegenover jou en tegenover zijn familie gedraagt. Misschien is relatietherapie voor jullie beiden een goed idee, maar ik zou geloof ik eerst eens proberen voor mezelf op een rijtje te zetten wat er aan de hand is en wat je wil.
Misschien kan de huisarts je een goede tip geven op dit punt. En soms is er aan een huisartsenpraktijk ook iemand verbonden die mensen met dit soort dingen kan helpen.
veel sterkte gewenst
Temet
Karima
Je naam en je verhaal doet mij aannemen dat je uit een cultuur komt waarin de man én de familie het meestal voor het zeggen heeft. Dat lijkt gelukkig langzaam maar zeker ook wat te veranderen, maar gemiddeld genomen is het nog wel zo. Daarvoor moet je stevig in je schoenen staan als je daartegen in opstand komt, of wilt komen. Dat geldt net zo goed voor de mannen die wel willen, maar daardoor niet voor vol worden aangezien, vanwege wat als normaal wordt gezien.
Jij bent, vermoed ik dus door je naam, zelf ook in die sfeer opgegroeid, maar misschien wel minder conservatief dan het er in de familie van je man aan toegaat. En die manier is niet jouw manier. Zoveel is duidelijk en dat is je goed recht. Maar ook als jijzelf wel vrij conservatief bent opgevoed, heb je jezelf blijkbaar anders ontwikkeld en ervaar je deze manier van met elkaar omgaan niet als wat bij jou past.
Ik denk dat je je ten eerste af moet vragen wat belangrijker voor je is. De liefde voor je man, of je gevoel van eigenwaarde en het respect wat je daarbij verdient. Denk je dat het realistisch is dat je man wil veranderen om het huwelijk ook voor jou prettig te maken en te houden? In therapie gaan, zoals Temet zegt, vind ik zeker een goed idee, maar als het om ingesleten opvattingen gaat, vraag ik me af of dat succes zal hebben. Je zult moeten beginnen met dit voor te stellen. Wil hij in therapie?
Stel dat je twijfelt vanwege je liefde voor je man, wat ik heel goed begrijp, vraag je dan af of je jezelf daarvoor wilt blijven wegcijferen. Je bent nog jong. De kans dat je in de toekomst iemand tegenkomt waar je ook veel van zult houden en die van jou houdt en blijft houden om wie jij bent, is best groot. Je mag jezelf meer waard vinden, dan je nu van je man krijgt. Hij beseft kennelijk niet wat een mooi mens hij als vrouw heeft.
