Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Marin

Marin

23-04-2018 om 18:34

hm (JJ)

Ik vind 'besmeurt' anders wel een zwaar beladen woord wat vaker voor vrouwen dan voor mannen gebruikt lijkt te worden. Ja de relatie is besmeurd: zij is oneerlijk geweest, ja ze voelde lust voor een ander, maar maakt dat háár besmeurd? Het klinkt zo alsof zij vies is geworden. In die zin geef ik Flanagan gelijk: vrouwen voelen dat en hebben dan geen zin meer.

Maar iets anders:
Ik had ook wel een beetje hetzelfde bij mijn relatie die vreemd ging: ik werd er vies van om seks met hem te hebben. Ik had dat dan ook maar niet meer. Maar jij wilt wel seks of intimiteit hebben terwijl je ook dit over haar schrijft " Het lichaam waar mijn kinderen uit zijn geboren is weggegeven voor wat simpele lust. Bah." (eh hoe bedoel je weggegeven? van wie is dat lichaam dan? Van haar toch, ze deelt het, ze geeft het niet weg, moeder zijn betekent niet dat je gehouden bent om alleen te vrijen met de vader van je kinderen)
Ik vind daar zo de discrepantie uit blijken die in jou strijdt: je walgt van haar maar ze moet je wel tegemoet komen in de intimiteit. Dat je walgt van het gebeuren, kan ik me heel goed voorstellen, ze heeft je toch verraden, maar waarom wil je dan nog seks met haar?

JJ

JJ

23-04-2018 om 18:44

hoho

Ik vind dat jullie mijn woorden uit het verband trekken.

Uiteraard is het haar lichaam. Ik bezit niks. Ik walg ook niet van haar. Zeg haar vaak dat ik haar de mooiste vrouw op aarde vind en ja, ook af en toe dat ik graag weer met haar zou vrijen. Dat is toch niet vreemd?

Weggegeven dus iets minder letterlijk nemen. Op het moment van ontrouw hadden we een huwelijk samen. Dus in die zin was vrijen met een ander not done.

Besmeurt als in.. ik kan haar lijf nog niet loskoppelen van het beeld dat er een ander aan gezeten heeft. Dat ligt aan mij ja en daar baal ik enorm van. Maar nogmaals.. ze is de mooiste vrouw op aarde.

Marin

Marin

23-04-2018 om 19:45

ja maar toch JJ

Geven je woorden "weggeven, besmeurd etc "wel iets aan. Er zit een discrepantie in je gevoel (heel logisch) die zij zal voelen. Het zou zo mooi zijn als jullie elkaar zouden vinden via die kwetsbaarheid die de situatie heeft veroorzaakt. Ik denk dat je anders vastloopt met elkaar

Flanagan

Flanagan

23-04-2018 om 20:09 Topicstarter

Inhoud

Begrijp mij niet verkeerd; je gaf eerder aan niet de vinger op de juiste plek te kunnen leggen. Ik reageer om je mee te geven hoe sommige vrouwen hun man feilloos aanvoelen.
Je geeft aan geduldig te zijn. Maar ze weet wat je hoe je over haar vriendinnen denkt, en dus ook over haar gedrag. Die besmeurde herinnering lijkt verleden tijd, maar hoe weet je dat zij er van binnen geen moeite mee heeft. Dat kan vrijen zo moeilijk maken, net zo goed voor haar.
(Heeft ze zelf wel eens 1:1 met de therapeut gesproken? En dan niet diegene die duidelijk door haar heen prikte waardoor er geen vertrouwen bestaat.)

Daarom begon ik over de aandacht voor andere daden om haar zo te laten weten dat zij voor jou zoveel betekent. Om de inhoud itt de verpakking. Meer gericht op haar karakter of haar liefde en aandacht voor de kinderen.
Misschien kunnen de kinderen ook een rol spelen in het weer naar elkaar toe groeien.
Misschien doen jullie het al, maar kunnen jullie nog meer uitjes of wandelingen maken als gezin.

Vraag eens aan haar wat ze denkt als je je negatief uitlaat over haar vriendinnen. Of dat haar kwetst.

JJ

JJ

23-04-2018 om 21:40

geen zorgen

Marin, Flanagan, geen zorgen. Ik ben niet van suiker en ik waardeer jullie mening

Ik probeer inderdaad te begrijpen wat haar tegenhoudt. Over 'hem' heb ik destijds teksten gelezen als 'we vreten elkaar op'. Ik heb haar gevraagd of het fysiek is: ben ik simpelweg niet meer aantrekkelijk voor je? Dat was het echt niet, het was iets mentaal.

Mijn vrouw heeft verschillende therapeuten versleten 1 op 1 en ze vindt het onderwerp intimiteit lastig te bespreken en ze komt er met therapie niet echt veel verder mee. Het enige dat ze er over zegt is dat ze in het verleden vaak aan een quota heeft denken te moeten voldoen. Dat ze de ene dag, ontzettend plat gezegd, wat 'diensten' verleende, zodat ze de volgende dag 'vrij' was. Het zijn haar eigen woorden en het voelt bijna alsof ik haar gebruikt heb. Het zal overkomen alsof ik dwingend ben geweest in die tijd, dingen tegen haar zin heb gedaan, maar ze heeft dat idee zichzelf vooral opgelegd en terugkijkend zijn er momenten geweest dat ik gedacht heb, doen we dit samen of doe je dit voor mij? En dat is een verdrietig gevoel en ik ben dus ook wel eens gestopt toen ik dat merkte, want dat wil je echt niet. Het gevoel van 'moeten' is het grootste issue denk ik. We zijn al een aardig tijdje samen en dat 'moeten' is echt niet altijd zo geweest, in tegendeel zelfs.
Ze heeft zelf gedacht dat ze wellicht meer aan een seksuologe zou hebben dan een therapeut, ik heb er geen ervaring mee.

Ik spreek naar haar niet uit dat ik haar besmeurd vind, al heb ik wel gezegd toen het uitkwam dat het me veel pijn doet dat ze niet meer 'alleen van mij' was. Mijn hoofd doet de rest, het overvalt me soms als ik naast haar in bed lig. It's ugly en ik zou willen dat ik die gedachtes kon weghouden, maar ze zijn er soms ineens.

Over haar vriendin hebben we discussie gehad. Ik vind dat mijn mening gehoord mag worden. Het zal haar vast kwetsen, omdat het haar vriendin is, maar in deze situatie had ik wat meer begrip verwacht vanuit mijn perspectief. Je kan niet iemand steunen een situatie in leven te houden waar je zelf middenin hebt gezeten en van probeert te herstellen, terwijl je weet wat voor verdriet dat bij manlief veroorzaakt als hij erachter komt. Ik kan niet alleen maar ja en amen zeggen en ik vind dat ze er niet aan mee moet werken en het zou moeten veroordelen, maar dat dwing ik verder niet af. Ik ga zeker vragen of het haar kwetst, ze zal het waarderen dat ik het vraag.

Eens hoor met jullie, het moet geen dingetje worden. Hoe meer de focus erop komt, hoe geforceerder het wordt en dat merk ik al aan mezelf, kun je nagaan hoe zij dat dan moet voelen. Zoals het hier op dit forum uitvergroot wordt, zo ligt de nadruk hier thuis er natuurlijk niet op, al speelt het wel, dat ontken ik niet.

Positief nu
Ik geef haar heel veel positieve aandacht. Ik zeg wel eens dat ik het haar te makkelijk maak en ik daar wellicht maar mee moet stoppen. Ze heeft geen enkele reden om te twijfelen dat ik er over een paar maanden nog ben. Ze krijgt die zekerheid van me. Voorlopig ook geen bloemetjes meer naar huis bijv. Complimentjes genoeg over uiterlijkheden, karaktereigenschappen, hoe goed ze het doet op haar werk en ook als ze iets liefs zegt tegen mij zeg ik dat ik blij ben om het te horen. Ook de kinderen liggen nu voor een veel groter deel bij mij. Soms zoveel dat ze zich afvraagt of het niet teveel wordt voor me. Vroeger was dat vaak andersom. Als gezin doen we veel meer. Het is aanpoten met 3 jonge kinderen, maar we zijn een goede tandem.

Miss

Miss

23-04-2018 om 23:00

Mijn man heeft haar alleen gekust en aan haar borsten gezeten.
Daar heb ik dagelijks visioenen van. En dan walg ik al. Als ik het type vrouw zie lopen waar hij naar toe is geweest loop ik te kokhalzen.Dus begrijp jou volledig in de zin van "besmeurd"
Je kunt het maar een naam geven.

En als je op de man af eens vraagt aan haar, zullen we zaterdag of welke dag ook een avondje "plannen?" Kaarsjes aan. Massage en wie weet wat er van komt. Of wil ze dat ook niet? Dat dat te geforseerd "moet"?
Ik probeer maar mee te denken, kan me voorstellen dat het voor jou erg zwaar is en je er een flinke knauw van krijgt.

Flanagan

Flanagan

24-04-2018 om 09:44 Topicstarter

Luisteren

JJ, dank voor je uitleg. En zo lees ik, als vrouw, in je uitleg waar de zere plek zit.
Het is soms ook moeilijk om een balans te vinden waarin ‘maar even voor het gemak’, een vrouw een man wilt verwennen omdat ze weet dat dit voor hem een bewijs van een goede relatie is en aan intimiteit op zich meer gewicht wordt gehangen dan aan elke andere vorm van samenwerking dan ook ondanks dat die ook uit liefde gebeuren, terwijl die andere vormen van samenwerking net zo belangrijk en waardevol voor de vrouw zijn.

Dit kan leiden tot het gevoel van ondergesneeuwd worden. Dat is niet hetzelfde als gebruikt voelen maar als een bepaalde invulling aan een relatie geven die meer naar hem verschoven ligt dan naar je zelf.

Ze heeft in 1:1 gesprekken met therapeuten kunnen uiten wat haar kwelt. Eerlijk gezegd is het ook niet eenvoudig om toe te geven dat je seks als een quota bent gaan ervaren om zo je relatie “goed” te houden. Ik ben benieuwd hoe jij daarop gereageerd hebt. Kon je er begrip voor opbrengen of deed je het af alsof je je beledigd voelde? Door je reactie dat ze zichzelf dit aanpraatte, komt dit m.i. over als het niet naar haar willen luisteren.

Dat ze later met een ander ging, kan je zien als een beleving waarin zij in de middelpunt stond. Iemand die naar haar luisterde. Ik zeg niet dat jij dat niet hebt gedaan, dat weet ik niet. Maar in je reactie lees ik niet dat je haar serieus hebt genomen. En ik vraag mij af of de therapeuten in deze jullie goed hebben begeleid.

Dat ze nu geen intimiteit wilt, kan te maken hebben met haar gevoel niet meer terug te willen naar die tijd waarin ze seks als een quota beschouwde en zo te voldoen aan het beeld van een traditioneel huwelijk. Het zou mij niets verbazen als haar moeder haar voorbeeld is hoe ze het niet wilt. Ik lees haar actie als een schreeuw om gelijkwaardigheid.
Sorry als ik te veel ben gaan invullen; het is meer een manier van brainstormen om jou te helpen uit te vinden waar het knelt.
En sorry voor de langdradigheid, maar dat was om duidelijk over te komen.

JJ

JJ

24-04-2018 om 11:00

spijker, kop

Flanagan, je raakt wel wat spijkers en koppen hoor.

Wij hadden een vurige start, ons intieme leven is altijd erg goed geweest, van beide kanten. Veel op haar initiatief. Met de komst van de kinderen verschoven de prioriteiten wel degelijk. Minder tijd voor elkaar, veel tijd naar werk en gezin, ik vaak laat thuis, 's avonds moe etc. het bekende plaatje denk ik. De klad kwam er in, onbegrip van mijn kant, je verwijdert meer en meer van elkaar en doet je eigen ding. Ik steek zeker de hand in eigen boezem.

Ik heb mijn leven drastisch omgegooid, qua gezonder leven, tijd voor het gezin, werk en daarmee kwam er veel meer tijd vrij voor mijn lieve vrouw. Die ommekeer vond ze ontzettend goed. Toen die jongen in beeld kwam, was onze slechte periode een jaar achter ons.

Je zegt dat hij haar het middelpunt maakte en dat geloof ik ook best hoor, ook al heb ik mijn bedenkingen over zijn oprechtheid. Maar zeker in die periode dat het gebeurde ging het ontzettend goed voor mijn gevoel. De lijn ging alleen maar omhoog. Achteraf heb ik haar misschien zelfs teveel middelpunt gemaakt, benauwde het haar zelfs. Mijn vrouw heeft destijds ook gezegd dat ik 'perfect' was, maar het gevoel als man-vrouw weg was.

Of ik haar niet serieus heb genomen? Niet doelbewust, maar er is een periode in mijn leven geweest dat ik niet goed bezig ben geweest en toen ik dat aan het herstellen was, was mijn vrouw al mijlenver weg. De voedingsbodem voor haar affaire heb ik uiteindelijk wel aan bijgedragen. Dat praat het nog steeds niet goed, maar ik zie echt niet alleen een vrouw die zomaar op een ander duikt zonder aanleiding.
Het zichzelf aanpraten zijn niet zo zeer mijn woorden, dat was haar ervaring. Mijn vrouw heeft voor de buitenwereld een ideaalplaatje willen hooghouden en daardoor teveel zaken bij zichzelf gehouden die in een vroeger stadium hadden kunnen deëscaleren als erover gesproken was. Maar ze vond dat ze geen reden had om ongelukkig te zijn, terwijl ze dat toch was.

In de therapie, toen ze de 'quota' benoemde, ben ik alleen maar verdrietig geworden eigenlijk. Het is niet leuk om te horen (en eerder al te merken) dat je vrouw dingen tegen haar zin heeft gedaan omdat ze vond dat het zo hoort in een huwelijk. Ik heb daar zeker begrip voor getoond, zelfs sorry voor gezegd, want het geeft me een vies gevoel over mezelf. Ze vindt zelf ook dat ze eerder daarover had moeten praten met me. Ik begrijp volkomen dat de intimiteit tussen ons lastig is, ze inderdaad niet terug wil naar de periode dat ze het idee had te moeten voldoen aan een quota. Het is gelukkig bespreekbaar en ik heb haar de controle gegeven. Zij bepaalt. Tegeklijekrtijd legt dat druk bij haar en beperkt het mijn spontaniteit.

Schreeuw om gelijkwaardigheid is precies waar het om heeft gedraaid. Ze heeft financieel lang op mij geleund, is bij mij in gaan wonen, heeft zich erg afhankelijk gevoeld. En dat zijn zaken die het afgelopen jaar ontzettend veranderd zijn, wat positief is. We werken nu allebei, regelen samen de financiën, overleggen over aankopen, verdelen de huishoudelijke taken en managen samen ons gezin.

Bovenstaande klinkt wellicht vooral negatief, maar veel ligt al achter ons. Ze is het gevoel voor mij als haar man weer aan het ervaren en ik ben ook weer haar man voor de buitenwereld. We zijn ons bewust dat -een vorm van-
verliefdheid zoals ze voor 'hem' heeft ervaren in een lange relatie anders is dan houden van (cliché, I know) en dat zoekt ze ook niet bij mij. Haar woorden zijn tegenwoordig veel positiever.

Gisteren was ook een goede dag, ze gaf me een piepklein zoentje en dat deed heel erg veel met me.

Bedankt voor je input!

The man who removes a mountain begins by carrying away small stones.

Twijfel

O Puinhoop, wat een verhaal! Na al die tijd nog een extra element erbij. Ik voel dat jij het precies kan kaderen? Bijzonder dapper van jou!

JJ: ik snap helemaal wat jij bedoelt.... Wij probeerden na bijna 2 weken elkaar ontwijken, te praten. Ik zag hem en kon helaas niets anders denken dan bah. De man die altijd zei dat hij nooit zomaar met iemand in bed zou belanden zonder liefde, dook na 1 week in bed met een Wordfeud-tegenspeelster.

Mijn brein is dus nog steeds een flipperkast. De ene dag wil ik het nog een kans geven, tegen 's avonds walg ik van heel de situatie.
Ja, hij antwoordt op al mijn vragen maar toch kan ik het niet plaatsen.
Ik zit precies op een rollercoaster van emoties en er is geen rustig punt.

Het praten met elkaar lukt dus ook niet. Ik walg echt van hem, ieder woord vind ik een leugen en ik kan hem zelfs niet aankijken. Alles heeft een waas.

Wanneer komt er een lichtpuntje?

Puinhoop

Puinhoop

24-04-2018 om 13:02

Besmeurd

JJ, ik begrijp het heel goed. Ook voor mij voelt het zo, sterker in het begin nog. Ik heb hem toen ook gevraagd: waar heeft ze allemaal gezeten met haar handen? Wat is er nog van mij? Ik dacht ook almaar, als we zoenden: zij heeft hem ook zo gezoend, is zo dichtbij geweest, heeft hem geroken, geproefd, gevoeld en dan werd ik gek van pijn en jaloezie.
Nu na zijn laatste bekentenis heb ik dit ook wel. Maar het weerhoudt me niet sex te hebben met hem. Ik kan me heel goed voorstellen dat je die intimiteit nodig hebt met elkaar, ik zou niet zonder kunnen. Sex is veel meer dan alleen je eigen lustgevoelens, het is iets unieks wat je met niemand anders hebt dan met je eigen man/vrouw. Daarom doet het ook zo zeer en is het zo'n verraad als de ander dat wèl heeft gedaan.
En sex als maatstaf: ja, ik vind het erger dat hij óók met haar gevreeën heeft. Hoewel, nogmaals, ik daar makkelijk overheen zou stappen als het die ene keer was en daarna duidelijk over. niet dat ze nog sex hebben gehad daarna, maar hij heeft haar wel opgezocht nog 3 keer. Dat neem ik hem kwalijk.
Ze heeft vrijwel geen sporen op internet, maar ik heb twee foto's gezien en vind haar niet mooier. Bepaald niet. Dat stelt me gerust, hoe raar ook. Gisteren langs haar huis gefietst, ik weet u waar ze woont. Was het nèt achter de rug, dan had ik misschien wel aangebeld om met haar te praten. Nu niet meer.

Puinhoop

Puinhoop

24-04-2018 om 13:10

JJ, juist tóen

Daar werd ik ook boos van. Wij hebben ook een moeilijke start gehad, binnen een jaar van vrijgezel naar gezin. Maar juist de laatste jaren ging het steeds beter tussen ons. Ik had het eerder wèl verwacht, dat hij vreemd zou gaan, maar nu toch niet meer?
En dna lees ik in die mailwisseling 'het is nooit echt lekker gegaan tussen ons' (hij aan haar) en 'we leefden als broer en zus': potverdomme! We hadden een levendig seksleven ook nog!
Ik word nu alweer kwaad. Enfin, ik ga naar mijn afspraak, de therapeute. Schone zakdoek mee

Miss

Miss

24-04-2018 om 13:25

Signe

Het duurt een hele tijd voor je je "open" kunt stellen . Wat ik vooral "geleerd" heb is momenteel naar mezelf te kijken. Dus mijn eigen weg te gaan. En groeit hij mee dan zien we wel...

Voor mijn gevoel ( net wat jj verwoord) waren wij op onze top van geluk. Ik zei een week voor dat ik er achter kwam het is echt The world voor mij ons leven. Ik was nog steeds in de wolken van hem na 15 jaar.

En nu redeneer ik als we Hadden The World.
We hebben 15 mooie jaren gehad.

Op dit moment is het voor mij bijna onmogelijk door te gaan met hem ( 3,5mnd verder)
Zo smerig en vies is het. Het vertrouwen is weg.
Bij ieder ding komt het ontrouwe naar boven en zeg ik ja dat zegt ie. Schouder ophalend.
Soms voelt ons leven "even" fijn... En probeert hij lief te zijn. Maar...

Ik kan je dus geen tijds indicatie geven. Vraag alles wat je wil vragen. Denk aan je gezin en jezelf. Zorg goed voor jezelf.
Ik heb veel nieuwe sociale contacten gezocht in workshops etc etc. Miss helpt je het. De zin is er niet maar overreind blijven is het belangrijkste...
Weet dat he niet alleen bent. Xxx

Maete 2

Dat liedje heb ik grijs gedraaid. Erg verdrietig. Maar zo waar...

JJ

JJ

24-04-2018 om 13:39

Puinhoop

Exact wat je zegt.
Ze had eerder kunnen vertrekken, of eerder kunnen vreemdgaan en dan had ik het logischer gevonden dan in de periode waarin het nu wel gebeurde. Het broer zus argument heb ik ook gehoord, uit elkaar gegroeid, het juiste gevoel ontbreekt, teveel mezelf weggecijferd. Ze kon in die voor mij als erg positief ervaren periode de schijn blijkbaar goed hooghouden.

Ik heb gelukkig weinig van hun onderlinge gesprekken gelezen. Ze wisselde nogal van telefoon en had de meeste chats gewist nadat het uitgekomen was. In haar oude telefoon staat wel een chat, maar ik heb besloten dat ik daar niet in wil kijken. De dingen die ik wel gezien heb (foto's, screenshots, gesprekken óver hem met anderen) zijn al fout genoeg om me upset te krijgen en ik probeer het te laten rusten. Ik zoek ook niet meer naar 'bewijs'. Waste of energy.

Blijf positief Puinhoop, jullie komen er wel.

Miss

Miss

24-04-2018 om 17:50

Signe

Ik weet niet of je mijn verhaal gelezen hebt?
Maar ik herken echt exact wat jij zegt...

Mijn man reed een uur van ons vandaag. Meisje in kwestie wist niets van ons bestaan en onze zoon was zijn neefje.

Het is alsof hij een zombie modus aan heeft gezet zegt hij. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet geloven.

Vandaag zijn we na 3,5mnd verder. Een dagje zwemmen met onze zoon, wat onze zoon zo geweldig graag doet. (Dus voor hem)
Er komt een mooie knappe meid voorbij, en ik zie hem kijken. Oh oh wat kwel ik me zelf maar er gaat vanalles door me heen.

Je man heeft dus toe gegeven een verslaving te hebben? ( mijn vermoeden is dus die van mij ook, hij zegt naar me toe te komen als hij de "drang" voelt, zie je het voor je??? )Is hij bereid daar aan te gaan werken of heb je daar ook helemaal niet meer over gesproken?

Miss

Miss

24-04-2018 om 18:13

Leuterig

Hoe is het met jou? Ben je al verder gevorderd in je stappen?

Signe en Leuterig

Mijn man zei vorige week in een gesprekje, als we er al over praten...( meestal niet langer dan 15 minuten want dan moet ik al overgeven)
Dat hij het door kon gebruiken ( die spanning met appe, ook op Tinder nog met 6 andere en het vreemdgaan met het meisje) door kon gebruiken op onze relatie. Snappen jullie dat? Herkennen jullie dat bij de mannen van jullie?

Miss

Ik herken het helemaal jouw verhaal, net hetzelfde.

Hij heeft Wordfeud geïnstalleerd, de eerste die met hem speelde maakte avances, de dag erna Snapchat en intieme gesprekken met foto's, week erna al afspraak in Amsterdam (3 uur rijden).

Hij zegt ook dat hij alles spannend vond en geen grenzen meer had. Hij vond het gemakkelijker om mij uit beeld te zetten, zij vond het gemakkelijk dat hij niet getrouwd was (zij is ook getrouwd). Maar na 2 afspraken dumpte zij hem met het excuus dat ze meer voor hem begon te voelen en dat de afspraak enkel seks was. Toen voelde hij zich dus gedumpt en zijn ze mailtjes beginnen sturen.

Hij bekende inmiddels dat hij ook andere dingen deed die kaderen in een seksverslaving.

Ik snap je helemaal als je zegt dat je moet overgeven als jullie praten. Ik walg ook van alle info én wat hij heeft gedaan. Maar na bijna 2 weken van walging, in bed kruipen, huilen en boosheid, kreeg ik vandaag de moed om het aan te pakken. (Wij negeerden elkaar eigenlijk en hij woonde zelfs even in zijn auto.)

Na weer heel het scenario te hebben overlopen (en ik die niet ging lopen zoals gewoonlijk), hebben we gepraat. Bij iedere minuut ging het beter en zag ik hem door het stof kruipen. Hij beantwoordt wel al van in het begin al mijn vragen, dat scheelt maar toch....

Momenteel is hij naar de eerste sessie van de therapie. Dus ik ben benieuwd naar het verhaal. Hij is dus absoluut bereid om er aan te werken.

Volgen jullie therapie? Alleen of met 2?
Ik heb, in vergelijking tot mijn man, een goed sociaal netwerk. Dat scheelt echt.

Voor iedereen in hetzelfde verwerkingsproces, veel moed!

leuterig

leuterig

25-04-2018 om 10:06

Miss

Sorry voor het niet reageren. Ik ben in strijd met mezelf met hem, met onze omgeving, met mijn werk. Eigenlijk heb het gevoel dat ik in strijd ben met mijn hele bestaan. Psychisch ben ik een en al ellende. Maar ik sta 's morgens vrolijk aan de bed van mijn jongens en motiveer ik ze de dag in. Moeder zijn heeft zo z'n voordelen, het houdt je op de been.

Scheiding is vorige week ingeschreven, maar we wonen 'vrolijk' samen en gaan ook samen naar therapie. Echt een hele rare situatie. Man had de papieren ontvangen, toen hij thuis was en ik niet, en had ie mij 2 dagen niets over verteld. En nu is hij weer in een zombie modus beland, zoals in het anderhalf jaar, waar hij alles bij elkaar had gelogen.

Ik word uiteraard zelf kenetter gek van mijn/onze situatie en daarom kan ik hier ook geen zinnig verhaal over schrijven. De situatie is verre van gezond voor mij en mijn boys, maar verandering?? hoe en wat. Met de afhandeling van de scheiding weet ik een ding zeker, zoals hijzelf zegt; je kan mij ieder moment uit huis schoppen....., maar dat wil ik niet doen. ufffff ben ik gek aan het worden?

Miss

Miss

25-04-2018 om 12:44

Leuterig

Wohw wat heftig!
Ben ergens maar "blij" dat de scheiding in werking gezet is. Eigenlijk is het in mijn ogen haast onbegonnen werk om door te gaan met "zn" man. Echt waar. Zo voelt het hoe langer ik er mee door ga.

Wij zijn vandaag in een pretpark met huisje. Ik zit momenteel met de hond in het bos op een bankje te huilen.
Zoon lief moest perse van mijn man in een achtbaan waar hij niet in wilde.
Als zoon niet mee in de achtbaan gaat gaat mijn man vandaag niet meer mee zwemmen vanmiddag. Hoe vind je die?

Ik ben net helemaal geflipt, als een flipperkast.
Macht spel. Afdwing gedrag.
We zijn hier om plezier te hebben, een mini midweek. En dit is hoe het dus voor de 4de keer op een rij gaat op vakantie. Alles verzieken en afdwingen. En wat deed mijn zoon huilend achter hem aan rennen papa papa ik ga er dan wel mee in. Met wallen op zijn knieën.

Ik heb het hem verboden. Hij hoeft er niet in. ( ons zoontje van 8 jaar)

WAT IS DIT???????????

Ik heb dan ook alle spullen in gepakt. En zie wel of ik er vanavond nog ben met mijn zoon. Alles in mij zegt pak je tas en ga weg.
Maar mijn zoon wil nog even zwemmen dus dat eerst. Snif snif...

Miss

Miss

25-04-2018 om 12:45

Leuterig

Precies dat dus. Het mama zijn houd je overeind. Net als mij.

Ik lijk wel een actrice

Miss/Leuterig

Wat heftig bij jullie allebei!

Soms zou je even alleen in een huisje willen zijn en hopen dat alles dan voorbij is als je buiten stapt.

Ik denk dat ik mij dit binnenkort even cadeau doe, een stilteweekend.
Ik alleen met mijn gedachten. Niet hoeven te praten.

Hier gaat het ondertussen iets beter.
Het praten heeft goed gedaan.
Zijn therapie is gestart.

Alles voelt zo raar en ook een beetje vreemd.
We moeten elkaar precies terug leren kennen nu.

Neen, dit is geen vrijgeleide voor zijn gedrag, al zijn leugens en bedrog.
Maar hij antwoordt op al mijn vragen, is bereid er alles aan te doen om terug beter te worden.
Wat vroeger was, zal nooit meer komen.
Maar stilaan geloof ik dat het misschien zelfs beter kan worden.

Al verwacht ik ook ieder moment weer een klap waarbij ik boos of verdrietig zal worden.
Ik leef in het nu, morgen weet ik nog niet hoe dit verraad zal voelen.

Miss

Miss

25-04-2018 om 19:14

Signe

Wat goed dat hij in therapie is gegaan! Dat vind ik echt een goede stap in de juiste richting. En aan willen werken, ondanks idd al het bedrog en gelieg.

Dat liegen doet en heeft mij het meeste pijn gedaan. En ik vraag me nu heel erg vaak af hoe vaak heeft hij het al eerder gedaan?

Mag ik vragen wat je man nog meer uitgespookt heeft?

Hij is een keer of vier, 2 maanden van huis geweest voor zijn werk. Etc etc. Die hele film die zich vaak afspeelt en hij zegt dat er verder ooit niets gebeurd is. Maar mijn gevoel zegt iets anders. Mijn dagboek ook. Wat ik van zolder heb gehaald. Waarom zie ik het dan nu pas? Was ik blind? Heb ik veel onderdrukt? Altijd gedacht dat doet hij niet. Maar dus toch. Via de truus erachter gekomen. Misschien bespaard hij me en liegt hij gewoon door....

Ik herken dat van de stilte die je wilt, mijn man is binnenkort een week weg voor zijn werk. En ik kijk er idd naar uit. Net als jij. Even "niets"

Later na het machtsspel van vanmiddag met de achtbaan heb ik hem genegeerd. En hij kwam net naar me toe met een sorry.
Na ja... okee dan maar. En hup eerst weer iets gruwelijk af breken en nu weer opbouwen. Dat is wat er steeds gebeurd. Dus herken de psyche wat Leuterig benoemd. Is slopend!!!!!!!

Die klappen blijven bij mij steeds komen. Wil je niet ontmoedigen want lees hier vaker ook anders maar dan bij eenmalige vreemdgangers.
Vele vertellen mij iets anders hier op het forum over verslaafde en de continue aandachtsdrang.

Therapie heb ik zelf meteen opgezocht. Een paar dagen na de uitkomst.
Hij is twee keer mee geweest. Maar wil er niet op door.
De sessie daarna gaf de therapeut ook aan aan mij dat het bijna onbegonnen werk is. Zo gesloten.
Relatie therapie ziet hij ook niet zitten. Hij vind dat we zelf maar moeten praten en met een eventuele drang naar kick of wat dan ook komt hij naar mij toe.
Zoals eerder vermeld door mede mensen hier lost dit niets op. Een verslaafde die zich gaat melden bij mij met drang. Zie je het voor je?
Ik denk dat ik dan klaar ben om zijn koffer klaar te zetten.

Ik hoop echt dat je man zich van de goede kant laat zien. Die van mij heeft er ook nog steeds. Maar soms geef ik bijna op.. kapot van verdriet.

Puinhoop

Puinhoop

25-04-2018 om 19:26

Hoe zie ik haar ongezien?

Zoals gezegd vond ik maar twee foto's -gedateerd- van haar op het net. Maar ik weet waar ze woont, waar de kinderen voetballen en waar ze naar school gaan. Iemand een idee hoe ik toch eens haar kan zien zonder dat ze mij ziet?
Ze is geen schoonheid, gelukkig. Al ziet ze er beter uit dan op de foto volgens mijn man. En nu ben ik toch nieuwsgierig. Wie weet het?

Ik heb besloten dat ik haar ook een brief ga schrijven. Niet versturen natuurlijk, maar gewoon om mijn gevoelens te verwoorden naar haar. Laat ik wel aan mijn man lezen. Idee voor jullie? Niet voor iedereen natuurlijk.

Flanagan

Flanagan

25-04-2018 om 20:22 Topicstarter

Ter overdenking

Op haar afstappen en confronteren dat jij mevr... bent, kan voor jou als machtsgevoel fungeren; leten zien dat je niet bang voor haar bent en dat je ook van haar bestaan weet ( zoals zij over die van jou).
Alleen kan je man haar dingen over jou vertelt hebben, die of heel persoonlijk zijn of heel kwetsend en vals. Een confrontatie met haar kan betekenen dat je op de hoogte wordt gebracht van die leugens. Je man kan die berichten gaan ontkennen. Alleen wordt het zo nog moeilijker om hem te geloven.
En nog moeilijker om met hem verder te willen.

Wil je echt tijd steken in haar bestaan?

Miss

Als jouw man niet in therapie wil en steeds zo gedrag blijft vertonen, dan kan ik me voorstellen dat je liever dit boek sluit.
Zijn gedrag vandaag hielp ook niet echt.
Inderdaad, steeds sorry horen en niets veranderen, zo werkt dat niet hé.

Leest hij misschien graag boeken?
Ik probeer maar een insteek te vinden.

Ik heb in de afgelopen week veel filmpjes naar hem doorgestuurd van Esther Perel.
Hij is toen zelf naar de bibliotheek geweest om haar boeken te gaan halen.

Wat mijn man nog deed? Heel veel porno kijken blijkbaar en zichzelf meermaals verwennen op 1 dag. Zo erg zelfs dat zijn werk niet vooruit geraakt. Ik heb hem in januari in dienst genomen (heb eigen zaak) na zijn ontslag in december en zag wel dat hij nooit iets afwerkte. Blijkbaar is hij ontslagen omdat hij op zijn vorige werk ook had gelogen over zijn afwezigheid toen hij naar haar ging. Hij meldde zich ziek of verdween na een vergadering.

Hier zijn dus veel potjes open gegaan. De laatste weken ging ik echt door de hel.

Geef jezelf tijd om alle potjes te openen. Als hij het echt meent met jou, dan zal hij toch moeten inzien dat alleen de waarheid jullie kan verderhelpen.

@Puinhoop

Weet je zeker dat je haar wil zien? Ga maar uit van jouw eigen sterkte.
Je gaat er helaas niets mee bereiken, alleen jezelf meer pijnigen.
Ik heb haar zelf ook opgezocht op FB en internet, weet ook waar ze woont en werkt.
Maar ik hoef haar echt niet te zien.

JJ

JJ

25-04-2018 om 22:11

puinhoop

Ik heb voor zijn deur gestaan. In mijn auto. Nee, ik wilde niet aanbellen. Ik wil hem niet ontmoeten of spreken. Wilde gewoon zien waar het allemaal had afgespeeld. Ik heb zijn nummer. Nee, ik bel of app hem niet.
De kans dat ik hem tegenkom is klein, ander dorp, paar km verderop, maar aanwezig. Wat ik doe als ik hem per ongeluk tegen het lijf loop.. geen idee. Zeggen dat het een lul is denk ik.

Ik zou het niet ingewikkelder maken dan het al is en jouw Truus geen mond laten hebben. Wat Flanagan al zegt.. ze weet waarschijnlijk dingen van je die je niet wilt horen en de boel alleen maar weer op scherp zetten.

Mijn vrouw zei ook dat ze zo goed met hem kon praten... en zij wilde scheiden. Ik hoef dus niet te weten welke versie van de waarheid ze heeft opgehangen waar hij dankbaar op ingespeeld heeft.

Ik had vandaag een pestbui door oude foto's in mijn telefoon uit die rotperiode. Ze vroeg me waarom ik depri was en ik vertelde het haar. 'Maak je niet druk. ik hou van je. We leven nu. Niet meer toen.'

Ergens heeft ze gelijk, zonder haar er te makkelijk overheen te willen laten stappen.

Praten met hem.. in jou geval met haar.. je wint er weinig mee vind ik.

Miss

Miss

26-04-2018 om 07:24

Puinhoop

Ik begrijp jou drang, maar idd het zal veel pijn omhoog halen.

Ik kan mijn ervaring met je delen... misschien geeft het een beetje inzicht...

De dame bij ons contacteerde mij zelf met alles via internet had ze me opgezocht ( en zo mijn hele familie waaronder ouders, collega's en vriendinnen) waar Ik stilletjes aan later achter kwam dat veel mensen het wisten en niets hadden gezegd. Mijn beste vriendin wist het 2 dagen voor mij en die bewuste middag reed ik daarnaar toe.

Je kunt voorstellen dat ze de wind van voren van me kreeg, maar zij en haar man hadden die 2 dagen niet gegeten of geslapen.. zo kapot ervan..

Maar goed,
Na 5minuten over en weer berichten. Belde ik haar.
De Truus. En het eerste wat ik zei Was ik kom naar je toe!! Maar ze woonde ver weg dus was op dat moment geen optie.

Het bellen met haar is al vreselijk geweest... ze vertelde vanalles van wat ze besproken hebben, maar ik kwam dus niet voor in alles want hij had ons verzwegen. Alles was dus gelogen.

Ze hadden echt weken van smorgens tot savonds contact.
Ze vertelde me hoe vaak en wanneer ze contact hadden etc etc. Ik kan nog wel even doorgaan.

Ik heb dan alles verwijderd in Whatsapp. En toch helpt het niets. Het zit in je brein gegrift.
Omdat ze zei het betekende veel. Ze was smoorverliefd etc etc. "Het eerste waar ik aan dacht was jou vanmorgen zei mijn man " dat soort teksten.

Mijn man noemt haar nu Gek.
Wie is hier nu Gek?

En daarom zeg ik doe het niet. De hele film, blijft zich afspelen wat ze gezegd heeft. Erg pijnlijk en verdrietig.
Het maakt het er veel lastiger op je man te geloven, precies wat de mede mensen hier posten.

Miss

Miss

26-04-2018 om 08:48

Signe

Heftig te lezen dat hij zelfs ontslagen is bij zijn werk door het liegen.
Hopelijk gaat je bedrijf er niet aan stuk, en kun je het overreind houden? Want dat zou echt vreselijk zijn. Denk goed aan jezelf en houd dat overreind. Want dat heb je opgebouwd.

Is jou man vroeger veel aandacht te kort gekomen?
De mijne wel. Niet dat dat het "goed" praat. Maar zou dat een oorzaak van kunnen zijn?
Als ik me verdiep in verslavingen lees ik dat soort theorieën.

Hij leest zelf niets, ik had het boek houd me vast gekocht. Na 10 pagina's zei hij moet ik doorgaan met lezen? Hij weet wel dat hij fout is zegt hij.

Hij richt zich op volgende uitvluchten. Nieuwe opleiding starten. Solliciteren op dat soort uitvluchten. Vijf avonden per week sporten. Werkt ook veel in het wkd wat bij zijn werk hoort.

Potjes gingen dus open en daarna weer heeeeel vlug dicht. Ik heb te doen met een extreem gesloten man.
Soms denk ik wel eens zou hij depressief zijn?
Vorige zomer zijn er heel erg veel verdrietige situaties geweest. En momenteel is zijn moeder uitbehandeld in kanker.
Dit is dus ook de reden waarom ik moeizaam door kan met opbouwen. Wanneer komt die uitvlucht in drang/aandacht weer? Is dat over een paar mnd of over een jaar. Ik weet dat het weer gaat komen. Dat voel ik.

Op dit moment werk ik dus aan mezelf. Maar ik ben zo niet. Ik ben iemand die leeft voor andere. Te goed. Te lief hoor ik vaak. En daar is dus misbruik van gemaakt. Dus ik ben constant in 2 strijd met mezelf.
Mijn hoofd zegt stop hier mee en mijn hart zegt ga door....
Dus wat mij steeds gezegd word zorg goed voor jezelf doe ik, de ene dag lukt dat beter dan de andere. Dat kan ik je meegeven.

leuterig

leuterig

26-04-2018 om 10:03

De andere vrouw

Ik zou ook zooo graag een eerlijk gesprek met haar willen voeren over alles wat zij in een anderhalf jaar besproken hebben, maar helaas ik spreek haar taal niet en zij spreekt zelfs geen Engels. Ik heb toch mbv google translate 2x teksten naar haar gestuurd, alleen kwam er geen enkel reactie terug. Ik weet dus alleen de versie wat ik van hem heb gehoord, en wat ik zelf heb achterhaald. Ik weet dat ook aan haar veel leugens zijn verteld, maar niet wat.
Tot het eerste moment dat ik erachter kwam wist zij bijv. niet dat hij getrouwd was en (oude) kinderen had. Pas die dag had hij haar haastig verteld dat zijn vrouw erachtergekomen was.
Ik ben ook veels te ver gegaan in het zoeken naar waarheden, omdat ik letterlijk gek werd van elke keer veranderde versie van zijn verhaal.

Dat zoeken heeft mij letterlijk ziek gemaakt; mijn heel huwelijk was ineens een grote leugen en ik leefde met een narcistische persoon die geen enkel respect of empathy had voor zijn vrouw en/of kinderen en alleen dacht aan zichzelf en zijn ***. Dus ja, als ik de kans zou krijgen zou ik een gesprek aangaan, maar helaas moet ik daarvoor naar een onbekend mafialand gaan... en zoveel risico is hij niet waard.

Puinhoop

Puinhoop

26-04-2018 om 10:44

Niet aanspreken natuurlijk! alleen zien -op afstand

Flanagan en JJ, welnee, ik ga haar niet aanspreken. Alles is anderhalf jaar geleden gebeurd, immers, alleen heeft ie nu pas opgebiecht dat er ook sex was. Maar ik ga echt geen slapende honden wakker maken. Ik wil haar even zien, op veilige afstand, ik laat haar liever niet weten dat ik er ben.
JJ, ik ben ook een paar keer langsgefietst, van voor en achter bekeken dat huis. De route gefietst van kroeg naar dat huis om te beleven hoe ze dat samen hebben gedaan die nacht, hoe mijn man zijn fietsje tegen de gevel heeft gezet en mee ging naar binnen. En later de trap op, het bed in. Wat ej zegt, om 'de plaats delict' te bekijken.
Mijn man begreep die brief ook verkeerd, zei alle contact destijds verbroken te hebben en nu zou ik dat weer aanhalen: maar nee, ik wil haar schrijven puur voor mezelf, om het te verwerken. Ook om hem te laten lezen wat het met me doet.
Hij zei ook al: als je haar zou spreken, zou ze misschien beweren dat ik er op aan had gedrongen sex te hebben oid, haar woord tegen het mijne. Maar het maakt me niet uit wie er mee begon, hij ging er in mee immers. Het is gebeurd, wie er ook mee begon. Daar zijn er altijd twee voor nodig.
Nee joh, ik heb al genoeg pijnlijks gelezen in die mails van hun. Inderdaad, ook mijn man: "Ik krijg je niet meer uit mijn gedachten, kon wel verliefd zijn" en het misselijke 'het heeft nooit echt lekker gelopen tussen ons en we leven als broer en zus', terwijl het juist de laatste jaren voor het gebeurde steeds beter ging, we vreeën de sterren van de hemel. Ja, dat doet erg pijn. En ook: "Ik haal straks mijn dochter op van eenvriendin en kom daarna naar je toe." Wat heeft hij mij voor smoes verteld waar hij met de auto heen moest? Tanken?
Nee, contact met haar lijkt me een heilloze zaak. Ik heb natuurlijk al heel lang meegelezen in dit onderwerp hier en gezien hoe destructief dat kan zijn. Dat ga ik niet doen. Maar ik wil gewon zien hoe ze eruit ziet. Dat is alles. Begrijpen wat hij in haar zag. en als ik de mails lees, begrijp ik het ook wel. Het is meer de aandacht en interesse dan het uiterlijk. Hoewel je je wel afvraagt wat beledigender is: een vrouw die mooier is of echt zo'n lelijk mokkel als ik nou zag.

Ik ben heel blij met jullie, weten jullie dat? Dank je wel voor het medeleven. Het is goed om dit leed te delen met elkaar.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.