Relaties Relaties

Relaties

Verder na ontrouw deel 3

Deel 2 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Puinhoop

Puinhoop

14-05-2018 om 08:48

Geen rozegeur

Ach Miss, wat een narigheid voor jou. Ik denk ook niet dat er enige verbetering komt in jullie relatie als je man zich zo blijft opstellen. Meerdere malen bedrogen en het niet zelf vertellen....als hij er echt aan werken wil, gaan jullie samen naar een therapeut, jij niet alleen. Gebruikelijk is dat óf hij in zijn eentje of een stel samen gaat na zoiets. Niet de vrouw alleen.
Maar ook hier is het niet alleen rozengeur en maneschijn, hoor, ook al klinkt het zo soms wel misschien. Gisteren weer een etentje gehad en dan moet je converseren -waren tamelijk vreemde mensen voor ons- maar de tranen zaten me dicht onder de huid. Ik heb af en toe op de wc ook even zitten huilen.
Ik zag 'm lachend rondlopen en beeldde me in dat hij ook zo stralend had gelachen bij haar thuis, zo gelukkig. En daar kwamen de waterlanders weer. Ik keek naar hem en zag hoe aantrekkelijk hij was en dat ze dat ook had opgemerkt en hop, volgende bui.
Praten gaat soms erg moeizaam. Hij wil er liever niet aan denken, zoekt veel afleiding, ik mail hem wel maar krijg zo mondjesmaat iets terug dat ik niet de indruk heb dat het prioriteit heeft, terwijl hij dat wel zegt. Ook krijg ik nogal eens opmerkingen die ik niet eens terug kan verwoorden, maar die ik nogal bot vindt. Komt er op neer dat ik zwelg in mijn verdriet en ook eens zou moeten 'accepteren, slikken en doorgaan'.

En dan aldoor kritiek krijgen. Eerst zegt ie dat mijn figuur perfect is, alleen dat buikje dan...dan zou hij het leuk vinden als ik eens een hobby opnam, zoals tekenen en schilderen (deed zij), en van het weekend trad hij op met zijn band en hij had het zo vaak gezegd hoe leuk het zou zijn als ik ook weer eens danste. Deed ik dat,. kwam ie achteraf met commentaar dat het zo houterig was en dat je kon zien dat ik het al lang niet meer had gedaan. Waarover ik erg kwaad werd en riep dat hij dan maar naar Miss Perfect moest als het hem allemaal niet beviel. Die man kan zooooo moeilijk sorry zeggen, meent dat ie alles eruit moet kunnen gooien en noemt dat dan 'eerlijk'.

Vandaag ga ik stoppen met roken. Was weer begonnen, rookte al 5 jaar niet meer, door deze toestand. Tegen de muren opvliegen dus Alles zal wel los komen wat ik er zo fijn onder hield met tabak. Maargoed, dan komt het maar.
Bah. Ik vind het zó verschrikkelijk dat hij tóch met haar heeft gevreeën. En al die tijd me voorliegen. Ben er misselijk van.

Time out

Time out

Voor mijn gevoel
Voor mijn relatie
Voor wat was

Na mijn crash van een dag of 5 heb ik alle puzzelstukjes weer wat bij elkaar geschraapt.
Ik ben diep gegaan, erg diep.
Van alle emoties, bedrog en leugens.

Ook al beantwoordt hij al mijn vragen, is hij open en wil hij mij meer dan ooit.
Mijn gevoel is bevroren, ik zit vast in mezelf.

Hij heeft nu ook eindelijk door dat het niet meer lukt zo.
De communicatie is nu zakelijk en we proberen elkaar zoveel mogelijk te ontwijken (vooral dan van mijn kant).

En dat doet mij, raar maar waar, zo een deugd.
Ik kan weer ademen, dingen zachtjes oppakken en even niet huilen.

Wat de toekomst brengt, weet ik niet.
Maar dit is nu en ik heb hier nood aan.

Time out

juf Ank

juf Ank

14-05-2018 om 12:15

puinhoop

Wat heb je nodig?
je blijft maar bezig om aan zijn voorwaarden te proberen te voldoen. En hij gaat vreemd, liegt tegen je en heeft alleen maar kritiek op je. merkt niets van jouw verdriet want loopt stralend rond terwijl je zit te verbijten. Daarnaast beweert hij dat je je er maar eens overheen moet zetten. M.a.w. hij neemt je totaal niet serieus, vind jou eigenlijk gewoon niet de moeite waard en heeft geen last van jouw verdriet.
Wat doe je?

Victoria

Victoria

14-05-2018 om 13:47

Puinhoop

Hij gaat vreemd en hij vindt dat JIJ moet veranderen? Heeft steeds kritiek op jou?

Dit is echt zo ontzettend fout, Puinhoop......

Er is geen enkele valide reden om vreemd te gaan. Als je niet tevreden bent met je relatie dan ga je daar een gesprek over aan (en niet: kritiek geven. Dat is geen gesprek).
Jij hoeft niet aan allerlei voorwaarden te voldoen om de relatie weer op poten te krijgen, HIJ zal aan allerlei voorwaarden moeten gaan voldoen om aan jou te laten zien dat hij echt voor jou kiest en met jou verder wil.
Als ik nu lees wat jij schrijft, dan doet hij het tegenovergestelde.

Bobbie

Bobbie

14-05-2018 om 14:24

Wat is dat toch

Dat mensen zich geen verdriet en boosheid gunnen?
Waarom moet jij accepteren en slikken en doorgaan om wat HIJ verziekt heeft?
Waarom probeer je aan zijn eisen te voldoen zodat je verandert in "haar"?
Wanneer zet je jezelf voorop, trek je de grens en zeg je: ben jij besodemieterd, het is afgelopen en jullie verdienen elkaar?
Waarom laat je jezelf zo martelen?

Pennestreek

Pennestreek

14-05-2018 om 15:39

Puinhoop, dit klinkt toch niet goed hoor

Kritiek? Op je buikje? En als je doet wat hij vraagt (dansen) is het nog niet goed? Je moet het maar accepteren, wat er is gebeurd?? Tijd voor een heel hartig gesprek! Als hij jou zo graag wil houden zal hij beter zijn best moeten gaan doen hoor! Dit klinkt absoluut niet als iemand die veel spijt heeft dat hij jou pijn heeft gedaan, hoogstens spijt van dat het is uitgekomen...
Sorry dat ik zo hard ben, maar echt meissie, dit kan niet. Ook niet onder het mom van 'eerlijk'. Je kunt eerlijke boodschappen ook positief verpakken hoor, zo moeilijk is dat niet. Ik ben het even kwijt, maar hebben jullie relatietherapie? Dan zou dit het onderwerp voor het eerstvolgende gesprek moeten worden, wat mij betreft.
En hebben jullie geen therapie, dan lijkt me dat hoogst noodzakelijk.
Kom op hoor, je bent het waard dat hij ook zijn best doet voor jou en jullie relatie!

Puinhoop

Puinhoop

14-05-2018 om 17:11

Zo is het

Ja, daar hebben jullie allemaal volkomen gelijk in. Als ik het zo lees, alsof het van een ander is, denk ik ook: Hallo, waar is die man mee bezig? Ik heb het met een vriend erover gehad -die er die avond bij was- aan wie hij hetzelfde halve verhaal had verteld en het viel hem erg tegen van mijn man, dat hij dat verzwegen had. Ook hij merkte op dat hij wel erg veel verantwoordelijkheid afschoof.
Ik ben inmiddels begonnen met een nieuwe mail aan hem, waarin ik hem al die twijfels ook duidelijk maak. Dat dit geen enkel vertrouwen schept en dat ik er zo een hard hoofd in krijg dat we het gaan rooien samen. We gaan ook in therapie, ik ben aan het uitzoeken welke we vergoed krijgen.
Ook ik vind dat de bal bij hem ligt om zijn best te doen. Ik peins er niet over om aan die voorwaarden te voldoen, hoor. Als ik niet goed genoeg ben in zijn ogen, dan zoekt hij maar een ander.
Het is aan die therapeut om hem ook te laten inzien dat we er zo niet uit gaan komen. Dat zijn kritiek niets met eerlijkheid te maken heeft maar bot is. Dat hij zijn spijt toch duidelijker zal moeten maken door ook in te gaan zien dat hij volledig zelf verantwoordelijk is voor het gebeurde.
Vanmiddag was ik echter in tranen, kwam op zijn kamer om een peuk te bietsen en dan is hij wel weer heel lief, moedigt me aan door te zetten maar als het echt niet gaat met stoppen, dan maar, en neemt in in zijn armen en droogt mijn tranen. Hij heeft het er wel moeilijk mee. Hij stort zich alleen sneller in afleiding dan ik.

Miss

Miss

14-05-2018 om 20:39

Oh puinhoop

Het "lijkt mijn" man wel. Sorry voor de vergelijking... komt misschien hard aan. Altijd kritiek. Vooral op andere. Te dik. Te dun. Te bleek. Te lang. Te breed.

Ik zeg dan tegen hem begin is bij jezelf!?
Debiel.
Dat kun je hem duidelijk zeggen.

Jij bent goed zoals je bent als mens, "houterig"in zijn ogen en met andere hobby's!
Wat Maete 2 tegen mij zei. Ik hoef niets te veranderen. Jij ook niet.
Hun horen respect voor ons te hebben.

Ik ga door met mijn therapie vanwege mijn hoofd wat overuren maakt... Maar verder ga ik mensen om mij heen koesteren en geen tijd meer in hem steken. Net als Signe bevroren.
De koek begint op te raken. Ik ga stoppen met hem te praten... als ik er niet over begin is het nooit gebeurd in zijn ogen. En word er zo moe van.
Het liefst hield ik er mee op...
Kostbare energie steek ik in dierbare. Bah ik walg er van.
Zondag gaan we naar een festival en idd ik zit er nu al aan te denken.. zie hem naar vrouwen kijken.. precies zoals jij zegt. Vreselijk. Ik denk dat ik in tranen uit ga barsten.
Tis dat ik geen drugs gebruik maar kan nu mensen begrijpen die uit willen vluchten in bepaalde levens fases!!!
Wat een begrip krijg je toch voor de mede mens nu je zelf in rouw zit..

Morgen het gesprek bij mijn kennis. Ik heb barstende hoofdpijn nu. Ben bang maar ook 'blij' bevestiging te gaan krijgen van mijn gevoelens.

Hij doet zijn best. Dit wkd een etentje gehad en kwam met bloemen aan.. verzet zijn werk volgende wk omdat ik onze zoon niet uit school kan halen voor een workshop die ik ga volgen.
Allemaal heel lief, maar voor hoe lang blijft dit? Zit er steeds in mijn achterhoofd. Net als bij jou. Allemaal maar tijdelijk. Ze houden ons voor de gek. En die tijd begint te naderen dat we daar eens mee op moeten houden. Ons voor de gek te laten houden.

Puinhoop richt je eens op wat jij fijn vind.

Miss

Miss

14-05-2018 om 21:03

Extra toevoegen

Soms lijken we wel gehypnotiseerd door de liefde.

En nu ook weer dat lief zijn....
Eerst trappen ze je de grond in omdat je een 'buikje ' hebt of niet in zijn hobby mee gaat.

Voor dit alles van het uitkomen van de ontrouw voelde ik me ook enorm goed, net als met het etentje af gelopen wkd. En vandaag denk ik dat gevoel is nu raar.

Ik leek toen gehypnotiseerd nu niet meer... van zn roze wolk afgevallen. Bewust van wat er gebeurd is en was het wel echte liefde toen?

JJ

JJ

14-05-2018 om 21:15

Nee toch

Puinhoop, een krap maandje terug wilde je nog weg van dit forum, omdat je het achter je wilde laten. Je schreef:

"Wat wens ik het jullie ook toe, deze gang van zaken, een positieve ontwikkeling. Wij zijn nu echt heel wijs met elkaar, vrijen de sterren van de hemel, doen meer samen, zoals wandelen, samen de kroeg in ipv hij alleen, es een avondje netflixen, fietstochten maken, van alles."

Een paar dagen terug was je ook nog zo positief. Ik voel met je mee hoor.
Het lijkt bijna alsof er door zijn 'bekentenis' iets bij hem geknapt is, zoals je het nu beschrijft, alsof het hem allemaal ineens niet meer veel uitmaakt of je blijft. Misschien moet je het hem eens op de man af vragen.

Je stelt je wat afhankelijk op (lijkt het), pas op dat hij geen medelijden met je gaat hebben. Zo klinkt dat sigaretje aanbieden en troosten wel een beetje. Maar ik was er niet bij, lastig oordelen. Ik herken er wel wat van uit de tijd van mijn emotionele dieptepunt, dat ze me trooste omdat ze vond dat het moest, niet omdat haar hart brak.

Die kritiek op jouw leveren vind ik vreemd. Mijn vrouw heeft ook een buikje, en dat is het mooiste buikje van allemaal, want daar zijn mijn 3 kinderen uit geboren. Zelf is ze minder tevreden, en dat is een vrouwendingetje (ja generalisatie ), I know. Altijd wel zelfkritiek en positieve dingen vaak niet willen horen. Gezeur over een lichaam altijd, alsof dat het enige is dat telt. Laat hij zijn eigen innerlijk nou eerst eens opruimen voordat hij gaat zeuren, niet echt fair.

Maar kom op Puinhoop! Laat hem weten wat je ons zegt, hij moet jou terugwinnen en begrijpen dat zijn onthulling, ook al lijkt het voor hem lang geleden, bij jou nu veel pijn doet. Dat is lastig te begrijpen, mijn vrouw kon er in het begin ook niks mee. Voor haar was het na een paar weken al 'lang geleden'.

Ga lekker de sportschool in. Je hoofd leegmaken, andere mensen bekijken, praatje maken. Je voelt je weer beter, je bent er even uit. En nee, niet voor hem en ook niet met hem. Works for me en het is een goede anger management.Zeker net na het uitkomen vlogen de scheldwoorden door mijn hoofd bij elke duw tegen het apparaat.

Bij mij gebeurt niet al teveel nieuws, niks noemenswaardig, wat het tegelijkertijd weer eng maakt. Na een top vakantie week weer een gewone werkweek met weinig intieme momenten en dan slaat de twijfel al weer toe. Ik zou blij zijn als de onzekerheid over mijn relatie wat gaat afnemen.
Met haar affaire ben ik momenteel -gelukkig- niet echt meer bezig. En zij ook niet. Zij is vooral bezig met het uitzoeken van een vakantie. Ook dat maakt me onbewust zenuwachtig. Vorig jaar hadden we een hele leuke vakantie, vlak daarna kwam ze hem tegen en was het einde oefening. Ik merk dat ik erg op zoek blijf of het geluk dat ik denk te zien ook écht is. Ze bevestigt regelmatig dat ze niet meer zomaar bij me weg zal gaan, wat ik retourneer dat ik liever hoor 'ik wil ontzettend graag bij je blijven, voor altijd'.

juf Ank

juf Ank

14-05-2018 om 22:37

puinhoop

je draait jezelf een rad voor ogen. je bent wel degelijk bezig te proberen hem te behagen. je danst als hij wil dat je danst en je accepteert allerlei kritiek. Nu ben JIJ weer bezig uit te zoeken hoe het zit met therapie en de vergoeding....
Als ik niet goed genoeg ben in zijn ogen zoekt hij maar een ander.... dat had hij toch al gedaan? En NOG blijf je bij hem en WEER geeft hij aan dat je niet goed genoeg bent en ga je door met hem. En als je in tranen uitbarst en hij droogt je tranen dan is hij óh zo lief' En hij doet zo zijn best.
Echt.
Waar ligt je grens?

Miss

Miss

15-05-2018 om 23:33

Het doek is gevallen

Vandaag het gesprek gehad met mijn oude vrienden.

En in het gesprek kwam aan bod dat hij tijdens onze "verkeringstijd " al vreemd ging. Zelfs met de grootste slet van de sportschool.
Ik was toen 18 jaar en daar zelfs gestopt met sporten vanwege haar. Omdat ze daar dag en nacht mooi liep te wezen.
Toen der tijd 10x gevraagd of hij ooit wat gehad had met haar. Zelfs in mijn jeugdige dagboek komt ze nog aan bod.
En naar mijn idee verzwijgt hij nog veel.
Hij had het verbannen beweerd hij.

Had ik toen mijn intuïtie maar gevolgt. Nu 15 jaar later een kind rijker.
Mijn leven lijkt vanaf mijn 18de jaar 1 grote leugen..

Ik ben letterlijk kapot. Dit is nog erger dan het vreemdgaan Af gelopen december.

Miss

Miss

15-05-2018 om 23:39

Leugens op leugens

Hij beweerde toen dat hij er niets mee gedaan had. Ik heb haar zelfs gebeld vandaag. Wat hij niet weet en hij denkt dat mijn vrienden het me verteld hebben. Maar we hebben haar samen op gebeld en kreeg ik de bevestiging van het ongelofelijke wat dus toch waar was. Ze heeft het over 3x all the way. En de details zal ik jullie besparen.

Hij heeft het vanavond over één keer, ik was muis stil en zei niets.

Hij liegt dus nog steeds.

Ik ben stuk, gebroken, bevroren... Alles tegelijk.... snik...

JJ

JJ

16-05-2018 om 02:11

wakker

Elke nacht word ik wakker. Droom gaat hetzelfde. Vrouwlief ziet me niet meer staan. Wil bij me weg. Blijkt toch nog contact te hebben met hem, doet bot tegen mij. Vervelend, ze zijn erg realistisch, van die dromen waarvan je twijfelt of je wel slaapt. Hebben meer mensen hier last van (gehad)?.

Miss, ik denk dat je er goed aan doet. Ik heb al eerder gezegd dat ik vind dat hij nooit echt zijn best voor jullie herstel doet of eerlijk klinkt in zijn handelen o.b.v. je ons verteld. Kies toch voor jezelf of ga op zijn minst een tijdje weg om je gedachten op een rijtje te zetten en verlost te zijn van de confrontatie met hem. Met een kind al ingewikkeld zat.

Miss

Ik vrees dat je deze man niet veranderen zal. Het zit er blijkbaar al van jongsafaan in. Ik weet niet of ik hier nog in therapie zou geloven.
Je geeft het zelf al aan, een verleden bestaand uit leugens, en wie weet hoeveel dingen zijn er die je nog niet weet...
De beslissing ligt uiteraard bij jou maar in dit geval zou ik niet twijfelen.
Gun jezelf een betere toekomst en neem hiervoor de juiste beslissingen.

Heel veel moed
Liefs x

Die dromen herken ik niet. Wel het heel slecht slapen, meermaals wakker worden en dan het misselijk makend gevoel dat komt wanneer je denkt aan wat gebeurd is. Zo is het heel lang geweest, de eerste gedachte die bij me opkwam wanneer ik wakker werd.
Dat is intussen beter, niet meer overheersend, maar toch denk ik er nog dagelijks een paar keer aan. Het maakt me meestal niet meer zo intens verdrietig als toen, gelukkig maar. Maar die dromen, neen dat had ik niet.
Waar ik heel erg had waren de visuele voorstellingen. Terwijl ik er echt niet bij was
In mijn gedachten zie ik echt alles, ik zie een kamer met meubels en gordijnen en lichamen, terwijl ik totaal niet weet hoe dat eruit zag. Onze verbeelding he....

Die visuele voorstellingen zijn fel gebeterd toen ik een drietal sessies EMDR gevolgd heb.
Echt een opluchting dat ik daar grotendeels van verlost was.

Ik hoop voor jou dat jullie ook vorderingen maken in herstel. Zo te horen gaat het best wel goed bij jullie. Heel raar dat het intieme dan zo achterwege blijft. Maar zolang jullie hieraan werken is er kans op beterschap zeker.

Misschien moet je proberen in te slapen terwijl je aan positieve dingen denkt tussen jullie en heb je kans dat dan over die positieve dingen gaat dromen

JJ

JJ

16-05-2018 om 09:58

Maete

De visualisaties ken ik wel. Ik heb helaas wat meer details over where the 'magi..' horror happened. In een argwanende bui ben ik zelfs wel eens naar zijn huis gereden en dan zijn er nog de foto's e.d..

Ik heb een tijdje geen last gehad van wakker liggen van 'aparte' dromen, maar ze zijn er nu bijna elke nacht, zonder dat ik overdag nog echt bezig ben met haar affaire eigenlijk.

Het raakt me momenteel niet echt meer zoals in het begin. Al komen er wel dingen terug bij de simpelste dingetjes. Voorbeeld van gisteren. Website Allerhande van AH stelt je de vraag 'Waar heb je zin in?'. Mijn vrouw had een screenshot op haar telefoon destijds waar ze zijn naam daar had ingevuld om blijkbaar vrolijk naar hem of vriendinnen te sturen. Zulke 'confrontaties' zijn strontvervelend en ik moet mezelf dan tegenhouden niet een screenshot met haar naam te maken en naar haar te sturen om te kijken of ze het begrijpt.. maar zij is dat al lang weer vergeten joh. Dat was in de periode dat ze maar wat graag wilde scheiden en het contrast niet groter kon zijn tussen haar roze bril en mijn verdriet. Dat soort dingen zijn nog steeds pijnlijk.

's Avonds, in bed, wordt het intimiteitsprobleem wel uitvergroot natuurlijk. Wanneer ze op haar telefoon zit te scrollen, dan het lichtje uitdoet en welterusten zegt. Weer een dag voorbij. Van de week maakte ik voorzichtige avances, maar geen enkele response. Bespreek ik dat met haar, dan begrijpt ze me niet heel goed, vaak een geïrriteerde reactie wat me het gevoel geeft dat ik zeur. Ik stop het in bed dan ook maar weg, probeer geen verwachtingen te hebben en positief te blijven dat het ooit wel weer goed komt op dat vlak.

Maar met die gedachte probeer ik wel te slapen en dat zal het vast beïnvloeden.

Over het algemeen gaat het goed hoor. Maar ik blijf sceptisch. Ze zegt zelf ook 'we zijn goed op weg maar we zijn er nog niet', duidend op het gebrek aan intimiteit, aantrekkingskracht van haar kant en het ontbreken van een vanzelfsprekend, spontaan gevoel.

Marin

Marin

16-05-2018 om 13:46

Miss!

Ja tuurlijk keek hier toch nog even. Wat vreselijk erg voor je allemaal. Je moet op dit moment helemaal getraumatiseerd zijn. Althans dat was ik wel in een soortgelijke situatie. Als ik je een raad mag geven: kies voor jezelf! Ik heb jaren ook geprobeerd met hem er aan te 'werken' via therapeuten e.d. Achteraf zie ik dat hij het alleen maar deed om mij aan het lijntje te houden.
Jouw energie gaat er in zitten en hij vindt dat hij eigenlijk niet zo'n probleem heeft. Het is anders dan bij sommige hier waarvan de partner een keer eens een fling had daar spijt van heeft en voor de relatie wil gaan. Dit is verslaving, dat is anders. Gaat alleen werken als hij beseft dat hij een probleem heeft. Probeer hem daar niet van de te overtuigen, daar moet hij zelf achter komen en de kans dat dat gebeurt is heel klein.

regenboog

regenboog

16-05-2018 om 19:13

Ik herken het dromen maar al te goed.
Heb het ook erg gehad, soms meerdere malen per week en dan haast gaan geloven wat je hebt gedroomd.
Dromen is voor je brein ook een manier om te verwerken.

regenboog

regenboog

16-05-2018 om 19:22

Miss

Lieve Miss,

Wat vreselijk naar allemaal voor je!
Ik wens je veel sterkte toe, kan me heel goed voorstellen dat het schip hier strand.
Want tot hoe ver wil je gaan?
Kies voor jezelf en je kind.

regenboog

regenboog

16-05-2018 om 19:50

Puinhoop

Ik schrok van je post waarin je schreef dat je man commentaar op doen en laten levert.
Hij vond ook dat je een klein buikje had???
Is hij zelf soms Mr. Perfect ofzo?
Je mag best eens wat commentaar op je partner hebben maar als je echt om iemand geeft dan accepteer je zijn of haar onvolmaaktheden.
Dan ben ik je goed zoals je nu bent.
Ik ben ook wel veranderd door man maar niet voor man!
Ik ben veranderd omdat ik zelf mijn tekortkomingen ook zag en daar zelf wat mee wilde doen. Niet om man te behagen.
Ik ben ook wel lange tijd onzeker geweest over mezelf omdat zij zo anders is qua uiterlijk dan ik ben.
We zijn in geen enkel opzicht met elkaar te vergelijken.
Maar ik val zelf ook niet op bepaalde types, het is het algehele plaatje en vooral iemand zijn persoonlijkheid.
Ik denk dat Puinhoopman zijn handen dicht mag knijpen dat jij hem nog een kans geeft en met hem verder wil gaan.
Ik zou me alleen wel afvragen of hij wel goed genoeg voor jou is en jij niet beter kunt krijgen?

Sterkte lieve Puinhoop!

Puinhoop

Puinhoop

17-05-2018 om 11:14

Therapie en assertiviteit

Zo gaat dit allemaal niet goed komen inderdaad. Dus na veel gepuzzel (waarom maken ze dat zo moeilijk?) heb ik uiteindelijk gezien dat we gewoon naar de therapeute kunnen die ik uit had gezocht. Ik heb hem gezegd dat als we door de vloer van het huis zouden zakken, hij er ook geld in zou steken, dus nu niet krenterig moet zijn.
Blijkbaar heeft hij totaal niet in de gaten hoe bot en tactloos hij is. Gisteravond troffen we elkaar in de kroeg en ik had net een huilbui gehad. Dus ik was stil. 'Zal er daar wel iets gebeurd zijn' (hij is geen fan van mijn geloof, ik was naar bijeenkomst). Verdikke, meteen weer op iets anders afschuiven. Dus nee, ik maakte duidelijk dat het met niets anders te maken had dan belogen en bedrogen te zijn. Moppert ie: 'Nou, gezellig."
Die man is echt blind. Dus we hebben die therapie heel hard nodig. Ik om grenzen aan te geven en assertiever te worden en hij om te leren welke impact zijn woorden op mij hebben.
Hij denkt almaar dat hij zoveel doet voor het gezin en ik zo weinig. Maar dat is quatch natuurlijk. Ik wierp tegen dat ik me volledig inzet voor onze relatie, met mails, therapie zoeken, vergoedingen, daar ben ik veel meer mee bezig. Nee, dit is volkomen scheef. Als hij niet tevreden, is, zoekt ie maar een andere Truus, maar ik ben niet van plan een leven lang commentaar te krijgen. Inderdaad, hij mag heel blij zijn dat ik hem nog wil.

JJ

JJ

17-05-2018 om 12:10

puinhoop

Herkenbaar hoor Puinhoop. Je toon t.o.v. je man is wel ernstig aan het veranderen zeg!
Ik hoop dat hij inziet dat het veel met je doet en dat dat dus ook belangrijk voor hem zou moeten zijn, of hij het nou wil bagatelliseren of niet. Hij moet jou serieus nemen.

Gisteren kwam een gesprek met mijn vrouw op mijn nachtmerries. Ik had het erover dat ik dit met lotgenoten -jullie dus- deel. Ze wilde dat ik met haar erover zou praten, haar zou wakker maken als ik ervan wakker lag. Dat wilde ik best, dus ik uitleggen over het wakker liggen zonder dat ik dat zelf wil en het voorbeeld hoe zo'n Allerhande website me al weer een flashback kan geven. Mijn vrouw vindt vervolgens dat ik haar de hele tijd een schuldgevoel wil aanpraten. 'Zij begint toch ook niet meer over de hele periode van ongelukkig zijn ervoor, dat is toch ook lang geleden?'. Ik vind vreemdgaan, en vooral de manier waarop, én ongelukkig zijn in je relatie wel 2 verschillende dingen, maar dat was niet eens het punt.
De impact van kleine dingen, maar ook haar reacties op mijn gevoel.. ik ben niet altijd zeker of ze zich echt wel helemaal kan verplaatsen in wat zoiets met je doet.

Ze vind ook dat ik, door met jullie te praten, het onderwerp onbewust toch actueler hou dan zou moeten.

De grootste winst blijft dat we er zonder ruzie over kunnen communiceren en we daarna kunnen doorschakelen op iets simpels als tv kijken. Ik heb haar laten weten dat de affaire zelf voor mij echt niet meer zo'n hot issue is. Ze zei nogmaals dat ze van me houdt en dat ze echt alleen nog maar van mij is.

JJ

Misschien moet je je vrouw eens uitnodigen om mee te lezen wat ontrouw aanricht en hoe diep kwetsend dit is. Ik denk dat velen die ontrouw pleegden daar zich echt niet bewust van zijn.
En theoretisch gezien heeft ze gelijk, we houden het onderwerp actueel op deze manier. Maar dat doen we wel met reden. Namelijk omdat het ons nog dagdagelijks bezig houdt en we daarom begrip zoeken bij lotgenoten.

Puinhoop

Gelijk heb je hoor Puinhoop.
Therapie zal hopelijk voor jullie situatie ook meer duidelijkheid brengen.
En aan je posts te lezen ben je nog jong. Je hebt nog een heel leven voor je liggen. Aan jou om te beslissen of dit met of zonder hem is. Maar blijf steeds bij je eigen waarden en als hij die niet weet te waarderen, dan maar de nodige besluiten trekken.

Pennestreek

Pennestreek

17-05-2018 om 13:28

De ontrouwe partner heeft geen idéé

van wat hij/zij teweegbrengt bij de ander. Dat klopt, dat merk ik hier ook bij man. Dat besef begint nu een beetje te komen, omdat ik er nog steeds zo mee worstel.

Maar ja, dat kan ook niet anders. Degene die de affaire heeft, is meestal niet blij met de relatie zoals die is. Vaak ook al langere tijd. Dus die staat sowieso al heel anders in de relatie. En wordt dan ook nog verliefd. En verliefden zijn net pubers, die denken aan niets en niemand anders dan zichzelf. En ze zitten op een roze wolk. Dus dat is een compleet andere belevingswereld dan van degene die bedrogen wordt.

En ik snap ook wel dat het voor degene die de affaire had verre van prettig is om later te worden geconfronteerd met wat je veroorzaakt hebt. Hoe egoïstisch je bezig bent geweest. Dat wil niemand graag van zichzelf weten. Dus dat duwen ze het liefst weg, ze gaan 'over tot de orde van de dag', 'willen vooruit kijken, niet achteruit'. Ook een mooie terugkaatser: 'wat je aandacht geeft, groeit, dus als je blijft focussen op die tijd wordt het alleen maar erger, kom je nooit van die pijn af'.

Ik weet zelf niet goed waar ik het meest verstandig aan doe. Steeds melden als ik een flashback heb, of twijfels, of verdriet, of boosheid, of wat dan ook maar? Uit het oogpunt van open zijn naar elkaar wel. Maar ik begrijp ook dat dat voor man naar is, en voor mezelf ook, want als we het erover hebben komt de pijn weer hevig terug bij mij. Maar als ik vooral probeer vooruit te kijken doe ik mezelf naar mijn eigen gevoel tekort, duw ik het verdriet weg. En dat is ook niet goed. Dus ik slinger heen en weer.

Had ik al gezegd dat ik erg van de grijstinten ben? Dat ik altijd alles van alle kanten kan bekijken? Dat ik iedereen kan begrijpen? En dat het dan verdomd lastig is om een koers te bepalen? En die ook vast te houden? .

JJ

JJ

17-05-2018 om 14:22

Pennestreek/Maete

Precies dat dus he Pennestreek, je verwoord het heel goed.Zou het bijna copy pasten en doorsturen naar haar

Ik begrijp haar ook heus wel. En wat ik ook al eerder heb verteld kijk ik ook echt flink in de spiegel wat mijn aandeel is geweest in het zover laten komen dat ze vorig jaar 3x wilde scheiden, uiteindelijk zo snel met iemand op een roze wolk belandde en nu toch weer terug is en we eigenlijk een gelijkwaardiger en betere relatie hebben dan daarvoor, ondanks het feit dat we er nog niet helemaal zijn.

Ik ken mijn aandeel en zij weet ook dat ik de meeste redenen wel kan benoemen. Ik heb ze maanden terug in een brief aan haar beschreven en waarom de intimiteit nu zo'n ding is daar hebben we het over gehad. Nee, ik pleit mijzelf allerminst vrij in het bijna kwijtraken van onze relatie en gezinsleven. Dat daar haar affaire uit voortvloeit blijf ik not done vinden en het verdient geen schoonheidsprijs op de manier en snelheid waarmee het allemaal gebeurde, maar dat ga ik inderdaad niet steeds weer benoemen. Ze weet het en we kunnen het niet meer terugdraaien. Ze toont gelukkig veel geduld en begrip dat de flashbacks lastig kunnen zijn.

Wat je aandacht geeft dat groeit, deels mee eens. Maar praten met mensen die weten hoe het voelt geeft meer rust dan de frustratie -zeker toen het vers was- van niet begrepen worden door de 'dader'.

Maete zegt:
"Misschien moet je je vrouw eens uitnodigen om mee te lezen wat ontrouw aanricht en hoe diep kwetsend dit is. Ik denk dat velen die ontrouw pleegden daar zich echt niet bewust van zijn."

Toen ik vroeg of ze het wellicht een keer wilde lezen zei ze de eerste keer ja. Tegelijkertijd weet ik niet of ik het wel wil. Sommige posts zijn in een bepaalde context geplaatst, in een bepaalde emotie en in de timeline van het proces. Ik heb geen zin me te moeten verdedigen tegen dingen die zij wellicht anders ziet, of in haar ogen niet volledig zijn. Dit is mijn versie van het verhaal. Zonder dat ik heel specifieke details heb genoemd zou vrouwlief ons verhaal wel herkennen (hoi schat, app me even als je dit leest ).
Daarnaast raak ik dan mijn plek om te mekkeren kwijt en moet ik uitleggen waarom puinhoop met me wil wandelen

Wat zouden jullie doen? Of gewoon linkje van draadje 1 & 2 sturen, daar kom ik niet in voor.

Bobbie

Bobbie

17-05-2018 om 15:51

Nee

Ik zou hooguit posts her en der verzamelen die je aanspreken en die bv zonder bron van van herkomst uitprinten.
Je vrouw lijkt niet echt iemand die behept is net een groot inlevingsvermogen als ik dat zo lees. Heb daarom geen idee of verhalen van anderen/ anoniem haar iets doen of de ogen openen.

Jouw voordeel hier echter is dat je je kunt uiten. Voor jou is hier winst te halen en te brengen voor anderen als je zelf ook ( af en toe) blijft posten; juist voor hen die er net nee te maken krijgen kan dat zo helpend zijn.Ik zou je privacy dus beschermen en hooguit printen. Maar ik betwijfel echt of het zou helpen.

Pennestreek

Pennestreek

17-05-2018 om 16:49

Zou het ook niet doen

Laat haar op YouTube naar Esther Perel of zo kijken. Of inderdaad zoals Bobbie voorstelt, reacties van anderen waar jij je erg in kunt herkennen uitprinten en laten lezen. De grootste winst valt dan te behalen in het er samen over praten. Denk ik.
Maar je kunt ook zelf op papier proberen te zetten wat je voelt. Heb ik ook weleens gedaan, vooral als de emoties bij mij te hoog opliepen, dan is een gesprek (voor mij) niet meer mogelijk en verval ik ook al snel in verwijten of brengt de ene emotie de andere mee, dat werkte vaak niet (zo goed). Als ik het opschreef kon hij het rustig lezen en er op een ander moment, als bij mij de emotie wat gezakt was, op terugkomen.

Ik deed het wel

Wanneer er iemand iets schreef en ik bij mezelf dacht....dat is nu precies hoe ik het aanvoel of zou willen duidelijk maken.
Voor mij was het heel waardevol dat hij dat kon meelezen. Het opende gesprekken en gaf hem meer inzichten.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.