Relaties Relaties

Relaties

Wel of niet samen blijven

Bijna 9 jaar getrouwd en 13 jaar samen.
2 meiden. Waarvan 1 erg veel aandacht en vooral structuur nodig is.
Dit is mede het probleem.
Inmiddels lopen we in therapie voor haar en ons eigen gedrag.
Doordat, met name mijn man, niet consequent is, lopen we tegen deze problemen aan.
De hoop was dat hij het wel zou toepassen als hij van een 3e hoort dat het nodig is om het gedrag van onze dochter te doorbreken. Ik ben met deze gesprekken zelf al zo'n 4 jaar bezig waar hij niets mee doet.
Ik ben erg fel en als hij mij prikkelt ga ik gelijk van leer. Hij blijft dit maar doen ondanks al mijn vragen om hier mee op te houden.
Ik heb het gevoel inmiddels dat ik aan een dood paard trek, maar weet niet of ik de handdoek in de ring moet gooien.
Enerzijds denk ik dat het zoveel beter zou zijn voor onze oudste omdat er dan wel structuur komt, anderzijds haal je haar hele familie overhoop.
Tot wanneer heeft het zin om te vechten??

Ely

Ely

03-06-2018 om 11:08

Deze

“Ik ben erg fel en als hij mij prikkelt ga ik gelijk van leer“

Los van je man’s niet consequent zijn krijg ik de indruk dat jij deze dynamiek als (ook) zíjn verantwoordelijkheid ziet. En dat lijkt mij niet. Ook jii kunt dit doorbreken. Zoek (met evt hulp) een manier om niet meer ‘van leer te gaan’. Lijkt me beter voor je relatie maar ook voor de kinderen.

Op basis van wat je schrijft zou ik zeggen: pas als jij dit hebt kunnen veranderen en dat brengt niet genoeg verbetering zou ik denken aan scheiden. Maar nogmaals: dat is met zeer beperkte info

Phryne Fisher

Phryne Fisher

03-06-2018 om 11:08

Huh?

Dus hij irriteert jou en jij trekt direct van leer, en dan is het zijn schuld? Denk je dat hij expres doet wat hij doet?

Verkeerde tegenstander

Misschien moet je niet met je man gaan vechten, maar met jezelf, op enkele punten:
- je eigen felheid en direct van leer trekken;
- je denkt dat er maar één oplossing is voor het probleem van je dochter en dat is consequent zijn. Maar is dat zo?
- krijgt je man de kans om op zijn eigen manier om te gaan met je dochter of zit je er altijd bovenop?
- als je er een deskundige bijgehaald hebt, is dat dan alleen om via de deskundige je man te leren hoe jij wil dat hij doet? Of heb je zelf ook nog vragen over hoe je het zelf moet doen?

Tsjor

En wat lost het op?

Als jullie uit elkaar gaan dan heeft jouw man gewoon recht op omgang. Dan zal dus, het liefst een aantal dagen in de week, je dochter bij je dan ex zijn en daar zal het leven zijn zoals jij het niet goed vindt.
Misschien moet je er toch meer vrede mee hebben dat dat wat er is het beste is wat jullie op kunnen brengen.

Misschien moeten jullie voor je dochter hulp van buiten inroepen. Dat kan bijvoorbeeld ook zijn dat zij af en toe uit logeren gaat, zodat er in het gezin wat rust ontstaat.

Althans: ik neem aan dat dat wat je zegt over je dochter niet zomaar jouw opvoedmening is, maar dat zij obejectief gezien meer structuur en aandacht nodig heeft dan gewoon is.

structuurmoeder

structuurmoeder

03-06-2018 om 11:35

Vader

Realiseer je dat de dochter een kind van haar vader is. Misschien heeft hij ook wel veel structuur nodig en misschien is dat wel niet de jouwe. Jullie interactie zit in een negatieve spiraal. Daar moet wat aan gebeuren en niet alleen door hem, maakt niet uit of je gaat scheiden. Zoek een therapeut die in eerste instantie alleen de interactie tussen jullie kan verbeteren. Kind komt later.

Fien79

Fien79

03-06-2018 om 11:37 Topicstarter

Reactie

We zijn inmiddels al maanden bezig met een traject waar haar en ons gedrag besproken wordt.
Hierin moeten we uiteraard alledrie acties in ondernemen.
Voordat we hiermee zijn begonnen, heb ik al jaren geprobeerd om.er samen uit te kimen. Hij doet niks met de aangereikte tips. En deze tips moeten nu wel opgepakt gaan worden voor dat alles echt escaleerd. Met het gedrag van onze oudste
Wat ik bedoel met fel en van leer...
Als ik hem vraag om iets te doen of anders iets aan te pakken weet hij mij precies zo behandelen dat ik boos wordt. De stomste dingen worden dasrvoor aangegrepen. Dit wordt uiteraard ook besproken bij therapie en dat ik dat moet aangeven aan hem zodat hij dat niet meer doet. Maar het lijkt alsogmf hij dan nog meer doet. Dit gebeurd niet voor de kids trouwens

Fien79

Fien79

03-06-2018 om 11:43 Topicstarter

Reactie

Dat wil niet zeggen dat ik perfect ben hoor. Maar ik wil wel verandering zien. Als onze combinatie as is niet gaat werken, moet er iers gebeuren.

Zonder toezicht

Is hij ook wel eens vader zonder jouw toezicht?
Je beschrijft het nu net alsof therapie etc. allemaal bedoeld is om hem te laten doen wat jij wil. Dat zal een volwassen mens toch niet accepteren? Al word je nog zo kwaad.

Tsjor

Beperkt

'Als onze combinatie as is niet gaat werken, moet er iers gebeuren.' Je geeft aan dat het conflict tussen jullie bij één kind speelt en niet bij de andere kinderen; maar je trekt wel een conclusie voor de hele relatie.
Heeft hij wel eens de kans gehad om te vertellen hoe hij tegen de problemen van het kin aankijkt? Heeft hij wel eens de kans gehad om zelf te ervaren wat die problemen zijn en daar zelf over na te denken? Of zit het allemaal in jouw hoofd?
Lees verder het verhaal van Mirjam Lavell nog eens goed na: na een scheiding zal hij een gedeelte van de zorg (mogelijk 50/50) voor de kinderen op zich nemen. Daar heb jij dan geen enkele invloed op. Je zult stampend en ziedend boos worden om elk wissewasje, waaruit blijkt dat hij niet doet zoals jij dat wil. Simpelweg omdat je een verkeerd beeld hebt van een relatie tussen twee volwassen mensen. Je vindt dit erg, de scheiding zal voor jou nog veel erger worden, want je zult constant gericht zijn op hem, op wat hij verkeerd doet en gefrustreerd zijn omdat je er daarna nog veel minder aan kunt doen. Je zult op zoek gaan naar machtsmiddelen om alles toch in je hand te houden. Rechtszaken, strafmiddelen, zijn rechten beperken, nog een rechtszaak, omgang terugdraaien, meer alimentatie vragen etc.
Je kinderen zullen, zeker als ze veel structuur nodig hebben, aantoonbaar ongelukkig worden en echte problemen gaan ontwikkelen, waarvan je hem dan weer de schuld zult geven,
Kortom: als je het nu niet voor elkaar krijgt om de vader te zien als een volwassen man, met eigen vrijheid om te leven en te handelen, eigen inzichten op wat problemen zijn en eigen vermogen om daarmee om te gaan, dan wordt je scheiding een nog veel grotere hel, met echt veel meer schade voor je kinderen.
Want vader blijft hij, en na de scheiding staat hij niet meer onder jouw toezicht, dan heeft hij zijn vrijheid terug.

Tsjor

Fien79

Fien79

03-06-2018 om 11:57 Topicstarter

Zonder toezicht

Ik snap wat je bedoelt. Maar we zijn met een reden in therapoe. En niet om ervoor te zorgen dat hij zich gaat gefragen zoals ik wil, maar om structuur te bieden voor ons gezin. Wat nodig is om het gedrag van onze dochter beter te krijgen. Wel is wat ik vind overeenkomt met wat er verwacht wordt. Consequent gedrag.

Structuurmoeder

Structuurmoeder

03-06-2018 om 11:57

Tips?

"Hij doet niks met de aangereikte tips"

en

"Als ik hem vraag om iets te doen of anders iets aan te pakken weet hij mij precies zo behandelen dat ik boos wordt"

Klinkt alsof hij geen kant op kan. Ik zou ook laaiend zijn. Misschien heeft hij wel heel veel tips voor jou en wordt dat volledig overschreeuwd door jou.

Ruimte om eigen rol als vader te ontwikkelen

'Wat nodig is om het gedrag van onze dochter beter te krijgen. Wel is wat ik vind overeenkomt met wat er verwacht wordt.' Ik vermoedde al, dat het plaatje zo is, dat jij denkt dat je het goed weet en dat hij degene is die het niet goed doet. Misschien heb je iets meer, wat ik altijd noem 'Libelle'-wijsheid tot je genomen: de gepopulariseerde versie van wat deskundigen menen te weten.
Ondertussen daal jij, met de deskundige samen, wel af tot een gevaarlijk diep punt: de problemen van je dochter zouden oplosbaar zijn als hij zich anders zou gedragen. Vader wordt dan eigenlijk de oorzaak van de problemen van je dochter. Die analyse zal hij niet delen, hoe hard je ook tegen hem schreeuwt en hoeveel deskundigen je er ook bij haalt.
Als je samen aan een oplossing wil werken zul je het eerst eens moeten zijn over wat het probleem is. Jouw analyse staat dat in de weg.
Je vermijdt steeds het antwoord op mijn vraag, of hij wel eens alleen voor de kinderen zorgt, zonder jouw toezicht. Toch zou dat een eerste stap kunnen zijn: als hij alleen zorgt, zonder jouw toezicht, kan hij ook ervaren wat het probleem is en wat het resultaat is van zijn manier om ermee om te gaan. Mogelijk is het resultaat in zijn ogen beter, dan wat jij doet of wil dat hij doet. Mogelijk stuit hij op dezelfde problemen als jij. Dan kan hij met de deskundige overleggen wat hij anders moet doen. De motivatie daarvoor komt dan uit zijn eigen ervaringen en zijn eigen vragen. Jij bemoeit je daar niet mee.
Het beste zou zijn als hij structureel een substantieel deel van de tijd alleen voor de kinderen zorgt en zijn ervaringen dan met de deskundige bespreekt, zonder dat jij daarbij bent.
Stel dat hij werkt, dan moet die tijd buiten zijn werkuren gezocht worden. Bijvoorbeeld: het komende half jaar ga jij van vrijdagavond tot zondagmorgen weg. Hij zorgt voor de kinderen. Zondagmorgen mag je luisteren naar zijn ervaringen, maar geef hem geen tips of adviezen. Word niet boos als dingen in huis anders staan of kleren op een andere plek liggen dan wat jij wil. Hij ligt jaren achter, dus hij moet de kans krijgen om zijn eigen ervaringen op te doen, zijn eigen manieren van oplossen daarin te vinden en zijn eigen analyse te ontwikkelen.
Het is ook een mooie oefening voor straks, als je toch wil scheiden. je zult dan ook tijd alleen door moeten brengen en een eigen onderkomen moeten hebben. jij kunt dan alvast ervaren hoe dat is.
Als je dit plan met alle boosheid of negatieve connotaties brengt, dan zal het alleen maar ruzie oproepen. Maak duidelijk dat je beseft, dat jij tot nu toe het ouderschap hebt gedomineerd en dat je hem te weinig ruimte hebt gegeven om zijn eigen rol als vader (behalve dan als geldverdiener) te ontwikkelen. Vraag hem of hij dat wil (die eigen rol meer ontwikkelen) en wat daarvoor nodig is (mijn analyse: dat jij hem niet meer op zijn nek zit). En organiseer dat samen.

Tsjor

Max

Max

03-06-2018 om 12:28

Ontnuchteren

"Als ik hem vraag om iets te doen of anders iets aan te pakken weet hij mij precies zo behandelen dat ik boos wordt"

Ik begrijp wat je bedoelt, maar mensen veranderen niet omdat jij dat wilt.
De mishandelaar van iemand die ik ken zei precies hetzelfde en gaf zijn vriendin de schuld dat hij haar wel moest slaan omdat ze hem opfokte.

Zie je de overeenkomsten in wat je zegt? Hij drukt op jouw knopjes en dan wordt jij boos.
Maar
1. Het kan onmacht of onkunde zijn
2. Hij heeft geen flauw benul van jouw knopjes
3. Hij raakt gefrustreerd van jouw manier van reageren
Of omgekeerd:
4. Het is jouw onmacht of onkunde
5. Jij leest en behandelt hem/ook hem niet goed
6. Jij raakt gefrustreerd omdat hij niet doet wat jij wilt.
7. Of jij hebt wat controledrang en denkt de enige te zijn die het goed kan. Zelfs al was dat zo, dan win je het niet met strijd.

Dus nu heb je 1 kind dat niet lekker draait en 2 ouders die het fijner vonden de aandacht af te leiden van zichzelf en te richten op de ander. Dan verliest het kind beide ouders in aandacht.
Misschien leren jullie met de therapie beter communiceren samen, maar dat kost tijd en soms kom je nooit tot het uiteindelijke doel.
Probeer wat meer uitnodigend dan afkappend in je situatie te staan. Meer geduld, meer liefde, meer als een team.
Bij scheiden is jouw invloed weg als hij de kinderen heeft.
Houd je wel van hem? Ik bedoel, je gaat niet scheiden omdat hij niet doet wat je zegt en om zijn inconsequente gedrag toch?

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

03-06-2018 om 12:34

Tsjors plan lijkt mij een goeie start

Als jullie uit elkaar gaan moet hij het ook alleen doen.

En misschien verrast hij je nog wel.

Tijdschema

Ik vond de programma’s van de supernanny zo leerzaam omdat ze dmv een tijdschema de zorgtaken over de ouders verdeelde. De nadruk lag op het niet bemoeien met de wijze waarop de ander het deed als het niet jouw tijdbalk was. Sommigen vinden de nanny maar niets, te ongeloofwaardig te veel gemaakt. Maar het deed je wel stil staan bij de verdeling van taken in je eigen gezin.

Taken verdelen en elkaar niet in de weg lopen, levert ook tijdwinst op om leuke dingen te doen. Leuke dingen met de andere kind of meer energie te over hebben om het kind met structuur op te kunnen vangen, ook op momenten dat je hoofd er niet naar staat.

Zelf heb ik veel tijd gestoken in de begeleiding van mijn kinderen. Eéntje wilde op een gegeven moment meer zelf liet oetelen. Ik heb leren loslaten. Dat kon omdat mijn man vaker mee keek. Ook al had deze een andere aanpak, en leerde hij ook wanneer hij er dichter op moest zitten. Ik leerde vertrouwen te voelen.
Geef je man de gelegenheid om zelf een tot een vulling te komen waarop zijn tijdblok ook goed verloopt.

Kijk anders naar de oude afleveringen van supernanny om te zien hoe zo’n schema werkt.

Ieder weekend weggaan?

Ieder apart regelmatig voor de kind(eren) zorgen ben ik een voorstander van. Heerlijk alleen wat leuks gaan doen en een dag op stap. Zelfs een paar dagen op vakantie zonder rest van het gezin.

Maar, hoe belangrijk een kind ook is, hoe moeilijk de opvoeding dan ook is, zet je relatie samen op de eerste plaats. Doe juist samen meer leuke dingen, regel een oppas en verlies elkaar niet uit het oog.
Vooral niet als je meer kinderen hebt. Het gezin draait al snel om het "probleemkind", iedereen past zich aan. Je andere kind moet ook maar accepteren dat de ouders een soort lat relatie ingaan? Moeder is ieder weekend weg? Gaat het daar gezelliger van worden?

Hoe belangrijk ook, kinderen gaan de deur uit, ooit, en je blijft samen weer over, net zoals je begon.
Accepteer van elkaar dat je 2 verschillende mensen bent die dingen soms verschillend aanpakken. Praat daarover, probeer bij de écht belangrijke punten wat meer op één lijn te komen, zonder direct met kritiek en de "enige juiste oplossing" te komen.
Al is je ene kind een lastig exemplaar, het groeit niet direct op voor galg en rad.
Structuur, akkoord, tot op zekere hoogte. Consequent, ook tot op zekere hoogte. Een kind kan je niet africhten volgens de puppytraining. Ook dan blijft een eigenwijze pup een eigenwijze pup.

Mijn wil is 'de' wet

Fien79, wat ik zo uit jouw verhaal opmaak is, dat alles wat jij ziet en wil, ook zo moet gebeuren.

Blijkbaar heb jij het totaal niet door, dat jij de oorzaak bent, van jouw doordrammende dominante gedrag, wat averechts (heeft) (ge-) werkt.

Zoals eerder aangegeven, (be-)kijk de afleveringen van supernanny eens. Hier zit psychologisch gezien, een enorme waarheid en resultaat in, zodat jij hieruit veel zal en kan leren, of ook niet, wanneer jij jouw gedrag niet wil aanpassen of veranderen, en jouw gezin uit elkaar gerukt zal worden door jouw manier van denken en handelen.

Ik kan jouw op een briefje geven, wanneer jij zo door gaat, dat jouw man het een keer spuugzat zal worden, dat de bom zal barsten. Dan heb jij de poppen aan het dansen gemaakt. Ben jij en zijn de kinderen dan gelukkig?

Mulder

Mulder

10-06-2018 om 14:49

Is dat alles?

Is het feit dat je man in jouw ogen niet consequent genoeg is naar je dochter toe voor jou dan een reden om te scheiden?

Hoe is jullie relatie verder dan?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.