Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Bobbie

Bobbie

28-05-2018 om 15:04

Regenboog

"Zij is misschien niet verantwoordelijk voor de schade die ze heeft aangericht in ons gezin maar ze wist van mijn bestaan af dus dan ben je in mijn ogen net zo schuldig.
Je mengt je ertussen, ze noemen het niet voor niets de duivelsdriehoek.
De meningen zukken daarover verschillend blijven en dat mag ook!"

Dat verschilt niet tussen ons in elk geval; ik denk daar ook zo over.
Mij zou de opmerking boos maken om hetvolgende:
Met die woorden spant hij samen met jou tegen haar en maakt zijn rol daarmee kleiner. Hij maakt haar even zwart en benadrukt het goede tussen jullie. Daarmee ontkomt hij even aan zijn rol.
Een soort samenzwering ( kijk ons kijk haar) en het leidt de aandacht af van hem.
Zelfs al bedoelt hij het niet zo, ik vind het ( in mijn geval zou ik dat vinden) zwak.
Beter had hij het anders kunnen verwoorden door zelf het boetekleed aan te trekken: rot dat ze dit gedrag vertoont, maar dat komt door mijn actie. Misschien voor sommige mensen een detail maar bij mij had zijn lijden wat langer geduurd.
Waarschijnlijk ben ik daarom niet gebleven in mijn situatie

Stip

Stip

28-05-2018 om 16:38

Miss

Lieve Miss

Ooit ben ik het eerste draadje gestart. Er was geen sprake van een seksverslaving, wel andere ernstige problematiek waarbij ik binnen een paar weken met steeds weer nieuwe heel akelige feiten werd geconfronteerd. En alles stond op losse schroeven.
Je verdriet en machteloosheid raakt me; wat kun je doen , waar doe je goed aan?

Lees het eerste draadje maar eens door, met name Anoniempje 2 heeft mij door die tijd gepraat.

Ken je de volgende website? http://www.vanzessen.com/
Gaat over seksverslaving- en een heel 'mooie' behandeling en benadering.

Pennestreek (hoi heeft het over een soort AA, die is er voor Partners van seksverslaafden. Ik heb mij destijds erin verdiept (ook al was de problematiek anders- het had zeker raakvlakken) maar de visie erachter paste niet bij mij/ niet bij mijn man. De visie van Van Zessen sprak mij meer aan.

Lieve Miss- scheiden kan altijd nog. Neem de tijd- laat het eerste bezinken. Ik leefde per uur- per dagdeel- per dag. Niet ver vooruit- kijken wat er nu is. En ruimte innemen voor m'n eigen proces. Het is zo lang geleden en ik kan 't nog terug halen als de dag van gister. Dat doe ik liever niet dus reageer ik bijna nooit meer.

Het gaat nu goed met ons- niet zonder slag of stoot. Het is verdomd moeilijk geweest, voor ons allebei. Maar we zijn nog samen,. hebben een mooi gezin en spraken toevallig gister nog uit hoe blij we zijn dat we bij elkaar gebleven zijn.
Zeker, met schade. Er is veel stuk gemaakt, en mijn vertrouwen in hem is fragiel. Voor nu is het genoeg.

Arm om je heen, Miss.

Puinhoop

Puinhoop

28-05-2018 om 17:15

Vooruitgang

Miss, om even een misverstand uit de weg te ruimen: hij huilde niet uit spijt, het had met heel andere dingen te maken. Hij was erg openhartig, we hebben het amper over ontrouw gehad, net als JJ zegt: het begint nu langzamerhand naar de achtergrond te verdwijnen, zodat we ons weer kunnen focussen op de punten die we verbeteren willen in onze relatie. Ik zie het nu voor wat het was: een midlife-slippertje. Eenmalig en een enorme fout in zijn ogen.
Wat leuk is, is dat ik ineens een baantje heb als schoonmaker in een leuke instelling in de buurt. Daar is man heel blij mee. En lukt het niet, dan niet, maar hij vindt het prettig dat ik het proberen wil.
Blijft er nog zat over in therapie, want gebrek aan waardering is niet alleen wat hem tot overspel dreef, ik ben het refrein ook wel beu dat hij 'alleen de kar moest trekken': ik zie dat heel anders. Het was mijn leven wat 180 graden omdraaide bij de komst van onze eerste, niet het zijne. Het gedrens om zijn perspectief te willen zien ben ik wel beu: hij blijft zelf ook maar roepen dat het voor hem moeilijk was, ziet niet in dat je het huis niet spic en span kunt hebben met een huilbaby etc. Dus werk genoeg te doen in therapie.
Buiten dat hebben we ook goeie gesprekken gehad. Dus ik heb er best vertrouwen in dat het goed komt.

Puinhoop

Puinhoop

28-05-2018 om 17:19

Blijft moeilijk natuurlijk om in te schatten hoe iemand is, zowel partner als bedrogene. internet is een mank medium daarvoor. Dus laten we mekaar niet gaan veroordelen, daar worden we niet beter van

regenboog

regenboog

29-05-2018 om 11:01

Stip

Lieve Stip,

Ik heb jou gevolgd in je eerder postings.
Ben echt blij voor jullie dat het nu goed gaat!
Ik weet dat je liever niet meer reageert op dit forum want het triggert natuurlijk.
Dus mocht je geen reactie geven dan snap ik dat volkomen hoor!
Ik wil zo graag van jou weten omdat jij al jaren verder bent of het ook werkelijk steeds minder gaat worden.
Het is bij ons nu 2,5 jaar geleden dat mijn man een affaire heeft gehad en dit heeft voor een enorme crisis gezorgd in onze relatie.
We hebben bijna een jaar keihard moeten vechten om het weer op de rails te krijgen.
Het gaat tussen ons nu goed maar met mij heel wisselend en af en toe echt slecht!
Ik heb nog steeds iedere dag last van wat er gebeurt is en ook al is het vertrouwen grotendeels herstelde ik ben nog wel vaak achterdochtig.
Vooral als er triggers zijn.
Ik ben zo bang dat ik nu niet verder kom, zit al een hele tijd op een dood punt.
Heb weer meer last van alles en voel me vooral leeg en uitgeput.
Ook mijn gevoelen voor man zijn afgevlakt maar ik denk dat dat ook komt omdat ik wat depressief aan het worden ben.
Ik denk de laatste tijd ook vaak dat het misschien beter voor ons allemaal zou zijn als ik er een punt achter zou zetten.
Ik wil zo graag innerlijke rust vinden!
Uit elkaar gaan lijkt dan heel aaanlokkelijk al is het niet wat ik echt zou willen want wil niets liever dan gelukkig zijn met man.
Heb jij dit ook gekend en kom je hier doorheen?
Ik heb van alles geprobeerd maar niets helpt dus nu accepteer ik het maar zoals het nu is al lijd ik er wel behoorlijk onder.
Ik geloof echt dat de relatie dit kan overleven maar zie het nu niet meer zitten en ken niemand die dit ook heeft meegemaakt en waar het langer geleden is.
Ik hoop op een antwoord en het is niet de bedoeling om je hier vaker lastig te vallen.
Jij bent hier volgens mij de enige die samen verder is gegaan met succes en waar het jaren verder is.

Alvast bedankt en nogmaals je bent niets verplicht aan me😊

Liefs Regenboog

ook goedgekomen

Ook bij mij Pluis is de relatie goedgekomen en zijn we nog bij elkaar.
Nu bijna 2 jaar geleden. Als ik onze Truus niet had gekend en ze ver weg had gewoond had ik oprecht kunnen zeggen dat ik er overheen was.
Helaas woont Truus in ons stadsdeel en kom ik haar soms tegen op straat of in de kennissenkring. Dat maakt het moeilijk en is idd een trigger voor een terugval.

Pluisman diep door het stof geweest, is zo duidelijk dat dit iets eenmaligs "midlifecrises" achtig ding is geweest, dat ik het behoud van mijn leuke man en gezin heb verkozen boven alleen verder gaan waarbij ik zeker weten ongelukkiger zou zijn geworden.

Het heeft gek genoeg ook wel een soort verbinding en openheid teweeggebracht die we misschien na 15 jaar beetje teveel voor lief hadden genomen. Dat vind ik wel fijn. Al had ik het uiteraard liever niet meegemaakt.

Voor de verhalen hier waarbij man blijft draaien en doorgaan en amper spijt betuigt vind ik het echt heel erg voor de bedrogene.

Ook goed gekomen

Hoi Regenboog,

Wij zijn ook nog samen nadat mijn partner mij 4 jaar geleden bedrogen heeft.
Als ik je verhaal en gevoel lees zie ik dezelfde situ waar ik zelf nu in zit. Ik sta er nog elke dag mee op en ga er ook nog mee naar bed.
Wij hebben rel. therp gehad en ben zelf ook nog geweest voor EMDR maar ik merk dat ik het moelijk los kan laten.
Ik voel mezelf soms opgesloten en beperkt in mijn doen laten wat zijn invloed weer heeft op de relatie.
Mijn partner is begripvol en steunt mij en dat is fijn.
Maar ondanks dat blijft dat duiveltje op mijn schouder zitten.

Puinhoop

Puinhoop

30-05-2018 om 12:56

Een wildvreemde

Wat dat betreft denk ik dat het fijn is dat onze Miep een wildvreemde was. Nergens, zelfs niet in de buitenste kringen van ons beiden, komt ze voor. Man heeft haar nog maar één keer gezien, hij in de auto en zij op de fiets, ze zag hem niet, maar daarbuiten nooit meer. Het lijkt me heel naar als je haar steeds tegenkomt.
Ik wil iets met jullie delen wat ik opmerkelijk vind: de foto's die van haar op internet staan, daar lijkt ze eigenlijk veel op mij. (Vind haar wel wat een paardenbek en varkensneus hebben.) Maar haar blik, de oogopslag, houding, haar, lijkt veel op mij. Eigenlijk is dat een compliment of bevestiging dat hij niet zozeer een ander 'zocht' (hij zocht niet) maar bij haar de aandacht vond die hij van mij niet kreeg toen en dat uitgerekend met iemand deed die veel van mij weg had. Bevestiging dus dat hij echt wel bij mij op de goeie plek zit Was het iemand die héél anders dan ik was, zou ik onzekerder zijn.

Ik begin erover na te denken of ik bij verdrietige emoties en spanningen niet automatisch naar de zondebok van die affaire verwijs, of dat altijd wel een oorzaak is. Het is moeilijk om het te scheiden natuurlijk, want zo overzichtelijk is het niet in mijn hersenpan. Die misstap is er, na het laatste nieuws, natuurlijk wel voortdurend, het speelt steeds op de achtergrond. Ik kan het niet zomaar vergeten helaas.
Maar ik heb wel besloten nu voor het laatst boeken uit de bieb te lezen die daar over gaan. Net als JJ wil ik me meer op de relatie focussen en niet op dat incident, wat, hoewel ik het liever niet had gehad, er uiteindelijk wel toe geleid heeft dat we veel intensiever met elkaar omgaan dan voorheen en veeeeeel meer zinvolle gesprekken hebben.
Hier meelezen en posten blijf ik nog wel een poosje doen.

JJ

JJ

30-05-2018 om 13:24

Truus / Harry

Mijn 'mannelijke Truus' is vriend van een vriendin van mijn vrouw. Geen goede, maar ze gingen uit met hun vriendengroep. Dat maakt het wel wat ingewikkeld als zij dus naar feestjes van/met vriendin wil. Het zal altijd wel knagen. Niet dat ik nog bang ben dat ze hem weer bespringt als ze hem tegenkomt, maar de hele confrontatie hoeft van mij niet. Vriendschap met hem kan ze echt vergeten. Ze zegt dat als ze weet dat hij er ook is, ze dan dus niet gaat, maar ik ga geen straatverbod opleggen.

Ik heb hem vooralsnog niet persoonlijk ontmoet, maar hij woont op 10 minuten met de auto, dus de kans dat we elkaar een keer tegen het lijf gaan lopen is aanwezig. Komend weekend is er een feestje waar ik van vermoed dat hij er ook wel zal zijn. Hopelijk is hij dan zo verstandig haar niet op te zoeken.

Puur op uiterlijk is hij anders dan ik. Eerlijk gezegd het type waar mijn vrouw vaak van zegt dat ze er op valt. En een stuk jonger, dat helpt vast ook mee, plus minder verplichtingen in het leven. En nee, bepaalde fysieke kenmerken heb ik niet, zonder mezelf te kort te doen. Anders, niet persé mindere looks.
Ik wil er gewoon niet meer teveel over nadenken, want de visualisaties slaan nog regelmatig toe als ik het onderwerp weer ophaal.

Mede doordat ons intieme leven gewoon zo uit elkaar ligt qua hoe we er in staan momenteel krijg ik toch vaak dergelijke gedachtes (hoe zou ze met hem..was ze dan wel meer bereid,.. hoe ging dat de eerste keer.. etc.). Zeker nu, warm weer, korte kleding, vrolijk gehumeurd.. het zit er gewoon (nog) niet echt in en daar baal ik van.
Ik zie een mooie vrouw in een zomerse outfit met een goed stel billen en kan haar dan wel opvreten. Zij heeft geen enkele interesse. Die paradox.

Therapie staat even on hold. Financieel hakte het erin en behalve op intiem gebied zijn we al erg ver. Onze therapeut kan ons daarmee momenteel niet helpen denk ik.

Het onderwerp ontrouw ligt wel achter ons, blijft een litteken dat hopelijk goed dicht blijft zitten, maar nu vooruit naar wat beter had gemoeten en nog beter kan.

Puinhoop

Puinhoop

30-05-2018 om 19:26

Dat vind ik jammer, JJ, dat het zo ligt bij jullie. Ik zou strenger zijn dan jij, denk ik. Als het een dame uit de vriendenkring was geweest en hij ging naar (late) feestjes waar zij ook was, zou ik dat helemaal niet willen. Dan maar een trut.
Nee, dat herken ik en is hééél vervelend en pijnlijk, dat als je aan haar/zijn uiterlijk denkt, je dan meteen de welbekende 'film' ziet afspelen. Zie ik ook nog vaak, jammer genoeg.

Dat jullie nog altijd niet je huwelijk consumeren vind ik buitengewoon droevig. Dat hoort er zó bij in een relatie. Mogelijk hebben mijn man en ik toevallig beiden een hoog libido, maar bij ons is dat juist wel zeer frequent en vooral na Miep. Hoewel het ervoor ook al vermoedelijk al meer dan gemiddeld was.
Die therapie heeft mij ook wat gereken en heen en weer gemail/gebel gekost, maar wij zitten bij een dame die valt onder alternatieve zorg. Als je dan aanvullend verzekerd bent, moet je per persoon 18,- zelf bijdragen (bedragen kunnen verschillen). We betalen dus 36 per gesprek zo. Bij reguliere relatietherapie, die onder seksuologische zorg valt, moet je eerst je eigen risico opmaken e dan loopt het aardig in de papieren, dat kunnen wij ook niet betalen. Misschien is dat een optie voor jullie, om bij de huisarts te informeren, en/of de zorgverzekering, of ze die ook gecontracteerd hebben. Dan kunnen jullie verder.

Blijft belangrijk dat jullie goed blijven praten met elkaar. Wij waren vanmiddag naar een natuurgebied in de buurt om te zwemmen en hebben ook nu weer heel veel gepraat, over hoe hij bepaalde dingen ziet, waar hij tegenaan loopt, hoe we dingen kunnen oplossen en middenwegen bewandelen (we hebben een verschillende geloofsovertuiging). En we praten meer óver de seks, o.a. exvriendjes/vriendinnen, wat je miste, wat je nu zou willen met elkaar, welke wensen je nog hebt en welke moeites er soms overblijven. Deden we voorheen ook veel te weinig, praten erover. Ik had ook meer moeite met zijn ervaringen met vorige vriendinnen. Nu ik zekerder ben van zijn liefde en toewijding en de angst kan loslaten, kan ik er gewoon naar luisteren en eigen ervaringen vertellen.
Gesprekken zoals we die vooral de afgelopen maand hebben gehad, na het laatste nieuws van tóch sex, hebben we veel te lang niet gevoerd en we merken nu allebei hoe fijn het is en veel makkelijker om met dingen om te gaan als je zeker weet hoe de ander ergens over denkt.
Dat kunnen jullie in elk geval wel, begrijp ik, met elkaar praten. Maar jemig, jongen, ik wens je zo van harte toe dat jullie intieme leven terugkomt. Lijkt mij heeeeel moeilijk als mijn man zo lang niet zou willen. Hoewel we wel tijden gehad hebben dat hij ook geen sjoege gaf als ik hem probeerde op te vrijen of ik veel vaker wilde dan hij. Ik voelde me toen altijd afgewezen en hij communiceerde ook niet over waarom niet, dus dan werd ik loei-onzeker. Mijn respect voor je zelfbeheersing heb je, al ken ik je verder helemaal niet.

JJ

JJ

30-05-2018 om 21:04

ik hoop het ook

Praten over seks,.. het gebeurt momenteel niet. Niet zoals ik zou willen. Flirten, elkaar uitdagen en verleiden etc. Het zit er niet in momenteel en lijkt verder weg dan ooit.

Praten over het probleem met intimiteit, want het is echt breder dan seks, gebeurt wel. Haar berusting baart me wel zorgen. De fysieke aantrekkingskracht is er blijkbaar niet, en komt die dan ooit nog terug? Ze heeft er gewoon totaal geen interesse meer in en het vreet wel aan me, me onbegeerd voelen. Ja, veel geduld, we komen uit een diep dal, maar als dit het is voor de rest van mijn huwelijk... ik heb nog een half leven te gaan en dat gaat geen aseksueel leven worden. Gek hoe ze daarin veranderd is, dat maakt het misschien nog wel ingewikkelder. Tuurlijk, dik 13 jaar verder en een kudde kinderen en werk.. maar dan nog. Het is 180 graden gedraaid. En het is voor mij gewoon een signaal, het voelt als een gedoogbeleid van haar kant momenteel, het vrede hebben met desinteresse in intimiteit met mij.

Onze therapieën, we hebben er heel wat versleten voordat we uitkwamen bij onze laatste, werden allemaal niet vergoed. We hebben beide apart bij de GGZ gelopen van de huisarts, dat werd volledig vergoed. Sessies van 2 uur en dan tikken we 150 euro af. Heel veel geld voor ons en we vielen wat in herhaling, beide van mening dat het ons vraagstuk niet helemaal gaat oplossen. Eerder een Goedele Liekens ofzo.

Ik ga het haar niet onmogelijk te maken bepaalde vriendinnen te zien. En ja, ik moet er dan maar op vertrouwen dat ze eerlijk is of ze hem daar dan bij tegenkomt. Momenteel heeft hij een nieuwe vriendin, dus lijkt mijn vrouw al lang weer vergeten te zijn. Ze was voor hem gewoon 1 van de zoveel, een passant. Doe ik het weer.. visuals.

Puinhoop

Puinhoop

01-06-2018 om 09:41

Even heel kort: er bestaat ook seksuologische hulp. (Relatietherapie valt hieronder.) Of mogelijk kun je eens informeren bij stichtingen die er vroeger nog wel waren, weet niet of ze nog bestaan: Rutgers en NVSH.

Miss

Miss

01-06-2018 om 14:48

Stip en andere lotgenoten

Mijn man begint over 3 weken een traject bij de ggz afkick kliniek.

Wat hebben we al veel gespreken gehad. En trigger points ontdekt binnen zijn verslaving.
Onvoorstel dat je op eens een hele andere kijk krijgt...
Ik merk wel dat relatie therapie me geen goed doet. Heb het dan ook stop gezet en gaan beide apart. Ik zal straks ook betrokkenen worden binnen de kliniek.

Als mijn man een periode verdrietig is staat hij open voor aandacht van vrouwen.
Echt iedere dag nog onwerkelijk.

Wat een leven heb ik, wij opeens.
Mijn man is verslaafd.

Wie had dat ooit gedacht na al die jaren samen

Mari

Mari

01-06-2018 om 15:10

Miss

Pas je op dat jij je niet te veel verantwoordelijk gaat voelen voor zijn genezingsproces? Ga eerder zelf bij een groep voor partners van verslaafden om te leren je eigen grenzen te bewaken en over je ervaringen te kunnen praten.

juul

juul

01-06-2018 om 16:20

En Miss

Pas ook op dat je deze benadering niet als De Enige Echte Waarheid gaat zien. Het past binnen de tijdgeest en door therapeuten wordt er gesmuld van een diagnose 'verslaafd' (ziek).
Het blijft een benadering.
Vroeger heette zo'n man een Don Juan ofzo.
Mooi dat de man nu zorg behoeft.
Maar ik heb toch mijn twijfels over jouw geestelijk welzijn op de langere termijn bij deze betrokkenheid.
Ik zou het niet willen.
Pas op jezelf.

GitteNN

GitteNN

01-06-2018 om 22:16

Vraagje

Wat zouden jullie doen. Morgen naar een gelegenheid waar ik na een jaar degene ga zien die mij twee keer buiten zette. Mijn beste vriendin vertelde ik 2jaar geleden van mijn verdriet maar ook om
Mijn geheim stil te houden. Dit kon ze niet en verteldde ze dus door. Ik was niet blij en gaf dat te kennen. Alleen maar t verwijt dat ik haar verdriet niet zag en weet ik wat allemaal. Toen wilde ze een poosje stilte tussen ons. Af en toe appten we maar ma een poosje was dat ook weer niet goed want t was te afstandelijk. Ik liep op eieren en uiteindelijk zei ze dat t klaar was. Boos was ik; hoe kan t zo zijn dat je na alles wat jee meemaakt met een ontrouwe vent je beste vriendin je ook nog eens buiten zet. Naja allang klaar mee ook

Maar nu ga ik haar waarschijnlijk zien. Zie er zo tegen op dat ik eigenlijk niet wil gaan. Geen zin alle wonden weer open te laten gaan.
Maar ik wil ook stoer zijn. En niet bang.

Wat zouden jullie doen?

Als ik t al goed heb uitgelegd?

regenboog

regenboog

02-06-2018 om 11:28

GitteNN

Als het je te veel triggert dan zou ik zelf niet gaan, vooral als het nu al voor veel spanning zorgt.
En het heeft dan niets te maken met niet stoer of bang zijn.
Het gaat om jouw welzijn en heeft niets te maken met zwakte!
Mocht je wel besluiten te gaan, jij bent natuurlijk zelf de baas of je oude wonden wilt open halen.
Je kunt duidelijk aangeven het daar niet over te willen hebben.
Het kan ook goed gaan en dat je na de tijd denkt waar heb ik me zo druk om gemaakt.
Maar dat het nu al zoveel stress oplevert lijkt me wel de pret te bederven.
Hoe gaat het verder met je?
Je gaf een tijd terug aan bij je man weg te gaan.
Ben je ook weggegaan of zijn jullie nog samen?

Lieve groet,

Regenboog

Miss

Miss

02-06-2018 om 13:18

Mari en juul

Mari dankje. Nee ik zal oppassen. Over 3 weken ga ik idd verder in de zorg van de ggz en ga daar ook kijk en voor lotgenoten. Je voelt je zeer alleen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet eens wist dat dit serieus bestond. Maar het is natuurlijk een " vermoeden "op dit moment. Ik lijd mijn leven en laat het over aan de profs.
Ik ben er zeker van dat ik hem niet kan helpen. Zeg dat ook iedere dag tegen mezelf. Dit moet hij zelf doen!

Juul, dankje Wel een don juen zou je denken he.. Maar het is niet zo dat hij overal en iederen wil en flirt.
Het gaat juist om het echte stiekeme. Hoe stiekemer hoe beter.
Eigenlijk net als een inbreker.. eerst komt hij voorom binnen... later nadat hij gepakt is gaat hij achterom binnen. Ben me daar oprecht bewust van. Dus mijn focus ligt nu op mezelf en zoon van 8. Min of meer dat ik een deel los laat. Ik kan hem niet beter maken. Ik kan hem ook niet helpen. Alleen steunen. In dit proces en neem daarbij zelf ook alle mogelijke hulp aan op dit moment.
Gisteren heeft hij het ook gedeeld met een collega, vorige wk met vrienden en familie. Dus hij begint echt in te zien dat hij ziek is. Net als dat ik dat al zag. Maar ik zie het al 5 maanden. En hij pas 2 weken. Zat compleet in de ontkenningsfase. Tot zijn tas klaar stond en ik hem buiten wilde flikkeren !!!!
Zoals met elke niet eerlijke verslaafde, of het nu om drugs of gokken is. Het voelt precies zo. Maar dan nog smeriger vanwege het vieze gevoel gebruikt te zijn geweest..
Het land met de dag steeds meer...

Miss

Miss

02-06-2018 om 13:29

GittNN

Even wat ik er bij denk en voel: ik heb over 4 weken een bruiloft. Van goede vrienden. Tenminste dat waren ze tot voor kort.

Zij ( dus 1 van de slet waar hij mee vreemd ging is een kennis van hun) komt ook.
Ik ga dus niet naar de bruiloft. Alleen omdat het te pijnlijk is haar te zien en ik niet voor mezelf in sta op dit moment.
En de reden dat hun, het echtpaar 7 jaar lang gezwegen hebben over het feit dat hun het wisten dat mijn man met hun kennis vreemd is gegaan neem ik ze zeer kwalijk. En ook ben ik heel blij dat ze Nu eindelijk eerlijk zijn geweest.
Maar het doet me te veel pijn.

Bij jou is het "anders " een goede vriendin toen der tijd. Maar ik zou de pijn omhoog voelen van het verraad.
De vraag is heb je haar dat vergeven dat ze het door kletsen of niet? Dan zou ik morgen voelen hoe je dag is en of je de strijd aan kunt haar te zien of niet.

Ik begrijp haar dat zei haar verdriet om jou heeft moeten delen met iemand maar ik kan me voorstellen als jij echt gevraagd hebt het geheim te houden dat het heel anders voelt voor jou.

GitteNN

GitteNN

03-06-2018 om 13:03

Dank je

Miss en regenboog voor jullie reactie. Ik voel ook de pijn er nog steeds van. Voor mij is het ook over en uit met die vriendschap.Maar soms kom je elkaar tegen op feestjes. Ik ben toch gegaan ondanks dat ik me er erg druk over maakte en erg tegenop zag. Ze was er niet vandaag dat ik trots grond dat ik toch maar deed. Het soort overwinningsgevoel.
Fijn dat ik het kon uiten en fijn als men erop reageert. Xx Gitte nn

Puinhoop

Puinhoop

03-06-2018 om 13:17

JJ en intimiteit

Beste JJ,

Over jouw vrouw dacht ik na en ik wil graag wat met je delen. Je piekert erover dat ze met die andere man wel seks kon hebben en met jou niet. Dat is op zich niet zó vreemd: ook ik heb wel een tijd gehad dat ik moeite had met seks juist als de relatie te intiem werd: met een relatief onbekende kon ik het wel, maar zodra we dichter naar elkaar toe groeiden, vond ik het enger worden en durfde ik me letterlijk minder goed bloot te geven naarmate het emotioneel intiemer werd.
Ook in de boeken kwam ik wel tegen dat partners soms juist vreemd gaan als de relatie verbetert en ze dichter bij elkaar komen. Bij mijn man heeft dat zéker meegespeeld: onze relatie werd de laatste jaren steeds beter en dat kan hem juist hebben benauwd. Ik heb altijd het idee gehad dat hij een zekere mate van bindingsangst had.
Bij jouw vrouw kan dat ook meespelen en daarom denk ik dat seksuologische hulp best kan helpen. Misschien wel beter voor haar alleen. En ik ben geen deskundige, maar je zou ook kunnen afspreken samen dat je het stapje voor stapje doet. eerst alleen zoenen, eens bloot slapen bij elkaar maar verder niet, wel knuffelen zonder kleren, maar het daarbij laten. Verzeker haar ervan dat jouw erectie -die je niet tegen kunt houden - niet persé beantwoord hoeft te worden. En dan steeds ietsje verder. Maar een deskundige kan haar en tzt jou daar beter mee helpen.

Miss

Miss

03-06-2018 om 20:49

GittNN

Wat goed van je dat je gegaan bent! Echt een schouder klopje verdiend vind ik. Want zal niet gemakkelijk voor je zijn geweest!
Erg hè hoe je van te voren vanalles bedenkt en dingen invult...
Heb ik ook enorm veel last van.

Vandaag zei mijn man het gaat toch best goed? Nu? ( weet niet of je mijn verhaal kent)
Ik zei ja voor mijn actrice kant wel ja. Je ziet mijn hoofd van binnen niet en hart...
Ongelooflijk he.
Echt verdrietig...

Zijn jullie uit elkaar of toch nog bij elkaar?

Miss

Miss

03-06-2018 om 22:00

Actrice

( daar bedoel ik mee dat je als mama van, buurvrouw van, etc goed toneel kunt spelen, van binnen ben ik stuk en zou ik het liefst in bed blijven liggen van verdriet) Maar pak mezelf dag in dag uit op, voor mijn kind, mezelf, ouders en vrienden, deel het echt met veel mensen en hij gelukkig ook steeds meer, zodat hij het erkent en ik ook.
Tis alsof dit niet mijn leven is...

GitteNN

GitteNN

03-06-2018 om 23:01

Miss

Ja heel vervelend hoe je alles bedankt idd en invult.
Heel herkenbaar; lijkt alsof t goed gaat maar van binnen fa je sag in dag hit kapot. Na 2,5jaar is t nog steeds niet oké! Soms diepe dalen. En niet uit elkaar. Ik kan t niet voor de kinderen.

Probeer er iets goeds van te maken. Heeeeeel lang geen sex gehad omdat ik telkens denk die handen gingen ook over haar.

Ik heb je verhaal gelezen maar weet t niet meer. Lees niet te veel mee. T triggert me te veel. Sorry daarvoor want je hebt steun zoo hard nodig. Zeker als t net is gebeurd en je aan alles twijfelt niets vertrouwt en vol van verdriet Zit.

Maar gitteman vecht zich helemaal kapot en dat is mss waarom we nog steeds bij elkaar zijn.

Sterkte allemaal
X

JJ

JJ

04-06-2018 om 08:44

Puinhoop

Bindingsangst na zoveel jaar samen zijn, ik weet het niet hoor. Eerder een combinatie van sleur, gewoonte, ontbreken van echte passie en eenveroorzaakt trauma omdat het voor haar als een verplichting ging voelenwaar ze zelf nog weinig lol aan beleefde. Wat je in je laatste zinnen zegt is eigenlijk al maanden aan de gang. Ze sliep eerst natuurlijk niet naast me, en toen ze weer terugkwam, sliep ze in pyama. En fysieke reacties van mijn lichaam negeerde ze ook wel gewoon hoor, zonder dat ik me dan opdrong. Ze kan daar heel duidelijk in zijn. Geen zin is geen zin.

Ik ben met je eens dat hulp ons zeker zou moeten kunnen helpen, al gaat het beetje bij beetje beter.

Ik heb een goed weekend achter de rug. Naar een feest geweest met mijn vrouw, het was supergezellig en heeft mooie foto's opgeleverd waar de liefde weer vanaf straalt.Meer dan ooit spreekt ze zonder woorden uit dat het weer echt is en dat geeft de burger moed.

Tegelijkertijd komen de steken van hem nog wel terug. Omdat het feest zo leuk was vroeg ik haar naar een ander feestje dat binnenkort bij ons in de buurt is. Ze aarzelde en zei dat dat geen goed idee zou zijn. De binnentikker was natuurlijk 'Moet ik bang zijn dat hij daar rondloopt?' en dat was een groot 'risico'. Maar ik wil me niet gaan verstoppen om hem tegen te komen. Ze zegt vervolgens dat hij als hij dronken is zich wellicht niet zo volwassen zou kunnen opstellen als ik en het allemaal nog te vers is.. en dat bedoelt ze vast goed, maar het doet wat met me dat ze blijkbaar met zo'n figuur wat heeft kunnen doen. Het blijft steken, ondanks dat ze de hele wereld weer laat zien en horen dat ze gelukkig met mij is.

Ze geeft aan dat het haar zeer te doen is om te voorkomen dat jullie relatie weer onder vuur komt te liggen. Dat siert haar, is mijn mening.
Wees blij dat ze dat belangrijker vindt dan dat avondje feesten.
Jullie kunnen ook naar andere gelegenheden gaan om een leuke avond te hebben.
Als jullie dat zouden gaan doen, geef je aan rekening te houden met haar. Wie weet, op welke wijze ze zal tonen dat te waarderen. In ieder geval een avondje zonder gespannen vrouw en/of JJ.

JJ

JJ

04-06-2018 om 10:12

eens hoor

Het siert haar zeker, ook hoe ze merkt dat zo'n onderwerp me nog wel raakt en ze dan direct ingrijpt om me een beter gevoel te geven. De zekerheden sluipen weer terug in onze relatie.

Puinhoop

Puinhoop

04-06-2018 om 13:53

Woede

Bij mij voert woede de boventoon de laatste tijd. Verdriet ook, maar meer nog ben ik kwaad om de grove leugens die hij allemaal heeft opgedist. Naar mij, naar haar...hoe vaak ik gevraagd heb naar of er echt niets meer gebeurd was dan zoenen, en hoe vaak hij glashard loof en hóe ook: 'Nee, al was de passie er wel' (die hij geheel heeft uitgeleefd dus) en 'ik heb me prima weten te beheersen', terwijl hij alles gedaan heeft behalve beheersen, hij heeft 'r in al haar kieren geneukt kun je wel zeggen. Hoe je zó liegen kunt. Dat liegen is waar ik me meer over opwindt dan het overspel zelf. Dat had ik makkelijker kunnen vergeven als hij er vanaf het begin eerlijk en volledig over geweest was.

Nu twijfel ik gewoon soms aan alles en heb ik moeten hem te geloven, ook als het om hel andere dingen gaat. Dat richt zo'n bedrog aan. Weten dat hij in staat is je keer op keer voor te liegen doet je vertrouwen geen goed.

Ook de algehele tendens, dat zij steeds begon, geloof ik niet meer. Als je een verhaal ophangt dat we apart slapen, als broer en zus leven en de relatie nooit lekker gelopen heeft ben je bezig de ander in bed te kletsen. Ik denk dat hij overal het initiatief in heeft genomen. De eerstvolgende keer ga ik dat ook aankaarten, al die dingen waar ik kwaad over ben, in therapie. Ik wil zijn hele overspel niet afdoen als een symptoom van een relatieprobleem waar ik me beslist niet bewust van was toentertijds. Het mag best eens besproken worden.

Miss

Miss

04-06-2018 om 14:42

Puinhoop

Herken compleet wat je bedoeld!

Mijn man hield tot 2 weken geleden ook vol dat het maar 1 malig was..

Nu weet ik dat hij me minimaal met 4 vrouwen bedrogen heeft. All the way.

Het geloof is compleet weg!

Hij gaat nu naar een afkickkliniek. Maar ik mag tijdens de intake niet mee zei hij.Het eerste gesprek is om duidelijk heid te creëren.

De dag erop heb ik de kliniek gebeld of dit klopte. Ik geloof geen woord meer van wat hij verteld.

Dus weet dat je niet alleen bent. Wij alle getroffen hebben dit.
Gooi het zeker eruit tijdens de therapie en laat thuis vooral niets opkroppen. Hij mag weten en zal weten dat je boos bent om wat hij je geflikt heeft vind Ik.
En therapeuten mogen makkelijk lullen, je moet niet te lang in boosheid blijven hangen.
Amehola, die boosheid houdt mij waakzaam.
Dat is wat ik vind.
Sterkte xxx

Miss

Miss

04-06-2018 om 18:11

GittNN

Goed te horen dat GittNN man zich Kapot vecht.
Terecht.

Die man van mij mag dat tot zijn dood toe blijven doen. Of hij mag er zelf mee op gaan houden en geen energie meer in steken.

Ben er zo klaar mee. Zijn tas stond al klaar. Maar hij wil nog door vechten. Therapie en alle toeters en bellen.

Aankomend wkd komen mijn ouders terug van vakantie. Die weten alleen van 1 x vreemdgaan. Maar nog niet van de kliniek en de rest.Vreselijk om te vertellen. En ze pijn te doen. Ik ga natuurlijk niet in detail treden maar mijn papa was al in alle staten na 1 vrouw. Vanwege zijn eigen jeugd trauma tot betrekking vreemdgaan in zijn thuis situatie.
Hun niet betrekken vind ik ook niet eerlijk.
Ik zie er echt tegenop...

Mijn ouders zijn nog jong, omdat ik zelf ook pas 34 ben. Hebben jullie dat ook gedeeld en hoe reageerde ze?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.