Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Laurens

Laurens

13-06-2018 om 15:14

Hoe om te gaan met egoïstische ex partner

Dag allemaal,

Ik ben op zoek naar mensen die mij kunnen helpen met de vraag: hoe ga ik om met de blijvende verwijten, uitingen van wrok en het egoïsme van mijn ex? Ik ben inmiddels samen met een andere vrouw (zonder kinderen) en wij wonen samen.

Ik heb met mijn ex twee kinderen samen en de afstemming daarover gaat over het algemeen goed. Echter blijft zij uit het niets verwijten maken, of sluit ze berichtjes af met nog een sneer e.d. Volgens het ouderschapsplan dienen wij een keer in de zoveel tijd een evaluatie of gesprek te hebben om lopende/komende zaken omtrent de kids door te nemen. Zij geeft aan geen gesprek met mij te willen, omdat ze zich daar niet prettig bij voelt. Ik zou geen begrip hebben voor het feit dat zij alleen is, ik heb geen respect voor haar, ik ben aan het 'miereneuken', ze kan niet op mij terugvallen enz. enz. Ik kan hier geen concrete uitleg over geven, aangezien er niets is waarin dit te koppelen valt en zij mij geen concrete uitleg geeft of voorbeeld benoemd. Nu is het zo dat zij probeert mijn nieuwe partner, buiten spel te zetten. Ze laat doorschemeren, dat ze er niet aan wil geloven en blijft in enkelfout praten, blijft benoemen dat mijn nieuwe partner niet de moeder is, dat zij te enthousiast is richting de kinderen en dat zij (een recent bijvoorbeeld) ook niet bij het kinderfeestje van mijn dochter mag zijn. Echter heb ik haar aangegeven, dat dat persoonlijke gevoelens zijn en zij die toch echt opzij zal moeten zetten in het belang van onze kinderen, in dit geval mijn dochter. Mijn dochter wenst namelijk wel, dat mijn nieuwe partner op haar kinderfeestje komt.....

Hoe kan ik hierin grenzen aangeven of de zaken in eigen hand houden? Ik heb het gevoel dat zij alles kan en wil bepalen...


Niki73

Niki73

13-06-2018 om 15:42

Niet op ingaan

Ik wil je van harte aanraden er zo min mogelijk op in te gaan. Sneren e.d. kun je gewoon negeren. Zeker niet boos worden of discussiëren of terugsneren o.i.d. Een zakelijk antwoord geven en haar een prettige dag wensen is het beste. Niet willen geloven dat je vriendin een blijverdje is, idem dito: de tijd zal het leren, verder mooi van je brede rug af laten glijden. Niet op reageren. Uiteindelijk hoeft ze niet met jouw vriendin te communiceren, de communicatie over de kinderen hoort via jou (tussen de biologische ouders) te lopen.
Wat betreft zo'n kinderfeestje kun je gewoon droog zeggen dat je dochter gevraagd heeft of jouw vriendin erbij wilde zijn en dat jullie natuurlijk op dat verzoek ingaan. Als dat feestje bij jou thuis of tijds het verblijf bij jou valt, dan heeft moeder daar trouwens niets over te zeggen. Dan dank je haar voor haar mening, desnoods zeg je dat je erover zult nadenken, en ga je er verder niet op in. Ook dat je vriendin te enthousiast zou zijn naar jullie kinderen toe: laconiek zeggen: ach, zo is ze en verder niets. Het kan tactisch gezien wel beter zijn dat als je ex de kinderen brengt, jij de kinderen eerst "ontvangt" en je vriendin zich wat op de achtergrond houdt. Maar ik neem aan dat de meeste mensen dat sowieso al zo doen.

Uit je bericht lees ik dat jij je ex te veel macht toedicht of geeft. Je moet inderdaad met haar communiceren over de kinderen, haar argumenten aanhoren, maar uiteindelijk beslis jij over wat er bij jou thuis gebeurt en zij over wat er bij haar thuis gebeurt.

juf Ank

juf Ank

13-06-2018 om 19:40

kan het zijn

Dat je zelf ook wat negatief bent ingesteld?Je hebt het over 'blijvende' verwijten...dat weet je toch niet?
Ik lees ook nergens een bewijs van egoistisch gedrag.
Jouw partner buiten spel zetten?Ook dat lees ik niet terug. Zij wil haar niet accepteren als medeopvoeder, nee nogal wiedus, dat snap ik wel. Het kind heeft al een vader en een moeder.
Zo te horen is je ex gewoon nog erg teleurgesteld over de hele situatie en kan ze er moeilijk mee omgaan. Daar kun jij blijkbaar weinig begrip voor opbrengen?

Is jouw nieuwe relatie het vervolg van een buitenechtelijke relatie ofwel van vlak na de scheiding?
Dat maakt het acceptatieproces nog veel moeilijker.

Wat betreft het feestje: ik vermoed dat je bedoelt dat het feestje bij mama thuis is en dat jij verwacht dat je partner gewoon mee kan. Klopt dat?

Ik herken er wel wat van

"... Ik zou geen begrip hebben voor het feit dat zij alleen is, ik heb geen respect voor haar, ik ben aan het 'miereneuken', ze kan niet op mij terugvallen enz. enz. Ik kan hier geen concrete uitleg over geven, aangezien er niets is waarin dit te koppelen valt en zij mij geen concrete uitleg geeft of voorbeeld benoemd..."

Ik denk dat hier de kern van het probleem zit. Ik zelf ben in dezelfde positie als jouw ex-vrouw en herken dit wel. Ik weet niet hoe de verdeling van de kinderen is maar in ons geval gaan de kinderen eens per twee weken naar hun vader. In vind het zwaar om alleen alles rond te breien op allerlei gebied; fysiek, emotioneel, financieel. Ik merk dat als ik er door heen zit en me heel moe en eenzaam voel, ik ook de neiging heb verwijten richting ex te sturen ik voel me dan soms net een goedkope oppas terwijl hij kan gaan en staan waar hij wil. Ik denk dat je je wat meer moet inleven en regelmatig hulp en feedback moet aanbieden. Ze zal het misschien afwijzen misschien maar dan voelt het toch anders.
Tevens zou ik, als ik jou was, af en toe je waardering laten blijken over gewone dingen zoiets als "wat een mooie jas van zoon" of "fijn dat de rapporten zo goed waren". En ook reageren op informatie die je van haar krijgt. Misschien doe je dit allemaal al en ik wil je absoluut niet ergens van beschuldigen maar dit is een beetje hoe het hier gaat. Concreet voorbeeld: een kind is ziek en dat geef ik per what's app door aan ex die dan steevast antwoord met het enkele woord "vervelend" en vervolgens niets meer laat horen. Geen app met de vraag of ik vrij heb kunnen regelen, of de anderen kinderen op hun bestemming komen en ook de dag erna geen vraag hoe het nu is en dat frustreert mij dan enorm.
Ik vind het moeilijk om precies uit te leggen maar in ons geval is er bijna geen communicatie over de kinderen en dat mis ik echt heel erg en dat heeft niets te maken met het feit dat ik hem als man mis maar als mede-ouder, er lijkt zo weinig belangstelling en dat voelt heel erg als gebrek aan respect.
Ik weet dat ik persoonlijk hierin mijn verwachtingen moet bijstellen maar ik geef puur aan hoe ik het voel of dat goed of slecht is doet er nu even niet toe.

En over het kinderfeestje, waarom houden jullie het niet bij de ouders en jouw vriendin kan dan komen bij jou thuis op het andere feestje voor familie. Drie en later misschien vier volwassenen op een kinderfeestje is best veel. Je zou het eventueel ook per jaar om en om kunnen doen.

Laurens

"Echter heb ik haar aangegeven, dat dat persoonlijke gevoelens zijn en zij die toch echt opzij zal moeten zetten in het belang van onze kinderen, in dit geval mijn dochter."

Dat komt er dan toch een tikje rottig uit. Het klinkt toch alsof je iets waar jij last van hebt (verwijten van haar kant) wilt wegwerken door het te verpakken als iets dat niet in het belang is van je kind. Eigenbelang, verpakt als belang van het kind. Een verschijnsel dat je in echtscheidingssituaties heel vaak ziet, aan beide kanten.

Je kan beter gewoon zeggen 'goh, wat jammer, want Dochter wil het graag'. Zonder meteen te doen alsof moeder onvoldoende oog voor het belang van kind heeft. Want je doet twee dingen. Je zet haar bezwaren weg als irrelevant (het zijn maar 'persoonlijke gevoelens' - alsof die er niet toe doen) en je zegt dan ook nog eens dat ze daarmee haar kind benadeelt. Ik denk niet dat dat de kans vergroot dat ze gevoelig is voor jouw argumenten.

En verder ben ik het eens met andere posters. Zoveel mogelijk negeren.

Groeten,

Temet

ja duh

ja duh

14-06-2018 om 13:50

Gewoon zoveel mogelijk negeren.

Ik begrijp wat je bedoeld. Het is altijd moeilijk voor de ex die achter blijft alleen en moeilijk kan accepteren dat je een ander hebt. Het doet haar gewoon pijn om te horen dat de kinderen goed overweg kunnen met je nieuwe vrouw. Daarom lijkt het mij ook verstandig om dat rustig aan op te bouwen en haar zeker niet je nieuwe partner aan haar gaat op dwingen. Wat betreft het kinder feest zou ik zelf niet heen gaan en ik zou haar uitleggen dat het beter is om een nieuw feest thuis te houden waar alleen jou familie komt. dan heeft het kind twee feestjes waar beide geen spanning is en het kind lekker kan genieten van alle aandacht.succes

Laurens

Laurens

14-06-2018 om 15:32

bedankt

@Niki73: dankjewel voor de genomen moeite om een reactie te geven. Het is fijn om soms van een ander, die misschien meer kan relativeren, iets te horen.

@juf Ank: ik voelde niet de behoefte de complete situatie, ins and outs, geschiedenis e.d. te delen. Ik heb inmiddels een map waarin ik bij houd wat er wanneer gebeurd en op welke manier, dus qua zo te noemen 'bewijs' is er genoeg. Mijn huidige partner zal weldegelijk een medeopvoeder worden, aangezien er ook in ONS huis een 'gezin' gevormd zal worden. Begrip voor teleurstelling is er heel lang geweest en dit is zelfs uitgesproken en besproken. Echter vraag ik me af hoelang er over mijn eigen grenzen moet heen gaan. Sommige uitlatingen en uitspattingen passen niet meer in het gedeelte 'begrip hebben voor'.

@Narcis: dankjewel voor je verhaal. Ook fijn om vanuit 'de andere ouder' eens een situatieschets te krijgen. Ergens heb ik gehoopt dit ook op deze manier helder van mijn ex-partner te horen. Dat ze kan uiten dat het pijn doet, wat haar verwachtingen zijn o.i.d. maar concreet komt er niets. Zelfs niet na gerichte vragen omtrent dit alles. Voor mij, voelt het nu alsof ik niets goed kan doen. Als ik teveel vraag gaat het me niets aan, als ik niets vraag dan heb ik geen begrip....

@Temet: dank voor je reactie. Er zijn inmiddels 10tallen voorbeelden van haar handelen vanuit eigen belang. Ik geef daarbij niet aan dat die gevoelens er niet doe doen, maar meer dat zij die in de weg laat staan van normaal overleg over onze kinderen. Spreek het dan concreet en helder naar me uit, maar als ik vraag om een gesprek over af te stemmen zaken rondom de kids geeft ze aan niet te willen met als reden dat ZIJ zich niet prettig voelt bij mij.... maar wat waarom hoe waar?!

@ja duh: dankjewel voor je reactie. Ik hoop sommige dingen meer van me af te kunnen laten glijden. En nogmaals, er is begrip hoor... voor het feit dat ik er niet alleen voor sta i.v.m. een nieuwe partner. Maar dat begrip, omvat niet het feit dat ik alles maar kan en wil blijven incasseren.

Optimist

Optimist

14-06-2018 om 16:18

Nou Narcis....

....precies dat dus!

Het totale gebrek aan respect en belangstelling. Er klakkeloos vanuit gaan dat ik het allemaal wel regel met de kinderen, terwijl ik ook werk en inderdaad alles zelf moet doen, regelen en beslissen. De gratis babysit! Terwijl hij twaalf van de veertien dagen zijn grote mensen dingen kan doen.

En na alles wat er afgelopen jaar gebeurd en gezegd is (laten we het er op houden dat respectloosheid en egoïsme het afgelopen jaar voor mij een totaal nieuwe dimensie hebben gekregen), moet ex bij mij ook echt niet meer aankomen met "in het belang van de kinderen". In die gevallen is "het belang van de kinderen" toevallig ook altijd het zelfde als "zijn belang". Alle andere keren hoor ik hem er niet over.

Je ex probeert niet je nieuwe vriendin buiten spel te zetten, die is namelijk geen partij in jullie "kerngezin", ze probeert zich waarschijnlijk staande te houden in dit nieuwe leven dat het maximale vraagt van haar energie, flexibiliteit, acceptatievermogen, "emotion control" en zelfredzaamheid. Die sneer aan het eind van een appje (ik ben er zelf ook goed in, al zeg ik het zelf), die zul je wel verdient hebben en kun je gewoon negeren, dat moet er gewoon even uit, hoef je niet op te reageren, beter van niet zelfs.

Toen ik op zoek was naar ideeën voor vaderdag kwam ik het volgende tegen:
"Every father should remember that one day his son will follow his example instead of his advice".
En dat zal ook voor dochters gelden.
Wat mij betreft sluit dit aan bij wat Temet zegt. Voor je dochter is het niet van belang dat je ex je nieuwe vriendin accepteert, voor je dochter is het van belang dat haar vader haar moeder respecteert. Toon begrip voor je ex en haar situatie, wees betrokken en geïnteresserd in haar besoignes, in ieder geval voor zover die betrekking hebben op jullie dochter. Geef als eerste het goed voorbeeld richting je ex, dan zal je ex mettertijd echt wel bijdraaien. Het is lastig lelijk doen tegen iemand die goed voor je is, omgekeerd is het erg makkelijk om lelijk te doen tegen iemand die jouw gevoelens en grenzen niet respecteert. Kip, ei, wie begint als eerste met de gedragsverandering. Misschien is het wel in het belang van je dochter dat jij dat bent. Verbeter je nahuwelijk, begin bij jezelf.

En dat feestje.....een feestje waarbij de moeder van de jarige de hele dag met een steen in haar maag loopt omdat ze in dezelfde ruimte moet zijn als de nieuwe vriendin van haar ex.....dat is geen leuk feestje. Ook niet voor je dochter, want die heeft het dan prima in de gaten dat haar moeder niet ontspannen is. Los het anders op tot de tijd er wel rijp voor is. Je dochter zal het best begrijpen.

ja duh

ja duh

14-06-2018 om 16:56

ja ja

Nou ik begrijp dat het zwaar is als alleen staande moeder, maar het clichee dat vader maar een keer de kinderen heeft en dat hij kan gaan en staan waar die wil is echt een vrouwen uitspraak. Natuurlijk krijgen vader de kinderen maar een keer in de 14 dagen, maar dar kunnen wij niks aan doen, Ik vind het verschrikkelijk om wakker te worden in een huis waar totaal niemand anders is dan mezelf. Ik zou wensen dat ik de kinderen bij mij had. Ik zou willen dat ik kon koken voor ons de was doen en het huishouden wat er bij hoort. Maar ik word een beetje moe dat een vader begrip moet tonen voor de moeder en vooral rekening houden met haar gevoelens. Ik vind alles prima, maar wie houdt rekening met de gevoelens van de vader...... och die moeten niet klagen, gewoon betalen en ophouden met zeuren. nee sorry van ze lang zal ze leven niet

Optimist

Optimist

14-06-2018 om 16:57

Laurens

Mijn reactie kruiste jouw reactie, omdat ik ondertussen even afgeleid was door iets anders en niet had gezien dat je al gereageert had.

Begrijp me niet verkeerd. E.e.a. wil niet zeggen dat je over je grenzen heen moet gaan en alles maar moet pikken. Maar dat geldt andersom ook. Dingen doordrukken tegen de wil van de andere ouder werkt op termijn averechts. Maar er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en meerdere manieren om iets op te lossen. Jullie hebben allebei je eigen leven en moeten elkaar daarin vrij laten. Wat jij thuis met je vriendin doet, hoe jullie jullie huishouden runnen, dat is aan jullie. Daar mag je naar je ex ook best duidelijk over zijn en een lijn trekken. Maar daar waar het je ex raakt (zoals bij de verjaardag van jullie dochter), bespeur ik bij jou ook enig egoïsme, dan moet het op jouw manier.

Jouw toon in je eerste bericht....het had mijn ex kunnen zijn die het zei. Door alles wat er gebeurd is, was het voor mij erg makkelijk om mijn ex los te laten. Het bleek ineens een erg nare man (waarmee ik niet zeg dat jij net zo ben als mijn ex). Iemand die meent zo met mij om te moeten gaan, die hoef ik niet in mijn leven. Het contact beperkt zich tot functionele dingen over de kinderen. Maar dat neemt niet weg dat ik het mis om met de vader van mijn kinderen over de kinderen te praten, niet alleen functioneel, maar ook over andere dingen. Dingen die we vroeger wel deelden, en waarvoor geen vervanger beschikbaar is (mijn kinderen hebben tenslotte maar één vader).

Ik heb mijn leven op de rit, was snel weer gelukkig zonder mijn ex, misschien nog wel gelukkiger dan tijdens het huwelijk. Maar ik bewaak nu ook beter dan vroeger mijn grenzen, zowel in praktische zin als emotioneel. Dat merkt mijn ex, en hij is dat niet gewend. Daardoor kan hij bijvoorbeeld in zijn oude huis, dat nu mijn huis is, niet meer doen waar hij zin in heeft. Dat is even wennen en het roept bij hem voortdurend irritatie en weerstand op als ik de grens aangeeft, wat vervolgens voortdurend leidt tot conflicten, maar dat neem ik voor lief. Maar het is mijn huis en ik vind het belangrijk dat ik me daar prettig voel en dat mijn "gasten" respectvol met mijn "persoonlijke ruimte" omgaan. En bij het bewaken van mijn grenzen hoort ook dat ik zijn nieuwe sm niet in mijn leven hoef. Ik heb genoeg tegen mijn zin in moeten doen het afgelopen jaar, ik trek een streep bij de sm. Mijn ex moet lekker doen met haar wat hij wil, maar moet mij er niet mee lastig vallen. Misschien wordt het ooit anders, of pas met een volgende vriendin (want deze is "besmet" zullen we maar zeggen), we zullen het wel zien.

Optimist

Optimist

14-06-2018 om 17:12

Ja duh

"Nou ik begrijp dat het zwaar is als alleen staande moeder, maar het clichee dat vader maar een keer de kinderen heeft en dat hij kan gaan en staan waar die wil is echt een vrouwen uitspraak. Natuurlijk krijgen vader de kinderen maar een keer in de 14 dagen, maar dar kunnen wij niks aan doen."

Kun je niks aan doen? Was co-ouderschap geen optie? Of gingen werk en andere dingen voor?
Mijn ex kiest er zelf voor om drie kwartier bij zijn kinderen vandaag te gaan (samen)wonen en zijn week helemaal te vullen met sm, hobby en werk. Hij had ook in de buurt kunnen blijven wonen (als je daar een huis kunt kopen, kan dat hier ook), maar hij kiest bewust voor zijn nieuwe relatie. Door de afstand is hij dus ook nooit tussendoor beschikbaar voor een spontaan bezoekje van de kinderen, of "hulp" (lees: betrokkenheid) bij huiswerk, lekke banden en een ritje naar de fysio, om maar wat voorbeelden te noemen. Dat is toch echt zijn eigen keus.

"Ik vind het verschrikkelijk om wakker te worden in een huis waar totaal niemand anders is dan mezelf. Ik zou wensen dat ik de kinderen bij mij had. Ik zou willen dat ik kon koken voor ons de was doen en het huishouden wat er bij hoort. Maar ik word een beetje moe dat een vader begrip moet tonen voor de moeder en vooral rekening houden met haar gevoelens. Ik vind alles prima, maar wie houdt rekening met de gevoelens van de vader...... och die moeten niet klagen, gewoon betalen en ophouden met zeuren. Nee sorry van ze lang zal ze leven niet."

Dit gaat niet over vader of moeder, dit gaat over verdeling van zorg. Als de moeder de kinderen maar een weekend in de twee weken heeft en de vader zorgt de rest van de tijd voor de kinderen, dan verdient de vader dezelfde waardering voor zijn inspanning als andersom. Net zoals er in veel situaties begrip mag zijn voor de gevoelens van de achterblijvende alleenstaande vader als zijn ex-vrouw een nieuwe vriend heeft. Alles dus "moeder m/v" dan wel "vader m/v".

In mijn geval maakt de vader zelf keuzes waardoor hij zijn kinderen minder ziet. En dan is het wat mij betreft inderdaad "niet klagen". Als het buiten je invloed ligt (bijvoorbeeld om je ex de kinderen bewust bij je weghoud of je ex met de kinderen elders is gaan wonen), dan mag je klagen tot je een ons weegt. Met een goede vriend(in) en een fles wijn erbij is dat soms heerlijk en zelfs nodig!

ja duh

ja duh

14-06-2018 om 17:25

optimist

Ik praat in het algemeen. Jij hebt het over jou persoonlijke situatie.
Laat ik voorop stellen dat er genoeg vaders zijn die de naam vader niet waard zijn. Ik heb begrip voor alle huismoeders/vaders. Wat ik bedoel te zeggen is dat er altijd heel makkelijk word gezegd hoe makkelijk de ouder heeft die het huis verlaat. De keuze om te gaan is vaak een hele moeilijke waarin je afweegt wat het beste is voor de kinderen en ook voor jezelf. het is nooit een makkelijke keuze die je maakt en de kinderen zijn altijd de dupe. als kind wil je altijd je ouders bij elkaar zien en dat ze gelukkig zijn. een breuk is nooit goed voor een kind. Ik vind dat je er het beste dan van moet proberen te maken.Ik vind het erg makkelijk als een moeder verwijten gaat maken dat papa het makkelijk heeft nu die alleen is. dat hij kan gaan en staan waar die wil. Dat hij een weekendje de kids komt halen en dat hij er verder makkelijk vanaf komt. Daar ben ik het niet mee eens. Dat wilde ik jou duidelijk maken. De kinderen willen niet horen wat papa een klootzak is of andersom. Een kind zal meestal van beide ouders houden en zal nooit een keuze willen maken. Laten wij als ouders daar nu ook over nadenken en de kinderen niet voor het blok zetten. Als pap en mam ruzie hebben is dat iets tussen hen beide. Kinderen moeten ten alle tijden er buiten gehouden worden. Ook niet steken onder water geven.

juf Ank

juf Ank

14-06-2018 om 18:43

jaja

Ik weet genoeg, Laurens, zoals als ik wat kritische vragen stel je ineens niet alle ins en outs wil vertellen.
Ik vroeg bijv. of je relatie al actueel was ten tijde van het huwelijk. Want in dat geval is het zeer begrijpelijk allemaal.
Ook geef je geen antwoord op mijn vraag of het feestje nu bij jou of haar thuis gegeven wordt. Ook zo onduidelijk want dat maakt de hele situatie heel anders.

Laurens

Laurens

14-06-2018 om 22:03

juf Ank

@juf Ank: wat bedoel je met 'ik weet genoeg'? Nee, mijn relatie is na de scheiding ontstaan en het kinderfeestje voor haar klasgenootjes, waarvoor zij mij en mijn huidige partner voor heeft uitgenodigd, vind plaats bij mijn ex thuis.

juf Ank

juf Ank

14-06-2018 om 23:00

wat ik weet

is dat je niet eerlijk bent en de zaak vooral van jouw kant wil laten zien.
Als het feestje bij je ex thuis is, vind ik dat zij alle recht heeft om je huidige partner niet uit te nodigen. Ook als dat iets is wat je dochter wel wil. Omdat het ook niet zo moet zijn dat jouw ex met samengeknepen maag op het feestje van haar dochter hoeft te zijn. Dat bedoel ik met een beetje begrip dat ze echt wel van jou mag verwachten.
Maar goed nu ga je ineens zeggen dat je ex jullie beiden wel heeft uitgenodigd dus het is ineens weer anders. prima hoor. Ik vind het knap van haar als ze het op kan brengen.

Reacties

# Juf Ank, die uitnodiging kwam van zijn dochter niet van zijn ex, zo begrijp ik het.
Ik denk dat zolang de nieuwe partner niet uitgenodigd wordt door ex, zij er niet hoort. Wel zou het goed zijn om over en weer bij elkaar over de vloer te komen dat vinden de kinderen het fijnst maar een kinderfeestje vind ik dan weer niet de gelegenheid. Ik heb de nieuwe vriendin destijds hier uitgenodigd om kennis te maken en dat is ook gebeurd alleen hun belofte om mij terug uit te nodigen zodat ik kon zien waar de kinderen om het weekend zijn is nooit gekomen en dat irriteert mij. De kinderen hebben wel eens gezegd dat ze het liefst zouden willen dat we vrienden zijn, dat is een aantal stappen te ver maar ik zou het prettig vinden om bijvoorbeeld bij brengen en halen even een kopje koffie te drinken en om af en toe bij te praten over de kinderen. Dat zit er beide niet in en dat is jammer.

# JaDuh, Ja het is inderdaad gemakkelijk om te roepen dat een ouder op afstand alleen de lusten heeft maar die had wel de keuze en mogelijkheid om voor co-ouderschap te gaan of een uitgebreide weekendregeling en de keus om bij de kinderen in de buurt te blijven wonen zodat hij wat meer van het dgelijkse leven zou kunnen meemaken.

# Laurens, Het gevoel hebben het nooit goed te kunnen doen, ook dat is herkenbaar en dat riep (lees: schreef) mijn ex ook regelmatig. En, als ik eerlijk ben was dat ook zo. Ik voelde me zo gekrenkt en er was zo veel gelogen dat ik hem niet meer vertrouwde en daarom niet in wilde gaan op zijn voorstellen uit angst dat er wat achter zat en ik mezelf in de vingers zou snijden. Co-ouderschap wilde hij pertinent niet omdat hij verder weg ging wonen en zei het niet te kunnen combineren met zijn werk, ik vond dat heel moeilijk. Ik weet niet hoe het komt maar doe ik goedbedoeld een stap naar hem toe dan valt het verkeerd en andersom ook. Echt kortsluiting. Inmiddels accepteer ik het dat het zo is en zijn wij het meeste gebaat met ons strak aan het ouderschapsplan houden.
Vorige week ging ik de fout in door aan te bieden dat de kinderen op een niet reguliere zondag naar hem konden gaan ivm vaderdag, dat had ik dus beter niet kunnen doen. Zo simpel mogelijk houden dat geeft de minste kans op miscommunicatie en gedoe.

# Temet, ik ben het absoluut niet eens met negeren. Mijn ex zou het liefste hebben dat ik niet meer in zijn leven bestond, heeft ook geen behoefte om over de kinderen te overleggen want dat doet hij met zijn vriendin. Hij heeft ooit het advies gekregen mij zo veel mogelijk te negeren en doet dat met verve, alleen ziet hij niet in dat dit de communicatie alleen maar slechter maakt. Het maakt mij boos (giftig soms) en als er van hem een vraag komt dan sta ik daar dan toch minder welwillend tegenover. Overigens negeer ik hem niet en geef altijd antwoord. Ik heb het al eens eerder geschreven ik ben wel goed om de kinderen op te voeden en te verzorgen maar wordt vervolgens meestal genegeerd en dat is voor mij een complete tegenstelling.

Laurens

Laurens

15-06-2018 om 07:17

Lef....

@juf Ank: wat een lef om iemand te beschuldigen van 'niet eerlijk zijn', als je nog maar 1/10e van het verhaal weet. Ervaar ik als erg vervelend. Daarnaast merk ik dat je selectief of niet goed leest. Je begint op m'n ex te lijken....

geen co-ouderschap

Wij vonden co-ouderschap niet ideaal voor onze kinderen, om verschillende redenen.
Wij hebben daarom afgesproken dat ik de kinderen om de 2 weekends een weekend heb, in de verlofperiodes wat meer, en tussendoor kan ik er nog extra activiteiten mee doen (bioscoop, gaan zwemmen, uit eten, wandelen, ...), wat ik minstens één keer per maand doe.

Telkens ik de kinderen haal of breng, spring ik even binnen bij mijn ex en praten we bij bij een kop koffie of een glaasje wijn; wanneer ik de kinderen teveel mis (bv. tijdens de examenperiodes blijven ze liever bij hun mama, ze hebben daar al hun gerief, en bij mij hangt er teveel vakantiesfeer), mag ik ook even binnenspringen; zoals gisterenavond bv., dan hebben we het grootste gedeelte van de avond allemaal samen - dus mijn ex, ikzelf en onze 3 kinderen - gezellig rond de tafel gezeten en over vanalles en nog wat gepraat.
Dat doen we nu al zo'n 4 jaar.
Mijn vriendin vindt dat gelukkig ok; ze wou dat ze zelf ook zo'n relatie had met haar ex, maar dat zit daar niet in.
Mijn ex heeft (nog) geen vaste relatie, wat het natuurlijk wat eenvoudiger maakt.

De kinderen zijn blij dat we elkaar nog goed verstaan en voelen zich goed.
Bij verjaardagsfeestjes worden ik en mijn vader ook uitgenodigd; mijn vriendin nu ook, maar zij kiest ervoor om er tussenuit te blijven; dat is haar keuze en dat respecteer ik uiteraard, ik kan mij inbeelden dat dat voor haar wat eigenaardig aanvoelt.

Niki73

Niki73

15-06-2018 om 09:36

Feestje en gouden regels

Ah, het kinderfeestje was bij je ex thuis! Ja, dat is een totaal ander verhaal. Zelfs als je dochter het dan graag zou willen, zou ik niet eens overwegen je vriendin mee te nemen als het nog zo gevoelig ligt. Dan is moeder vreselijk gespannen en dat komt de feeststemming zeker niet ten goede. Dan nog maar een tweede feestje bij jou thuis. Als je dat niet begrijpt (en dat deed je niet), dan vraag ik me af hoe het met je empathisch vermogen gesteld is.
Een gouden regel na een scheiding: jij bepaalt wat er bij jou thuis gebeurt, moeder bepaalt wat er bij moeder thuis gebeurt. Dus ook of de vriendin van vader daar welkom is of niet. Daar hebben jullie je bij neer te leggen.
Een andere gouden regel: aleen de biologische ouders communiceren over de kinderen en de opvoeding. Als moeder je vriendin daarmee lastigvalt (jij moet dit of dat met/zonder de kinderen), dan verwijst je vriendin moeder vriendelijk maar beslist door naar jou.
Nog een gouden regel in samengestelde gezinnen: iedereen voedt zijn eigen kinderen op. Jij voedt jouw kinderen op, je vriendin voedt haar kinderen op. Dat wil niet zeggen dat jullie geen samengesteld gezin kunnen zijn, maar wel dat jij de normen bepaalt die voor jouw kinderen gelden (in overleg met hun moeder) en zorgt dat die nageleefd worden en zij de normen bepaalt die voor haar kinderen gelden en zorgt dat die nageleefd worden, dan heb ik het dus over corrigeren. Ze zal uiteindelijk onvermijdelijk jouw kinderen voor een deel gaan mee-opvoeden, maar als jij je kinderen nu grotendeels aan je vriendin overlaat, dan snap ik dat je ex daar niet gelukkig mee is.

Doenja

Doenja

15-06-2018 om 10:20

Niki73

Heel goed gezegd! Neem alsjeblieft niet je nieuwe vriendin mee naar een kinderfeestje bij je ex. Probeer niet bewust erdoor te drammen dat je ex maar moet accepteren dat je kind ook verzorgd wordt door je nieuwe vriendin. Je nieuwe vriendin is van jou, en je kind heeft er mee te maken.
Ik moet er niet aan denken dat ik mee zou moeten naar de feestjes van de ex van mijn vriend. En andersom heb ik er ook geen behoefte aan om de nieuwe vriendin van mijn ex hier te ontvangen. Dat is helemaal niet raar. Plan je eigen feestjes bij jou thuis zoals jij het wil. Heeft het kind 2 feestjes. Of maak er iets anders van; kind heeft feestje bij moeder en jij gaat met je kind en vriendin lekker een middag naar de speeltuin, ijsje eten, wat het kind maar leuk vind. Wat vriendinnetjes mee, opa en oma, je eigen persoonlijke kring.
En inderdaad JIJ voedt je kind op, niet je vriendin. Dat heb ik hier ook even moeten zeggen; ik verzorg en ben er als er iets is, maar ik ga geen opdrachten uitdelen, correcties geven op gedrag of straf uitdelen. Als er iets is bespreek ik het met mijn vriend en hij doet daarmee wat hij wil. Andersom bespreekt mijn vriend het met mij als hem iets niet bevalt, en dan regel ik dat met mijn kinderen. Scheelt een hoop ergernis. En voorkomt ' jij bent mijn vader/moeder niet!' discussies.

Narcis

Mijn opmerking was niet duidelijk. Ik bedoelde niet dat Laurens zijn ex zoveel mogelijk moet negeren, maar dat hij eventuele steken onder water van haar kant etc zoveel mogelijk moet negeren. Expliciete verzoeken of concrete verwijten is wat anders, maar op narrige terzijdes etc kan hij naar mijn idee maar beter niet altijd reageren.

Groeten,

Temet

Laurens

Laurens

15-06-2018 om 11:54

Nogmaals bedankt....

Bedankt voor al jullie verhalen en reacties. Jammer om te lezen dat er veel aannames worden gedaan en word geoordeeld terwijl er weinig informatie met jullie is gedeeld.

Ik vroeg naar tips hoe om te gaan met egoïsme, verwijten, wrok en het aangeven van grenzen.

Nu zijn we inmiddels zover dat ik hoor dat mijn vriendin mijn kinderen niet kan/mag opvoeden.... maar waar lezen jullie dat daar überhaupt sprake van is? Het enige wat ik heb aangegeven, is dat ze uiteindelijk een medeopvoeder zal worden omdat wij in ons huis ook een 'gezin' zullen gaan vormen. Nergens zeg ik dat ik de zorg voor mijn eigen kinderen aan haar zal overlaten. Ik ben en blijf verantwoordelijk voor ze, maar laten we wel wezen... in de praktijk zal medeopvoeder worden weldegelijk gaan gebeuren. In welke vorm en mate? Geen idee. Ook zeg ik nergens dat wij zullen gaan doordrukken dat mijn huidige partner wel aanwezig moet en gaat zijn op het kinderfeestje.... ik benoemde een situatie waarin ik het gevoel krijg, dat ze haar persoonlijke gevoelens laat LEIDEN! Newsflash: mijn partner heeft al besloten niet mee te willen naar het kinderfeestje. En daarnaast staat haar verjaardag vieren, als bij ons thuis op de planning dus dat is het punt niet.

Ook fijn om te lezen dat er nog mensen zijn die kunnen relativeren in een mate waarin 'de vader' niet altijd ná 'de moeder' word gezet... in een scheiding, en ook daarna, is het niet zo dat de man met een nieuwe relatie en een eens in de twee weken regeling, het standaard maar 'makkelijker' heeft. Hele bekrompen gedachte vooral.

Aannames

Als jij er voor kiest weinig informatie te geven worden er meer aannames gedaan zo werrkt het nu eenmaal. Er worden aan jou vragen gesteld om beter te kunnen antwoorden maar precies weten hoe het zit weten we niet. Het is mij niet duidelijk of jullie een weekendregeling hebben, co-ouderschap of iets ertussen in en dat is toch wel een verschil. Er wordt met je meegedacht en er worden tips gegeven. Denk na over alle adviezen en ook over situaties in de toekomst zoals 10-minuten gesprekken, musicals, sportwedstrijden, sinterklaas, dplomauitreikingen etc., het geeft zoveel rust als beide partijen weten wat ze kunnen verwachten. Ik begrijp dat jij jouw vriendin overal bij wil hebben maar als dat van de andere kant als niet prettig wordt ervaren dan zou ik pas op de plaats maken als is het maar uit respect en om de rust te bewaren.

# Temet, ik beprijp je punt

Ava

Ava

15-06-2018 om 13:18

Laurens

Laurens, waar gaat het je nu precies om? Om -hoe dan ook- je gelijk te halen op dit forum (en op welke manier denk je dat je er wat mee kan bij je ex?) of om te zien hoe je, voor zo ver mogelijk in harmonie, voor je kinderen (en mogelijk ook met randzaken erom heen) het beste met deze situatie om kan gaan? In het eerste geval vraag je om een soort toverspreuk, die niet bestaat (ben ik bang) en in het tweede geval moet je besluiten dat jij alleen jouw eigen insteek kan veranderen en mogelijk daarmee de situatie.

In het eerste geval zoek je manieren om de reactie van je ex te manipuleren. Dat is, denk ik, onmogelijk omdat je iemand anders niet veranderen kan. Dat besluit de ander zelf. Hoe meer jij duwt, hoe meer iemand zich verzet (en dus niet in jouw richting meegaat). Maar de positieve kant is dat je eeuwig boos op iemand kan blijven en eigenlijk gevoelsmatig nooit echt afscheid van haar hoeft te nemen. Boze gevoelens zijn per slot van rekening ook gevoelens. Je kan alleen op iemand boos blijven als je om diegene blijft geven. Je gelijk halen, zal een gebed zonder eind zijn omdat je een ander niet kan veranderen. Maar dan hoef je geen concessies voor wat betreft je ego te doen.

Wil je werken naar een situatie die (ook) goed is voor de kinderen, dan moet je deels jouw ego opzij schuiven, dan wel inslikken en leren hoe de obstakels van jouwzelf, van haar, kan vermijden, verzachten of weg kan masseren. Die andere insteek betekent dat je je ex zal moeten zien als iemand waar je ook rekening mee moet houden en mee moet samenwerken, of je dat nu op dit moment wil of niet: je kleurt hoe dan ook nu mede de toekomst in. Als je dit wilt, dan zijn bovenstaande adviezen fijn en praktisch, geven inzicht en handvatten.

Niki73

Niki73

15-06-2018 om 13:30

Laurens

Gezien je gepikeerde reactie heeft iemand hier een gevoelige snaar bij jou geraakt Je hoeft het ons niet te vertellen, maar als je zelf weet welke snaar dat is, dan weet je ook dat je op dat vlak de meeste winst kunt halen. Kijk daar nog eens extra naar en ga na hoe jij de angel daaruit kunt halen.
Niemand zegt hier wat je wel of niet mag/moet doen, er worden adviezen en vuistregels gegeven. Het is aan jou om die te volgen of niet. Jij bepaalt immers wat jij doet, en niemand anders. Wij hebben samen wel bergen ervaring met dit soort situaties, misschien kun je er je voordeel mee doen.

ja duh

ja duh

15-06-2018 om 16:05

moeders

Gevoelige snaar???

Laurens zoals je merkt zitten hier bijna alleen maar gekwetste moeders die hier hun wrok kwijt willen.
ER word alleen maar rekening gehouden met de exvrouw. Hoe zit het met zijn nieuwe vriendin. Heeft zij geen gevoelens of tellen die niet mee. Iedereen moet rekening houden met de moeder, maar hoe zit het met het kind. Zou moeder misschien haar emoties aan de kant moeten zetten voor het kind. Het kind wil graag dat pap en zijn nieuwe vriendin komen.
Ik persoonlijk zou een eigen feest houden voor mijn dochter, maar ik vind hier een ieder erg kortzichtig en uit eigen gevoel praten. Als zij een nieuwe vriend heeft moet die dan ook het huis uit omdat pap komt. Word eens allemaal volwassen en leer accepteren dat leven verder gaat.
Het kind komt op de eerste plaats en wie zich daar niet in kan vinden is jammer genoeg zwak en is voor het kind niet de juiste persoon op dat moment.
Ik wens je dochter een mooi feest en hopelijk laten de volwassen mensen hun problemen daar waar ze horen.

groeten

Ava

Ava

15-06-2018 om 16:52

Onzin

Dat is onzin.

Er is geen magische staf dan wel spreuk die zorgt dat je ex opeens verandert naar iemand die in jouw ogen opeens wel redelijk is, iemand die jou altijd je zin geeft, jou je gelijk laat hebben en je gelijk geeft.

Wil je dat wel, omdat je je verdriet en boosheid nog niet kwijt bent, dan wordt de relatie zuur en blijft zuur.

De enige manier is op een toch hoffelijk wijze als ex-en met elkaar om gaan. Niemand zegt dat dat makkelijk is. Niemand, ook vast je ex niet, wordt van binnen warm als je haar grof of lullig behandelt. Helaas kan je een ander niet dwingen tot het gewenste gedrag dat je zelf zou willen zien. Je kan het alleen blijven vóór doen, of je nu de man of de vrouw bent. Of je nu een man of een vrouw bent die dit vraagt, en je vraagt het nu eenmaal op een forum waar die door een grote groep vrouwen wordt bezocht, krijg je dit advies.

Laat het achter je dat je jouw gelijk haalt en dat zij jou daarin ook nog eens gelijk geeft. Probeer een praktische insteek waarbij je laat zien dat niet persoonlijk bent en haar (en jezelf) toch op emotioneel vlak een beetje ontziet, dan wel wat gunt (zonder dat je wat komt halen).

Je had hem wel.

De magische spreuk om iemand te veranderen:

'Wil je werken naar een situatie die (ook) goed is voor de kinderen, dan moet je deels jouw ego opzij schuiven, dan wel inslikken en leren hoe de obstakels van jouwzelf, van haar, kan vermijden, verzachten of weg kan masseren. Die andere insteek betekent dat je je ex zal moeten zien als iemand waar je ook rekening mee moet houden en mee moet samenwerken, of je dat nu op dit moment wil of niet: je kleurt hoe dan ook nu mede de toekomst in.'

Ik deel het overigens niet. Ik zie geen ego-probleem bij Laurens. in elk geval niet groter dan bij zijn ex. Ik zie ook geen egoïstische ex, alleen een gewonde ex, iemand die pijn heeft.
Het lijkt alsof ex niet over de scheiding heen is en niet kan accepteren dat het leven verder gaat, waarbij hij het geluk heeft een nieuwe vriendin te hebben gevonden en zij dat geluk niet heeft. Jaloezie wellicht? De enige band die ze nog hebben is het kind en dat gebruikt ze om haar ongenoegen te uiten.
Het zou voor iedereen, en vooral voor het kind, een weldaad zijn als ze de scheiding zou kunnen accepteren, zou kunnen accepteren dat het leven verder gaat en zou kunnen accepteren dat de een meer geluk in de liefde heeft dan de ander.
Ik heb alleen geen flauw idee over hoe je dat achteraf nog kunt bewerkstelligen. een goed gesprek wellicht? Vragen of ze moeite heeft met de echtscheiding? en met de nieuwe vriendin? Wat haar angsten zijn? Vragen wat nu echt haar probleem is in de opvoeding en wat je kunt doen om haar te helpen? Zoiets. Dus geen verwijtend gesprek, maar een serieus gesprek, waarin je wel kunt aangeven waar je zelf last van hebt.

Tsjor

Niki73

Niki73

18-06-2018 om 10:53

Ja duh

Als je me een beetje kent van dit forum, dan weet je dat ik juist vaak voor de vaders in de bres spring. Juist omdat ik ervan overtuigd ben dat vaders en moeders exact dezelfde rechten (zouden moeten) hebben, waar vaders in de praktijk wat betreft hun kinderen zien vaker aan het kortste eind trekken.
Lees goed wat ik heb geschreven: bij vader thuis bepaalt vader wat er gebeurt, bij moeder thuis bepaalt moeder dat. Zo simpel is het. En inderdaad, het belang van het kind zou altijd voorop moeten staan.

Laurens

Het wordt me niet helemaal duidelijk waar precies het 'egoïsme' van je ex-partner zit. Misschien is dat wat hier de reageerders op het verkeerde been zet. Je gaat er in je vragen vanuit dat je ex-partner jou in je vaderschap en nieuwe relatie wil dwarszitten. Ik lees dat niet direct. Je zou het ook kunnen zien als een (tijdelijke?) situatie waarin alles nieuw is, nieuwe betrokkenen (jouw vriendin), nieuwe 'eerste keren', nieuwe gevoelens waarmee iedereen te maken krijgt. Het verwerken van een scheiding is voor iedereen anders en het beste voor je kinderen is als je het respect en geduld kan opbrengen voor ieders gevoelens. Je kunt nou eenmaal niet door je ex-partner héén op je eigen nieuwe weg.

Bazig doordrukken en op je strepen staan gaat niks goeds brengen. Er zit veel verontwaardiging in jouw postings. Empathie is een groot goed, en dat betekent niet dat iemand over je grenzen hoeft te gaan. Er zijn altijd meerder wegen naar Rome. Vind er een die voor iedereen acceptabel is.

Hoi.ik heb een leuke vriendin .maar ik kan haar ex niet uitstaan.ik heb zelf 3 kinderen waar ik zelf heel gelukkig mee ben en alle liefde geef.haar ex man geeft geen een donder om ze .mijn vriendin moet hem contenu alles na lopen.zij heeft zelf met hem ook kinderen .maar hij doet er weinig voor .alleen om kopen met kadootjes.als we over hem hebben krijgen we ruzie over die ex.wat kan ik het beste doen.los laten kan ik niet .wat hij heeft gedaan.als ik zijn gezicht zien moet ik al kotsen.

wat is leerzaam van jullie uit Gr 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.