Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Zwangerschap en bevallen Zwangerschap en bevallen

Zwangerschap en bevallen

Lees ook op

Hoe is het mogelijk.. Ongepland zwanger

Daar stond ik dan gisteren ineens met een positieve test in handen. Ik zei nog lollig tegen manlief; als ik niet boven kom lig ik waarschijnlijk flauwgevallen met een positieve test. Nou, hij kwam indd kijken en daar stond ik, half hyperventilerend. Omdat mn cyclus soms onregelmatig is en wij t niet altijd veilig doen (ja ik weet het) had ik testjes in huis gehaald.

We zijn 11 jaar samen, hebben 3 kinderen en 1 dochtertje die kort naar haar geboorte is overleden omdat ze geboren werd met een erfelijke afwijking. Nadat haar zusje geboren werd, was het klaar voor ons. Zwangerschap, vlokkentest, ik die 9 maanden uit de running ben als de vlokkentest goed is. Ik weet dat mijn lijf een 5e zwangerschap niet trekt, en onze relatie ook niet. Ik vind het niet eerlijk tegenover de kids (9, 7 en 1). Manlief is er ook heel duidelijk in, maar legt de uiteindelijke keuze bij mij neer natuurlijk.

Jeetje wat is die klote. Het verstand weet zo goed wat ik moet doen, maar gevoelsmatig... Het is echt kiezen tussen 2 kwaden..

Wilgenkatje

Wilgenkatje

15-06-2018 om 09:04

tja

lastig. heel lastig. Je hebt veel doorstaan, de afgelopen tijd, en er is nu een druk gezin ontstaan. Iets wat goed te doen is als je er samen voor gaat!

De jongste kan het misschien best waarderen, een kindje erbij - dan heb je twee 'leeftijdsgroepjes' in je gezin. en dat kan handig zijn.

Voor nu is de verwarring compleet. Neem geen overhaast besluit, denk rustig na.

- en tja, ik kan niet zo goed begrijpen dat jullie samen geen definitief besluit namen qua anticonceptie toen het 'helemaal klaar was' (toch nog niet helemaal misschien??)

Niki73

Niki73

15-06-2018 om 09:19

Sterkte

Wat een schrik. Ik snap dat je even van de kaart bent. Veel sterkte hiermee.

volgens mij stelt Wilgenkatje een heel relevant vraag: "ik kan niet zo goed begrijpen dat jullie samen geen definitief besluit namen qua anticonceptie toen het 'helemaal klaar was' (toch nog niet helemaal misschien??)"

Dit is hier de cruciale vraag: waarom heeft je man zich destijds niet meteen laten sterilieren (fluitje van een cent), wil hij misschien diep in zijn hart toch nog wel een kind? Of wil jij het diep in je hart toch nog?

Praat hierover, neem de tijd. En als je besluit niet door te gaan met deze zwangerschap, laat jij dan niet de enige zijn die een ingreep ondergaat, laat je man uit solidariteit meteen ook naar de uroloog gaan. Een abortus is echt geen kattenpis, een zwangerschap voor jou evenmin. Als hij geen kinderen meer wil, mag hij je niet nog een keer hier doorheen laten gaan.

Tingeling87

Tingeling87

15-06-2018 om 09:42 Topicstarter

Even ter verduidelijking

Seks heb je met zn tweeën. We hebben beide "schuld". Plan sterilisatie ligt al maanden op tafel, maar met in totaal 9 uur reistijd naar de dichtsbijzijnde kliniek die het uitvoert, word het steeds verder weg geschoven op de kalender.

Condoom lag klaar... Echt het is gewoon zo stom!

Heb ziekenhuis gebeld en afspraak gemaakt.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

15-06-2018 om 10:29

Kan het echt niet?

Ik denk namelijk dat het voor je jongste een waardevolle aanvulling kan zijn.

Ik merk hier dat 6 jaar leeftijdsverschil te groot is om te overbruggen. Onze jongste groeit daardoor toch wel op als enigskind. Hij vindt dat weleens moeilijk. Hem had ik graag nog een broertje of zusje gegund. Maar voor ons was 3 ook echt de max.

Ik weet echt niet wat ik in jouw situatie gedaan zou hebben. Mijn man wel en die heeft zich daarom laten steraliseren.

Tingeling87

Tingeling87

15-06-2018 om 10:49 Topicstarter

Ginny Twijfelvuur

Dat het waardevol zou zijn voor de jongste hebben we inderdaad besproken.

Maar, er is wederom de 25% kans dat we er rond de 11 weken achterkomen dat het weer een ziek kindje zou zijn. Dan zou ik de zwangerschap alsnog moeten laten afbreken.. Onze oudste 2 dan? Mijn buik groeide de laatste keer ook zo vreselijk snel. Hun hebben al meer dan genoeg in hun rugzakje (in een tijdsbestek van 3 maanden zijn wij ons huis en 2 honden verloren in een allesverwoestende brand en kort daarna dus hun zusje).

Genoeg is genoeg.. De oudste 2 zijn stapelgek op hun zusje, spelen ook met haar, betrekken haar overal bij. Zoveel liefde hier in huis, en dat zal er ook zijn voor nodig een baby. Maar het houd een keer op..

Afspraak is gemaakt voor de sterilisatie voor manlief. Ja too little too late. Ik zal zo rond de 6-7 weken zijn wanneer ik het in gang zet. Zo snel mogelijk wil ik het achter de rug hebben..

even anno voor nu

even anno voor nu

15-06-2018 om 10:49

Bij ons was het met 3 ook klaar

Afspraak voor sterilisatie stond al en ik ben dwars door de voorbehoedsmiddelen zwanger geworden.
Mijn man was tegen maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen en het zou tussen ons in komen te staan.
We hebben nu dus 4 en het is inderdaad niet tussen ons in komen te staan. Ik ken mezelf, als ik een abortus had laten plegen waar ik zelf niet achter stond was het wel tussen ons in komen te staan, ik had me altijd afgevraagd hoe dat kind geworden was (en dan waarschijnlijk de ideale versie, niet de realistische die we nu hebben).

Kaaskopje

Kaaskopje

15-06-2018 om 14:31

Kortom

je hebt al besloten dat het een abortus wordt? Ik hoop dat je daar écht volledig achter staat, zodat het later geen verwijtbaar 'ding' wordt. Als je stiekem toch even blij bent geweest met dit nieuwe leven, dan zou ik meer bedenktijd nemen.

Noem mij egoïstisch, maar als ik als de moeder zijnde ondanks alles blij zou zijn met de zwangerschap, dan zou ik geen abortus laten doen om vader een plezier te doen. Ik zou zelf niet kunnen leven met een afgedwongen abortus. (Ik zeg niet dat jouw man dat gedaan zal hebben.) De kinderen kun je best iets langer om de tuin leiden als je dat echt wilt.

Ik denk echt niet lichtvaardig over wat je over jullie verleden vertelt. Wat een drama's! Maar ik hoop dat jij ook echt tot op de bodem hebt bedacht of een abortus voor jou op langere termijn een acceptabele keuze zal blijven. Je kunt niet meer terug.

Kaaskopje

Kaaskopje

15-06-2018 om 14:35

Soms moet ik iets langer nadenken over de tekst

Meestal doe ik dat uit den treuren. Maar je schreef dat je man jou de keus laat, dus de optie dat welke man dan ook het af zou kunnen dwingen, is niet relevant in dit geval. Maar evengoed, vind ik dat jij je er goed bij moet voelen, ongeacht van wat je man ervan vindt.

Hoofd en hart

Ik kan me goed voorstellen dat je de voorspoed van je gezin ook niet in gevaar wil brengen. En je kunt ook met weemoed terugdenken aan een mogelijk kind dat het niet gehaald heeft. Als je daarbij drie kinderen hebt rondlopen die nog een lange tijd veel van je vragen.
En je had al naar je idee een voltooid gezin. Dat gevoel zou ik denk ik laten overheersen.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

15-06-2018 om 15:19

Beetje jammer

Ik vind abortus altijd jammer, maar helemaal als je willens en wetens onbeschermde seks hebt. En dan in dit geval, met vaste partner die ook de vader is van je andere kinderen. Ik zie de noodzaak niet zo, maar ja wettelijk gezien mag het gewoon en is elke reden goed genoeg.

Phryne Fisher

Willens en wetens onbeschermde seks is zeker niet slim. Maar TS heeft een kans van 25% op een ziek kind. Ik kan me wel goed voorstellen dat ze daar een noodzaak tot abortus in ziet.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

15-06-2018 om 15:40

75%

75% kans op een gezond kind dus. Ik weet niet hoe oud ze is, maar voor mij is dat een goede kans.

Eens met Phryne.

75 % kans op een gezond kind en de mogelijkheid van een vlokkentest, heeft ze eerder ook ondergaan.

Tja, de keuze tot abortus is al gemaakt, en dat recht heeft TS. Maar idd, ik zie er ook de noodzaak niet van in.

Aagje Helderder

Aagje Helderder

15-06-2018 om 16:01

Ik snap dat je van slag bent

Ongewenst zwanger zijn, lijkt me meer dan akelig.

Aan de andere kant: hoe komt het dat je zegt ‘hoe is het mogelijk’? Als je geen goede anticonceptie gebruikt (en een condoom is bij zorgvuldig gebruik ook behoorlijk betrouwbaar), is zwanger worden natuurlijk gewoon een reeël risico. En als je nu echt geen kind meer wilt, laat je het er toch niet op aankomen? Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Het is nu wat het is, je moet nu kiezen voor wel of niet doorzetten.

En ja, ook al heb je er alle recht toe, ik vind het lastig als je abortus overweegt als een soort van ‘achteraf-anticonceptie’ (voor de taalpuristen onder ons, ik weet dat dit een onmogelijk woord is, maar ik hoop dat het duidelijk maakt wat ik bedoel). Maar goed, dat is een erg persoonlijke mening, jij maakt je eigen afwegingen op basis van je eigen voors en tegens. Maar het feit dat je je verhaal op een openbaar forum plaatst, maakt wel dat je niet alleen bevestigende reacties hoeft te verwachten.

Aagje

Jo

Jo

16-06-2018 om 08:21

Nooit voor het dilema gestaan

Maar tijdens mijn 2e zwangerschap er van overtuigd dat het mijn laatste zou zijn.

Mijn toenmalige man wilde daarna nog een kind (toen zijn eerstgeborene overleed). Het ene kind is niet door een ander te vervangen. Verder ben ik absoluut geen moeder voor een groot gezin.

Zonder zwanger (dus last van hormonen en sentiment) te zijn van een 3e heb ik met mijzelf afgesproken, mocht het ooit toch zo ver komen ik voor een abortus zou kiezen.

Omdat ik zeker niet lichtzinnig denk over een abortus heb ik heel braaf de pil geslikt en ben ik gelukkig nooit voor de keuze komen staan.

Zou ik met een abortus kunnen leven: ja
Zou ik gelukkig zijn geweest met een 3e kind : nee

Wens je veel sterkte.

Tingeling87

Tingeling87

16-06-2018 om 18:25 Topicstarter

Fijne reacties

Bedankt, dat jullie de tijd nemen om lieve woorden en meningen op papier te zetten.

Gisteren enorm lang met manlief gepraat, alle emoties kwamen eruit. Echt, ik heb er geen woorden voor hoe dom ik ons voel. Zolang samen, getrouwd, kinderen en dan een abortus. Halloo?! Dus die reacties snap ik helemaal. Belachelijk achterlijk vind ik het van ons zelf. Naief en zo dom. Maar, een kind op de wereld zetten, opvoeden en onderhouden daar denk ik niet licht over. Het feit dat ik me nu klote voel omdat ik een abortus moet ondergaan voelt dan ook een beetje als "boontje komt om zijn loontje". Laten we het dan nog maar niet hebben over het schuld gevoel daar dat hompje cellen toe.

Wbt de 25% kans en de 75% kans. Hier wil ik verder niet op in gaan behalve dat wanneer je je baby van 2 dagen oud moet laten cremeren en je dit moet zien te verwerken samen met je kinderen. Dat wens ik niemand toe. De wereld is nog nooit zo zwart geweest.

Jackie

Jackie

18-06-2018 om 00:16

Echt zeker?

Heb je die keus nou al echt gemaakt, want ik lees tussen de regels door dat je nog niet helemaal zeker bent? (Kiezen tussen twee kwaden, gevoel vs verstand enz.) Of is dat meer een 'er tegen op zien'?

Tingeling87

Tingeling87

28-06-2018 om 23:27 Topicstarter

Achter de rug

Het zit erop, de abortus is achter de rug. Dmv van pillen kon het gewoon thuis en dat was wel zo fijn. Ben opgelucht en blij dat het klaar is.

Lichamelijk uitgeput maar psychisch gaat het prima, gelukkig.

Kaaskopje

Kaaskopje

29-06-2018 om 00:33

Sterkte

ik kan me voorstellen dat je nu opgelucht bent. Mocht je toch een dipje krijgen de komende dagen, probeer dat dan niet weg te moffelen, dat dipje mag je hebben.

En nu?

Hoe heb je de abortus verwerkt?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.