Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Miss

Miss

22-06-2018 om 14:19

Oh ja

En dan moet je weten hij werkt in het ziekenhuis.
Iemand die WEET en gestudeerd heeft om mensen beter te maken inpl van ziek...

5 jaar geleden had ik blaasontsteking. Jaja. Nu weet ik precies wat ik had. Dat kun je wel in vullen.

DAAROM ben ik zo in twee strijd !!!

Dat is wat ik hier steeds zo beschrijf.

Lara

Lara

22-06-2018 om 14:20

Maar lieverd

Natuurlijk wordt alles steeds donkerder want de man waarin je vreselijk veel in hebt geïnvesteerd blijkt donker.
Maar de man IS niet je leven.
Wel als je bij hem blijft, die donkerheid zal je helemaal blijven opslurpen.

Maar jij bent heel veel meer dan je relatie met hem. En ook jij hebt het recht op een licht en mooi leven. Geef jezelf dat recht.

Lara

Lara

22-06-2018 om 14:31

Tweestrijd

Maar waar zit die tweestrijd?
Wat maakt dat je overweegt bij iemand te blijven die zo slecht voor jou en je kinderen zorgt??

Liefde gaat over zorgen voor, het beste voor iemand willen.
Jouw man heeft absoluut niet het beste met jullie voor. Sterker nog, het boeit hem allemaal totaal niet. Dat deugt niet, echt niet.
De grote vraag is, waarom zou je dat willen?

Vreemdgaan kan ik snappen, verliefd worden ook. Zelfs een keer per ongeluk onveilige seks hebben kan ik nog enigzins plaatsen. Maar biecht het dan wel onmiddellijk op en neem je verantwoordelijkheid.
Maar jarenlang je 'grote liefde' blootstellen aan gevaar omdat je nu eenmaal alleen maar graag je p#k achterna loopt gaat bij mij echt alle grenzen over. Dat is zo ontzettend fout dat je me niet kunt wijsmaken dat je ooit nog gelukkig met hem kunt worden.

Miss

Miss

23-06-2018 om 07:10

Lara

Je hebt ook gelijk.
Eigenlijk is het zo klaar als een klontje.

Het feit is : mijn halve leven breng ik al met hem door. Ik voel ook dat ik me een soort van los aan het maken ben van hem. Maar ik ben te veel in een soort rouw om nu de knoop al door te hakken.
Op een bepaalde manier. Net wat je zegt ik had ziek kunnen worden.
Ik mag blij zijn als er over 20 jaar geen biologische broer of zus voor onze zoon zijn neus komt te staan.
Het feit dat hij naar bed kon gaan met een meisje waar ik de meest gruwelijke hekel aan had toen der tijd. Is gewoon gevoelloos.
Het liegen, noem maar op.
Ik probeer steeds naar de feiten te kijken, maar mijn hart en hoofd zitten nog steeds niet op 1 lijn omdat ik zoveel met hem opgebouwd heb.
Ik hoor van mensen in mijn omgeving die de " dupe" waren van het vreemd gaan dat dat groeit.

Ik heb hem beloofd in de therapie te steunen.
Ik heb geen idee of ik die periode vol ga houden. Ik ben tenslotte al 5 maanden aan het vechten en hij pas 4 weken ongeveer.
Hij beloofd het nooit meer te doen, maar precies wat je zegt hoe langer de tijd vordert koppel ik me los... door alle vele pijn.
Ik weet eigenlijk ook wel dat ik op dit punt, dus nu, voor mijn zoon nog bij hem ben. Dit lijkt slecht. Maar ik kom zelf uit een gezin wat nog samen is en je hebt toch een soort van warmte daardoor gehad die je je kind gunt. Uit elkaar gaan is alles wat ik nooit gewild heb... zoals ieder ander.

Maar het is wat Stip zegt. Nu zn ingrijpende beslissing nemen pfff. Het lukt niet.
Ik zal het met mijn psycholoog uit moeten gaan zoeken. Wat mij nog bij hem houdt.

verklaren van vreemdgaan

Lieve posters, ik lees al een tijdje mee. Ik wil als eerste zeggen dat ik jullie allemaal een hele grote hug wil geven. Het is een hels moeilijke toestand waarin je zit.

Been there, done that, helaas. (Mijn verhaal is nog terug te lezen in de 'Hel'- draadjes van ca 2 jaar geleden) Mijn uitkomst is een (inmiddels afgeronde) scheiding.

Ik herken zo ontzettend veel in wat jullie schrijven. Het zoeken naar een verklaring waarom je vreemdgaande partner dit doet/deed. Het zoeken naar de gebreken bij jezelf die hem/haar daartoe hebben gebracht. Het niet-begrijpen. Hoe kun je dit doen?
Na de hele helse weg te hebben gelopen en doorleefd, sta ik nu op afstand en kan ik het slagveld achter me overzien. Ik wilde met al mijn vezels vasthouden aan het gezinsgeluk en mijn maatje. Maar ik hield vast aan een idee fixe.

Ik kan in alle oprechtheid zeggen dat ik nog steeds van mijn ex-man houdt. Dat blijft misschien wel voor altijd. Maar dat houden-van is wel een ander houden-van en gebaseerd op ons gezamenlijk verleden. Niet als basis voor een relatie. Met iemand die zo omgaat met zijn geliefde, wil ik geen relatie. Dat was ziekmakend. En ook nu ik niks meer van hem hoef, vertrouw ik hem nog altijd niet.
Hij heeft iets heel kostbaars stukgemaakt en dat komt niet meer goed.

Mijn advies aan jullie is hetzelfde advies dat ik op dit forum kreeg. Focus op jezelf. Iemand die over jou en jouw liefde heenwalst, is geen geschikte partner. En iemand die deze ruimte eenmaal heeft genomen, zal dat opnieuw doen.
Zorg heel goed voor jullie zelf. Liefde mag geen pijn doen.

Lara

Lara

24-06-2018 om 01:59

Miss

Natuurlijk zit je in de rouw.
Het is vreselijk.

Maar je zit nu in een niemandsland.
Je gaat niet met hem verder, en je gaat niet bij hem weg.
Dat maakt ook dat de rouw eindeloos gaat duren.
Als je nu zegt: tot hier en niet verder, kun je gaan beginnen met herstellen.
Als je bij hem blijft, zonder weer opnieuw met hem te beginnen, blijft de wond open. Het blijft ellende.
En als je dan over een jaar alsnog weggaat, kun je dan pas beginnen aan je herstel.
Dat is zoveel van je leven!

De jaren waarin je het - niet- wist, zijn nooit weggegooid. Jij had een mooie relatie, je hield van hem en was goed voor hem.
Dat is voor jou nooit weggegooid.
Het was waardevol, voor jou. Niet voor jullie relatie, want die bleek anders dan je dacht.
Nu je dat weet, kun je niet meer zinvol bij hem zijn.
Hoe kun je houden van hem nu je weet wat hij je aandoet?

Hem nieuwe kansen geven lijkt me meer kans van slagen hebben als jij je tijd alleen hebt gehad.
Van daaruit zul je ook alleen bewust voor hem kunnen kiezen. Hem echt een nieuwe kans geven.
Nu kun je dat niet, blijf je wrs voor de verkeerde redenen.... Je wilt een warm nest voor je kind, maar dat warme nest is er niet meer!

Stip

Stip

24-06-2018 om 09:12

Miss

Lieve Miss, het is zoveel wat je op je bord krijgt. Het is gewoon een enorme eikel ( zacht uitgedrukt) dat hij je dit aan gedaan heeft. Godzijdank heb je er geen fysieke aandoening aan over gehouden. ( bij mij was dat risico minder groot - maar t was er wel. Dus ook getest ). En tegelijkertijd denk ik wat hij deed was gedrag van een eikel maar is hij hiermee afgeschreven? Dat is aan jou.

Ik lees in voorgaande reakties veel aannames; hij zal donker blijven, als hij de ruimte genomen heeft zal hij dat blijven doen, je kunt niet meer zinvol bij hem blijven enz. Mogelijk dat t allemaal waar is. En misschien ook niet. Wie zal t zeggen.

Het is gruwelijk veel en gruwelijk moeilijk. Bij mij werd destijds hier vaak gezegd - kijk naar nu. Zo moeilijk vond ik dat. Ik keek terug en werkelijk alles, alles was bezoedeld. Ruim 20 jaar waarin man andere dingen dacht en deed dan ik wist. Of maar vermoeden kon. Maar als ik keek naar "nu" zag ik telekens een man die z n best deed voor mij en ons gezin. Zo verwarrend.

Wat ik hiermee zeggen wil; zijn verleden is zwart. En mogelijk zijn jouw gevoelens voor hem onherstelbaar beschadigd. De situatie nu is wezenlijk anders dan dat ie geweest is; zijn gedrag is in t licht gekomen. Hij zegt het anders te willen ( en dat is niet genoeg denk ik - het gaat om wat hij doet). Het kan zijn dat dit een keerpunt is voor hem. En hoe jij daarmee om wil gaan is aan jou.
Het is een enorm zwaar proces en je hebt altijd de mogelijkheid eruit te stappen. Hij gaat een proces in van zelfonderzoek- ik hoop van harte dat hij het lef heeft om eerlijk naar zichzelf te kijken en zijn diepete drijfveren te onderzoeken. Ondertussen onderzoek jij die van jou; wat maakt dat je nu nog bij hem bent? Wat verwacht je van hem, hoe ziet wat jou betreft je toekomst eruit? En op welke manier past hij daar wel of niet in? Hoe kun je uberhaupt leven met de schade die je opgelopen hebt? En nog veel meer. Ik zie geen niemandsland want jullie gaan beiden aan de slag ( en wat was ik hier boos over - ik had er niet om gevraagd , moest over van alles nadenken terwijl hij mij dit aandeed, ik kon er zo boos over worden. En zoveel verdriet ervaren. En daarop vervolgens zo n afkeer van m hebben).
Een niemandsland wordt t als je gaat zitten afwachten.

Hier heeft t goed gewerkt elkaars proces van dichtbij mee te maken. Je hebt geloof ik in een van de voorgaande posts iets gezegd over hoe ik m n man begeleidde of steunde. Dat was niet zo. Kwam er zelfs niet in de buurt denk ik. Ik had m n handen vol aan mezelf. Hij moest t zelf doen - ik kon er niks mee. Terugkijkend denk ik dst dst goed geweest is - ieder voor zich.

Rouw en onderzoeken is hard werken. Zorg goed voor jezelf.
Ik gun t je dat het je in de tijd duidelijk gaat worden. Jouw welzijn staat voorop - en dat van jullie zoon. Man moet voor z n eigen welzijn zorgen.
Dit gaat veel energie en tijd kosten. Of je dat wil is ook de vraag. Je hebt altijd de mogelijkheid uit elkaar te gaan. Dat gaf mij destijds rust - maakte denk ik dat ik een escape had voor als t nodig was. Na een jaar heb ik een advocaat gebeld - omdat ik da ht dat t klaar was. En toch weer niet. Omdat ik dan keek naar "nu".

Lieve Miss, ik ga wat afstand nemen. Het reageren hier heeft invloed op
mijn relatie met man. Rakelt weer zoveel narigheid op. Ik laat t niet los. De reakties blijven rondzingen n m n hoofd. Als ik wat voor je doen kan of je wil me wat vragen is dat altijd goed. Dan zal ik reageren. Maar niet meer op andere reakties. Ik merk dat ik er anders insta - logisch- en dat reakties me scherp maken. Dat ligt bij mij. Ik
zie aannames voorbij komen die voor waar geschreven worden ( en dat zijn ze denk ik ook in de beleving/ ervaring van de ander) waarvan ik dan t gevoel heb dat ik het nuanceren wil. Gezien eerdere reakties ben ik enorm voorzichtig in m
N woordkeuze. Dat kost me nu veel. En ik weet nog dat ik destijds veel had aan de heel verschillende inzichten. Eruit pikte wat ik nodig had.
Ik wens je wijsheid toe - en nogmaals; als je me wat vragen wil - altijd goed.

Miss

Miss

24-06-2018 om 09:15

Lara

Ik ga er over nadenken en ik ga het zeker aankomende week met mijn psycholoog bespreken. Ook de woorden die jij zegt.

Niemandsland, dat is het ja....Niet vooruit, niet achteruit, niet naar links niet naar rechts.
Muurvast. En de fase van ongeloof trekt ook weg dus ik ben wel op weg maar nog niet naar wat zou " moeten"

Dankjewel voor je raad.

Stip

Stip

24-06-2018 om 09:15

Geen bril op ...

... dus gekke woorden zie ik nu.

Miss

Miss

24-06-2018 om 09:35

Stip

Ook aan jou woorden heb ik erg veel.
Bedankt!

Jij noemt het geen niemandsland.
Het voelt NU als een niemandsland. En waarom?
In huis heeft hij ook al niets meer gedaan bijvoorbeeld. Moet alles vragen. Merk dat hij " zelfde" trekjes terug begint te creëren. Waar ik hem dan weer op wijs. Zo dubbel.
Vrijdag was ik een avond weg en merkte gisteren al een kort lontje. Het niet fijn vinden dat ik een avond weg was. Dat bedoel ik nu zei ik tegen hem.
Dat claimende.
Ik doe het toch. Ik ga alleen maar meer weg. Om thuis de situatie te overzien en me beter te voelen, trainen met de hond, hobbyclub etc etc. Alles oppakken.
Echt een gevecht. Zo voelt het. Net wat jij ook zei dat steunen daar moet ik mee ophouden.
Dat heb ik gisteravond ook letterlijk gezegd:
Ik kan je niet helpen. Dat is voor mij heel veel. Want ik ben een helper en vrede stichter. Al mijn hele leven. Door mijn jeugd zette ik mezelf ook altijd op de tweede plaats.
En nu zie ik het als misbruik van hem.
Ze willen 5 sessie gaan inplannen om te kijken wat ze bij de ggz kunnen doen. Ze weten zich geen raad met hem. Maaaaar dat duurt misschien nog 2 MAANDEN voor ze kunnen starten, dus ik gaf aan dat ik dat echt lang vind! En hij ook. Morgen worden we gebeld of eerder lukt.
Dus dat woord niemandsland is misschien niet het juiste woord maar wel een soort van stilstaan, in stappen zetten van.
Het idd alleen maar zeggen ik wil het nooit meer doen. Is te weinig. En daardoor kan ik hem nu ook niet meer steunen. Dat ben ik los aan het laten. Wat net wat jij zegt juist goed is.
En nu het zelfinzicht krijg: met MEZELF moet ik oud worden. Eerst zorgde ik zelde voor mezelf. Dus dit is een harde les maar "goed"
Dat doe ik nu dubbel en dwars.

Ik begrijp dat je minder reageert. Het is moeilijk. Het doet pijn deze soort gelijke situatie te lezen.
Ik denk omdat we een soortgelijke situatie hebben. En jij gehad...
Je wilt mij raad geven en dat vind ik super fijn.

Jij hebt een soort van hoop gehouden dat de liefde weer terug kwam. Dat is gelukt. Je hebt echt een pluim verdiend daarin vind ik. Hoewel andere daar misschien anders over denken zeg ik het je toch. Omdat ik dat echt vind.
Jij bent ook zn goeie. En dat ben ik ook altijd geweest. Er is geen mens wat meer aandacht heeft gehad in zijn leven van mij dan mijn man. En nu voelt het als ik ben gebruikt. En dat is nu de vraag kan ik daar mee dealen voor de toekomst.

Nu op mezelf richten en kind. Maar het valt me tegen.

Miss

Miss

24-06-2018 om 09:41

5 jaar geleden

Stip ging ik al naar die zelfde psycholoog om aan mezelf te werken. Beter voor mezelf te zorgen. Dus ik ben al ENORM gegroeit.
Bovenstaand komt misschien over als een vogeltje in de kooi. Nee dat was ik niet Maar zetten mezelf wel te vaak opzij door het gedrag van mijn moeder.
Daar heb ik knetterhard aan gewerkt.

En dan hoor je nu dat hij TOEN in die periode dat ik 9 maanden bij haar liep, hij precies in die tijd 7 maanden vreemd ging.
Vind je dat niet vreemd ????

Heb jij daar een idee bij???

Miss

Miss

24-06-2018 om 09:48

Daardoor

Voelt het alsof ik dubbel gebruikt ben.
Ik was aan mezelf aan het werken en hij dacht weet je wat. Ik ga vreemd met mijn collega. Puur voor de spanning.
Dat is wat mij bezig houdt.

Enorm enorm egoïstisch. Heb daar geen andere visie op. Dan dat hij ziek is zoals ze nu denken.
Dat is bewust dubbel en dwars naaien.

Sorry voor het taalgebruik maar wat moet ik doen omdat anders te gaan zien?

Miss

Miss

24-06-2018 om 10:06

Sorry stip

Dat ik nog eens post. Maar zit er vandaag zo vol van.
Ik ga zo maar eens de bossen in met hond en kind. Lopen.

Dat is het je kijkt steeds terug...
En moet in het nu kijken...
Dat is zo moeilijk.

En daarom begrijp ik dat je minder komt. Jij kijkt dan ook heel even weer " terug " en dat doet pijn.

Dus alle begrip vanuit mij. Virituele knuffel !

Stip

Stip

24-06-2018 om 10:09

Miss

Ik heb geen idee. Kan alleen maar gissen. Ik hoop dat hij zelf de antwoorden gaat vinden.
Wat in mij opkomt - nav wat jij schetst is dat hij t middelpunt was. Dat jij je richtte naar hem. Dat dat de dynamiek was tussen jullie. En op t moment dst jij niet alle aandacht op hem richtte hij het ergens anders zocht.
Zou kunnen. Maar zou ook heel wat anders kunnen zijn. Wat maakt dat hij die aandacht ( bevestiging?) zo nodig heeft? Zou hij naar kunnen kijken. Dat is aan hem. En niet aan jou.

Bij ons duurde het 3 weken voordat we bij een peut terecht komen. Dst duurde al zo megalang. Dat voelde voor mij idd als " stilte". Een niemandsland. Terwijl ik mij herinner dat we in die weken ook al wel diepgaande gesprekken hadden. En knallende ruzies. En eenzaamheid.

Ik lees net over dat je een avond weg bent en zijn claimend gedrag.
Mijn man claimde nooit maar in een gezamenlijke therapiesessie kwam naar. Oren dat hij zich zo alleen voelde als ik er niet was. Niet alleen maar afwezigheid maar een diep gevoel van eenzaamheid. Blijkbaar kon ik dat wat 'vullen'. Maar t was niet goed dat hij daarvan afhankelijk van mij. Hij leerde van zichzelf te houden en z n eigen eenzaamheid op te lossen. Daarvoor heeft hij mij ( of een ander;-(. niet nodig.

Het is een pijnlijke moeizame weg. En ik kan mij voorsteloen dat t niet lukt t samen te volbrengen. Er zijn weinig mensen op de hoogte van ons - bewuste keus. Maar de mensen die t weten hebben hun waardering uitgesproken voor mij. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik heb keihard gewerkt en doorzettingsvermogen gehad. Maar man heeft net zo hard gewerkt; heeft z n diepste narigheid onder ogen gezien en daar t beste van gemaakt. Had hij dat niet gedaan was t ons ook niet gelukt.
Zo is t een wisselwerking geweest met bereidheid van beide kanten. Daar ben ik trots op.
En dat is voor elk stel anders. Ik hoop dat t je lukt je man los te laten. Dat ie goed de bodem gaat raken. Ik geloof dat hij pas dan de weg naar boven gaat vinden. Peut zei bij ons ; dat kan hij enkel alleen. Alles wat ik deed was de bodem een beetje bedekken , hem ervoor weg houden. Dat gaf hem ruimte zijn verantwoordelijkheid te ontlopen. (Ken je de reddersdriehoek?). Pas toen ik - noodgedwongen omdat ik meer dan genoeg had aan mezelf- hem liet vallen ( en wel in een huis bleef) viel het kwartje.

Maar dit zegt niets over jullie. Geen situatie is exact gelijk. Er zijn veel overeenkomsten maar we kennen de drijfveren van je man niet. Hij zelf mssn niet eens.
Ik geloof dat ik een linkje naar de website van Gertjan van Zessen al eens gegeven heb. Wij zijn daar niet geweest en er was geen sprake van seksverslaving en toch herkende ik veel in de website. Man ook. Was voor ons een aanknopingspunt om in gesprek te gaan.

stip

stip

24-06-2018 om 10:10

Geen probleem miss

Vraag wat je vragen wil. Vertel wat je vertellen wil. Geen probleem voor mij. Ik wil alleen mezelf beschermen in het reageren naar anderen. Is ok zo.

Mari

Mari

24-06-2018 om 13:12

Miss

Zo moeilijk jouw situatie omdat het zo slag op slag is. Jij moet staande blijven in die storm en hij is gepikeerd omdat jij een avondje weg gaat? Hij permitteert zich nog jou te mogen claimen?

Dat is een zin die mij in het hele verhaal zo opvalt. Daar spreekt zoveel uit: dat hij dus recht op jouw aanwezigheid en energie heeft.... dat hij voor zichzelf een soort slachtoffer is dat geholpen moet worden. Dat hij een totaal verkeerde inschatting van de situatie en de verhoudingen heeft: bij jou is het tapijt onder je vandaan getrokken, jij weet niet waar je het zoeken moet om alle informatie over zijn daden te verwerken, jouw inzet, trouw en loyaliteit heeft alleen maar geleid tot belogen en bedrogen worden en hij baalt dat jij een avondje weg gaat? tss

Ik weet dat je het niet wilt horen, dat je alles op alles wilt zetten om de zaak nog te redden, maar er zit iets heel erg fundamenteel scheef in die relatie.

Voor je kind kan het ook niet goed zijn, een moeder die zoveel trauma's te verwerken heeft en een vader die vooral met zijn eigen gedoe bezig is.

Ik zou de pleister er in een keer af trekken.

Lara

Lara

24-06-2018 om 13:46

Lieve Miss

Doe ermee wat je wilt:
Ook ik ben bedrogen, pleister ging eraf.
Verschil: geen kinderen. Wel lange, turbulente, liefdevolle relatie, grote liefde.

Natuurlijk was het hel, ECHT hel.
En na een jaar was ik stomverbaasd: niet alleen was de hel verdwenen, ik was zelf ook helemaal terug. Klinkt heel stom maar gelukkiger dan ooit, echt. Gelukkig met mezelf.

En natuurlijk heb ik wat (kleine!) issues met vertrouwen in mijn huidige relatie daardoor. Maar al met al ben ik heel gelukkig in deze relatie en die issues werken niet erg door in negatieve zin. We hebben gewoon een super relatie waar hier en daar in gewerkt moet worden. (heel gewoon dus)
Gelukkig een super trouw type. Anders zou ik het niet aankunnen denk ik, dan bleef ik alleen.

Ik heb nooit hoeven knokken, sleutelen, analyseren. Sorry, heb wel wat beters te doen. Het leven is te kort. Ik doe liever leuke dingen!

Miss

Miss

24-06-2018 om 13:53

Mari

Edmr therapie is voor mij in een volgend stadium al aan de orde.
Geen idee of ik dat ga doen.
Ik zit idd nog te veel in de storm. Noem het gerust een tornado.

Als ik dan ook een avondje weg ben apt hij me dat hij me mist.
Hij gaat al vast naar bed want weet niet wat hij moet doen om zijn avond door te komen.
Dit is nooit anders geweest. Hij is snel verveelt.
Hoor nu dan ook van mijn ouders, hij slokt jou al jaren op. Dat claimende wat ik verwoord.
Ik heb er nooit aan toe gegeven. En ben dat eigen leven alleen maar verder gaan uitbreiden door mijn honden hobby en frubbel club.
Op school help ik aan alle activiteiten.. etc etc. Bezige bij.
En dat heeft hij altijd moeilijk gevonden. Dat is echt nooit anders geweest.

Ik vroeg hem of hij dan eenzaamheid voelt. Wat je vaker hoort bij een depressief of ziek persoon. Maar hij zegt van niet. Ik kan er de vinger niet op leggen wat er in hem om gaat.

Maar ik heb me er bij neer gelegd dat de therapie dat stuk ook haar fijn uit mag gaan zoeken.
Als hij weg kan dus uit huis heeft hij genoeg te doen. Thuis verveelt hij zich. Daarbij lijkt het zo op deze post of ik hem moet entertainen.
Misschien is dat wel zo. Of een bepaalde " ik heb de grip niet meer op haar " zoiets.

Die pleister zit nog aan 1 kant vast...
Of ik hem terug plak of lostrek.. dont no.

Ik ga mijn psycholoog ook vragen om sessies korter op elkaar in te plannen. Zelf kom ik er totaal niet meer uit. Zn chaos is het.

Mari

Mari

24-06-2018 om 18:42

Miss

Tja ik zie dat je veel laat afhangen van de deskundigen. Mijn ervaring is dat je daar niet te veel van af moet laten hangen. Mijn ex vertoonde veel van het gedrag wat ik van jouw man hoor: zich vervelen, aan mij hangen, mij claimen, mij manipuleren, vreemdgaan, liegen, bedriegen, het slachtoffer uithangen. Daarnaast ook nog een porno verslaving (weet niet of je man dat ook heeft). Kortom: externaliseren, pijn hebben ergens en de oplossing buiten je zoeken.
Toen ik er achter kwam, achter het vreemdgaan etc, zijn wij/ hij/ ik naar allerlei deskundigen geweest: huisarts, GGZ, systeemtherapie, relatietherapie, hypnotherapie en zo nog een rijtje. Ze kwamen er niet uit of pakten hem met fluwelen handschoentjes aan (waar hij zelf van zei dat ze hem niet aankonden: hij manipuleerde hen ook, ze hadden het niet eens door, hij en ik wel, echt triest). Totdat we via eigen onderzoek op het internet achter bepaalde psychische ziektebeelden kwamen die precies aansloten op zijn gedrag. Daarop getest bij specialisten die er wel iets van af wisten en ja: een persoonlijkheidsstoornis én verslavingsproblematiek (waar dat eerder door andere deskundigen ontkend was). veel tijd energie geld en vooral pijn is opgegaan aan het onhandige ondeskundige gedrag van de zogenaamde deskundigen.
Dus ik zou zeggen: ga het aan ook met deskundigen maar luister vooral naar je eigen gevoel. En wees daarin 100% eerlijk: als jouw 'gut-feeling' zegt "pff ik zie hoe diep het zit en hoeveel het is en hoe het is verweven met zijn karakter" baseer dan daarop je beslissing en niet aan de eindeloze intakes en gesprekken met deskundigen. Ik wou dat ik dat had gedaan: had me vijf jaar van mijn leven gescheeld.
sterkte

Miss

Miss

24-06-2018 om 19:13

Mari

Ik ben zelf al 5 maanden aan het speuren. Zoals sherlock holmes. DAARDOOR ben ik achter de rest gekomen. Wat ik al eerder vernoemde.
Op internet las ik :

Dissociatieve stoornis
Sociopaat
Ptts
Pathologische leugenaar en dat soort thermen.

Ik word er gewoon bang van.
Hoeveel binnen zijn gedrag valt als je je inleest.
Maar dat is nu pas aan de orde!
Ik kon er nooit geen vinger op leggen. En dacht aan zijn jeugd en moeder dat hij daar een flinke tik van had gehad.

Terwijl hij bij mij heel vaak een lieve man is en een echte knuffelbeer. NOOIT NEVER NOOIT agressief( en gekukkig nog steeds niet)
Tenminste die 15 jaren die ik het meeste zag. En nu nog. Enorm veel tranen, spijt en knuffels.

Natuurlijk ook dat " claimen " maar dat zag ik als jaloers, ahhh hij wil me niet delen. En wuifde dat weg. Menneertje je hebt pech zei ik dan. Ik ga en doe het toch.
En dan was de kous af.
Wist ik veel dat hij dan vreemd ging. Zieke shit dus, want dan was hij aan het chatten. Appe de afgelopen jaren en Tinder accounts bij aan het houden en voor de avonddiensten als ik was werken daadwerkelijk afsprak.
Want hij gaf afgelopen woensdag toe het veel vaker te hebben gedaan. Alleen weet hij er niets meer van. Zie Dissociatieve stoornis ofzo?
Ook dat betwijfel ik. Maar hoe kom ik daar nog achter?!?
Maar waarom dat bewijs? net wat je zegt mijn buikgevoel blijven volgen. Das eigenlijk voldoende. Waarom ben ik daar in het verleden toch van af geweken.. blind van liefde en vertrouwen.

Porno af en toe maar gewoon normaal zoals iedere man. ( denk ik pffff)

Dus inderdaad op dit moment ben ik meer bezig met de "profs" maar zijn karakter speelt idd veel meer mee en ben benieuwd of hij ECHT een andere weg in kan. Hoe groot is die kans van slagen voor ons. En ons kind.
Misschien leid hij al die profs om de tuin. Ben er me bewust van.
Mijn eigen psycholoog heeft hem 2x gezien en zei de sessie erop. Miss : tis onbegonnen werk. Je ziet niets aan hem.
Eng gewoon.

Ben je op een gegeven moment zelf tot de conclusie gekomen, ik ben aan een dood paard aan het trekken? Of hoe verliep dat bij jou?
Of ging het weer vreemd na jaren?op het einde van je relatie..

Phryne Fisher

Phryne Fisher

24-06-2018 om 20:05

Die redenen

Of hij een stoornis heeft en welke dan precies is ook niet echt van belang lijkt me. Hij zit in een relatie dus dan moet je je ook gedragen alsof je in een relatie zit, en als je bij herhaling over je partners grenzen gaat zou het een keer over moeten zijn.
Kennelijk is die ultieme grens bij jou nog niet bereikt. Zou je eerder je conclusies trekken als het ‘gewoon een vreemdganger’ is in plaats van een zogenaamde zieke?

Miss

Miss

24-06-2018 om 20:47

Deze tekst fisher

Heb ik aan het begin van uitkomst in mijn " dagboek / notities gezet: ( medio januari)

Weet je wat het is?
Ik denk, dat hij " gewoon " de grootste vreemdganger is die er rondloopt en helemaal geen stempel krijgt.
Hij heeft nooit anders gedaan dan vreemd gaan. Dat zit in zijn genen.

Profs zullen niets vinden. Hij is gewoon zo. Zijn karakter is zo. Het is zijn tweede natuur.
Zijn vader is zo. Hij heeft niet anders geleerd. Hoe het ook went of keert.

Ennnn ik ben er nog steeds. Ik begrijp het niet. Waarom houdt ik me zo vast aan het plaatje gezin, huisje boompje beestje...
Der zit iets in mij wat echt " fout" is. Dat niet kwijt willen terwijl dat al kwijt is...

Ik dank je voor het reageren.
Ik heb geen idee of ik nog door ga of dat ik stop met hem. Zit nu op niemandsland. Zal der van af moeten kegelen denk ik voor ik een stap verder zet in welke richting dan ook. Kwa relatie. Die dag komt. Het delen met jullie en inzichten geven mij weer heldere kijk op.

Blijf mezelf daar in tegen dubbel en dwars verzorgen.

Mari

Mari

24-06-2018 om 21:54

Miss

"Of hoe verliep dat bij jou?
Of ging het weer vreemd na jaren?op het einde van je relatie.."

Nou eigenlijk heeft die hele relatie in dat hele vreemde van hem gestaan. Dat vreemde dat ik niet begreep en veel deskundigen niet konden duiden anders dan "ja maar hij is ook onzeker"
Ja dat zag ik ook.
In het begin bleek al dat hij seksueel erg vreemd in elkaar zat. Het ging om macht, en een vrouw mocht niets voelen. Maar hij wilde er erg aan werken. Toen het wat beter leek te gaan, ging hij ineens vreemd. (want ja hij moest zijn machtstreven toch ergens anders kwijt, op den duur ging hij ook toegeven dat hij vrouwen eigenlijk haatte, maar ook daar wilde hij aan werken). Daarnaast was hij dus ook raar manipulatief en claimend.

En ja, ook super liefdevol en attent en knuffelig, droeg me op handen.... totdat hij dacht dat hij wel terug in de kussens kon zakken (ik sliep niet meer met hem maar we zagen elkaarwel en waren toch dol op elkaar, maar hij zoog me ook leeg op de een of andere manier)

Ik heb het toen uitgemaakt en gezegd dat als ik zag dat hij er aan werkte (met therapeuten) ik het nog wel een kans wilde geven. Dat deed hij dus wel maar de therapeuten konden hem niet aan. Of het zat gewoon te diep... En intussen veranderde er niet echt wat. Ja dat ik mijn energie er uit terug trok in de hoop dat er eens iets van hem zou komen. Maar dat kwam er dus niet. Ja eeuwige beloftes. Hij was wel trouw, dat geloof ik echt. Maar op dat moment. Want hij was helemaal abstinent van elke seksualiteit en werkte aan zijn pornoverslaving. Maar ik had ook het buikgevoel als hij weer seksualiteit beleeft, ga hij ook weer helemaal los, want die diepe rare verwrongen ideeën over vrouwen heeft hij nooit geadresseerd (wilde hij wel, therapeuten gaven geen sjoege, heeeeeel frustererend). En ik voelde me door het vreemdgaan waar ik nooit over heen gekomen ben en door dat rare gedrag tegenover vrouwen zo gewond, dat kon ik niet meer aan....

Ik ben te lang blijven wachten, had te lang geduld en al die werd mijn geduld zijn macht. Maar goed het is diep zonde want we houden nog steeds van elkaar.

Voor jou: het doet er inderdaad niet toe welk etiketje erop zit, het gaat om jouw gevoel.

Laadje maar even dicht

@Miss, je bent druk bezig met het zoeken naar antwoorden en oplossingen. Dat kost veel energie. Lukt het je nog om scherp en objectief te blijven?

Zelf organiseerde ik de hobbels in mijn leven als een soort ladenkast. Had ik energie over, trok ik één lade open en liet ik de andere laden dicht. Zo lukte het mij te focussen op haalbare obstakels en ging ik zuiniger om met mijn energie. Ik ben anders geneigd meerdere hobbels tegelijk te willen wegwerken, wat dan juist weer niet lukt en alleen maar energie vergt.

Maar bij het maken van een keuze voor welke lade, speelt mee in welke mate dat ook daadwerkelijk mijn hobbel is; een hobbel waar ik iets aan kan veranderen.

Dat gevoel krijg ik ook als ik je post lees. Je geeft aan dat hij je appt dat hij je mist en dus maar eerder naar bed gaat. Zo meet hij je een bepaalde schuldgevoel aan. Dan is het belangrijk dat je je dat niet gaat zien als jouw hobbel. Alleen kan iemand die moe is, die alertheid wat laten vieren.

Let er daarom op dat je ‘kruiwagen’ niet meer dan halfvol gevuld wordt en dat zijn ‘kruiwagen’ ook wordt gevuld. Natuurlijk wil je zo snel mogelijk weer rust in de tent en kan dat de aanleiding zijn, zijn lading ongemerkt toch ook voor een deel bij jou te gooien ookal geef je aan dit een taak voor de therapeut te vinden. Maar zo kan jouw kruiwagen wel des te sneller omkiepen.
Doseer je last, kies je hobbel en ga niet zijn hete kolen uit het vuur rapen. Zet jezelf niet op de tweede plaatS

PS Heb je je al ingeschreven bij een woningbouwvereniging, voor het geval dat? Mocht je uiteindelijk toch een beroep moeten doen op een huurhuis, ben je blij met een kortere wachttijd.

Miss

Miss

25-06-2018 om 21:52

Flanagan

Merk dat ik gewoon helemaal. Echt helemaal vastloopt in mij zelf. In mijn gedachtes.
Net ook geuit naar hem dat ik gewoon compleet "lost" ben. In mijn gevoelens en alleen maar boos en verdrietig ben. Niet normaal meer op hem reageer.
Me gebruikt en vies voel.

En nee ik had er geen invloed op. Ik kon het niet weten
Ik ben tenslotte uitgerekend al 5,5 maand aan het vechten waar iedere keer weer een hobbel bij kwam.

Vandaag contact gehad met de ggz. Eind augustus is het plan van beh pas klaar

Day off

@Miss, geef jezelf eens een ‘day off’.
Een dag waarin je met jezelf afspreekt geen moment over hem en alle negativiteit wat daar aan hangt, te denken. Zie hem die dag als een huisgenoot, ( ookal is hij je man, nou ja op papier dan . Een dagje spanningsvrij.

Mari

Mari

26-06-2018 om 01:34

Lijkt me lastig Flanagan (en Miss)

Je denkhoofd even uitzetten? Als je zo bedrogen en belogen bent? Kon jij dat toen je man met een ander in bed had gelegen? Laat staan jaren met anderen, zoals bij Miss waar steeds meer naar boven komt? De man waar jij elke nacht mee slaapt en je intimiteit mee deelt/deelde?
Nou ik niet hoor, en geloof maar dat ik het geprobeerd heb... alle mogelijke afleidingstrucs om mijn mind te verzetten. Maar eigenlijk was dat mijzelf nog meer martelen.
Dat het denken er aan niet helpt, dat vind ik ook, maar bij zo'n bedrog als wat Miss meemaakt het maar even uit zetten? nee dat komt mij voor als wat een vriendin vandaag Viva-psychologie noemde.
En Miss: ik denk dat je er juist wel aan moet denken maar op een andere manier: schrijf het bijvoorbeeld van je af. Ik geloof dat je dat al doet? En dan bijvoorbeeld in een brief waar God noch gebod geldt. een brief aan hem. Een brief waar naast je vragen ook je gevoelens uit. Gedachten zijn heel gewoon in zo'n situatie omdat je mind chocola probeert te maken van iets wat voor jou volkomen onbegrijpelijk is. Daarom ga je er maar obsessief aan denken. Maar wat nu voor jou ook van belang is, althans dat was het voor mij en dat hoor ik van anderen ook, is dat jouw gevoelens een plek krijgen, daarom moeten ze in alle hevigheid geuit kunnen worden

En beslis later of je die brief geeft of niet. Of dat je hem bijvoorbeeld meeneemt naar de therapeut. Maar goed, dat is wellicht ook viva psychologie, voel vooral wat voor jou het beste is. Sterkte!

Langspeelplaat

Mijn man is niet met een ander naar bed gegaan, dat scheelt. Toch heb ik mij heel rot en eenzaam gevoeld, afvragend of er voor ons nog een toekomst was.
Als ik aan dat valse mens dacht en aan de ellende mede door het wegkijken van man, zo hopende dat het zou overwaaien, ( in grote lijnen de pijn die als een rode draad door deze topic loopt), brak ik. Ik wist dat ik zelf die emoties had te parkeren; wie kon ik meer vertrouwen dan mijzelf.

Op die driesprongen was ik bewust van de verloren energie; zij ging niet veranderen, ze zou bij haar arrogante houding blijven, zich te goed voelend toe te geven dat ze mij gekwetst had, en mijn man die niet zag hoe belangrijk het was naast mij te staan, zou ook niet bijdraaien, standvastig in zijn aanpak ( kind van zijn moeder).
Als je ziet hoe mensen denken, (standvastig blijven hangen in dezelfde groef), kijk dan naar wat voor jezelf de basis is. Voor mij betekent dit niet communiceren met mensen over meer dan nodig. Geen interesse in wat een ander meemaakt of voelt. Een soort van betrokkenheid voor de ander uitzetten. Dat is niet zo moeilijk als je beseft dat de ander ook niet betrokken is met jouw verdriet.

Deze ‘Viva-? aanpak’ werkte voor mij. Mijn man heeft moeten wennen aan het feit dat ik niet zou buigen en hij merkte ook op dat ik minder lief en zorgzaam was dan vroeger. Ik antwoorde dat het te lief zijn ervoor gezorgd heeft dat anderen over mij liepen en dat het mij niet veel goeds heeft gebracht, dat ik mij dit niet meer liet gebeuren en hij eraan mocht wennen.

Ik zorgde voor mijn gezin en stond meer stil bij mijzelf. Mijn man heeft ingezien dat hij mij zou verliezen als hij op zijn berg bleef zitten.
Zijn moeder is sinds kort ook gaan draaien, ze wilde mij lekkernij meegeven na afloop van een verjaardag, daar ze het anders zou weggooien. Ik heb vriendelijk bedankt; een signaal van ‘tot hier en niet verder’.

De keuzes die ik maakte, zoals het geen interesse tonen of vragen aan man hoe het op het werk was of dat de pijn in de rug nog speelde, maar ook het niet langer willen stilstaan bij het onrecht wat ik over mij heen kreeg omdat elke minuut overdenking in mijn beleving staat voor een verspilde tijd, zijn minder moeilijk als je weet waarom. Ze dienen om je uit de bagger te trekken.

Je kunt die emoties ook opschrijven en zo van je afschrijven. Het gaat er om dat je voor jezelf grenzen oplegt en niet blijft ronddraaien in je verdriet.

Twijfeltje

Twijfeltje

26-06-2018 om 20:51

Wat moeilijk

Ik lees ook al een tijd mee, mijn man heeft mij drie jaar geleden 5 maanden bedrogen. Hij was zwaar verliefd, is uiteindelijk ook weggegaan bij mij en wilde verder met haar. Na een aantal weken gaf hij aan mij en onze drie kinderen te missen en wilde terug. Ik heb in zijn mail gelezen hoe serieus het tussen hem en Truus was. Woorden als, ik hou zielsveel van je, ik had eerder weg moeten gaan etc. Korte versie, ik nam hem terug. Hij beloofde het nooit meer te doen. Binnen zes maanden lag hij weer met haar in bed ( hij zei dat er niet veel gebeurd was) weer nam ik hem terug. We zijn in therapie geweest, hem heeft het geweldig geholpen zegt hij. Hij ziet alles beter in. Hij deed enorm zijn best. De therapie was nog niet voorbij en hij kwam haar tegen en ze hebben twee uur lang gepraat en een wijntje gedronken. (Ik denk zelfs gezoend) Hij zegt dat hij alleen van mij houdt, maar welke man bedriegt zijn vriendin maanden lang, komt terug en bedriegt haar weer? Hij voelt niks meer voor haar zegt hij. Het was allemaal omdat wij uit elkaar gegroeid waren. Een foutje. In het begin was ik blij dat hij mij terug wilde en ik haatte haar natuurlijk. De sex was weer geweldig. De therapie (en mijn man hij bleef het zeggen) liet ons denken dat onze relatie alleen maar beter was geworden, beter dan ooit. De therapie had hem zo goed gedaan. Ik wil hem zo graag geloven. Maar diep in mijn hart denk ik dat hij niet voor niets maanden verliefd is en dat hij daarna zei dit gebeurt nooit meer maar binnen een paar maanden sliepen ze weer samen... Ik voel me vreselijk.

Miss

Miss

27-06-2018 om 09:52

Geloof

(Dat is het twijfeltje, het geloof, wat vreselijk ook voor jou, wat een misselijk makende teleurstelling zo met jou om te zijn gegaan. Maar daar was hij niet mee bezig puur met zichzelf. Net als mijn man)
Dat is compleet weg.
Alles wat hij zegt, zei hij toen ook. Het enige verschil is is dat hij zegt dat het pure lust was en geen verliefdheid. Toch geloof ik daar bij zijn affaire niet in.
Waarom zou je 7 maanden lang met 1 en de zelfde Truus vreemd gaan voor pure lust.
Ik vraag me af of dat mogelijk is...
Die vraag begint bij mij op te spelen. Ik vind 7 maanden nogal een relatie. In plaats van een uitvlucht waar mijn man het steeds op gooit.
Wat is jullie gedachte gang daar bij?

@Mari, schrijven doe ik idd veel. Het denken uit zetten is onmogelijk wat jij zegt. Wel afleiding zoeken, in werk vriendinnen en hobby's. En natuurlijk een jong kind wat veel zorg nodig heeft. Dat is momenteel mijn drijfveer. Vragen zoals:

Houd hij mij compleet voor de gek met de therapie in te gaan, om ons te houden? Zijn luizenleventje en daarnaast de spanning. Woensdag "start" zijn therapie. Vijf individuele sessies dus duurt 2mnd.
Want als hij of ik stop met onze relatie is de spanning er natuurlijk compleet vanaf en kan hij doen en laten wat hij wil.

Het enige wat ik nu kan doen is geduld hebben. Goed voelen. Start de profs spreken. Waar ik na horen zeggen okk sceptisch over geworden ben en hier lees. Dan zullen we door de tijd heen gaan zien of hij me in de mailing neemt met het nooit meer te doen.
Dit soort gedachtes kun je als vrouw van niet uit zetten. Tenminste mij lukt het moeilijk.
Probeer naar de rest van de positieve kanten in mijn leven te kijken. Dat houdt mij op de been.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.