Relaties Relaties

Relaties

Nina

Nina

07-06-2018 om 14:29

Eventjes graag jullie mening aub...


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Oke

Dan heb ik je bericht geheel verkeerd begrepen, want het klonk alsof je juist Nina erop aan sprak dat het belangrijk is om op 1 lijn te komen. Maar je bedoelde dus eigenlijk dat man meer met haar op 1 lijn moet komen?
Er zijn situaties (of partners) waarmee dat heel moeilijk is of gewoonweg niet zal lukken...

En de situatie van Nina klinkt alsof dat er niet in zit... in elk geval niet nu.

Overleg

Ik denk dat ik het ouderwets vind. Je gaat uit van macht. Ouders zijn de baas. Vroeger: vader is de baas, of: moeders wil is wet. Terwijl ik het meer wil zien als een onderhandeling en overleg waar uiteindelijk een kind ook serieus in genomen wordt en niet de ouders eerst een standpunt innemen en dan mag een kind er ook nog eens wat aan toevoegen.
En net als het sociaal contract dat je met de overheid hebt gaat het dan wel om zaken die passen bij je persoonlijkheden en achtergrond en niet strafbaar of ondermijnend zijn. Maar zelfs daar is discussie mogelijk.
Nou hoef je natuurlijk niet altijd tot discussie te vervallen maar een machtsregel met een kind is meestal een brevet van onvermogen tenzij er enzovoorts.

noor

noor

10-06-2018 om 20:20

Beide

Ik zet hier in op allebei. Partner en ik zijn het zeker niet altijd eens en dat mogen de kinderen ook gewoon weten en daar zijn ze soms ook gewoon onderdeel van/betrokken in.
Maar het komt ook voor dat zaken onhandig gebracht worden en dan 'vertaal' ik wel.
Dus bijv een gevoelige puber die zich gekwetst voelt door een botte opmerking oid die anders bedoeld is. Dan kan ik wel uitleggen, om puber te helpen leren hoe communicatie kan werken en om puber zich niet onterecht rot te laten voelen.
Maar net zo goed pak ik dan ook die 'botte opmerking' aan en spreek bijv partner hier op aan.

Ik die zin kan ik partner van ts wel wat volgen en als de relatie ok is dan moet er ook wat van vertrouwen zijn dat de ander eea met beste bedoelingen doet.
Ik zou mijn kind dan uitleggen dat de inhoud vast ellendig overkomt maar dat dat niet betekent dat het niet goed bedoeld is. Waarbij ik wel ruimte zou laten om kind toch eigen beleving te laten over het gezegde en kind hoeft het zeker niet ok te vinden.

Maar dan ga je dus uit van goede bedoelingen en op het moment dat dat niet meer aan de orde is dan heb je idd een probleem en zeker ook op relationeel vlak.
Als ik er zeker van was dat mijn partner mijn kind echt geen goed zou (willen) doen dan zou voor mij de basis om verder te gaan ook wegvallen.

noor

noor

10-06-2018 om 20:22

Front

En dat 'uitleggen' doe ik zeker niet om samen met partner front te vormen tegen kind.
Juist niet. Wel een beetje front in de zin dat we allemaal als gezinsleden elkaar steunen en ons best doen voor elkaar.

Kaaskopje

Kaaskopje

10-06-2018 om 22:41

Juf Ank

Hebben jullie in het begin van jullie relatie alle toekomstige mogelijkheden met elkaar besproken en daar afspraken over gemaakt? Of hoe moet ik dat zien?

juf Ank

juf Ank

11-06-2018 om 00:18

kaaskopje

Wij hebben aan het begin van de zwangerschap en daarvoor al vele aspecten van opvoeding met elkaar besproken. Aan de hand van voorbeelden die wij in onze omgeving zagen hebben we concrete dingen gezien waarvan we zeiden van 'zo wil ik het niet/wel' , waarom niet of wel. En afspraken maken is een groot woord, we zijn niet van die controlefreaks om daar meteen dan afspraken over te maken. het ontbreekt er nog maar aan dat je dan een contract opstelt met alle ins en outs....

Maar nee, het is ook weer niet zo uitgekauwd als jij het uit lijkt te drukken: je kunt natuurlijk nooit alle mogelijkheden en aspecten bespreken. Al is het alleen maar dat wij ook een zoon kregen waar e.e.a. mee aan de hand is en dat zijn natuurlijk geen dingen die je van te voren bedenkt. En die maken vaak we dat je de werkelijkheid weer even goed moet toetsen aan het plan.

OokZo

OokZo

11-06-2018 om 11:59

Welkom

Als je even wilt uitblazen bij iemand die helaas te veel ervaring heeft met een dergelijke situatie (nu gescheiden en gelukkig): ik woon in Brussel en ik heb een ruim huis, met een fijne logeerkamer. Jij en je dochter zijn van harte welkom, voor een uur, een dag of voor een paar dagen. Je mag mijn e-mailadres opvragen bij het forumbeheer. Dit meen ik heel serieus! Ik weet hoe hard ik mijn vriendinnen nodig had in deze periode, ik wil je graag steunen.

Bouw alsjeblieft je sociale netwerk weer op. Spreek eens af met een oude vriendin, bezoek je familie vaker (vertel ze over de situatie!), ga sporten (heel belangrijk, ook voor je geestelijke gezondheid).
Als hij iets zegt waar je het niet mee eens bent, bijvoorbeeld dat je niet mag gaan sporten, of dat je een slecht mens bent, zeg dan zo neutraal mogelijk "Goh" waarbij je je schouders ophaalt en wat verveeld kijkt, soms zelfs gaapt (en bij jezelf denkt: dat is jouw mening). Dat heb ik hier op het forum geleerd en dat werkte echt goed. Oefen dit. Je gaat niet in discussie, je wordt niet boos, je reageert eigenlijk niet. Hij was gewend dat ik boos werd en daarna emotioneel. Toen ik dat niet meer deed, was hij een soort van verloren. Hij was zijn macht over mij kwijt.

Ik heb achteraf veel te lang getwijfeld, mijn kinderen hebben daardoor te lang schade opgelopen. Uiteindelijk ben ik weggegeaan met het idee dat mijn kinderen dan in elk geval de helft van de tijd wel opgroeiden in een stabiele, liefdevolle omgeving. In de praktijk zijn ze meer bij mij. Bij mij zien, ervaren en leren ze hoe een liefdevolle en ondersteunende omgeving eruitziet. Dat wil ik ze graag meegeven naar de toekomst.

Veer

Veer

12-06-2018 om 21:38

Kusje in bed

Lieve Nina,

Zelf mijn grote bijna-volwassen puber van 19 breng ik soms nog even een kusje.
Even op z'n bed zitten, kort de dag doornemen en wat kletsen. Vaak lig ik eerder in bed, en komt hij (soms) op mijn bed gejumpd voor een praatje.

Bij mijn zeer zelfstandige dochter van 16 lig ik bijna élke avond even op bed. We kletsen wat of doen een spelletje (letters op elkaars rug schrijven). Super gezellig.

Het is erg jammer dat je je man jou en je dochter dergelijk zeer waardevolle momenten laat ontzeggen. Sta op voor jezelf, en anders voor je dochter!

Nina

Nina

26-06-2018 om 15:51

@OokZo

Bedankt voor je aanbod, is erg lief van je.
Ik modder ondertussen maar wat aan.
We zijn enkele weken goed geweest en nu komt het besef bij hem wat er allemaal gebeurd is. Hij is gebroken, gekwetst en kan ons nooit nog vergeven. Wij zitten erbij als lammetjes, we zijn gekraakt. Ik weet het allemaal niet meer. We hebben zijn reputatie bij zijn collega's kapot gemaakt en hij wil dat we dat rechtzetten.
Of dit ooit nog helemaal goed komt, weet ik nog niet zo...

Fransien

Fransien

26-06-2018 om 16:19

Hij kan jullie nooit vergeven???

Hmmmm, volgens mij is dit de omgekeerde wereld.
Hij is zo ongenuanceerd en dictatoriaal te werk gegaan. Hij loopt jullie de grond in te trappen, en jullie moeten maar naar zijn pijpen dansen en je schuldig voelen.
Nina, je bent een volwassen vrouw met een heel fatsoenlijk stel hersens (al voel je dat misschien nu even niet zo), je mag je eigen mening hebben. Sterker nog, er wordt van je verwacht dat je een eigen mening hebt!
Je man zit nog op het ouderwetse standpunt dat zijn vrouw en kinderen geen eigen mening mogen hebben en alleen bestaan ter meerdere eer en glorie van hemzelf.

Als hij jullie nooit meer kan vergeven is het misschien beter om er een punt achter te zetten. Ik weet dat dat nogal radicaal klinkt en dat het heel beangstigend voelt, maar als hij werkelijk niet tegen een andere mening kan is het voor alle betrokken partijen misschien beter om uit elkaar te gaan.
Draai eens een ouderschapsplan uit, vul het vast in met wat jij (JIJ!!! niet wat je denkt dat hij) redelijk vindt en vraag hem er eens naar te kijken.
Misschien is het de wakeup call die hij nodig heeft, dat jullie niet vanzelfsprekend zijn, dat ook hij zijn best zal moeten doen.

De manier waarop je man met anderen omgaat klinkt echt niet gezond en klinkt als een slechte omgeving voor jou en je kind.

Doenja

Doenja

26-06-2018 om 16:32

nu zie je t nog niet

Nina, nu zie je het nog niet, maar je zit met je dochter in een hele scheve situatie. Een relatie die gebaseerd is op het hoog houden van een ego en daar ben jij vernatwoordelijk voor! Stel je voor. Maar ik snap zo goed dat je t nog niet ziet, of nog niet durft te zien.
Ook ik heb in een hele scheve situatie gezeten waarbij alles mijn schuld was. Ik zag het pas jaren nadat ik weg was.
Maak je plan en ga weg. Deze man gaat jou nooit als gelijke zien en je dochter alleen maar schade toebrengen. Ik weet dat het heel, heel moeilijk is. Je denkt dat het niet kan, want waar moet je heen? En waar leef je van? Je hebt niet genoeg geld! Allemaal excuses om de angel er niet uit te trekken.
Bereid in stilte je plan voor en vertrek als donderdslag bij heldere hemel. Of beter, ga als hij er niet is. Je zult niet de eerste zijn die heel ernstig gewond raakt, of erger, nadat de scheidingsmelding gedaan is.
Je zult pas veel later zien, dat je al veel eerder had moeten gaan.
Dit is geen opbeurend verhaal, dit is het herkennen van signalen die ik graag zelf ook had gezien. Had ik ze maar gezien.....

Nina

Nina

26-06-2018 om 16:34

@ Fransien

Dank voor je reactie. Het bevestigt wat ik denk, maar wat onderdrukt wordt...

Morgen is de dag dat mijn dochter haar resultaten krijgt in school. Ik denk dat als het goed is er geen probleem is, maar als het niet goed is de bom dan echt zal barsten. Dan zal hij wel zeggen 'zie je wel'...
Mijn dochter heeft hem erg gekwetst zegt hij en dat komt nooit meer goed. Hij wil zelfs dat ze in school gaat zeggen dat ze alles overdreven heeft. Hoe erg is dat!!

Nina

Nina

26-06-2018 om 16:36

@ Doenja

Wat bedoel je? Heb je een vergelijkbare situatie?

Het is niet gemakkelijk om zomaar weg te gaan, we zijn getrouwd, hebben samen een huis gekocht...

Ik haat deze toestand...

Doenja

Doenja

26-06-2018 om 16:37

dat doen ze

" Hij wil zelfs dat ze in school gaat zeggen dat ze alles overdreven heeft. "

Nina, dat is dus exact wat narcisten doen. Je dwingen te zeggen dat wat je gezegd hebt overdreven is. Je gaat zelf nog in je opgelegde woorden geloven. Zeg je dochter dat ze dat niet hoeft te doen. Zeg tegen haar dat ze goed is zoals ze is. Zeg dat je van haar houdt...zeg het.....

Doenja

Doenja

26-06-2018 om 16:43

niet alles Nina

Niet alles is hetzelfde zoals in jouw situatie Nina. Maar ik was ook getrouwd met een man die vergelijkbare trekken vertoonde; die zich langzaam aan steeds meer manifesteerde. En een schoonmoeder die dat op haar manier ook deed. En ik had een huis samen met hem, maar hij had me gedwongen afstand van eigendom te doen, want dan mocht ik een eigen bedrijf beginnen. Ik had dus geen rooie cent meer, en als ik bij hem wegging kon ik mijn bedrijf niet meer uitoefenen. Nina, het is geen wedstrijd van vergelijk, maar het is nooit makkelijk. Het zijn niet een paar schoenen om uit te trekken en dan hup weglopen. Het is het moeilijkste ooit. Nu is dit het moeilijkste....maar als je het niet doet, komen er nog veel moeilijkere dingen....Daar kan ik je heel veel over vertellen, maar belangrijker is dat je beseft dat dit werkelijk heel destructief voor jou en je dochter is.
Kun je geen contact opnemen met de collega van je man? En vertellen wat er gebeurt thuis? De collega's bij wie zijn reputatie nu om zeep is geholpen? Hoe zien die dat?

Nina

Hij is bang en hij is om zich heen aan het schoppen. Hij heeft het idee dat zijn reputatie enorm is aangetast (dat kon nog wel eens tegenvallen want ik denk dat mensen minder met hem bezig waren dan hij zelf denkt) en nu denkt hij kennelijk dat als jullie maar roepen dat het allemaal enorm meevalt, die reputatieschade wordt teruggedraaid.

Hij is niet goed wijs, dat is alleen maar wrijven in een vlek. Alsof zijn collega;s zich bezighouden met jouw dochter...Als jij nu uitgebreid tegen zijn collega's gaat vertellen dat jullie het helemaal fout hebben gezien, dan gaan die collega's zich pas echt afvragen wat er met jouw man loos is.

Maar goed, dat ziet hij toch niet, natuurlijk.

Je moet niet 'zomaar' weggaan, maar ik zou me wel alvast gaan voorbereiden op 'wat als'. Het kan zijn dat hij weggaat, maar dat vermoed ik zomaar niet, maar het kan ook zijn dat jij op een gegeven moment zo enorm je buik vol hebt van zijn eeuwige negativiteit en zijn pogingen om jou naar beneden te halen dat je zelf weg wilt. Dan kan je maar beter je plan klaar hebben liggen.

Groeten,

Temet

Kaaskopje

Kaaskopje

26-06-2018 om 21:10

Juf Ank

Soms vergeet ik zomaar waar ik met wat gereageerd heb, dus sorry voor mijn late reactie terug.

Ik denk dat heel veel mensen voor het krijgen van kinderen zegt "zo doen wij dat niet". Of juist wel. Dat ik geen verwachtingen aan mijn kinderen ophang, komt voort uit mijn eigen jeugd. Veel is goed, zolang zij er maar gelukkig mee zijn. Zo was hun opvoeding ook. We zagen wel waar het heenging. Maar al gaande weg waren er wel momenten dat er dan toch meningsverschillen waren en dat kon best pittig zijn.

Ik weet hoe het voelt als moeder op de vraag "de kinderen of ik" antwoordt met "dan toch maar jij", dus dat is een goede les geweest. Mocht er bij ons ooit zo'n situatie ontstaan dat ik tussen man of kinderen moet kiezen, dan is de keus erg snel gemaakt. Als ik het verhaal van Nina lees, dan zou dit voor mij einde oefening zijn voor haar man.

OokZo

OokZo

27-06-2018 om 10:22

Haal je dochter hier zo snel mogelijk uit!

Nogmaals, doe het voor je dochter, haal haar uit deze situatie. Ze kan zich zo niet ontwikkelen tot een gezonde volwassene! Dit is destructief voor haar. Jij bent haar moeder, haal haar hieruit! Maak niet de fout die ik gemaakt heb. Begin deze week hoorde ik dat een van mijn kinderen nog meer traumatherapie nodig heeft. We zijn inmiddels zo'n 7 jaar verder! Alsjeblieft, doe jouw dochter dat niet aan. Bereid je vertrek voor en GA!

Je dochter hoeft trouwens helemaal niets te zeggen op school en al helemaal niet dat ze overdreven heeft. Dat heeft ze niet. Vertel haar nogmaals dat ze het juiste gedaan heeft. Dat je trots op haar bent.

Nina

Nina

27-06-2018 om 16:04

@ OokZo

Hemeltje, traumatherapie?
Dat klinkt serieus. Wil je vertellen wat er gebeurd is of liever niet?

Mijn man blijft me weer bellen en bestoken met irritante berichtjes. Hij zoekt een huis weg van ons, hij belde me op om te zeggen dat onze dochter vanmiddag thuiskwam en ze kortaf op hem reageerde. Hij is zijn dochter kwijt en het is allemaal MIJN fout. Nu weet ik het echt niet meer hoor. Maar... mijn dochter ging toch tegen haar juf zeggen dat ze triest is door hem. Waarom ziet hij dat niet in?

Je afvragen

Dit gedrag is gewoon niet goed Nina. Je signaleert het wel maar blijkbaar blijft het je verwonderen, alsof het wel zou moeten kloppen. Het klopt niet.
Op een gegeven moment signaleer je dat maar de betekenis er achter zit in het hoofd van je man en waarschijnlijk heeft hij er zelf geeneens tekst bij.

Liever laat je het los en gaat wat praktische met zaken om. Op je man kun je niet rekenen en hij is verward bezig omdat bij hem de sturing ontbreekt. Wat hij jou ook verwijt. Want hij heeft waarschijnlijk echt gewoon externe uitleg en sturing nodig.

Doe wat goed is voor je dochter en jezelf. Houd zaken klein en praktisch en wees zo concreet mogelijk tegen je man maar laat je niet meenemen in zijn losse flodders.

Sturing

Natuurlijk ben je geen therapeut. Maar je ziet dat je man stuurloos is. En met zijn gedrag vraagt aan jou om die sturing te gaan geven.
Realiseer je goed je situatie en kijk wat jij kunt doen. Misschien is het wel goed om te gaan scheiden en je man te helpen elders te gaan wonen. Liefst in de buurt.
En houd er ook rekening mee dat je kind mogelijk ook wat van het karakter van haar vader heeft geerfd.

Het is een opgaaf maar het kan. Je kunt je er ook voor afsluiten en je best doen om het zo goed mogelijk te doen voor je dochter en je zelf. Maar je man blijft een onzekere factor in het leven van je gezin. Wat je ook doet.

Je zou wensen dat je iemand had met wie je dit zou kunnen bespreken. Ik besprak die dingen met mijn vader. Gelukkig een geduldige nondramatische man die ons hielp om het behapbaar te houden met respect voor iedereen.

En eerder had ik ook gesprekken met vrouwenhulpverlening die me hielpen om de balans te maken over blijven of weggaan. Nondramatisch dan.

Ja, je kunt je blijven verbazen. Maar niet iedereen is een emotioneel volwassen vaardige persoonlijkheid en als het spannend wordt kan er ook van alles mis gaan met mensen die dat wel zijn. Zeker in een gezin.

Fransien

Fransien

28-06-2018 om 10:16

Hoe gaat het Nina?

Hoe ben je de avond doorgekomen?
Heb je veel verwijten gekregen?
En hoe gaat het met je dochter nu? Het is niet makkelijk om nooit aan de eisen van je vader te kunnen voldoen...

OokZo

OokZo

28-06-2018 om 12:10

Trauma's

Ik had al gezegd dat mijn kinderen beschadigd zijn. Een van de kinderen heeft trauma's opgelopen, reageert compleet overspannen als er iemand een beetje boos is, past zich enerzijds te veel aan en gaat daarbij over de eigen grenzen heen, en is anderzijds soms compleet tegendraads. Dat komt door het verleden waarin dit kind zichzelf niet mocht zijn van een vader die behoorlijk op jouw man lijkt. Ons andere kind lijkt er beter mee te kunnen omgaan, is jonger en heeft er daarom veel minder van meegekregen (was kleuter ten tjide van de scheiding), maar ook dit kind gaat voortdurend over de eigen grenzen heen en is veel te toegeeflijk. Doet alles om de ander (vrienden, leerkracht, trainer) niet teleur te stellen of boos te maken. Ik ben bang hoe het later zal gaan, in relaties bijvoorbeeld, en op het werk. Laten ze dan ook zo over zich heen lopen? Zullen ze ooit een gelukkige, gelijkwaardige relatie of huwelijk hebben na zo'n voorbeeld?

Ik heb het veel te lang laten aanslepen, therapieën geprobeerd voor hem, voor mezelf, voor ons samen, maar ik heb nu spijt als haren op mijn hoofd dat ik de kinderen niet eerder uit de situatie gehaald heb. Alsjeblieft, leer van mijn fouten. Je dochter geeft al aan dat haar grens bereikt is, dat is al heel knap van haar, luister nu naar haar! Jij bent haar steun en toeverlaat, de enige die nu kan ingrijpen. Grijp in.

Nina

Nina

28-06-2018 om 12:14

reactie van Nina

Hoe het met me gaat? Slecht eigenlijk. Ik was gisteren in school mijn dochter haar rapport gaan ophalen. Het is minder dan verwacht/gehoopt. De juf zei me dat het een zwaar jaar geweest is met haar, zij gaf steeds seintjes dat er iets mis was thuis, maar de juf heeft dat eerst steeds genegeerd. Beetje bij beetje heeft ze het muurtje rond mijn dochter kunnen openbreken en ze zei me dat wat ze hoorde ook haar heeft doen huilen. Het maakte me zo triest dat te horen. Ze zei me zelfs dat ze in de agenda van haar dochter haar nummer noteerde voor het geval ze behoefte had te praten. Dat praten zou ze dus met mij moeten doen, maar ze deed het niet, ik was er niet... De juf zei me dat hij haar kapot maakt en dat ik haar kwijt zal zijn als het nog lang duurt. Mijn maag keerde om, dat wil ik helemaal niet.
Met het rapport thuisgekomen en mijn man was niet blij. Weer een ganse avond verwijten en preken gekregen. Dat ik moet ophoepelen met haar en dat hij me veel succes wenst met haar, maar dat hij weet dat er nog veeeeel problemen zullen zijn met haar.
Ik ben op, ik slaap niet meer, eten lukt ook niet en ik wou dat dit allemaal voorbij was.
Ik vrees dat ik nu niet anders meer kan dan er een streep onder te zetten. Voel me echt ongelukkig...

OokZo

OokZo

28-06-2018 om 13:05

Och nee toch

Dikke knuffel voor jou, Nina. Wat een vreselijke hork is die man van jou! Maar geef hem maar wat hij vraagt. Echt meid, zoek onmiddellijk andere woonruimte en vertrek. Ga desnoods eerst bij familie of vrienden logeren. Is er niemand die op vakantie vertrekt waar je eerst voor een paar weken terecht kunt? Red je dochter. Doe het voor haar.

Een CAW geeft snel en betaalbaar advies bij echtscheidingen. Bel ze vandaag nog! Bellen is een kleine, eerste stap. Je kunt er ook je eigen verhaal kwijt. Het zal je deugd doen.

Nina

Nina

28-06-2018 om 13:14

@OokZo

Wat erg voor je dat jouw kinderen beschadigd zijn. Hebben ze nu nog contact met hun vader? Hoe gaat dat dan? Want daar ben ik persoonlijk bang voor. Mijn man zei het me gisteren ook, hou er rekening mee dat het bij jou anders zal verlopen dan bij mij en dat onze dochter zich daaraan moet aanpassen.
Ik herken kenmerken van jouw kinderen bij mijn kind, reageert ook overspannen als er iemand boos is, daar kan ze absoluut niet meer tegen. Je zegt dat het kind niet zichzelf mocht zijn, kan je dat uitleggen?
Dat is bij ons dus ook zo hé!! Kind mag niet uitbundig zijn, mag niet huppelen als we ergens naartoe wandelen en zo kan ik, hoe meer ik erover nadenk, nog honderden voorbeelden opnoemen. Ik zou echt al een boek kunnen schrijven. Dingen die ze leuk vindt, vindt hij afschuwelijk enzovoort.

Ik vraag me net als jij af hoe dat later zal zijn in een relatie.
Ik ga zeker naar mijn dochter luisteren nu, voor het te laat is.

Nina

Nina

28-06-2018 om 13:15

en...

en je zegt wel dat mijn man vreselijk is, maar hij weet zich hier heel fijn uit te praten.
IK ben de slechte. Ik twijfel enorm aan mezelf. Voor hem is dit allemaal mijn schuld, ik had hem moeten steunen.

Optimist

Optimist

28-06-2018 om 13:22

GA!!!

Lieve Nina, ik lees al een tijdje mee. Het is hier al honderd keer gezegd: GA!!! Vandaag nog, hooguit morgen. En ga nóóit meer terug. Nog niet misschien, gewoon nooit meer overwegen terug te gaan, wat je man ook zegt. Je moet je dochter èn jezelf tegen deze man beschermen. Door te gaan zul je meer winnen, dan je zult verliezen. Het zal gaan met diepe dalen en voorzichtige pieken, met veel strijd, verdriet en zorgen. Maar vertrouw er op dat er meer kracht in je zit dan je denkt. Je kunt dit. Voor je dochter. Voor jezelf. Dat je er op school en hier op het forum over praat is zijn tekenen dat het fundament al aan het verzakken is. Wacht niet tot de boel echt instort en jullie bedolven worden. Eerst weg daar, daarna volgt de rest vanzelf.

Alsjeblieft, ga daar weg....

Pennestreek

Pennestreek

28-06-2018 om 13:29

Knuffel voor jou, Nina

Wat vreselijk allemaal. Maar het is nu wel heel helder he, dat wat je man doet niet kan. En dat het dus goed is dat je gaat. Voor jou en voor je dochter. Het wordt nog een lange moeilijke weg, maar de andere weg is rampzalig. Kiezen uit twee kwaden, maar toch geen lastige keus denk ik.

Wat adviezen voor nu.
Ga inderdaad zo snel mogelijk weg. Je dochter moet uit deze situatie.
Bel zoals OokZo schrijft nu nog een CAW (neem aan dat dat iets Belgisch is, mij zegt het niets) of een echtscheidingsadvocaat voor advies. Doe dat nu al, dan kun je eventuele stappen al voor het weekend zetten. Het geeft je bovendien het gevoel dat je heft in eigen hand neemt, dat je voor jezelf en je kind opkomt, en dat geeft je kracht.
Zorg goed voor jezelf. Dat wil zeggen, regel ondersteuning. Van familie en vrienden. Stel ze op de hoogte van de situatie. Het zal je waarschijnlijk verbazen hoeveel mensen zullen begrijpen dat je weggaat. Waarschijnlijk zullen ze zelfs zeggen dat ze niet begrijpen dat je het zo lang hebt volgehouden. Voel daarin de bevestiging dat je het goed doet, en vraag om praktische hulp. Huisvesting, financiën.
Stel de huisarts op de hoogte. Misschien geen eerste levensbehoefte, maar wel van belang: regel psychologische hulp. Voor jou en voor je dochter. Je hebt een hoop herstelwerk te doen, en daar kun je hulp bij gebruiken.

Dat is wel even genoeg voor nu, daar heb je je handen al wel even vol mee...
Het viel me op dat je schreef dat je dochter bij jou had moeten komen. Nee, dat kon ze niet, want ze zag hoe zwaar jij het had en ze wilde jou niet met haar problemen opzadelen. Dus draag haar dat niet na, en voel je daardoor niet gepasseerd of zo, maar wees trots op je dochter omdat ze aan de bel getrokken heeft. Zeg haar dat ook.
En tenslotte: niet piekeren over morgen of de nog verdere toekomst. Dan is heel moeilijk, maar het heeft geen zin en leid bovendien af van vandaag, van wat je nu allemaal moet regelen.

Kom op, je kunt dit! Als je stoom af moet blazen of advies nodig hebt kun je hier terecht. Maar hopelijk ook bij familie of vrienden. Sterkte!

Optimist

Optimist

28-06-2018 om 13:37

Toch actie als het je zelf niet lukt

"Ik ben op, ik slaap niet meer, eten lukt ook niet en ik wou dat dit allemaal voorbij was."

Lieve Nina, nog een kleine toevoeging. Als ik je dit hoor zeggen, dan kan ik me voorstellen dat je de kracht die je hiervoor nodig hebt echt even niet voelt. Maar hij zit er, dat is je oerkracht als moeder en die komt vrij als het echt nodig is, vertrouw daar op. Weggaan en nooit meer terugkomen is de enige manier om te zorgen "dat dit allemaal voorbij is". Even niet nadenken over wat er daarna nog komt. Eén stap tegelijk. Een beter moment komt er niet, je dochter heeft haar schooljaar klaar en hoeft voorlopig niet terug naar school, de komende twee maanden zijn voor jullie samen.

Als het niet lukt om zelf in de auto te stappen, bel dan iemand die jullie kan komen halen en met je meedenkt over een logeeradres. Een familielid, een vriendin, een collega, je baas, desnoods iemand van vroeger of een kennis van een kennis. Iemand die even doorpakt en je daar uit huis weghaalt, die even meedenkt met wat je in moet pakken en wat niet en je daarna de auto in sleurt. Eén telefoontje.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.