Relaties Relaties

Relaties

Mijn zieke man

Hallo allemaal.

Mijn man is super lief maar vanaf mijn kant zie ik hem nu als een vriend in plaats als mijn man. Ik speelde al een jaar met het idee om bij hem weg te gaan. Niet omdat ik niet van hem hou. Maar ik zie hem na 7 jaar zorgen niet meer als mijn man. Meer als een vriend. Het probleem is dat ik verliefd ben geworden op een ander en dat weet hij ook. Want ik ben wel van eerlijk zijn. Maar sinds ik hem ken realiseer ik mij steeds meer dat mijn leven tot stilstand is gekomen. Ik wil er echt voor hem zijn maar ik word gek van het feit dat alles altijd geregeld moet worden. Ik ben altijd thuis om voor hem te zorgen. Ik kan nooit eens uit spontaan iets doen. En ja hij ook niet maar na 7 jaar ( ik ben nu 40) heb ik wel zoiets van waarom moet ik mijn hele leven opofferen voor hem. Ik ben zo ongelukkig. Maar schuld gevoel voor hem houdt mij in de relatie. Heeft iemand tips om hier mee om te gaan of hoe ik wellicht een scheiding minder dramatisch voor hem kan maken. Nogmaals ik hou van hem maar niet meer als een een hele goede vriend. Ik voel mijzelf gevangen in de situatie.

thanks voor de reacties.

juf Ank

juf Ank

02-07-2018 om 00:22

jeetje ron

dat is best heel heftig. Wat voor hulp heeft je vriend nodig als ik vragen mag? Was hij al zorgbehoeftig toen je hem leerde kennen?
Ik kan mij jouw gevoel best goed voorstellen. De situatie is ook heel rot en ja, je kunt je afvragen of jij je dit zo moet aantrekken dat je bij hem blijft. Je kunt de keus maken om bij hem weg te gaan. In jouw plaats zou ik er dan wel voor zorgen dat hij alternatieven heeft.

Maria

Maria

02-07-2018 om 00:30

Ik begrijp je wel

Ooit heb ik mijn partner twee jaar verpleegd. Hij was terminaal dus ik wilde ook niet liever dan bij hem zijn. Maar ik weet ook dat ik toen dacht "ik begrijp dat mensen weggaan bij hun partner omdat ze niet altijd de verpleegster willen zijn" . Het ligt er ook aan wat je nog wel met elkaar deelt.
Ik heb geen tips alleen lijkt het me wel een hele moeilijke situatie waarin je zit. Als man het geen punt vindt dat je een minnaar hebt en je minnaar dat je een man hebt, zou je dan niet als goede vriend je man kunnen bijstaan terwijl de fysieke zorg ander geregeld wordt?

ron1978

ron1978

02-07-2018 om 00:38 Topicstarter

tja

Weetje wat het is. De man die ik heb leren kennen houdt mij af omdat hij moeite heeft met de situatie. Op zich prima en uiteindelijk gaat het ook niet om hem, het gaat om mij. Mijn man heeft MS en dat kan dus nog 20 jaar zo zijn of 1 jaar niemand die het weet. Daar zit precies het probleem als ik wist over 3 jaar moet ik afscheid nemen en dan is hij er niet meer dan is het in mijn hoofd soort van makkelijker. Dan is er een eindstreep. Ja het klinkt heel hard dat weet ik maar het is wel zo. Nu weet ik niet hoe het gaat lopen. 1 jaar 5 jaar 10 jaar 20 jaar. Het is allemaal zo ingewikkeld. Ik hou van hem maar ik wil ook niet mijn hele leven opofferen. Ik vind mijzelf zo gemeen terwijl ik dit tik.

Sigh

ron1978

ron1978

02-07-2018 om 01:00 Topicstarter

Kijk hem net aan

Ik breng hem net naar bed met de tillift en het breekt mijn hart hem pijn te willen doen. Hoe zeg je iemand dat je zijn veilige leven onder hem vandaan wilt trekken. Ik zie dat hij nog van mij houdt. Ik zit alleen maar te janken nu en wil hem geen pijn doen. Maar mijzelf ook niet meer. Damn.... Onmogelijke beslissing.

Je man weet ervan.

Je hebt verteld dat je verliefd bent op een ander, dat is vast een grote stap geweest.
Hoe reageerde je man op je bekentenis?
Zou je hem ook verlaten als de verliefdheid niet uitloopt op een relatie?

Ik vind niet dat je je de rest van je leven moet opofferen. Het is moeilijk, een zieke partner verlaten, maar ook die keuze mag er zijn. Hoe moeilijk ook.

ron1978

ron1978

02-07-2018 om 01:10 Topicstarter

Ik speelde allang met de gedachte voordat ik hem tegenkwam. Buiten dat is het een lange afstandsrelatie en weet ik niet eens of het echt wat gaat worden. Het ding is hij heeft mijn gevoel in een stroomversnelling gebracht. Alles waar ik al aan dacht is ineens op hyperactief gegaan.

Mijn man vind het prima als ik met een ander naar bed ga. Maar dat is dus precies wat ik niet wil ik wil duidelijk meer dan alleen sex.

Kinderen?

Hebben jullie ook samen kinderen?

Jij kiest ook voor een scheiding als dat inhoudt dat jullie beide alleen gaan wonen?
En is dat mogelijk voor je man met de juiste zorg, of moet hij dan naar een verpleegtehuis?

Denk je zelf dat je huwelijk nog te redden is als er meer hulp van buitenaf zou zijn, zodat jij meer tijd voor jezelf hebt?

Mijntje

Mijntje

02-07-2018 om 06:56

uitbesteden

Hoe zit het met zorg uitbesteden? Zou je dan niet veel meer lucht krijgen?
Dit als eerste stap. Als mantelzorger krijg je vaak geen lucht.
Logisch dat je na zeven jaar het liefste weg wilt rennen. Probeer dit eerst eens te regelen en bekijk dan eens hoe het is. Als je niet alleen maar hoeft te regelen en te zorgen kan je je man ook weer 'anders' leren zien misschien.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

03-07-2018 om 19:17

Wat is een goede keus?

Ieder hier heeft begrip voor de lastige omstandigheden. Als er íets is waar een mens niet zelf voor kan kiezen, dan is dat het behoud van gezondheid. Bijna niets is ook zo verdrietig als het verlies van gezondheid en de daarmee samenhangende onafhankelijkheid.

Een trouwbelofte als 'to have and to hold from this day forward, for better for worse, for richer for poorer, in sickness and in health etcetera', waarmaken kan een zware taak zijn. Mensen zijn geneigd vooral te kiezen 'voor zichzelf' als het lastig wordt. Dat neemt geen mens je kwalijk.

Is 'kiezen voor jezelf' en daarmee je man verlaten echt de beste keus?

Je beschrijft je man als heel lief en als een goede vriend. Maar niet meer als je man, - er is veel wat niet meer mogelijk is. Dat had je niet voorzien toen jullie besloten het leven samen te delen - maar het leven zit vol vreemde wendingen, vroeger of later.

Nu je verliefd bent geworden op iemand anders, zie je de kans 'eindelijk weer gelukkig te zijn' - klaar met zorgen, volop vrij voor een leven met spontane invallen. Je ziet het zonnig in.

Als je man niet ziek was geweest, had menigeen op dit forum je geadviseerd eerst te investeren in je bestaande relatie en niet buiten de deur de roze wolk na te jagen. Nu je man chronisch ziek is, ligt dat kennelijk anders. Vreemd. Juist iemand die ongewenst in een kwetsbare positie belandt, heeft alle begrip en ondersteuning nodig. Als er iemand zich ongelukkig zou voelen, dan hij wel. Het is voor kwetsbare tachtigplussers al pijnlijk dat er van alles over hun hoofd bedisseld wordt, laat staan voor iemand van jouw leeftijd die toch echt een ander leven in gedachten had. Ik denk niet dat er een manier is om een scheiding 'minder pijnlijk' te maken. Je verwacht van hem iets wat jij niet voor hem wilt doen: kiezen voor het welzijn van je naaste met wie je verbonden bent.

Hoe ermee om te gaan en je niet in een schuldgevoel gevangen voelen? Kiezen voor hem. Niet uit schuldgevoel maar uit de liefde waarmee jullie samen gestart zijn. En waarderen dat dit iets speciaals is wat jij kunt doen. Niet alleen jij natuurlijk. Ga nog nadrukkelijker mogelijkheden organiseren om dingen te doen waarvan jij energie krijgt. Ik krijg het gevoel dat de kring mensen die zouden kunnen meedragen in de zorg voor je man niet zo groot is - daardoor wordt het te zwaar. Schud het slachtoffergevoel van je af.

En zet de verliefdheid van je af. Zoals ik al schreef, je ziet het zonnig in, maar elk mens heeft schaduwkanten en het gras is elders altijd groener. Ga eens luisteren naar een hoogbejaard stel dat 60 jaar samen is. Hoe deden ze dat, hoe maken ze het leven het leven waard, ook al kan er van alles niet meer wat nu onmisbaar lijkt.

Wilgenkatje.

"Als je man niet ziek was geweest, had menigeen op dit forum je geadviseerd eerst te investeren in je bestaande relatie en niet buiten de deur de roze wolk na te jagen. Nu je man chronisch ziek is, ligt dat kennelijk anders. Vreemd. "

Nee hoor, maar daarover ging de vraag niet.
De vraag is niet:"zal ik mijn man verlaten?".
De vraag is"ik wil mijn man verlaten, ondanks dat hij ziek is, kan ik dat maken?"

Broer-zus

Liever een vertrouwde broer-zus relatie dan een moeizaam wordende man-vrouw relatie.
De man van TS geeft haar de ruimte om met een ander te vrijen, maar laat haar niet los!

Een tijd geleden bleven mijn ouders veelste lang zelfstandig wonen, terwijl mijn vader leunde op mijn moeder. Toen hij uiteindelijk betrekkelijk snel en onverwacht in een verpleeghuis terecht kwam, wilde mijn moeder hem niet eens meer wekelijks bezoeken. Zo weinig was van de relatie overgebleven. Daar hadden ze allebei bitter weinig aan.
Zij heeft ingestemd in een leven waarin hij op haar leunde.

Mijn vader had eerder voor tot professionele zorg moeten kiezen, dan was hun relatie beter geweest..

Andere loyaliteit

Ron je beschrijft je dilemma alsof je een principiële keuze moet maken.
Alsof je, nu je weet dat jij toe bent en open staat voor een nieuwe romantische relatie, je man moet verlaten. Alsof het principieel verwerpelijk zou zijn om de rol die je hebt voor je man te blijven vervullen, terwijl je daarnaast een nieuwe romantische relatie ontwikkelt.
Je zou het anders moeten bekijken.
Niemand kan de rol die jij nu voor je man vervult, beter voor hem vervullen dan jij. Maar dat moet je wel vol kunnen houden. Jij schept omstandigheden voor hem om zijn leven zo goed mogelijk te laten zijn, maar daar hoort bij dat jullie met elkaar afspreken dat jij de ruimte krijgt om niet weg te kwijnen.
Dat je nu niet meteen voor je ziet hoe jij een romantisch leven op zou kunnen bouwen terwijl je ook nog bij je man bent, betekent niet dat het onmogelijk is.
Bedenk wat het voor jouw leven zou kunnen doen als je een weekend in de maand voor jezelf zou hebben. Kun je dat organiseren? Wat zou je daarvoor moeten doen?
Vervangende zorg voor hem? Waar ga jij dat weekend heen dan? Vast adres, of een vakantie-huisje?
Wat zou er nodig zijn om dat te laten groeien: twee weekenden in de maand, een week in de maand, een halve maand....
Wees eerlijk tegen jezelf: wil jij hem al over laten aan anderen als het gaat om lastige levensvragen en het overleg met dokters. Je bent de meest vertrouwelijke vertrouwenspersoon op aarde. Nog wel. Dat kun je heel lang voor hem blijven betekenen terwijl je toch een nieuw leven opbouwt.
Ja, een nieuwe relatie zal moeten rekenen met het feit dat je een zorg taak hebt. Je bent geen 16 meer, geen onbeschreven blad. Je neemt je leven en je dierbaren uit het verleden mee naar het nieuwe leven.
Dat is heel gewoon.
Ik denk dat het van scheiden of uitklaar gaan voorlopig niet hoeft te komen. Als je maar begint met ruimte te maken voor jezelf. Dat weekend. Dat huisje of desnoods die caravan.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

03-07-2018 om 22:38

Wil40

Je hebt gelijk, ik ben deels ingegaan op een niet gestelde vraag. Goed dat je me bij de les houdt. En goed hoe Miriam benadrukt dat TS op dit moment de meest vertrouwelijke vertrouwenspersoon op aarde is. Op zoek naar ruimte voor jezelf en daarnaast op een goed vol te houden manier verder gaan met de kostbare taak die er ligt.

Rouw en verdriet

Hoe je ook in je hoofd puzzelt en een acceptabele oplossing weet te vinden, wat je ook door zult maken is rouw.
Met het besef dat je open staat voor een andere relatie, realiseer je je ook dat de romantische relatie met je man definitief ten einde is gekomen. Het moment daarvan is bovendien geen besluit maar een loop der dingen waarvan het begin in het verleden ligt. Een moment dat gepasseerd is toen je er juist niet naar keek. Alsof het dierbaarste dat je had zomaar door de wind of een woeste stroom is mee genomen. Het is nog in zicht maar je kunt er niet meer bij. Het komt niet meer terug.
Het is niet gek als je alsnog heel verdrietig wordt om dit verlies. Het is een werkelijk verlies. Bijzonder genoeg ben je wel in de positie om dat verdriet met je man te delen.
Langzaam zul je bovendien en zonder tranen dankbaar kunnen zijn met wat jij voor hem nog wel kan betekenen.

juf Ank

juf Ank

09-07-2018 om 12:41

Flanagan

Volgens mij hebben we het hier over een man-man, of wel een broer-broer relatie.
Maar ik kan me vergissen.

Juf Ank,

Ik geloof niet dat dit in deze wat uitmaakt.

Ik wilde de waardevolle band zoals je die met een broer of zus kan hebben, benadrukken. Zo ook het gevoel van “verplichting” omdat ‘het in een relatie zo hoort’ een minder belangrijke plek geven.

Ik doel op het voor elkaar klaar staan omdat je dat wilt en het fijn vindt. De MS-patiënt kan dan niet 24/7 een beroep op je doen, maar weet wel dat wanneer je komt, je voor hem komt. Dit betekent wel een betere afstemming van de zorg zodat deze niet op één persoon neer komt.

juf Ank

juf Ank

09-07-2018 om 13:58

het

maakt inhoudelijk voor de draad niet uit.
Toch is het vreemd om volkomen eraan voorbij te gaan dat het over twee mannen gaat en dan ijzereheinig te praten over een 'moeizaam wordende man-vrouw-relatie. Gevoelsmatig maakt dat wel uit namelijk, omdat LHBT- nog steeds maar moeizaam geaccepteerd wordt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.