Relaties Relaties

Relaties

Nina

Nina

07-06-2018 om 14:29

Eventjes graag jullie mening aub...


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mari

Mari

03-07-2018 om 16:59

ja doet er wel toe

Natuurlijk voorop gesteld moet worden dat er ingegrepen moet worden. Maar afgezien daarvan doet het er wel degelijk toe of bepaald gedrag alleen maar wat onhandige karaktertrekken zijn of dat er een pathologie aan ten grondslag ligt. En dat heeft direct te maken met het vertrek van Nina of het niet-vertrekken. Dat speelt nu al: ze is doodsbang voor zijn reactie als zij gaat. Dat is niet normaal in ieder geval.
Het zou ook wat zeggen over zijn gedrag jegens dochter: nu weer aardig en lief. Dat zou Nina kunnen opvatten als 'zie je wel hij bedoelt het heus wel goed'. Als, en ik zeg nadrukkelijk als er sprake zou zijn van een persoonlijkheidsstoornis, dan is dit gedrag duidelijk te zien als wederom een vorm van manipulatie en zou het makkelijker zijn voor Nina om haar kind hiertegen te beschermen.

Zo ook: Als er een sprake is van een bepaalde pathologie, zijn er zaken die te voorspellen zijn omtrent het vertrek en waar zij rekening mee kan houden. Een aantal zijn al genoemd: rekening stiekem openen, geld weg sluizen, kostbare dingen veilig stellen etc. Er zijn gewoon protocollen die het veiliger maken voor haar en haar kind om te vertrekken, gebaseerd op het gedrag van anderen met een bepaalde pathologie.

Maar je zou er evengoed voor kunnen kiezen, dat soort protocollen ihkv de veiligheid sowieso te volgen en je verder niet bezig te houden met wat man nu heeft of is.

Dat is niet de hoogste prioriteit, de veiligheid is dat. Dat ben ik in dit stadium volkomen met jullie eens.

herstel

"Het belangrijkste is dat deze situatie niet kan voortduren en dat hij wat moet doen".

Niet helemaal. Je kan daar niet op zitten wachten en jij moet nu wat doen, namelijk vader en dochter uit elkaar halen. Daarna is hij aan zet,zou ik denken.

Sterkte ermee

Temet

Miss

Miss

03-07-2018 om 17:03

Nina

Ik zit in een andere situatie maar ik kan je een ding nog zeggen:

Je zult zelf stappen moeten onder nemen!!
Hij gaat dat NEVER nooit doen, voor hem zijn er geen problemen. Hij leeft in twee werelden. Net als de mijne !!!!!
( korte uitleg wel totaal anders, maar soort van vergelijkbaar wat ik vaak lees, mijn man ging tot het bot toe vreemd. Maar IK nam het besluit 5 weken geleden zijn tas klaar te zetten. Savonds kon hij vertrekken. Na 3 UREN lang hem niet weg te krijgen( leek wel een tokkie zo draaide ik door) heb ik gezegd JE KIJKT MAAR WAT JE DOET AL LIG JE OP DE GROND HET IS VOORBIJ.

Maar hij ging nog steeds niet weg, wetende dat hij er nooit meer in kwam!!!!
In die nacht: Draaide hij als een " blad aan een boom om" ons niet kwijt te willen, te willen vechten, te willen "veranderen " aan te willen pakken van probleem.

Die nacht heeft hij ook relatie therapie wat ik al 4 maanden daarvoor wilde gemaild en een kliniek gemaild voor hulp.

Conclusie van mijn verhaal je gaat zelf weg.
Als het zover komt als ik het niet meer trek in heel deze shit, zal ik mijn kind op moeten pakken en vertrekken. Dat is wat ik bedoel met heel deze uitleg. Het woord Narcist spookt dagelijks door mijn hoofd.
En ja je hebt een stempel " nodig" je wilt horen wat hij heeft. Dat komt omdat jij ook zo trouw als wat bent.
Zoek hulp, ga je daar op richten. Er zijn mogelijkheden. Sta boven hem. Je hoeft hem niet kapot te maken. Maar ben duidelijk en als hij het keer op keer niet wil begrijpen.

Zul je los moeten komen van hem.

mari

mari

03-07-2018 om 17:04

oh sorry bovenstaande kan weg

te snel op een knopje gedrukt

Miss

Miss

03-07-2018 om 17:08

Precies mari

Ik heb op gezocht :

- pathologische leugenaar
- narcist
-sociopaat
- het in twee werelden leven
Etc etc etc.

Er zijn veel overeenkomsten, net als bij mijn man.

Je zit in een nachtmerrie en komt geen eind aan...

Nina kun je bij familie terrecht ?

Nina ga alsjeblieft naar je huisarts en zoek verdere hulp. Dat ben je verplicht aan jezelf en je kunt. Denk aan jullie gezondheid !

Mari

Mari

03-07-2018 om 17:09

Bovendien

denk ik dat Nina uit een bepaalde verbijstering kan ontwaken en stappen kan gaan nemen als (en ik zeg als) zij zou ontdekken dat ze toch sterk moet denken aan een persoonlijkheidsstoornis bij man. Dan kan ze ophouden met zich steeds opnieuw te verbazen over wat hij toch nu weer doet en overgaan op de veiligheidsmaatregelen die je in zo'n geval wel moet nemen.

Miss

Miss

03-07-2018 om 17:16

Nina

Laatste post, ook wat mari zegt en ik steeds zelf ook lees als ze reageert helaas heeft ze ervaring in zn man, je zult vanaf nu iedere dag tegen jezelf moeten zeggen:

Mijn man is ziek. ( Wat hij ook is narcist, labiel, schizofreen, het maakt niet uit. De mijne is?? Verslaafd aan vrouwen??)

En dan hardop. Dan dringt het misschien door en hoef je niet steeds verbouwereerd aan de keuken te staan met wat zegt hij nu weer?

Hij is ziek.
Mijn man is ziek.
Mijn man is ziek.

Dat helpt mij. Helder te blijven.
Ik hoop dat je daar wat mee kunt.
En zoals mijn psycholoog zegt, gebruik je spaarpot. ( vrienden en familie, dat mag. Daar ben je zuinig op geweest, je zult versteld staan van je omgeving die je wil helpen met alles)

Kaaskopje

Kaaskopje

03-07-2018 om 21:18

Nina

Ik moet hem ten allen tijde steunen, positiever zijn en meer vertrouwen in hem hebben. En... hij wil dat ik een app van mijn gsm gooi. ===

Ja, dat heb ik 40 jaar geleden ook gehoord. Behalve van de app, want die bestond toen nog niet.

Als je wilt weten wat er van jóu overblijft als je hier in meegaat, had ik je graag á la Scrooge mee willen nemen langs 'hoe het zal gaan in de toekomst' als je voor jezelf kiest in het tweede visioen en als je braaf doet wat je man zegt in het eerste.

In het tweede visioen zul je een vrouw en kind zien die zich vrij hebben kunnen ontwikkelen, in tegenstelling tot het eerste.

In het eerste visioen heerst altijd angst. Voor de woede, de afwijzing, de beschuldigingen, om eigen opvattingen te hebben, vrolijk te doen, kortom zichzelf te zijn en een eigen persoonlijkheid te mogen vormen. Niet alleen de vrouw lijdt hieronder, haar dochter des te meer. De dochter moet dit ondergaan, zij heeft geen keus, bovendien gelooft ze haar vader. Als vader zegt dat ze dom is, dat het haar schuld is, dat ze hem verdriet bezorgt, dan gaat ze dat zelf ook geloven. Als je het maar vaak genoeg hoort, uitgerekend van je eigen vader... Vaders liegen niet toch? Als vader weer eens tegen haar tekeer gaat, zou ze wel willen dat haar moeder eens voor de verandering voor haar op zou komen. Waarom doet ze dat nooit? Eens even knuffelen zit er ook al niet in, dat mag niet van pappa.

Als dochter echt in de puberteit komt, krijgt ze door dat het bij andere mensen toch anders gaat dan bij haar thuis. Daar mogen ze wel gekke dingen doen, wordt de vader niet driftig over een 6, doet vader aardig tegen de moeder, waarom kan dat daar allemaal wel en thuis niet? Ze krijgt een beetje te doen met haar moeder, maar aan haar vader krijgt ze meer en meer een hekel. Zo'n hekel dat ze zou willen dat hij van de trap valt en niet meer opstaat. Ze zou er geen traan om laten. Maar over die gedachte voelt ze zich meteen ook heel erg schuldig. Zo hoor je niet te denken, het is toch je vader...

Als ze volwassen is, wil ze het huis uit, maar vader vind dat nog niet goed. Ze heeft niet geleerd dat ze dan mag protesteren, dat is brutaal, respectloos, zo doe je niet tegen je vader. Maar heel erg onverwachts mag het dan toch. Eindelijk!

Als je eenmaal beschadigd bent geraakt door en tijdens je opvoeding, blijft dat toch altijd wel een deel van je. Dochter heeft met haar ouders gebroken, uit zelfbescherming. Elke ontmoeting betekende wéér afkeuring, niet goed genoeg zijn, van alles wat er misgegaan is de verantwoordelijkheid krijgen. Dat kon ze niet langer opbrengen.

De vrouw zelf, de moeder dus, zal in dit verhaal steeds meer verdwijnen en als schim van de man eindigen. Een eigen mening? Wat is dat? Maar ook... vrienden, wat zijn dat? Dochter? Die heb heeft de vrouw dus al lang niet gezien. De man vindt dat hij daar totaal geen schuld aan heeft. De vrouw is het met hem eens geworden. Ze kan niet meer los van de man een eigen mening vormen. Zijn mening is haar mening, wel zo makkelijk ook. Samen vinden ze dat de familie tegen ze is en andere mensen erg oninteressant, want het hoge niveau wat man verlangt, tja, dat haalt niemand. Hoe kun je daar nog een goed gesprek mee voeren? Zo geweldig als de man is... daar verbleekt de rest bij. De vrouw mag in haar handen knijpen met hem. Dus op zijn "we hebben het samen reuze naar onze zin, hè vrouw?", knikt de vrouw braaf en lacht ingetogen. Schaterlachen heeft ze al heel lang niet gedaan. Ondanks dat ze ervoor gekozen heeft om deze weg in te slaan, vindt ze eigenlijk dat dochter verantwoordelijk is voor deze misère. Was die dochter nu maar wat toegeeflijker, gewoon ja en amen zeggen tegen haar vader, hoe moeilijk is dat nou?

Nu neem ik je mee naar het andere toekomstbeeld:

Daar zie je een vrouw die met haar kind is weggegaan, het was wel moeilijk in het begin. Ze moest naast een moeilijke financiële start en een minder comfortabel huis, weer zelf nadenken, zelf beslissen, zelf keuzes maken, maar ook bepalen waar ze de lat mocht leggen van zichzelf. Dat was in het begin heel erg eng en onwennig. Ze verwachtte elk moment een stem die 'dat doe je fout!' riep, maar het bleef stil.

De dochter was niet langer bang om naar huis te gaan met een wat lager cijfer. Ze wist dat haar moeder evengoed van haar bleef houden, ook als ze eens wat minder goed presteerde. Moeder deed er veel relaxter over. "Volgende keer beter, kind!"Wat was het leven toch een stuk leuker geworden, zo samen met haar moeder. Van plezier huppelde ze de keuken door.

Toen de vrouw die stappen eenmaal gezet had, werd het zo'n leuke vrouw! Ze lachte veel, was begaan met andere mensen, durfde het leuk te maken met en voor haar dochter, maar ook voor zichzelf. door open te staan voor nieuwe vriendschappen. Ze begon zich opeens te ontwikkelen door heel veel te lezen over allerlei onderwerpen. Onderwerpen die haar interesseerden en niet die haar moesten interesseren van ex-man. Ze straalde steeds meer zelfvertrouwen uit, ze werd steeds meer zichzelf.

Dochter heeft poosje professionele begeleiding gehad en het gaat erg goed met haar. Ze is een leuke vrouw geworden, met fijne vrienden. Haar vader ziet ze hooguit twee keer per jaar, hij heeft verder niemand, dus dwingt ze zichzelf om in ieder geval naar zijn verjaardag te gaan en met kerst koffie bij hem te drinken. Hij mag niet bij haar thuiskomen. Dat is háár domein, daar weigert ze zijn negativiteit binnen te laten. Dochter heeft geleerd dat ze van het leven mag genieten en ze niet perfect hoeft te zijn, daar heeft vader geen invloed meer op.

Ze komt regelmatig bij haar moeder aanwippen, zet de radio dan steevast een streepje harder en danst vrolijk door de kamer. Ze vertelde laatst dat ze een leuke jongen heeft ontmoet "jij vindt hem vast ook aardig!".

Ze heeft een leuke baan gevonden. Geen hbo, of universiteit zoals ze van vader eigenlijk had gemoeten (stel je voor een dochter die dat niet aan kan.. om je rot te schamen!...), nee een mbo-opleiding en nu dus een baan waar ze zich helemaal in haar element voelt. Haar werkgever is net zo blij met haar. Ze laat zien dat ze zelf initiatief durft te nemen en dat wordt gewaardeerd.

+==+==+==+==+==+==+=+==+==+==+==+==+==++==+==+==+==+==+==+==+

Nina, je hebt nu twee toekomst'visioenen' gezien, hoe wil jij dat het voor jou zelf en je dochter verder gaat vanaf nu?

Nina

Nina

03-07-2018 om 23:33

Jeetje Kaaskopje, je raakt me, dat heb je mooi verwoord.
Ik wil graag jullie mening over wat er vanmiddag tussen hen gebeurd is tijdens mijn afwezigheid.
Hij wil met haar iets bespreken en zij zegt 'papa, gaat dat lang duren'. Zegt hij tegen haar dat hij dat een erg onbeleefde opmerking vindt. Waarop hij plots rechtstaat en in een andere ruimte gaat zitten. Te gechoqueerd door haar reactie. Wil pas weer met haar praten als ze excuses aanbiedt en uiteindelijk door de spanning begint te huilen.
En nu wil ik graag weten hoe jullie hiermee zouden omgaan...

Nina

Nina

03-07-2018 om 23:34

Ik bedoel

Ik bedoel hoe zouden jullie reageren als partner/moeder van.

Mari

Mari

03-07-2018 om 23:54

ik zou

Mijn kind en mijzelf uit de situatie halen. Zo snel mogelijk

Bosbes

Bosbes

03-07-2018 om 23:54

Nou Nina, dit is wat ik zou doen:

Hoe je zou reageren? Je pakt je klaargelegde tas, je pakt je dochter liefdevol bij haar hand, je zegt eventueel tegen je man dat je even weggaat (daarna niet meer op vragen reageren, niet dralen) en je loopt naar je auto of een trein.

In de trein bel je je moeder of ander familielid dat het totaal onhoudbaar is geworden en dat je er nu aankomt. Dat je later de details wel vertelt.

Daarna ga je heel, heel erg lief je dochter tegen je aanhouden en zegt haar, dat zij belangrijk is. En dat jullie nu gaan logeren. Dat jullie samen een nieuw avontuur tegemoet gaan.

De volgende ochtend bel je je werk dat het totale crisis is en hoopt op hun begrip, dat je niet kan komen.

* Variatie omdat het al zo laat is: zeg niets meer tegen je man, ga slapen, de volgende ochtend gaan jullie naar je werk en school maar niet heus. Jullie nieuwe onbekende avontuur start morgenochtend. Dat is ook prima. Later is NIET prima.

Jij laat gebeuren dat je dochter zich een totaal misbaksel voelt en zich niet vrij en goed kan ontwikkelen.
Neem je verantwoordelijkheid en stop met zwak en afhankelijk zijn!

Hou op met praten over apps of spulletjes of je huis.

Nina

Nina

04-07-2018 om 00:06

@ bosbes

Bedankt voor je eerlijke reactie. Ik dacht al dat er iets niet klopte. Dat zei ik hem ook, maar hij werd heel kwaad en zei dat ik hem WEERAL niet steunde. Ik begrijp er niets meer van. Maar... Zo gemakkelijk is het niet om te vluchten, hij zal me dan pas het leven zuur maken en er alles aan doen om haar bij me weg te halen. Dat wil ik ook niet. In het belang van het kind hou ik me rustig en de scheiding zal worden ingezet.
Ik word gemanipuleerd dat is nu wel duidelijk.
Hij zei ook nog dat een partner, de andere partner hoort te steunen bij alles en niet het kind te steunen. Ik word ziek...

Nina

Nina

04-07-2018 om 00:09

En o ja

Hij zei me ook dat hij geen enkel koppel kent dat het kind steunt en niet de partner.
Is dat zo? Ik weet het niet meer hoor...

Veer

Veer

04-07-2018 om 00:14

Steunen

Hij zei ook nog dat een partner, de andere partner hoort te steunen bij alles

Hoe steunt hij jou in alles?

Nina

Nina

04-07-2018 om 00:20

Die

Die regel geldt maar in 1 richting Veer.

Kaaskopje

Kaaskopje

04-07-2018 om 02:10

Nina

Ik vind het fijn om te horen dat je mijn verhaal mooi verwoord vindt. Maar ik vind het moeilijk om te lezen, dat je geen kant op denkt te kunnen. Als de situatie maar ellendig genoeg is, kun je heel veel. Maak een plan, zorg voor een opvangadres. Zoek bescherming voor als je denkt dat hij je gaat treiteren. Vertel nú aan iedereen die je kan vertrouwen, wat er speelt, ga ermee naar je huisarts. Leg een bodem voor als hij rond gaat bazuinen dat jij de gekkie bent en niet hij. Ik snap dat dit ontzettend moeilijk is. Zeker omdat hij het niet mag weten.

Het negatieve beeld in mijn verhaal ben ik in grove lijnen. Maar als ik eerlijk ben, krijg ik de indruk dat jouw man véle malen erger is dan mijn vader was en misschien nog is. Het is gewoon te bizar voor woorden. Nina, geloof mij, geloof de anderen, je man is niet helemaal goed. Hij vertoont abnormaal gedrag.

Misschien moeten we daar toch even op doorgaan. Is hij altijd zo geweest, of is er een moment waarvan je met terugwerkende kracht denkt 'hé, nu je het zegt is er vanaf toen en toen opeens iets veranderd'? Mensen met hersenschade bijvoorbeeld, kunnen van karakter veranderen, voor de schade ontzettend normale mensen, na de schade in ernstige situaties gevaarlijk voor het hele gezin. Net op welke plek in de hersens de schade is aangericht, of dat gebeurt. Is er iets voorgevallen, wat invloed heeft op zijn psychische welzijn?

Wat je vraag over het steunen betreft, is het meest ideaal als je met je partner één duidelijke mening hebt en dat ook zo naar je kinderen kunt overbrengen, maar dat is geen wet van Meden en Perzen. Je bent niet verplicht om het met elkaar eens te zijn. Ik vind het om eerlijk te zijn ook best gezond als je het niet altijd met elkaar eens bent. Daaraan kun je zien dat beide ouders zelf nadenken over wat ze willen en niet naar elkaar kijken voor wat ze moeten vinden. Mijn man en ik waren het zeer vaak niet met elkaar eens. Dat is niet handig, maar beter dan verplicht te worden om solidair te zijn.

Ik wens je heel veel sterkte. Blijf vooral hier verslag doen. Als de nood aan de man komt, is het goed als er zo hier en daar lijntjes openstaan waar je doorheen kunt roepen.

Bellefleur

Bellefleur

04-07-2018 om 09:02

Nina,

In je berichtje 224 vallen me twee dingen op: Je zegt dat je de scheiding inzet.
Geweldig! Goed besluit. Zet vandaag de eerste stappen. Pak alvast een tas in. Zodat als je moet vluchten, je snel weg kunt. Regel een nieuwe bankrekening. Zorg dat je alle belangrijke papieren bij elkaar hebt.
Het tweede dingen dat me opviel, was dat je zegt dat je ziek wordt. Van zo'n situatie word je ook ziek! Ga naar de huisarts. Hij kan je adviezen geven.

Pennestreek

Pennestreek

04-07-2018 om 09:59

Heel goed!

Dat klinkt strijdvaardig, als je schrijft dat de scheiding zal worden ingezet. Ik heb alleen, als ik de rest van je bericht(en) lees het gevoel dat je het ze zegt (schrijft), omdat je ergens wel weet dat wat hier gezegd wordt hout snijdt, maar dat je het nog niet echt voelt. Ik voel nog geen innerlijke overtuigingskracht. En die wens ik je wel toe, want die heb je nodig. Dat vlammetje dat jou gaande houdt en kracht geeft.

Ik raad je toch nog een keer, net als velen hierboven, aan om wel als de sodemieter je dochter hier weg te halen. Stuur haar uit logeren, maakt niet uit bij wie. Of neem vrij/meld je ziek om bij haar te kunnen zijn. Maar laat haar niet meer alleen bij haar vader. Echt niet.

Hierboven is het een keer eerder gegaan over wel of niet aan je omgeving vertellen hoe het zit bij jullie thuis. Ik zou het zeker op je werk melden. Want je bent niet 100% geconcentreerd en je hebt best kans dat je ineens weg moet binnenkort, of echt ziek wordt. Ik zou dan willen dat ze het op het werk weten. Zodat samen gekeken kan worden naar oplossingen. Zodat je niet straks ineens op straat wordt gezet wegens niet functioneren. Je hebt je inkomen nodig als je een zelfstandig leven wilt opbouwen. En ga inderdaad naar je huisarts en licht die in. Jij hebt ook hulp nodig, van maatschappelijk werk of iets dergelijks. Maar het is goed als je huisarts op de hoogte is, die kan met je meedenken.

Sterkte weer.

Nina

Nina

04-07-2018 om 10:31

omdat

Die innerlijke overtuigingskracht is er inderdaad nog niet helemaal, omdat hij zelf zegt dat we het nog een kans kunnen geven.
Ik zit dus muurvast tussen: blijf ik bij hem en verdraag ik al zijn fratsen en dan zie ik mijn dochter tenminste elke dag, of ga ik meteen bij hem weg en zie ik mijn dochter niet meer elke dag. Als we zouden samenblijven, dan heb ik tenminste vat op zijn fratsen om haar te beschermen. Nadat (zie mijn berichtje 220) ik fel reageerde tegen hem, dat ik het ook niet leuk vindt dat hij telkens wegloopt in een gesprek als het niet fijn is voor hem is, zei hij dat dit mijn laatste kans was. Euh pardon, MIJN laatste kans? Ja zegt hij, door jou is heel deze situatie er gekomen. En dan weer de twijfel, ik ben inderdaad slecht.

Er zijn nog dingen die ik hier zelfs niet durf vertellen. Die ik zou moeten vertellen, maar ik ben bang geworden, echt waar.

En inderdaad, ik ben ziek, eet of slaap nog nauwelijks en mijn gedachten zijn niet bij mijn werk. Ik heb de dochter van de baas ingelicht, ze werkt hier ook.

Mari

Mari

04-07-2018 om 11:20

Nina

Ik merk dat je nog steeds aan jezelf twijfelt en tegelijkertijd verbijsterd blijft over zijn gedrag. Zou je alsjeblieft even willen kijken naar deze test? https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/checklist-is-your-partner-narcissist

Niet om je man een labeltje op te plakken, niet omdat het van belang is of hij narcist of autist of wat dan ook is... het is van belang dat je gaat inzien dat je met een zieke, manipulatieve geest te maken hebt, al jaren lang en daardoor murw bent geworden en zelfs dingen bij jezelf gaat zoeken. En weet je... je dochter doet dat ook al jaren lang. Zo kwalijk voor haar zelfbeeld. Kijk alsjeblieft even.

margaretha

margaretha

04-07-2018 om 11:26

op 1 lijn zitten

als ouders is een ideaal, in de praktijk lang niet altijd. Het is zwart/wit denken van je man en de werled/samenleving is niet zwart /wit. Bij jullie lijkt het alsof jij je altijd aan moet passen aan hem en hij nooit aan jou. Dat is scheef. Weggaan. Kun je geen woonruimte (desnoods een studio) vinden in de buurt van je familie en eventueel een contactverbod aanvragen voor je man?

devil's advocate

devil's advocate

04-07-2018 om 12:01

innerlijke overtuigingskracht

Dag Nina,
Je schrijft dat je nog de innerlijke overtuigingskracht mist om weg te gaan. Ik heb lang getwijfeld of ik zou reageren, omdat je verhaal mij op een pijnlijke plek raakt en ik van daaruit ga reageren. Hoe dan ook; in dit verhaal ben ik jouw dochter. Ik had zo'n vader, die manipuleerde, kleineerde en dreigde, etc. en zo'n moeder die niet de innerlijke kracht of overtuiging vond om weg te gaan. En ik kan je vertellen dat dit destructief is; ik functioneer, dankzij jarenlange intensieve therapieën, maar ben in de kern nog altijd beschadigd. En hoezeer ik ook begrijp dat mijn moeder de kracht niet had om weg te gaan, doodsbang was etc.; uiteindelijk heeft ook zij mij destructieve lessen geleerd. Door namelijk niet tegen hem op staan en weg te gaan, door te blijven schipperen, bevestigde ze zijn macht en mijn angst. Zij leerde mij dat het terecht was dat ik bang was en dat er niks tegen te doen was. Ik ga in dezen dus mee in wat Wil40 schrijft; ook jij bent verantwoordelijk voor de situatie, waar je dochter in zit. Niet omdat jij een slechte moeder zou zijn, maar omdat jij wel de enige bent die haar uit deze situatie kunt halen.
En om je extra te motiveren; de uitkomst is dat ik geen contact meer heb met mijn moeder en de oorzaak daarvan (onder andere) zit in de hierboven beschreven situatie.

Nina

Nina

04-07-2018 om 12:38

@ Mari

ik heb de test bekeken en kan mezelf hier helemaal in terugvinden. op de meerderheid van de vragen kan ik bevestigend antwoorden.

ik ben het echt zat nu. ik denk dat ik voor mezelf uitgemaakt heb dat ik er mee wil stoppen.

Nina

Nina

04-07-2018 om 12:42

@ devil's advocate

in jouw verhaal herken ik mezelf. ik cijfer mezelf weg voor hem, zijn mening telt, de mijne bestaat niet meer.

mijn kind heeft zich vorige week voor de tweede keer verwond. het is allemaal mijn schuld dat ze dat doet zegt hij. geen greintje medeleven, het lijkt hem niet te boeien.
ik probeer me dan voor te stellen dat we opnieuw zouden proberen een stel te blijven. maar telkens hij me zou aanraken, zie ik mijn kind voor mij dat zichzelf verwondt, of zie ik hem die dreigt dat hij haar gaat slaan of het ook effectief doet. ik walg van hem, maar ook van mezelf

Angela67

Angela67

04-07-2018 om 12:45

niet walgen

maar trots zijn en dat elke dag 10 keer zeggen tegen jezelf
JIJ gaat dit doen en jij twijfelt NIET aan de noodzaak en de waarheid.
Sterkte
Angela

ps: elke keer als je wilt schrijven 'maar ik weet het niet meer hoor' dan streep je dat door en dan schrijf je: ik weet het wél zeker en ja ik vind het moeilijk, maar ik weet het wél zeker!

Mari

Mari

04-07-2018 om 12:55

Precies wat Angela zegt

Je weet nu wat je wilt, kijk vooruit! En bouw je zelf op door in je zelf te geloven en niet negatief over je zelf te denken.
Je man heeft een floers van eigenwaan en beinvloedt jou. Maar geloof je zelf nu meer dan hem. Doe het voor je dochter en voor jezelf

Nina, naar een echtscheidingsadvocaat

Nina, je moet je dochter uit logeren sturen en je moet zo snel mogelijk juridisch advies inwinnen over wat je in de echtscheidingsprocedure verwachten kan. Want jij gaat ervan uit dat je straks je dochter niet kan beschermen, en ik vraag me af in hoeverre dat terecht is. Blijven met het idee dat je er dan tenminste bij bent als je man je dochter kleineert lijkt me niet echt het beste plan.
In Nederland mogen kinderen in dit soort procedures zelf hun mening ( vertrouwelijk) aan de rechter vertellen, ik weet niet hoe het in België is

Groeten,

Temet

Twee koppige mensen in één gezin

‘Papa, gaat het lang duren’, is in mijn ogen een antwoord van iemand die niet op haar mondje gevallen is. Even los van de moeilijke instelling van haar vader, kan ik niet er om heen dat hier sprake is van twee koppige mensen in één gezin. De vader wilt gelijk krijgen, ik zie dit meer als een generatie ding van een vader die moeite heeft met een dochter die in de puberteit is gekomen en een dochter die net zo koppig kan zijn als haar vader.
Geen geval narcisme of autisme of wat dan ook, maar een fase met pubers die in conflict liggen met hun vader en een moeder die deze verandering in huis probeert te blussen. Mogelijk hebben ze baat bij een gezinstherapeut. Puur vanwege de botsende karakters.

Mari

Mari

04-07-2018 om 13:21

jeetje Flanagan

heb je het draadje wel gelezen?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.