Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Mari

Mari ik wilde dat het waar was. Maar inzicht is het enige positieve dat ik hieraan overgehouden heb.

Twijfeltje

Twijfeltje

02-07-2018 om 21:11

Mari

Ik denk dat Nick gelijk heeft, het is waar dat een man nooit NOG eens vreemd zou gaan nadat hij weer eeuwige trouw beloofd heeft, eigenlijk is het allemaal ook logisch maar wil ik hem zo graag geloven, maar onder hij vertelde mij ook al die dingen maar ging toch weer met haar. Nu moet ik geloven dat hij dus niets meer voelde? En van die weegschaal is zeker zo ook daar heb ik over nagedacht. Ik heb zelf geen behoefte aan een ander en ik was vooral in het begin zo boos op de Truus dat ik dacht, hij is van mij, blijf af! Maar misschien had ik moeten zeggen zoeken Jullie het uit ik heb te veel eigen waarde om mij zo te laten behandelen

FFZo

FFZo

02-07-2018 om 21:12

Mari

Jou gedachte was de mijne ook.
De eerste posts was onder Nick42eerlijk. Als je dat al van jezelf zegt .......

Twijfeltje

Twijfeltje

02-07-2018 om 21:32

Ffzo

Vind het niet zo belangrijk, ik denk gewoon dat hij een punt heeft hoe dan ook. En ik wil hier niet oordelen maar proberen om uit te vinden of ik zelf nog wel verder wil, of hij eerlijk is of niet, het is in elk geval wel een goed advies en ik ga vanavond nog eens in geprek... Misschien laat ik hem het bericht van Nick wel eens lezen en dan zien wat hij ervan zegt?

FFzo

FFzo

02-07-2018 om 21:36

Twijfeltje

Dat snap ik, maar de reactie van Nick is zo ideaal dat menig man dat niet serieus zal nemen.
Als je verder wil moet dat een besluit zijn vanuit jezelf en niet vanuit een ideaal beeld wat een ander schetst hoe je man zou moeten handelen.
Dat weet hij diep van binnen ook wel.

klarie

klarie

02-07-2018 om 21:41

twijfeltje

je hebt gewoon een voorkeur voor liegende mannen!

Miss

Miss

02-07-2018 om 21:55

Klarie

Wat een onzin !! Dat is echt totale onzin. Waarom zou dat?

Je getrouwd iemand. Je kunt toch niet ruiken of iemand liegt in eerste instantie?
Je komt daar later pas achter. Mits je er achter komt! Ze hebben vaak zn goede manoeuvres!!!

Die je zelf niet verzint !! Zoals mijn man onder een vriend zijn naam een Truus zetten! Hoe verzin je het.

Miss

Miss

02-07-2018 om 21:58

En misschien liegt hij

Dan moet hij dat doen. Dan kan hij zich fijn vermaken over onze reacties. En mogen we hopen dat hij hij of zij die post zelf ooit geconfronteerd word met ontrouw.

Karma never losses an address

Miss

Miss

04-07-2018 om 22:54

En daar zit je dan...

Aan de grond genageld...

Vanavond uitgenodigd door mijn zusje en haar vriend...

Ze bekende even dat ze twee jaar geleden vreemd is geweest.... MAANDEN met een jongen van het uitgaan......

Ik ben kapot van verdriet en zo ontzettend boos op mijn zus...
Haar vriend is zn goedzak. Ze heeft zich overgeven aan een jongen tijdens het opstap gaan...
Het grote verschil is dan ook nog eens dat de jongen in kwestie hun al een jaar lang stalkt. Zo gek van mijn zus. De politie doet nog niets. Nog steeds een zaak op aan het bouwen.
Ongelooflijk. Wij hier alle voelen de pijn van hem en hij word dagelijks geconfronteerd met de gene waar mijn zus mee vreemd ging.....

JJ

JJ

05-07-2018 om 09:27

terugval

Afgelopen paar dagen waren niet zo best, emotioneel klapte de boel ineens compleet in bij me.
Mijn vrouw merkte dat ik er helemaal doorheen zat en vroeg naar mijn gevoelens en waar ze vandaan kwamen.

Op de een of andere manier kwam het gesprek terug in de tijd van haar affaire, waarbij weer dingen zijn geroepen die nog meer in mijn hoofd zijn gaan zitten. Hoe het nou toch kon dat ze zonder gewetensbezwaar de vader van haar kinderen klakkeloos verving, uitkotste en voorloog, ze geen enkele rekening hield met de consequenties dat ze nog 3 kinderen met me groot te brengen had, OOK als de scheiding was doorgezet.

Ze gaf aan dat het in de periode was dat ze al bij me weg wilde, ik vond dat geen geldig argument. Ze was niet eens verliefd op hem geweest. Ik vond het raar dat ze haar intimiteit dan blijkbaar ook weg geeft aan mensen waar ze geen gevoel bij heeft. Ze vertelde, schreeuwde meer, dat hij er leuk uit had gezien, grappig was, naar haar luisterde en ze daagden elkaar uit. Ja, dat heb ik gezien destijds. De teksten logen er niet om. de foto's ook niet. Het begon al voordat ze me zei te willen scheiden.

Ze sprak over 'de relatie die wij hadden', refererend aan hem. Ik werd boos.. er was geen 'wij'!

En ze heeft zo'n spijt ervan, schreeuwde en huilde,.. maar ik vind het zo ontzettend verdomde lastig om het los te laten HOE ze me zo hard heeft laten vallen en HOE ze haar intimiteit heeft gedeeld met iemand die niet eens wat voor haar betekent, zeker als ik het spiegel aan het feit dat als IK haar uitdaag, of uitdaagde in de periode ervoor ook, mijn opmerkingen teveel waren. Het huilen staat me nader dan het lachen momenteel, hoe graag ik ook bij haar wil blijven en wil zien hoe goed we zijn gegaan de afgelopen maanden.

De exclusiviteit is eraf, nee ze is geen bezit, maar wel mijn vrouw, nog steeds.
De kers op mijn taart is eraf gesnoept, want we hebben zoveel samen, maar de intimiteit, is voor een appel en een ei weggegeven aan een toyboy waar ze spelletjes mee heeft gespeeld die ze met mij niet eens wil spelen. Ik mag het niet vergelijken zegt ze, zeggen anderen,.. maar het gebeurt toch. Het spookt door mijn hoofd.

Ik voel me even compleet waardeloos en zoek positiviteit, een manier om dat beeld van hun te verbannen.

Kers van de taart

Zij heeft de kers van de taart eraf gehaald toen ze de fout maakte met hem te gaan, daarbij heeft ze jou laten vallen.
Nu heb je daarvoor haar laten vallen. Al dan niet op een andere manier. Toen heb jij je huwelijk ‘verwaarloosd’. Je kan haar niets verwijten zonder te beseffen dat jij ook niet vrij bent van acties die jullie huwelijk de kop kon kosten.

Vergeef elkaar en kom samen uit dat dal. Wees trots op elkaar als jullie dit voor elkaar weten te krijgen. Elk verwijt over toen, doet jullie meters naar beneden trekken.

Spreekt je vrouw ook haar verwijten over vroeger naar jou uit? Zo nee, is het dan terecht als jij het wel bij haar doet?
Je kijkt teveel naar je eigen ellende zonder ook bewondering te hebben hoe zij jouw fout en heeft geslikt.
Geen erg positieve reactie maar misschien wel als een schop onder de kont.

Hoedan

Hoedan

05-07-2018 om 11:01

JJ en ook Flanagan,

Ik bevind me pas kort in deze achtbaan van emoties na de ontrouw van mijn man. En ik merk ook dathet soms zo lastig is om positief te blijven. Woorden en daden die blijven in mijn hoofd rondspoken. Ik denk erover hier zelf hulp voor te gaan zoeken. Want ik wil verder met hem maar ook met mezelf en ik herken mezelf soms niet.
Maar goed ik zit nog aan het begin. JJ jij bent verder. Kun je er na zo’n uitbarsting wel met je vrouw over praten? Waarom er gebeurde wat er gebeurde? Dat helpt mij wel. Of mer iemand anders ranten over hoe je je voelt? Dat haalt wellicht op dat
Moment de scherpe kanten eraf.

Sterkte ik weet hoe het voelt!

Herkenbaar JJ

Ook ik zit sinds kort in die emotionele achtbaan. En ik heb na de heftigste emotie aangegeven samen verder te willen. Daar moeten we samen aan werken. Maar ook ik heb af en toe die neiging om te gaan verwijten wat weer uitloopt in een ruzie zodat hij het niet meer begrijpt wat ik nou wil. Hij doet erg zijn best maar als ik dan telkens ga twijfelen of verwijten blijf maken duw ik hem voor zijn gevoel alleen maar verder weg dan werken aan de oplossing.
Maar het is zo verdomd lastig om het weg te stoppen en door te gaan😔 Ook al wil je diep van binnen samen verder en hou je zoveel van elkaar de pijn is niet altijd makkelijk.
Ook voor hem komt dan de pijn van machteloosheid naar boven en denkt hij toch weg te moeten wat hem weer breekt😏
Pffffffffff

JJ

JJ

05-07-2018 om 11:43

Flanagan

Je vliegt te kort door de bocht.

Ik begin niet zomaar verwijten naar haar hoofd te slingeren, maar op de momenten dat ze vraagt waarom ik in een dalletje zit, en ik geef aan dat er gedachten door mijn hoofd spoken die ik liever niet wil hebben, dan mogen die gevoelens niet bestaan, verdedigt ze zich heel snel, door bijv. te zeggen dat ze al bij me weg wilde. Alsof het een logisch gevolg was.

In dezelfde discussie met mijn vrouw heb ik benadrukt dat niet alleen mijn verdriet om haar affaire belangrijk is, dat ik zeker oog heb voor de geschiedenis vooraf, mijn grote aandeel erin. Maar WE hebben ons huwelijk verwaarloosd, niet alleen ik.

Het rechtvaardigt voor mij niet de affaire en hoe die zich heeft afgespeeld, zonder enig gewetensbezwaar, maar daar gaat het me niet eens om.

"Vergeef elkaar en kom samen uit dat dal. Wees trots op elkaar als jullie dit voor elkaar weten te krijgen. Elk verwijt over toen, doet jullie meters naar beneden trekken."

Dit is wat ik graag wil, waarbij helpt dat ik de gedachten eens uit zou kunnen zetten.

Nogmaals: het gaat me hier niet om of het goed of fout was wat zij deed, wat ik deed,.. het gaat erom hoe ik er mee om kan gaan.
En dan maar simpel zeggen dat het me om het verwijten gaat en dat zij dat ook niet doet en ik dus alles maar moet wegdrukken. Werkte het maar zo makkelijk, ik zou het graag kunnen.

Pennestreek

Pennestreek

05-07-2018 om 13:32

JJ, zoek daar hulp bij

Ik raad toch, weer, nog, EFT aan. Emotionally focussed therapie. Begin desnoods eerst samen in het bijbehorende boek, Houd me vast.

Wat deze methode doet, is jou zelf laten onderzoeken waarom je op een bepaalde manier reageert. En omdat je dat samen doet, leer je dat over en weer van elkaar (her)kennen en begrijpen. En dat is ontzettend belangrijk.

Mijn man reageert (bijna) altijd secundair en onderkoeld als ik eens emotioneel ben. Dat is vaak in een gesprek/discussie niet prettig, en werkte bij mij tot nu altijd heel erg averechts (zijn bedoeling was mij kalmeren, maar ik wil een reactie en gooi er dus nog een schepje bovenop...). Maar nu heb ik het leren waarderen. Hij neemt de tijd om zijn reactie te formuleren, en ik krijg daardoor de tijd om goed na te denken over wat ik precies aan hem over wil brengen. Naar zoiets moeten jullie ook toe. Je vrouw moet eerst kunnen 'horen' wat jij zegt, maar reageert meteen vanuit haar emotie. En dat is dus geen gesprek, maar een uiting van jullie emoties, zonder dat de ander daar wat mee kan. En dat hebben wij geleerd bij die EFT. Maar daar heb je, zeker in het begin, de hulp van een derde bij nodig die het gesprek leidt, wat kan sturen, goed kan observeren en dus ziet wat er gebeurt bij de beide gesprekspartners.

Maar je kunt ook beginnen met samen af te spreken dat je om beurten mag praten. En dat de ander dan eerst alleen mag reageren met een vraag. Waarvan de bedoeling is dat de ander dan doorvraagt om te zorgen dat hij/zij echt helder heeft wat de ander bedoelt. En wat belangrijker is dan wat er gezegd wordt, is de emotie die eronder zit. Als je er bewust mee aan de slag gaat, zul je merken dat wat je zegt vaak niet is wat je bedoelt. Probeer samen naar de kern te gaan van wat je voelt en bedoelt. Het is vaak een onderliggend gevoel van afwijzing. Was voor mij een eye-opener. Ik voel inderdaad heel veel als een afwijzing. Nu ik me daarvan bewust ben kan ik me steeds beter afvragen of dat gevoel wel terecht is. Ik kan me voorstellen dat je vrouw zich door jou afgewezen heeft gevoeld in jullie slechte periode. Tel daar het schuldgevoel bij op en voila, je krijgt een emotionele reactie bij kritiek/boosheid/emotie vanuit jou.

Afspreken om eens per week dit soort zaken met elkaar te bespreken (heb ik pas in een ander draadje ook al aangedragen) kan ook helpen, omdat dan de emotie vaak al is gezakt. Dan is het makkelijk om bij de onderliggende motivatie te komen.

En... het gaat altijd met ups en downs. Mijn ervaring is dat een down bijna altijd resulteert in een flinke stap voorwaarts. Hoop dat dat voor jullie ook geldt.
Sterkte!

Bobbie

Bobbie

05-07-2018 om 13:41

Hoe? Door gewoon te zijn.
Door toe te staan wat je voelt.
Door te erkennen dat het even niet gaat.
Door niet met je kop in het zand dingen probeert te vergeten; dan houd je jezelf voor de gek.
Door toe te geven hoe gewond je bent.
Door verdriet of welke emotie ook er te laten zijn als het zich aandient.
Door eerlijk te zijn.
Door als het gevoel afzwakt weer verder te gaan.
Door de tijd te nemen die er nodig is.
Door ruimte te zoeken en te nemen als je dat nodig hebt.
Door te confronteren als je duidelijkheid en erkenning nodig hebt.
Gewoon door te zijn wie je bent en wat je wanneer voelt.

Bobbie

Bobbie

05-07-2018 om 13:47

Wat Pennenstreek schrijft is ook goed. Mijn ex kon niet communiceren.
Aan het eind, om alles goed en vreedzaam te regelen, heb ik eerst smorgens gemeld dat ik smiddags iets wilde overleggen. Daarna bracht ik dat smiddags kort en zakelijk. Vervolgens dat ik er bv zondagmiddag op terug zou komen om te horen wat zijn reactie was.
Dat bleek te werken. Zo kon ik in elk geval kwijt wat moest en konden we zonder conflict of aangevallen gevoel een volgend probleem oplossen. Dit zonder ons allebei aangevallen te voelen en vanuit negativiteit te reageren.

Wegdrukken

Ik gaf niet aan dat je alles moet wegdrukken. Maar uitdrukkingen als ‘ zonder gewetensbezwaar’ doen een gesprek geen goed.
Ik haalde de voorgeschiedenis erbij, als hulp, om wonden niet te ver open te trekken daar de wond nog zo kwetsbaar is. Net als een operatie; je wilt weer gaan bewegen voor een betere doorbloeding en herstel, maar de wond kan dat nog niet aan. Je moet dan voorzichtig wezen voor je de hechtingen beschadigd.

Zelf heb ik dit jaar veel aan krachttraining gedaan. Dat was nodig voor herstel van een operatie. Maar ik voelde ook een bevrijding van frustratie en opgekropte woede. Ik vond het ook fijn mij zelf te kunnen ontdoen van de negatieve gevoelens, zonder dit met anderen te hoeven delen. Mijn strijd, mijn winst. Ik lette vooral op de progressie.

Anoniem

Anoniem

05-07-2018 om 14:37

Inzicht?

Waarom kwelt iedereen zichzelf zo, zoekende naar de antwoorden in anderen ipv in jezelf.

Echtgenoot-vreemdganger-truus

Vreemdganger heeft dubbel leven.
Echtgenote wordt nietsvermoedend bedrogen.
Truus weet dat ze met een leugenaar te maken heeft.
De sleutel ligt in de handen van de vreemdganger.

Het enige wat echtgenote zich moet afvragen in zichzelf en naar zichzelf toe is of ze deze man nog wilt, zonder alle ‘maars’, simpeler is het niet. Neem je ‘em terug dan deal je een leven lang met vertrouwens issues naar hem toe, dat is de keuze die je maakt en daar gaat geen therapie tegen helpen. Beter is jezelf af te vragen of je dit wilt en dan eerlijk zijn naar jezelf toe; kies je uit liefde of uit gemakzucht (geld, huis) of wegens de kinderen. Welke keuze je ook maakt, je hebt te accepteren dat vertrouwen weg is, dat is de prijs die je betaald. Je wordt uitgedaagd in je eigenwaarde.

De vreemdganger heeft de enige verantwoordelijkheid naar zichzelf toe af te leggen. Hij weet elk moment waar hij mee bezig is en vroeg of laat breekt dat op. En dames, wordt es wakker, mannen kunnen nu eenmaal goed liegen, bij vrouwen is alles verbonden in emotie, bij de heren zit alles in aparte hokjes in ratio. Op het moment dat de ontrouw bekend wordt, is het voor de vreemdganger al moeilijk genoeg, je wilt je gezin niet verlaten, maar ook je liefde niet kwijtraken. Vreemdganger wordt uitgedaagd in zijn eigenwaarde.

En Truus, zij wordt aan de kant gezet zodra het uitkomt, zij heeft verdriet te verwerken en vervolgens wordt ze door de echtgenote beschuldigd als aanstichtster. Iedereen begint vervolgens naar elkaar te wijzen, terwijl iedereen een introspectie zal moeten doen om te kijken wat ze willen. Truus heeft elke dag de keuze om door te gaan of te stoppen, Truus is niet verantwoordelijk voor de echtgenote, noch voor de vreemdganger zijn gedrag. Truus is verantwoordelijk voor zichzelf en wordt ieder moment uitgedaagd te stoppen of verder te gaan, beide keuzes doen zeer. Truus wordt uitgedaagd in haar eigenwaarde.

Iedereen heeft in deze situatie elke dag opnieuw weer de keuze. Om die te maken moet je naar jezelf kijken wat jezelf nodig hebt en of je ermee om kan gaan, waarin je jezelf vragen stelt die jezelf nodig hebt om hierin verder te komen. Het antwoord is liefde, daar waar de liefde ligt, ligt de weg, welke weg dan ook.

Pennestreek

Pennestreek

05-07-2018 om 14:46

Anoniem

Heb je de draadjes hier allemaal goed gelezen? Er is er voor zover ik weet niet één waarin er bedrogenen rondlopen die NIET naar zichzelf kijken. En een relatie heb je voor zover ik weet nog steeds met zijn tweeën, dus dat je OOK naar de ander kijkt lijkt me logisch. Als jij dat zelfkwelling wil noemen is dat natuurlijk je goed recht. Maar ik zie hier alleen maar mensen die in een situatie terecht zijn gekomen waar ze sterker uit proberen te komen.
En ook de vreemdgangers in deze draadjes zie ik bijna allemaal hun best doen en worstelen. Ook voor de truzen/wimmen wordt hier en daar een lans gebroken, soms komt er zelfs een langs om zijn/haar verhaal te doen. Wordt over het algemeen, met wat gesputter, ook wel gewaardeerd. Dus ik snap eerlijk gezegd je zure reactie niet zo.

Dat het vertrouwen geschonden is en maar heel moeizaam (if ever) hersteld kan worden weten we allemaal. Als dat de prijs is, soit.

Mari

Mari

05-07-2018 om 14:48

anoniem

Met veel wat je schrijft ben ik het roerend eens. Maar dit" Op het moment dat de ontrouw bekend wordt, is het voor de vreemdganger al moeilijk genoeg, je wilt je gezin niet verlaten, maar ook je liefde niet kwijtraken. Vreemdganger wordt uitgedaagd in zijn eigenwaarde."

gaat er bij mij moeilijk in. Hij/ zij heeft gelogen en van twee walletjes gegeten. Hij/ zij heeft het moeilijk dat het uitgekomen is en hij/ zij dat niet langer kan. Ik snap wel dat je een gezin wilt én een spannende verliefdheids/seksrelatie maar weer dan eerlijk tegen alle partijen zodat zij ook hun weg kunnen kiezen. Doe je dat niet dan is dat eenvoudigweg egoïstisch en klootzakkering. En het lijkt me dan heel goed en prima dat iemand uitgedaagd wordt in zijn/ haar eigenwaarde. Die heeft hij/zij namelijk al behoorlijk on the line gezet door te liegen. Ik zou me daar ook niet fijn over voelen...

Anoniem

Anoniem

05-07-2018 om 15:37

Inzicht?

Pennenstreek, ik merk een rancune en frustratie, het raakt je wat er geschreven wordt.

Mari, je hebt gelijkt dat gaslighting naar beide personen ( echtgeno(o)t(e) en truzen/wimmen) toe inmoreel is, de vraag rijst waarom de vreemdganger ervoor kiest dat te doen. Waarom kan hij/zij thuis niet vertellen dat er een ander is. Ik denk dat de vreemdganger met de zelfde vraag geconfronteerd wordt als de echtgeno(o)t(e).
Wat hij/zij (vreemdganger) doet, het wordt niet geaccepteerd. Als je uit een huwelijk weg wilt (en er is geen ander in beeld) omdat je geen liefde, connectie e.d. meer voelt, maar er zijn kinderen en een huis, dan blijf je maar zitten omwille van de goede lieve vrede en om je kinderen stabiliteit te geven. Waarom zou je weggaan, alles is er, behalve connectie en liefde en passie. Je woont met een huisgenoot. Dan ineens wordt je verliefd, wat moet je dan? Het gelijk vertellen tegen degene waar je al jaren geen gesprek meer mee voert, niets deelt of uberhaupt nog iets emotioneels mee doet. Je lacht niet meer samen, huilt niet samen, zit niet meer samen op de bank een film te kijken, niets. Emotionele band is al tijden weg en je weet zelfs dat die niet meer terug gaat komen. Beetje intiem natuurlijk om dat ineens te vertellen, wetende dat daarmee de bom gaat barsten, waar je al helemaal geen zin in hebt, want tja het is niet zo dat je in die zin huisgenoten bent, dan ben je ineens wel iemands bezit, iemands veiligstelling. De ‘bedrogende’ partij gaat ineens aan de bel trekken dat dat niet de bedoeling is. Maar is dat eerlijk? De bedrogene kijkt namelijk al jaren niet meer naar de persoon als persoon, maar je kijkt wat je nodig hebt van die ander (geld, zekerheid, ouderrol).
Voor iedereen zijn dit zure appels.

JJ

JJ

05-07-2018 om 16:31

Anoniem

"Het enige wat echtgenote zich moet afvragen in zichzelf en naar zichzelf toe is of ze deze man nog wilt, zonder alle ‘maars’, simpeler is het niet. Neem je ‘em terug dan deal je een leven lang met vertrouwens issues naar hem toe, dat is de keuze die je maakt en daar gaat geen therapie tegen helpen. "

Hier heb je deels gelijk in. Ik als 'bedrogene' maak zelf de keuze om de molensteen die de affaire heeft veroorzaakt mee te blijven dragen in onze weg de berg op en te dealen met mijn fijne hoofd die af en toe een mooie visuele interpretatie van de affaire ongevraagd voorschotelt. Dat er altijd wel ergens een knagend dingetje zal blijven zitten als ik geconfronteerd wordt met dergelijke flashbacks dat neem ik dan maar voor lief. Die molensteen wordt vanzelf wel minder zwaar.

Maar een leven lang geen vertrouwen meer in mijn vrouw hebben? Kom nou, als ik het idee heb dat ze nooit meer te vertrouwen is dan begin ik er niet eens aan. Sterker nog, ik vertrouw eigenlijk al sinds ik het weet erop dat ze echt is waar ze is, dat ze geen contact meer heeft met hem en me nooit meer op deze manier zal voorliegen. Mijn vrouw is zich ontzettend bewust van de pijn die ze veroorzaakt heeft, maar vooral het feit dat ze mij als vader van haar kinderen nog recht in de ogen zal moeten kunnen kijken.

" En dames, wordt es wakker, mannen kunnen nu eenmaal goed liegen, bij vrouwen is alles verbonden in emotie, bij de heren zit alles in aparte hokjes in ratio"

Leuke generalisatie, maar die vlieger gaat niet op. Vrouwen kunnen ook enorm goed liegen en mijn ratio laat me als man toch ook af en toe ernstig in de steek. Of ben ik dan een uitzondering, ik denk het niet.

"Je woont met een huisgenoot. Dan ineens wordt je verliefd, wat moet je dan?"
Vreemdgaan hoeft niet altijd verliefdheid te betekenen he.

Ik vind dat je wel heel erg uitgaat van 1 type verhaal in je reactie #323. Niet alles is zo zwart wit als je het presenteert.

Verder wat Pennestreek zegt.
Ik kijk ook naar mijn kant van het verhaal, lees de openingspost van dit deel maar eens waar Flanagan terecht op doelt als 'voorgeschiedenis'. Ik heb dingen gedaan die niet handig waren en spijt van heb, zij heeft dingen gedaan die niet handig waren en spijt van heeft en we hebben het samen zeker niet heel goed aangepakt om te voorkomen dat de boel op scherp kwam te staan

Pennestreek

Pennestreek

05-07-2018 om 17:10

Rancune? Nee, wel pijn

Nee, ik proef bij jou juist een hoop rancune. Ben jij zelf een truus of vreemdganger wellicht?

Deze zin bijvoorbeeld "De bedrogene kijkt namelijk al jaren niet meer naar de persoon als persoon, maar je kijkt wat je nodig hebt van die ander (geld, zekerheid, ouderrol).". Dat is in mijn geval absoluut niet waar. Als dat zo was geweest, was er voor mij geen reden geweest zo hard voor mijn huwelijk te knokken als ik heb gedaan, en nog steeds doe. En als ik het zo lees geldt dat voor meer bedrogen partners. Daarom is het bedrog ook zo pijnlijk. Als je zelf denkt een goede relatie te hebben en nog intens van je partner houdt, komt zoiets toch anders aan dan wanneer je zelf ook vindt dat de relatie geen relatie meer is.

Dat de vreemdganger 'vergeten' is aan zijn/haar partner te vertellen dat wat hem/haar betreft de koek op is maakt het naar mijn idee alleen maar erger dat er ook nog een truus of wim verschijnt. Dan ben je zelfs al twee stappen verder.

Jij schetst een situatie waarbij de bedrogen partner actief meegeholpen heeft de emotionele band om zeep te helpen. Of eigenlijk niet actief die band in stand heeft gehouden. En zich daar ook bewust van is en het wel best vindt. Maar dat gaat in lang niet alle gevallen op. Sterker nog, ik denk dat die gevallen hier niet besproken worden, omdat de bedrogene dan ook geen reden ziet om nog te vechten voor de relatie en in zal stemmen met een scheiding. Ik durf zelfs te stellen dat alle draadjes hier juist gestart worden omdat de bedrogene het niet kan geloven. Die wordt geconfronteerd met een heel andere werkelijkheid dan degene waarin ze dachten te leven. Dát is het verraad dat pijn doet. En dat wordt het mes nog eens omgedraaid ook, als er een truus of wim blijkt te zijn.

Mari

Mari

05-07-2018 om 19:06

onzin Anoniem

je schrijft "Als je uit een huwelijk weg wilt (en er is geen ander in beeld) omdat je geen liefde, connectie e.d. meer voelt, maar er zijn kinderen en een huis, dan blijf je maar zitten omwille van de goede lieve vrede en om je kinderen stabiliteit te geven. Waarom zou je weggaan, alles is er, behalve connectie en liefde en passie. "

Euh nou je zou weg kunnen gaan om eerlijk te zijn tegen echtgenoot en jezelf. Of het er eerlijk over hebben dat er geen liefde meer is en wat jullie er mee kunnen

dan schrijf je "Dan ineens wordt je verliefd, wat moet je dan? " Onzin, je wordt niet ineens verliefd, je laat het thuis al jaren aansudderen en dan komt er iemand op je pad waarmee je BEWUST iets aangaat. Dat is jouw keuze. Bam niets anders. Had je het eerste jaar van je huwelijk toch ook niet gedaan?

"Het gelijk vertellen tegen degene waar je al jaren geen gesprek meer mee voert, niets deelt of uberhaupt nog iets emotioneels mee doet. Je lacht niet meer samen, huilt niet samen, zit niet meer samen op de bank een film te kijken, niets. Emotionele band is al tijden weg en je weet zelfs dat die niet meer terug gaat komen. " Ja en daar had je dus aan moeten werken. die ander ook, maar jij ook. Om het nu hier op te gaan gooien is zwak en smoesjes verzinnen. Het zijn verklaringen geen excuus om zo te handelen.

Het is de kool en de geit sparen om van twee walletjes te eten, niet accountable te zijn en de schuld ook nog bij de bedrogen partij te leggen. Een %^&*-verhaal om geen rekenschap af te leggen. De vreemdganger kiest ervoor anderen te kwetsen door niet fier en eerlijk en met open vizier te handelen.

het minste wat zij/hij kan doen is daar accountable voor te zijn en niet nog eens smoesjes over te gaan verzinnen

Puinhoop

Puinhoop

05-07-2018 om 23:46

Medeschuldig?

Pardon zeg, maar ik weiger me schuldig te voelen omdat meneer vreemd ging. In mijn beleving ging onze relatie juist al jaren vooruit. En dan blijkt hij ineens moeite te hebben met bepaald dingen en komt daar pas mee als hij al met een ander intiem is geweest. De verantwoordelijkheid ligt bij de vreemdganger zelf, hoor, je hebt altijd een keuze om je mond open te doen tegen je partner, of te klagen over je relatie tegen een willige ander en daar te halen wat je zegt tekort te komen. En je ander maar argeloos thuis zitten en denken dat alles oké is.
Natuurlijk is het odeius om te roepen dat een relatie al slecht is als iemand vreemdgaat, maar het enige wat slecht is is dat die schuinsmarcheerder niet op tijd het gesprek heeft geopend. Ik verdom het om het boetekleed aan te trekken.

Mari

Mari

06-07-2018 om 00:10

Ja precies Puinhoop

Zo gehad met die lieden die jaren een huwelijk maar voort laten sukkelen, de een voor de ander inwisselen en dan een huwelijk van jaren met een spannende nieuwe liefde gaan vergelijken, zielig roepend dat ze niet anders konden en zo handelden voor de kinderen. Kom op zeg, alles was eigenbelang. En dat kan, niks menselijks is ons vreemd maar wees daar dan in Gods vredes naam gewoon eerlijk over.

Miss

Miss

06-07-2018 om 05:59

Puinhoop en mari

Ik deel jullie mening.

Gisteren avond nog een gesprek over de affaire gehad. Wat was er op dat moment " niet goed " tussen ons vroeg ik?

Ik vind dat namelijk los staan van een " verslaving "
Uitvlucht bij verdriet zoals hij de rest benoemd, wat een soort van uitkomst lijkt te zijn bij de opdrachten die hij maakt en bespreekt bij de kliniek. Want dan was het snel, ons buiten parkeren.
Die collega wist van ons gezin af. Een mannetje van 3 jaar toen der tijd.
Verdomme !!! Wat bezielt je!!! ( eergisteren, bekende mijn zusje vreemd te zijn gegaan)
Alle pijn van dag 1 komen weer omhoog. De uitkomst bij mijn man. Ik kan niets anders dan huilen, ik ben zo moe he.
Het enige wat ik kan is er over praten. Met vrienden en hem.

Ik vraag me serieus af of deze pijn minder word,
Ook om JJ s post. Ik zie het zelfde bij mij. Die constante film druk... hartkloppingen er van.
Overdag ben je een vrouw die hard werkt en mama. Maar savonds stort ik zowat "in" van verdriet...JJ ook jij sterkte.

Anoniem

Anoniem

06-07-2018 om 08:00

Inzicht

Dat je er eerlijk over moet zijn, ben ik mee eens, maar wanneer dat kan niemand anders bepalen en hoezeer je dit of dat ook maar vind, dat is het probleem buiten jezelf leggen en lost het probleem niet op, het feit is dat het gebeurd is. Niemand is verantwoordelijk voor een ander, de enige verantwoording die je hebt is de verantwoording naar jezelf en evt kinderen toe (net zozeer dat de ander die verantwoording ook heeft) en hoezeer je ook dingen vind hoe het mogelijk is dat iemand dit of dat al dan niet doet of heeft gedaan, dat zul je los moeten laten want dat kun je niet veranderen, ben je niet verantwoordelijk voor en kom je niet achter. Hetgene waar je naar moet kijken is of je het een plek kan geven en vertrouwen in jezelf hebben en uitkristalliseren welk vertrouwen je van de ander daarin nodig hebt, kan diegene dat niet of twijfel je eraan, dan kies je voor jezelf en laat je bij de ander wat bij de ander hoort anders kom je in een destructieve relatie terecht. De echte wereld is niet die jij geschapen hebt waarin je denkt dat de ander net als jij bent en denkt en doet; levensfasen veranderen, behoeften veranderen, tijden veranderen en mensen veranderen.

Anoniem

Anoniem

06-07-2018 om 08:17

Miss

Oh en Miss, de pijn wordt minder als jij besluit dat het niet meer pijn doet. In mijn optiek blijf je jezelf teveel kwellen door in die pijncircel te blijven zitten door wat een ander je aandoet. Waarom? Waarom steun je hem? Ik ken niet het hele verhaal van de draadjes, maar je maakt je druk over je zus wat ze doet. Wat heeft dat met jou te maken? Laat dat los. Net zozeer de therapie en verslaving. Net zozeer als die collega waar je vriend of man mee is vreemdgegaan, laat het los, jij hebt niets te zeggen over haar wat ze doet of voelt of wilt, dat is haar verhaal en moraal en keuze. Het antwoord wat je zoekt ligt niet bij haar, ook niet bij je vriend, maar in jezelf. Kijk naar wat je (terug) krijgt. Is misschien niet leuk wat ik schrijf, maar volgens mij ben jij enorm emphatisch en neem je de verantwoording van iedereen op je schouders, in goede en slechte zin, geef je en vind je vanalles, zoek je controle om maar niet te verliezen en vergeet je totaal jezelf in wat je nodig hebt en wie je bent. En dat je daar alle emoties in voelt is helemaal terecht en om die een plaats te geven heb je hulp nodig middels therapie om aan en voor jezelf te werken en niemand anders.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.