Relaties Relaties

Relaties

Paula

Paula

20-07-2018 om 19:22

Ouders die ouder worden

Laten jullie ouders weten wanneer één van hen moet worden geopereerd, zelfs als het een kleine ingreep is?
Mijn vader is bejaard en sukkelt al een tijdje met zijn gezondheid.Hij onderging een ingreep onder plaatselijke verdoving, maar ik kreeg dit 2 dagen nadien te horen, terwijl mijn broer (zit in het buitenland) nog van niets weet.Ze vroegen mij om niets te vertellen tot hij thuis is.
Ben ik ook niet van plan,want ik vind dat dit hun taak is.Toch voel ik mij hier niet zo goed bij.Ze wilden ons niet ongerust maken was de uitleg.
Overdrijf ik hierin of heb ik het recht om te weten wanneer er zoiets staat te gebeuren?

Eerste contactpersoon

Als een ouder in een zorgcentrum woont, wordt normaal gesproken de eerste contactpersoon op de hoogte gebracht.
Eerlijk gezegd om meteen de contactpersoon een begeleider te laten organiseren.

Als in de vakantieperiode de eerste contactpersoon niet bereikt wordt, wordt nr 2 gebeld.

Ik weet niet hoe het bij jullie geregeld is.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

20-07-2018 om 19:58

Niet het recht

Nou, je hebt niet het recht natuurlijk. Mensen bepalen zelf wanneer ze iets vertellen.

Je zou je ouders wel kunnen vertellen dat dit dingen zijn die jij graag weet. En waarom je dat graag wil.

Had ik ook gedaan.

Als ik oud ben zou ik mijn kind die op vakantie is of tijdelijk in het buitenland is ook niet inlichten dat ik een kleine ingreep moet ondergaan.
En nee, je hebt er geen "recht op" om het te weten. Jij bent toch ook niet verplicht je ouders van alles op de hoogte te brengen?

Flanagan.

Alleen met toestemming van de bewoner neem ik aan?
Of heb jij het nu over iets ernstigs, bij calamiteiten?

Wilgenkatje

Wilgenkatje

20-07-2018 om 20:36

je ouders wonen zelfstandig?

Vertelden ze eerder wel als er iets mankeert aan hun gezondheid? Kennelijk wel, want je weet dat je vader klachten heeft. Je hebt zelf misschien niet gevraagd of er iets aan gedaan kan worden en wat dan - anders had je het dan wellicht gehoord.
Dat ouders hun kinderen niet ongerust willen maken is een sterk fenomeen. Op zich ook goed bedoeld. Maar je mag best laten weten dat je 'ertegen kunt' en dat je blij bent als ze je in vertrouwen nemen.

Iets niet (laten) vertellen aan iemand die op vakantie is gebeurt vaker. Ouders gunnen de vakantieganger een zorgeloze tijd. Of je dat zo wilt, kun je ter sprake brengen. Goed om dat te doen, ook voor de komende jaren.

Paula

Paula

20-07-2018 om 22:19

geschrokken

Ik besef ergens wel dat het hun keuze is of ze wel of niet iets vertellen, maar ik was ergens gewoon geschrokken, omdat ze spraken over een operatie.Mijn moeder is jaren geleden reeds van ons heengegaan, plots, zonder dat we afscheid konden nemen.
Eender welke ingreep, er kan altijd wel iets verkeerd gaan.Ik mag er niet aan denken dat dit ook zou kunnen gebeuren bij mijn vader.Hem verliezen zonder eerst nog eens met hem gesproken te hebben, terwijl de mogelijkheid er wel had ingezeten indien we het hadden geweten dat hij die ingreep moest ondergaan.Een kort bezoekje brengen of eens een belletje doen vooraf bv...maar ja...ik wil hun privacy en beslissingen respecteren, geen probleem mee.Alleen vind ik niet dat ze van mij kunnen vragen dat ik zogezegd ook nog van niets weet als men broer terug is.Heb eerlijk gezegd dat ik hierover niet wil liegen omdat ik geen onenigheid wil met hem.Eerlijkheid is voor mij nog altijd prioriteit.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

20-07-2018 om 22:27

Je bent bezorgd

Dat is begrijpelijk. Het was een grote schrik onvoorbereid je moeder te verliezen - zoiets zou je liever voorkomen waar het je vader betreft. Je schrijft 'ze' dus ik neem aan dat je vader een nieuwe partner heeft ? Begrijpt je vader inmiddels iets van je zorgen? Inderdaad is het vreemd om tegenover je broer te doen alsof je nergens van weet. Ik hopp dat je vader begrijpt dat het beter is beide kinderen gelijk te informeren.

Kaaskopje

Kaaskopje

20-07-2018 om 22:52

Ah Paula

Ik vind het wel ontroerend waarom je hier moeite mee hebt. Kun je dat niet tegen je vader zeggen? Probeer je niet overbezorgd op te stellen, maar praat vanuit je eigen gevoelens. Jij zit ermee.

Ik heb geen contact met mijn ouders. Er zijn inmiddels meerdere gezondheidsdrama's gepasseerd, waar ze niet over geïnformeerd zijn. Omgekeerd hoor ik het van hun via een van mijn zussen, die sinds anderhalf jaar weer iets meer contact heeft. De kans is groot dat zij mijn ouders inmiddels ook over ons heeft bijgepraat. Vergeleken met jouw situatie is dit dus "niks vertellen 2.0" 😊 en heeft een andere oorzaak. Jullie hebben kennelijk een goed contact, dus dan hoop ik dat je erover kunt praten.

40er

40er

21-07-2018 om 07:34

Hier

Mijn moeder heeft nogal wat kwaaltjes, wat ze niet altijd verteld. Of iets wel aan mijn zus, maar niet aan mij, of anders om. Straks met de vakantie hou ik mijn zus wel op de hoogte, maar vertel niet alles. Dingen die ze nog niet hoeft te weten, wat wel tot na de vakantie kan wachten, die vertel ik na de tijd pas. Een kleine ingreep zou voor mij zoiets zijn.

Als mijn moeder het niet zou vertellen zouden we daar zeker iets over zeggen, maar ze is niet verplicht het te melden. Wel weet ze, als ze het meld wil er altijd iemand mee, hoeft ze niet alleen.

Miekemieke

Miekemieke

21-07-2018 om 09:47

kleine ingreep onder plaatselijke verdoving

Dat zijn geen heftige dingen hoogstens kan er een spannende uitslag aan vastzitten. Het kan bv het verwijderen van een verdacht plekje zijn dat onderzocht moet worden. Kan mij voorstellen dat je vader en zijn partner liever eerst zelf kijken hoe en wat van een eventuele uitslag.
Ik denk dat het anders zou zijn geweest als je vader geen partner had gehad maar dan nog. Ongeruste kinderen kunnen emotioneel ook best een belasting zijn voor ouders.

Lente

Lente

21-07-2018 om 09:49

Hoe bejaard is je vader?

Je schrijft dat hij bejaard is. Hoe oud is hij?
En hoe fit is hij geestelijk?

Paula

Paula

21-07-2018 om 10:26

wonen nog thuis

Vader is 80, heeft sinds jaren nieuwe partner, een lieve vrouw, die ik heel erg waardeer.De keuze om niets te zeggen ligt, denk ik, bij men vader zelf.Hij is geestelijk nog helemaal oke, maar leeft een beetje in afzondering als het op zijn kinderen aan komt.We zien hem hier niet zo vaak en dat vind ik wel spijtig.Wij proberen op tijd en stond langs te gaan, want anders zou het contact echt wel beperkt blijven tot een telefoontje.En als hij dan al eens komt, wil hij weer zo snel mogelijk naar huis.Heb ik het moeilijk mee.Ik ging ervan uit dat zijn leeftijd ermee te maken heeft, maar begrijp dan toch niet helemaal waarom hij dan wel daguitstapjes kan maken...nou ja...het kwetst een beetje dat hij het contact precies niet belangrijk vindt.Zo voelen wij het althans aan.Hij werd er al eens over aangesproken door broer en mij, maar dan krijgen we de bal terug gekaatst.Wij moeten maar wat vaker langs gaan, terwijl ze best weten dat we een eigen gezin hebben, nog uit werken gaan, kinderen en kleinkinderen...Dit mag geen excuus zijn om zelf niet langs te komen.

Nu wij zelf een dagje ouder worden, probeer ik toch wel zoveel mogelijk tijd met kinderen en kleinkinderen door te brengen, omdat ik die dingen belangrijk vind en niet wil missen.

Zo lang mogelijk thuis

Hier merkte ik aan ouders dat ze zo lang mogelijk thuis wilden blijven wonen, (terwijl dat niet meer ging). Mijn ouders verbloemden de gebreken voor ons om zo maar te voorkomen dat een verhuizing eerder werd ‘opgestart’ dan wenselijk.

Kan zoiets ook bij je ouders spelen? Willen ze daarom hebben dat jullie zo min mogelijk erachter komen dat ze wel degelijk achteruit gaan? Omdat ze weten hoe hun kinderen uit bezorgdheid hier tegenaan kijken? Of vermoeden ze dit...
Zelfstandigheid is voor een mens heel belangrijk, dat wordt vaak met hand en tand bewaakt.

Als die vrees onterecht is, laat het hen weten.

Paula

Paula

23-07-2018 om 10:50

Bezorgdheid

Ze (mijn vader en stiefmoeder) wonen nog alleen, hebben geen hulp in het huishouden en ik denk dat ze dit inderdaad zo lang mogelijk uitstellen.Wel hebben ze aangegeven dat ze zich hebben ingeschreven voor een serviceflat moest het allemaal niet meer lukken.Ik heb al vaker voorgesteld om eens een handje toe te steken (ook al wonen we een eindje weg), soms ook bij kleine dingen, maar dat wimpelen ze dan weg.Wat me dan wel opvalt is, dat de dochter van mijn stiefmoeder (waarmee we nauwelijks contact hebben trouwens, enkel soms heel toevallig) dan weer wel wordt gecontacteerd in sommige gevallen.Mag uiteraard, maar wat ik altijd spijtig heb gevonden is dat de twee families nooit echt met elkaar verbonden zijn geweest.

Ik moet toegeven dat mijn stiefmoeder wel altijd heel begaan is geweest met ons en nog steeds, maar heb nu ook pas opgemerkt dat ze mij een onaangenaam gevoel kan geven.Ze dacht trouwens ook dat ik boos was, wat helemaal niet het geval is uiteraard.Was enkel geschrokken.
We zijn op bezoek geweest en ze kon het niet laten om telkens opmerkingen te geven in de aard van "ja we zullen nu voor elk kleine miniscuul ingreepje of voorvalletje iets laten weten" Heb hen de vraag gesteld of ze dan liever hadden dat we ons er niets van aantrekken wanneer er iets loos is en dat wij inderdaad bezorgd zijn om hun welzijn.

Ben ik dan zo verkeerd geweest om te vragen waarom ze niets hadden laten weten voor de operatie?Dat was een doodnormale vraag op een moment dat ik echt wel even van slag was...

Woordkeuze

‘ de aard van "ja we zullen nu voor elk kleine miniscuul ingreepje of voorvalletje iets laten weten" ‘

Dit wijst op een niet willen toegeven dat ze ouder worden. Dergelijke toon kan je ook langs je heen laten gaan want het is voor een oudere ook niet leuk afhankelijk te worden van anderen.

‘Heb hen de vraag gesteld of ze dan liever hadden dat we ons er niets van aantrekken wanneer er iets loos is en dat wij inderdaad bezorgd zijn om hun welzijn.’

Waarom gebruik je het woord ‘niets’? Daarmee gooi je olie op het vuur. Confrontatie met ouderdom is al gevoelig genoeg.

Laat ze weten dat ze jullie altijd kunnen bellen. Misschien willen ze wel een schoonmaakster inhuren, maar weten ze niet hoe? Daarmee kan je hen helpen.

Maar als je stiefmoeder met haar dochter afspraken maakt, is dat toch ook prima.

Kaori

Kaori

23-07-2018 om 16:47

Stiefzus

Misschien toch proberen wat meer contact te hebben met de kinderen van je vaders partner.

Mijn vader heeft ook een partner (wonen niet samen) en ik ben heel blij met de zorg die haar kinderen wel direct kunnen geven omdat ze op hetzelfde dorp wonen.
Zij dwingen mijn vader mij te informeren want anders doen zij dat. En ze checken ook of hij het gedaan heeft, de slimmeriken.

Sas

Sas

23-07-2018 om 18:17

Flanagan

"de aard van "ja we zullen nu voor elk kleine miniscuul ingreepje of voorvalletje iets laten weten" ‘

Dit wijst op een niet willen toegeven dat ze ouder worden. Dergelijke toon kan je ook langs je heen laten gaan want het is voor een oudere ook niet leuk afhankelijk te worden van anderen."

Nou, dan ben ik al heel lang heel oud. Ik houd er ook niet van om betutteld te worden.
Dit klinkt voor mij meer als: laat ons met rust, we zijn echt wel in staat om dingen zelf te regelen.

Paula, je klinkt als een moeder die haar kind niet los kan laten. Maar je vader is je kind niet. Ze zijn samen in staat om het huishouden te runnen en geestelijk gaat het ook prima. Alleen bevalt het je niet hoe je vader met jullie omgaat. En dat kan ik me goed voorstellen.

Ik vind de tip van Kaori heel goed: neem contact op met de kinderen van je stiefmoeder. Bespreek met hen hoe zij het zien. Zij hebben immers ook ervaring met de situatie. Zo krijg je meer informatie en kun je een scheiding maken tussen: wat komt doordat mijn vader is zoals hij is. En: hoe gaan we in de toekomst om met veranderingen in gezondheid e.d.
Het delen van info kan al veel helpen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.