Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


Isolde67

Isolde67

26-07-2018 om 13:35

Paasei

Mooi beschreven.
En als het waar is dat "bang zijn voor" de maatstaf is, dan weet ik voldoende.
NB Ik ben niet continu bang voor hem maar melden dat ik wil scheiden (en na zijn reactie voor beterschap daarbij blijven), maken me wel huiverig. Eerder gedaan (en toen zijn we uiteindelijk relatietherapie gaan doen, wat hij eerst nooit wilde), en toen heb ik voor de zekerheid alle grote messen verstopt (en nog wat andere voorbereidingen getroffen).

Het punt is dat je het niet weet wat er gebeurt (onvoorspelbaarheid). Misschien blijft hij rustig, maar voor hetzelfde geld wordt hij heel boos of raakt hij enorm in paniek (want het heeft nogal wat consequenties als we uit elkaar gaan, al is het maar de praktische kant van alles wat ik nu doe en regel wat hij dan zelf moet doen of regelen, natuurlijk nog los van de enorme deuk van zijn ego) en dan weet ik niet wat er gebeurt.

Gelukkig zijn de kinderen al groot en hoewel hij ook naar hen toe af en toe - heel - naar heeft gereageerd, heeft hij het tot nu toe vooral op mij gericht en ben ik niet zo bang dat hij met een scheidingsmelding hen wat aan zal doen.

FFzo

FFzo

26-07-2018 om 13:36

Iedereen ...

"combi van vanalles is"

Iedereen heeft wel iets van valles (Autisme, Narcisme etc etc) in zich zitten alszijnde natuurlijk gedrag. Al is het alleen maar om grenzen te kunnen stellen of een eigen identiteit te kunnen hebben.

Een stoornis ontstaat pas als een van die vlakken uit balans is. Dus gaat doorslaan. Het kantelpunt waarop bepaald wordt of het natuurlijk gedrag een stoornis wordt is lastig te stellen en is specialistisch inzicht voor nodig. Die grens is volgens mij nooit hard te stellen.

Dit herinnert me aan de uitspraak:
"Iedereen is gek zei de gek."

Isolde67

Isolde67

26-07-2018 om 13:38

Mari

Fijn als je het wilt samenvatten . Daar ben ik voor nu sowieso blij mee, want ik heb de komende tijd weinig tijd en gelegenheid het te lezen.

Ik wil het boek wel lezen voor meer inzicht, maar m.n. voor hoe ik de scheiding goed aan kan pakken voor het geval hij een narcist is. Ik denk dat het goed is dat ik daarmee rekening houdt (better safe than sorry). Ik hoop wel dat als hij uit zijn dak gaat, zijn brussen met wie ik een goed contact heb, kunnen helpen de boel te kalmeren, zodat we het toch goed kunnen afwikkelen.

OokZo

OokZo

26-07-2018 om 13:57

Isolde, hulp

Bij de scheidingsmelding heb ik hulp gevraagd aan de huisarts en zijn zus. De huisarts zat erbij en leverde kalmerende middelen maar deed verder weinig anders dan aanwezig zijn, zijn zus heeft hem verder opgevangen. Zonder hen had ik het niet gedurfd, hij was al om minder gewelddadig geworden.

Obsessief

https://www.livescience.com/38933-steve-jobs-obsessive-compulsive-ocpd.html

Mijn ex heeft veel weg van een karakter dat in de Angelsaksische hoek meer bekendheid geniet. OCPD.

"whereas people with OCPD are highly functioning individuals who are convinced that their way of thinking is absolutely correct, if not superior to everyone else's."

"Jobs — subject of a new biopic, "Jobs" — was a typical obsessive, according to author Joshua Kendall, and Apple's leader probably had a little-known disorder that psychiatrists now refer to as obsessive-compulsive personality disorder, or OCPD.

Is this a case of psychiatric overreach, in which any human quirk is declared a dangerous pathology (especially if Big Pharma can invent a pill for it)? Or did Jobs' undeniable success at Apple — perhaps the most imaginative and successful company of the 21st century — cost him his happiness, his family and even his health?"

Toen ik uit huis ging had ik zijn huisarts gewaarschuwd, helaas was de ha op dat moment niet aanwezig. Een vriendin kon ex kalmeren en bijstaan.

Je weet niet wat mensen uit wanhoop, woede en angst, doen. Het kan allemaal 'cry wolf' zijn, maar je kunt niet voorspellen hoe ver mensen in hun wanhoop gaan. Het zijn mensen per slot van rekening. Ze denken zelf na en maken zelf beslissingen. Het zijn geen robotjes.

Beste wel beangstigend voor iedereen. Maar ook goed om daar rekening mee te houden en iemand met zo'n karakter daarin niet in de steek te laten. Dat is uiteindelijk ook beter voor jezelf en je gezin.

OokZo

OokZo

26-07-2018 om 14:14

Precies Anne

Mijn zorgzaamheid ging inderdaad ook zo ver dat ik bedacht dat hij op zo'n verwoestend moment een bekend/geliefd persoon nodig had om hem bij te staan. Gelukkig stond hij dat toe, want uiteindelijk zat zij ook in het "complot": zij wist eerder dan hij dat ik er een punt achter zou gaan zetten en dat was voor hem in principe reden genoeg om haar van wit naar zwart te laten overslaan. Deze huisarts heeft hij bijvoorbeeld nooit meer bezocht. Die is een nitwit volgens mijn ex, maar volgens mij schaamt hij zich eigenlijk.

Er zit bij hem ook autisme in de familie, maar ik zie bij hem wel degelijk de noodzaak om anderen te kleineren en dat hij daarvan geniet, dus ik geloof de psychiater die zei dat mijn ex borderline met narcistische trekken heeft. Wie weet, met wat autisme. Ex riep wel voortdurend dat ik autistisch zou zijn (vanwege de grey rock denk ik). Ik heb me laten testen en ik bleek dat absoluut niet te hebben. Mensen met borderline roepen overigens vaak dat een ander doet/heeft wat de persoon zelf doet/heeft.

Isolde67

Isolde67

26-07-2018 om 14:25

OokZo en AnneJ

Dank voor jullie reactie.
Het is al heel fijn dat jullie mijn angst serieus nemen (punt is nl. dat hij mij met allerlei dingen nooit serieus neemt/nam, dus dit waardeer ik bijzonder bij iedereen die begripvol reageert).

En ja, Anne, dat OCPD lijkt er ook wel op. Inderdaad, zijn waarheid is DE waarheid. Alles moet op zijn manier, maar hij doet dingen wel/niet, net zoals het hem uitkomt.

Misschien moet ik inderdaad een van zijn brussen vragen naar ons toe te komen, zodat diegene mijn man kan opvangen en het "nuchter" kan bespreken dat het allemaal wel goed komt.

Ik vond dat eerder moeilijk, omdat ik bang was dat man dat juist heel erg zou vinden (dat zijn imago al een deuk op zou lopen, zelfs voordat hij het zelf zou weten), maar misschien is het nu wel verstandig als ik er definitief een punt achter zet. Ook fijn om het de brussen uit te leggen, dat ik het niet meer volhou. Ik heb lang genoeg mijn best gedaan. Ik denk overigens dat ze het wel begrijpen (althans een heeft een keer een opmerking gemaakt waardoor ik dacht "jij snapt het"). Ik hoop het. Zou graag contact met ze houden.

Isolde67

Isolde67

26-07-2018 om 14:27

OokZo

"Mensen met borderline roepen overigens vaak dat een ander doet/heeft wat de persoon zelf doet/heeft."
Narcisten denk ik ook .
Ik weet niet of mensen met ASS dat doen (dat vermoedde ik -ook- bij man).

Doenja

Doenja

26-07-2018 om 15:30

bang

De angst dat mijn toen nog man me iets aan zou doen was bij mij ook groot. En toen ik daadwerkelijk de handdoek in de ring gooide en nog niets van narcisme of cluster B persoonlijkheden wist, was ik ook daadwerkelijk in gevaar. Hij heeft me proberen te wurgen en op dat moment ben ik ook even buiten westen geweest, daarna hield ik me dood (freeze). Dit is mijn redding geweest. Later ben ik gevlucht en is de hel losgebroken.
Wat had ik alles beter aan kunnen pakken als ik wist wat er aan de hand was! Ik ben uiteindelijk alles kwijt geraakt, incl. mijn kinderen die hun vader geloven dat hij niks gedaan heeft en ik hem dus tot wanhoop heb gedreven. Ook juridisch wist hij iedereen om de tuin te leiden. Kennis is macht, dus lees je goed in en plan je stappen zeer zorgvuldig. Maar als ik t goed lees is Isolde daar ook mee bezig. Zorg voor een vluchtadres, belangrijke papieren veilig, geld (heel belangrijk, ik ben bijna een ton kwijt), en zorg voor een huisarts die je gelooft en een therapeut/psycholoog die je kan bijstaan. En zorg dat jij je eigen kring als eerste inlicht. Bij mij is dat helemaal fout gegaan, ook omdat ik de scheidingsmelding definitief heb gedaan toen hij vast zat ivm huiselijk geweld. Zijn ouders hebben onze kinderen voorgelogen over dat ik fout zat. Die schade is heel, heel moeilijk nog te herstellen. Pas sinds 1 1/2 jaar ben ik gaan lezen over narcisme en herken er heel veel in. Had ik dat maar eerder geweten. Bij was t grootste probleem niet mijn echtgenoot maar zijn moeder (en vader) die zeer problematisch claimend gedrag vertoonde en mij op slinkse wijze telkens in enorme problemen brachten. En mijn man was niet alleen slachtoffer daarvan, maar om zijn hachje te redden, vertoonde hij ook denigrerend en agressief gedrag. Hoe meer ik ze daarop aansprak, hoe meer bewijzen ik aanvoerde dat dit niet normaal was, hoe groter mijn wanhoop was, hoe meer zij genoten van de machtige positie waarin ze verkeerden. Ze waren in staat om mij tot wanhoop te drijven en de buitenwereld te laten zien dat ik niet goed bij mijn hoofd was. De personen die ik keer op keer probeerde te overtuigen en smeken dat het anders moest zij waren ook de personen die me de afgrond in duwden. Mijn redders waren juist de demonen! Soms lees ik de 'bedrogen echtgenote' topics hier op het forum en denk wel eens dat ik eigelijk ook zoiets had; mijn wereld en leven was een grote leugen. Dat mijn ex misschien wel eens een ander had was peanuts vergeleken met de geestelijke manupilaties die mijn ex en zijn ouders uitvoerden. Voor de buitenwereld leek alles geweldig, maar ik werd de hele dag in vertwijfeling gebracht over alles wat ik zag, hoorde of voelde. Dat hij niet van me hield maar zei van wel, dat wist ik al lang. Het was alsof ik er een kind bij had ipv een echtgenoot. Niet in staat om dingen zelf aan te pakken in het leven.
Pas toen ik na de scheiding een andere relatie kreeg ben ik gaan inzien dat wat ik had meegemaakt gewoon volslagen idioot is. En nog kan ik er boos over worden. Boos dat anderen je dit aan kunnen doen en boos op mezelf dat ik het niet eerder gezien heb.

Paasei

Paasei

26-07-2018 om 17:33

Scheiding

Ik had nog niet gehoord van OCPD, maar mijn ex is -in mijn tijd- gediagnostiseerd met narcisme en OCD. Wist niet dat die twee samenhang hadden, maar dat is eigenlijk ook wel logisch.

De opmerking over steun van de brussen; verwacht daar niet te veel van. Zeker niet als die aan jouw kant staan (en dus zijn problemen zien). Zodra ze hem daar mee confronteren zal hij zich voor hen afsluiten. Hij is nl geweldig en jij bent het (scheldwoord) dat hem en de kinderen dit aan doet.

Houdt er rekening mee dat "als vrienden uit elkaar", "onderlinge afspraken" en "mediation" er ook niet in zitten. Hoe graag je ook wilt. Ik ben uiteindelijk gescheiden met hulp van een advocaat, via de rechtbank. En zoals Doenja hierboven zegt; zorg voor jezelf (en je kinderen). Denk niet "dat doet ie niet". Regel dat jouw zaken (geld/huis etc) veilig buiten zijn bereik zijn.

Niet OCD

"Though they're similar, the contrast between OCPD and obsessive-compulsive disorder (OCD) couldn't be starker: People with OCD have unwanted thoughts that interfere with their functioning, whereas people with OCPD are highly functioning individuals who are convinced that their way of thinking is absolutely correct, if not superior to everyone else's."

Verwarrend dat het maar 1 letter verschilt. Maar het is echt heel wat anders.

Doenja

Doenja

27-07-2018 om 10:04

wat ik me dan weer afvraag

Wat ik me dan weer afvraag is telkens als het gaat over een relatie/huwelijk met een man met cluster B achtige verschijnselen/narcisme/moeilijk karakter, er een hele discussie losbarst dat niet iedereen opeens dat kan hebben. Dat het wel mee zal vallen, gewoon afspraken maken! Etc etc. En zodra ik mijn verhaal vertel het stil valt. Ook ik heb destijds hier een noodkreet laten horen dat ik niet meer wist wat ik moest doen. En in plaats van hulp, ben ik verder de put in geschopt. Heel weinig forumleden snapten waar ik in zat. Helaas zal ik dat nooit vergeten, en het was ook een afspiegeling van de maatschappij realiseer ik me nu. Wat er gebeurt in narcistische relaties is met geen pen te beschrijven laat staan te begrijpen. Het makkelijkste is dan het slachtoffer de schuld geven, of te roepen dat die in de slachtofferrol blijft hangen, of gewoon zwijgen en negeren. Wegwezen bij die persoon die problemen heeft. Intens, intens verdrietig word ik daarvan, het is de klap na die je krijgt. Iedereen die heftige dingen in zijn leven meemaakt kan daar mee naar buiten komen en steun zoeken en vinden bij zijn omgeving. Alleen als je slachtoffer wordt van een narcist of gewoon iemand die als doel heeft je kapot te maken, dan mag je niks zeggen. Mijn kinderen willen niet horen dat hun vader iets heeft gedaan; het is namelijk mijn schuld. Ik had hem maar niet in de gevangenis moeten gooien, en de wurging heeft nooit plaats gevonden. Er is voor mij geen mogelijkheid om 'openbaar' aan te geven welk trauma ik heb gekregen. Want daarmee zet ik hun vader in een kwaad daglicht. Bedrogen vrouwen kunnen hun man nawijzen en hebben de kinderen op hun hand, weduwen kunnen openlijk uitkomen voor hun verdriet want iedereen begrijpt dat.
Maar waar blijven de slachtoffers net als ondergetekende? Onbegrepen, ongehoord, vastlopend in hun gedachte omdat ze afgeserveerd zijn, alles is afgenomen en door iedereen in de steek gelaten. Niemand wil bij de 'losers' horen. Therapeuten, specialisten in het verwerken van trauma's snappen niet waar ze je mee kunnen helpen. Je moet het maar accepteren, maar het trauma zorgt dat je niemand meer kunt vertrouwen en alles in de wereld is erop gericht dat je mensen moet vertrouwen. Ik snap best en ga er ook direct vanuit dat niemand zit te wachten op dit relaas, maar wil het toch van me afschrijven.
Bedenk goed dat als je huwelijk/relatie stuk loopt, je god op je blote knietjes mag bedanken dat je de kinderen nog hebt. Dat je een dak boven je hoofd hebt, een inkomen, en vrienden waar je bij terecht kan. Bedenk ook heel goed dat er mensen zijn die dit alles is afgenomen en de kwetsbaarheid van het leven onder ogen hebben moeten zien. Afgeserveerd zijn; moeder af, dakloos zijn gemaakt, geen geld hebben of schulden, therapeuten hebben die je meer pijn doen dan je helpen, en vrienden die weg gaan.
En dan de dagelijkse strijd dat je keer op keer moet bewijzen wat er gebeurt is, en uit moet leggen hoe dit kan. Waarna je weer voor de zoveelste keer te horen krijgt dat het wel mee zal vallen, dat het niet kan of die prachtige one-liner van hier ' wat is je eigen aandeel'..... en wat dacht je van wat ik deze week te horen kreeg van een therapeut ' ik weet zeker dat je geen ptss hebt'. De zoveelste ontkenning van wat er gebeurt is.
Wat moet er gebeuren dat er soms dingen gebeuren in een mensenleven die niemand begrijpt? Stop met de ontkenning, start met de oplossing....

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2018 om 10:25

Ad Hombre

Heb je meegekregen dat de beste man die dacht dat het N-woord Nigger was, zijn ontslag heeft ingediend?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

27-07-2018 om 11:05

Doenja

Volgens mij heb je hier best wel medeleven gekregen, maar bij je ‘praktische’ vragen was de toon inderdaad dat je moet loslaten en je eigen leven leiden. Je hebt een dak boven je hoofd, een lieve man, ziet je kinderen, en werkt aan het oplossen van je schulden. Voor nu is dat toch een heel behoorlijk resultaat.
Wat zegt je therapeut dat je wel hebt, i.p.v. ptss? Want er moet toch iets zijn waardoor je je zo ongelukkig blijft voelen.

Ad Hombre

Ad Hombre

27-07-2018 om 11:17

Kaaskopje

Vaag...

Fransien

Fransien

27-07-2018 om 11:38

littekens

Phryne, jarenlang het idee krijgen dat je knettergek bent, dat er niets klopt van wat jij denkt of vindt, dat je waardeloos bent en god op je blote knietjes mag danken dat je nog getolereerd wordt, dat laat diepe littekens achter.
Zelfs de beste therapeut kan dit niet zomaar helpen wegpoetsen. PTSS is een langdurig verhaal met veel herbelevingen en gedrag wat tijdens het huwelijk functioneel was maar in de echte wereld totaal niet functioneel. Dat kost jaren en jaren om de ergste kantjes daarvan af te krijgen.

Voor Doenja is het ieder moment van de dag haar eigen gedachtes een halt toeroepen op het moment dat ze weer in dysfunctionele gedachtes schiet of bijna ineenkruipt omdat ze kritiek verwacht. En dan haar rug rechten en ondanks angst proberen door te gaan met wat ze cognitief weet dat normaal en goed is. En de paniek bedwingen. En doorgaan.
Dat is loslaten en dat is op dit moment het belangrijkste. Het is een proces van vele jaren, dit is niet iets wat je even tussen neus en lippen door oplost. Voor zo'n trauma moet je aan jaren denken voordat de ergste kantjes er vanaf zijn, en nog heel veel jaren daarna totdat de meeste dysfunctionele gedachten/gedragingen beginnen te verdwijnen.
Er is helaas geen quick fix. Wonden moeten helen, littekens moeten langzaam vervagen.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2018 om 12:31

Romi

Een narcist zal er niet snel voor kiezen zich bijna volledig terug te trekken uit sociale verkeer===

Ja precies, dat was mijn twijfel ook. Maar je hebt andere manieren om een podium te creëren. Mijn vader kan zich best sociaal opstellen. Hij genoot vroeger, voor zover ik het hoorde, van het kantoorleven. Maar we kunnen niet controleren hoe soepel dat allemaal ging. Om eerlijk te zijn denk ik dat hij er gewoon niet mee overweg kon en kan, dat anderen een eigen mening hebben. Dan is het beter om een ivoren toren te creëren, van waaruit je je koninkrijk bestuurt. Dat hij is gaan thuiswerken is, achteraf gezien (zal hij niet zo zien) een érg slechte beslissing geweest voor ons gezinsleven.

Hij kijkt op de meeste mensen neer, voor sommigen heeft hij wel ontzag, tot ze iets doen wat dat ontzag weghaalt. En dat kan vrij snel gebeuren. Als mensen hem langer meemaken dan de kennismaking en de eerste gesprekken, gaat het eigenlijk al mis. Tenzij het mensen zijn die zich naar mijn vader voegen.

Dus als hij al overal en bij iedereen in het centrum van de aandacht zou willen staan, heeft hij weer andere eigenschappen die dat in de weg staat. Het zou ook zomaar kunnen dat angst, het onbekende, sociale onhandigheid soms ook, misschien wel hebben voorkomen dat de narcistische trekken méér kans hebben gekregen. Maar binnen zijn mogelijkheden verlangt hij wel degelijk dat hij het centrum van ieders aandacht is.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2018 om 12:36

Ad Hombre

Ik snap dat je het warm hebt, maar ik heb meer dan 'vaag' nodig

Doenja

Doenja

27-07-2018 om 13:08

nou, als ik dat eens wist

Phryne, je zegt dat ik behoorlijk wat medeleven heb gekregen, maar ik denk dat je niet meer weet dat ik onder een enkele andere nicks de situatie voorafgaand aan mijn scheiding vaak hulp hier heb gezocht. En ook vlak na het huiselijk geweld heb ik ook regelmatig hier gezocht naar hulp en oplossingen. Zonder dat ik daar andere de schuld van kan geven, weet ik nu dat als ik toen gewezen was op narcisme het allemaal heel anders was gelopen. Toch kan ik me ook niet aan de indruk ontrekken dat je vind dat ik maar een beetje zeur. Je laatste vraag snijdt wel hout en vind ik indrukwekkend goed; wat denkt de therapeut nu eigenlijk dat er met mij aan de hand is? Nou, ze weten het niet. Echt waar niet, ze snappen t niet. En die vraag heb ik al bij meerdere therapeuten neergelegd. Ze weten ook niet wat ze moeten doen. En je vind dat het best goed gaat met me omdat ik mijn kinderen zie? Deze zomer zouden ze 3 weken van de 6 bij mij zijn. Zo is dat afgesproken, maar er gaan alsmaar dagen vanaf. Vanmorgen kreeg ik te horen dat er nog maar 2 dagen overblijven deze zomer dat ze bij mij zijn. Iedereen gaat voor, behalve ik. Moeder wordt afgewezen. En dat doet pijn. Niet dat ze hier niks te doen hebben, ik woon tussen de vakantieparken, er zijn legio mensen die hier juist vakantie komen vieren. Ze mogen iedereen meebrengen, ik haal ze op met de auto of van het station. Ik doe alles voor ze, en nog willen ze niet.
Fransien, wat weet je het goed uit te leggen waar ik mee worstel. Als een therapeut dat nu eens zou weten en daarmee aan de slag zou gaan! Misschien dat ik het nog een keer probeer bij een nieuwe therapeut en dan voorlees hoe jij het beschreven hebt. Elke seconde gaat er door mijn gedachte ' wat zie of beleef ik, dat zal wel niet waar zijn, ik moet mezelf zijn en in mezelf geloven, maar dat zei mijn ex ook en daarmee heeft hij mij kapot gemaakt'. Ik kan me nog zo herinneren dat ik mijn mijn wanhoop in mijn huwelijk te horen kreeg dat ik niet ' echt' was, dat ze er zo doorheen prikten. Ik moest mezelf maar eens echt laten zien, en die echte ik die toen naar buiten kwam, daar hebben ze me mee om de oren geslagen. Mijn diepste gevoelens en interesses moest ik delen, dan was ik echt en authentiek, maar die informatie hebben ze gebruikt om mij publiekelijk voor schut te zetten en neer te sabelen. Dit gaat veel verder dan even over je grenzen heen laten gaan.

Doenja

Goed van je dat je hier voor jezelf en anderen opkomt.
Ik had ook zitten denken over het feit dat narcisme hier zo eel ter sprake komt. Nu komt het waarschijnlijk ook wel meer voor dan de meesten denken. Maar het is ook nog zo dat partners van narcisten naar verhouding meer forums bezoeken. Dat lijkt mij tenminste heel aannemelijk. De eenzaamheid, het afgewezen worden, het niet meer kunnen begrijpen van hoe je relatie in elkaar zit en jezelf maakt het delen over dit onderwerp zo ontzettend nodig.

Ik denk dat we er niet zomaar vanuit kun en gaan dat iedereen daar daar maar meteen begrip voor heeft of geen vraagtekens bij stelt. Wel is het zo dat er deskundigen zijn die stellen dat er te weinig kennis van is in Nederland. Het is wel goed om dat in het achterhoofd te houden als je reageert.

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2018 om 13:24

Wat Doenja zegt

Doenja " Heel weinig forumleden snapten waar ik in zat."

Ik vrees dat ook de realiteit is, Doenja. Men snapt het niet. Als je er in zit is het al ingewikkeld om te snappen waar je middenin zit, laat staan voor iemand die het alleen maar hoort. Van mensen die je in je omgeving hebt, vind ik het kwalijker als ze je niet willen geloven, die kennen je, zou je denken.

Phryne, beschadigend gedrag van een partner, vader, moeder zit zo diep in je haarvaten, dat je dat niet zomaar van je af kunt schudden. Fijn dat Doenja nu een beter leven heeft, maar de schade zit er nog, niet alleen in haar hoofd, maar ook in haar leven. En als men je dan ook nog niet wil geloven, is dat helemaal rampzalig. Mijn geluk, wat mijn vader betreft, is dat ik twee zussen heb, die hetzelfde hebben meegemaakt en we daardoor begrip krijgen van elkaar, maar ook de familie begrijpt dat wij niet de gekkies waren binnen ons gezin, maar mijn vader. Zelfs vroegere buren gaven die 'erkenning'. Ze hadden alle begrip voor ons, "maak je maar geen zorgen!". Toen ik dat begrip van familie en buren ontdekte was dat een enorme opluchting en ik denk dat Doenja die opluchting nooit ervaart. Niet in haar familie, niet in haar omgeving en ook niet hier op OO. Er is altijd wel iemand die zich afvraagt of Doenja zich aanstelt of het zich verbeeldt.

#43

Lees het bericht van Romi. Hulpverlening kan er weinig mee. Het recht kan er weinig mee.

"Nu denk ik dat met de signalering niet zoveel mis is, dat soort patronen wordt juist zeer snel (mi te snel) gezien. Alleen, het klopt volledig dat hv er niet veel mee kan. Dat maakt angstig, ook voor hv, en zorgt voor afstand."

http://www.earth-matters.nl/26/9615/spiritualiteit-wetenschap/jeugdbescherming-kleunt-meestal-mis.html
Het boek van Jan Storms.

"Kinderen en beschermende ouders zijn slachtoffer
Mensen die aan psychopathie lijden hebben vaak aanzienlijke manipulatieve vaardigheden, waarmee zij zich in het leven staande houden. De medewerkers van raden voor de kinderbescherming, meldpunten kindermishandeling en voogdijinstellingen hebben niet door dat door de wol geverfde oplichters hen bespelen. Met volle overtuiging gaan ze deze psychisch zieke mensen ‘helpen’ en leveren in talrijke gevallen de kinderen aan hen uit. Wanneer naderhand blijkt dat de mooie façade uit scheuren bestaat, komen jeugdbeschermers niet op hun eerdere mening terug. Fouten worden zelden toegegeven of hersteld. De kinderen en de beschermende ouder zijn dan het slachtoffer, niet alleen van de gestoorde ouder, maar ook van de instanties die zich door de twistzieke ouder op sleeptouw hebben laten nemen."

http://www.sozio.nl/onderzoek-verplichte-psychologische-test-ouders-probleemgezin/1025062
Sprokkereef pakt het op.

"Ouders die verwikkeld zijn in een vechtscheiding waarvan de kinderen de dupe zijn zouden verplicht een psychologische test moeten ondergaan. Dat stelt jeugdzorgbestuurder Dirk Jan Sprokkereef in een interview met NRC Handelsblad.
‘Onderzoek verplichte psychologische test ouders probleemgezin’
Momenteel kan Bureau Jeugdzorg ouders in dergelijke probleemgezinnen niet verplichten zich psychologisch te laten onderzoeken. Daardoor is niet goed vast stellen hoeveel gevaar kinderen in zo’n gezin lopen."

We hebben er geen oplossing voor. En het verplichten van psychologisch onderzoek is ook geen oplossing. Dat is geen wiskunde en je hebt juist de kans dat er een hele nieuwe groep van ouders slachtoffer wordt. De ouders die met een vastgestelde diagnose juist wel hulp hebben gezocht en het juist goed (genoeg) doen voor hun kinderen. Dankzij die hulp. Maar nu, op grond van hun vastgestelde persoonlijkheidsstoornis hun kinderen kwijtraken.

We hebben dan wel gelukkig nog Blijfhuizen al blijft het een noodvoorziening.
Je kunt alles kwijtraken, je werk, je omgeving, je huis, maar ook je kinderen.

Het leven is niet eerlijk. Tot je er zelf in terecht komt heb je meestal geen idee.

Wat we kunnen doen is zo goed mogelijk elkaar steunen. Ik had veel steun aan mijn eigen netwerk. Die er ook niet altijd wat van snapten maar ons wel hielpen.

Romi

Romi

27-07-2018 om 14:27

Doenja

Volgens mij heb ik een hoop van je draadjes mee gekregen, en er ook wel eens in mee geschreven.
(sorry, weet echt niet meer onder welke nick)

Ik heb nooit het gevoel gehad dat je hier afgebrand, of niet erkend werd.
Uiteraard werd, zoals gelukkig in de meeste draadjes hier, de zaak meestal vanuit verschillende invalshoeken benaderd. Iets dat ik juist zo enorm zinnig vind van oo. Wat mij betreft blijft dit zeker zo.

Ik kan me wel vaag herinneren dat ik zelf ook wel wat strijd met je kreeg, wat overigens mijn bedoeling zeker niet was. Volgens mij adviseerde ik je in de buurt van je kinderen te blijven wonen en hen op de eerste plaats te zetten en buiten de strijd. Een advies dat jou boos maakte.
Een advies overigens dat misschien volkomen de plank missloeg, maar hee, dat geldt voor veel adviezen op hier. (maar pik eruit wat voor je werkt)

Hoe dan ook denk ik dat je op de een of andere manier echt teveel verwacht van je omgeving, of dat nu oo, je vrienden, je hulpverlening, 'de autoriteiten', je familie of je kinderen is.
Maar een missie om meer kennis en begrip te kweken lijkt me wel zinnig hoor.

Nog even over hulpverlening.
Hulp verlenen aan een narcist is koorddansen.
Je kunt niets oplossen, alleen maar laveren.
En zelf proberen heel te blijven. Enig idee hoeveel agressie hulpverleners over zich heen krijgen?
Ik heb veel meer collega's met ernstige ptss klachten thuis dan me lief is!
(hier zelf ook ervaring mee, maar meer door heftige suïcides)

Romi

Romi

27-07-2018 om 14:32

Kaaskopje

Ik meen me te herinneren dat jij aangaf dat je vader al heel lang zo goed als geen sociale contacten meer had, behalve met je moeder dan.
Dat volledig terugtrekken uit sociale verkeer gebeurt bij een narcist volgens mij alleen als hij erg depressief of psychotisch raakt.

Doenja

Doenja

27-07-2018 om 16:57

reactie op Romi

Ik kan me je naam niet herinneren, maar geloof het meteen, het zal de nickwissel wel zijn. Je moet je realiseren dat tijdens het huwelijk, en vlak na het huiselijk geweld er hele rake akelige dingen zijn gezegd die meer gingen over dat ik het allemaal wel uitgelokt zou hebben en ik vast niet mijn handen in onschuld zou wassen. Waar jij het over had is de periode daarna pas....
Pas veel later is er hier een ommekeer gemaakt waarin eindelijk duidelijk werd waar ik in zat. Dat neem ik jou niet kwalijk, maar geeft heel duidelijk aan waar de maatschappij in t algemeen mee komt; namelijk heel snel met victim blaming en onbegrip. En oplossing nul komma nul. Jouw advies dat ik in de buurt van de kinderen moest blijven wonen, dat zei iedereen hier en wat ik ook deed niemand geloofde dat ik geen enkel huis of kamertje kon huren. Geen inkomen, viel overal buiten de boot en mijn ex verkocht het huis voor een habbekrats. De rechter gaf daar vrolijk toestemming voor. Dat ik kon wonen waar ik nu woon, dat maakte dat ik geen bezwaar kon maken tegen de verkoop. Bij mijn ouders wonen kon ook, was net zo ver. Dat verhaal heb ik zo vaak moeten vertellen en laatst ook aan een bekende OOL-er in persoon. Pas toen begreep ze dat ik tussen de wal en het schip viel. En blijkbaar heb je dat toen ook niet begrepen. In een ander draadje over een vrouw wiens man met de buurvrouw er vandoor is gegaan wordt hier geroepen dat het volkomen legitiem en logisch is dat ze verder weg gaat wonen, want het aanzicht van de buurvrouw daar kon ze niet tegen. Ik snap haar hoor! Maar hoe wil je in de buurt bij een geweldadige ex blijven wonen die je thuis bedreigt en wiens moeder je zaak kapot maakt? Mijn redding voor mij als persoon is geweest dat ik uit de reikwijdte van mijn ex en zijn moeder ben gaan wonen. Hun acties kunnen me niet meer raken. Dat ik mijn kinderen dan veel minder zie, dat vind ik afschuwelijk. En elke week, lees goed, elke week, sollicteer ik op een functie in mijn oude woonplaats in de hoop dat ik dan daar mijn kinderen weer wat meer kan zien. Wetende dat ik dan weer in t web van de narcist zit en hopeloze ellende over me heen krijg met allerlei pesterijen en treiterijen.
Als ik volgens jou teveel verwacht van mijn omgeving, dan denk ik weer dat ik teveel terug doe naar mijn omgeving. Ik doe dat soort dingen allemaal wel voor mijn vrienden en familie. Daar kijken ook veel mensen van op. En wat je verder schrijft, daarbij krijg ik t idee dat je zelf in de psychische hulpverlening zit of iets dergelijks. Respect voor dat soort mensen! En ik geloof ook achter mekaar dat ze t zwaar hebben. Maar t gaat mij er ook niet om dat de narcisten behandelt moeten worden, want ik weet dat dat vrijwel onmogelijk is. Maar dat de slachtoffers van narcisten hulp nodig hebben. Dat gevoel heb ik dat dat nu niet gebeurt. Het woord narcisme mag ook niet uitgesproken worden, want in een geval was de hulp weer direct afgelopen. Het kan niet dat je daar zoveel schade door hebt ondervonden. Die ontkenning, dat is funest.
Maar omdat hulpverleners een PTSS krijgen, daarom moeten clienten met PTTS klachten niet geholpen worden? (ik chargeer even....)

OokZo

OokZo

27-07-2018 om 17:13

Doenja, hulp

Och Doenja, wat akelig om het allemaal terug te lezen. Ik prijs me gelukkig dat wij na veel zoeken toch een goede therapeut én een goede psychiater troffen. Die psychiater sprak alleen met mijn ex, ik sprak in dezelfde kliniek met een ander (ik was door alle stress in een depressie geraakt, dus ik had een goed excuus). Ik heb een gesprek aangevraag met de psychiater van mijn ex. Die zei dat hij mij zonder toestemming van ex (toen nog mijn man) niet mocht vertellen wat zijn diagnose was. Maar hij gaf mij wel een folder over een cursus voor omstanders van mensen met borderline met de woorden: ik raad je aan deze cursus te volgen. En toen zei hij dat "dat andere" waar ik hem naar had gevraagd (narcisme) ook goed in de richting zat. Zo heeft hij niks gezegd en toch alles gezegd. Ik heb hem gevraagd of ik moest denken aan borderline met narcistische trekken en hij knikte heel overdreven terwijl hij zei: ik mag dat niet zeggen. Ik kan die man achteraf wel zoenen. Hij zag het belang van hulp aan de omstanders. Op die cursus gingen mijn ogen langzamerhand echt open. Ik had dat jou zo enorm gegund, al zoveel jaren geleden...

Cassandra complex

https://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/154408-het-cassandra-effect-wat-is-dat-eigenlijk.html

Naast het feit dat ook hulpverleners zich bedreigd kunnen voelen door een client, waarmee er wel gezien wordt dat zaken niet in orde zijn, maar men kan er niets mee.

Kunnen partners die dit melden ook gewoon niet geloofd worden omdat de partner met de stoornis (niet alleen bij autisme) zich naar de buitenwereld zo aangepast en soms zelfs bijzonder goed gedraagt.

Die vaardigheden hebben ze zichzelf aangeleerd om zelf te overleven en te veroveren wat hen niet vanzelfsprekend toevalt maar wat ze wel menen nodig te hebben.

Oppervlakkig gezien extra goede sociale presentatie en thuis extra slecht gedrag als het masker afgaat en de energie op is.

https://en.wikipedia.org/wiki/Cassandra_(metaphor)

"Cassandra was left with the knowledge of future events, but could neither alter these events nor convince others of the validity of her predictions."

Als hulpverleners het wel zien maar er niet iets mee kunnen

dan zou het je als partner zo goed kunnen doen als ze dat benoemen. Ik was gisteren met mijn man bij een hulpverlener (van de ggz). Ik had het idee dat ze heel erg aan het zoeken was wat met er met mij was. Mijn man vertoonde af en toe echt gedrag dat niiet normaal was. Hij bleef bijvoorbeeld volhouden dat iemand als ik een kop had en geen hoofd. Maar haar aandacht ging daar niet heen. Het ging erom of ik niet iets dubbels had, of ik wel besefte dat mijn man het niet meer zag zitten met mij, waarom ik hem uitlokte om iets vervelends te zeggen, of ik niet moest vragen wat ik zou moeten veranderen aan mijn gedrag als mijn man zich weer eens in stilzwijgen hulde. Het speelt de hele tijd door mijn hoofd. En het is een aardige en volgens mij best wijze vrouw. Eigenlijk wil ik zo graag dat ik haar een volgende keer (dan komen we afzonderlijk) haar op een geschikte manier hiermee te confronteren. Maar het kan ook juist weer beter zijn om dat niet te doen.

Romi

Romi

27-07-2018 om 23:48

Laveren

Als hulpverlener kun je natuurlijk wel iets betekenen voor een narcist.
Heel veel zelfs.
(en daarmee dus indirect ook voor zijn omgeving!!)

Alleen, dan kom je dus bij dat laveren uit.
Dus, bijv de scherpe toppen aftoppen, een depressie verkorten of verminderen, extreem gedrag voorkomen.
Dat kan allemaal niet zonder een vertrouwensband. Zonder vertrouwensband kun je niks.

Die vertrouwensband krijg je met een narcist, heel grofweg gezegd, alleen maar door het spel mee te spelen. Dus de narcist het gevoel te geven dat zijn manipulaties lukken. Vooral door zijn ego te strelen, daar komt het op neer.
Iets anders is er vaak niet. Doe je dat niet, raak je de narcist kwijt. Waar weer niemand mee geholpen is.

De omgeving wordt al helemaal niet geholpen.
Zo zit ons systeem gewoon ook niet in elkaar.
Wil je als partner van hulp, dan moet je zelf hulp inschakelen.
(maar nogmaals, ik denk dat invloed van reguliere hulp dus #wel# helpt, en voor omgeving juist belangrijk is. Maar een ernstige persoonlijkheidsstoornis is niet te behandelen in die zin dat de stoornis verdwijnt. Of dat omgeving geen last meer heeft. Er is maar 1 oplossing voor die last, scheiden.

Doenja

Doenja

28-07-2018 om 09:17

Romi

Wat ik bedoel is wat je als hulpverlener kunt doen voor het slachtoffer vd narcist. De tijd is voorbij dat hulp aan de narcist ook voor mij gaat helpen. Niet dat hij en zij zich laten helpen. Want met hun is niks mis. Ik merk bij de hulpverleners die ik heb meegemaakt dat ze niks kunnen met narcisme en ook niet met de gevolgen. Meer dan; “get over it, en je weet zelf toch ook wel dat wat je hebt meegemaakt niet normaal is” komen ze niet. Maar zoals Fransien al zei; die paadjes zijn zo ingesleten, die raak ik maar niet kwijt. En de gevolgen van het narcisme blijven: wat me is afgenomen ben ik kwijt. En ondanks alle bemoedigende woorden dat het beter wordt ten spijt; na 5 jaar is er nog niks veranderd. Er gaat alleen maar meer af.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.