Relaties Relaties

Relaties

moedeloos

moedeloos

09-06-2016 om 13:25

waar wrikt t eigenlijk?


MH

MH

29-07-2018 om 14:49

Nee

Om met de deur in huis te vallen ...nee...De situatie maakt mij niet gelukkig...Ik ben niet gelukkig met de situatie. ..tegelijk doet mijn partner wel van alles voor mij en staat hij mij ter zijde . Ben in feb behoorlijk ziek geworden plots. En toen was hij er voor mij in mijn huis.
Dus dat maakt t voor mij juist lastig om de boel op de spits te drijven wat betreft zoon uit huis.

Ik heb hem een paar maanden geleden op de man af gevraagd of hij überhaupt met mij wil samen wonen. Ja dat wilde hij. Dat kun je wel stellen zei ik maar ik heb er weinig vertrouwen in was mijn reactie. Waarop hij weer teleurgesteld was en een mineur stemming had. Omdat hij zn zoon niet op straat wil zetten maar eerst een baan met genoeg inkomen moet hebben voordat hij een fatsoenlijke woning kan vinden.

Even een vraag aan jou/jullie ...Hoe kijken jullie hier tegen aan.

Mijn zoon is op zn 18de op zichzelf gaan wonen in een studenten flat. Hij heeft stufi gehad en nu leent hij. Ondertussen heeft hij een schuld opgebouwd van duizenden euros. Mijn partner heeft hem nergens in gefinancierd. Dat heb ik gedaan.

Wat betreft zijn eigen zoon vindt mijn partner dat 1200 euro netto niet voldoende inkomsten is om een woning te huren of te kopen.

Ik vraag dit omdat hij in mijn beleving onderscheid maakt in hèt welzijn en welvaart van beide kinderen. En dat hij niet wilt dat zn zoon zelfstandig gaat wonen. Toen ik hem daarmee confronteerde was hij beledigd boos en vond hij mn gedachten gang raar.

Is dat zo?

Angela67

Angela67

29-07-2018 om 14:59

Waarom

Vind je dat jouw partner iets van/voor jouw zoon moet vinden/doen/betalen? Is totaal irrelevant tenzij jij jaloers bent.

Je houdt vast aan verschillen (in gedrag, mening,etc) ipv te genieten van overeenkomsten tussen jullie als partners. Kort gezegd: als je het niet eens bent met hem maar je blijft, dan accepteer je daarmee bepaalde zaken. Het heeft dus ook geen zin om hem te 'confronteren' met de verschillen want als jullie het met elkaar eens waren was dat al duidelijk geworden.

Het feit dat hij voor jou gezorgd heeft in die tijd zegt niets over wat je als ouder voor je kind wel of niet doet.

Hou dingen dus gescheiden van elkaar en geniet van elkaars gezelschap in het leven als je dat kunt. Maar het is niet zijn levenstaak op aarde om jou gelukkig te maken. Daar ben je zelf Verantwoordelijk voor.

Gr Angela

Op scherp

Ik snap dat je probeert met zo'n vergelijking je partner te overtuigen.
Maar sowieso is het een kwetsbaar verhaal. Een ouder kiest voor zijn/haar kinderen. En een student die leent is niet te vergelijken met iemand met een laag inkomen of een uitkering. Bovendien ook met een vriendin en een kind.

Vader ziet dit niet als een mogelijkheid voor dit gezin en dat kun je hem echt niet kwalijk nemen. En dat doe je wel op deze manier. Daar kunnen diverse redenen voor zijn, ook redenen die hij niet goed kan of wil benoemen naar jou toe.

Je vraagt hem steeds om te kiezen. En ik snap dat maar op deze manier blijft dat moeilijk en een pijnpunt en een punt dat jullie uit elkaar drijft.

Ik vind het wel heel erg sneu voor jullie. Ik ken inmiddels diverse ouderen waar de kinderen, soms met gezin, bij in wonen. En dat is echt niet altijd fijn, maar een noodoplossing om diverse redenen.

Bal terug kaatsen

Door over het verschil tussen je zoon en zijn zoon te beginnen, kan zijn zoon de bal hard terug kaatsen; hij kan roepen dat je zoon dan bij zijn eigen vader kan aankloppen.
Of dit idd mogelijk is, of juist niet, is dan niet zijn probleem. Wel een pijnlijke methode om zijn vader te wijzen op die bloedband tussen hen. Door over het verschil te beginnen, creëer je onrust.

Heeft de financiële bijdrage van je vriend aan zijn zoon ook impact op de mogelijkheid van het huren/kopen van een leuke flat, is dat het zere punt?
Dat kan zijn zoon ook tegen je gebruiken; als hij roept dat je egocentrisch bent omdat je een flatje hebt, een baan, een relatie etc.
Zo geef je hem munitie.

MH

MH

29-07-2018 om 18:33

Als ik zo iets over

Moet doen. Dan had ik deze situatie niet zo lang door laten gaan. Had ik eerder zaken besproken. Had ik eerder gevraagd wat de bedoeling was van dit samen gesteld gezin.

We hadden beiden de overtuiging vanaf t begin om samen te wonen als de kinderen uit huis zouden zijn. We hadden beiden de overrtuiging voor elkaar klaar te staan.

Jaloers? Nee ben ik niet eigenlijk. Als achteraf blijkt dat hij anders omgaat met de dingen dan steekt t wel. En mischien had ik geheel andere verwachtingen dan hij. En we hebben inderdaad sommige dingen niet uitgesproken of besproken dat is van de afgelopen drie jaar nu sinds ik voel dat stiefzoon zich anders is gaan opstellen.

We hadden geen leeftijd afgesproken dat kinderen uit huis moesten of geen financiële afspraken gemaakt. We hielden van elkaar en gingen latten vanwege de thuiswonende kinderen. Wel met de gedachte dat we samrn zouden komen.

En de tijd dringt..Net zoals t biologische klokje van een vrouw die zwanger moet worden. ...ik ben al 57...Zo meteen overkomt mij iets en dan is er een onvervuld wens gebleven. .

Beetje sentimenteel misschien
Ik voel mij een beetje bedrogen. Voor de gek gehouden. Dat is t eerder.

Angela67

Angela67

29-07-2018 om 18:38

En dat gaat gewoon door, als je zelf niet handelt

Want ook vorig jaar koos je voor de 'veilige' oplossing: hem zeggen wat je ervan vond en dan maar hopen dat hij zou veranderen. Jij bent al jaren aan zet. Waarom zou hij veranderen als jij ook niet verandert? Je leeft in afwachting van iets. Life is what happens when you're making plans.
Gr Angela

MH

MH

29-07-2018 om 18:44

Wat

Zou ik dan kunnen doen?

Zijn huis verkopen en de mjne opzeggen aan de orde geweest en samen iets nieuws kopen.. Huis zoeken doe je samen en niet alleen was zijn reactie toen ik aangaf dat ik ook kan zoeken als jij geen tijd hebt.

Hij betrekt mij als "familie lid" naar zijn kinderen en familie. Hij schept ook verwachtingen naar mij toe of niet?

Geef eens concreet aan Angela...waarin zou ik nog meer kunnen veranderen? Ik zie t echt niet in

Betrekken

"Hij betrekt mij als "familie lid" naar zijn kinderen en familie. Hij schept ook verwachtingen naar mij toe of niet?"

Er is 'betrekken' en 'betrekken'. De vraag is of je dan nog in vrijheid kunt beslissen?
Zijn vraag is een vraag naar overleg en gezamenlijke besluiten. Jou vraag is veel dwingender en geen overleg. En je neemt je partner steeds kwalijk dat hij voor zijn zoon kiest ook al is dat voor hem onvermijdelijk en wil hij helemaal niet kiezen. Hij wordt door jou voor de keus gezet.

Waarom doe je dat?
Als ik zo'n partner had had de relatie geen lang leven. Niemand komt tussen mij en mijn kinderen. En als je met mij omgaat zul je ook een redelijke verhouding tot mijn kinderen weten op te brengen, zelfstandig, en niet door mijn tussenkomst.
En als dat niet gaat is de relatie geen lang leven beschoren.

Helaas.

Onvoorwaardelijk

Kies uiteindelijk onvoorwaardelijk voor jezelf. Een ander doet dat niet, ook niet een partner. Hopelijk hebben je ouders dat ooit voor je gedaan.

De enige die onvoorwaardelijk voor jezelf kiest ben je zelf.

Zeemeeuw

Zeemeeuw

29-07-2018 om 19:34

Maar

Het is toch niet logisch om te verwachten dat je vriend zijn zoon vraagt het huis uit te gaan als hij dat zelf niet wil?
Het lijkt wel alsof je suggereert dat je vriend zn zoon t huis uit moet omdat jouw zoon dat als vanaf zijn achttiende is? Je haalt er allemaal dingen bij over geld lenen en verdienen maar iedere ouder mag toch voor zichzelf bepalen wanneer en hoe (en of) hij zijn kinderen vraagt t huis uit te gaan? Daar heb je als ‘vriendin van’ niets in te zeggen. Ja, misschien als je al jaren samen bent en het kind hebt mede groot gebracht en je mede eigenaar bent van het huis enzo, dan praat je wellicht mee, maar in jouw situatie, nèh. Dan zit ik ook meer op AnneJ haar lijn.

En misschien heeft je vriend gewoon minder haast met dat samenwonen?

Angela67

Angela67

29-07-2018 om 19:59

Ava

Accepteren
Veranderen
Afscheid nemen

Accepteren is blijven en allerlei zaken écht accepteren. Dus voor jezelf benoemen wat je gaat accepteren en niet met hem dat bespreken.

Veranderen: waar zit mogelijk nog wel speelruimte? Waar kun jij jezelf veranderen?

Afscheid nemen: eerlijk gezegd denk ik niet dat je nu gaat krijgen van hem wat je wilt. Misschien wel bij een nieuwe liefde, omdat je nu beter weet wat je wel en niet accepteert en zelf te bieden hebt. Dus eigenlijk is de vraag: waarom blijf je?

Gr Angela

MH

MH

29-07-2018 om 22:52

Ava

Worsteling geruime tijd inderdaad.

Zonder kinderen/gezin perikelen hebben we het goed samen/kunnen we het goed vinden samen.
Zonde van de investering anderzijds als we afscheid zouden moeten nemen.

Linnet

Linnet

29-07-2018 om 23:16

andere verwachtingen

Jij: "We hadden beiden de overtuiging vanaf t begin om samen te wonen als de kinderen uit huis zouden zijn. We hadden beiden de overrtuiging voor elkaar klaar te staan.

[...]. Als achteraf blijkt dat hij anders omgaat met de dingen dan steekt t wel. En mischien had ik geheel andere verwachtingen dan hij. En we hebben inderdaad sommige dingen niet uitgesproken of besproken [...]
We hadden geen leeftijd afgesproken dat kinderen uit huis moesten.."

En je voelt je bedrogen, voor de gek gehouden.

Waarom dan toch?

Jullie zouden gaan samenwonen als de kinderen (allebei) uit huis waren. Zijn kind is nog niet uit huis, dus tja, nog niet samenwonen. Dan houdt je vriend zich toch aan de afspraak? Hoezo voel je je dan bedrogen?

Kan het zijn dat jouw verwachtingen waren dat zijn zoon al veeeeel eerder uit huis zou zijn? Gezien het feit dat jouw zoon met 18 al uit huis ging geen rare gedachte. Ik vind persoonlijk 30 ook erg oud om nog thuis te wonen, maar dat is niet relevant. Het gaat erom dat jij verwachtte dat het veel eerder zou gebeuren. Misschien dacht je vriend dat ook. Maar nu zoon nog steeds thuis woont en het kennelijk financieel het niet ruim heeft wil hij hem niet uit huis gooien, dus - consequentie - kunnen jullie niet samenwonen. Misschien baalt je vriend er ook van, zou hij liever met jou gaan samenwonen, maar zijn zoon gaat toch voor.

Ik zou er rekening mee houden dat het nog jaren kan duren voordat zoon met vriendin uit huis gaat , of misschien wel nooit, weet jij veel?

Vraag je af of je nog jaren op deze manier verder wil.

Als je heel ongelukkig wordt van de gedachte dat het misschien nooit gaat gebeuren, dan moet je je afvragen of je ermee verder wil.

Je kunt ook aan je vriend aangeven dat je het je anders had voorgesteld, niet had verwacht dat hij met zijn 30e nog thuis woonde. En hoe je vriend er nu tegenaan kijkt. Of het wat hem betreft nog 5 of 10 jaar of langer kan duren of dat hij een bepaalde maximale duur in gedachten heeft. En of hij dus zelf binnen x periode echt wil gaan samenwonen. Dan maak je het concreet. Dwing hem niet, maar vraag het open of hij ideeën heeft. Misschien wil je er dan nog op wachten? Maar dan krijg je nu in elk geval een heldere verwachting (geen garantie.....).

En tot zoon uit huis is, zorg dat jullie zoveel mogelijk bij jou zitten, zodat je zoveel mogelijk, zonder zoon en gezin, bij jou samenwonen.

MH

MH

30-07-2018 om 00:06

Linnet

Een aantal punten die jij aankaart hebben we besproken.

Zoon is inmiddels 34 jaar. Toen wij elkaar leerden kennen was zoon net 20. Partner was net een jaar gescheiden. Ik was niet de aanleiding van de scheiding hoor .. Zoon had moeite met school concentratie en scheiding. En partner moest ook scheiding verwerken.

Ik heb daarin ruimte gegeven en zelf ruimte genomen om te wennen aan het latten. Alles ging soepeltjes tussen ons vieren. Vakanties met zn vieren, weekendjes samen enz

De problemen zijn begonnen sinds mijn zoon niet meer de weekenden meeging. We waren dan met zn drieën en vanaf dat moment heb ik verandering bij stiefzoon gezien jegens mij. En de vervelende "dingetjes " Namen toe mede door komst van zijn vriendin.

Mijn partner vindt nu ook dat het tijd wordt dat zoon op zich zelf moet gaan wonen en dat het een ongezonde relatie wordt. Zeer zeker omdat zoon een gezinsleven wil met zijn vriendin. (Vriendin woont ook nog in bij haar eigen ouders).

Partner heeft t over een beter inkomen voor zoon dan komt huis vanzelf. Maar ja wat is beter inkomen? 1200 euro vindt partner te weinig voor een huurhuis. Dus zoon gaat niet actief op zoek naar.. partner merkt ook dat zoon niet actief bezig is om iets te vinden. Zoon wacht antwoord af van Vriendin of zij wil samenwonen met hem

Ja waarom ik mij bedrogen voel? Als ik geweten had dat dit zo lang zou duren en als partner had gezegd dat zoon tot zn 40ste bij wijze van thuis kon wonen was ik wellicht niet begonnen aan de relatie.

Ik had hooguit 5 jaar hiervoor gevoelsmatig uitgetrokken totdat stiefzoon ook t huis uit zou zijn en dat wij konden samen wonen . ..Het zijn er 14 geworden...en misschien komen er nog 14 bij.

Zoon is nu met vriendin en dochter op vakantie. Mijn partner vroeg of ik bij hem twee weken thuis kwam slapen tijdens de afwezigheid. Heb ik afgehouden. Ik had er niet zo veel zin in.

Angela67

Angela67

30-07-2018 om 00:30

Te makkelijk

Je blijft maar vasthouden aan wat je 14 jr geleden wilde. Het leven is nu, niet toen en niet pas als die zoon t huis uit is. Hou je van die man? Geniet er dan van en maak niet zulke problemen van hoe anderen jou misschien zien. Denk je dat je pas gelukkig bent als je fulltime samenwoont, zoek dan een ander. Maar je neemt altijd jezelf mee.

Gr Angela

Zeemeeuw

Zeemeeuw

30-07-2018 om 00:57

Huh?

‘Zoon is nu met vriendin en dochter op vakantie. Mijn partner vroeg of ik bij hem twee weken thuis kwam slapen tijdens de afwezigheid. Heb ik afgehouden. Ik had er niet zo veel zin in’

Speelt er niet meer dan alleen dat de zoon van je vriend je dwarsboomt met samenwonen? Want als dat het enige was dat zou spelen had ik gedacht dat je allang bij hem op de stoep gestaan had als die jongen op vakantie gaaf. Al is t maar twee weken, je kunt wel lekker fulltime bij elkaar zijn. En dat is wat je wilt toch?

MH

MH

30-07-2018 om 14:32

Wat ik wilde

Inderdaad zeemeeuw. Wilde ik.
Ik ga van heel meegaand nu naar zelf behoud.

Uiteindelijk moet ik na twee weken weer gaan schikken. Wennen aan het alleen zijn, alles weer alleen doen. Dus daar heb ik geen zin meer in.

Vanwege mijn werk draai ik vroege diensten waar ik om twee of drie uur wakker moet worden. Zijn zoon ervaart dat als overlast waardoor ik niet bij hem kan slapen. Qua afstand naar mijn werkplek ligt zijn huis gunstig.
Hierin schik ik mij ook.

Ben een beetje klaar met schikken denk ik.

juf Ank

juf Ank

30-07-2018 om 14:58

Je bent ook wel een eindeloze twijfelkont lijkt me, als ik het zo zeggen mag. En heel positief ben je ook niet. Kunnen jullie niet iets bedenken op het gebied van een woningruil? Zij tegen een huurbedrag in jouw huis en jij lekker samenwonen met je vriend?

Ja, of andersom

Ik zou me ook echt niet fijn voelen in een huis waarvan de bewoners mij niet accepteren. Ook niet in hun afwezigheid.

Het zijn allemaal noodgrepen. Maar waarom komt je partner niet bij jou wonen? Tegen een kleine bijdrage want hij houdt ook nog het gezin van zijn zoon financieel overeind.

Of is dat ook te confronterend? Dan is het wel duidelijk jou huis maar je woont wel samen.

MH

MH

30-07-2018 om 20:16

...

Twijfelkont...😂😂😂 en ook grote mond maar een klein hartje.

Ik geef hem en zijn familie het voordeel van de twijfel Dacht ik. Daardoor ben ik in de knel komen te zitten en daardoor kan ik sommige zaken lastig terug draaien/ moeilijk loslaten.

Ik heb mij "getrouwd" gevoeld in gemeenschap van goederen en ik heb mij daardoor rechten toegeëigend die ik niet heb /niet had / die partner wellicht niet wil (de) geven. Daarbij ben ik ook als "familielid" gaan optreden, terwijl partner misschien mij alleen maar als partner die plek had willen geven.

Ipv zaken met elkaar te bespreken hebben wij beiden aannames gedaan van zaken, in en door ons gedrag.

En nu is t een lastig karwei om weer helemaal los te komen en opnieuw de grenzen te bepalen

Phryne Fisher

Phryne Fisher

30-07-2018 om 22:18

In zo’n geval

Wij willen ook gaan samenwonen als de kinderen uit huis zijn. Als dat tzt allemaal te lang duurt ga ik zelf wel. Dan blijf ik de hypotheek betalen en ga gewoon bij mijn vriend wonen. Dat is in elk geval ruim voordat de jongste 30 is

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.