Relatie perikelen & burn out
Hallo daar,
Graag start ik een gesprek met jullie.. ik worstel met mijn relatie en mijn gevoel..
Een korte situatie schets- ik ben 35 jaar, moeder van 2 kids van 3,5 en net 1 jaar. mijn partner/ man en ik kennen elkaar nu zo n 15 jaar- eerst vanuit contact met vrienden, en later als koppel
..
We zijn nu een goede 7 jaar echt samen, en hebben onZe highs en lows gehad zoals iedereen..
Ik heb een vorige relatie van 9 jaar gehad,waar we veel lol hadden weinig emotionele verdieping en nooit ruzie.
Nu weet en ervaar ik dat het anders kan
Met mijn. Huidige partner als het ware hoge pieken en ook alen door soms echtfinke ruzies.
Even concreet schets ik:
Vanavond met de kids uiteten geweest met schoonbroer en schoonzus- fijne mensen waar we een veilig gevoel bij hebben en ook heerlijk gegeten. Gewoon geen nonsens en toch gewoon goede gesprek en gehoord worden, gewoon zoals het fijn is met anderen. Ze zijn kinderloos en net een kleine 2 jaar samen.
Kortom: gezellige avond gehad- thuis met kids en eenmaal thuis wat meer bij mezelf en merk ik dat ik wat stiller wordt van binnen. Ik ga bij mezelf na; wat is er en merk dat het contact wat hun hebben iets raakt bij mij- een gemis in mijn relatie nu. Ik zie ons op dit moment als een heel hard werkend stel (wat ook zo is met een groter huis,2 jonge kids en ik voor mezelf begonnen afgelopen jaar).
Ik vind het belangrijk aandacht te hebben voor elkaar en dat zit m in kleine dingen - elkaar een keer masseren als we daar zin in hebben- een knuffel op zn tijd- oprechte liefdevolle aandacht.
En- er zijn voor elkaar-.
Mijn partner zit si ds enkele maanden in een burn-out wat vooor hem heftig is- en ook hard werken is samen en n stempel/ uitdaging geeft op onze relatie. Do good so far- dat is wat t is nu en met name ook soms laagdrempelig en met voetjes opende grond. Ik ben open en heb gisteren nog aangegeven: schat fuck die burn-out en fuck Mn bedrijf/werk: even ‘ons-tijd’. Gehad over iets samen te gaan doen weer binnekort. So far so good..
Ik bemerk dus een stiller gevoel bij mij, en ga na waar t door komt. Ik merk dat de liefdevolle relatie van Mn schoonzus en hoe hun met elkaar omgaan me triggert- gewoon als stevig koppel wat elkaar liefheeft en kijk naar ons- waar ik 2 hard werkende mensen zie en het wel ‘oke’ Gaat. Daarnaast afgelopen maandag evht een grensoverschrijdende ruzie gehad waarin we naar elkaar hebben geschreeuwd en ook de kids erbij waren.
Vriendlief vraagt aan me tijdens tanden poetsen wat er is- ik kijk m aan en zeg hmm ben wat stil ik vertel t zo wel in bed...
In bed n knuffel en vraagt hoe is t met jou?
Hierop geef ik me ‘bloot’ en geef aan wat ik bij mezelf heb ontdekt, verder zonder oordeel maar dat dat is wat ik f zag..
Ik zie de afstand in zn ogen komen- en vervolgens n heel gesprek dat t zo jammer is dat hij de hele week te horen krijgt dat onze relatie zogezegd niet goed is. Dat hij dat jammer vindt want onze relatie is gewoon goed. Daarnaast wordt hij er n btj kwaad om. Ook heeft hij als reden dat onze schoonbroer en zus gewoon nog erg verliefd zijn op elkaar en geen kids hebben. Ikbijf rustig en geef aan dat ik verder ook geen oordeel heb en me nu enkel even kwetsbaar opstel en dat ik onze relatie erg fijn vindt waarbij ik samen verdiepen en elkaars gevoelens horen juist die verdieping geeft. Ik geef aan dat ik het fijn vind als hij nog even wil luisteren, een arm om elkaar heen en thats iT.
Hij vindt dit soort dingen erg moeilijk en benoemt nogmaals dat hij vindt dat onze relatie gewoon helemaal prima is.
Ik merkte dat ik op slot ging en tegelijk zei: ok..en hetverbij wilde laten (gevoel was; nou ik ben hier uitgepoept en weer verder)
Ook aangegeven dat hij door mijn gevoel een grens overgaat- hij vroeg waarin dan?
Ik heb hierover al vaker een gesprek gehad- meestal draaiboek dan bij en gaan we weer door..
Ik voel iets anders, namelijk dat je dit soort dingen soms gewoons met elkaar mag delen end at dat ok mag zijn en misschien zelfs verdiepend kan werken.
Ok nou een lang verhaal- hoe hiermee om te gaan? En is dit ok?
Ik weet t soms niet.. of heb ik evht hele ireeele verwachtingen? Daarnaast nerknik dat ik die ingewikkelde ‘geraakte’ gesprekken zo beu ben dat ik dit sooort dingen niet eens bespreekbaar meer wil maken maar daarmee verlies ik wel n kern namelijk soms elkaar gewoon horen en er ZIJN voor elkaar. En verder niet te ingewikkeld en ook lol maken..
Liefs!
Appels met peren
Wat ik zo vluchtig lees is dat je jouw lange relatie met kinderen en n man die er doorheen zit vergelijkt met een korte relatie waar geen kinderen of burn out aan te pas komen. Je vergelijkt appels met peren! Het zijn tropenjaren met kinderen en natuurlijk wil je er zijn voor elkaar en je relatie verdiepen maar dat zit er even niet in. Ok is het beste wat je nu kunt bereiken. En wil je er wat aan doen; geef die massage, neem tijd voor elkaar maar wordt niet boos dat het niet zo is als je ideaal plaatje. Fuck die burn out gaat niet werken. Als je dat aan en uit zou kunnen zetten dan wist ik het wel; altijd uit!
Verkijk je niet op de buitenkant van een relatie. Ook zij kunnen moeilijke momenten hebben...
tja
Een vriendin van zei vroeger altijd "ach, mannen hebben een hele andere norm van hoe goed een relatie is. Het is bij hun meer: "vrouwtje boos= relatie slecht, vrouwtje vrolijk=relatie goed". Wat ik maar wil zeggen: praat er niet te veel over en begin zelf een massage, vlei je tegen hem aan, ga samen douchen. Voor de rest eens met Doenja: dit zijn tropenjaren, verwacht niet te veel in relationeel opzicht, het gaande houden is al voldoende
Liev 35
Ten eerste denk ik dat je jezelf en je relatie te kort doet door jezelf te vergelijken met anderen. het is zeker zo dat het hebben van kinderen nu eenmaal heel veel spanningen meegeeft in het dagelijks leven, naast de enorme liefdevolle/emotionele ervaring en verdieding die het jezelf en je relatie geeft.
Ten tweede: besef je dat jullie geheid veel minder ontspannen bij het hele etentje zaten puur omdat je op dat moment ook de verantwoording hebt over 2 jonge kinderen die je moet zien te begeleiden door de avond heen, die aandacht en hulp van jullie vragen?
Ten derde: Fuck die burnout? Echt BurnOut is niet iets wat je even uitzet:' Nu even niet' . Zo werkt het gewoon niet. Goed dat jij je eigen bedrijf/werk even 'uitzet' en je concentreert op ontspannen zijn, maar dat is echt heel wat anders dan iemand met een burnout verzoeken dat even 'te vergeten' of wat je dan ook precies met fuck bedoelt.
Het is dan ook logisch dat je vriend niet zo relaxed kan reageren op jouw negatieve gedachtes over de relatie die je met hem deelde. Wat dat betreft kan het handig zijn om in dit opzicht echt even te proberen meer op hem te concentreren en hem even uit de wind te houden met ingewikkelde gedachtespinsels.
Wat een hoop verwachtingen
Ik laat de kinderen even achterwege..
Want ook zonder kinderen, kunnen grote veranderingen en daarbij grote verwachtingen anders uit pakken. Jullie hebben een nieuw huis, je bent net voor jezelf begonnen. Allemaal veranderingen waarvoor je hard je best doet om er een succes van te maken.
Je zegt dat je man dealt met een burn-out, heb jezelf ook geen opkomende burn-out?
Is er in jullie drukke leven financieel ruimte voor een dagje minder werken of een andere vorm van tijdsbesteding?
Jaloezie kan er flink inhakken; ik ben best jaloers geweest op ouders met kinderen waarbij de basisschool van het leie dakje ging. Als ik later hoorde dat sommige kinderen weer last hadden van glutenallergie, hielp dit mij relativeren.
Ik weet dat er ook mensen bestaan die jaloezie op mijn bestaan, die te maken hebben met geldzorgen of medische komplicaties. Zoals het gras aan de overkant niet groener is.
Kijk naar wat je wel kan doen, om je onrust aan te pakken. En wacht tot je man dit voor je oppakt; hij heeft nu zo zijn eigen hobbels.
Helemaal gelijk
Hallo,
Jullie reacties zijn betrokken en er zit overal waarheid in! Dank jullie daarvoor. Gaf en geeft mij wel even pootjes op de vloer.. en wat ik daarnaast ook merk is dat in/rondom menstruatie mijn wereld anders kleurt - zo niet zwart wit. Vandaag beleving weer helemaal anders- en ja- ik heb n leven waar menigeen jaloers op is..
Dus niet zo zeiken - zeg ik nu
De ‘fuck the burn-out is geen commando naar Mn partner want heb zelf in dat schuitje gezeten en ja daar zit ook Mn valkuil.. niet te hard rennen - het omarmen. Wat ik er wel mee bedoel is ondanks de situatie onze geniet momentje spalken met de kids en zonder. En dat doen we en als t niet kan is dat ook zo- een arm om iemand heen een knuffel is ook en moment voor elkaar..
Dus alles is ook wel relatief.. het heeft met name te maken met hoe het in mijn hoofd dan heel ‘groot’ kan worden - die burn-out.
Ik mag mezelf kn de spiegel kijken. Thanx voor jullie comments so far..
Sleep well
@flanagan
Flanagan; wat bedoel je met ‘andere vorm van tijdsbesteding?’
Even open minded
Andere vom
Eens besloot een hardwerkende manager binnen en groot bedrijf een dag minder te gaan werken omdat hij voelde dat hij tegen een burn-out ging aanlopen. Die vrije dag gebruikte hij om een groep gehandicapte kinderen tijdens paardrijles te assisteren. Dit gaf hem zoveel voldoening dat dit hem ook rust gaf.
Een tijd later liep ik zelf vast. Ik kon in therapie maar ik was bewust van het feit dat een therapeut niet bij je thuis komt en het moet doen met de info die ze krijgt. Zo moet een therapeut het ook doen met een ingekleurd beeld. Niet alleen een beeld van de patiënt maar ook met het beeld wat betrokkenen schetsen. Het nadeel voor een therapeut is dat ze niet erbij is wanneer het fout gaat en het moet doen met de achteraf berichten.
(Vroeger ging mijn moeder een tijd alleen naar een therapeut; er veranderde niets aan de thuissituatie. Ze kon daar alleen één keer per week haar ei kwijt. En weer een fijne rekening op de deurmat.)
Zodoende geloof ik dat onrust wel kan verminderen, maar dan heeft degene vooral bij zichzelf te rade te gaan waar diegene iets kan veranderen aan de situatie of hoe diegene zelf meer kan loskomen van de beklemmingen. Ik ben ipv therapie, gaan werken als vrijwilliger bij ouderen mensen, mensen waar ik in normale leven nog niet zo dagelijks mee bezig was. Net als die manager. Ik koos bewust voor een groepsactiviteit, dat werkt voor mij als een ontspannende sociale bezigheid. Het doet de batterij opladen.
Maar er zijn ook mensen die kiezen voor een sessie Pilatus in de sportschool. Kijk waar je baat bij hebt.
#5 woordje weg in laatste regel
‘Kijk naar wat je wel kan doen, om je onrust aan te pakken. En wacht =niet= tot je man dit voor je oppakt; hij heeft nu zo zijn eigen hobbels.
Maar @Liev35, je hebt zelf al goed bezig; zo te lezen niet nodig om iets extra’s te ondernemen om zo rust te bereiken.
@flanagan
Klopt Flanagan
Mooi hoe je het omschrijft..
En ja het opent mijn ogen.. of zet me aan het denken- ook van die vrijwlligersactiviteit
Ik heb afgelopen periode veel gewerkt , waar ik ook energie van krijg (heel veel verschil met mijn vorige baan). Mn partner zegt ook: zo mooi om jiu te zien opbloeien weer.
Maar: wat je zegt- ik weet dat de onrust in mij een energievreter is dus dat is een goede graadmeter.
Dus.. het antwoord heb ik al: wat mijnheer rust en ontspanning geeft is MEER bij de kids thuis zijn, er ECHT kunnen zijn. Heb ik afgelopen 3/4 jaar heel erg gemist.
Zat op een spoor en zit er nu ook op zo van: er is werk genoeg we willen ons huis verbouwen dus werk gewoon f lekker dagje extra. Heb ik afgelopen 4 mnd ook gedaan en was/had dan n nacht voor mezelf. Ook fijn.. en pakte dan dus mijn o tspanning: in de natuur zijn, een les yoga of naar sauna. Afgelopen wknd n wknd weggeweest met mezelf.. de ruimte is ee thuis gelukkig weer n btj
Dus.. ja- ik ga er in ieder geval eens goed over nadenken hoe ik mijn leven wil indelen.. begin bij mezelf
Afgelopen periode ben ik te veel weggeweest en dat geeft me innrerlink onrust voor thuis/ kids en ga dat weer enorm zitten compenseren.
Thanx voor jouw eye opener en out of the box!
