Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


Lacune?

Lastig hoor. Want echt, je wil geen hulpverlening die jou wel eens gaat 'redden'. Die vraag is begrijpelijk maar ondoordacht. Voor je het weet wordt je 'gered' waar je niet van gered wil worden. Want je wil dat anderen dat dan voor jou bepalen? Je weet niet waar je om vraagt.

Zie de kinderbescherming. Wat voor criteria dan? En hoe bepaalt men wie er gelijk heeft? Dat is een lacune in de begrijpelijke niet paradijselijke wereld. Het leven dat wij leven.

Ik had zelf juist veel aan de vrouwenhulpverlening die de regie juist bij mij lieten en mij daardoor het vertrouwen gaven dat ik het kon. Idem bij de wijkrechercheur. Kalme, bedachtzame, non dramatische mensen die mij serieus namen en mij hielpen mijn gedachten te ordenen. En mijn gezin op de been te helpen. Je kunt niet de hele wereld redden en er zijn vast situaties waarin 'ingegrepen' moet worden. Maar please, mensen helpen zichzelf te helpen lijkt me toch wel de voorkeur te hebben.

Ik werd gewoon goed voorgelicht, Maar kon mijn eigen keuzes maken. Ik weet niet hoe het nu is met de meldcodedwang.

Grote kans dat mijn kinderen het dan een stuk onveiliger hadden gekregen. De overheid kan je ook geen paradijs garanderen maar een noodvoorziening. Die in uiterste gevallen noodzakelijk is, maar of je dan 'gered' bent?

OokZo

OokZo

30-07-2018 om 15:36

Precies Mari

Ik wilde gehoord worden, dat mijn ervaringen en gevoelens erkend werden, dat iemand bevestigde dat ik niet gek/dom/egoïstisch was. Als mensen een beetje meegelezen hebben, weten ze dat ik dat uiteindelijk gevonden heb, godzijdank! Mijn ex hoefde en hoeft niet gestraft te worden, hij moet ook verder, halftijds met onze kinderen. Ik wilde het liefst dat hij hulp zou aanvaarden en beter zou worden, zodat hij verder kon, met of zonder mij. Ik wilde voor mezelf gewoon dat mijn dagelijks leven draaglijk zou worden. Dat is het nu, en veel meer dan dat.

Juiste loket probleem?

De hulpverlening is complex georganiseerd. Is het dan misschien een juiste loket probleem? Kom je voor relatietherapie dan wordt uitgegaan van beider waarheden. Kom je voor huiselijk geweld dan word dat het uitgangspunt.

Iedere organisatie heeft weer een eigen perspectief en insteek.

Nadat ik besloot dat een echtscheiding onvermijdelijk was werd ik door de vrouwenhulpverlening doorverwezen naar een advocaat. Helaas een felle actievoerster die ex samen met mij wel eens op zijn nummer zou zetten.

Gelukkig had ik iemand in mijn eigen netwerk die mij goed kon doorverwijzen.

Het is geen wiskunde en je blijft zelf probleemhouder.

Donna

Donna

30-07-2018 om 16:00

Ja hoor

- de stropop
- de persoonlijke aanval
- het autoriteitsargument wordt foutief gebruikt en
- er wordt een beroep gedaan op een mogelijk gevolg.

Romi doet een uiteenzetting, met kennis van zaken van het werk van de hulpverlening. Maar haar verhaal bevalt niet, dus: wordt ze persoonlijk aangevallen, heeft ze “er” gewoon de ballen verstand van, mag ze haar kennis niet delen, want dat zou wel eens heel erg kwetsend kunnen zijn (vind ik persoonlijk de meest smakeloze), wordt ze opzettelijk verkeerd begrepen. Want accepteren dat er een hoop ellende in de wereld is, betekent natuurlijk niet dat je dat dan ook allemaal wel prima vindt en er zelf niet onder lijdt.

De pijn die overduidelijk gevoeld wordt, is geen excuus voor de onredelijk harde aanval. En niet iedereen reageert zo onredelijk, maar een aantal forummers wel.

Mari

Mari

30-07-2018 om 16:21

Dus eigenlijk

is zeggen 'maar jullie willen vergelding voor het aangedane leed door de hulpverlening' iemand weer in de slachtofferrol terug duwen. Men hoeft mij niet zielig te vinden, men moet op een gedifferencieerde manier professioneler worden. Dan kan je vragen: maar hoe dan? En dan is vervolgens de vraag van mijn kant: is dat aan ons, niet-deskundigen? Zijn wij verantwoordelijk voor de oplossingen?
Is het niet eerder een kwestie van een open opstelling van de hulpverlening? Naar de verhalen luisteren, zien dat er missers worden gemaakt en in samenspraak, of lerend van die verhalen nieuwe modellen en interventies genereren?
Mondiaal is er in veel beweging op dit gebied. Elke dag verschijnen er nieuwe artikelen, blogs en video's met nieuwe inzichten.
Het is aan 'het veld' van de (Nederlandse) psycho- therapeuten om zich daar voor open te stellen en het op te pikken.

Mari

Mari

30-07-2018 om 16:28

AnneJ

Ja maar met de lacune in de hulpverlening bedoel ik niet dat men je moet gaan redden, maar dat men op de hoogte is van de mogelijke dynamiek met de narcist. Juist wat jij meemaakte in de vrouwenhulpverlening. Dus jou gaan steunen. Het is grappig dat je dit noemt want ik heb deze discussies 40 jaar geleden al meegemaakt ten aanzien van fysiek geweld. Ik werkte toen bij een Blijf van mijn Lijf huis. Later ben ik bij de vrouwenhulpverlening gaan werken die deels daar uit voort komt en juist de regie bij de vrouw legde. Maar wel met inzichten over de specifieke dynamiek

Isolde67

https://www.ouders.nl/forum/echtscheiding-en-erna/met-wat-rekening-houden-financiele-afhandeling-scheiding

@Isolde67, in je startertopic vroeg je om tips. Ondertussen heeft het draadje een wending gekregen; kwaliteit hulpverlening.
Ik hoop dat je met de tips geholpen bent in deze moeilijke tijd. Een tijd waarin je tegelijkertijd gedwongen bent zakelijk in het scheidingsproces te staan.

Lees daarom tip #7.

Persoonlijk vind ik het moeilijk om in moeilijke tijden vertrouwen te houden in een ‘goede’ afloop als ik met name negatieve relazen lees. Opbeurende reacties zijn ook fijn.
Doel van je scheiding is het stoppen van de spanningen. Ik hoop dat je dat stapje voor stapje mag voelen.

—-
Ik heb geen relatie met een narcist, maar in de directe omgeving ben ik wel slachtoffer geweest van narcistische trekjes. Slachtoffer, omdat dit ook mijn huwelijk in gevaar bracht. Door een muur op te bouwen ‘tot hier en niet verder’ voel ik mij minder kwetsbaar worden.
Ik kan nu wat gemakkelijker met die persoon in een ruimte zijn, ik voel dat die persoon merkt dat ze een goed contact verloren heeft en dat ze daar eigenlijk van baalt. Maar ik zal de deur niet open zetten want ik geloof niet dat ze nog kan veranderen.
Ik hoop dat je zelf ook mag voelen dat je man enige vorm van spijt toont. Dat werkt als een bevestiging van het onrecht dat je is aangedaan.

Isolde67

Isolde67

04-08-2018 om 16:08

vraag over seks

Iedereen bedankt voor alle reacties. En de discussie die ontstaat is ook interessant.

Ik gebruik dit draadje even voor nog een vraag.

We zijn n een aantal dagen met vakantie.we hebben de laatste jaren niet veel seks meer (laatste jaar denk ik 2 of 3 x gedaan, laatste keer bijna half jaar geleden). Vind ik geen punt, heb er niet veel zin in, want het draait dan toch weer om hem. En omdat ik niet blij ben met mijn man heb ik sowieso niet zoveel zin in seks We slapen ook regelmatig apart.
Maar nu op vakantie lijkt hij er wel weer zin in te hebben (slapen ook weer in een bed). Maar ik niet. Ik heb niet zo'n zin om weer zo"gebruikt" te worden als hij er zin in heeft terwijl ik andere momenten steeds weer ergernis over me heen krijg.

Wie weet wat het handigste is om te zeggen/doen om er zo min mogelijk gedoe over te krijgen? Als ik zeg dat ik geen zin heb in seks omdat hij zo vaak zo vervelend en onaardig doet, dan wordt hij meteen weer sacherijnig.

Dus is er iemand (met ervaring met zo'n moeilijke man) die ideeën heeft wat ik kan zeggen als hij aanstalten maakt? Steeds hoofdpijn voorwenden (wat ik bijna nooit heb) is ook zo wat.

Doenja

Doenja

04-08-2018 om 16:25

Je kunt niks

Je kunt niks. Dat is t probleem juist. Wat je er ook over zegt, vaak wordt elke kruimel en elk zuchtje aangegrepen om er ruzie om te maken.
Probeer vroeg te gaan slapen. Wend je af. Doe of je niks merkt. Maar ook daar is er geen garantie.
Dat vond ik t allerergste van t narcisme. Wat ik ook deed, het was nooit goed.

lastig

Dit is een lastige inderdaad.

Aan de ene kant denk ik zolang je bij elkaar bent, kun je niet verlangen van je partner dat hij eerst niet-narcist wordt en dan pas seks heeft. Dus zul je jezelf goed moeten afvragen wat jij gezien de omstandigheden nodig hebt om het toe te staan/ misschien leuk te vinden.
Bij mij was de ergernis op een gegeven moment zo ernstig en hij wees mij zo af als persoon dat ik geen seks meer wilde en dat ook zei. Ik wil ook niet meer hoor, zei hij toen, want het laatste woord of de eer zeg maar komt hem toe natuurlijk.

Maar als het gaat om mildere ergernissen, dan is het ook wel een lastig dilemma. Want seks weigeren zonder dat je partner snapt waarom is ook zo wat.
Maar het moet kunnen als je jezelf er echt niet goed bij voelt. En je hoopt zo dat je een manier vind om dat duidelijk te maken zonder dat er ruzie van komt. Misschien is die manier er inderdaad niet. Neemt niet weg dat het wel goed is om er over na te denken wat de handigste manier is.

Paasei

Paasei

04-08-2018 om 19:11

Tja..

Ik had de 'mazzel' dat mijn ex op een gegeven moment zoveel medicatie slikte dat zijn libido onder het nulpunt zakte. Vond ik helemaal niet erg. Ik was erg jong toen ik hem leerde kennen, hij was mijn eerste. In mijn conservatieve opvoeding had ik mee gekregen dat de vrouw dient te behagen dus dat heb ik jaren gedaan. Missionaris-houding als hij zin had. Dat ik er niet zo veel aan vond, leek me normaal. Die boeken en films zijn zwaar overdreven, toch..? Achteraf denk ik dat het een combinatie van niet-beter-weten en angst voor overgave is geweest. Immers, goede seks betekent dat je het elkaar naar de zin wilt maken. Daar zelf ook van geniet. En de controle los durft te laten. Dat eerste deed hij niet (wie buiten het bed alleen aan zichzelf denkt doet dat in het bed ook) en dat tweede durfde ik niet. Altijd, zelfs onbewust, op mijn qui vive. Enige goede is dat het voldoende was voor zwangerschap.

Ik heb nooit 'nee' durven zeggen. Dat ik er als een zeester bij lag, lag uiteraard aan mij. Ik was frigide. En dat geloofde ik ook nog. Kortom, tips heb ik niet zozeer voor je. Alleen de belofte dat het wel leuk kan zijn, zoals ik inmiddels gelukkig heb mogen leren. Je hoeft niks, het is en blijft jouw keuze. Maar dat je niet goed durft af te wijzen en geen zin hebt, begrijp ik volkomen. Ik wens je veel wijsheid.

Ik doe het even zo

Ik doe het even zo

04-08-2018 om 19:24

Ook zoiets

Mijn ex accepteerde echt geen nee, want seks hoort er gewoon bij. En hij bleef dus gerust tot vier uur ‘s nachts doorzeuren (letterlijk). Je wilt ook nog eens slapen dus dan geef je wel toe, en dan het verwijt dat je niet enthousiast genoeg meedoet.

Of,

Je vrijt wel maar houdt ook de regie in handen; geef aan wat je wilt dat hij bij je doet en als hij iets volgens jou niet op de juiste manier doet, dit ook meteen zeggen. Zo ben je meer de baas in het spel dan hij.
Voor een man is het ook leuk te zien dat zijn vrouw daadwerkelijk’ geniet. Voor de vrouw is dit het moment van egoïsme; het helpt je bij het aanleren van een meer egoïstische instelling in plaats van het vanzelfsprekend klaar staan voor het gezin; bijtijds durven aangeven als je er anders over nadenkt.
Het leiding nemen, maakt voor jou ook gemakkelijker om te zeggen dat je hoofd er vandaag niet naar staat. Je man heeft ervaren dat seks leuker is als je hoofd er wel naar staat; grote kans dat hij zodoende minder moeilijk doet als je eerlijk bent.
Van seks kan je best genieten; houdt dat voor ogen en vergeet niet de regie in eigen handen te houden.

Doenja

Doenja

04-08-2018 om 21:24

Flanagan

Flanagan, je gaat uit van een gewone man. Een narcist kun je uitleggen, vertellen, eisen wat je wil tot je n ons weegt. Het is gewoon niet zo. Het bestaan niet. Wat jij wil, dat wil je niet. Totale ontkenning.
Ook is het koren op de molen als je aangeeft geen zin te hebben als hij niet leuk doet. Hij krijgt alleen maar bevestiging dat zijn gedrag invloed heeft. Dus zal hij doorgaan met ‘zieken’.
Pas als je dat snapt, dan pas begrijp je hoe t vrijwel onmogelijk is uit de greep van de narcist te komen.

Mari

Mari

05-08-2018 om 01:03

voor mij een grens

Ik heb alleen seks als ik het ook zelf wil.

Mari,

Dat geldt voor mij net zo goed.
De seks kan anders beleefd worden wanneer je meer de leiding neemt. In ieder geval niet onderdanig toegevend aan zijn wensen maar ook genietend.

Doenja,

Ik denk dat er een grijs gebied is wat betreft de mate van narcisme. Wat voor jou niet mogelijk is, kan voor TS wel inpasbaar zijn. De aanpak heeft als doel je minder 'onderdanig' op te stellen. De beleving 'touwtjes in eigen handen' maakt je sterker en dit helpt je doorzetten in dagelijks leven. Het doorbreekt de macht van je partner.

Het is een manier om te beginnen met doorvoeren van een verandering in je relatie. Andere alternatief is een scheiding.

Doenja

Doenja

05-08-2018 om 09:12

Eigen ervaring

Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring spreken. En bij mij werkte het zo, hoe meer ik de touwtjes in eigen handen nam hoe erger zijn gedrag werd. Ik kan mezelf nooit beschouwen als onderdanige vrouw, ben iemand die altijd opvalt en van zich laat horen. Maar dat werd met de dag als hinderlijker ervaren. Ik moest minder opvallen en op de achtergrond blijven!
Of scheiden de enige oplossing is weet ik ook niet. En als het zorgt dat de vrouw van iemand met narcistische trekken sterker wordt is t zeker goed. Bij mij was t narcistische gedrag ook geniepiger, stiekum dingen saboteren en dan mij de schuld geven. Ik kreeg zelfs de schuld na de seks. ‘Het is jouw schuld!’ zei hij dan. ‘Maar waar krijg ik dan de schuld van?’ vroeg ik dan. Dat kon hij niet zo beantwoorden. Nu ik er later op terugkijk denk ik dat hij zichzelf zwak vond dat hij toch seks met mij wilde. Zeker nadat hij me verteld had wat er allemaal mis aan me was. Maar als ik geen zin had en hem afwees werd hij zo boos, dan schreeuwde hij de hele nacht. Gaf ik toe dan kreeg ik nadien de schuld.
Ik vertel dit zodat anderen het patroon misschien herkennen. Meer niet.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

05-08-2018 om 09:16

Heftig

Doenja

Doenja

Doenja

05-08-2018 om 09:56

Ginny

Je weet pas waar je in hebt gezeten als je eruit bent. Tot die tijd is het je leven. Gewoon. En je beseft t pas echt en komt pas toe aan verwerking als je ervaart hoe het ook anders kan in n relatie. Dat geluk heb ik dan ook.

Ik doe het even zo

Ik doe het even zo

05-08-2018 om 10:35

Flanagan

Jouw idee was voor mij echt geen optie geweest. Als je dagelijks voor rotte vis wordt uitgemaakt (in heel nare bewoordingen) gaat je liefde en lust vanzelf weg. Ik snap zijn frustratie dan ook wel, als je vrouw geen seks wil en jij vindt dat dat erbij hoort en los moet staan van de rest. Ik ben dus heel vaak over mijn grenzen gegaan, heb dat toegelaten, en daar heb ik nadien nog het meeste last van gehad. De schaamte, hoe kan een normale vrouw het zo ver laten komen. Die dingen durfde ik ook echt niet aan de relatietherapeut te vertellen.
Het grijpt me nog steeds aan, en het is bijna 20 jaar geleden.

Mari

Mari

05-08-2018 om 11:27

Flanagan

Ik denk niet dat jouw man een narcist is. Ik ben nooit een onderdanig vrouwtje geweest en daarom probeerde ex juist mijn seksualiteit uit te schakelen. Ik zou mocht bijvoorbeeld geen initiatief nemen. Toen ben ik ook gestopt uberhaupt nog met hem te vrijen. Bij narcisten is seks veel meer met macht verbonden dan bij meer normale mensen.
Hoe narcisten met seks omgaan is een whole other ballgame.


https://www.youtube.com/watch?v=LFILsb44njA

Ook bijzonder

Mari: 'Ik denk niet dat jouw man een narcist is.' Over het algemeen genomen is het lastig om diagnoses te stellen over mensen die je niet gesproken hebt. Of Mari kan dit wel. Of ze wil hier de kring van 'wetenden' verkleinen, om nuanceringen buiten de deur te houden.

Bijzonder in elk geval.

Tsjor

Mari

Mari

05-08-2018 om 14:36

ja Tsjor, je hebt zo gelijk

je hebt zo gelijk, het was te kort door de bocht. Ik had moeten schrijven "goh Flanagan, heb je je wel eens verdiept in narcisme en seksualiteit? Daar speelt macht namelijk een erg grote rol. Het feit dat jij de upper hand kan nemen in jullie seksualiteit is voor mij een teken dat hij waarschijnlijk niet narcistisch is. Overigens vind ik het wel fijn voor je dat dat bij jullie kan."

Romi en hulpverlening

Ik heb de discussie met Romi zitten lezen en ik vraag me af: wat gebeurt hier nou?
Het kan zijn dat de 'erkenning' waarnaar gestreefd wordt door de slachtoffers impliceert dat de hulpverlening moet gaan zeggen: uw man/vrouw is een narcist en u bent daar het slachtoffer van. Romi probeert duidelijk te maken dat hulpverlening dat niet zal doen. Dat wordt dan ervaren als 'in de steek laten' en die ervaring wordt als trauma bovenop de andere trauma's gestapeld.
Ookzo verwoordt dat heel sterk: ' De meeste slachtoffers worden wel tot op de grond toe afgebroken en raken hun zelfvertrouwen én hun identiteit volledig kwijt. Die kunnen niet meer ontsnappen zonder hulp van buitenaf.' Hulpverlening zou dan die hulp van buitenaf moeten zijn.
Maar hoe dan? Ik probeer het me voor te stellen: vrouw komt bij huisarts met wat vage klachten, huisarts denkt: hier is meer aan de hand. Neemt de tijd en vraagt verder. Als de vrouw zelf kan benoemen dat haar man haar kapot maakt (wat dus al heel bijzonder is) zal de huisarts toch aan haar vragen: wat wil je daarmee doen? Als de vrouw vaag blijft, maar de huisarts denkt om wat voor reden dan ook: de man is een narcist, zal het dan helpen als hij zegt: mevrouw, uw man is een narcist, als u bij hem blijft zal hij u helemaal kapot maken; u kunt het beste gaan scheiden. Vrouw: 'Dank u dokter, dat ga ik doen.'
Iedereen snapt dat het zo niet zal gaan. De vrouw zal duizend redenen aanhalen, waarom het niet zo erg is, zij het wel aankan en een scheiding nog veel erger is, vooral voor de kinderen. Met andere woorden: al zouden andere mensen er een labeltje op kunnen plakken en je op basis daarvan advies kunnen geven, dan nog ben je het altijd zelf die beslist wat je doet. Dat kan niemand van je overnemen. Jij beslist wanneer het genoeg is, wanneer je ermee stopt of hoe lang je er nog mee doorgaat.
Het beslissende zijn niet de praktische problemen die samenhangen met een eventuele scheiding, ook niet de belangen van de kinderen, maar je eigen emotionele band, je zelfverstaan als iemand die ervoor kan zorgen dat het wel goed komt bijvoorbeeld. Op het moment dat je zelf een andere kijk krijgt op de relatie, dan stop je er ook mee en dan kan niemand je tegenhouden.
Als je ermee stopt, dan maakt het eigenlijk niet uit wat voor diagnose hulpverlening of derden op je ex kunnen plakken, het gaat er niet om wat voor problemen je ex heeft, maar wat voor problemen jij hebt.
Het kan voor jezelf verhelderend zijn als je bij een diagnose uitkomt. Het kan herkenning opleveren, het kan ervaringen een plaats geven. Het kan heel veel websites opleveren, ook voor slachtoffers van narcistische persoonlijkheden: https://narcistischepersoonlijkheidsstoornis.nl/slachtoffer-van-narcisme/
Maar verwacht niet dat professionals een dergelijke uitspraak gaan doen over een ex, of dat zij jou gaan redden uit zo'n situatie. Ook al zien ze met pijn in het hart dat jij erin blijft hangen en dat het jou niet goed doet. Jij moet toch echt zelf de stappen zetten waarvan jij denkt dat het nodig is op het moment dat het nodig is.

Tsjor

Tsjor

Het maakt dan nog altijd veel uit of de hulpverlener ziet dat je partner narcistisch is of niet. Vaak wordt het namelijk niet gezien, is er niet voldoende kennis en wordt er teveel van de oorzaak van de problemen bij de partner gezocht.

Het kan heel handig zijn om de partner allerlei dingen te leren, sterker te maken. Maar als daar bij komt dat de situatie waarin je als partner je bevind (en waarin je vaak al van alles hebt geprobeerd!) niet genoeg wordt doorgrond, dan komt het verwarrend over voor de partner als vooral haar gedrag op een negatieve manier wordt benadrukt en gedrag van haar partner door de vingers wordt gezien.

Ik vind dat als dit gebeurt en de hulpverlener heeft daar een doel mee (in het geval de narcist wel als narcist wordt herkent), aan de narcist kunnen we niet zoveel doen, laten we de partner dan tenminste wat leren, dat je dan op de een of andere manier daar over moet communiceren.

Het gaat er niet zozeer om dat de hulpverlener de partner redt, maar meer dat je geen schade toevoegt aan de schade die er al is.

Zo werkt het niet

Hulpverlening gaat niet met iemand bespreken welke diagnose de afwezige partner heeft en hoe daarmee omgegaan kan worden. En dat is geen toevoeging van schade.
Om het maar eens simpel voor te stellen: vervolgens komt vrouw thuis en zegt in een boze bui: jij bent een narcist en dat heeft de psycholoog gezegd. Je mag het in je hoofd ook even omdraaien: man komt thuis en zegt: jij bent een labiele, manipulatieve vrouw en dat heeft de psycholoog tegen mij gezegd.
Het is ook geen toevoeging van schade, behalve als je bevestiging wil van je eigen slachtofferrol en het benoemen van de ander als het kwaad. Dat krijg je niet en als je dat niet-krijgen als beschadiging op beschadiging ziet, dan is het inderdaad beschadigend. Maar dat neemt niet weg dat het niet zal gebeuren.

Tsjor

Isolde67

Isolde67

05-08-2018 om 15:31

Tsjor

Tsjor, als n vrouw bij de huisarts of een andere therapeut komt en vertelt dat haar man haar regelmatig een klap geeft als ze niet doet wat hij wil, wat zal hij dan zeggen?

Uh, dan heb je vast iets gezegd of gedaan wat hem ertoe bracht jou een klapt te geven?

Nee, natuurlijk niet, dan zal gezegd worden dat dat nt goed is. Dat zelfs als zij dingen gezegd of gedaan had die hem irriteerden, dat hij dan nog niet haar had mogen slaan.

En vervolgens zal, als het goed is, aan had gevraagd worden, hoe zij geholpen kan worden, want dat geweld moet stoppen. Of in de relatie, of doordat zij uit de relatie stapt.

Nu is er bij narcisten of mensen met narcistische trekken (denk ik) vaak geen sprake van fysiek geweld maar wel van geestelijke mishandeling.

Zou het niet goed zijn als hulpverleners narcisme zouden herkennen en een vermoeden daarvan kunnen uitspreken (geen zekerheid op afstand) of als de vrouw een vermoeden uitspreekt haar daarin bevestigen (zonder zekerheid) en vervolgens op een vergelijkbare manier reageren als bij fysieke mishandeling? Dus erkenning geven aan het feit dat de man narcistisch is (of trekken heeft) en er dus in wezen sprake is van geestelijke mishandeling en vervolgens kijken hoe de vrouw geholpen kan worden?

Als

Als de vrouw bij de huisarts aangeeft dat haar man haar emotioneel mishandelt, dan is die vrouw al een hele stap verder. Dan nog zal de vraag zijn: wat wilt u daarmee doen?
Dat is ook zo bij fysieke mishandeling. 'Voordeel' is wel, dat er mogelijk duidelijker 'bewijs' van is en dat je niet iemand zomaar hoeft te geloven op basis van betraande ogen.
Maar zelfs dan nog zal iemand niet gered worden als iemand dat zelf niet aangeeft. Voor een ander beslissen dat deze relatie niet goed is is echt vrijwel onmogelijk.

Tsjor

Tjor

"Hulpverlening gaat niet met iemand bespreken welke diagnose de afwezige partner heeft en hoe daarmee omgegaan kan worden."
Ik snap dat dat juist in het geval van narcisme (maar daarbij niet alleen) een probleem kan zijn. Daarom zei ik ook: op de een of andere manier.
Bij autisme is het bijvoorbeeld wel normaler om dat te doen. Het blijft daarom wel een beetje wringen dat je zo stellig zegt dat het zo vanzelfsprekend is dat het niet wordt gecommuniceerd. En ik snap echt wel dat het heel lastig is voor de hulpverlening.

"Het is ook geen toevoeging van schade, behalve als je bevestiging wil van je eigen slachtofferrol en het benoemen van de ander als het kwaad. Dat krijg je niet en als je dat niet-krijgen als beschadiging op beschadiging ziet, dan is het inderdaad beschadigend. Maar dat neemt niet weg dat het niet zal gebeuren. "
De vergelijking van Isolde met iemand die fysiek slaat is wel handig. Ik kan hem uitbreiden. Stel dat er iets bestaat, een soort stoornis, waardoor iemand niet anders kan dan af en toe een tik uitdelen. Dan zou een hulpverlener kunnen denken: daar ga ik dus ook niets aan proberen te veranderen. Als de partner dan klaagt over pijn en angst, dan is het toch wel raar als de hulpverlener vooral niet wil benoemen dat hij zich dat wel voor kan stellen, want dat niet iedereen uit het niets een tik krijgt.

Stel haar man ontkent dat hij dat doet. Dan kan ze haar blauwe plekken laten zien. De hulpverlener zal dan vast niet zeggen: ik zie dat u iemand bent die snel blauwe plekken krijgt, we sturen u door voor een diagnose want er is vast iets met u aan de hand. Dat is wel wat vaak gebeurt als een partner van een narcist klaagt over psychische last.

Kijk, als je de beste hulpverlener treft, dan is het nog moeilijk omdat het voor de hulpverlener moeilijk is. Dat begrijp ik. Maar ik denk dat wij het hier hebben over de gemiddelde hulpverlener in een land dat achterloopt (dat is nu eenmaal zo) als het gaat om kennis hierover.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.