Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


Klinkt wel zo

En misschien is het voor een deel ook zo. Maar ik weet wel dat als je het gedrag van de ander niet kunt veranderen dat je nog een heel eind komt als je je eigen gedrag wel weet aan te passen op een goede manier.

Ook al ben je niet de oorzaak van het moeilijke gedrag van de ander.

een heel eind komen

Op zich denk ik dat ook wel. Maar er is nog wel een verschil in situaties waarbij je voor beiden onverhoopt in een destructieve relatie gekomen bent, dan kan als jij je gedrag gezond maakt, de ander iets hebben van: he, dat is toch eigenlijk wel beter nu. Of een situatie waarbij de ander dan iets heeft van: dat was niet de bedoeling dat er geen spanning meer was, hoe zal ik die er weer in brengen? En dat bestaat.

Donna

Donna

06-08-2018 om 22:46

Nee, dat bedoel ik niet

Ik bedoel te zeggen dat je per definitie niet optimaal functioneren kunt in een destructieve relatie. Blijven in een destructieve relatie, zonder duidelijk uitzicht op verbetering, is dan al snel disfunctioneel. Deze redenering staat los van het hebben van minderjarige kinderen die een vertrek uit een dergelijke relatie natuurlijk een stuk gecompliceerder maken.

Donna

Donna

06-08-2018 om 22:49

Aanvulling

Simpel gezegd: als een van de partners in een destructieve relatie gezond zou reageren, zou de relatie niet voortbestaan.

Donna

Donna

06-08-2018 om 23:10

Absoluut niet verwijtend bedoeld

Omdat het misschien zo opgevat kan worden.
Er worden hier ervaringen gedeeld die ontzettend heftig zijn. Ervaringen die op zichzelf al traumatisch zijn, laat staan dat ze structureel doorgemaakt worden. Heel herkenbaar ook, zeker het seksuele deel. Dat er iets goed mis is met het gedrag van de hier besproken mannen, lijkt me evident. Kennelijk is dat gedrag ook nog eens goed te verklaren. Maar voor de partner is de vraag waarom het misbruik / de mishandeling voortgang kan vinden / heeft kunnen vinden toch veel relevanter? Daarin ligt namelijk een mogelijke oplossing van het probleem. Want rekenen op een gedragsverandering van degene met de persoonlijkheidsstoornis Heeft geen zin.

Dat de ene partner de ander geweld aandoet is in mijn ogen niet minder schadelijk dan dat een partner zichzelf geweld laat aandoen en dit nog als normaal is gaan zien ook. Dat maakt het dubbel zo verdrietig.

Donna

bedankt voor de verheldering.

Ik zou het zelf niet fijn vinden als ik besluit om niet te gaan scheiden (en er is bij deskundigen ook begrip voor het feit dat het niet altijd je keuze is om te gaan scheiden) en ik wil hulp om met de situatie om te gaan, dat ik dan merk dat het enige wat hulpverlening doet is mij aanspreken op het ongezonde ervan dat ik zelf niet uit deze relatie wil stappen. En ook niet deskundig.

Tsjor en Donna en anderen

Wat ik me ineens afvraag, zou hulpverlening tegen kinderen die een narcistische ouder hebben ook niets mogen zeggen over die ouder? Of ligt dat anders. Ik bedoel, zou dan ook het kind alleen geleerd mogen worden hoe die met de situatie om moet gaan? Of moet daarbij ook tegen het kind gezegd worden dat de houding van die ouder naar hem/ haar toen niet normaal is? En als dit in het geval van een kind wel zou moeten, wat is dan de reden van dit verschil?
Gewoon vragen waar ik benieuwd naar ben. Niet dat ik daar iemand van iets wil overtuigen.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-08-2018 om 00:06

Ik denk het niet Thera

Zo'n hulpverlener kan niet en de ouder en het kind behandelen, en als deze bij de ouder een stoornis heeft gediagnosticeerd, kan deze niet meer behandelaar van het kind zijn en kind dus niet vertellen wat bij ouder is vastgesteld.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-08-2018 om 02:09

Thera

Dat de ene partner de ander geweld aandoet is in mijn ogen niet minder schadelijk dan dat een partner zichzelf geweld laat aandoen en dit nog als normaal is gaan zien ook.===

Vind je degene die geweld wordt aangedaan, daardoor ook 'fout'? Het is toch geen bewuste keus om jezelf geweld aan te laten doen? Dat overkomt je, daar groei je ongemerkt in mee, waardoor het normaal lijkt en je weet, eenmaal tot inzicht gekomen, niet hoe je daar uit weg kunt. Je zin lijkt niet helemaal over te brengen wat je bedoelt.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-08-2018 om 02:12

Ginny

Is dat echt zo? Mag een behandelaar niet aan een kind vertellen wat de ouder mankeert? Wie moet dat dan aan dat kind vertellen? Het lijkt mij noodzakelijk om dat aan het kind te vertellen.

Donna

Donna

07-08-2018 om 07:17

Kaaskopje

Nee, “fout” is een kwalificatie die jij leest.

Donna

Donna

07-08-2018 om 07:23

Thera

Iemand kan er toch voor kiezen in een destructieve relatie te blijven zonder dat er duidelijk uitzicht is op effectieve behandeling voor de partner met een persoonlijkheidsstoornis? Dat komt heel vaak voor.

Paasei

Paasei

07-08-2018 om 07:48

Kinderen

Ik heb geprobeerd mijn kinderen (de oudste was een tiener) op te geven voor de Kopp-groepen, speciaal door de ggz in het leven geroepen voor de kinderen van patienten. Ex was toen (weer) opgenomen in de kliniek, dus de relevantie lijkt me duidelijk. Maar omdat ex dat zelf niet nodig vond, ging het niet door. Laat staan dat kinderen zelf met behandelaar mochten praten. Net als ik dat niet mocht. Dus of ze verteld wordt wat hun ouder mankeert..? Nou nee...

Ik heb overigens voor oudste zelf hulp geregeld, via onze huisarts. Die heeft gesprekken gehad. Jongste is opgevangen door een begeleidster van de lagere school. De taak om uit te leggen wat er nou met papa aan de hand was kreeg ik. En ik wist het zelf amper.

Donna

Donna

07-08-2018 om 08:05

Thera

Op jouw eerste bericht: nee, een goede therapeut zou zich naar mijn mening zo niet opstellen. Maar een goede therapeut is ook niet primair een klankbord om aan te horen wat een partner doet en vervolgens te benoemen dat dit gedrag toch echt niet normaal is. Nee, deze gaat met jou en jouw gedrag aan de slag.

Op jouw tweede bericht: naar wat ik weet, maar ik heb zijdelings met de hulpverlening te maken, wordt gedrag van actoren binnen het systeem wel besproken. Mijn eigen ervaring is ook dat gedrag van anderen, en vooral het effect daarvan op jou, wel een plek heeft. Voor kinderen die te maken hebben met mishandeling is dat heel belangrijk. Maar ook hier geldt dat de hulpverlening de kinderen niet redden kan. Kinderen kunnen tot zekere hoogte denk ik wel leren om zich tot ouders met stoornis te verhouden.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-08-2018 om 09:18

Kaaskopje

Dat zou misschien wel moeten. Maar die iemand zal de behandelaar van ouder niet zijn ( behalve bij toestemming).
Zie verhaal van Kaaskopje.

Dit werkt andersom ook zo. Als er iets is met je 16+ kind krijg je dat als ouder ook alleen maar te horen als het kind zrlf toestemming geeft.

FF zo

FF zo

07-08-2018 om 09:24

Kaaskopje

"Mag een behandelaar niet aan een kind vertellen wat de ouder mankeert? "

Nee dat mag hij niet. Medisch geheim.

"Wie moet dat dan aan dat kind vertellen"

Uiteindelijk aan de persoon zelf. Of als alles de spuigaten uitloopt dan zal jeugdzorg (what ever that is) bijspringen.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

07-08-2018 om 09:27

Zie verhaal van.....

Paasei

Kaaskopje

Kaaskopje

07-08-2018 om 10:00

Ja precies

met het versturen van mijn vraag, bedacht ik ook al dat dat op zich wel logisch is, maar soms lijkt mij dat het belang van een 'slachtoffer' zwaarder mag wegen dan de bescherming van de 'dader'. Even vanuit die gedachte gezien, is het toch een vreselijk idee dat een 'dader' gewoon met zijn gedrag door kan gaan, wetend dat het niet normaal is en de ander daar dus de dupe van blijft?

Donna

Donna

07-08-2018 om 10:25

Kaaskopje

Systeemtherapie is niet normatief, kan dat om te functioneren ook niet zijn. Een therapeut is geen rechter.

Er loopt wel wat door elkaar heen, waardoor verschillende (doelen) van therapieën op een hoop gegooid lijken te worden.

Ad Hombre

Ad Hombre

07-08-2018 om 11:17

Niet 'normaal' gedrag is (nog) niet verboden en dus niet strafbaar.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-08-2018 om 13:15

Nee, zover kan ik het nog volgen hoor, dank je wel.

Kaaskopje

In #250 spreek je mij aan, maar ik schreef dat niet hoor.

Donna

"Iemand kan er toch voor kiezen in een destructieve relatie te blijven zonder dat er duidelijk uitzicht is op effectieve behandeling voor de partner met een persoonlijkheidsstoornis? Dat komt heel vaak voor."

Hiermee geef je eigenlijk geen antwoord. Je zou een antwoord geven als de vraag was geweest: kan het dat een ouder daar voor kiest?
Maar mijn punt was, als dit gezien wordt als iets ongezonds, waarop de behandeling dan moet worden toegespitst van de partner met een persoonlijkheidsstoornis, dan zou ik dat niet fijn vinden en niet deskundig.

In #240 schrijf je bijvoorbeeld dat de partner van de narcist niet optimaal functioneert in een relatie. Anders zou ze niet meer in de relatie zitten. Het persoonlijke hulpverlenerstraject zal dan gericht zijn, schrijf je, op jouw gedrag.

In #244 schrijf je:
Ik bedoel te zeggen dat je per definitie niet optimaal functioneren kunt in een destructieve relatie. Blijven in een destructieve relatie, zonder duidelijk uitzicht op verbetering, is dan al snel disfunctioneel.”

Je gaat dan even heel snel voorbij aan het feit dat het niet hoeft te betekenen dat er geen duidelijk zicht is op verbetering. Daarmee bedoel ik niet dat iemand met een persoonlijkheidsstoornis daar van af kan komen (al kunnen soms de scherpe kantjes er wel afgehaald worden) maar daarmee bedoel ik dat het destructieve van de relatie minder destructief kan worden als de 'gezonde' partner zo optimaal mogelijk acteert.

Ik vind het zo irritant als hulpverleners zo logisch lijken te reageren, maar dat niet echt logisch is en niet onderbouwd. Dat komt natuurlijk vooral door mijn eigen verhaal. Ik denk dat ik veel heb gedaan (naast ook fouten die ik heb gemaakt) om onze relatie minder destructief te laten zijn. Het had veel destructiever kunnen zijn. Als de hulpverlening dan gaat kijken, zien ze een destructieve relatie en zeggen ze: de vrouw moet ook wel haar aandeel hebben, anders zou het niet zo destructief zijn. Terwijl ze niet zien dat het zonder het positieve aandeel van mij meer destructief zou zijn. Voor de duidelijkheid moet ik even zo arrogant zijn dat ik dit zo zeg.

Dat je van niet optimaal kunnen functioneren gelijk disfunctioneel maakt, heb ik ook moeite mee.

Donna

Donna

07-08-2018 om 17:29

Thera

Nu snap ik er niets meer van: als jij heel goed functioneert in jouw relatie, het niet beter kunt doen dan dat je doet en geen einde aan de relatie wilt maken, heb je toch geen persoonlijke hulpvraag betreffende dit thema? Maar toch schiet die hulpverlening volgens jou tekort.

jawel

de persoonlijke hulpvraag is dan te begrijpen als behoefte hebben om sterker en wijzer te willen blijven dan gemiddeld genomen nodig is in een relatie, daarbij ondersteuning willen.

Donna

Donna

07-08-2018 om 17:44

Gezinshulp

En als je opmerkingen niet een persoonlijk hulpverleningstraject, maar gezinshulp betreffen, vind ik het wel begrijpelijk dat de keuze om in een destructieve relatie te blijven een belangrijk thema kan zijn. Inmiddels wordt het structureel meemaken van mishandeling van een ouder ook als kindermishandeling gezien. Als de mishandelende ouder dan geen inzicht en/of wens tot verbetering laat zien, moet de betrokken hulpverlener zich zeker richten op de rol die de mishandelde ouder in het systeem vervult.

Donna

Donna

07-08-2018 om 17:50

Disfunctioneel

En, ja, iemand ervoor kiest in een relatie te blijven met iemand die hem/haar mishandelt (mits dit niet tot gevolg heeft dat de kinderen alleen in een gevaarlijke situatie blijven), vind ik dat per definitie disfunctioneel. Jij niet?

natuurlijk

Maar er moet niet uitgesloten worden dat het ook mogelijk is dat de mishandelde ouder bezig is steeds minder mishandeling toe te laten en in staat is een beschermende rol te vervullen in het systeem, ook al is de situatie nog zorgelijk.

In zo'n geval vind ik dat er bevestigend moet worden opgetreden, bevestigend naar dat wat de 'gezonde' ouder, gezien de moeilijk omstandigheden, toch heeft kunnen doen. En daarbij dan ondersteunen door nog sterker en wijzer te maken, zoveel als mogelijk. Maar niet wat ik heb zien gebeuren, een speuren naar waar de 'gezonde' ouder allemaal de mist in gaat, want zoals werd gezegd: zonder haar aandeel zou het toch niet zo erg kunnen zijn.

dit ging over je eennalaatste bericht

het gaat een beetje snel

Donna

"Disfunctioneel
En, ja, iemand ervoor kiest in een relatie te blijven met iemand die hem/haar mishandelt (mits dit niet tot gevolg heeft dat de kinderen alleen in een gevaarlijke situatie blijven), vind ik dat per definitie disfunctioneel. Jij niet?"

Ik vindt als de hulpverlening hier ongenuanceerd mee omgaat, met zo'n aanname, die hulpverlening disfunctioneel.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.