Relaties Relaties

Relaties

Isolde67

Isolde67

24-07-2018 om 12:35

Vraag aan vrouwen met een moeilijke man


Donna

Donna

07-08-2018 om 19:34

Thera

Over jouw individuele situatie wil ik niets zeggen, heb ik ook niet gedaan. Ik vind je wel weinig coherent: aan de ene kant moet de mishandelde ouder vooral bevestigd worden (waar ik het niet mee eens ben, zie eerdere bijdrages), aan de andere kant lijk je het idee te hebben dat de mishandelde ouder invloed heeft om de mishandeling te doen afnemen of zelfs stoppen binnen de relatie puur door eigen gedragswijzigingen. Dit laatste zie ikzelf niet zo, maar als je dat wel doet zou dat een extra reden zijn (dus niet de door mij aangedragen of aangehangen reden) voor de hulpverlening om zich ook op het gedrag van de mishandelde partner te richten. Op mij komt jouw betoog tegenstrijdig en dus niet logisch over. Dit terwijl je volgens mij een redelijke en verstandige houding aanneemt. Misschien dat ik vanuit zo een ander kader denk dat we langs elkaar heenpraten?
Nog even om een eventueel misverstand te voorkomen: ik ben zelf professioneel alleen zijdelings bij de hulpverlening betrokken en heb gemiddeld tweejaarlijks een bijscholing. Ik reageer vooral vanuit mijn persoonlijke ervaringen met de hulpverlening.

De mist in gaan

Ik kan ook niet ingaan op de persoonlijke situatie, maar dit viel me op: 'Maar niet wat ik heb zien gebeuren, een speuren naar waar de 'gezonde' ouder allemaal de mist in gaat, ...'.
Vanuit mezelf geredeneerd: ik heb me er in het begin ook heel erg kwaad over gemaakt, dat ik in de hulpverlening zat en opmerkingen kreeg over wat ik niet goed deed of adviezen over wat ik beter kon doen, terwijl ik er heilig van overtuigd was dat ik het probleem niet was; sterker nog, dat ik er zelfs voor gezorgd heb dat er een hoop problemen werden voorkomen of verdoezeld (dat heb ik daarna nooit meer gedaan, wat ook weer tot problemen leidde).
Ik had gelijk: ik was het probleem niet. Maar ik had ook geen gelijk: ik was wel degene die er last van had, dus ik was wel degene die in de hulpverlening zat en dus was ik wel degene die adviezen kreeg etc. Het was wel de taak van de hulpverlening om ervoor te zorgen ik antwoord kreeg op mijn hulpvraag.

Tsjor

Tsjor

Fijn dat je het herkent.

Ja, ik wil ook adviezen. Ik ben daar niet tegen. Alleen ze zitten er zo vaak naast omdat ze te ijverig problemen zoeken bij mij. Ik had verschillende keren bijvoorbeeld al laten merken dat ik aan nam van hen dat ik te vaak tussen mijn man en de kinderen in sprong. En dat ik merkte dat het beter was als ik dat niet deed. Alleen dat het wel eens zo was dat het niet anders kon. En dan kreeg ik een paar weken later te horen: jij vond dat heel erg moeilijk om aan te nemen. Dit is maar een klein voorbeeld.

Isolde67

Je zult het wel weer een omtrekkende beweging vinden, maar ik gaf wel degelijk antwoord op je punten.

Ik kom toch nog even terug op jouw punt, dat hulpverleners meer kennis zouden moeten hebben van narcisme en psychopathie.

Ik verwees daarvoor naar schizofrenie en hoe lastig het is om zo'n diagnose te stellen, terwijl de ziekte onmiskenbaar afschuwelijk verstorend is.

Thera geeft aan wat het probleem is bij zogenaamde kennis:

'Je kunt een psychose hebben zonder dat je schizofreen bent. Er is trouwens ook een heel interessante discussie waarin vooral psychiater Jim van Os zich roert of schizofrenie als diagnose wel moet blijven bestaan. Maar bijna geen hulpverlener zal ontkennen dat iemand een psychose heeft als de kenmerken duidelijk zijn.'

Juist in die discussie zie je dat 'kennis' nogal trendgevoelig is, dat er 'deskundigen' zijn die om wat voor reden dan ook gaan schuiven (bijvoorbeeld om te voorkomen dat mensen denken dat schizofrenie met gespleten persoonlijkheid te maken heeft, want dat zeggen ze in Amerikaanse films) en daar komt dan een nieuwe trend uit en die nieuwe trend kan zo ver gaan, dat na een paar redeneringen er helemaal geen ziekte meer overblijft, alleen een probleem voor de omgeving (de verwarde mensen op straat), of dat mensen zelf kunnen werken aan hun herstel. Terwijl het lijden onmiskenbaar groot is en al eeuwenlang bekend is dat dat lijden niet gepaard gaat met ziekte-inzicht en dus ook niet op eigen verzoek behandeld kan worden.

Met andere woorden: je doet alsof 'kennis' van persoonlijkheidsstoornissen of psycho-pathologische problemen of psychiatrische problemen iets objectiefs en zekers is, maar dat is het niet. Het is afhankelijk van grillen en modetrends.

Tsjor

Thera

Als je bedenkt dat het niet 'problemen' of 'oorzaken' etc. is wat ze zoeken, maar handvaten om je te helpen, dan wordt het voor jezelf wat makkelijker. Maar dan kunnen ze er nog wel eens goed naast zitten hoor. Ik heb er ook wel wat versleten. En de beste kon me helaas op dat moment niet helpen, omdat ik er nog niet aan toe was.

Tsjor

Donna

Ja apart he dat we zo langs elkaar heen kunnen praten.

Ik doe nog een poging.

"Over jouw individuele situatie wil ik niets zeggen, heb ik ook niet gedaan. Ik vind je wel weinig coherent: aan de ene kant moet de mishandelde ouder vooral bevestigd worden (waar ik het niet mee eens ben, zie eerdere bijdrages), aan de andere kant lijk je het idee te hebben dat de mishandelde ouder invloed heeft om de mishandeling te doen afnemen of zelfs stoppen binnen de relatie puur door eigen gedragswijzigingen. Dit laatste zie ikzelf niet zo, "

Als je nu begrijpt dat ik dat laatste wel zo zie en je neemt mee dat ik die bevestiging voor dat deel reserveer (en niet zomaar van alles bevestigen natuurlijk) dan kan het zijn dat je het niet met me eens ben, maar dan zou je wel moeten kunnen zien dat ik juist wel coherent ben.

" maar als je dat wel doet zou dat een extra reden zijn (dus niet de door mij aangedragen of aangehangen reden) voor de hulpverlening om zich ook op het gedrag van de mishandelde partner te richten. "
ja juist, dat vind ik ook dat ze zich op het gedrag moeten richten, om dus juist ja, enerzijds te bevestigen en dan ook beter te kunnen zien wat er nog over blijft om te veranderen. Ik ben niet tegen dat laatste, zoeken wat veranderd kan worden. Ik ben er wel tegen als dat alleen maar gebeurt.

Isolde67

Isolde67

08-08-2018 om 12:48

therapie

Ik denk dat het handig is als iemand praat over "ik denk dat het goed is als een therapeut dit of dat zou doen" of " een therapeut mag dit of dat niet doen" dat degene die schrijft even aangeeft of de beide partners samen in therapie zijn of dat de partner van de moeilijke man (even de meest voorkomende situatie hier, kan dus ook anders zijn) allen in therapie zit.

Dat maakt de reacties iets beter te begrijpen.

Isolde

Isolde,

bij mij gaat het om systeemtherapie wat is afgebroken eerder en daarna gesprekken met de ggz waarbij wij als partners samen worden opgeroepen als ouders van een kind dat daar in behandeling is. Het kind is dan niet bij die gesprekken aanwezig. Wel zullen we daar ook over een paar weken apart van elkaar worden opgeroepen omdat ze denken dat ze ons dan beter kunnen leren kennen.

Maar mijn mening die ik gaf geldt ook wel in een situatie waarbij je individuele therapie krijgt. Niet dat ik vind trouwens dat letterlijk gezegd moet worden dat er het vermoeden is dat de partner een persoonlijkheidsstoornis heeft. Maar ik vind dat als het vermoeden er is, er maatwerk moet plaatsvinden waarbij je als hulpverlener echt heel wat moet weten van narcisme. En die kennis schiet te kort in Nederland, ik geloof dat je dat wel kunt stellen in het algemeen. Wel hoopgevend dat er laatste een symposium over was die volgeboekt was.

Doenja

Doenja

01-09-2018 om 17:37

Hulp en diagnose

Vergeef me dat ik dit draadje niet helemaal opnieuw ga doorspitten, maar in mijn herinnering rees hier ergens de vraag of hulpverlening zin had, en wat ze dan konden doen na of in bijv. Narcistische relaties en of er zonder dat de narcist erbij is sprake kan zijn van een diagnose (onofficieel) zodat vanuit die kennis er hulp kan komen. Daar was nogal wat twijfel over.
Ik ben sinds kort bij n therapeut (eerste lijns psycholoog) die gespecialiseerd is in trauma behandeling. Bij de intake heb ik heel veel voorbeelden aangehaald van het gedrag van mijn ex tijdens en na t huwelijk. En ook van zijn moeder die destijds n zeer intensieve invloed had op ons gezin. En al na enkele minuten vertelde de psycholoog dat hij het idee had dat ik te maken had gehad met narcisme (naast t trauma van huiselijk geweld en bijna-dood-ervaring). De opluchting, de erkenning, het ‘zie je wel’ was overweldigend. Eindelijk bewijs dat ik niet in n normaal huwelijk en al helemaal niet in n normale echtscheiding had gezeten. En dat alles wat er gebeurt is met man en macht niet verandert had kunnen worden door mij. Het schuldgevoel ‘ als ik maar dit of dat had gedaan’ gleed in een klap van me af. De tweede afspraak hebben we er nog wat over door gepraat. Iedere gescheiden man roept namelijk dat zijn ex borderline heeft en iedere gescheiden vrouw zegt haar ex een narcist is. Nou mijn psycholoog kon me echt bevestigen dat hij wel heel veel narcistische trekjes in mijn verhaal herkende.
Krijgt mijn ex nu n diagnose? Nee. Kan ik wat met deze kennis? Ja.
We gaan eraan werken om mezelf weer terug te vinden nadat ik mezelf volledig ben kwijt geraakt in deze destructieve relatie. Loslaten dat het mijn schuld is wat hij deed. Het idee dat je je eigen aandeel moet zien voor je n scheiding pas kunt verwerken, achter me laten.
Zorgen maak ik me vooral over mijn kinderen die 90% van de tijd bij hun vader wonen (ook iets wat vooral narcisten voor elkaar krijgen), want zij worden dagelijks blootgesteld aan de manipulaties van hun vader en oma (die dagelijks voor ze zorgt). De leugens die ze ingeprent worden moet ik telkens weerleggen (waarna ik te horen krijg dat ik vader en oma zwart maak) Hoe ik daarmee om moet gaan, daar hoop ik de volgende afspraak meer over te weten te komen.

Mari

Mari

01-09-2018 om 18:14

Doenja

Wat ontzettend fijn voor je dat je hier in 'gezien' wordt. En ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt over je kinderen. Ook hier herkenning: ex narc had het ook voor elkaar dat de kinderen bij hem bleven wonen. Niet mijn kinderen weliswaar maar inderdaad, wat is dat toch?
Overigens wordt wel gezegd dat langdurig narcistisch misbruik borderline kan opwekken. Andersom heb ik het nog niet gehoord.

Ik zelf kon pas gaan kijken wat ik uit de situatie te leren had toen ik en uit de situatie was en erkenning kreeg dat dit nps was: er is een auteur die Ross Rosenberg heet die het heeft over self love deficit disorder. Veelal gezien bij mensen die door narcisten zijn opgevoed. The human magnet syndrom' is een boek van hem.
Maar zo lang iemand nog in de situatie zit, zal hij of zij zo getriggerd worden dat werken aan meer zelfliefde heel moeilijk zoniet onmogelijk lijkt. De narcist zal dat niet toestaan want voor hem/ haar is het te bedreigend.

Mari

Mari

01-09-2018 om 18:19

nog even Doenja

Misschien is het handig op youtube te kijken naar 'co parenting with a naricissist'. Daar staan veel tips

Kaaskopje

Kaaskopje

01-09-2018 om 18:52

Doenja

Even los van waar je erkenning voor krijgt, snap ik ook heel goed groot de opluchting is als je die krijgt. Mijn laatste ervaring hiermee is van een nog niet zo heel lang geleden en op de vraag waarom ik moest huilen, vulde een ander al 'de erkenning' in. Inderdaad... je bent niet gek!! Wat fijn dat je eindelijk een psycholoog gevonden hebt die met die erkenning met je aan de slag gaat.

Kaaskopje

Kaaskopje

01-09-2018 om 18:53

Zucht...

snap ik ook heel goed groot de opluchting i

Snap ik ook heel goed hoe groot de opluchting is...

Doenja

Doenja

01-09-2018 om 23:17

En de kinderen dan?

https://www.intoyourworld.nl/ouderverstoting/

Hier wordt heel duidelijk uiteengezet wat ik meemaak met mijn kinderen.

Mari

Mari

04-11-2018 om 15:54

Voor wie het aangaat... (narcisme e.d.)

Voor wie het gevoel heeft met een cluster-b (narcisme.histrionisch, borderline etc) (ex) partner te maken te hebben (gehad) en zich ongezien voelde door hulpverlening, familie en mensen die er weinig van begrijpen:

https://blogs.psychcentral.com/recovering-narcissist/2018/10/gaslighting-survivors-of-narcissists-and-narcissistic-abuse/?fbclid=IwAR1VCQD-rnUPg96Cw8-vJIy5ZdcQeEfjAFBcTrPuqtQRGu9JctHpTpOyHg0

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.