Relaties Relaties

Relaties

Waarom ga ik niet?!

Ik ben boos en intens verdrietig en vraag me echt af waar ik dit allemaal aan te danken heb.

Na een relatie van 15 jaar, weet ik het niet meer. Eigenlijk weet ik het ook wel maar ik ben zo zo zo in de war.

We trouwde voor de gemeente en voor de kerk, want dan is het helemaal echt! Want scheiden kan ook niet voor de kerk, ik hoor het hem nog zeggen bij 1 van die avonden wat kapot is maak je dat gooi je niet zomaar weg.
Na een jaar kochten we een prachtig huis en een jaar later werden we trotste ouders van de mooiste dochter van de hele wereld.
Alles was perfect! Maar toch bleef ik bang dat hij mij zou verlaten. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik erg jong was en eigenlijk heeft mijn vader nooit meer na mij omgekeken.
Ik vroeg dit ook vaak, je gaat toch niet bij mij weg he? Nee schat, ik laat jou nooit in de steek we gaan nooit scheiden.
Ik wilde een goede vrouw voor hem zijn.
Hij hoefde niets te doen in het huis, ik deed de boodschappen,was,huishouden,koken etc. Het enigste wat hij moest doen was het vuilnis nou prima toch voor hem?
Ik heb dit ook altijd met liefde gedaan maar als ik nu terug denk, vraag ik me af waarom ik dit altijd heb gedaan!

Toen onze dochter ongeveer 1,5 jaar was is het denk ik allemaal begonnen. Hij wilde opstap, meer vrijheid genieten van het leven.
Hij ging vaak opstap als de kroegen om 4:00 sloten was hij nog niet thuis, ik appte dan waar hij bleef en hij zei dan dat hij onderweg was. Hij kwam dan 1,5 of 2 uur later thuis. Ik mocht er niets van zeggen want dan was ik een zeikwijf.
Hij had ook kenbaar gemaakt naar mij dat hij nieuwsgierig was naar andere vrouwen. Dit begreep ik, we warm immers al zolang samen en vond het eigenlijk wel knap van hem dat hij dit durfd te zeggen. Hoeveel mannen zijn er wel niet die niets zeggen en gewoon vreemdgaan.
Ik vroeg het wel eens aan hem wat hij dan met die gevoelens wilde doen maar dat wist hij niet zo goed, ik
Moest het er maar niet over hebben.

Totdat ik het vermoeden heb dat er iets niet klopt. Iets in mij zegt dat ik in zij! Telefoon moet kijken en dat deed ik. Ik open zijn whats app en daar staat een mannennaam met een vrouwen foto erg vreemd. Ik lees de berichtjes en mijn hart breekt, mijn man die mij nooit pijn zou doen appt met een andere vrouw. Ik confronteer hem ermee en hij beweert bij hoog en laag dat het niets is, mijn hart breekt. Die avond heeft hij een feestje waar zij ook is, ik vertrouw het natuurlijk niet om 5:30 komt hij eindelijk thuis ik schreeuw hem de huid vol maar het doet hem niets. Het stilt niets voor meisje echt niet. Jij bent veel beter dan zij en beloofd haar niet meer te appen.
Ik weet hoe goed hij kan liegen, maar toch geloof ik hem hij zou ons nooit in de steek laten.

Ik ben zo boos en verdrietig en kwaad, we gaan in therapie en eigenlijk gaat t daarna wel weer goed. Echter blijft hij aangeven echt nieuwsgierig te zijn naar andere vrouwen.
Om toch maar een beetje mee te gaan in zijn wens stel ik een parenclub voor, of misschien dat hij alleen naar een club wil. Ik weet het ook allemaal niet he...
Met als enige afspraak dat hij ALTIJD eerlijk tegen mij moet zijn ALTIJD!
Maar nee dat wil hij niet, na een week of 4 wil
Hij graag op tinder... op tinder zeg ik beetje vreemd toch?
Ik zeg oké prima, ik wil hem namelijk gewoon niet kwijt en als t echt alleen seks is dan kan ik daarmee leven toch? Maar nee natuurlijk niet, daar kan je niet mee leven je word achterdochtig en wil alles controleren.
Hij veranderd zijn code van zijn telefoon en zit continu oo whatsapp. Ik had het kunnen weten natuurlijk spelen met vuur ik weet het.
We gaan op een super fijne vakantie, natuurlijk vraag ik soms of hij nog op tinder zit maar hij zegt van niet.
Hij kust mij de hele dag en geeft aan hoe blij hij met ons is hij had zich niets beters kunnen wensen. We hebben het zelfs over een twee kindje en ik stop met de pil. Ik kan mijn geluk niet op.
Na de vakantie gaat hij nog een weekend weg en toen barste de bom!
Ik ben de WiFi code aan het zoeken maar stuit opeens op een e-mailadres met wachtwoord, ik ben nieuwsgierig en log in. Er staat 1 mailtje in van een vrouw,
In het Engels geeft ze een aantal restaurants op met daarbij ook de afstand. Ik check Google Maps en zie dat ze uit Duitsland komt er staat ook een naam bij.
Ik zoek haar naam op bij Facebook en ik vind haar 10 jaar ouder dan ik! Ik snap er niks van, ik stuur haar een berichtje of ze mijn man kent. Ze reageerd een dag later. Ze verteld me dat ze elkaar kenden van tinder dat ze gebeld hebben en daarna hebben gelunched. Hij vertelde haar ook dat ik overleden was bij de geboorte van onze dochter. Ze was nogal in shock dat ze een berichtje van mij kreeg.
Ik kan niet huilen, schreeuwen of wat dan ook ik ben verstijfd mijn man zegt dat ik ben overleden tijdens de geboorte van onze dochter en rijd naar Duitsland om te lunchen met een vrouw die 10 jaar ouder is.
Wanneer hij thuis komt confronteer ik hem ermee, als hij mij aankijkt zie ik niets in zijn ogen geen spijt geen verdriet niets. Hij weet t niet meer, hij weet niet meer of hij bij mij wil blijven en onze dochter. Mijn hart breekt! Jij weet t niet meer schreeuw ik! Je moet eens kijken wat je doet. Ik schreeuw dat ik hem haat dat ik van hem walg en dat hij op moet rotten uit mijn leven. Hij vertrekt....

Hij zegt dat hij in de war is dat het te druk in zijn hoofd is. Dat iedereen van alles van hem wil. Hij zegt dat hij een probleem heeft en iemand hem moet helpen zodat hij stopt met liegen. Hij wil mij geen pijn meer doen. Ik moet hem met rust laten hij wil niet dat ik bel of app.

Terwijl ik boos ben omdat hij weer heeft gelogen moet ik
Hem met rust laten.. de rollen zijn nu dus omgedraaid hij weet t allemaal niet meer.
Soms heb ik een helder moment en denk ik, ga gewoon bij hem weg je verdient zoooo veel beter. Wie wil er nou een man die niet te vertrouwen is.
En het andere moment ben ik zo boos en verdrietig en wil
Ik alleen maar dat hij terug komt dat alles weer goed komt met ons. We hadden zon fijn huwelijk we waren altijd zo zo leuk samen.

Gister ben ik er achter gekomen dat hij wel met het meisje heeft gezoend van het feestje.
Toen ik het hem vroeg beweerde hij bij hoog en laag dat het niet zo was, ze loog zei hij. Een seconde geloofde ik hem pas na 10 minuten zei hij ja ik heb met haar gezoend.
Ik dacht dat mijn hart al kapot was maar dit kon er ook nog wel bij.

Hoe kan je zo tegen iemand liegen en tegelijkertijd zeggen dat je van iemand houd. Hoe kan je degene waar je het meest van houd zoveel pijn doen?
En zelfs nu hoop ik nog dat hij naar huis komt,
Smeekt dat ik hem terug moet nemen en dat hij zal veranderen.
Ik hou zo intens veel van deze man, en het doet zoveel pijn dat hij zo tegen mij liegt.
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb gesmeekt dat hij naar huis moet komen voor zijn gezin. Ik heb ook geschreeuwd dat ik hem haat en dat iedereen er vanzelf wel achter komt wat voor leugenaar hij is. Maar het lijkt allemaal niet uit te maken.
Ik weet dat ik het hem niet makkelijk heb gemaakt om vaak te vragen of hij bij ons weg ging, maar ik deed alles voor hem altijd ik was echt geen vervelende vrouw...

Gedoe

Het spijt me heel erg voor je. Wat kan dit soort gedoe toch een levensgeluk kosten!
Maar ik denk dat je je man graag wil geloven en graag wil dat het goedkomt.
Terwijl als je zo oppervlakkig kijkt het al heel lang niet goed is.
Je man wil beiden. En vasthouden aan zijn gezin en scharrelen met vrouwen.
Wil jij dat ook? Nee natuurlijk!
Maar met die vage verhalen en toezeggingen laat je je aan het lijntje houden.
Ik zou toch eens rustig me met mezelf gaan bezighouden. Laat die man maar scharrelen, die houd je zo niet tegen.
Denk eens rustig na hoe je hier rustig vanaf kunt komen. Heb je een eigen inkomen. Kun je zorgen voor een andere woning. Zijn er nog schulden die eerst afgelost moeten worden.
Houd je liever met jezelf en je kind bezig.
Het alternatief is nog jaren dit gescharrel. Kun je beter in jezelf steken. Echt, dat maakt je uiteindelijk veel gelukkiger.
Kun je nog wel goed met je dan exman omgaan hoor. Je blijft altijd ouders van je kind.
Maar dan gaat het niet meer ten koste van je goede jaren

Miss

Miss

08-09-2018 om 21:17

Welkom to my world

Hoi Johanna, als je gaat lezen in het topic doorgaan na vreemd gaan vanaf april ongeveer kun je mijn ervaring en thuissituatie lezen....

We zitten in een soort gelijke situatie. Mijn man wilde alleen nooit wat met andere vrouwen beweerde hij in tegenstelling tot de jouwe.
Maar kwam ook tijden laat thuis, deed uber lief. Nu zie ik het lieve als : hij wilde goedmaken wat hij al die tijd deed. Dan kon hij het voor zichzelf goedpraten.
Wij date zelfs met andere stellen. Maar dat staat compleet los van dat zwarte stiekume leven. Ondanks dat deed hij het met andere vrouwen.

Hij heeft mij 15 jaar bedrogen. Vanaf dat we 9mnd samen zijn. Daar ben ik in mei achter gekomen. In januari kwam de eerste Truus leugen om de hoek.

Wij lopen nu bij een afkickkliniek. Hij individueel. En samen bij een systeemtherapeut. Ik kan het je aanraden, scheiden kán altijd nog....

Natuurlijk vraag je je af waarom ben ik er nog?
Ik ben 8 maanden verder en vraag het me zelfs nog dagelijks af.... Dat blijft.
Maar wil hij in therapie, wil hij er voor vechten?
Hij heeft duidelijk een aandachts/ sexverslaving.

Er komt zoveel uit.

Ik hoop dat je reageert op mijn post. Hoop dat je er wat aan hebt en weet dat je dus niet alleen bent.
Zoals je het post. Jezus het lijkt mijn verhaal wel. Ik word er gewoon koud van.

Miss

Miss

08-09-2018 om 21:37

Ook omdat

Hij via Tinder ging met een jonge dame, en ze niets van ons af Wist. Helemaal niets.

Dit doet hij omdat dat gewoon gemakkelijker is. Ze kunnen in en uitchecken wanneer het hun uitkomt. Zo werkt dat.

Het ontkennen is omdat hij dan niet hoeft te liegen tegen jou.....

Oh jee

Een paar praktische dingen eerst, voordat we de gevoelenskwestie aanboren.
1) Heb je werk, een inkomen? Zo ja goed, misschien uitbreiden. Zo niet als een speer op zoek. Want de kans dat het goed komt tussen jou en man lijkt me klein.
2) Heb je huisvesting voor jou en je kind? Zo ja super, zo niet als een speer op zoek + inschrijven bij woningnet. Want de kans dat.....
3) Heb je steun in de vorm van vrienden/familie/vrienden? Zo ja super, zo niet zoek een therapeut. Want de kans.....

Eigenlijk mag ik hopen dat je het al weet. Kijk, voor de kerk trouwen kan niet kapot is natuurlijk onzin. Ik ben ook voor de kerk getrouwd en toch gescheiden. En met mij duizenden en duizenden anderen.
Je man is niet te vertrouwen, dat is duidelijk, en dat is niet iets van gisteren als ik je verhaal lees. Hij liegt en lijkt er eigenlijk niet veel problemen mee te hebben. Hij wil gewoon zijn eigen gang gaan, en doen waar hij zelf zin in heeft. En jij stelt je enorm gedienstig op: je hebt alles voor hem geregeld, zijn natje en droogje, zelfs een parenclub was bespreekbaar. He!!! Word wakker! Het is niet een goede vrouw zijn wat je nu beschrijf, het is een slof zijn, een dweil. Waarom doe je je dit aan? Waarom geloof je zo weinig in je eigen waarde dat je dit soort gedrag tolereert.
Je hebt, ben ik bang, jarenlang in een droom gewoond dat heette "My ideale gezin", dat was jouw droom dus alles wat er niet in paste poetste je weg. Het is jammer genoeg blijkbaar alleen maar een droom. Ik hoop dat je de kracht vind in jezelf om je man te verlaten en te beginnen aan je eigen droomleven met jezelf en je kind. Heel veel sterkte
Sini

oef, heavy allemaal en helaas herkenbaar....

Ik was zestien, ging blind voor mijn inmiddels ex.
Ging niet eens ellenlange gesprekken aan met andere mannen op een feestje; voor mij was er maar immers één.

Er kwamen wel eens berichtjes voorbij van dames, zelfs met een goedemorgen. Kwam wel eens thuis na een nacht in Rotterdam te zijn geweest voor een zakelijk feestje, kon slapen bij een zakenrelatie, maar kwam ondertussen thuis met een blonde haar op een plek, waar deze niet kan zitten. Die haar had in dat bed moeten liggen. Dat kon niet anders... hoe naief was ik toen! ik wilde het niet inzien. We hadden het toch fijn?

En dan denk je... , nadat hij kenbaar maakte eens met andere vrouw erbij te willen dat het je relatie een boost zal geven. Nou nee, jaren later met een rotgevoel alles meegemaakt te hebben, maar toch met in het achterhoofd de naieve gedachte dat het goed zou zijn voor de relatie... is het geknapt.... al was ik degene die verliefd werd op een andere man.... en wie was het slachtoffer? Mijn ex!

Ik praat mijn verliefdheid niet goed maar je gaat zoiets niet ondernemen wanneer je relatie helemaal goed zit. Ga hier alsjeblieft niet in mee, het maakt je een heel onzeker mens en geheel afhankelijk in de relatie.

Bizarre was dat ondanks ik in dit wereldje mee ging, hij evengoed niet de genoegdoening had... ging dus evengoed nog vreemd.

En dan komen de verhalen bij het uit elkaar gaan... ging al jaaaren vreemd en later ontdekte ik via een simpele google-zoekopdracht dat meneer ook op een datingsite zat. En dan confronteer je, maar wuift het dan weg onder mom van voor de gein ingeschreven door vrienden.
Nou, wanneer humor is, had hij bij mij een homofiele dwerg geweest. pffff.

Cijfer jezelf alsjeblieft niet weg, want ik herken hier heel veel in van mezelf in mijn toenmalige relatie. Laat je ook niet aan praten dat het allemaal aan jou ligt.

Ik hoop dat je idd de kracht vindt knopen door te hakken hoe moeilijk ook.
Ik verwacht niet dat er verandering op zal treden in de handelwijze van je man.

STerkte.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.