Relaties Relaties

Relaties

JJ

JJ

18-05-2018 om 13:37

Verder na ontrouw deel 4

Deel 3 was de 1000 gepasseerd maar nog zeker niet ten einde.
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verder-na-ontrouw-deel-3


Miss

Miss

08-09-2018 om 19:15

Dankje flanagan

Ja dat uit ik ook. Dubbel en dik. Maar ik heb wel uitgesproken dat ik bezorgd ben. Gewoon in een rustig gesprek. Eigenlijk hebben we die alleen nog maar en dat is erg fijn.
Alleen slaat de machteloosheid soms plotsklaps toe als hij dus weg is. Zoals vandaag. Dan is hij niet bij mij, druk met van alles wat ook moet kunnen. En dan ga ik malen en kan ik me uiten bij jullie.

Ik geloof ook zeker nog in ons en hem maar de angst is er wel. Ik moet weer geduldig wachtte op het volgende "plan" ...

Ik weet het ook allemaal zo goed, maar pfff ff een offday.

Even een heel kort berichtje (m

Miss en JIJ veel sterkte en wijsheid gewenst!
Denk aan jullie!

Miss

Miss

09-09-2018 om 07:15

Senna

Goedemorgen!

Dankjewel! Jij ook natuurlijk heel veel sterkte, vandaag zeg ik tegen mezelf miss: het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Kom op miss schouders eronder! Pak me weer op vandaag na die rot dag gisteren.

Fijne zondag alle ! Xxx

JJ

JJ

10-09-2018 om 09:44

2 cents

Er wordt bij ons momenteel teveel gepraat, de focus ligt er te dik bovenop, we letten teveel op elkaar. Deels door mijzelf veroorzaakt, door mijn gesprekken 's avonds over de intimiteit. Ze hebben mijn vrouw vermoeid en we kunnen er niet meer als opbouwende kritiek over praten.

Het wordt een vicieuze cirkel waarin we nu even blijven hangen.
Ze zegt dingen als dat ze me geen garantie kan geven dat we volgende week nog bij elkaar zijn en dat doet mij inwendig natuurlijk tegen het behang op vliegen. Ze zegt dat ze realistisch wil zijn en wil weten hoe ver we nog kunnen groeien. Alsof we nu niet genoeg zijn, nooit tevreden met wat er wel al is, ik vind het lastig te bevatten.

Ja, onze situatie is nu even niet de ideale relatie, maar we zijn nog steeds groeiende en we moeten ophouden ons continue te willen wegen, gewoon zijn wie we zijn en accepteren dat we er misschien nog niet helemaal zijn. 'Helemaal zijn' als in: dat alles 'normaal' voelt en niet elk niet gegeven kusje onder een vergrootglas komt. Ik doe er zelf even hard aan mee en dat moet er echt uit.

Het ene moment loop je nog samen in Parijs, krap 2 maanden later stuiteren we weer alle kanten op en is alles dat zo positief leek ineens weer arbitrair.

We hebben rust nodig, moeten niet door de ondergrens gaan zakken en dingen groter maken dan ze zijn, want daar lijkt het nu een beetje op.

Het enige dat ik zo enorm graag van mijn lieve vrouw zou horen is dat ze niet gaat opgeven bij tegenwind. Dat zou al wat ontspanning geven, want ja, angst is inderdaad een slechte raadgever,

Ik ga het zeker niet opgeven! Die garantie krijgt ze van mij. En om ons de rust te geven om afstand te creëren van de focus op elkaar, zou het fijn zijn als we beide weten dat 'het er niet mee bezig zijn' niet betekent dat de ander al aan het uitchecken is, maar de situatie lekker aan het vergeten is en we 'genezen'.

Ik neem me voor om de focus er compleet af te halen, er weinig meer over te zeggen voorlopig.

Positieve energie is nodig, verdomme.

Man

Man

10-09-2018 om 10:31

Je posting straalt onzekerheid uit. En dat is te begrijpen na alle hectiek.
Ik denk dat je nu teveel wil vasthouden aan zekerheid. Dat je vrouw je garandeert dat ze niet weggaat en dan komt bij jou de rust. De onzekerheid dat zo van ene op andere dag over kan zijn is funest. En dat straal je uit.
Ook die uitstraling kan beklemmend en soms averechts werken.

je vrouw is bezig om zichzelf weer te plaatsen in de relatie. Haar vlucht in de andere relatie is denk ik ook een vlucht van zichzelf geweest. En hoe vervelend ook, dat heeft tijd nodig. In die tijd zal ze weinig concrete toezeggingen doen. Dit omdat ze nog teveel ook met zichzelf bezig is.

Beste is de focus eraf te halen. Net wat je zegt. Aleen lost het zou onzekerheid niet op. Wellicht is dat iets waar je zelf nog iets mee kan. Want deze onzekerheid helpt beide niet verder.

JJ

JJ

10-09-2018 om 10:46

Man

Man, ik ben me bewust van de onzekerheid die ik uitstraal, ook naar haar. En dat wil ik uiteraard niet. Het afgelopen (half) jaar is er een van grote groei geweest, waar we de laatste weken een beetje in onrustiger vaarwater geraken. Het ene moment ben ik hier iedereen aan het overtuigen dat wij een voorbeeld zijn hoe je 'verder komt na ontrouw' en een tijdje later slaat de onzekerheid toe, omdat ze op de vlakte blijft over haar toekomstbeeld. Erg irritant.

Ik hoop dat we de rug rechten en samen doorknokken.
En ja, dat is grotendeels ook door er niet teveel aandacht meer aan te geven.
Focus op de kinderen, op het geluk dat er wel degelijk is en minder op de beren op de weg.

Man

Man

10-09-2018 om 11:05

"Het ene moment ben ik hier iedereen aan het overtuigen dat wij een voorbeeld zijn hoe je 'verder komt na ontrouw'"

Dit forum is het forum maar. Doe het voor jezelf en je vrouw. Soms is het 2 stappen vooruit, 1 achteruit soms 2 en wellicht incidenteel 3.

Wellicht heb je ooit het draadje van S. gelezen? Tot op de dag van vandaag schrijft ze af en toe in een ander draadje. Zij geeft aan hoe fragiel het herstelproces is. Zelfs na vele jaren nog.

Wellicht tegenstrijdig maar het onzekere proces kan meer verbondenheid geven dan 'zekerheid op voorhand'. Onzekerheid maakt alles niet zo vanzelfsprekend meer. Dus meer vechten voor wat je hebt/wil behouden.

JJ

JJ

10-09-2018 om 11:21

eens hoor

Ik weet niet helemaal op welk draadje je doelt. Of bedoel je Stip, die ooit dit topic startte?
https://www.ouders.nl/forum/relaties/verdergaan-na-ontrouw
Daar heb ik veel van gelezen in het begin.

Ik ben het met je eens hoor. Een relatie die niet 'for granted' is, daar werk je wellicht veel harder voor dn een relatie die vanzelfsprekend is. De enige zekerheid die ik zou willen is dat de bereidheid er is om te willen vechten en we elkaar niet gaan opgeven.

Het wil helemaal niet zeggen dat ze erover denkt op te geven overigens. Ze is een winner.

Man

Man

10-09-2018 om 11:43

Ja die bedoelde ik.

"De enige zekerheid die ik zou willen is dat de bereidheid er is om te willen vechten en we elkaar niet gaan opgeven."

Ja dat haalt het zwaard even boven je weg. Maar jullie 'leven' nog steeds en zeker in begin is dat al een hele overwinning.
Op gegeven moment zal blijken in hoeverre dit alles jullie veranderd heeft en de relatie in stand blijft. Helaas is dat op voorhand nooit zeker. Het is leven bij de dag.

Pennestreek

Pennestreek

10-09-2018 om 12:22

Oh, zo herkenbaar! Je wil een garantie, zekerheid, veiligheid. Want die zekerheid heeft ze eerst opgeblazen.

Bij mij, maar volgens mij werkt het ook bij jou zo, was en is dat de reden voor het gebrek aan vertrouwen. De affaire speelt ook bij mij/ons geen grote rol meer, maar het idee dat het weer ieder moment kan gebeuren dat hij vertrekt, dat vond ik heel moeilijk om mee om te gaan. Gelukkig begrijpt mijn man dat. Dus hoewel hij ook nog kan zeggen dat hij niet weet hoe hij zich morgen voelt (béng, komt ook zo lekker binnen bij mij) zegt hij daarnaast ook dat hij het nooit meer aan zou pakken als dat hij het in het verleden heeft gedaan. Dus als hij al twijfels zou hebben, dan zou hij dat nu echt wel eerst bespreken en proberen eventuele problemen op te lossen. Dus mij zo overvallen als hij heeft gedaan, nee, ik geloof niet dat ik dat nog hoef te vrezen.

Onze winst zit hem in dat we veel opener naar elkaar zijn, veel meer bespreken wat ons opvalt, dwarszit, pijn doet. En natuurlijk wat we wel fijn vinden, maar dat deden we al .

Ik hoop voor jou dat jouw vrouw je ook kan beloven dat ze het nooit meer aan zal pakken als dat ze heeft gedaan. Nee, ze kan niet beloven dat het nu voor altijd is. Maar ze kan wel beloven dat ze open tegen je zal zijn, dat ze problemen zal bespreken voor er geen weg meer terug is, en dat ze je nooit mee zo zal overvallen. En dan zul je daar genoegen mee moeten nemen. Het is mij gelukt, tenminste, meestal. Op momenten dat het niet zo lekker loopt, of in 'die tijd van de maand' heb ik het er wat moeilijker mee. Maar ik weet van mezelf dat die momenten weer voorbij gaan, en ik probeer mezelf er op die momenten van te overtuigen dat wat ik in de goede tijden voel en denk echt is, en wat ik op de moeilijke momenten voel en denk is gekleurd door mijn hormonen en mijn negatieve ervaringen. En, ik meld het aan man als ik me zo voel. Hij kan dan een keer zijn arm om me heen slaan, of een lief appje sturen, en dan ben ik weer een beetje gerustgesteld.

Hoop dat je wat aan mijn post hebt. Ik weet hoe rot je je kunt voelen hieronder... Daarnaast hoop ik wel dat je vrouw het aandurft om te duiken in het waarom van haar probleem met jullie intimiteit. Want er zit wel wat...

JJ

JJ

10-09-2018 om 12:38

dit

"Hij kan dan een keer zijn arm om me heen slaan, of een lief appje sturen, en dan ben ik weer een beetje gerustgesteld."

Geen garanties, maar geruststelling als ik spoken zie.

Maar soms zegt ze dat ze de energie even niet heeft om mij te comforten, te lijmen zoals ze het zelf noemt. Dat is wat er de afgelopen dagen een beetje gebeurt. Een gevoelsmatige afstand,geen extra knuffel van 'het komt wel goed schatje'.

Hoewel ik dat direct nuanceer, want gisteren voor het slapen gaf ze me wel een kusje en de letterlijke woorden 'het komt wel goed, schatje'. Het voert dan wel weer een glimlach op mijn gezicht. Want soms ben ik inderdaad dat jongetje uit de reclame

Ik geloof ook niet dat ze me nog eens zo keihard zal overvallen. Dat we ineens weer 'moeten praten' en dat ik dan voor een voldongen feit wordt gezet. We can do better.

Pennestreek

Pennestreek

10-09-2018 om 12:44

Dat vind ik wel heel erg negatief geframed

Dat zij het op zo'n moment zelf niet opbrengt om jou gerust te stellen, vind ik al jammer. Maar die geruststelling ook nog betitelen als comforten of zelfs lijmen vind ik ronduit gemeen klinken. En je mag zeggen dat ik dat gezegd heb . Je vraagt haar tenslotte niet om eeuwige trouw te beloven. Ze krijgt er niks van, als ze jou een beetje tegemoet komt.

JJ

JJ

10-09-2018 om 13:13

Grote kans

dat ze het zelf wel leest Pennestreek. Ze heeft al regelmatig meegelezen en ze 'mag' dat van mij. Ze vindt het in die zin prettig om te lezen wat er in mijn hoofd rondgaat dan dat het in een discussie naar boven komt. Soms kom je ook beter uit je woorden als je het opschrijft.

De woordkeuze 'lijmen' is wat ongelukkig gekozen, maar niet gemeen bedoelt. We zijn andere persoonlijkheden wat dat betreft. Als ik merk dat ze zich niet goed voelt, ergens mee zit, dan wil ik er het liefst iets aan doen, terwijl zij juist met rust gelaten wil worden en mijn positief bedoelde aandacht dan dus soms averechts werkt. (en haar afwijzing op mijn knuffel dan weer mijn gevoel beïnvloedt etc.. je kan je er wel wat bij indenken)

En andersom wil ik als ik het even donker inzie juist graag die geruststelling of een extra 'aai over m'n bol', die ze me soms niet kan/wil geven, wellicht ook omdat ze zelf op dat soort momenten juist het liefst met rust gelaten wil worden.

Bobbie

Bobbie

10-09-2018 om 13:19

Maar dát komt niet

Omdat ze gemeen is, maar omdat ze haar masker heeft afgezet en even niet meer kan doen alsof.
Feitelijk is ze vreselijk onzeker over zichzelf, de relatie, de toekomst.
Ik begrijp JJ helemaal en ook hie het overkomt.
De hoogtepunten worden geabsorbeerd alszijnde " het gaat hier fantastisch", maar het is veel te vroeg voor fantastisch.
Die hoop aanzien is voor mij bijna pijnlijk te moeten lezen. Omdat ik uit ervaring weet dat het leven geen garanties geeft en dat het net zo hard nis kan gaan.
Heb geduld, ga eerst rustig terug naar waarom je haar als vriendin (geestelijk/persoonlijk!) aantrekkelijk vond. Terug naar af zonder druk op de relatie.
Makkelijk gezegd, ik weet het, maar garanties heb je nooit, dus wat heb je te verliezen. Maar er moet echt druk en verwachting af bij jullie relatie denk ik.

JJ

JJ

10-09-2018 om 13:34

herkenning

Ik ben echt wel blij met jullie hier.

Ik denk niet dat ze doet alsof wanneer ze positief is, gelukkig het leeuwendeel van de afgelopen maanden. Al zegt ze natuurlijk ook soms wel me niet te willen kwetsen. Het lijkt wat wisselvallig.

Ik vraag er nl. ook wel naar, of al het positieve dat ik zie dan ook minder positief bleek te zijn geweest op het moment dat we in een negatievere flow zitten, maar ze ervaart het echt wel vaak als positief, dat geloof ik wel. En als ze zegt dat ze me mist, van me houdt en bij me wil zijn, zoals tijdens haar weekendje weg, dan is dat gemeend. Zo'n boek koopt ze toch ook omdat ze graag vooruit wil, niet omdat ze aan het opgeven is.

Maar nee, het gaat niet altijd 'fantastisch' en we wegen de huidige toestand misschien al teveel aan hoe het zou moeten zijn in een goede relatie, een goed huwelijk. Maar daar zijn we nog helemaal niet.

Ik weet wel wat ik wil, waarom ik dat wil, ondanks de momenten dat het me soms hopeloos maakt. Deze dame maakt me het grootste deel van de afgelopen 14 jaar erg gelukkig en ik zie er nog zeker toekomst in.

Pennestreek

Pennestreek

10-09-2018 om 13:37

Hmm en ja ja

Bobbie, dat kan heel goed kloppen. Ze heeft haar masker afgezet en kan niet meer doen alsof. Ja maar, ja maar. Je hebt open een eerlijk zijn, niet meer doen alsof, en je hebt je best doen voor een ander als die het moeilijk heeft. In een relatie mag je toch hopen dat je op elkaar kunt steunen als je het moeilijk hebt. En op deze manier is ze toch vooral bezig om het zichzelf zo makkelijk mogelijk te maken. Vind ik. Je moet in een relatie ook kunnen geven, toch? En dat mis ik een beetje bij de vrouw van JJ geloof ik.

Ben het verder wel met je eens. Ga terug naar de basis, en bouw van daaruit weer op. Als dat lukt. Maar dat is niet zo gemakkelijk heb ik gemerkt, in een relatie die al zo lang bestaat, en waar ook kinderen een rol spelen.

JJ, hadden jullie al EFT gedaan? Of het boek Houd me vast doorgenomen? Ik kan het je van harte aanraden. Juist omdat het de verschillen in communicatie en behoeften zo duidelijk naar voren haalt. Het leert je de taal van de ander te verstaan en ernaar te handelen.

JJ

JJ

10-09-2018 om 13:55

EFT

Ik heb het boek van Sue Johnson gekocht, een jaar geleden, ik heb het meeste ook gelezen en zie er genoeg raakvlakken mee.

We zijn in oktober 2x naar Gestallt therapie geweest, dat raakvlakken heeft met EFT, maar goed, dat was destijds een vrij kansloze missie. Ik weet niet of mijn vrouw iets in EFT ziet.

We zijn nu al maanden niet meer naar therapie geweest. Je wil er ook op een gegeven moment een beetje klaar mee zijn en zeker niet wéér naar een andere therapeut gaan en hebben we er al aardig wat versleten om te weten dat de een de ander niet is en ze in kwaliteit nog best veel kunnen verschillen. Daarnaast kost het kapitalen.
Wat dat betreft denk ik dat we beter bij onze laatste kunnen blijven als we terug in therapie gaan.

"Je moet in een relatie ook kunnen geven, toch? En dat mis ik een beetje bij de vrouw van JJ geloof ik.".

Ik weet het niet Pennestreek. Ik wil zeker geen kwaad bloed zetten. Ik kan in principe altijd bij haar terecht, maar als ze zelf in haar hoofd zit, en ik het daarmee lastig heb omdat ik dat merk (en de 'paniek' dat toeslaat), zoals de laatste dagen, dan merk ik dat ze weinig toenadering kan zoeken om me gerust te stellen en er iets meer avn te maken dan simpelweg dat ze niks te melden heeft.

Zo'n kusje voor het slapen als gisteravond met die woordjes erbij doet dan al wonderen. Maar vandaag bijv. nog geen contact gehad op de app en dan moet ik me wel weer inhouden om niet de eerste stap te zetten. Terwijl op andere dagen dat er geen contact was in rustigere perioden er natuurlijk helemaal niks aan de hand was voor me.

Dat is vooral iets dat ik zelf moet en kan oplossen. Die focus en conclusies verbinden aan helemaal niks.

Pennestreek

Pennestreek

10-09-2018 om 14:06

Ga dan daarmee aan de slag

met het boek (gratis en altijd voorhanden) en met jezelf.

Ik vind het ook erg moeilijk als mijn man zich afsluit. Ben dan zelf eigenlijk altijd boos en beledigd, en doe hetzelfde. Dat werkt meestal niet zo heel positief. Wat we van onszelf heel knap vinden is dat we dat achteraf goed kunnen benomen en bespreken. En erom kunnen lachen, en zien dat we in ieder geval díe stap (naar het benoemen en bespreken) toch maar mooi hebben gezet. Overigens blijkt meestal dat dat terugtrekken komt door iets op het werk, en niet door mij, maar zo vul ik het vaak wel in. We zijn nu aan het proberen eerder in te grijpen. Man zou eerder moeten aangeven dat hij ergens mee zit/druk mee is en ik moet eerder vragen wat de oorzaak is, ipv dat zelf in te vullen. We komen er vast wel een keer!

Zijn dit soort 'haperingen' bij je vrouw altijd een gevolg van twijfels over jullie relatie? Of kan het ook dat dit gedrag een andere oorzaak heeft? Dat is misschien nog het onderzoeken waard.

Je schrijft verder dat jij ernaar vraagt of het positieve dat je ervaart ook echt wel zo positief is. Ik kan me voorstellen dat je daar dan je twijfels over hebt, maar dat zou mijn man ook wel echt hele nare vragen vinden denk ik. Ga ervan uit dat ze op het moment zelf geen toneel speelt, maar dat ze soms positief en soms negatief gestemd is, maar dat hoe ze zich nu voelt weinig zegt over gisteren of morgen. Dat scheelt misschien al, omdat je dan niet steeds aan alles hoeft te twijfelen.

JJ

JJ

10-09-2018 om 14:19

toch

"Ga ervan uit dat ze op het moment zelf geen toneel speelt, maar dat ze soms positief en soms negatief gestemd is, maar dat hoe ze zich nu voelt weinig zegt over gisteren of morgen."

Dat is het vervelende. Scroll ik nu terug in mijn appjes van haar weekend weg, dan zie ik een vrouw die vol liefde laat weten dat ze me mist, graag bij me wil zijn. Scroll ik verder terug dan is dat eigenlijk ook wel de tendens. Veel positiviteit (en nee we communiceren niet alleen per app )

Gisteren zegt ze dat ze 'er al weken' mee loopt en dat dat geen geheim voor me zou zijn, want ze had me al gezegd dat ze niet weet hoe ver we nog kunnen groeien, een soort van vaag latend of het dan alleen over het intimiteits vraagstuk gaat.

Op dat soort momenten vraag ik me af wat dan de waarheid is.
Wat dat betreft heeft de periode vorig jaar me wel beschadigd om te geloven wat ik waarneem en dat heeft tijd nodig om te herstellen vrees ik. Toen leek voor mij ook alles super en werd er vrij plotseling de stekker er uit getrokken.

"Ik vind het ook erg moeilijk als mijn man zich afsluit. Ben dan zelf eigenlijk altijd boos en beledigd, en doe hetzelfde. Dat werkt meestal niet zo heel positief. "

We lijken wat dat betreft wel op elkaar merk ik.
Ik weet niet of mijn vrouw zich alleen afsluit uit twijfel over de relatie, of dat er nog andere dingen zijn die haar bezig houden. Ze zegt ook onzeker te zijn of we het gaan redden omdat ze bang(?) is dat ik er een punt achter zet. Waarop ze bijna direct mijn geruststelling kan krijgen dat ik dat niet vandaag, niet morgen en de komende 6 maanden ook niet zal doen.

Stip

Stip

10-09-2018 om 16:31

Ik hoorde m n naam

JJ; ik val in herhaling. Maar ik herken zo wat je beschrijft. De situatie dat je " gewoon" een relatie wil. Zonder die twijfel. Zonder alles wat er gebeurt ( en niet gebeurt) op een gouden schaaltje af te wegen. Doodmoe en bloednerveus werd ik hier van.
En in negativiteit dacht ik dan al snel; we redden t niet. Zie je wel, we moeten toch uit elkaar. Terwijl ik dat echt niet wilde. Man stelde voor om een tijd af te spreken dat we elkaar de garantie gaven bij elkaar te blijven. Ik geloof in t eerste jaar dat dat 4 maanden was. 4 maanden waarin uit elkaar gaan gewoon geen optie was, voor beide partijen niet.
Die afspraak gaf mij rust. Maakte dat ik niet bij ruzie, onenigheid of emotionele afwezigheid direkt in de kramp schoot.

Na die 4 maanden hebben we die termijn nog een keer verlengd geloof ik. En daarna was mijn spanning wat verminderd - was t minder nodig. Alhoewel t voor mij de eerste 2 jaar nog niet helder was dat we t gingen redden.

En nu zijn we 5 1/2 jaar verder. En we hebben t goed. Ik ben zo blij dat we doorgezet hebben. Dat ons gezin in tact gebleven is. Het welzijn van onze kinderen nu zie ik als beloning. Ik heb respect voor man - dat ook hij dit alles doorstaan heeft met mij. Dat hij uiteindelijk de handdoek niet in de ring gegooid heeft. ( was soms mssn wel de makkelijkste weg geweest). En ik ben dankbaar dat we elkaar lief hebben en elkaar tot steun kunnen zijn.

Het vertrouwen is nooit meer helemaal hersteld. Ik hoop dat we bij elkaar blijven maar het is geen vanzelfsprekende verwachting meer. Daarvoor is te veel gebeurd. Het is vallen en opstaan geweest - meerdere keren. Ik hoop dat man niet meer " valt".
Maar dit alles speelt geen dagelijkse rol meer tussen ons. Nog wel lastig dat we soms in ingewikkelde situaties komen. Zonet nog - liep ik in een winkel waar ik een bevriend stel ( 30 jaar terug) tegenkwam. Dit stel is man ooit met truus tegengekomen. Hij heeft daarna contact gezocht met t stel. Stel heeft hem op zijn verantwoordelijkheid gewezen - ze waren getuige bij ons huwelijk en spraken hem aan op zijn vreemdgaan. Een mail hierover zag ik per ongeluk en heeft destijds t een en ander in gang gezet. Ik heb t stel nooit gesproken - ben ze dankbaar voor wat ze gedaan hebben maar voel me ongemakkelijk in t contact denk ik. ( we zijn elkaar al wel 20 jaar uit t oog verloren).
Ik zag ze net en ben ze ontlopen. Het maakte me verdrietig. En in een flits is alle narigheid er weer.
Daar heb ik mee te dealen. Maar ik weet dat ik t vanavond met man kan delen - dat helpt

JJ

JJ

10-09-2018 om 16:44

Stip

Bedankt voor je reactie Stip, zo enorm herkenbaar en het zet alles weer in een positiever licht.

Niet alleen ik wil 'gewoon' een relatie, dat wil mijn vrouw ook. En daarom is ze vermoeid van de terugkerende discussies en wil ze rust.

"Die afspraak gaf mij rust. Maakte dat ik niet bij ruzie, onenigheid of emotionele afwezigheid direkt in de kramp schoot."

Dit zou ik dus graag ook willen. Gewoon de zekerheid dat wat er ook gebeurd, we het gewoon weigeren op te geven. Zonder dat daar de garantie aan vast zit dat we ook gaan slagen.

"Ik heb respect voor man - dat ook hij dit alles doorstaan heeft met mij. Dat hij uiteindelijk de handdoek niet in de ring gegooid heeft. "

Ja, ook de 'vreemdganger' moet doorbijten om de relatie te behouden en het feit dat mijn vrouw er nog steeds zit dwingt natúúrlijk veel respect af. Ze rende vorig jaar 3x weg uuit ons huwelijk, kwam 3x op haar schreden terug. Is door de mangel gehaald door familie en heeft te kampen met mijn onzekerheid en twijfels en de buien die ik gehad heb in emotie over hetgeen tussen hun is gebeurd.

Ik wordt om de affaire niet echt meer emotioneel, het doet me de laatste tijd vrij weinig meer. Die lucht is wel geklaard. Het kan natuurlijk zijn dat we teveel met onszelf bezig zijn om eraan te denken en dat er wel weer een knauw komt als realitycheck wanneer we weer in rustig water belanden. Maar dagelijks er mee bezig ben ik allang niet meer. De focus ligt vooral op de relatie met mijn vrouw.

Miss

Miss

10-09-2018 om 16:48

Machteloos

Stip, ik begrijp precies wat je bedoeld. Echtpaar vermijd ik ook die de boel mee aangewakkerd hebben. Alleen al de gedachte aan hun laat me breken van verdriet...

Man belde net toen hij naar huis reed van psycholoog...
Ze weten niet wat ze hem binnen de kliniek nog met hem aan moeten omdat hij de ert training niet wil doen.
Ik ben echt compleet door het lint gegaan thuis van machteloosheid, de vragen waarom en dat hij me bewust keer op keer op keer gedonderd heeft vlogen om de oren.
Ik kon gewoon niet rustig praten. Zo verdrietig. Wat moet ik toch.

Hij belooft me in gesprek te blijven met mij, is dat genoeg? Hij meent allemaal van wel. Want hij wil het nooit meer.... Einde van de week naar de systeem therapie. Maar ook daar eindigt het na nog een paar sessies omdat hij daar in behandeling moet staan. Zal het daar maar aankaarten wat nu stap 100 word. Sorry dat is natuurlijk spreekwoordelijk.

Maar aan alles voelde ik dit al aankomen. Wat ik laatst posten. Heeft hij me "zoet " gehouden?
Ik merk dat ik er flink de balen van heb.
Mijn optie is nog mee te nemen naar mijn psycholoog. Natuurlijk is een stempel op hem maar een stempel. Dat weet ik zelf ook wel.
Maar blijft iemand die het never nooit geleerd heeft en al die jaren alles voor zichzelf goed gepraat heeft en nu de inkeer heeft gemaakt ook echt komen met delen van gevoelens?
Het vertrouwen is weg. Ook al zie ik liefde en berouw.....

Ik voel me zo verdrietig.

Liefde en berouw

Liefde en berouw is nodig om het wederzijds vertrouwen in elkaar te laten groeien.

—-
Daarnaast: De andere keren dat hij vreemd ging, ging dat langs je heen. Nu zit je midden in een fase van diep wantrouwen. Hij weet dat bij herhaling, het over is voor jou omdat je deze fase niet nog eens wenst mee te maken. ( Stok achter de deur. )
Dit is de eerste keer dat hij te maken heeft met berouw voelen en zich realiseren wat hij kan verliezen. Het is dus mogelijk dat hij, itt zijn vader, wel verandert. Zoals meerdere mannen op dit forum niet meer in herhaling zijn gevallen.
Durf je die gedachte vast te houden?

Stip

Stip

10-09-2018 om 18:11

Ben 't ff kwijt

Wat maakt dat je man niet meer die therapie wil volgen?

Bij mij was t destijds een eis; of therapie of uit elkaar. man zag t eerst ook niet zitten- was niet nodig want hij ging t echt niet meer doen. Berouw, berouw.
Maar het leek mij te spannend- enkel geloven in goede wil terwijl er zoveel shit achter ons lag. Dus het een of het ander. (therapie of scheiden)

Gert Jan van Zessen toch proberen?
Ik vind (voor wat t waard is;-( dat jij mag eisen dat hij zich volledig inzet. En volledig inzetten kan therapie zijn. En natuurlijk kan hij daar de boel flessen - als dat zo is zegt t ook genoeg.

Is hij bang om met zichzelf aan de slag te gaan? Zichzelf onder ogen te komen? Is t een vlucht? Juist dan is t goed als hij inzicht krijgt. Het zal m verrotte pijn doen, (zag ik hier ook) maar ik dacht dan wel; zo pijnlijk als t nu voor mij is zal t voor jou niet zijn. Dus jammer dan. Jij mag grenzen stellen. Ga niet met 'm mee in zijn vlucht. Kom voor jezelf en jullie relatie op.

Het is akelig, erop of eronder. Zachte heelmeesters m,aken stinkende wonden- en daar zijn jullie uiteindelijk allemaal; de dupe van.

Het stempel of etiketje zou ik niet zo van belang vinden. Er zijn hier ook verschillende dingen genoemd - waar man zich dan vervolgens weer achter verschool. ( dat deed ik omdat ik dit of dat heb). Ik kon er niks mee. Hij paste ook niet volledig in een plaatje (wie wel?). Veel belangrijker is dat hij stopt, dat hij zichzelf waarderen kan, van zichzelf houden kan zodat hij flirten, relaties, spanning en seks met een ander niet meer nodig heeft. Dat hij trots op zichzelf leert zijn om wie hij is en wat hij doet.

Heeft hij de site van van zessen al eens gezien? (ik kon wel aandelen hebben- ben er nooit geweest Man herkende er veel in , terwijl hij geen seksverslaving had.

Ach lieve Miss; ik kan wel van alles bedenken. Heb je zelf vast allang gedaan. Duizend keer per dag. Je bent gewoon hartstikke verdrietig en wanhopig. Kruip maar in je holletje, doe wat je nu nodig hebt. Morgen weer een dag. Ik herinner me dat ik zo vaak dacht; ik ga niet slapen want als ik wakker word begint er weer zo'n dag. Zo akelig. En toch kon door de dagen heen m'n gevoel weer veranderen. Zomaar weer m'n vechtlust naar boven komen waardoor ik het ritme met de kinderen weer volgen kon.

Ik geef je een knuffel. Laat hem maar ff in z 'n sop gaarkoken. Nu draait het om jou.

Mari

Mari

10-09-2018 om 18:18

Miss

Heb je mijn post #750 gelezen? Je hebt er niet op gereageerd maar daar zeg ik dingen die je wellicht mee kan nemen in het gesprek met de systeem therapeut.

sterkte

Miss

Miss

10-09-2018 om 18:52

Flanagan

Ik wil die gedachte heel graag, en doe daar echt mijn best voor. Maar doordat ik in alles altijd heel erg open ben geweest is het ontzettend moeilijk te geloven en te vertrouwen op die woorden, is niet dat ik het niet wil. Ik moet er nu op vertrouwen dat hij naar mij toe komt met die gevoelens.
Truus nummer zoveel vermijd. En maakt dat hij weg komt, als de widde weer.

Op zijn werk geen diensten meer draait waar hij door het bedrijf heen fladdert en zomaar een Truus tegen komt... want zo erg is het flanagan. Dat hij zelfs dat soort situaties vermijd. Dus niet Alleen Op stap kan.

Zo van alleen op pad sturen met zoon zijn sport moet waken op wie hij tegen komt in de kantine.

Hier is het niet de vraag doet hij het nooit meer? Wie komt hij tegen dat is de vraag. Deze gesprekken waren idd maanden geleden al aan de orde. Zo erg is het blijkbaar bij hem. Dat is wat ik laatst met "cocaïne verslaafde bedoelde "
De angst is er nu nog te veel, Ik kan het momenteel moeilijk verwoorden tegen over jullie.

Miss

Miss

10-09-2018 om 19:06

Stip

De site meerdere malen bezocht. Past onder andere precies binnen het "plaatje".

Die kliniek waar hij/wij nu lopen hebben diverse profs zitten. Het team is al rond de tafel gegaan. Daar kwam emotionele regulatie stoornis uit. Adhd test en verslavingsdrang.
Allemaal mooie stempels waar ik idd weinig mee kan.
Wat dan nog als ik adhd heb? Dan ga ik wel extra sporten. Ik ga echt geen pillen innemen hoor ( zegt hij)
Ert traject gaat hij niet doen, omdat onze systeem therapeut het niet noodzakelijk vind. Het heeft met pannetjes te maken die overlopen.. Daar heeft hij niet veel last van. Want hij uit zich vanaf nu.
Wat ik posten geef hem een vinger en nee die therapie past niet bij mij. Ik ga het nooit meer doen omdat ik bewust ben van de pijn die ik jou doe.( Daar komt het even kort samen gevat op neer)

Hij "lult" me vast. Ik moet weer even op krachten komen de komende dagen. En zal al mijn vragen op een rijtje gaan zetten. Zodat ik het op papier heb bij de systeem prof. Daar hebben we ook een betere klik mee. Dus is geen man overboord dat hij de ert niet doet. Maar bied in gods gekleren iets anders aan. In plaats van een verslaafde naar "huis" te sturen. Dat deed mij zo flippen.

Hij had vandaag geen hulpvraag. Wat daarop haar antwoord was dan zijn we voor vandaag klaar.
Dat komt door zijn opstelling. Die, die ik hier boven profileer.
Dikke dikke tranen vloeien bij hem ( en bij mij natuurlijk nog meer, net wat jij had toen)
Het is 1 doffe ellende.

Hij ziet het zonnig in onze toekomst.

Verslaving drang kan ik nu nog in de groep gooien. Dat is wat ik zo ie zo doen. En misschien wel naar een andere prof. Maar het duurt zo eindeloos...
Naja je kent het. Niet op willen staan. Mijn benen zijn van lood en het is alsof de bodem van beton onder mijn voeten uit is geslagen.

Jezus wat klink ik depressief !!!! Ik ben nog nooooooit zo geweest. Ik lijk wel een kermis attractie maar het voelt voor nu ff zo omdat ik me machteloos voel.

Miss

Miss

10-09-2018 om 19:18

Mari

Daar heb ik HEEL veel aan gehad. Meteen ook opgezocht. En hij past daar precies in. In vele. Daarom weten hun het ook niet.

De wisselende mote swings.
Ik kon daar nooit een hoogte van krijgen maar door de dagen / weken heen wel. Het inlezen.

Ook de verschillen in brein. Reptielen brein onder andere wat zorgt voor overleven. Het dus echt niet meer weten van wat er gebeurd is. Dat geloofde ik steeds niet.

Ik ga het ook opschrijven en donderdag mee nemen naar de systeem therapie.

Dankjewel, Mari volgens mij snap jij onderandere precies wat ik steeds post omdat je zelf met zn man te maken hebt gehad die binnen dit "rijtje" past.

Jullie alle bedankt voor de reacties en jullie mede leven.

Miss

Miss

10-09-2018 om 19:26

En de gedachte

Die dan bij mij steeds de hoek om komt:

#Ach ze is er nog steeds#

Iemand sprak een tijd terug van gekke henkie. Nou zo voel ik me echt.

En nee dat ben ik niet en nee zo moet ik niet denken. Wat weet ik het allemaal goed in mijn hoofd. Maar mijn hart....

Miss,

Mensen die dat denken, kennen je zoon niet. Je gunt hem een moeder en een vader en een veilige jeugd.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.