Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op
Leene

Leene

10-09-2018 om 22:29

Zoon 8 geen vriendjes... wel of niet testen

Mijn zoon van 8 jaar heeft weinig tot geen vriendjes op school. In groep 1 en 2 had hij een vriendje waar hij heel close mee was.Helaas is deze jongen verhuisd. In groep 3 ging het slecht, had nauwelijks uitnodigingen, werd niet terug op feestjes uitgenodigd etc. Ik vond hem een keer huilend op de grond.. mama iedereen vindt mij stom. Zo zielig. Wij hebben verschillende gesprekken gehad met de juffen en de IB-er. Er is toen een soort maatjes project opgezet. 3 kinderen mocht hij zelf uitkiezen die hem zouden helpen. Dat leek te helpen maar een van de maatjes had het zelf ook moeilijk en trok heel veel met een ander maatje op waarbij onze zoon ook wel eens niet mee mocht doen. Dus dat werkte dan weer averechts. In groep 4 ging het op en neer. Er was een ander jongetje waar hij goed mee op kon schieten, helaas is deze jongen ook weer naar een andere school gegaan...
Kinderen plagen hem niet echt maar hij krijgt soms te horen: jij mag niet meedoen...met name door de jongen die in groep 3 zijn maatje was.
Hij is in groep 3 op speltherapie geweest. Tjsa het enige dat er uit kwam is: "er zit waarschijnlijk niets onder , ( de therapeut bedoelde autisme ADHD oid) maar zulke kinderen als jullie zoon hebben vaak op de basisschool weinig vrienden. Wat moet ik daar nu mee?
Onze zoon is gevoelig, de IB-er denkt dat hij mogelijk hoog begaafd is, al geven zijn cijfers er niet echt aanleiding toe.Mijn man en ikzelf vragen ons af of hij dit wel is. Hij is een beelddenker en erg creatief in zijn denken. De juffen uit groep 4 gaven aan dat hij soms al op een heel ander niveau denkt. Kinderen snappen hem ook niet altijd. Verder is hij ook wel weer koppig want als hij echt iets niet leuk vindt bijvoorbeeld voetbal dan doet ie dus niet mee ook al voetballen alle jongens uit de klas.
Nu weer 3 weken bezig op school en is soms alle pauzes alleen. Hij wil een vriend... doet zijn best doet soms zelfs mee met voetbal maar het wil niet lukken. Spelen met zus en buurkinderen gaat goed. Hij zit pas op scouting, hopelijk gaat het daar lukken.
De IB-er wil dat hij getest wordt op mogelijk Hoogbegaafdheid en of autisme. Ik heb eigenlijk een vreselijke hekel aan dat testen en al die labels...

Ik weet het ook niet meer. Mijn man is nuchterder en zegt dat ik niet teveel aan mijn zoon moet laten merken dat ik het erg vind dat hij geen vriendjes heeft. Maar we moeten toch wat.. hij kan toch niet zijn schooltijd door zonder vrienden...
Nu zit ik te dubben .. de mallemolen ingaan van het testen op weet ik het wat of toch maar eerst een SOVA training of zo. Wie herkent dit of heeft dit ook meegemaakt


Saar

Saar

11-09-2018 om 00:12

Ik zou

toch als 'werkdiagnose' eens hb aanhouden en daar iets mee proberen.
Dus een (externe) plusklas als dat mogelijk is, een vereniging als hint bezoeken. (is laagdrempelig!)
Of een clubje dat hem aanspreekt, waar hij zijn creativiteit kwijt kan en/of kan delen!

Kriebels

Irene, ik krijg spontaan de kriebels van jou.
Je zoon weet wel hoe hij met kinderen contact maakt, maar hij is weinig kinderen tegen gekomen waar hij raakvlak mee heeft. Hij speelt wel met de buurkinderen dus waarom zou je hem op een sova doen?

Kijk eerst die scouting aan. Je zoon heeft straks mogelijk meer gespreksstof in een plusgroepje. Hou die mallemolen van testen nog even ver van je bed. Straks denkt hij nog dat jij denkt dat hij wat mankeert. Dat is helemaal een domper op zijn zelfvertrouwen.

Je man heeft gelijk

"Maar we moeten toch wat.. hij kan toch niet zijn schooltijd door zonder vrienden..."
Ik zou niet weten waarom en ik hoop dat je dit niet zo naar je kind uitdraagt. Niet ieder kind voldoet aan het ideaalbeeld van bergen vriendjes. En er zijn inderdaad kinderen die geen vriendjes op school hebben en daaronder lijden. Er zijn er ook die geen vrienden op school hebben en dat wel best vinden of er mee hebben leren omgaan. Omdat de interesses niet aansluiten (zie bijvoorbeeld dat voetbal). Mocht hij zich te eenzaam gaan voelen, kan hij altijd nog eieren voor zijn geld kiezen en alsnog eens een potje meevoetballen.
Er is al het een en ander geprobeerd, ik zou het ff laten gaan. Hij moet idd niet het idee krijgen dat er van alles met hem aan de hand is. Hij zit nu op scouting, geef dat een kans. En niet 2 weken, echt een tijd.
Het kan best dat hij wat anders in elkaar steekt dan de rest van de klas, slimmer is of anders denkt. Dan is het sociaal gezien een beetje uitzitten op de basisschool en je contacten/uitdaging elders zoeken. Misschien wil hij wel op een schaakclub? Maar ook dat zou ik ff voor later bewaren. Eerst eens kijken of scouting leuk is.

herkenning

Eén van mijn kinderen heeft op de basisschool eigenlijk nooit vriendschappen gehad. En voetballen deed (en doet) hij ook niet

Dat zoon hoogbegaafd is, was vrij snel duidelijk. Zijn 2 oudere broers zijn dit ook dus we herkenden wel e.e.a. Op zijn eerste school was hij zo diep ongelukkig dat we geswitcht zijn naar een school met een speciale klas voor hoogbegaafden. Hier ging het ietsje beter, maar hij sprak nog steeds nooit iets af na school. Hij was veel alleen. Uiteindelijk is hij met 10 jaar naar het gymnasium gegaan (vorig schooljaar) en binnen een jaar is het een totaal ander kind geworden! Nu heeft hij wèl vrienden. Een heel groepje zelfs, waar hij vaak na school mee afspreekt. Soms zien we hem amper nog. Ongelooflijk ook wat dit met zijn zelfvertrouwen doet.

Ik heb geen oplossing voor je, maar wilde onze ervaring met je delen. We hebben in de basisschooljaren vaak zorgen over onze zoon gehad. Niet alleen vanwege het missen van aansluiting met anderen, maar ook omdat hij zich enorm verveelde. Niet voor niets hebben we 2x voor een versnelling gekozen. Hier heeft dat heel goed uitgepakt.
Thuis was zoon vaak alleen of speelde hij met zijn broers en zusje. Daar maakte hij ook geen ongelukkige indruk. Hij leek het prima te vinden zoals het was. We hebben wat sporten/activiteiten uitgeprobeerd, maar veel dingen lagen hem niet. Wat wel leuk was, was een kunstenares die cursussen gaf aan kinderen. 2 jaar lang is hij iedere week naar 'atelier' geweest. Hij zat in een groep met vooral (veel) oudere kinderen en voelde zich daar erg prettig. Nog steeds geen vriendschappen, maar hij was er wel op zijn gemak en maakte de mooiste dingen.

Nu hij beter in zijn vel zit, heeft hij ook opeens wel plezier in sport. Bijzonder om te zien hoe dat dus op alle mogelijke gebieden doorwerkt. Wij dachten altijd dat hij niet erg sportief en handig was, en nu doet hij aan survivalrun!

Ik kan natuurlijk niet beoordelen of jullie zoon hoogbegaafd is. Mocht je overwegen om dit te laten onderzoeken, dan zou ik dat zelf organiseren (en op zoek gaan naar een in hoogbegaafdheid gespecialiseerd bureau) en dat niet door school laten doen.
Wat wij hier zien (ook bij onze andere kinderen) is dat activiteiten met een brede leeftijdsgroep (en dus met name met oudere kinderen) vaak veel beter aansluiten dan activiteiten met alleen leeftijdsgenoten. Misschien kun je daar wat mee?

Mia9

Mia9

11-09-2018 om 11:06

Herkenbaar

Zou over onze zoon kunnen gaan. Die is inmiddels net begonnen in de brugklas. Na een aantal moeilijke jaren op de basisschool, nauwelijks vrienden, nauwelijks uitnodigingen voor feestjes, is dat de laatste 2 jaren alsnog goed gekomen, en heeft hij meer aansluiting gekregen binnen de groep. Kenmerken van ADD en autisme, maar nooit laten testen, wel creatieve therapie gevolgd, en zelf heel veel gelezen. Contact met zus hier ook heel goed. Hij heeft het een tijd moeilijk gehad met het buiten de groep liggen, maar heeft zelf wel ingezien dat als je zelf voetbal niet leuk vindt en alle anderen wel, je op deze leeftijd niet zoveel gemeenschappelijks hebt.De laatste jaren ontstonden weer wel gemeenschappelijke interesses, en ondertussen had zoon een hobby waar hij veel plezier aan beleefde.
Ik heb vooral mijn eigen opvattingen bijgewerkt: we hebben het thuis fijn, niet steeds focussen op vrienden, denk dat zoon dat wel kon voelen, dat ik me geen zorgen meer maakte, vertrouwen in hem had dat het goed is zoals hij was. Wel steeds helpen met sociale context.
Ook nu hij net begonnen is in de brugklas, vragen we niet naar de andere jongens, hij heeft sowieso veel tijd nodig om mensen te leren kennen, dus onze gesprekken gaan meer over wat er aan bod gekomen is in de les.
Succes, heb zelf ook veel gehad aan verhalen waarin mensen pas wat later mensen toegekomen met wie ze echt een klik voelen, dat is helemaal goed!

zit je zoon op de opvang?

Mijn zoon had ook op school heel lang niet echt vrienden, en sprak ook eigenlijk nooit af. Een factor was dat hij niet van voetballen houdt en de andere jongens in zijn klas wel. Maar wat ook mee leek te spelen was dat hij vier middagen per week op de BSO zat. Daar moest hij dus wel sociaal doen - en dat deed hij ook, en hij heeft daar ook een vriend aan overgehouden - maar dan was het voor die week ook wel weer mooi geweest en zijn vrije tijd thuis bracht hij dan graag thuis door, alleen of spelend met zijn jongere zusje.

Dus misschien is dat ook nog iets dat mee kan spelen, maar ik lees in je posting niet dat hij op de BSO zit.

Ik ben het trouwens eens met degenen die vinden dat je niet teveel aan je zoon moet peuteren, daar wordt de situatie vermoedelijk niets beter van. Testen op hoogbegaafdheid zou ik hooguit overwegen als dat voor zijn schoolwerk zinnig lijkt.

Groeten,

Temet

Leene

Leene

12-09-2018 om 00:32

flanagan en Anneque zit toch iets anders in elkaar...

Mijn zoon heeft namelijk wel moeite dat hij geen vriendjes heeft!. Hij komt met regelmaat somber uit school omdat er niet iets is goed gegaan. Ja hij speelt met zijn zus ( maar die speelt ook wel eens met andere vriendinnen en dan is hij toch vaak alleen) Buurkinderen zijn er ook niet veel. Wel twee buurkinderen die er niet de hele week zijn omdat hun ouders gescheiden zijn en ze afwisselend bij hun vader en moeder wonen. Met deze buurkinderen gaat het heel goed. Hij zit niet op BSO. Kent wel kinderen via onze kerk maar ook daar zie ik dat het niet altijd goed loopt. Heeft ook daar de neiging zich wat terug te trekken, wil graag één op één contact en heeft dan moeite als er meer kinderen bij een zijn. Juf geeft aan dat het een heel eigen kind is maar dat hij niet altijd de sociale codes lijkt te snappen. Hij zit sinds kort in het plusgroepje.
Van mij hoeft hij geen hordes vrienden te hebben en mag hij alleen spelen als hij dat wil en daar gelukkig mee is. Maar ik zit met een kind wat regelmatig ongelukkig is... dingen zegt als "ik heb geen vrienden, niemand vindt mij leuk"..
Dus ja jij kunt de kriebels mij van krijgen flanagan... maar ik krijg de kriebels van de situatie.. ik wil liever ook geen testen... maar krijg via de juffen ook signalen dat we misschien beter kunnen 'doortesten'

Leene

Leene

12-09-2018 om 00:54

Mia9

Dank voor je reactie.. je hebt gelijk hoor.. ik moet mijn eigen opvattingen ook bijstellen maar vindt het nu erg lastig omdat hij het zelf zo naar vindt en niet snapt wat hij nu verkeerd doet. Vandaar dat wij toch aan een SOVA training oid denken. Maar ja, juist vanavond een gesprek gehad op school ( is altijd hier in het begin van het jaar) en weer een juf die aangeeft dat het wellicht beter is dat we toch testen... zucht Ik heb al veel gelezen en beeld doet mij ook denken aan ADD en autisme kenmerken maar eigenlijk wil ik dit ook helemaal niet horen via testen... het is niet extreem en thuis gaat het goed.
Ik houd mij ook maar aan de positieve verhalen vast en hoop dat hij later wel goede vrienden/contacten krijgt. Dat houden we hem ook voor... dat het niet altijd zo hoeft te gaan. En we peuteren echt niet alle dagen aan hem. We hebben het er ook vaak niet over. Maar omdat juffen en IBer ook hun eigen ideeën hierover hebben ben ik in limbo geraakt over wat te doen vandaar mijn vragen hier

Doortesten of doortoetsen?

Wat bedoelen de juffen, testen of doortoetsen? Een test is ook maar een test en biedt geen oplossing. Denken ze aan speciaal hb-onderwijs?

Ik zou eerst eens kijken of er geen clubjes zijn voor slimme kinderen, waar hij zich thuisvoelt. Scouting kan dat zijn, maar ook schaken of een plusklas voor hoogbegaafde kinderen.

Sociale codes

speelt hij misschien liever met oudere kinderen? Misschien dat dat sociaal dan beter past.

Moeite

Ja, dat had ik gelezen hoor, dat hij er moeite mee heeft. En denk niet dat ik dat niet rot voor hem vind, of er geen verdriet van zou hebben als moeder. Ik begrijp je daarin heel goed (herken de situatie ook wel). Ik denk alleen (puur ogv wat je schrijft, ik ken je kind natuurlijk niet) dat je kind nu niet gebaat is bij nog meer testen/training of wat dan ook. Dat hij alleen maar meer het idee krijgt dat er iets mis met hem is. Daarin vind ik dat je man gelijk heeft: laat hem niet merken dat je het allemaal zo erg voor hem vindt.

Wellicht gaat hij tot de kinderen behoren die ermee om leren gaan dat het sociaal niet zo klikt op school. Vandaar mijn advies om scouting af te wachten en het later wellicht eens met schaken te proberen (of iets anders wat zijn interesse heeft natuurlijk).
Ik zou het voorlopig niet verder problematiseren. Als hij er echt enorm onder gaat lijden, merk je dat vanzelf.

Niki73

Niki73

12-09-2018 om 09:20

Toch sova?

"Juf geeft aan dat het een heel eigen kind is maar dat hij niet altijd de sociale codes lijkt te snappen."
Dan kan een Sova-training toch nuttig zijn.

Mijntje

Mijntje

12-09-2018 om 09:38

uitsluiten

Uitsluiten is ook pesten, ik zou dit wel bij de leerkracht aankaarten. Die moet daar wat mee.
Een schoolwissel, kan soms ook goed werken, een andere sfeer in de klas, wat andere karakters bij elkaar kan een kind goed doen, weet ik uit eigen ervaring.
Niet iedereen heeft interessen/meegaand karakter dat aansluit bij iedereen. Er zijn al wat vriendjes van hem van school gewisseld, is dit uit ontevredenheid met de school?
En niet altijd vind je vrienden in de klas, maar in de buurt of via sportclub/muziek/scouting. Hij zit nog maar net op scouting, dat kan je best een kans geven.
Goed mogelijk dat er niks met je kind aan de hand is en ik zou er ook voor waken hem het gevoel te geven dat er wat met hem mis is. Natuurlijk moet je wel wat bij een ongelukkig kind, maar stimuleer hem vooral positief. Hij hoeft niet mee te voetballen om vrienden te krijgen. Hij mag gewoon zichzelf zijn.

Ik heb ook een pubertje die niet meedoet met voetbal omdat hij dat stom vindt, hij is geen meeprater is, heeft veel fantasie, houdt niet van vechtgames (alle jongens in zijn klas houden van fortnite), houdt van andere films en andere boeken, houdt als enige van programmeren en speelt al 5 jaar een instrument als enige van de klas. Dat geeft hem minder vrienden, maar hij wordt wel geaccepteerd en heeft zijn vrienden mn buiten school.

Kriebels

Ik denk dat de kriebels voelen opkomen ook eigenlijk meer het gevolg is van de wens van die iB-er; onderzoek naar HB, maar ook autisme. Beetje herkenning.
Hier een dyslect dat zich niet welkom voelde op school. Maar een kind met alleen dyslexie kon toendertijd niet overgeplaatst worden naar een sbo. School wilde dat kind ook onderzocht werd op autisme. Ze lieten merken het jammer te vinden dat er geen sprake was van een diagnose waardoor die door hen zo gewenste route (Sbo) niet door ging.
Ondertussen voelde kind goed aan hoe school tegen de begeleiding aan keek. Scholen moeten elk kind een gevoel van veiligheid en acceptatie bieden.

Sociale codes; binnen de lijntjes lopen.
Jullie zoon heeft speltherapie gehad. Wat verwacht je van de SOVA? Dat de kinderen die eerst niet met hem wilden spelen, nu wel met hem willen spelen? Kinderen gaan met een kind spelen als die iets doet of heeft, wat de ander interessant vind of hem handig uit komt. Mijn kind vond voetbal stom; de jongens spelen niet over en het ging hen alleen maar om zelf scoren. Toen bleek dat hij goed het doel kon beschermen, was zijn aanwezigheid welkom. Soms ging hij keepen om met de jongens en het spel mee te doen. Maar hij kon dit geen vriendschap noemen.
Er liepen wel meer kinderen op het schoolplein die bestempeld werden als buitenbeentjes. Sommigen namen iets mee van huis waar ze tijdens de pauze mee speelden of ze zochten uit nieuwsgierigheid een ander buitenbeentje op om te zien wat hij aan het doen was.

Eenmaal op de VO, zitten klasgenoten allemaal op een mobiel te spelen of met elkaar een vlogfilmpje te bekijken en te bespreken. Daar is het over met de hiërarchie van de populaire kinderen op het speelplein en in de klas.

Zoon is alweer klaar met VO en werkt. Hij kan goed met de collega’s om gaan. Ze hebben dezelfde interesses en evt discussies vinden respectvol plaats. De sociale codes op de basisschool, zijn met name gecreëerd door de popie Jopies in de klas. Gelukkig is een basisschool maar tijdelijk.

Tango

Tango

12-09-2018 om 13:29

Wat gaat er mis?

Je schrijft dat het in contacten met andere kinderen vaak niet goed loopt. Maar wat gaat er precies niet goed? Wil hij alleen maar met 1 kind tegelijk spelen? Wil hij het spel bepalen? Zijn er dingen die je met hem kan oefenen? En welke dingen ziet de juf misgaan als ze zegt dat hij de sociale codes niet altijd begrijpt?
SOVA-training lijkt me juist goed. Al is het altijd lastiger om de geoefende dingen tijdens te training daadwerkelijk in praktijk te brengen. Maar misschien doet hij juist tijdens die training leuke contacten op met andere kinderen die dit stukje ook lastig vinden. Ik zou dan een training buiten school doen. Heeft school toch ook niets over te zeggen.
Testen op ADD, autisme etc. vind ik niet direct zinvol. Een diagnose verandert niets aan het verhaal. Je kind is dan nog steeds eenzaam en heeft geen vrienden. En zo'n stempeltje houdt misschien andere kinderen juist tegen om contact met hem te leggen.

Verder zou ik inderdaad de scouting afwachten en het zoeken in contacten buiten school. Volgens mij zijn er ook wel clubjes waar meer begaafde kinderen elkaar kunnen treffen.

Leene

Leene

12-09-2018 om 23:03

@Tango

. tjsa wat gaat er mis. Soms teveel het spel willen bepalen. Hij denkt ook heel beeldend en begint dan een verhaal te vertellen over iets wat hij in zijn koppie ziet gebeuren maar anderen snappen dan niet waar hij het over heeft. Hij checkt dan ook te weinig of zijn verhaal over komt. Maar misschien doen meer 8 jarige dat niet.. Ken je het boek De leeuwenkuil van Paul van Loon? dat gaat over een jongetje dat in de dierentuin woont en dat jongetje Daniel ziet ook van alles in zijn hoofd, in het boek staan die gedachten schuin gedrukt. Mijn zoon herkende dit direct. Deze Daniel knippert dan soms met zijn ogen of schudt met zijn hoofd en dan is ie weer in de werkelijkheid. Nu zeggen we dat ook wel eens tegen hem... 'even met je ogen knipperen" dan moet ie wel lachen.
Ook is hij niet altijd flexibel. Gaat bij een jongetje uit de kerk spelen, wil dan graag met lego spelen want dat doen ze altijd met zijn tweeën. Blijken er nog twee andere vriendjes te zijn en die willen liever op de spelcomputer. Onze zoon niet, waarschijnlijk ook omdat hij bang is het niet te kunnen want wij hebben geen spelcomputer. Hij blijft dan stug met de lego spelen en vriendje pendelt tussen onze zoon en de andere vriendjes.. terwijl het vriendje aangaf ook liever een spel op de spelcomputer te doen... dat soort dingen. Maar soms gaat het wel goed en speelt hij heel leuk met anderen mee. Juf ziet dat hij niet altijd goed op vragen van anderen reageert, geeft dan een ander antwoord dan je zou verwachten. Weet niet zo gauw een voorbeeld.
Ziet ook snel iets als plagen... terwijl dat niet altijd zo bedoeld is.
Beeld is wel wisselend.

Mijn man en ikzelf zitten echt niet te wachten op allerlei labels. We willen alleen wat handvatten om hem te helpen. En bij een kind met ADD of autisme heb je toch andere handvatten nodig...?? Ik denk dat de juffen met name hierom willen testen en omdat hij zich bij tijd en wijle erg ongelukkig over school en vriendjes kan voelen

Leene

Leene

12-09-2018 om 23:25

@Mijntje

Buitensluiten is aangekaart bij school.. al in groep 4.Daar is wel wat aan gedaan. Ik moet zeggen dat de school bovenop pesten en buitensluiten zit. Ligt wel eens aan de juf maar kan veel slechter.
Zijn beste vriendje is verhuisd. Een jongetje is blijven zitten en het andere jongetje is van school gegaan omdat zijn oudere broer werd gepest en dit hield niet op, deze jongen lag echt niet lekker in de klas. Ouders hebben toen besloten om de andere twee kinderen ook van school te halen en een nieuwe start op een andere school te maken.
School wissel is wel eens zijdelings ter sprake gekomen na de school wissel van dat jochie maar dat ziet hij echt niet zitten. Dus daar hebben we het niet meer over gehad. Bovendien neemt hij toch ook zichzelf weer mee.
En ja we proberen hem echt wel positief te stimuleren. Kijk wij vinden hem een heel leuk jochie.. heel veel volwassenen vinden hem overigens leuk omdat ie heel grappig uit de hoek kan komen en hele leuke versprekingen heeft. woorden als spiekoneren...kanogel.. omdat hij glimmertjes in zijn ogen heeft en originele ideeën. Het zal in de toekomst vast wel beter worden.. het zal ook wel helpen als hij iets minder gevoelig zou zijn/worden. Dat zou hem zelf helpen denk ik zo..

Saar

Saar

12-09-2018 om 23:42

Nog een keer

Zijn 'echte' iq doet er echt niet toe. Kijk gewoon naar je kind en wat hij nodig heeft/zou kunnen gebruiken. Duidelijk is dat hij peers niet snel gaat vinden in een gemiddelde setting.
Wil je dat hij peers krijgt, zoek die dan op.

Marianne

Marianne

13-09-2018 om 09:37

Hint of Pharos

Dit zijn twee verenigingen voor ouders van HB-kindeeren. Je kind hoeft niet getest te zijn voor zover ik weet. Ze organiseren speelmiddagen. Je zou eens kunnen kijken hoe hij zich daar voelt. Kan hij zich daar staande houden en voelt hij zich prettig daar, dan heb je een behoorlijke kans dat zijn intelligentie een mede-oorzaak kan zijn van zijn gebrek aan aansluiting. Heeft je kind moeite met nieuwe situaties, probeer het dan een keer of drie, dan hebben zowel jullie als je kind een beeld of dit iets voor hem is.

Miekemieke

Miekemieke

13-09-2018 om 11:02

waarom koop je geen spelcomputer

Het is leuk en ook wel leerzaam qua reactievermogen en dergelijke plus dat hij daarmee wat meer aansluiting kan krijgen met klasgenoten.

Dochter

Hmm, ik herken hier wel wat in van mijn 8-jarige dochter. Ze is enigkind, we wonen buiten het dorp. Haar sociale contacten haalt ze dus vooral uit school. Verder rijdt ze paard, speelt een muziekinstrument en zit bij de dorpse jeugdactiviteiten en het jeugdcarnaval, waar de zelfde kinderen als op school zitten. Ze staat echter redelijk los in de klas. Soms gaat ze drie keer in de week met iemand na school spelen en dan weer weken niet. Een vaste vriendin zit daar niet bij, het is maar net wie er beschikbaar is. Vooral als het wat vol in het hoofdje zit of niet lekker op school gaat naar haar zin dan trekt ze zich terug. En is dan vervolgens boos dat ze er na die weken er niet meer tussen komt of verdrietig omdat ze niet op een verjaardagsfeestje wordt uitgenodigd. Daar worden toch de kindjes gevraagd waar ze in de weken voor het feestje het meest meespelen. Pas op dat je zijn cijfers niet gebruikt voor het verwerpen van een mogelijke hoogbegaafdheid. Hij kan aan het onderpresteren zijn om toch niet helemaal buiten de klas te vallen.

Wij gaan nu wel een traject in met onze dochter IQ en gedrag te testen om te kijken wat we er mee moeten. Wij vermoeden dat ze hoogbegaafd/hooggevoelig is en gezien haar motoriek sluit ik DCD ook nog niet uit. Misschien is het van alles een beetje en net niets, maar krijgen wij en zij door te testen toch tips en handvatten om haar te helpen.

Tango

Tango

13-09-2018 om 14:02

Spelcomputer

Miekemieke, ik zou echt geen spelcomputer kopen voor een kind van 8, alleen om hem contact met andere kinderen te laten krijgen. Wij hadden ook nooit een spelcomputer, ja een tweedehands Wii die mijn dochter kocht toen ze 12 was en op die leeftijd ongeveer kocht mijn zoon een tweedehands playstation. Maar ik vind dat ze op latere leeftijd al genoeg achter de schermpjes zitten. Met 8 jaar is dat toch nog niet nodig?!

Ieene, ik zou de situaties die je noemt regelmatig met je zoon doornemen. Mogelijk vindt hij het lastig om zich in te leven in anderen. Dat kan en daar kan hij mogelijk ook best nog wat in leren. Dus dat je bijvoorbeeld uitlegt dat het lastig is voor vriendje als hij niet begrijpt waar hij het over heeft, of als hij zich in tweeën moet splitsen als je zoon met de lego wil spelen en anderen met de spelcomputer. Hij hoeft zelf niet op de spelcomputer te gaan, maar hij kan wel bijvoorbeeld mee kijken. Deed mijn zoon ook vaak op die leeftijd. En dan kunnen ze daarna iets anders gaan doen.
Misschien ook juist de vriendjes bij jullie laten spelen, zodat je kan ingrijpen wanneer het mis dreigt te gaan/ze elkaar niet begrijpen. En de juf op school kan hetzelfde doen als ze het op school ziet gebeuren.

Ik zie de meerwaarde van een label nog steeds niet in dit geval. Al weet je dan dat hij bijvoorbeeld autistisch is, je aanpak blijft hetzelfde: benoemen wat je ziet en aanleren van sociaal gedrag.
Ik vind wat je schrijft ook niet direct heel bijzonder klinken voor een 8-jarige. Het klinkt meer alsof hij op school gewoon pech heeft gehad dat zijn vriendjes iedere keer weg gingen. Daar kan hij zelf natuurlijk weinig aan doen. En niet ieder kind heeft massa's vriendjes, maar als je maar 1 vriendje hebt en dat verdwijnt dan weer, houd je al gauw niets over.
Investeren in clubjes buiten school lijkt me nog steeds het meest zinvol. En misschien toch ook die SOVA. Mocht dat niet helpen kan je altijd nog verder kijken.
Leuke vergelijking trouwens, dat van Daniel uit de Leeuwenkuil. Ik ken die boeken goed, heb ze veel voorgelezen aan zoon hier.

Spelcomputer toch overwegen

Hij heeft vriendjes en die spelen graag op een spelcomputer. Hij heeft dat niet en wordt daar onzeker van ( weet niet hoe het moet) en kan niet mee doen en valt dus weer buiten de groep. Alleen maar toe kijken is toch ook niet leuk.

Hier heeft echt ieder kind van 8 wel een spelcomputer dat is een normale leeftijd ervoor en beeldschermtijd kun je zelf in de hand houden.

Niet iedereen hoeft te hebben wat een ander heeft, je hoeft geen meeloper te zijn, en je moet het je kunnen veroorloven. Maar het is in dit geval ook leuk als hij aansluiting heeft bij zijn vriendjes.

Leene

Leene

13-09-2018 om 21:56

@ miekemieke en @gingergirl

In zijn klas zijn er welgeteld TWEE jongetjes met een spelcomputer. Dus daarvoor hoef ik het niet te kopen. Hij vraagt er eigenlijk ook nooit naar. Net zoals het op deze school niet zo gewoon is om al op de basisschool een mobiele telefoon te hebben. Mijn dochter zit in groep 7 en van de 21 kinderen hebben er drie een mobiel. Lekker rustig, wij zitten ook niet vaak op onze mobiel. Hij doet spelletjes op de laptop, kijkt filmpjes etc. Heb niet het idee dat hij veel mist. Misschien over een paar jaar...
Maar goed... daar gaat deze discussie niet over. Hij heeft bij dat bewuste vriendje wel eens op de spelcomputer gezeten toen hij alleen met hem en zijn broertje was. Nee ik denk dat het echt ook de teleurstelling was dat hij het vriendje niet voor hem alleen had terwijl hij juist zo'n zin had om iets moois van lego te maken.

@Tango.. ik ben het wel met je eens hoor en we doen ons best om situaties door te spreken. Labels zeggen ook niet zo veel. En ja hij heeft inderdaad veel pech dat net de kinderen waar het mee klikte van school gingen. Met name het vriendje van groep 1 en 2. Toen zat hij ook veel beter in zijn vel. Man en ik denken nog even na over de volgende stap

Mia9

Mia9

14-09-2018 om 08:24

Creatieve therapie

Fijn dat schermen zo een kleine rol spelen op jullie basisschool!
Ik lees dat jullie speltherapie hadden, maar dat dat niet veel opleverde. Kan het zijn dat jullie wellicht net niet zo een goede troffen? Hier heeft zoon creatieve therapie gevolgd, en daar heeft hij heel veel aan gehad. Nu is hij begonnen op de Vrije School en voor het eerst lijkt hij zijn fantasie kwijt te kunnen op school, ipv dat dat 2 streng gescheiden werelden zijn.
Jippox, zo leuk om over je zoon te lezen die het zo naar zijn zin heeft op het gym!

Gamen

MIjn kinderen deden games voor kinderen waar ze ook leerden hoe je contact maakt en waar ze later met kinderen ook wel eens contact hebben gehad.
Vooral dochter heeft nog steeds een paar vrienden die ze kent van een van de games.

Vooral Club Penguin, dat helaas uit de lucht is en waar wel iets bezig is met Disney, had concrete instructies voor samenspelen.

Verder Adventurequest, een rollenspel en dochter doet nu nog wel eens mee aan Transformice.

Uiteraard moet je goed uitkijken waar je kinderen zich bij voegen, en er zijn vast nog wel meer games die hun vaardigheden vergroten.

Soms is het gratis, soms een maandbedrag. Ik betaalde het wel voor de kinderen zodat ze volledig mee konden doen.

Verder is dit ook de leeftijd, denk ik, dat je je kinderen vooral uitlegt dat je zelf je eigen beste vriend bent, die je hele leven meegaat. En als je een goede vriend bent voor jezelf kun je ook een goede vriend zijn voor een ander. De wereld is vol mensen er zijn er vast wel een paar die bij jou passen, al komt het nu niet zo goed uit, tijd genoeg.

En verder heb ik dat idee van Vriendjes en Speelafspraakjes ook wel ervaren als een soort normalisatieterreur waar veel kinderen helemaal niet mee bezig zijn. Je gaat om met de mensen om je heen, school, maar mijn kinderen gingen vooral ook om met familie en kinderen van mijn vriendinnen.

Dat is meer dan genoeg.

Muziek

Muziek heeft bij mijn zoon ook nogal eens contacten opgeleverd. Alleen al samenspelen levert contacten op, maar ook heeft hij vrienden die geinteresseerd zijn in dezelfde muziek en einde middelbare school samenspeelden, er waren ook podia voor nieuwelingen en optredens.
Maar niet op de basisschool. Pas op het voortgezet onderwijs begon het een beetje te komen dat ze zelf vrienden maakten en daar ook buiten school contact mee hadden. Zeg maar zo'n jaar of 14.
Mijn beide kinderen hebben een vorm van autisme. Ik heb me daar wel zorgen over gemaakt, maar achteraf, is dat wel goed gekomen.
Beide kinderen zijn op school gepest, dat was minder.

Mia9

Mia9

14-09-2018 om 15:40

Anne J

"Verder is dit ook de leeftijd, denk ik, dat je je kinderen vooral uitlegt dat je zelf je eigen beste vriend bent, die je hele leven meegaat. En als je een goede vriend bent voor jezelf kun je ook een goede vriend zijn voor een ander. De wereld is vol mensen er zijn er vast wel een paar die bij jou passen, al komt het nu niet zo goed uit, tijd genoeg."

Mooi gezegd!

Christelijke games

https://www.adventurebible.com/

Dat had je vroeger nog niet, maar er zijn inmiddels ook christelijke games. In het engels, maar dat is voor mijn kinderen nooit een belemmering geweest. Ze leren al spelend.
En misschien, met wat zoeken is er ook wel een Nederlandstalige bijbelgame.

Leene

Als reactie op jouw schrijven #25

De discussie gaat inderdaad niet over een spelcomputer. Ook niet over hoeveel kindjes het wel of niet hebben thuis. Ik bedoelde het meer in de zin dat 8 jaar geen ongebruikelijke leeftijd is voor een spelcomputer.
En ook al hebben andere kinderen het niet, en hebben jullie er zelf ook niet veel mee, misschien heeft je zoon er wel behoefte aan.

Je schrijft ook " ik heb niet het idee dat hij veel mist". Maar wat zegt hij er zelf over?

Sova training kan een goed hulpmiddel zijn om de sociale codes wat beter te hanteren en wat flexibeler te worden. Gewoon eens informeren wat de mogelijkheden zijn.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.